Καλώς ορίσατε στις σκέψεις του +yannidakis
Τι θα έκανες αν
ξαφνικά έχανες την όραση ή την ακοή σου; Δυο παλικάρια είκοσι και δεκαεπτά
καθόντουσαν μπροστά μου και με κοιτούσαν στα μάτια με όλη την ειλικρίνεια και
τον αυθορμητισμό της αθώας ηλικίας τους. Ο ένας με ίσια τα μαλλιά και γαλανά τα
μάτια και το αμυδρό μούσι της νιότης και ο άλλος με τα σγουρά μακριά μαλλιά που
έπεφταν ανέμελα στους ώμους του και τα ζωηρά καστανά μάτια του. Κάθομαι μπρος
στο τραπέζι της κουζίνας και το δείπνο έχει τελειώσει και μια ασυνήθιστη
συζήτηση έχει αρχίσει με τους δυο γιους μου, ο ένας βιολογικός και ο άλλος θετός
αλλά παιδιά μου και τα δύο. Τους κοιτάζω και τους περιεργάζομαι και προσπαθώ κι
εγώ να βρεθώ στο επίπεδό τους μα τα τριάντα τόσα χρόνια που μας χωρίζουν είναι
φανερά.
Θα προτιμούσες να
έχανες την όραση ή την ακοή σου ρώτησε ο σγουρομάλλης. Και συνέχισε χωρίς να
μου δώσει την ευκαιρία ν’ απαντήσω. Εγώ θα προτιμούσα να έχανα την όρασή μου.
Οι ήχοι είναι πιο σημαντικοί από την όραση ξεστόμισαν τα νεανικά χείλη. Γιατί
τον ρώτησα; Είναι σημαντικό να μπορείς ν’ ακούς μουσική και τις φωνές γύρω σου.
Χωρίς θόρυβο θα ένιωθες μόνος κι απομονωμένος. Συμφώνησε ο γαλανομάτης
κοιτώντας το κινητό του και χαμογελώντας γαργαλημένος από το ενδιαφέρον της συζήτησης.
Βέβαια στα δεκαεπτά μας η μουσική είναι ο γαλαξίας μας, είναι αυτό που μας εκφράζει
απόλυτα, λέει τα λόγια που εμείς δεν σκεφτήκαμε να πούμε μόνοι μας και εκφράζει
τα νεανικά μας αισθήματα και τα επαναστατικά μας ιδανικά. Η παιδική άποψη είναι
απόλυτα λογική γιατί βγαίνει από τις εμπειρίες της μικρής ζωής. Πως μπορούν
αυτά τα νεανικά αυτιά να έχουν ακούσει όλα αυτά που υπάρχουν να ακουστούν, αυτό
το νεανικό μυαλό που πλημμυρίζει με τα ανεξίτηλα χρώματα που οι νότες
ξεδιπλώνουν σαν ένα πολύχρωμο καλειδοσκόπιο.
Εγώ θα προτιμούσα
να χάσω την ακοή απάντησα. Όλες οι μουσικές και οι φωνές σας αντηχούν
ασταμάτητα στο νου μου. Δεν ξεχνώ όλα τα τραγούδια που άκουσα αμέτρητες φορές
και ακόμα με απόλυτη ησυχία μπορώ να χορέψω ασταμάτητα στο ρυθμό τους. Τα
νεανικά μάτια με κοίταξαν με περιέργεια. Κατάλαβα πως δεν τους έπειθα. Όταν έχεις
την όρασή σου μπορείς να δεις τα πρόσωπα που αγαπάς και ν’ αναγνωρίσεις τη
γλώσσα του σώματος και τις εκφράσεις του προσώπου. Χωρίς την όραση πως μπορείς
να δεις τα χρώματα της φύσης που οργιάζουν την άνοιξη και τα πουλιά με τα
φανταχτερά φτερά; Πως θα δεις τη φύση να χρυσίζει μέσα στο υπέροχο φθινόπωρο
και τα φύλλα να σκορπίζουν μέσα στον τρελό αέρα; Ήθελα να πω πως κάπως έτσι ήταν κι ο βουβός
κινηματογράφος μα ήξερα πως δε θα με καταλαβαίνανε…
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το