Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Ξεκινάω συγγραφικά το 2017 με το αγαπημένο μου θέμα που είναι φυσικά η τουρκία! Και είναι πραγματικά ένα θέμα το οποίο μας απασχόλησε αρκετά πέρσι και το ίδιο θα κάνει και τη νέα χρονιά αφού όπως όλα δείχνουν τα τρομοκρατικά χτυπήματα θα συνεχίσουν να υφίστανται και μάλιστα έχοντας περάσει από την πρωτοχρονιά στην δεύτερη φάση τους.
Ας το δούμε λίγο αυτό. Πέρσι τα περισσότερα τρομοκρατικά χτυπήματα είχαν στόχο την αστυνομία ή τον στρατό της χώρας. Είδαμε βόμβες κοντά σε λεωφορεία που μετέφεραν ένστολους με πιο χαρακτηριστική εκείνη που εξερράγη έξω από ένα γήπεδο μετά το τέλος ενός ευρωπαϊκού αγώνα. Τόσο μετά ώστε να έχουν αποχωρήσει όλοι εκτός των σωμάτων ασφαλείας...
Στην δεύτερη φάση -όπως την ονομάζω εγώ- οι επιθέσεις έχουν σκοπό να πλήξουν πιο... πρακτικά το κράτος της τουρκίας. Σκοτώνονται πολίτες και μάλιστα όπως μας έδειξε η επίθεση της πρωτοχρονιάς, πολίτες υψηλού κοινωνικού και οικονομικού υποβάθρου, καθώς και "ακριβούς" τουρίστες της υψηλής κοινωνίας, έστω του μουσουλμανικού κόσμου. Αυτό αλλάζει εντελώς την στόχευση, αφού γίνεται πλέον ξεκάθαρο πως στόχος δεν είναι μόνο η τουρκική κρατική μηχανή αλλά και ολόκληρη η χώρα που αυτή τη στιγμή γνωρίζει τρομακτική ανάπτυξη.
Μέχρι τώρα βλέπουμε τους Κούρδους να αναλαμβάνουν την ευθύνη τις περισσότερες φορές και δεν είναι καθόλου συγκυριακό πως την ίδια στιγμή στην Συρία γίνονται πολλές προσπάθειες ακόμα και με την στήριξη της Δύσης να δημιουργηθεί ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν σε μια περιοχή στα βόρεια και πολύ κοντά στην τουρκία. Οι τούρκοι είναι σαφώς ανώτεροι, δεν βλέπουν όμως ότι ξαφνικά οι κούρδοι μπορούν να τους απειλήσουν πολύ εύκολα πλέον. Την ίδια ώρα ο ίδιος ο πρόεδρος Ερντογάν εμπλέκει τον εξόριστο Γκιουλέν, όπως έκανε και πρόσφατα στο παρολίγον πραξικόπημα. Ο Γκιουλέν είναι ένας εύκολος στόχος για να κατηγορήσει κανείς, επειδή ακριβώς βρίσκεται εκτός εμβέλειας(!) αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η αλήθεια μπορεί να είναι τόσο απλή...
Αν έχω δίκιο κι αν όντως μπήκαμε στην επόμενη φάση των επιθέσεων όπου στόχος θα είναι πολίτες της τουρκίας ή ακόμα χειρότερα, ξένοι επισκέπτες ή εργαζόμενοι σ' αυτή, το σενάριο μπορεί να φέρει πολλές εξελίξεις. Ας μην ξεχνάμε πως η τουρκία λόγω του τρομακτικού ρυθμού ανάπτυξης σε πολλούς τομείς, απασχολεί πολλούς επαγγελματίες από ξένα κράτη. Από αρχιτέκτονες, μέχρι διάσημοyw αθλητές...
Ποια είναι λοιπόν η επόμενη μέρα στην τουρκία; Ένα χτύπημα με στόχο κάποιον διάσημο αθλητή θα ήταν αρκετό για να αλλάξει όλο το σκηνικό στην χώρα. Ήδη οι φωνές που ζητούν να μην ανατίθενται μεγάλες διοργανώσεις στην τουρκία, έχουν αυξηθεί. Ο κόσμος φοβάται, οι διοργανωτές παρά το οικονομικό σκέλος, έχουν αρχίσει να είναι επιφυλακτικοί και κάθε διαβεβαίωση του κράτους για μέτρα ασφαλείας πέφτει στο κενό μετά από κάθε επόμενη επίθεση.
Αν με ρωτήσετε, θεωρώ πως για όλα φταίει ο Ερντογάν. Είναι φανταστικό αυτό που κάνει για τη χώρα του, οικοδομώντας ένα σύγχρονο κράτος (τουλάχιστον στην Δύση) με νέους δρόμους, συγκοινωνίες, εγκαταστάσεις, ενέργεια κλπ. όμως όταν το κάνει πατώντας επί πτωμάτων και με πολιτικό και κοινωνικό θράσος απέναντι σε μεγάλες δυνάμεις όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία και η Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ παράλληλα εμπλέκεται στον πόλεμο της Συρίας σε δύο μέτωπα, τότε πως μπορεί να περιμένει να είναι πετυχημένος σε όλα;
Το αν πάντως όλα αυτά θα είναι αρκετά για να τον συνθλίψουν δεν μπορούμε να το ξέρουμε από τώρα. Το αν θα καταφέρουν να βλάψουν εκείνο και το ισχυρό οικοδόμημα του, θεωρώ πως θα φανεί φέτος. Το μόνο σίγουρο είναι πως η τουρκία βρίσκεται στο στόχαστρο. Δεν προκαλεί κανένα αίσθημα ασφάλειας και όσο κι αν οικονομικά συμφέρουσα είναι για πολλούς λόγους, κανένας δεν θέλει να ρισκάρει την ζωή του, της οικογένειάς του ή των ατόμων που θα εργάζονται στην επιχείρησή του. +Yanni Spiridakis
Ας το δούμε λίγο αυτό. Πέρσι τα περισσότερα τρομοκρατικά χτυπήματα είχαν στόχο την αστυνομία ή τον στρατό της χώρας. Είδαμε βόμβες κοντά σε λεωφορεία που μετέφεραν ένστολους με πιο χαρακτηριστική εκείνη που εξερράγη έξω από ένα γήπεδο μετά το τέλος ενός ευρωπαϊκού αγώνα. Τόσο μετά ώστε να έχουν αποχωρήσει όλοι εκτός των σωμάτων ασφαλείας...
Στην δεύτερη φάση -όπως την ονομάζω εγώ- οι επιθέσεις έχουν σκοπό να πλήξουν πιο... πρακτικά το κράτος της τουρκίας. Σκοτώνονται πολίτες και μάλιστα όπως μας έδειξε η επίθεση της πρωτοχρονιάς, πολίτες υψηλού κοινωνικού και οικονομικού υποβάθρου, καθώς και "ακριβούς" τουρίστες της υψηλής κοινωνίας, έστω του μουσουλμανικού κόσμου. Αυτό αλλάζει εντελώς την στόχευση, αφού γίνεται πλέον ξεκάθαρο πως στόχος δεν είναι μόνο η τουρκική κρατική μηχανή αλλά και ολόκληρη η χώρα που αυτή τη στιγμή γνωρίζει τρομακτική ανάπτυξη.
Αν έχω δίκιο κι αν όντως μπήκαμε στην επόμενη φάση των επιθέσεων όπου στόχος θα είναι πολίτες της τουρκίας ή ακόμα χειρότερα, ξένοι επισκέπτες ή εργαζόμενοι σ' αυτή, το σενάριο μπορεί να φέρει πολλές εξελίξεις. Ας μην ξεχνάμε πως η τουρκία λόγω του τρομακτικού ρυθμού ανάπτυξης σε πολλούς τομείς, απασχολεί πολλούς επαγγελματίες από ξένα κράτη. Από αρχιτέκτονες, μέχρι διάσημοyw αθλητές...
Ποια είναι λοιπόν η επόμενη μέρα στην τουρκία; Ένα χτύπημα με στόχο κάποιον διάσημο αθλητή θα ήταν αρκετό για να αλλάξει όλο το σκηνικό στην χώρα. Ήδη οι φωνές που ζητούν να μην ανατίθενται μεγάλες διοργανώσεις στην τουρκία, έχουν αυξηθεί. Ο κόσμος φοβάται, οι διοργανωτές παρά το οικονομικό σκέλος, έχουν αρχίσει να είναι επιφυλακτικοί και κάθε διαβεβαίωση του κράτους για μέτρα ασφαλείας πέφτει στο κενό μετά από κάθε επόμενη επίθεση.
Αν με ρωτήσετε, θεωρώ πως για όλα φταίει ο Ερντογάν. Είναι φανταστικό αυτό που κάνει για τη χώρα του, οικοδομώντας ένα σύγχρονο κράτος (τουλάχιστον στην Δύση) με νέους δρόμους, συγκοινωνίες, εγκαταστάσεις, ενέργεια κλπ. όμως όταν το κάνει πατώντας επί πτωμάτων και με πολιτικό και κοινωνικό θράσος απέναντι σε μεγάλες δυνάμεις όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία και η Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ παράλληλα εμπλέκεται στον πόλεμο της Συρίας σε δύο μέτωπα, τότε πως μπορεί να περιμένει να είναι πετυχημένος σε όλα;
Το αν πάντως όλα αυτά θα είναι αρκετά για να τον συνθλίψουν δεν μπορούμε να το ξέρουμε από τώρα. Το αν θα καταφέρουν να βλάψουν εκείνο και το ισχυρό οικοδόμημα του, θεωρώ πως θα φανεί φέτος. Το μόνο σίγουρο είναι πως η τουρκία βρίσκεται στο στόχαστρο. Δεν προκαλεί κανένα αίσθημα ασφάλειας και όσο κι αν οικονομικά συμφέρουσα είναι για πολλούς λόγους, κανένας δεν θέλει να ρισκάρει την ζωή του, της οικογένειάς του ή των ατόμων που θα εργάζονται στην επιχείρησή του. +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το