κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας
από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily
Γράφει η Μαίρη Καρά
Ο τρόπος της ομιλίας του κάθε ατόμου υποδηλώνει την ικανότητα της έκφρασής του, την ποιότητα και την ποσότητα των αποθηκευμένων πληροφοριών του. Το ύφος της έκφρασής του απεικονίζει τον ακριβή τρόπο της σκέψης του. Ανάλογα δε με την καλλιέργειά του και τις προσλαμβάνουσες έννοιες των λέξεων δημιουργεί και το περιεχόμενο της ΓΝΩΣΗΣ ΤΟΥ.
Σωστός ομιλητής είναι αυτός που έχει συνειδητοποιήσει - κι όχι απλώς καταλάβει - το εννοιολογικό περιεχόμενο των λέξεων που χρησιμοποιεί. Άρα όσο πιο καλά γνωρίζει το περιεχόμενο των νοημάτων της, τόσο πιο ορθά το εκφράζει δια μέσου της γλώσσας. Γιατί η γλώσσα είναι ένας «ζωντανός» οργανισμός, που εξελίσσεται και επιβιώνει ή αλλοιώνεται και χάνεται. Κι αυτή είναι η αρνητική συνέπεια της μη διάσωσής της, γιατί χάνονται σημαντικά κομμάτια της εξέλιξης της ανθρώπινης ΠΟΡΕΙΑΣ.
Οι Έλληνες γλωσσολόγοι και οι ταγοί του ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ θεωρούν ως αδιαμφισβήτητο γεγονός, ότι η Ελληνική γλώσσα -ιδιαίτερα τα Αρχαία Ελληνικά- είναι η ανώτερη μορφή γλώσσας, που έχει επινοήσει ποτέ το ανθρώπινο πνεύμα. Αντλεί την δύναμή της στην ικανότητά της να πλάθεται προθεματικά και καταληκτικά και διαφοροποιώντας μέχρι και την ρίζα της λέξης. Ειδικεύεται δε στην δημιουργία σύνθετων λέξεων με άπειρες δυνατότητες χρήσης, εμπλουτίζοντας έτσι το ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ.
Η γλώσσα μας εκτός των άλλων εφοδίων της χαρακτηρίζεται και για ΑΚΡΙΒΟΛΟΓΙΑ. Δεν αφήνει χώρο για παρερμηνείες, ούτε παραπέμπει στα συμφραζόμενα μιας λέξης, για να δώσει το νόημά της. Διαθέτει λέξεις για έννοιες, οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις άλλες γλώσσες, όπως ΑΜΙΛΛΑ και ΦΙΛΟΤΙΜΟ. Διαχωρίζει την ΖΩΗ απ' τον ΒΙΟ, την ΑΓΑΠΗ απ' τον ΕΡΩΤΑ ενώ διατηρεί το ίδιο ριζικό θέμα, το ΑΤΥΧΗΜΑ απ' το ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ, το ΣΥΜΦΕΡΟΝ απ' το ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ.
Κι ενώ εμείς οι Έλληνες έχουμε το πανανθρώπινο προνόμιο να είμαστε οι μοναδικοί κληρονόμοι αυτής της θαυματουργής γλώσσας -εκτός των άλλων πνευματικών κληροδοτημάτων μας- εν τούτοις δεν έχουμε μάθει να την χρησιμοποιούμε σωστά. Γιατί για να επιτευχθεί ένας εποικοδομητικός ΔΙΑΛΟΓΟΣ, χρειάζονται δύο! Καλός ομιλητής μα και καλός ΑΚΡΟΑΤΗΣ!
Η πανάκριβη γλώσσα μας είναι ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ, που διδάσκει πώς να γράφουμε σωστά. Με την ετυμολογία της μπορούμε να καταλάβουμε εύκολα, ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής. Η Ελληνική Γραφή είναι η πιο τέλεια και η πιο εύκολη του κόσμου, αφού είναι η μόνη διεθνώς που γράφει-υποδείχνει την ορθή προφορά των λέξεων και την ορθή έννοιά τους με ένα πανεύκολο στην εκμάθησή του τρόπο. Απ' την ορθή προφορά της προφορικής γλώσσας εξαρτάται και η ορθή ΕΓ-ΓΡΑΦΗ.
Γραφή είναι κάθε σύστηµα οπτικών συµβόλων, που εξυπηρετεί την αναπαράσταση ενός µηνύµατος, έτσι ώστε να µπορεί να αναγνωστεί (δηλαδή να αναγνωριστεί) με απόλυτη ακρίβεια σε οποιονδήποτε χρόνο και τόπο. Αυτά τα οπτικά σύμβολα αποτελούν αντικείµενο ειδικής εκµάθησης για όλους, αρχίζοντας απ' το σχολείο. H γραφή δεν κατακτάται απ' τον χρήστη µε άµεσο φυσικό τρόπο, όπως συµβαίνει µε την γλώσσα. Αποκτάται ως ΓΝΩΣΗ με την επί τούτου ΕΚΜΑΘΗΣΗ.
Aυτό σηµαίνει ότι ο κοινωνικός άνθρωπος απ' την γέννησή τους, μαθαίνει να μιλά ακούγοντας τους γονείς του κι έτσι μπορεί να γίνει επαρκής ομιλητής αλλά αναλφάβητος. Για να γνωρίσει τον κώδικα γραφής και να μάθει να τον χρησιμοποιεί, χρειάζεται την απαραίτητη σχολική εκπαίδευση. Στο σχολείο του προσφέρεται η δυνατότητα να αποκτήσει την γνώση της Γραφής και θα μάθει να διαβάζει. Με την σχολική παίδευση παίρνει τα χρήσιμα εφόδια για την μελλοντική ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ.
Την θεσπέσια γλώσσα μας έβαλαν στόχο να αλλοιώσουν οι εχθροί μας, εξαπολύοντας πάνω της τα βέλη τους. Μόνο με ένα Νόμο την "εκτέλεσε" η φιλική προς τον διεθνιστή Κίσινγκερ κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Με Υπουργό Παιδείας τον γιο του δοσίλογου Ιωάννου Ράλλη -ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση- και με ρητή οδηγία του Καραμανλή χρίστηκε αρχιερέας εξωδίου ακολουθίας και ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗΣ.
"Η καθαρεύουσα ως πρωτότοκος απεβίωσε και σήμερον υπογράφομεν την πράξιν του ενταφιασμού της" αυτά τα λόγια χρησιμοποίησε πασιχαρής στην Βουλή στις 30 Απριλίου του 1976, όταν πέρασε παμψηφεί ο νέος εκπαιδευτικός νόμος (ο γνωστός 309), με τον οποίο η ΔΗΜΟΤΙΚΗ καθιερώθηκε σε όλες τις βαθμίδες της Γενικής Εκπαίδευσης. Άξια μνείας η έκφραση "ενταφιασμός" του υπουργού ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΡΑΛΛΗ.
Μα δεν σταμάτησαν εκεί οι επιθέσεις κατά της γλώσσας μας. Έξη χρόνια μετά την καθιέρωση της δημοτικής, ακολούθησε η καθιέρωση του μονοτονικού συστήματος. Η απόφαση για την κατάργηση του πολυτονικού είχε ληφθεί το Νοέμβριο του 1981, με πρωτοβουλία του υπουργού Παιδείας ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΡΥΒΑΚΗ. Συγκροτήθηκε μια ειδική ομάδα εργασίας με πρόεδρο τον Εμμ. Κριαρά, για να επεξεργαστεί και να υποβάλει μια πρόταση, για το πώς θα έπρεπε να τονίζεται η ΓΛΩΣΣΑ.
Ήδη όμως κάποιες εφημερίδες χρησιμοποιούσαν το μονοτονικό, όπως και κάποιοι συγγραφείς και γλωσσολόγοι στα κείμενά τους. Είχε προετοιμαστεί το έδαφος για να γίνει δεκτό, αφού διευκόλυνε και την ζωή των πολιτών, με την απαλλαγή των κανόνων τονισμού. Επίσης θα ωφελούσε οικονομικά τους εκδοτικούς οίκους, τις δημόσιες υπηρεσίες και τις εφημερίδες, καθώς το κόστος για την έκδοση κειμένων, βιβλίων και εγγράφων ήταν πολύ μικρότερο απ’ ό,τι στο ΠΟΛΥΤΟΝΙΚΟ.
Η πρόταση της Επιτροπής Βερυβάκη υποβάλλεται στην Βουλή στις 11 Ιανουαρίου του 1982 και την ημέρα ή μάλλον τη νύχτα της ψήφισης του νόμου έγινε μία μικρή…επανάσταση. Τα μεσάνυχτα μετά το τέλος της συζήτησης για την εγγραφή των μαθητών των Λυκείων και μετά από μια θυελλώδη συνεδρίαση, εισάγεται αιφνιδιαστικά προς ψήφιση η κατάργηση του πολυτονικού και ψηφίζεται η επιβολή του ΜΟΝΟΤΟΝΙΚΟΥ.
Πέρασαν κιόλας 35 χρόνια από την απόφαση καθιέρωσης του μονοτονικού συστήματος και ήδη μια ολόκληρη γενιά δεν διδάχτηκε και δεν γνωρίζει ακόμα τις δασείες, τις περισπωμένες και τα σημεία στίξης που ταλαιπώρησαν γενιές και γενιές Ελλήνων! Ακόμα και στις μέρες μας το θέμα αυτό μοιάζει να μην έχει λήξει. Αυτή η απόφαση αμφισβητείται, αφού αιωρείται η εντύπωση, πως η καθιέρωση του μονοτονικού έκανε ζημιά στην γλώσσα μας, πλήττοντας και την εθνική μας ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ.
Βρετανοί ειδικοί διαπίστωσαν πως η Ελληνική γλώσσα ενισχύει την λογική και τονώνει τις ηγετικές ικανότητες. Γι' αυτό είναι μεγάλη η ΑΞΙΑ της, όχι μόνο στην πληροφορική και στην υψηλή τεχνολογία, μα και στον τομέα οργάνωσης και διοίκησης. Προτρέπουν δε τα ανώτερα στελέχη επιχειρήσεων να μάθουν ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, επειδή περιέχουν ξεχωριστή σημασία. Στην Ελλάδα όμως δεν εκτιμούνται δεόντως τα ΑΡΧΑΙΑ ΜΑΣ!
Γράφει η Μαίρη Καρά
Σωστός ομιλητής είναι αυτός που έχει συνειδητοποιήσει - κι όχι απλώς καταλάβει - το εννοιολογικό περιεχόμενο των λέξεων που χρησιμοποιεί. Άρα όσο πιο καλά γνωρίζει το περιεχόμενο των νοημάτων της, τόσο πιο ορθά το εκφράζει δια μέσου της γλώσσας. Γιατί η γλώσσα είναι ένας «ζωντανός» οργανισμός, που εξελίσσεται και επιβιώνει ή αλλοιώνεται και χάνεται. Κι αυτή είναι η αρνητική συνέπεια της μη διάσωσής της, γιατί χάνονται σημαντικά κομμάτια της εξέλιξης της ανθρώπινης ΠΟΡΕΙΑΣ.
Οι Έλληνες γλωσσολόγοι και οι ταγοί του ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ θεωρούν ως αδιαμφισβήτητο γεγονός, ότι η Ελληνική γλώσσα -ιδιαίτερα τα Αρχαία Ελληνικά- είναι η ανώτερη μορφή γλώσσας, που έχει επινοήσει ποτέ το ανθρώπινο πνεύμα. Αντλεί την δύναμή της στην ικανότητά της να πλάθεται προθεματικά και καταληκτικά και διαφοροποιώντας μέχρι και την ρίζα της λέξης. Ειδικεύεται δε στην δημιουργία σύνθετων λέξεων με άπειρες δυνατότητες χρήσης, εμπλουτίζοντας έτσι το ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ.
Η γλώσσα μας εκτός των άλλων εφοδίων της χαρακτηρίζεται και για ΑΚΡΙΒΟΛΟΓΙΑ. Δεν αφήνει χώρο για παρερμηνείες, ούτε παραπέμπει στα συμφραζόμενα μιας λέξης, για να δώσει το νόημά της. Διαθέτει λέξεις για έννοιες, οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις άλλες γλώσσες, όπως ΑΜΙΛΛΑ και ΦΙΛΟΤΙΜΟ. Διαχωρίζει την ΖΩΗ απ' τον ΒΙΟ, την ΑΓΑΠΗ απ' τον ΕΡΩΤΑ ενώ διατηρεί το ίδιο ριζικό θέμα, το ΑΤΥΧΗΜΑ απ' το ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ, το ΣΥΜΦΕΡΟΝ απ' το ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ.
Κι ενώ εμείς οι Έλληνες έχουμε το πανανθρώπινο προνόμιο να είμαστε οι μοναδικοί κληρονόμοι αυτής της θαυματουργής γλώσσας -εκτός των άλλων πνευματικών κληροδοτημάτων μας- εν τούτοις δεν έχουμε μάθει να την χρησιμοποιούμε σωστά. Γιατί για να επιτευχθεί ένας εποικοδομητικός ΔΙΑΛΟΓΟΣ, χρειάζονται δύο! Καλός ομιλητής μα και καλός ΑΚΡΟΑΤΗΣ!
Η πανάκριβη γλώσσα μας είναι ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ, που διδάσκει πώς να γράφουμε σωστά. Με την ετυμολογία της μπορούμε να καταλάβουμε εύκολα, ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής. Η Ελληνική Γραφή είναι η πιο τέλεια και η πιο εύκολη του κόσμου, αφού είναι η μόνη διεθνώς που γράφει-υποδείχνει την ορθή προφορά των λέξεων και την ορθή έννοιά τους με ένα πανεύκολο στην εκμάθησή του τρόπο. Απ' την ορθή προφορά της προφορικής γλώσσας εξαρτάται και η ορθή ΕΓ-ΓΡΑΦΗ.
Γραφή είναι κάθε σύστηµα οπτικών συµβόλων, που εξυπηρετεί την αναπαράσταση ενός µηνύµατος, έτσι ώστε να µπορεί να αναγνωστεί (δηλαδή να αναγνωριστεί) με απόλυτη ακρίβεια σε οποιονδήποτε χρόνο και τόπο. Αυτά τα οπτικά σύμβολα αποτελούν αντικείµενο ειδικής εκµάθησης για όλους, αρχίζοντας απ' το σχολείο. H γραφή δεν κατακτάται απ' τον χρήστη µε άµεσο φυσικό τρόπο, όπως συµβαίνει µε την γλώσσα. Αποκτάται ως ΓΝΩΣΗ με την επί τούτου ΕΚΜΑΘΗΣΗ.
Aυτό σηµαίνει ότι ο κοινωνικός άνθρωπος απ' την γέννησή τους, μαθαίνει να μιλά ακούγοντας τους γονείς του κι έτσι μπορεί να γίνει επαρκής ομιλητής αλλά αναλφάβητος. Για να γνωρίσει τον κώδικα γραφής και να μάθει να τον χρησιμοποιεί, χρειάζεται την απαραίτητη σχολική εκπαίδευση. Στο σχολείο του προσφέρεται η δυνατότητα να αποκτήσει την γνώση της Γραφής και θα μάθει να διαβάζει. Με την σχολική παίδευση παίρνει τα χρήσιμα εφόδια για την μελλοντική ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ.
Την θεσπέσια γλώσσα μας έβαλαν στόχο να αλλοιώσουν οι εχθροί μας, εξαπολύοντας πάνω της τα βέλη τους. Μόνο με ένα Νόμο την "εκτέλεσε" η φιλική προς τον διεθνιστή Κίσινγκερ κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Με Υπουργό Παιδείας τον γιο του δοσίλογου Ιωάννου Ράλλη -ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση- και με ρητή οδηγία του Καραμανλή χρίστηκε αρχιερέας εξωδίου ακολουθίας και ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗΣ.
"Η καθαρεύουσα ως πρωτότοκος απεβίωσε και σήμερον υπογράφομεν την πράξιν του ενταφιασμού της" αυτά τα λόγια χρησιμοποίησε πασιχαρής στην Βουλή στις 30 Απριλίου του 1976, όταν πέρασε παμψηφεί ο νέος εκπαιδευτικός νόμος (ο γνωστός 309), με τον οποίο η ΔΗΜΟΤΙΚΗ καθιερώθηκε σε όλες τις βαθμίδες της Γενικής Εκπαίδευσης. Άξια μνείας η έκφραση "ενταφιασμός" του υπουργού ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΡΑΛΛΗ.
Μα δεν σταμάτησαν εκεί οι επιθέσεις κατά της γλώσσας μας. Έξη χρόνια μετά την καθιέρωση της δημοτικής, ακολούθησε η καθιέρωση του μονοτονικού συστήματος. Η απόφαση για την κατάργηση του πολυτονικού είχε ληφθεί το Νοέμβριο του 1981, με πρωτοβουλία του υπουργού Παιδείας ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΡΥΒΑΚΗ. Συγκροτήθηκε μια ειδική ομάδα εργασίας με πρόεδρο τον Εμμ. Κριαρά, για να επεξεργαστεί και να υποβάλει μια πρόταση, για το πώς θα έπρεπε να τονίζεται η ΓΛΩΣΣΑ.
Ήδη όμως κάποιες εφημερίδες χρησιμοποιούσαν το μονοτονικό, όπως και κάποιοι συγγραφείς και γλωσσολόγοι στα κείμενά τους. Είχε προετοιμαστεί το έδαφος για να γίνει δεκτό, αφού διευκόλυνε και την ζωή των πολιτών, με την απαλλαγή των κανόνων τονισμού. Επίσης θα ωφελούσε οικονομικά τους εκδοτικούς οίκους, τις δημόσιες υπηρεσίες και τις εφημερίδες, καθώς το κόστος για την έκδοση κειμένων, βιβλίων και εγγράφων ήταν πολύ μικρότερο απ’ ό,τι στο ΠΟΛΥΤΟΝΙΚΟ.
Η πρόταση της Επιτροπής Βερυβάκη υποβάλλεται στην Βουλή στις 11 Ιανουαρίου του 1982 και την ημέρα ή μάλλον τη νύχτα της ψήφισης του νόμου έγινε μία μικρή…επανάσταση. Τα μεσάνυχτα μετά το τέλος της συζήτησης για την εγγραφή των μαθητών των Λυκείων και μετά από μια θυελλώδη συνεδρίαση, εισάγεται αιφνιδιαστικά προς ψήφιση η κατάργηση του πολυτονικού και ψηφίζεται η επιβολή του ΜΟΝΟΤΟΝΙΚΟΥ.
Πέρασαν κιόλας 35 χρόνια από την απόφαση καθιέρωσης του μονοτονικού συστήματος και ήδη μια ολόκληρη γενιά δεν διδάχτηκε και δεν γνωρίζει ακόμα τις δασείες, τις περισπωμένες και τα σημεία στίξης που ταλαιπώρησαν γενιές και γενιές Ελλήνων! Ακόμα και στις μέρες μας το θέμα αυτό μοιάζει να μην έχει λήξει. Αυτή η απόφαση αμφισβητείται, αφού αιωρείται η εντύπωση, πως η καθιέρωση του μονοτονικού έκανε ζημιά στην γλώσσα μας, πλήττοντας και την εθνική μας ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ.
Βρετανοί ειδικοί διαπίστωσαν πως η Ελληνική γλώσσα ενισχύει την λογική και τονώνει τις ηγετικές ικανότητες. Γι' αυτό είναι μεγάλη η ΑΞΙΑ της, όχι μόνο στην πληροφορική και στην υψηλή τεχνολογία, μα και στον τομέα οργάνωσης και διοίκησης. Προτρέπουν δε τα ανώτερα στελέχη επιχειρήσεων να μάθουν ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, επειδή περιέχουν ξεχωριστή σημασία. Στην Ελλάδα όμως δεν εκτιμούνται δεόντως τα ΑΡΧΑΙΑ ΜΑΣ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το