Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Τελευταία αφορμή που αναζωπύρωσε τις σκέψεις μου στο ζήτημα που θα πραγματευτούμε σήμερα αποτέλεσε η πληροφόρησή μου για το "Θέατρο των Φτωχών". Μπορώ να πω ότι λάτρεψα την ιδέα από την πρώτη στιγμή, καθώς πάντα ήμουν την άποψης ότι η κρίση που μαστίζει αλύπητα τη χώρα μας είναι πρωτίστως κρίση αξιών και παιδείας, που έφερε τα γνωστά σε όλους μας οδυνηρά αποτελέσματα. Έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί λοιπόν οι συνθήκες, όταν όλοι λίγο-πολύ παλεύουν για τα αναγκαία και καθημερινά της επιβίωσης, είναι αναμενόμενο ζητήματα όπως το θέατρο, οι συναυλίες, ο κινηματογράφος, τα εικαστικά, ζητήματα ουσιαστικής ψυχαγωγίας (με την ετυμολογική σημασία) και βαθύτερης παιδείας να έρχονται ιεραρχικά σε δεύτερη μοίρα. Δυστυχώς ή ευτυχώς όμως, η έξοδος από το "πηγάδι" στο οποίο έχουμε κατακρημνιστεί προϋποθέτει πολίτες με την κατάλληλη παιδεία. Βλέπετε τον φαύλο κύκλο έτσι;
Καθώς λοιπόν μόνοι μας μπήκαμε σ' αυτό το λούκι, μόνοι μας θα πρέπει και να βγούμε από εκεί. Μπορούμε άραγε να αντιπαλέψουμε την ιστορία, που μας έχει δείξει ότι οι χρυσές σελίδες του πολιτισμού γράφονται στην πλειοψηφία απ' όποιον που είναι αρκετά δυνατός οικονομικά ώστε να επενδύσει σ' αυτόν; Ναι μπορούμε. Πρώτο βήμα είναι να συνειδητοποιήσουμε το πρόβλημα. Εδώ ίσως θα χρησίμευε και το ιστορικό παράδειγμα του γνωστού σε όλους μας Περικλή, ο οποίος καθιέρωσε ακριβώς για τον λόγο που εξετάζουμε τα "θεωρικά".
Επόμενο βήμα, είναι η ενίσχυση και την επιβράβευση αξιόλογων πρωτοβουλιών όπως η παραπάνω. Φυσικά δεν μιλάω για εκμετάλλευση των καλλιτεχνών και των δημιουργημάτων τους, αλλά για εθελοντικές πρωτοβουλίες οι οποίες θα τύχουν προβολής και διαφήμισης από τα μέσα, έτσι ώστε ο κόσμος να έρθει σε επαφή μαζί τους, να τις γνωρίσει και να τις αγκαλιάσει (ναι, γι' αυτό δηλώνω σίγουρη). Ακόμη, μπορούμε να στραφούμε και σε διάφορες ερασιτεχνικές αλλά φιλότιμες προσπάθειες απ' τις οποίες πολύ πιθανό να προκύψουνε εξαιρετικά αποτελέσματα.
Πριν γίνουν όλα τα παραπάνω όμως, πρέπει να θέσει ο καθένας τον εαυτό του μπροστά σε μία μεγάλη πρόκληση, έναν μεγάλο, συλλογικό στόχο: να κατορθώσουμε να αλλάξουμε τον ρου των πραγμάτων. Ο σκοπός στην προκειμένη, είναι τόσο σημαντικός που ξεπερνά την προσωπική αυτοβελτίωση που ούτως ή άλλως επιτυγχάνεται μέσα από την ενασχόληση με την τέχνη, γι' αυτό απαιτείται να είμαστε ενωμένοι.
+Κωνσταντίνα Πορφυρού
Επόμενο βήμα, είναι η ενίσχυση και την επιβράβευση αξιόλογων πρωτοβουλιών όπως η παραπάνω. Φυσικά δεν μιλάω για εκμετάλλευση των καλλιτεχνών και των δημιουργημάτων τους, αλλά για εθελοντικές πρωτοβουλίες οι οποίες θα τύχουν προβολής και διαφήμισης από τα μέσα, έτσι ώστε ο κόσμος να έρθει σε επαφή μαζί τους, να τις γνωρίσει και να τις αγκαλιάσει (ναι, γι' αυτό δηλώνω σίγουρη). Ακόμη, μπορούμε να στραφούμε και σε διάφορες ερασιτεχνικές αλλά φιλότιμες προσπάθειες απ' τις οποίες πολύ πιθανό να προκύψουνε εξαιρετικά αποτελέσματα.
Πριν γίνουν όλα τα παραπάνω όμως, πρέπει να θέσει ο καθένας τον εαυτό του μπροστά σε μία μεγάλη πρόκληση, έναν μεγάλο, συλλογικό στόχο: να κατορθώσουμε να αλλάξουμε τον ρου των πραγμάτων. Ο σκοπός στην προκειμένη, είναι τόσο σημαντικός που ξεπερνά την προσωπική αυτοβελτίωση που ούτως ή άλλως επιτυγχάνεται μέσα από την ενασχόληση με την τέχνη, γι' αυτό απαιτείται να είμαστε ενωμένοι.
+Κωνσταντίνα Πορφυρού
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το