Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Ε, λοιπόν να μου το θυμηθείτε. Σε κάποια χρόνια από τώρα (ελπίζω αρκετά ακόμα) δεν θα χρειάζεται να βγούμε από το σπίτι μας για να κάνουμε το οτιδήποτε. Για την ακρίβεια, πιστεύω ακράδαντα ότι δεν θα χρειάζεται να κουνηθούμε από την καρέκλα ή το κρεβάτι μας προκειμένου να πραγματοποιήσουμε την κάθε ενέργεια ή μετακίνηση. Μοναδική απαραίτητη προϋπόθεση για την εκπλήρωση της οποιαδήποτε επιθυμίας μας θα είναι η πρόσβαση σε κάποιου είδους διαδικτυακή επικοινωνία.
Με μια πρόχειρη ματιά σε ένα μελλοντικό κόσμο τον οποίο έχω πλάσει με την φαντασία μου (στηριζόμενος στην μέχρι τώρα εξέλιξη του σημερινού), μπορώ να πω ότι τα καθημερινά δρώμενα θα γίνονται ως εξής: Η οποιαδήποτε αγοραπωλησία θα γίνεται από το σπίτι μας (καλα αυτό ήδη είναι εφικτό -σχεδόν για τα πάντα- και μέχρι ένα σημείο), στην δουλειά θα εμφανιζόμαστε με κάποιου είδους ολόγραμμα και δεν θα απαιτείται η κανονική παρουσία μας εκεί (αν δεν έχουμε κλωνοποιησεί τον εαυτό μας φυσικά), ενώ ακόμα και η κοινωνική μας ζωή -σε οποιοδήποτε επίπεδο- θα μπορεί να καλύπτεται από τα μέσα εικονικής πραγματικότητας με βαθμό εξέλιξης ο οποίος θα επιτρέπει στο χρήστη να πλάσσει ένα άτομο της αρεσκείας του (το οποίο θα φαίνεται πιο πραγματικό και από το... πραγματικό). Οι αποστάσεις και οι ταξιδιωτικοί χρόνοι θα έχουν εκμηδενιστεί αφού θα έχει ανακαλυφθεί ο διακτινισμός και η τηλεμεταφορά, οι ανθρώπινες σχέσεις θα έχουν, σχεδόν, εξαλειφθεί/εξαφανιστεί, ενώ, παράλληλα, τα πάντα θα μοιάζουν πιο προκαθορισμένα και πιο προγραμματισμένα από ποτέ.
Όλα τα παραπάνω, απλά πιθανά/απίθανα σενάρια -επιστημονικής φαντασίας θα έλεγε κανείς- και δημιουργήματα ενός απλού νου, όσον αφορά το μέλλον αυτού του κόσμου υπό το πρίσμα της τεχνολογίας. Το ερώτημα μου όμως σήμερα, δεν αφορά το πόσο εφικτά είναι όλα αυτά κατά την γνώμη σας. Ο σημερινός προβληματισμός, όπως προδίδει και ο τίτλος αυτού του άρθρου, έχει να κάνει με τον αν υπάρχει όριο σε αυτό που ονομάζεται τεχνολογία και αν θα μπορέσει να υπάρχει ποτέ. Και μιας και το συζητάμε και το σχολιάζουμε και αυτό.
Με μια πρόχειρη ματιά σε ένα μελλοντικό κόσμο τον οποίο έχω πλάσει με την φαντασία μου (στηριζόμενος στην μέχρι τώρα εξέλιξη του σημερινού), μπορώ να πω ότι τα καθημερινά δρώμενα θα γίνονται ως εξής: Η οποιαδήποτε αγοραπωλησία θα γίνεται από το σπίτι μας (καλα αυτό ήδη είναι εφικτό -σχεδόν για τα πάντα- και μέχρι ένα σημείο), στην δουλειά θα εμφανιζόμαστε με κάποιου είδους ολόγραμμα και δεν θα απαιτείται η κανονική παρουσία μας εκεί (αν δεν έχουμε κλωνοποιησεί τον εαυτό μας φυσικά), ενώ ακόμα και η κοινωνική μας ζωή -σε οποιοδήποτε επίπεδο- θα μπορεί να καλύπτεται από τα μέσα εικονικής πραγματικότητας με βαθμό εξέλιξης ο οποίος θα επιτρέπει στο χρήστη να πλάσσει ένα άτομο της αρεσκείας του (το οποίο θα φαίνεται πιο πραγματικό και από το... πραγματικό). Οι αποστάσεις και οι ταξιδιωτικοί χρόνοι θα έχουν εκμηδενιστεί αφού θα έχει ανακαλυφθεί ο διακτινισμός και η τηλεμεταφορά, οι ανθρώπινες σχέσεις θα έχουν, σχεδόν, εξαλειφθεί/εξαφανιστεί, ενώ, παράλληλα, τα πάντα θα μοιάζουν πιο προκαθορισμένα και πιο προγραμματισμένα από ποτέ.
Στην θετική πλευρά των πραγμάτων, θα μπορούμε να δούμε την ύπαρξη φαρμάκων και μεθόδων ίασης για οποιαδήποτε ασθένεια -αν δεν έχει προηγηθεί ολοκληρωτική εξάλειψη τους βέβαια-, επανεμφάνιση της άγριας ζωής στα αρχικά της επίπεδα, μέσα από την επαναφορά της περιβαλλοντικής σταθερότητας, και, φυσικά, μετοίκηση και διαβίωση σε άλλους πλανήτες. Στην αρνητική τώρα, ενδέχεται να βιώσουμε την δημιουργία ακόμη πιο τρομακτικών όπλων μαζικής/ολικής καταστροφής, σύνθεση νέων ιών με απώτερο σκοπό τα οικονομικά οφέλη μέσα από την μελλοντική αναζήτηση θεραπείας, και, αλίμονο, έναν τελέιως διαφορετικά διαμορφωμένο κόσμο αφού ο τωρινός θα έχει ίσως καταστραφεί και αναδημιουργηθεί μέσα από μια σειρά... τραγικών συμβάντων. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το τρίπτυχο που όλοι γνωρίζουμε ως "παρελθόν-παρόν-μέλλον", στο οποίο βασίζεται και όλη η έννοια του όρου... ιστορίας, θα αντιπροσωπέυται από ένα μονάχα "χρονικό όρο", αφού το "ταξίδι στο χρόνο" θα είναι πλέον γεγονός και κάτι σχετικά... συνηθισμένο.
Όλα τα παραπάνω, απλά πιθανά/απίθανα σενάρια -επιστημονικής φαντασίας θα έλεγε κανείς- και δημιουργήματα ενός απλού νου, όσον αφορά το μέλλον αυτού του κόσμου υπό το πρίσμα της τεχνολογίας. Το ερώτημα μου όμως σήμερα, δεν αφορά το πόσο εφικτά είναι όλα αυτά κατά την γνώμη σας. Ο σημερινός προβληματισμός, όπως προδίδει και ο τίτλος αυτού του άρθρου, έχει να κάνει με τον αν υπάρχει όριο σε αυτό που ονομάζεται τεχνολογία και αν θα μπορέσει να υπάρχει ποτέ. Και μιας και το συζητάμε και το σχολιάζουμε και αυτό.
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το