ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ 25η μαρτίου 1821 μηνύματα - διδάγματα - προστάξεις

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει ο Ιωάννης Ασλανίδης

Στην ωραία αυτή γαλανή γωνία της γης, με τον λαμπρό και ζείδωρο ήλιο της, επί πέντε χιλιάδες (5000) χρόνια, όσα μέχρι σήμερα έχει αριθμήσει η αρχαιολογική σκαπάνη, εγεννήθη, εξετράφη και έζησε η Ελληνική φυλή. Οι Έλληνες είναι αυτόχθονες εις την γην αυτήν.

- Μετά την πτώση της Βασιλεύουσας και την κατάκτηση της υπολοίπου Ελλάδος, το έθνος έχει χάσει εντελώς την πολιτική του ανεξαρτησία και ζει κάτω από τον ζυγό του πιο βάρβαρου αλλόφυλου και αλλόθρησκου Κατακτητή. Κατά την περίοδο αυτή ο Ελληνικός λαός έδειξε αξιοθαύμαστη αντοχή. Συσπειρωμένο στα χρόνια της σκλαβιάς το Ελληνικό Έθνος, γύρω από τους Εθνικούς θεσμούς, την μεγάλη Εκκλησία και τις κοινότητες, με στήριγμα την ορθόδοξη πίστη του και την Εθνική συνείδηση, κατόρθωσε να επιζήσει. Οι διωγμοί, οι σφαγές, ο βίαιος εξισλαμισμός, το παιδομάζωμα για τους γενιτσάρους, δεν μπόρεσαν να επιτύχουν την εξαφάνιση του Ελληνισμού.

- Έτσι! περνούσαν τα χρόνια και οι αιώνες για τους σκλαβωμένους Έλληνες, που ποτέ δεν έπαψαν να πιστεύουν, να ελπίζουν και να αγωνίζονται για την αποτίναξη του Οθωμανικού ζυγού. Η πυριτιδαποθήκη που αιώνες σιγοάναβε το φιτίλι της υπομονής και της επιμονής του Έθνους για την απόκτηση της Ελευθερίας και της Ανεξαρτησίας του, επιτέλους ανατινάχθηκε το πρωινό εκείνο της 25ης  ΜΑΡΤΙΟΥ του 1821, την ημέρα ακριβώς του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.

- Κιβωτός του Νώε υπήρξε η εκκλησία στα δύσκολα χρόνια της σκλαβιάς, επάνω της στηρίχθηκε το γένος των Ελλήνων και γλίτωσε τον αφανισμό. Αυτή και μόνο κατόρθωσε να εξασφαλίσει την συνέχεια της παράδοσης και κράτησε ζωντανή μέσα στις ψυχές των υποδούλων Ελλήνων την Εθνική τους ταυτότητα. Ο Ιερέας έγινε δάσκαλος και παιδαγωγός και σημαιοφόρος της Εθνικής Ιδέας.
«Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος», προστάζει η προκήρυξη του ΥΨΗΛΑΝΤΗ.
Θα πει ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ το περίφημο «Ο Θεός έδωσε την υπογραφή του για την Ελευθερία της Ελλάδος και δεν την παίρνει πίσω».
- Το 1821 δεν θα είχε γίνει αν είχε αποκοπεί η ψυχή του γένους από την παράδοση και από τις ρίζες:
Τα ονόματα των Καραβιών των Επαναστατών ήταν βγαλμένα από το θρυλικό παρελθόν των Ελλήνων όπως «ΑΡΗΣ», «ΚΙΜΩΝ», «ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ», «ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ», «ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ», «ΑΘΗΝΑ», «ΑΦΡΟΔΙΤΗ», κ.λπ.
Ο ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ στα Δολιανά φωνάζει στους Τούρκους: «Σταθείτε Πέρσαι να πολεμήσουμε…», έτσι δρασκελίζει 24 αιώνες Ελληνικής Ιστορίας.
Θα πει ο ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ: «Πάμε να δούμε τους Έλληνες εις το μέρος όπου κατοικούνε να βρούμε τον γέρο ΣΩΚΡΑΤΗ, τον ΠΛΑΤΩΝΑ, τον ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗ, τον Λεβέντη ΛΕΩΝΙΔΑ και να τους ειπούμε, τις χαροποιές ειδήσεις, ότι αναστήθηκαν οι απόγονοί τους».

Μήνυμα που προστάζουν οι ήρωες του 1821: «Προστατέψτε τις παραδόσεις μας, είναι ο ομφάλιος λώρος που μας συνδέει με την ζωοδότρα μήτρα του Ελληνισμού. Κρατείσθε τις ρίζες μας, είναι φυλαχτό για την διατήρηση του Ελληνικού Έθνους». 

- Ας έλθουμε όμως στο δραματικό και εθνοκτόνο δίδαγμα του 1821. Ας μιλήσουμε με θάρρος και τόλμη για την εθνική μας αρρώστια την ΔΙΧΟΝΟΙΑ. Το 1821 για την διχόνοια δεν μιλάει απλώς, δεν διδάσκει απλώς, δεν κραυγάζει απλώς, αλλά αναθεματίζει, μαστιγώνει, εξορκίζει και την χαρακτηρίζει κατάρα κωδικοποιημένη στα χρωμοσώματα και τα γονίδιά μας. Με την έναρξη της επαναστάσεως, στην αρχή όλα πήγαιναν καλά. Οι Επαναστάτες ενωμένοι και μονιασμένοι, νικούσαν συνεχώς τους Τούρκους. Μόλις όμως απομακρύνθηκε κάπως ο κίνδυνος, ξέσπασε η επιδημία και άρχισε η φαγωμάρα.
Λέει ο ΠΑΛΑΙΩΝ ΠΑΤΡΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΣ την άνοιξη του 1825 στον ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑ: «Δεν θέλουμε να εννοήσουμε ότι τίποτε δεν εκάμαμε νικήσαντες τους Τούρκους, αν δεν νικήσουμε και σύντομα μάλιστα τα πάθη μας. Διχόνοια να ο μεγάλος εχθρός μας αυτός θα μας φάει…».
«Δολερή» την χαρακτηρίζει ο Εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός στον Εθνικό μας Ύμνο. Την παρουσιάζει να κρατάει ένα σκήπτρο, το σύμβολο της εξουσίας και χαμογελαστά να το υπόσχεται σ’ όλους.
Γράφει ο ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ: «Τα πολλά εγώ δεν κατόρθωσαν να γίνουν εμείς».
Δυστυχώς! το χειρότερο αποτέλεσμα της διχόνοιας ήταν ότι χρειάστηκε πλέον η επέμβαση των τριών προστάτιδων δυνάμεων στο Ναυαρίνο. Τελικά! η Διχόνοια μας φιλοδώρησε με προστάτες, από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό των οποίων δεν έχουμε ακόμη γλυτώσει και πολύ φοβούμαι δεν πρόκειται να γλυτώσουμε.
- Το 1821 ξανάναψε το καντήλι του γένους. Στις μέρες μας όμως η φλόγα του τρεμοσβήνει επικίνδυνα. Άνεμοι και μπουρίνια ολόγυρά μας. Μέσα στα τείχη διακρίνουμε πολλές φορές ανθρώπους τραγικούς, ανερμάτιστους και κενούς, γκρεμίζουν με μανία το παρελθόν, το περιφρονούν, το συντρίβουν και το καταπατούν. Η Νεολαία μας, δημιούργημα δικό μας, ξεκομμένη από την παράδοση, απομακρυσμένη από την χριστιανική πίστη, εκμαυλισμένη από την καταναλωτική κοινωνία, ζει σ’ ένα πνευματικό λήθαργο. Παθαίνει αναφυλαξία όταν ακούει να της μιλάνε για φιλοπατρία, για ιδανικά, για Ελπίδα.
- Όμως! μια ενδόμυχη πίστη μας κάνει να ελπίζουμε, ότι όλα αυτά τα συμπτώματα της φθοράς και της παρακμής δεν είναι παρά επιφανειακά, εποχιακά και επιπόλαια. Ναι! μαραίνονται τα φύλλα στο εθνικό μας δένδρο. Μαραίνονται και μαδάνε επικίνδυνα. Όμως! η ρίζα του αιωνόβιου δένδρου της φυλής, η ψυχή του γένους είναι ικανή, όποτε χρειαστεί, να ανεβάσει νέους ζείδωρους χυμούς και καινούργιες ανθοφόρες δυνάμεις. Αυτή την ρίζα κανένας κατακλυσμός, κανένας ευδαιμονισμός, μέχρι σήμερα δεν μπόρεσε να την χαλάσει. Πιστεύω! ούτε και οι Εθνομηδενιστές της σημερινής προοδευτικής Νομενκλατούρας να την χαλάσουν.
«ΟΧΙ» λοιπόν στον άκρατο ευδαιμονισμό και στην υποδούλωση στα υλιστικά συνθήματα και κελεύσματα της εποχής.
«ΟΧΙ» στον εγωκεντρισμό, στον μηδενισμό και στην ισοπέδωση των πάντων, που μετατρέπουν τον Άνθρωπο σε ευάλωτη μάζα.
«ΟΧΙ» σε κάθε προσπάθεια αποξένωσής μας από την Εθνική και Θρησκευτική μας Παράδοση.
«ΟΧΙ» στους σύγχρονους διανοούμενους της πεντάρας, καλυπτόμενοι πίσω από την ασπίδα του πανεπιστημιακού θώκου, επιχειρούν να διαστρεβλώσουν και να αμφισβητήσουν τα αυτονόητα.
Και! προς παντός «ΟΧΙ» στην απεμπόληση της Ελληνικής εθνικής παιδείας των νέων μας (Τι γαρ φίλτερον ανδρί πατρώας χθόνος. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ).
«ΝΑΙ» στο να είμαστε συνεχώς με το όπλο παρά πόδα και να μη λησμονούμε ότι, δεν έχουμε την πολυτέλεια των άλλων Ευρωπαίων να συνορεύουμε με λαούς μόνο ευρωπαϊκούς.
- Ας ευχηθούμε λοιπόν, με την ευκαιρία της εφετινής επετείου του 1821 και ας ελπίζουμε στα δύσκολα αυτά χρόνια, ιδεολογικής και οικονομικής δοκιμασίας της Πατρίδος μας, να έλθει κάποτε η γενιά εκείνη των Ελλήνων πολιτικών, που θα απαλλάξει τους Έλληνες από την κατάρα της διχόνοιας και θα κάμει το δένδρο του γένους μας να παραμείνει παντοτινά Αειθαλές και Ζείδωρο.