Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Σε διάφορες στιγμές στην ζωή μας, αντιμετωπίζουμε προβλήματα και... προβληματισμούς -φυσικά- που προέρχονται από ένα ή περισσότερα ζητήματα τα οποία μας απασχολούν είτε σε χρόνια βάση, είτε την δεδομένη στιγμή, προσπαθώντας παράλληλα να δώσουμε και τις αντίστοιχες λύσεις. Όταν τώρα βρεθούμε (ή θεωρήσουμε ότι βρεθήκαμε) στο δικό μας προσωπικό αδιέξοδο, αρχίζουμε να αναζητάμε "σωτηρία" μέσα από κατευθυντήριες γραμμές που θα μας δώσουν άλλα άτομα του κοντινού ή μη περιβάλλοντος μας, ή αλλιώς πρόσωπα που ανήκουν ή όχι σε μια ακτίνα του κοινωνικού μας κύκλου. Με λίγα λόγια, ζητάμε την... "πολύτιμη" συμβουλή κάποιου.
Το άτομο το οποίο θα απευθυνθεί ο καθένας μας διαφέρει ανάλογα την περίσταση καθώς και την φύση του προβλήματος που μας απασχολεί, ενώ σημαντικό ρόλο στην επιλογή του παίζουν και τα κριτήρια τα οποία έχει θέσει το "απασχολούμενο" πρόσωπο όσον αφορά τον τρόπο αντιμετώπισης του. Σε γενικές γραμμές, όμως, ξέρουμε σε ποιον πρέπει να απευθυνθούμε και ποιος είναι πιο πιθανό να μας δώσει απαντήσεις σύμφωνα με το θέμα του προβληματισμού μας. Οικογενειακά, προσωπικά, ή επαγγελματικά, για το κάθε ένα από αυτά υπάρχουν ένας ή περισσότεροι άνθρωποι στους οποίους στρεφόμαστε διότι ξέρουμε (ή τουλάχιστον έχουμε την διαίσθηση και το έχει αποδείξει και η ιστορία ίσως) ότι γνωρίζουν πως πρέπει να διαχειριστούμε την κατάσταση στην οποία έχουμε βρεθεί.
Τι γίνεται όμως και εκείνες τις φορές που γνωρίζουμε ή υποψιαζόμαστε πως χρειαζόμαστε την συμβουλή ενός... "τρίτου"; Τι γίνεται όταν θα προτιμούσαμε να είχαμε δυνατότητα να μιλήσουμε σε κάποιον ο οποίος δεν θα έχει την παραμικρή ιδέα ή άποψη για το άτομο μας και θα μπορεί να είναι πλήρως αντικειμενικός; Τι γίνεται όταν χρειαζόμαστε μια "ωμή" συμβουλή και αξιολόγηση της κατάστασης χωρίς κανένα ίχνος κριτικής ή λέξεων στις όποιες δεν υποβόσκει η παραμικρή ιδέα υποκειμενικότητας στο βαθμό που είναι εφικτό; Εδώ τα πράγματα περιπλέκονται. Ενώ πολλοί θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ότι ίσως "θα ήταν μια καλή στιγμή να επισκεφτούμε κάποιον ψυχολόγο/ψυχαναλυτή" (!), προσωπικά, πιστεύω ότι θα πρέπει να εξεταστούν τρία πράγματα πριν παρθεί μια -οποιαδήποτε- απόφαση.
Το άτομο το οποίο θα απευθυνθεί ο καθένας μας διαφέρει ανάλογα την περίσταση καθώς και την φύση του προβλήματος που μας απασχολεί, ενώ σημαντικό ρόλο στην επιλογή του παίζουν και τα κριτήρια τα οποία έχει θέσει το "απασχολούμενο" πρόσωπο όσον αφορά τον τρόπο αντιμετώπισης του. Σε γενικές γραμμές, όμως, ξέρουμε σε ποιον πρέπει να απευθυνθούμε και ποιος είναι πιο πιθανό να μας δώσει απαντήσεις σύμφωνα με το θέμα του προβληματισμού μας. Οικογενειακά, προσωπικά, ή επαγγελματικά, για το κάθε ένα από αυτά υπάρχουν ένας ή περισσότεροι άνθρωποι στους οποίους στρεφόμαστε διότι ξέρουμε (ή τουλάχιστον έχουμε την διαίσθηση και το έχει αποδείξει και η ιστορία ίσως) ότι γνωρίζουν πως πρέπει να διαχειριστούμε την κατάσταση στην οποία έχουμε βρεθεί.
Τι γίνεται όμως και εκείνες τις φορές που γνωρίζουμε ή υποψιαζόμαστε πως χρειαζόμαστε την συμβουλή ενός... "τρίτου"; Τι γίνεται όταν θα προτιμούσαμε να είχαμε δυνατότητα να μιλήσουμε σε κάποιον ο οποίος δεν θα έχει την παραμικρή ιδέα ή άποψη για το άτομο μας και θα μπορεί να είναι πλήρως αντικειμενικός; Τι γίνεται όταν χρειαζόμαστε μια "ωμή" συμβουλή και αξιολόγηση της κατάστασης χωρίς κανένα ίχνος κριτικής ή λέξεων στις όποιες δεν υποβόσκει η παραμικρή ιδέα υποκειμενικότητας στο βαθμό που είναι εφικτό; Εδώ τα πράγματα περιπλέκονται. Ενώ πολλοί θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ότι ίσως "θα ήταν μια καλή στιγμή να επισκεφτούμε κάποιον ψυχολόγο/ψυχαναλυτή" (!), προσωπικά, πιστεύω ότι θα πρέπει να εξεταστούν τρία πράγματα πριν παρθεί μια -οποιαδήποτε- απόφαση.
Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το