Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Εχθές είχαμε το μεγαλύτερο παιχνίδι στην Ελλάδα, το Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός, σε ένα ιστορικό γήπεδο-σύμβολο της χώρας, με δύο ομάδες που μας έχουν προσφέρει τις περισσότερες χαρές σε συλλογικό επίπεδο και το οποίο έληξε υπό υποδειγματικά αγωνιστικά πλαίσια με έναν νικητή και έναν ηττημένο.
Και σε έναν ιδανικό κόσμο θα ήταν όλοι χαρούμενοι. Ο Παναθηναϊκός κέρδισε τον μεγάλο του αντίπαλο και ο Ολυμπιακός έχει σχεδόν εξασφαλίσει και μαθηματικά το πρωτάθλημα. Τι μένει;
Εγώ θα έλεγα πως έχει πολύ ενδιαφέρον να αναρωτηθούμε τι τελικά θέλει ένας φίλαθλος για να είναι ικανοποιημένος. Πρέπει να είναι το πρωτάθλημα; Μα δεν μπορούν όλοι να παίρνουν το πρωτάθλημα! Αν ήταν έτσι στην Γερμανία θα ήταν όλοι Μπάγερν Μονάχου. Στην Ισπανία οι μισοί θα υποστήριζαν την Μπαρτσελόνα και οι άλλοι μισοί την Ρεάλ κ.ο.κ. Όμως δεν είναι έτσι, συνεπώς κάτι άλλο πρέπει να υπάρχει. Ίσως η απόδοση της ομάδας. Το όμορφο ποδόσφαιρο ή η προσπάθεια των παικτών. Ίσως η εντοπιότητα κλπ.
Σε κάθε περίπτωση φίλαθλοι υπάρχουν και είναι συχνά χαρούμενοι, συχνά δυσαρεστημένοι. Τότε, όμως, γιατί να υπάρχει η βία; Γιατί να μην μπορεί κανείς να δεχτεί την αποτυχία του και μάλιστα να ξεσπά βίαια με αφορμή αυτήν; Είναι η κουλτούρα μας ή μήπως η παιδεία μας; Εγώ θα έλεγα και τα δύο, οπότε το ερώτημα είναι, τι κάνουμε για αυτό; Πως το διορθώνουμε; Γιατί η βία δεν ξεκίνησε φέτος! Υπάρχει εδώ και δεκαετίες.
Την λύση την είχα παρουσιάσει παλαιότερα, όμως αυτό είναι ασήμαντο. Η ίδια η κυβέρνηση προχώρησε το σχέδιο για το ηλεκτρονικό εισιτήριο με την "κάρτα φιλάθλου". Ένα εισιτήριο δηλαδή το οποίο θα είναι ονομαστικό και θα περιέχει ηλεκτρονικά πολλά στοιχεία του κατόχου, ικανά για να τον "κάψουν" σε περίπτωση που αποδειχτεί από κάμερες κλπ. πως υπέπεσε σε ατοπήματα μέσα στο γήπεδο. Η αυστηρή εφαρμογή του μέτρου κατά τη γνώμη μου θα ήταν το τέλος της βίας.
Το ρεπορτάζ όμως έδειξε ότι το εν λόγω σχέδιο παγώνει γιατί οι ίδιες οι ομάδες δεν βρίσκουν τρόπο να το εφαρμόσουν με αποτελεσματικό τρόπο, με άλλα λόγια τριγυρνάμε γύρω απ' την ουρά μας προσπαθώντας να τη δαγκώσουμε. Εξάλλου η παιδεία μας υστερεί πολύ και εκεί. Το γήπεδο είναι ένα μέρος για να ξεσπάμε και όχι για να απολαμβάνουμε ένα θέαμα όπως το θέατρο για παράδειγμα. Αυτές τις εικόνες περνάμε στα παιδιά μας, αυτές ακολουθούμε. +Yanni Spiridakis
Υ.Γ.
Ομολογώ πως σε ότι αφορά εμένα, είχα δεχτεί γηπεδική παιδεία από τον πατέρα μου με τον σωστό τρόπο. Κάπου αλλού χάλασε η συνταγή και κατέληξα να ωρύομαι βρίζοντας και φωνάζοντας στην ενήλικη ζωή μου.
Και σε έναν ιδανικό κόσμο θα ήταν όλοι χαρούμενοι. Ο Παναθηναϊκός κέρδισε τον μεγάλο του αντίπαλο και ο Ολυμπιακός έχει σχεδόν εξασφαλίσει και μαθηματικά το πρωτάθλημα. Τι μένει;
Εγώ θα έλεγα πως έχει πολύ ενδιαφέρον να αναρωτηθούμε τι τελικά θέλει ένας φίλαθλος για να είναι ικανοποιημένος. Πρέπει να είναι το πρωτάθλημα; Μα δεν μπορούν όλοι να παίρνουν το πρωτάθλημα! Αν ήταν έτσι στην Γερμανία θα ήταν όλοι Μπάγερν Μονάχου. Στην Ισπανία οι μισοί θα υποστήριζαν την Μπαρτσελόνα και οι άλλοι μισοί την Ρεάλ κ.ο.κ. Όμως δεν είναι έτσι, συνεπώς κάτι άλλο πρέπει να υπάρχει. Ίσως η απόδοση της ομάδας. Το όμορφο ποδόσφαιρο ή η προσπάθεια των παικτών. Ίσως η εντοπιότητα κλπ.
Σε κάθε περίπτωση φίλαθλοι υπάρχουν και είναι συχνά χαρούμενοι, συχνά δυσαρεστημένοι. Τότε, όμως, γιατί να υπάρχει η βία; Γιατί να μην μπορεί κανείς να δεχτεί την αποτυχία του και μάλιστα να ξεσπά βίαια με αφορμή αυτήν; Είναι η κουλτούρα μας ή μήπως η παιδεία μας; Εγώ θα έλεγα και τα δύο, οπότε το ερώτημα είναι, τι κάνουμε για αυτό; Πως το διορθώνουμε; Γιατί η βία δεν ξεκίνησε φέτος! Υπάρχει εδώ και δεκαετίες.
Την λύση την είχα παρουσιάσει παλαιότερα, όμως αυτό είναι ασήμαντο. Η ίδια η κυβέρνηση προχώρησε το σχέδιο για το ηλεκτρονικό εισιτήριο με την "κάρτα φιλάθλου". Ένα εισιτήριο δηλαδή το οποίο θα είναι ονομαστικό και θα περιέχει ηλεκτρονικά πολλά στοιχεία του κατόχου, ικανά για να τον "κάψουν" σε περίπτωση που αποδειχτεί από κάμερες κλπ. πως υπέπεσε σε ατοπήματα μέσα στο γήπεδο. Η αυστηρή εφαρμογή του μέτρου κατά τη γνώμη μου θα ήταν το τέλος της βίας.
Το ρεπορτάζ όμως έδειξε ότι το εν λόγω σχέδιο παγώνει γιατί οι ίδιες οι ομάδες δεν βρίσκουν τρόπο να το εφαρμόσουν με αποτελεσματικό τρόπο, με άλλα λόγια τριγυρνάμε γύρω απ' την ουρά μας προσπαθώντας να τη δαγκώσουμε. Εξάλλου η παιδεία μας υστερεί πολύ και εκεί. Το γήπεδο είναι ένα μέρος για να ξεσπάμε και όχι για να απολαμβάνουμε ένα θέαμα όπως το θέατρο για παράδειγμα. Αυτές τις εικόνες περνάμε στα παιδιά μας, αυτές ακολουθούμε. +Yanni Spiridakis
Υ.Γ.
Ομολογώ πως σε ότι αφορά εμένα, είχα δεχτεί γηπεδική παιδεία από τον πατέρα μου με τον σωστό τρόπο. Κάπου αλλού χάλασε η συνταγή και κατέληξα να ωρύομαι βρίζοντας και φωνάζοντας στην ενήλικη ζωή μου.
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το