Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Σήμερα είναι μια πολύ ιδιαίτερη μέρα για την Ορθοδοξία. Ο καθένας αυτήν την μέρα την βιώνει με έναν πολύ ξεχωριστό τρόπο και σήμερα πρέπει όλοι να σεβαστούμε αυτήν την διαφορετικότητα.
Για πολλούς η μέρα ξημερώνει χαρμόσυνη και πράγματι η πρώτη Ανάσταση αποτελεί μια τέτοια αφορμή. Υπάρχουν εκείνοι -όπως κι εγώ- που περιμένουν το βράδυ της Ανάστασης και αμέσως μετά την μεταμεσονύχτια Θεία Λειτουργία πριν αποχωρήσουν με ευλάβεια για το σπίτι. Ακόμα, είναι εκείνοι που συνεχίζουν να δουλεύουν σαν κάθε εργάσιμο Σάββατο, όπως επίσης και αυτοί που τρέχουν να τακτοποιήσουν τελευταίες λεπτομέρειες για το Κυριακάτικο Πασχαλινό τραπέζι και να μαγειρέψουν, να ετοιμαστούν φορώντας τα "καλά" τους και να διασκεδάσουν.
Βλέπετε, το Πάσχα, όσο κοντά ή όχι στον Χριστιανισμό και να βρίσκεσαι, το βιώνεις διαφορετικά. Είναι ακριβώς η κυριολεκτική του έννοια που σε μετάφραση σημαίνει "Πέρασμα" και αποτελεί το πέρασμα του ανθρώπου από τη ρουτίνα στην γιορτή, από την νηστεία στην ευφράδεια, από το άγχος στην χαλάρωση.
Και έχει ενδιαφέρον πως μετά από 50 μέρες νηστείας και καταπόνησης, εκείνη την ημέρα ο Χριστός μέσω του ιερέα, μας καλεί όλους: όσους νήστεψαν και όσους, όχι. Όλοι είναι προσκεκλημένοι στο "τραπέζι" Του και όλοι έχουν δικαίωμα σε αυτό. Είναι αυτό άδικο; Όχι! Όχι μόνο δεν είναι άδικο αλλά καταργεί και τις όποιες διακρίσεις μεταξύ των ανθρώπων.
Θα σας φέρω ένα παράδειγμα: Πριν δυο εβδομάδες βρισκόμουν σε ένα τραπέζι φίλων που γιορτάζαμε κάτι γενέθλια. Εγώ και 1-2 άλλα άτομα νηστεύαμε κι έτσι οι επιλογές στο τραπέζι ήταν λίγε για εμάς. Όλοι οι άλλοι έτρωγαν με την όρεξη τους όλα τα φαγητά και όλοι περάσαμε πολύ καλά. Την Δευτέρα του Πάσχα θα συναντηθώ με την ίδια περίπου παρέα για να φάμε ξανά και να περάσουμε καλά γιορτάζοντας το Πάσχα. Αυτή τη φορά θα τρώμε το ίδιο φαγητό, θα γελάμε με τα ίδια αστεία και θα περνάμε ισότιμα καλά, ακριβώς γιατί δεν έχει σημασία ποιον δρόμο ακολούθησε ο καθένας για να φτάσει σε αυτήν την ημέρα και σε αυτό το τραπέζι. Σημασία έχει ότι όλοι μαζί απολαμβάνουμε εκείνη την μέρα χαράς!
Και αυτό είναι τελικά το Πάσχα. Γι' αυτό ελάτε όλοι! Περάστε καλά με ότι πόρους ή δυνάμεις ή δυνατότητες διαθέτετε. Ο Χριστός δεν μας κοιτάει στα ρούχα, στο στομάχι ή στην τσέπη. Για εκείνον είμαστε όλοι ίδιοι! +Yanni Spiridakis
Για πολλούς η μέρα ξημερώνει χαρμόσυνη και πράγματι η πρώτη Ανάσταση αποτελεί μια τέτοια αφορμή. Υπάρχουν εκείνοι -όπως κι εγώ- που περιμένουν το βράδυ της Ανάστασης και αμέσως μετά την μεταμεσονύχτια Θεία Λειτουργία πριν αποχωρήσουν με ευλάβεια για το σπίτι. Ακόμα, είναι εκείνοι που συνεχίζουν να δουλεύουν σαν κάθε εργάσιμο Σάββατο, όπως επίσης και αυτοί που τρέχουν να τακτοποιήσουν τελευταίες λεπτομέρειες για το Κυριακάτικο Πασχαλινό τραπέζι και να μαγειρέψουν, να ετοιμαστούν φορώντας τα "καλά" τους και να διασκεδάσουν.
Και έχει ενδιαφέρον πως μετά από 50 μέρες νηστείας και καταπόνησης, εκείνη την ημέρα ο Χριστός μέσω του ιερέα, μας καλεί όλους: όσους νήστεψαν και όσους, όχι. Όλοι είναι προσκεκλημένοι στο "τραπέζι" Του και όλοι έχουν δικαίωμα σε αυτό. Είναι αυτό άδικο; Όχι! Όχι μόνο δεν είναι άδικο αλλά καταργεί και τις όποιες διακρίσεις μεταξύ των ανθρώπων.
Και αυτό είναι τελικά το Πάσχα. Γι' αυτό ελάτε όλοι! Περάστε καλά με ότι πόρους ή δυνάμεις ή δυνατότητες διαθέτετε. Ο Χριστός δεν μας κοιτάει στα ρούχα, στο στομάχι ή στην τσέπη. Για εκείνον είμαστε όλοι ίδιοι! +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το