Δεν ξέρω αν πρόκειται για μια νέα τάση ή εγώ αφουγκράζομαι κάθε τόσο διαφορετικά το περιβάλλον και την κοινωνία. Δεν ξέρω αν πρόκειται για την εκάστοτε δική μου ψυχολογία ή τα ερεθίσματα που εγώ δέχομαι κατά περίπτωση. Όμως πρέπει να αναφέρω πως αισθάνομαι πως όσο περνάει ο καιρός, λιγότεροι άνθρωποι μπαίνουν στο κλίμα της Μεγάλης Εβδομάδας και αυτό με λυπεί. Φυσικά, εξαιρώ από την όλη συζήτηση τους άθεους ή αλλόθρησκους τους οποίους μάλλον δεν αφορά ο προβληματισμός αυτός.
Όμως δείτε λίγο... ο κόσμος στις Εκκλησίες μειώνεται τις πρώτες μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί δεν κατακλύζονται πια από ταινίες εποχής με θέμα την ζωή και την σταύρωση του Χριστού. Δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα σε παιδικές και οικογενειακές ταινίες, γνωρίζοντας πως τα παιδιά δεν έχουν σχολείο και είναι ελεύθερα. Ακόμα και το αγαπημένο μου σουβλατζίδικο ενώ έκλεινε πάντα όλη την Μεγαλοβδομάδα, τώρα κλείνει μετά την Μεγάλη Τετάρτη!
Ο κόσμος βρίσκεται σε ένα παγκοσμιοποιημένο χάος, σε μια μη διαχειρίσιμη σύγχυση και αυτό μου προκαλεί μεγάλη φοβία. Βλέπετε, οι επιρροές έρχονται από παντού. Τα ερεθίσματα μας βομβαρδίζουν συνεχώς από τις τέχνες και τις ιδεολογίες, τις πολιτικές, των αθλητισμό ή τις τάσεις που πλέον μεταδίδονται τόσο γρήγορα όσο και τα δεδομένα μέσα από τα δίχτυα του internet και των τηλεπικοινωνιών.
Πως αντιδρούμε σε αυτά; Πως φιλτράρουμε τι είναι χρήσιμο, ουσιαστικό ή τελικά αξίζει να υιοθετήσουμε; Η απάντηση βρίσκεται σε αυτήν την σύγχυση που αντιμετωπίζουμε μιας και ο καταιγισμός είναι τόσο μεγάλος που τα δεδομένα έρχονται χωρίς να προλάβουμε να τα αξιολογήσουμε με συνέπεια οτιδήποτε καινούριο να έρχεται για όσο μπορεί να αντέξει πριν κάτι πιο καινούριο το σπρώξει στον... πάτο της ευκαιριακής μας ιδεολογίας και παράλληλα οτιδήποτε άλλο που δεν ρίζωσε μέσα μας ενώ θα έπρεπε, να ξεθωριάζει μέσα μας μέχρι να ατονίσει πλήρως.
Μεγάλη Παρασκευή σήμερα και φοβάμαι να σκεφτώ πόσες σοκολάτες έταξαν οι γιαγιάδες στα εγγόνια για να τις ακολουθήσουν στις Εκκλησίες ή πόσοι νέοι θα προσέλθουν σήμερα στον Επιτάφιο κάνοντας τον σταυρό τους λες και παίζουν κιθάρα και αφού βγάλουν την υποχρέωση του τυπικού προσκυνήματος στον επιτάφιο θα τρέξουν προς την πιο κοντινή καφετέρια... +Yanni Spiridakis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το