ΣΠΙΘΕΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ~ χρόνια πολλά βιβλίο μου!

σε μία κοινωνία κατήφειας & παρακμής, βρίσκουμε τα εφόδια να αισιοδοξούμε

Καλησπέρα στους φίλους του +yannidakis και χρόνια πολλά στις εορτάζουσες και τους εορτάζοντες! 

Ένα αντικείμενο που μόνο άψυχο δεν είναι. Ένα αντικείμενο που φέρει στοιχεία υποκειμένου. Έχει υπόσταση, έχει χαρακτήρα, έχει ζωή. Και σήμερα… γιορτάζει! Χρόνια πολλά λοιπόν στο βιβλίο! «Στον φίλο που τον επικαλείσαι οποιαδήποτε στιγμή και τον εγκαταλείπεις όποτε θελήσεις».

Σήμερα λοιπόν, 23 Απριλίου, γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου. Η ημερομηνία αυτή μόνο τυχαία δεν είναι, αφού θεωρείται συμβολική για την λογοτεχνία, καθώς την ημέρα αυτή, το έτος 1616, έφυγαν από τη ζωή ο Σαίξπηρ και ο Θερβάντες. Το 1995, η Unesco την καθιέρωσε ως Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου και Δικαιωμάτων, για να αποδώσει φόρο τιμής στους συγγραφείς αλλά και να ενθαρρύνει τους αναγνώστες να έρθουν σε επαφή με τα κοινωνικά, πολιτιστικά, βγαλμένα από τη ζωή δημιουργήματα της ανθρωπότητας. Η γιορτή λαμβάνει χώρα σε πολλές πόλεις της Ελλάδας με εναλλακτικές δράσεις, αλλά και στην Αθήνα, με εκδηλώσεις από την Εθνική Βιβλιοθήκη, στο Εθνικό Θέατρο και Θέατρο Τέχνης, στο Αρχαιολογικό Μουσείο, την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών κ.ά.

Η πραγματική γιορτή όμως για το βιβλίο συμβαίνει μέσα μας. Η σημερινή ημέρα δεν είναι παρά η αφορμή τόσο για να υπενθυμίσουμε όλοι στον εαυτό μας τη θέση που καταλαμβάνει στη ζωή μας το βιβλίο, αλλά και… για να σας μεταφέρω εγώ η ίδια την πολύ προσωπική μου σχέση μαζί του.

Πόσα μελαγχολικά βράδια, πόσα παρείστικα απογεύματα, πόσα τεμπέλικα μεσημέρια και πόσα ήρεμα πρωινά και αν έχω περάσει με αγαπημένα μου βιβλία. Σκόρπιες στιγμές, σκόρπιες αναμνήσεις αλλά τόσο ξεκάθαρα συναισθήματα που ανακαλώ εύκολα και ας έχουν περάσει χρόνια από την πρώτη ανάγνωση. Οι αναμνήσεις μου πολλές και μακρινές, αφού ξεκινούν από την παιδική μου ηλικία. Τότε που ανυπομονούσα για την ώρα που θα μου διαβάσουν τα απλά-γραμμένα παραμύθια με τα πολύπλοκα νοήματα και θα έπλαθα εικόνες με τη φαντασία μου, σαν όσα άκουγα να εκτυλίσσονται σε εναλλασσόμενες σκηνές μπροστά μου. Στη συνέχεια, μαγεμένη από τον κόσμο των παραμυθιών, ξεκίνησα μόνη μου να ανακαλύπτω βιβλία που μου κέντριζαν το ενδιαφέρον και να αποκτώ τις δικούς μου αγαπημένους συγγραφείς. Άλλωστε, ποιος δεν έχει διαβάσει Ζωρζ Σαρή ή Πηνελόπη Δέλτα; Αργότερα, ήρθε ο Paulo Coelho και ο κορυφαίος για εμένα Irvin Yalom και ανάμεσα σε αυτούς, πολλοί ακόμη που, αν δεν κατάφεραν να με κερδίσουν, μπόρεσαν να μου μεταφέρουν την οπτική τους- και αυτό είναι εξίσου δελεαστικό.

Λογοτεχνικά, μυθιστορήματα, βιογραφίες, ιστορικά, ψυχολογικά, κόμικ και πολλά άλλα επιτεύγματα του ανθρώπινου νου, είναι σαν ένα παράθυρο στον κόσμο. Πηγή ενημέρωσης, τρόπος καλλιέργειας, ηθικής και πνευματικής, μέσο όξυνσης της φαντασίας και της δημιουργικότητας, το ίδιο παράγωγο της τέχνης και του πολιτισμού και ταυτόχρονα τρόπος προώθησής του. Ο καλύτερος δάσκαλος της γλώσσας και της αρμονίας του λόγου. Για εμένα, η μάθηση επεκτείνεται, αφού διευρύνει τον πνευματικό ορίζοντα του ανθρώπου. Τον οδηγεί σε έναν εσωτερικό διάλογο. Μέσω αυτού, το άτομο μαθαίνει να κρίνει, να συγκρίνει και να επιλέγει. Σύμφωνα με τον Ουμπέρτο Έκο, η καταγεγραμμένη στα βιβλία ιστορική μνήμη, προσφέρει εμπειρίες που είναι σχεδόν αδύνατο να ζήσουμε στο σύντομο βίο μας. Ο ανθρώπινος νους οδηγείται τελικά στην εμβάθυνση, στη δημιουργία νέων σκέψεων και στην ανάλυση των συνειρμών. Με απλά λόγια και σε εμένα προσωπικά, η ανάγνωση του βιβλίου με έμαθε να διαβάζω τους ανθρώπους και να παρατηρώ τη ζωή.  

Πάνω από όλα όμως,  το βιβλίο είναι ένας πιστός φίλος. Ένας πολύτιμος σύντροφος τόσο σε θλιμμένες, όσο και σε χαρούμενες στιγμές, ενάντια στην πλήξη και την ανία, που δε ζητά τίποτα ως αντάλλαγμα, αλλά περιμένει υπομονετικά σε ένα ράφι, μόνο για να μας δώσει σε ένα κόσμο που έχει συνηθίσει να παίρνει. «Ένας σύντροφος της μοναξιάς που μένει. Όχι ένα τρόπαιο της στιγμής, αλλά μια νίκη του χρόνου. Ένας συμπεριπατητής χωρίς απαιτήσεις, ένας φίλος που τον επικαλείσαι όταν θέλεις και τον εγκαταλείπεις, όταν θέλεις επίσης, για να τον ξαναπάρεις ή όχι αργότερα.»

Το βιβλίο είναι ένα πρόσωπο με τα δικά του μοναδικά χαρακτηριστικά, που σε καλεί να εισβάλεις στον κόσμο που έχει δημιουργήσει και να επιλέξεις αν θα τον κατανοήσεις ή αν θα χαθείς σε αυτόν. Σε κάθε περίπτωση, θα είσαι πλουσιότερος σε γνώσεις, εμπειρίες και, κυρίως, σε φίλους. +Elina Ioannou 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΘΕΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ