ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ναι, είμαι άρρωστος και (δε) θέλω να γίνω καλά

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Δεν είναι κακό να λέμε την αλήθεια που και που. Ναι, έχω γράψει πως τα ψέματα καμιά φορά είναι πιο χρήσιμα, είναι σωτήρια και εξυπηρετούν το κοινό καλό, όμως η ομορφιά της αλήθειας ακόμα κι αν είναι σκληρή θέλει και κότσια και σεβασμό.

Και ειλικρινά δεν ξέρω αν σήμερα αυτόν τον προβληματισμό τον διαβάζουν δέκα, εκατό, χίλια ή τρεις χιλιάδες άτομα, όμως... να, έχω κάτι να σας εξομολογηθώ και αφορά μια ασθένεια μου! Προβλήματα εδώ, προβλήματα εκεί. Όλοι οι άνθρωποι καταπνίγονται από τα δικά τους. Για όλους ο... "σταυρός" είναι βαρύς μέχρι που κάτι χειρότερο γίνεται και πάλι επιβιώνουν αναθεωρώντας τις αντοχές τους.

Το θέμα είναι... τι κάνει ο καθένας γι' αυτό; Πως ανταπεξέρχεται; Δεν θα αντέξω να ακούσω πως απλά λύνει τα προβλήματα του, διότι αυτό είναι τόσο τετριμμένα θεωρητικά προβλέψιμο που απλά καλύτερα να το αφήσουμε εκτός σημερινού προβληματισμού. Βαθιά μέσα μας ξέρουμε πως πρέπει -πρέπει γαμώτο- να υπάρχει ένας τρόπος να ξεσπάμε. Να βγάζουμε αυτό που έχουμε από μέσα μας. Να εκτονώνουμε την πίεση, τα νεύρα, το άγχος, την αποτυχία, τον φόβο και καθετί που έχει αρνητικό πρόσημο στην ζωή μας.

Και υπάρχουν εξαίρετοι και απόλυτα υγιείς τρόποι για να το κάνει κάποιος αυτό, ακούγοντας μουσική, κάνοντας μια βόλτα, βγαίνοντας για έναν καφέ με φίλους, κάποιοι μαγειρεύουν, άλλοι βλέπουν τηλεόραση και μερικοί κλαίνε! Όλα θεμιτά, όλα υπέροχα, αρκεί να εξυπηρετούν τον σκοπό τους, σωστά;

Σε μένα πάντως δεν είναι έτσι τα πράγματα... Μπορεί η μουσική να είναι η επίσημη θεραπεία μου, όμως σε εκείνες τις σκοτεινές στιγμές που θέλεις να κρυφτείς από όλους όσους πρέπει να χαμογελάς, που η "σκοτεινή πλευρά" σου υπερισχύει, τότε τι γίνεται; Σε μένα μόνο ένα πράγμα πιάνει: το βρίσιμο. Το μπινελίκι, τα "γαλλικά" και συνέχισε να λες μέχρι να μπεις στο νόημα.

Ω! Μα τι είναι αυτά που λες; Εσύ; ο ευγενής νέος που χειρίζεσαι τόσο άψογα τον λόγο, που η γειτονιά σε ξέρει σαν τον άνθρωπο της υπομονής, της ευγένειας και της πραότητας; Εσύ;

Πωπω! Μετά τα παραπάνω, ήδη κολλάω να συνεχίσω να γράφω. Μπορεί να ντρέπομαι! Όμως αν είσαι εσύ που δεν μου φέρθηκες καλά στον δρόμο, ως πεζός ή στην οδηγική συμπεριφορά, αν δεν με εξυπηρέτησες ως όφειλες, με αγνόησες ή δεν υπήρξες το ίδιο ευγενικός με μένα ως όφειλες ή όπως εγώ έκανα μαζί σου, τότε την γάμησες! Διότι μάθε ότι είσαι το επόμενο θύμα μου! Είσαι εσύ αυτός που θα ακούσει όλα όσα κουβαλάω από οπουδήποτε μπορείς να φανταστείς και δεν αναφέρομαι στην ιστορία της ζωής μου, αλλά σε μία σύνοψη που γίνεται με ορισμένες λέξεις που δεν αφορούν αυτά που εγώ θέλω να πω, αλλά όλα αυτά που εσύ δε θα ήθελες ποτέ να ακούσεις. Και μην μπερδευτείς, θα είναι τόσο άσχετα μεταξύ τους που θα αφορούν μία ευχή περί συνουσίας, ένα μέρος του σώματός σου, την νοητική σου κατάσταση και άλλα ευφάνταστα που θα σου χαλάσουν την διάθεση!

Οι φλέβες τεντώνουν, τα νεύρα σκληραίνουν, ο λαιμός πρήζεται και η καρδιά αρχίσει να χτυπά δυνατά. Είναι η στιγμή που μου προσφέρεις όλα όσα ήθελα στην σημερινή μου μέρα. Αν μπορούσα να έχω την διεύθυνση σου, ίσως την επόμενη μέρα να σου έστελνα ένα κουτί γλυκά για να σε ευχαριστήσω που είτε αντέδρασες είτε όχι, ήσουν εκεί για μένα όταν σε χρειάστηκα. Μπορεί να είχα μυριάδες αιτίες γι' αυτό το ξέσπασμα, ήσουν όμως εσύ, εκείνος που μου έδωσε την αφορμή που τόσο είχα ανάγκη!

Θυμάμαι πως μία Σαρακοστή, είχα αποφασίσει να νηστέψω τις βρισιές για να δω πόσο μπορώ να τιθασεύσω τον εαυτό μου. Τα κατάφερα, όμως μια-δυο μέρες μετά την Ανάσταση, βρήκα ξανά αφορμή και μαζί, τον εαυτό μου! Θεραπεία μηδέν... Και όπως θα'λεγε κι ένας μεθυσμένος φίλος μου: "Καλά να περνάμε μωρέ"! +Yanni Spiridakis

Y.Γ.
μία και μόνο εξαίρεση υπάρχει στο δικό μου μενού: Δεν βρίζουμε τα Θεία και τις οικογένειες κάποιων. Ακόμα και στον πόλεμο, υπάρχουν όρια...

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ