ΣΠΙΘΕΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΙΟΥΝΙΟΥ ~ ώρα για αποφάσεις

σε μία κοινωνία κατήφειας & παρακμής, βρίσκουμε τα εφόδια να αισιοδοξούμε

Καλησπέρα στους φίλους του  +yannidakis! 

Πριν έναν χρόνο, τέτοια εποχή, σας μιλούσα για το ενδιάμεσο. Για το ύποπτο διάστημα παύσης, αδράνειας, το λεγόμενο ως "ανάμεσα σε δύο φάσεις". Ο αποχαιρετισμός του προηγούμενου και η προετοιμασία του επόμενου. Τότε, παρομοιάσαμε το ενδιάμεσο με ένα χωλ, με έναν κοινόχρηστο χώρο μιας πολυκατοικίας και το συνδέσαμε με την ιδέα του Ma, την Ιαπωνική φιλοσοφία που ορίζει το ενδιάμεσο μέσω του χώρου, της τέχνης, μέχρι και μέσω στιγμών της καθημερινής ζωής, όπως είναι η ήρεμη στιγμή του διαλείμματος για μια κούπα τσάι, πριν επιστρέψουμε στην πολυάσχολη ρουτίνα μας. Με απλά λόγια, το συνδέσαμε με την απαραίτητη παύση πριν την επανεκκίνηση.

Σήμερα, έναν χρόνο μετά, ήρθε ο καιρός να μιλήσουμε για το επόμενο βήμα. 

Ώρα λοιπόν για τις επόμενες προτάσεις της ιστορίας μας!

Ο Κρισναμούρτι ξεκινάει το βιβλίο "Η μόνη επανάσταση", δίνοντας μία προσωπική ερμηνεία του διαλογισμού, παραπέμποντας έτσι στην έννοια και τον στόχο του ενδιάμεσου που μας απασχόλησε, ως μέσο «κατανόησης του κόσμου και των δρόμων που ακολουθεί». Ο ίδιος λέει: "Ο διαλογισμός είναι περιπλάνηση μακριά από αυτόν τον κόσμο. Και πρέπει κανείς να ζει μέσα στον κόσμο, αλλά να μην ανήκει καθόλου σε αυτόν τον κόσμο. Τότε ο κόσμος έχει κάποιο νόημα και η ομορφιά του ουρανού και της γης είναι πάντα εκεί. Τότε η αγάπη δεν είναι ευχαρίστηση." Και συνεχίζει, καταλήγοντας σε αυτό που μας απασχολεί: "Από αυτό πηγάζει κάθε δράση που δεν είναι αποτέλεσμα έντασης, αντίφασης, αναζήτησης ικανοποίησης του «εγώ» ή έπαρσης της εξουσίας".

Έχοντας προηγηθεί το περίπλοκο και αμήχανο διάστημα λεγόμενο ως μεταίχμιο, έχουμε πλέον διαμορφώσει μία, αν όχι ξεκάθαρη, σίγουρα λιγότερο θολή εικόνα για τον εαυτό μας. Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι όντως κάθε δράση που συνεπάγεται της απόφασης ή της επιλογής δεν είναι αποτέλεσμα έντασης, αντίφασης, αναζήτησης ικανοποίησης του «εγώ» ή έπαρσης της εξουσίας. Είναι αποτέλεσμα εσωτερικής ηρεμίας, συνομιλίας με το ενδόμυχο «εγώ», αναζήτησης κατεύθυνσης, χτισίματος αυτοπεποίθησης.

Συχνά λένε πως, για να πάρεις μια σωστή απόφαση, θα βοηθούσε να αναλογιστείς προηγούμενες αποφάσεις-κομβικά σημεία της ζωής σου. Να ζυγίσεις τα υπέρ και τα κατά κάθε σημαντικής απόφασης, να σκεφτείς αν υπερίσχυσε η λογική ή το συναίσθημα, να ανακαλέσεις αισθήματα πληρότητας ή μη που επακολούθησαν. Με τι γνώμονα έπραξες τότε; Το αποτέλεσμα σε ικανοποίησε άμεσα, μακροπρόθεσμα ή καθόλου; 

Για εμένα, όλα αυτά δεν έχουν και ιδιαίτερο νόημα, αφού το παρελθόν ανακατεύεται με τη μνήμη και ξεχνάει την αλήθεια. Ξανά σύμφωνα με τον Κρισναμούρτι: "Η αλήθεια δεν βρίσκεται ποτέ στο παρελθόν. Η αλήθεια που έρχεται από το παρελθόν είναι οι στάχτες της μνήμης. Η μνήμη ανήκει στον χρόνο και στις νεκρές στάχτες του χθες δεν υπάρχει αλήθεια. Η αλήθεια είναι κάτι ζωντανό, έξω από το πεδίο του χρόνου".

Δεν είπε κανείς πως μια απόφαση είναι εύκολη υπόθεση. Κουβαλάει άγχος, αμφιταλαντεύσεις και  αμφιβολίες. Τα απρόβλεπτα γεγονότα θα είναι πάντα εκεί για να μας αποπροσανατολίσουν και να μας βάλουν σε ένα λαβύρινθο αμφισβητήσεων και επαναπροσεγγίσεων. Όμως, θα ερχόμαστε συνεχώς αντιμέτωποι με το βάρος μιας απόφασης, μικρή ή μεγάλη, σημαντική ή λιγότερο σημαντική, σίγουρα απαραίτητη για να συμπληρώσει το puzzle της ζωής μας.  

Να θυμάστε πάντα πως κάθε απόφαση, εκτός από τις εκπλήξεις που κρύβει, συνοδεύεται από μία εκκαθάριση. Συνοδεύεται από τη λύτρωση που μόνο το θάρρος για το "επόμενο βήμα" μπορεί να φέρει. +Elina Ioannou 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΘΕΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ