Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Και ο άνθρωπος έφτιαξε τα ρομπότ. Πολύ χαζά, αλλά έκαναν αυτό για το οποίο δημιουργήθηκαν και οι δημιουργοί ήσαν χαρούμενοι. Αν χάλαγαν νευρίαζαν ή αν διαπίστωναν πως δεν μπορούν να κάνουν περισσότερα απ' αυτά για τα οποία έχουν προγραμματιστεί. Γενικά όμως παρέμεινε ευχαριστημένος με τα ρομπότ.
Δεν μιλάνε, δεν αντιδρούν και πάνω απ' όλα, δεν αλλάζουν συμπεριφορά. Καθόλου περίεργο λοιπόν που διαλέγει τα ρομπότ στην δουλειά του την ίδια ώρα που ο άνθρωπος εκφυλίζεται σαν ον! Βλέπετε... ο άνθρωπος αντιδρά, οδηγείται από την παρόρμηση και το συναίσθημα. Από το πείσμα και το εγωισμό. Έχει έναν σκοπό, αλλά συχνά είναι απώτερος και μυστικός.
Και επειδή ο εγκέφαλος του ανθρώπου είναι αρκετά πολύπλοκος από μόνος του, δεν τολμώ καν να προσεγγίσω το πως αντιδρά σε θέματα που άπτουν του συναισθηματισμού του. Νομίζω πως ήδη ακούγεται αρκετά τρομακτικό... Κι όμως αυτό είναι που κάνει τον άνθρωπο απρόβλεπτο, ενδιαφέρον και τελικά, ξεχωριστό.
Κατά πόσο όμως εμείς -οι ίδιοι οι συνάνθρωποι- μπορούμε να αντέξουμε τον άνθρωπο δίπλα μας; Τον συνάνθρωπο; Τον συνάδελφο, τον συγγενή, τον σύζυγο, τον ανώτερο. Η Ιστορία έχει δείξει πως μάλλον αυτό είναι δύσκολο. Κανείς δεν αντέχει κανέναν, είναι όμως τέτοια η ανάγκη συνεργασίας για την επίτευξη κοινών στόχων που αναγκαστικά ο άνθρωπος μειώνει τις δικές του απαιτήσεις και ελευθερίες προκειμένου να συνυπάρξει ειρηνικά.
Και τότε αναρωτιέσαι αν σε όλο αυτό υπάρχει ένα όριο. Ένα όριο αντοχής. Πρέπει να υπάρχει. Άνθρωποι απολύονται ή παραιτούνται κι άλλοι χωρίζουν ή τολμούν μια παντελή ανανέωση στην σχέση τους. Έννοιες όπως η σταθερά και το δεδομένο, παραλείπονται πλέον γιατί πολύ απλά δεν μιλάμε για ρομπότ που κάνουν ξανά και ξανά την ίδια δουλειά με ακρίβεια βελόνας, αλλά για ανθρώπους. Ο ίδιος ο Αλ. Αϊνστάιν δεν δέχτηκε ποτέ καμία σταθερά στη ζωή του. Μίλησε για σχετικότητα όταν ακόμα θεωρούταν προκλητικός. Προσπάθησε να βασιστεί σε θεωρίες με μεταβλητές σταθερές, ενώ ο ίδιος προσπαθούσε να αποδείξει την... σχετικότητα! Στον χρόνο, στον χώρο και αν έχετε ασχοληθεί με τη ζωή του θα καταλάβετε: σε όλα! +Yanni Spiridakis
Δεν μιλάνε, δεν αντιδρούν και πάνω απ' όλα, δεν αλλάζουν συμπεριφορά. Καθόλου περίεργο λοιπόν που διαλέγει τα ρομπότ στην δουλειά του την ίδια ώρα που ο άνθρωπος εκφυλίζεται σαν ον! Βλέπετε... ο άνθρωπος αντιδρά, οδηγείται από την παρόρμηση και το συναίσθημα. Από το πείσμα και το εγωισμό. Έχει έναν σκοπό, αλλά συχνά είναι απώτερος και μυστικός.
Και επειδή ο εγκέφαλος του ανθρώπου είναι αρκετά πολύπλοκος από μόνος του, δεν τολμώ καν να προσεγγίσω το πως αντιδρά σε θέματα που άπτουν του συναισθηματισμού του. Νομίζω πως ήδη ακούγεται αρκετά τρομακτικό... Κι όμως αυτό είναι που κάνει τον άνθρωπο απρόβλεπτο, ενδιαφέρον και τελικά, ξεχωριστό.
Κατά πόσο όμως εμείς -οι ίδιοι οι συνάνθρωποι- μπορούμε να αντέξουμε τον άνθρωπο δίπλα μας; Τον συνάνθρωπο; Τον συνάδελφο, τον συγγενή, τον σύζυγο, τον ανώτερο. Η Ιστορία έχει δείξει πως μάλλον αυτό είναι δύσκολο. Κανείς δεν αντέχει κανέναν, είναι όμως τέτοια η ανάγκη συνεργασίας για την επίτευξη κοινών στόχων που αναγκαστικά ο άνθρωπος μειώνει τις δικές του απαιτήσεις και ελευθερίες προκειμένου να συνυπάρξει ειρηνικά.
Και τότε αναρωτιέσαι αν σε όλο αυτό υπάρχει ένα όριο. Ένα όριο αντοχής. Πρέπει να υπάρχει. Άνθρωποι απολύονται ή παραιτούνται κι άλλοι χωρίζουν ή τολμούν μια παντελή ανανέωση στην σχέση τους. Έννοιες όπως η σταθερά και το δεδομένο, παραλείπονται πλέον γιατί πολύ απλά δεν μιλάμε για ρομπότ που κάνουν ξανά και ξανά την ίδια δουλειά με ακρίβεια βελόνας, αλλά για ανθρώπους. Ο ίδιος ο Αλ. Αϊνστάιν δεν δέχτηκε ποτέ καμία σταθερά στη ζωή του. Μίλησε για σχετικότητα όταν ακόμα θεωρούταν προκλητικός. Προσπάθησε να βασιστεί σε θεωρίες με μεταβλητές σταθερές, ενώ ο ίδιος προσπαθούσε να αποδείξει την... σχετικότητα! Στον χρόνο, στον χώρο και αν έχετε ασχοληθεί με τη ζωή του θα καταλάβετε: σε όλα! +Yanni Spiridakis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το