Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
...θα πας εκεί που κοιτάς...".
Είναι γνωστό ότι ως είδος, αποπροσανατολιζόμαστε πολύ εύκολα και πολύ γρήγορα από τον οποιοδήποτε στόχο μας ή προορισμό μας. Οι "σειρήνες" που μας περιμένουν στον δρόμο μας προς αυτούς, δεν χάνουν ευκαιρία για ευκαιρία για να μας τραβήξουν την προσοχή και το ενδιαφέρον μας, με απώτερο σκοπό να μας πλανέψουν με μια γλυκιά μελωδία που μπερδεύει τον νου. Είναι λίγο και που εμείς δεν θέλουμε (ή δεν μπορούμε) να κυνηγήσουμε αυτό που ακριβώς θέλουμε, είναι βέβαια και η τάση που μας διακατέχει για την εύκολη λύση που υποβοηθά αυτό το φαινόμενο. Είναι, όμως, και λίγο που δεν ξέρουμε τι θέλουμε εν τέλει, αλλά και που "το ένα μας ξινίζει, και το άλλο μας βρωμάει".
Παιδιά, σοβαρευτείτε. "Η ζωή είναι πολύ μικρή" για να αναλωνόμαστε σε ανούσια πράγματα, ανούσιες ασχολίες, ανούσιες γνωριμίες κοκ. Είναι πιστεύω καιρός που πρέπει όλοι να βρούμε τι είναι αυτό που πραγματικά μας ευχαριστεί και μας κάνει να νιώθουμε καλά, και έχοντας αυτό ως κατευθυντήρια γραμμή να το κυνηγήσουμε. Αν δεν εντοπίσουμε τι είναι αυτό το οποίο θέλουμε να κάνουμε/βρούμε/είμαστε και δεν έχουμε επιστήσει την προσοχή μας σε αυτό καθ' όλη την πορεία μας (γνωστή και ως ζωή), το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι απλά να υπάρχουμε και... περιστασιακά να λέμε ότι "ζούμε".
Αυτός μας εκμυστηρεύεται και ο αποψινός προβληματισμός "σφηνάκι" μέσω του τίτλου του. Αν δεν ταυτίζεται ο προορισμός σου με τις "ακτές" που κοιτάς, τότε πολύ φοβάμαι ότι θα συνεχίζεις να ναυαγείς σε μέρη και νησιά αγνώστων γεωγραφικών μηκών, και η επαναφορά και πάλι στο πλοίο της γραμμής θα είναι ολοένα και δυσκολότερη. Εγώ δεν σου λέω να μην περιπλανηθείς και σε άγνωστα μονοπάτια σήμερα. Σου λέω να μην χαθείς.
Εις το επανιδείν...+Vaggelis Episkopou
Είναι γνωστό ότι ως είδος, αποπροσανατολιζόμαστε πολύ εύκολα και πολύ γρήγορα από τον οποιοδήποτε στόχο μας ή προορισμό μας. Οι "σειρήνες" που μας περιμένουν στον δρόμο μας προς αυτούς, δεν χάνουν ευκαιρία για ευκαιρία για να μας τραβήξουν την προσοχή και το ενδιαφέρον μας, με απώτερο σκοπό να μας πλανέψουν με μια γλυκιά μελωδία που μπερδεύει τον νου. Είναι λίγο και που εμείς δεν θέλουμε (ή δεν μπορούμε) να κυνηγήσουμε αυτό που ακριβώς θέλουμε, είναι βέβαια και η τάση που μας διακατέχει για την εύκολη λύση που υποβοηθά αυτό το φαινόμενο. Είναι, όμως, και λίγο που δεν ξέρουμε τι θέλουμε εν τέλει, αλλά και που "το ένα μας ξινίζει, και το άλλο μας βρωμάει".
Παιδιά, σοβαρευτείτε. "Η ζωή είναι πολύ μικρή" για να αναλωνόμαστε σε ανούσια πράγματα, ανούσιες ασχολίες, ανούσιες γνωριμίες κοκ. Είναι πιστεύω καιρός που πρέπει όλοι να βρούμε τι είναι αυτό που πραγματικά μας ευχαριστεί και μας κάνει να νιώθουμε καλά, και έχοντας αυτό ως κατευθυντήρια γραμμή να το κυνηγήσουμε. Αν δεν εντοπίσουμε τι είναι αυτό το οποίο θέλουμε να κάνουμε/βρούμε/είμαστε και δεν έχουμε επιστήσει την προσοχή μας σε αυτό καθ' όλη την πορεία μας (γνωστή και ως ζωή), το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι απλά να υπάρχουμε και... περιστασιακά να λέμε ότι "ζούμε".
Αυτός μας εκμυστηρεύεται και ο αποψινός προβληματισμός "σφηνάκι" μέσω του τίτλου του. Αν δεν ταυτίζεται ο προορισμός σου με τις "ακτές" που κοιτάς, τότε πολύ φοβάμαι ότι θα συνεχίζεις να ναυαγείς σε μέρη και νησιά αγνώστων γεωγραφικών μηκών, και η επαναφορά και πάλι στο πλοίο της γραμμής θα είναι ολοένα και δυσκολότερη. Εγώ δεν σου λέω να μην περιπλανηθείς και σε άγνωστα μονοπάτια σήμερα. Σου λέω να μην χαθείς.
Εις το επανιδείν...+Vaggelis Episkopou
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το