Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Μόνοι μας κλείνουμε τους δρόμους που μπορούν να μας οδηγήσουν σε καινούργιες αναζητήσεις και προορισμούς. Δεν είναι η ζωή, οι συνθήκες και τα γεγονότα τα οποία μας αποκλείουν μονοπάτια και οδούς προς κάτι καινούργιο, διαφορετικό και, πιθανώς, καλύτερο. Εμείς είμαστε οι υπαίτιοι που δεν μπορούμε να βρούμε εναλλακτικές και απλώς μένουμε στο ότι τα πράγματα δεν πήγαν όπως θέλαμε και κάτι... στράβωσε στην πορεία. Ε λοιπόν αυτό είναι κάτι που όλοι οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε και να αποδεχτούμε. Να... καταπιούμε θα έλεγε κανείς, αυτήν την ξινόπικρη γεύση μιας προσωρινής αποτυχίας (κλείστε νοητά και την μύτη σας, βοηθάει από ότι λένε) και να πάμε παρακάτω. Όσο πιο γρήγορα το κάνουμε, τόσο πιο γρήγορα θα βρούμε πάλι τους ρυθμούς μας και θα αρχίσουμε να κατευθυνόμαστε ξανά προς τους επιθυμητούς στόχους και στις θεμιτές επιδιώξεις μας.
Δύσκολο και πολλές φορές αρκετά ψυχοφθόρο, το να προσπαθείς και πάλι για κάτι (ενδεχομένως από την αρχή) όμως σίγουρα αξίζει τον κόπο. Στην τελική, σκεφτείτε και το εξής: Και αν ο αρχικός μας σχεδιασμός δεν ήταν σωστός; Και αν το βασικό μας πλάνο δεν ήταν εν τέλει ο καλύτερος τρόπος προσέγγισης; Και αν υπάρχει κάποια άλλη μέθοδος καλύτερη; Μεταξύ μας, σίγουρα υπάρχει. Πολύ απλά, δεν ξέρουμε να "χάνουμε". Και όχι μόνο δεν ξέρουμε να "χάνουμε", αλλά δεν γνωρίζουμε πως αρκετές φορές, εκτός του ότι από μία ήττα στον στίβο της ζωής μαθαίνεις περισσότερα από μια νίκη, είναι και αυτές οι "αναγκαίες" ήττες που τελικά μπορούν να μας οδηγήσουν προς την... νίκη, δηλαδή το επιθυμητό αποτέλεσμα. Σταμάτα λοιπόν να βλέπεις το τέλμα, και δες το τέρμα που σε περιμένει στο βάθος. Το ότι δεν θα φτάσεις έτσι όπως ήθελες, δεν σημαίνει ότι δεν θα φτάσεις καθόλου. Σημαίνει μόνο πως, μάλλον, θα φτάσεις με..."ανταπόκριση".
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το