Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Πολλές είναι οι φορές που ακούμε ότι η Δευτέρα είναι η χειρότερη μέρα της εβδομάδας. Το επταήμερο μόλις έχει ξεκινήσει, 5 ολόκληρες μέρες μεσολαβούν μέχρι το Σαββατοκύριακο, μικροί και μεγάλοι αναστενάζουν στην θέα αυτών, αφού καλούνται να αντιμετωπίσουν -για ακόμη μια φορά- σχολείο, δουλεία, υποχρεώσεις κοκ, ο καθένας τα δικά του...
Η Τρίτη, φαντάζει και αυτή μία "αδιάφορη" μέρα. Αφενός είναι μετά την Δευτέρα, που σημαίνει ότι απομένουν 4 ημέρες μέχρι το Σάββατο, αφετέρου δεν είμαστε καν στην μέση του "δρόμου" μέχρι το πολυπόθητο 2ήμερο. Η Τετάρτη, πάλι, είναι το μέσο των καθημερινών. Στην αρχή της, είναι απλώς ακόμα μία μέρα που πρέπει να περάσει, μέχρις ότου φτάσει η Πέμπτη, μια ανάσα μέχρι την ωραίτερη μέρα της εβδομάδας. Είναι η μέρα που η κούραση αρχίζει να βγαίνει και η αναμονή της Παρασκευής αρχίζει να αυξάνεται κατακόρυφα. Όμως, το πέρας της σηματοδοτεί αρκετά. (When Wednesday is over, the week is over!). Η Πέμπτη, ή αλλιώς, προ-Παρασκευή, είναι αυτό και μόνο. Μια ημέρα πριν την τελευταία μέρα των καθημερινών, την ημέρα που όλοι περιμένουν πως και πως. Για την Παρασκευή δεν χρειάζονται και πολλά λόγια...
Καλά όλα αυτά (και γνωστά θα έλεγα) όμως πολύ λάθος σαν σκεπτικό και τρόπος αντιμετώπισης των ημερών. Με αυτήν την λογική, εξαιρώντας τις αργίες, διακοπές και άδειες που μεσολαβούν, σπαταλάμε τα 4,5-5/7 της ζωής μας και στοχεύουμε μόνο στα 2 από τα 7 που απομένουν. Αν σκεφτεί κανείς ότι την Κυριακή απόγευμα-προς βράδυ μας πιάνει και μια γκρίνια που αύριο ξημερώνει πάλι Δευτέρα, τότε, τι μένει; Νομίζω οφείλουμε όλοι να το δούμε λίγο διαφορετικά το θέμα. Δεν φταίει η Δευτέρα σαν μέρα, ούτε η Τρίτη, ούτε η Τετάρτη κοκ που τις θεωρούμε κενές ή ακόμα και βαρετές ημέρες. Απλώς, δεν τις αντιμετωπίζουμε όπως πρέπει. Η Δευτέρα, θα έπρεπε να θεωρείται ως μέρα για καινούργια ξεκινήματα και θέσπιση νέων στόχων. Η Τρίτη και η Τετάρτη, είναι, προσωπικά, 2 από τις καλύτερες μέρες για να βγει κανείς έξω για ποτό, φαγητό ή απλά μια βόλτα. Η Πέμπτη, είναι, το λιγότερο, ημέρα πρεμιέρας για τους κινηματογράφους. Κλπ κλπ.
Κάθε μέρα, είναι ένα σύνολο στιγμών. Μοναδικών στιγμών. Ευκαιριών, αλλά και πιθανοτήτων, που δεν πρόκειται να ξανά-εμφανιστούν μπροστά μας, τουλάχιστον έτσι ακριβώς όπως ήρθαν την τελευταία φορά. Οφείλουμε να ζούμε την κάθε μέρα εις βάθος, και να απολαμβάνουμε το σύνολο της στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Διότι, όχι φίλε αναγνώστη. Δεν φταίει η Δευτέρα που βαριέσαι να πας στην δουλεία, στο σχολείο ή οπουδήποτε αλλού "πρέπει" να πας. Φταίει το γεγονός ότι ζεις μάλλον πιο πολύ με αυτό το "πρέπει" και όχι με το... "θέλω"...
Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou
Η Τρίτη, φαντάζει και αυτή μία "αδιάφορη" μέρα. Αφενός είναι μετά την Δευτέρα, που σημαίνει ότι απομένουν 4 ημέρες μέχρι το Σάββατο, αφετέρου δεν είμαστε καν στην μέση του "δρόμου" μέχρι το πολυπόθητο 2ήμερο. Η Τετάρτη, πάλι, είναι το μέσο των καθημερινών. Στην αρχή της, είναι απλώς ακόμα μία μέρα που πρέπει να περάσει, μέχρις ότου φτάσει η Πέμπτη, μια ανάσα μέχρι την ωραίτερη μέρα της εβδομάδας. Είναι η μέρα που η κούραση αρχίζει να βγαίνει και η αναμονή της Παρασκευής αρχίζει να αυξάνεται κατακόρυφα. Όμως, το πέρας της σηματοδοτεί αρκετά. (When Wednesday is over, the week is over!). Η Πέμπτη, ή αλλιώς, προ-Παρασκευή, είναι αυτό και μόνο. Μια ημέρα πριν την τελευταία μέρα των καθημερινών, την ημέρα που όλοι περιμένουν πως και πως. Για την Παρασκευή δεν χρειάζονται και πολλά λόγια...
Καλά όλα αυτά (και γνωστά θα έλεγα) όμως πολύ λάθος σαν σκεπτικό και τρόπος αντιμετώπισης των ημερών. Με αυτήν την λογική, εξαιρώντας τις αργίες, διακοπές και άδειες που μεσολαβούν, σπαταλάμε τα 4,5-5/7 της ζωής μας και στοχεύουμε μόνο στα 2 από τα 7 που απομένουν. Αν σκεφτεί κανείς ότι την Κυριακή απόγευμα-προς βράδυ μας πιάνει και μια γκρίνια που αύριο ξημερώνει πάλι Δευτέρα, τότε, τι μένει; Νομίζω οφείλουμε όλοι να το δούμε λίγο διαφορετικά το θέμα. Δεν φταίει η Δευτέρα σαν μέρα, ούτε η Τρίτη, ούτε η Τετάρτη κοκ που τις θεωρούμε κενές ή ακόμα και βαρετές ημέρες. Απλώς, δεν τις αντιμετωπίζουμε όπως πρέπει. Η Δευτέρα, θα έπρεπε να θεωρείται ως μέρα για καινούργια ξεκινήματα και θέσπιση νέων στόχων. Η Τρίτη και η Τετάρτη, είναι, προσωπικά, 2 από τις καλύτερες μέρες για να βγει κανείς έξω για ποτό, φαγητό ή απλά μια βόλτα. Η Πέμπτη, είναι, το λιγότερο, ημέρα πρεμιέρας για τους κινηματογράφους. Κλπ κλπ.
Κάθε μέρα, είναι ένα σύνολο στιγμών. Μοναδικών στιγμών. Ευκαιριών, αλλά και πιθανοτήτων, που δεν πρόκειται να ξανά-εμφανιστούν μπροστά μας, τουλάχιστον έτσι ακριβώς όπως ήρθαν την τελευταία φορά. Οφείλουμε να ζούμε την κάθε μέρα εις βάθος, και να απολαμβάνουμε το σύνολο της στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Διότι, όχι φίλε αναγνώστη. Δεν φταίει η Δευτέρα που βαριέσαι να πας στην δουλεία, στο σχολείο ή οπουδήποτε αλλού "πρέπει" να πας. Φταίει το γεγονός ότι ζεις μάλλον πιο πολύ με αυτό το "πρέπει" και όχι με το... "θέλω"...
Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το