ΣΠΙΘΕΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ~ ο εναλλακτικός τουρισμός όλο και πιο "κοντά" μας

σε μία κοινωνία κατήφειας & παρακμής, βρίσκουμε τα εφόδια να αισιοδοξούμε

Καλησπέρα στους φίλους του +yannidakis! 

Τα τελευταία χρόνια ακούμε ολοένα και περισσότερο για τουρίστες που επισκέφθηκαν την χώρα μας, αλλά που δεν επισκέφθηκαν τα νησιά μας. Αντιθέτως, προτίμησαν να κάνουν πεζοπορία σε έναν από τους πολλούς φυσικούς περιπάτους που διαθέτει το ελληνικό τοπίο ή να «εξερευνήσουν» πολιτιστικούς τόπους ή να συμμετάσχουν ενεργά σε κάποιο φεστιβάλ τέχνης. Με άλλα λόγια, επέλεξαν τον εναλλακτικό τουρισμό έναντι του μαζικού, ένα είδος τουρισμού που επιλέγεται αρκετά συχνά σε μία χώρα, όπου το μοντέλο «ήλιος και θάλασσα» αποτέλεσε για δεκαετίες τη μεγάλη δύναμη του ελληνικού τουρισμού.
Τι διαφορετικό και ίσως πιο ουσιαστικό προσφέρει ο εναλλακτικός τουρισμός στον άνθρωπο; Γιατί έχει αυξηθεί πρόσφατα και ποιος ο κίνδυνος από την υπέρβαση ορίων της αύξησής του;

Είναι εντυπωσιακό το πόσες πολλές μορφές μπορεί να πάρει ο εναλλακτικός τουρισμός. Αρχικά, οι φυσιολατρικές, όπως περίπατοι στη φύση, διάσχιση φαραγγιών, ποταμιών, καταδύσεις… Όσες φορές επιχείρησα τέτοιου είδους δραστηριότητες, η εμπειρία ήταν μοναδική. Όχι απλά γνωρίζεις μέρη μακρινά από το πρότυπο της καθημερινότητας στην πόλη που έχεις συνηθίσει να ζεις, αλλά η επαφή με τη φύση σε καλεί να αναγνωρίσεις την ομορφιά της και να εκτιμήσεις την αξία της. Άλλωστε η Ελλάδα, με το ποικιλόμορφο τοπίο της, προσφέρει άπειρες επιλογές σε κάθε επίδοξο τουρίστα.

Άλλη μορφή εναλλακτικού τουρισμού αφορά τις πολιτιστικές δραστηριότητες. Σκοπός του ταξιδιού είναι η επίσκεψη μουσείων, πολιτιστικών δρώμενων, φεστιβάλ, εκθέσεων είτε με τη μορφή της επίσκεψης είτε με τη μορφή του εθελοντισμού. Ανακάλυψη της ιστορίας, γνωριμία με την κουλτούρα του τόπου, διεύρυνση του πολιτισμικού ορίζοντα.

Τελευταία, γίνεται όλο και πιο δημοφιλής ο φωτογραφικός τουρισμός, που υπάγεται στον εναλλακτικό, σύμφωνα με τον οποίο επισκέπτεσαι μέρη με στόχο όχι μόνο να τα φωτογραφίσεις, αλλά να κατανοήσεις τις ιδιαιτερότητες του τόπου, τον κόσμο, τη ζωή τους, παρατηρώντας και σκοπεύοντας στην αποτύπωση του τέλειου φωτογραφικού καρέ.

Στην Ελλάδα, υπήρξε μια εποχή, όπου επικρατούσε ο μαζικός τουρισμός. Το τρίπτυχο ήλιος-θάλασσα-νησί έκαναν την χώρα μας γνωστή στον κόσμο ως ο προορισμός που προσφέρει τις ειδυλλιακές διακοπές ξεκούρασης και απόλαυσης του καλοκαιριού. Ωστόσο, χαίρομαι που βλέπω πως η χώρα μας γίνεται πόλος έλξης και για τουρίστες που επιδιώκουν κάτι ακόμα εκτός από ανάπαυλα και διασκέδαση. Πάντα αποτελούσε κατεξοχήν προορισμό για πολιτιστικά αξιοθέατα, όμως, τελευταία, εκτός από τα γνωστά περί Ακρόπολης, σημεία ενδιαφέροντος αποτελούν και λιγότερο γνωστά και απομακρυσμένα από την αθηναϊκή βάση, ή ακόμα και φεστιβάλ τέχνης ή κινηματογράφου. Πολλές φορές, διαβάζω για τουρίστες που έχουν έρθει μόνο για αυτόν τον σκοπό, δηλαδή την επίσκεψη της χώρας μας για εναλλακτικό-πολιτιστικό τουρισμό χωρίς την ανάμειξή-συνδυασμό του με τον μαζικό τουρισμό. Παράλληλα, οι φυσιολατρικές δραστηριότητες αποκτούν ιδιαίτερη ισχύ, σε μια κοινωνία που επιζητά διέξοδο από τους γρήγορους ρυθμούς, την ένταση, το άγχος, τον ανταγωνισμό. Που βρίσκει παρηγοριά στην ομορφιά της φύσης, που ψάχνει την ουσία εκεί που υπάρχει, μακριά από την επιφάνεια και που έχει ανάγκη να θαυμάσει αυτό που αξίζει να είναι αίτιο θαυμασμού.

Το πρόβλημα ωστόσο, που έχει ήδη αρχίσει σημειακά να φαίνεται είναι τα όρια. Θα έπρεπε να υπάρχουν όρια στον εναλλακτικό τουρισμού, όσον αφορά το πλήθος των τουριστών και τη συγκέντρωσή τους σε συγκεκριμένα μέρη;

Αναφέρομαι σε όρια, διότι ο εναλλακτικός τουρισμός εύκολα μετατρέπεται σε μαζικό. Θυμάμαι την παραλία Σεϊτάν Λιμάνι, στα Χανιά, πριν από 5 χρόνια και τη θυμάμαι πριν από 2 χρόνια. Θορυβώδης αλλαγή μεταφορικά και κυριολεκτικά… Ένα μοναδικό τοπίο, θαύμα της φύσης, σημείο έλξης για λίγους, σημείο άφιξης για ακόμα λιγότερους. Μέσα σε λίγο μόλις διάστημα, μεταμορφώθηκε σε μία συνωστισμένη παραλία, από τις πρώτες επιλογές για κάποιον τουρίστα, ευρέως γνωστή πλέον. Πώς θα ανατραπεί αυτή η μεταβολή; Υπάρχουν όρια, μπορούν όντως να υπάρχουν και ποιος θα τα καθορίσει;

Είναι ενδιαφέρον να παρατηρεί κανείς αυτή την τάση προς τον εναλλακτικό τουρισμό, τόσο κοινωνιολογικά, αφού δείχνει την ροπή της κοινωνίας προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση, όπως και οικονομικά. Και ακριβώς γιατί μιλάμε για τουρισμό, που συνδέεται άμεσα με την οικονομία κάθε χώρας και με πεδίο επένδυσής της. Γνωρίζουμε καλά ότι ο τουρισμός είναι πηγή εσόδων τόσο για τους πολίτες, όσο και για το κράτος. 

Μέχρι ποιο σημείο όμως πρέπει αυτό να το εκμεταλλευτούμε; Πώς μπορούμε να αποτρέψουμε την μετατροπή του εναλλακτικού τουρισμού σε μαζικού; Πώς θα διακρίνουμε την υπερβολή, όταν εκείνη έρθει και ποιες οι συνέπειες που θα φέρει μαζί της;

Οι απαντήσεις δικές σας..!+Elina Ioannou 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΘΕΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ