Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Ζουν ανάμεσα μας, σε λίγα χρόνια στην Ελλάδα θα μας ξεπεράσουν και σε πληθυσμό. Οι ηλικιωμένοι και δη, συνταξιούχοι είναι μια μερίδα πληθυσμού που καθορίζει εν πολλοίς τις τύχες της χώρας μας. Ψηφίζουν, καταναλώνουν, μετακινούνται, αποτελούν ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας μας και είναι εδώ, άλλοτε ενεργοί και δραστήριοι κι άλλοτε όχι και τόσο.
Έχω γράψει πολλές φορές πως το λάθος με τους συνταξιούχους είναι πως καλούνται να ζήσουν πολλές φορές τα παιδιά τους, ακόμα και τις οικογένειές τους. Το γεγονός και μόνο αποτελεί έναν οικονομικό βιασμό των ανθρώπων αυτών που όχι μόνο είδαν την σύνταξη τους να περικόπτεται πολλάκις, αλλά πλέον καλούνται να την μοιραστούν με τα παιδιά τους που έτσι κι αλλιώς στηρίζουν με άλλους τρόπους. Αυτό όχι μόνο αποδεικνύει την γύμνια του ελληνικού συστήματος που προσβάλλει τους νέους ανθρώπους, αλλά θέτει σε αδράνεια τους μεγαλύτερους μετατρέποντάς τους από ενεργούς πολίτες σε κύτταρα στήριξης και αναπλήρωσης αναγκών.
Άντρες και γυναίκες συνταξιούχοι περνούν εντελώς διαφορετικά τον χρόνο τους στην Ελλάδα. Οι γυναίκες συχνάζουν στις εκκλησίες και στην αγορά, φροντίζοντας να έχουν μαγειρέψει από νωρίς και είτε να παρακολουθήσουν το απόγευμα την αγαπημένη τους σαπουνόπερα είτε να επιφορτιστούν με το μεγάλωμα του εγγονιού τους προς τέρψη των παιδιών τους που μάλλον σε αυτήν την περίπτωση είναι εργαζόμενοι και άρα απλά δεν έχουν τι να κάνουν τα παιδιά τους.
Οι άντρες επί των πλείστων συχνάζουν στα καφενεία και είτε αλωνίζουν όλη μέρα την γειτονιά για να βοηθήσουν στο σπίτι σε ψώνια και απασχόληση των εγγονιών τους, είτε λιώνουν την εφημερίδα και κάθε είδους ειδησεογραφική εκπομπή στην τηλεόραση. Το καφενείο βέβαια είναι ειδική περίπτωση "συναγωγής" αφού μπορεί απλά να εξυπηρετεί την συνάθροιση με συνομίληκους, αλλά και να εκτονώνει παλιά απωθημένα με ένααθώο χούφτωμα στην όμορφη αλλοδαπή σερβιτόρα.
Και οι μεν και οι δε δείχνουν να είναι πολύ απασχολημένοι για να προβληματιστούν για το μέλλον που τους απομένει, όμως κάπου ανάμεσα τους βρίσκεται μια άλλη μερίδα ηλικιωμένων που βιώνουν μια ψυχολογική απομόνωση και μελαγχολία. Άνθρωποι που για κάποιο λόγο είτε απότομα είτε σταδιακά παραιτήθηκαν από την ζωή πριν να είναι ακριβώς η ώρα τους. Αυτήν την ομάδα ανθρώπων οφείλουμε να στηρίξουμε. Είτε με τον χρόνο μας, είτε με μερικές οικογενειακές στιγμές, είτε ακόμα και με υλικά αγαθά. +Yanni Spiridakis
Άντρες και γυναίκες συνταξιούχοι περνούν εντελώς διαφορετικά τον χρόνο τους στην Ελλάδα. Οι γυναίκες συχνάζουν στις εκκλησίες και στην αγορά, φροντίζοντας να έχουν μαγειρέψει από νωρίς και είτε να παρακολουθήσουν το απόγευμα την αγαπημένη τους σαπουνόπερα είτε να επιφορτιστούν με το μεγάλωμα του εγγονιού τους προς τέρψη των παιδιών τους που μάλλον σε αυτήν την περίπτωση είναι εργαζόμενοι και άρα απλά δεν έχουν τι να κάνουν τα παιδιά τους.
Οι άντρες επί των πλείστων συχνάζουν στα καφενεία και είτε αλωνίζουν όλη μέρα την γειτονιά για να βοηθήσουν στο σπίτι σε ψώνια και απασχόληση των εγγονιών τους, είτε λιώνουν την εφημερίδα και κάθε είδους ειδησεογραφική εκπομπή στην τηλεόραση. Το καφενείο βέβαια είναι ειδική περίπτωση "συναγωγής" αφού μπορεί απλά να εξυπηρετεί την συνάθροιση με συνομίληκους, αλλά και να εκτονώνει παλιά απωθημένα με ένα
Και οι μεν και οι δε δείχνουν να είναι πολύ απασχολημένοι για να προβληματιστούν για το μέλλον που τους απομένει, όμως κάπου ανάμεσα τους βρίσκεται μια άλλη μερίδα ηλικιωμένων που βιώνουν μια ψυχολογική απομόνωση και μελαγχολία. Άνθρωποι που για κάποιο λόγο είτε απότομα είτε σταδιακά παραιτήθηκαν από την ζωή πριν να είναι ακριβώς η ώρα τους. Αυτήν την ομάδα ανθρώπων οφείλουμε να στηρίξουμε. Είτε με τον χρόνο μας, είτε με μερικές οικογενειακές στιγμές, είτε ακόμα και με υλικά αγαθά. +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το