ΣΠΙΘΕΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ~ απόσταση αθήνα-χαλκίδα: κάτι παραπάνω από ένα ταξίδι

σε μία κοινωνία κατήφειας & παρακμής, βρίσκουμε τα εφόδια να αισιοδοξούμε

Καλησπέρα στους φίλους του +yannidakis! 

Τις περισσότερες φορές ο τόπος που μένεις είναι και ο τόπος που λαμβάνουν χώρα όλες οι δραστηριότητες της καθημερινότητάς σου. Οι έξοδοι για διασκέδαση, οι συναντήσεις με φίλους, τα οικογενειακά τραπέζια, τα χόμπυ σου και προπάντων, η εργασία σου. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που ο τόπος εργασίας είναι διαφορετικός από τον τόπο διαμονής. Είναι μια κατάσταση που βλέπουμε ολοένα και περισσότερο, ειδικά την περίοδο εν μέσω κρίσης, όπου οι επιλογές λιγοστεύουν και η ανάγκη για εργασία αυξάνεται, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διανύσεις πολλά χιλιόμετρα καθημερινά για να φτάσεις σε αυτήν.

Τι σημαίνει αυτό το καθημερινό ταξίδι; Κούραση και ταλαιπωρία ή αλλαγή παραστάσεων και δράση; Τι από τα δύο υπερτερεί και τελικά σε ποιο βαθμό αλλάζει η καθημερινότητά σου όταν ο τόπος εργασίας σου είναι διαφορετικός από τον τόπο διαμονής σου;

Σίγουρα για τον καθένα από εμάς είναι μία προσωπική υπόθεση και παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες για να αναλύσουμε τον τρόπο που βιώνεται από τον καθένα μας αυτή η καθημερινή μετακίνηση. Έτσι λοιπόν, θα μιλήσω για εμένα, για την απόσταση μεταξύ Χαλκίδας-Αθήνας που έχω επιλέξει να διανύω καθημερινά, ελπίζοντας ότι πολλοί θα ταυτιστείτε μαζί μου και αν όχι, έστω να προβληματιστείτε και, ενδεχομένως να πειστείτε ότι αυτά που κερδίζεις είναι περισσότερα από αυτά που χάνεις.

Συχνά με ρωτούν γιατί δεν επιλέγω να μείνω στην πρωτεύουσα για λόγους διευκόλυνσης και συνειδητοποιώ ότι και εγώ το αποφεύγω. Τελικά, καταλήγω ότι με συναρπάζει αυτή η μετάβαση.

Η μετάβαση… από έναν κόσμο σε έναν άλλον. Από τη μία, η επαρχιακή πόλη και από την άλλη, η μεγαλούπολη. Δύο πόλεις από τη φύση τους διαφορετικές και αντίθετες.  Γνωστοί μεταξύ γνωστών έναντι αγνώστων μεταξύ αγνώστων, κουτσομπολιό αλλά και εγκάρδια επικοινωνία έναντι της ανωνυμίας αλλά και τυπικότητας, επαφή με τη φύση και το τοπίο σε αντίθεση με τις μεγάλες οδούς και τα μεγαλειώδη ψηλά κτίρια, μικρές αποστάσεις και οικειότητα απέναντι στη μακρινών αποστάσεων γνωριμία με νέες περιοχές. Όλα αυτά και άλλα τόσα θα μπορούσα να φέρω σε αντιπαραβολή ως στοιχεία που όχι μόνο συναντώ σε καθημερινή βάση αλλά βιώνω και, εν τέλει, αφομοιώνω.  Γίνομαι ένα με τις πόλεις, μπορεί να ζω στην μία από αυτές αλλά καταλήγω να κατοικώ και στις δύο. Παρατηρώ την κίνηση των ανθρώπων, τη συμπεριφορά τους, διαφορές σε αξίες ή και  αναγνωρίζω ομοιότητες. Αφουγκράζομαι τον αέρα της κάθε πόλης, την ενέργειά τους, τους ρυθμούς τους και σαν ιδανικός χαμελαίων  γίνομαι πολίτης με τα χαρακτηριστικά τους. όλα αυτά όμως για λίγο. Για όσο χρόνο θα πάρει το έργο μου στην πόλη στην οποία βρίσκομαι. 

Αυτό που έχει σημασία δεν είναι η παράθεση των διαφορετικών ή παρόμοιων συνθηκών και στοιχείων ζωής των δύο πόλεων, αλλά το γεγονός ότι έχω την ευκαιρία να ζω αυτό το δίπολο ως μια μοναδική εμπειρία. Η μετάβαση δεν γίνεται πάντα με ομαλό τρόπο. Βλέπω πράγματα που με μπερδεύουν ή με θλίβουν, ακούω διαλόγους που είναι μακριά από εμένα, αλλά σίγουρα καταλήγω να μαθαίνω λίγα περισσότερα για τους ανθρώπους και τη μορφή που δίνουν στη δημόσια ζωή. Και αυτό γιατί η τόσο συχνή αλλαγή, η τραμπάλα που γέρνει μία στο ένα σημείο και μία στο άλλο, σε καλεί να εξωτερικεύσεις δύο πλευρές της προσωπικότητάς σου που θα ανταποκριθούν κατάλληλα στις συνθήκες της πόλης στην οποία βρίσκεσαι και καλείσαι να ζήσεις. Έστω και για λίγες ώρες. 

Δε με φοβίζει η απόσταση ή το καθημερινό ταξίδι. Με φοβίζει η αδράνεια, η στασιμότητα, η μονομέρεια. Με γεμίζει η δράση, η κίνηση και η επαφή με ετερογενείς καταστάσεις. Αυτή η δυαδικότητα που διακρίνει κανείς από αυτήν την εμπειρία δε με μπερδεύει. Αντιθέτως, γεμίζει τα κενά μου. Με κάνει να αισθάνομαι πλήρης και μέρα με τη μέρα σοφότερη. Ένα ταξίδι γνώσης και απροσδόκητων εμπειριών ξεκινά με την κάθε νέα μέρα! Και είμαι έτοιμη να το ζήσω. +Elina Ioannou 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΘΕΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ