Η ελπίδα έγκειται στις εξαιρέσεις. Και οι εξαιρέσεις είναι πολλές. Σε μία από αυτές μάθαμε για έναν νεαρό μαθητή που όταν κάλεσε τους φίλους του στα γενέθλια του, τους ζήτησε να μην του κάνουν δώρα. Αντ’ αυτού να αγοράσουν χρήσιμα πράγματα και να φέρουν μερικά από τα παλιά δικά τους και να τα δωρίσουν στο κοινωνικό παντοπωλείο της πόλης. Το θέμα πήρε έκταση στα τοπικά μέσα, αφού την κίνηση αυτή προέβαλαν οι φορείς που διοικούν το παντοπωλείο.
Αλήθεια, για σκεφτείτε ένα παιδάκι, να προσπερνάει την χαρά της παραλαβής του δώρου στην πιο χαρούμενη μέρα της ζωής του. Μπείτε εσείς στην θέση του. Όχι όταν ήσασταν στην ηλικία του. Σήμερα. Βλέπω και στα δικά σας μάτια την ανάγκη να λάβετε δώρα από τα προσφιλή σας άτομα. Ναι, θεωρητικά είστε υπέρ μιας τέτοιας κίνησης, όμως πρακτικά… γιατί δεν την έχετε επιχειρήσει κι εσείς οι ίδιοι;
Αυτό το παιδί υπερέβη κάθε παιδική ή και ανθρώπινη (υλική) ανάγκη και προς τιμήν των γονιών του που το μεγαλώνουν, ζήτησε ένα δώρο που θα φέρει λίγη χαρά σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη, όμως περισσότερο από όλα, είναι δώρο στην Ελλάδα του μέλλοντος. Είναι το δώρο της νέας γενιάς στην κοινωνία. Διδαχθείτε από αυτό το παιδί. Διδάξτε τα δικά σας παιδιά, τιθασεύτε τις δικές σας επιθυμίες και εν όψει της Πρωτοχρονιάς κάντε κάτι παρόμοιο. Μειώστε τα έξοδα των ημερών και δώστε μέρος τους κάπου αλλού. Σας υπόσχομαι πως θα νοιώσετε υπέροχα. +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το