πίσω από το φυσικά προφανές, διεισδύουμε σε ανεξήγητα παραφυσικά μυστήρια της ιστορίας
χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Ζούμε τη ζωή μας με ταχύτητες που δεν μας επιτρέπουν να αντιληφθούμε όσα γίνονται γύρω μας. Βλέπουμε, ως επί το πλείστον, τα πράγματα μέσα από τον παραμορφωτικό καθρέπτη της διαρκούς κίνησης. Δεν είναι να απορεί λοιπόν κανείς που, όταν έχουμε την ευκαιρία μίας παύσης, μας φαίνεται πως ο χρόνος σταματάει, πως τα ρολόγια λιώνουν (όπως στην "Εμμονή της Μνήμης" του Νταλί) και όλα γύρω μας παγώνουν. Λόγου χάρη τώρα, που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα: ο ξέφρενος χορός από τα λαμπιόνια, η χαρά που πρέπει-να-υπάρχει-παντού-αλλιώς-δεν-τολμάς-ούτε-να-ανασάνεις και το χοντροκομμένο γκλίτερ, δεν μας αφήνουν ούτε για μία στιγμή να συνειδητοποιήσουμε πως η ζωή, και αγκαζέ δίπλα της η αδερφή της Ιστορία, δεν αναγνωρίζουν γιορτές και επετείους. Κι όμως, έχουν να μας προσφέρουν τις πιο αληθινές Χριστουγεννιάτικες ιστορίες...
"Πώς εωρτάσθησαν τα Χριστούγεννα εις το Μέτωπον". Δεν πρόκειται για άλλα Χριστούγεννα από εκείνα του 1940, λιγότερο μακρινά απ΄ ότι νομίζουμε. Τότε που οι οικογένειες χωρίστηκαν και πέρασαν τις γιορτές με ένα διπλό μαράζι: αφενός εκείνο της έκβασης του πολέμου, αφετέρου εκείνο του να κάνεις γιορτές μακριά από τους αγαπημένους σου ανθρώπους (γιατί αυτό είναι το πραγματικό χριστουγεννιάτικο διακύβευμα: κανένα ακριβό δώρο, κανένα πρώτο τραπέζι πίστα σε μεγάλο σκυλάδικο! Να έχεις απλά κοντά σου και υγιείς και ασφαλείς όσους αγαπάς...). Στα παγωμένα βουνά της Ηπείρου οι στρατιώτες γιόρτασαν τα Χριστούγεννα τρώγοντας με τους Ιταλούς αιχμαλώτους... (Μην αναρωτιέστε: γιορτή αγάπης δεν είναι τα Χριστούγεννα; Ή μήπως κι εκείνοι δεν είχαν σπίτια και οικογένειες να καρδιοχτυπούν στην πατρίδα τους;).
25 Δεκεμβρίου 1822. Χριστούγεννα που βρίσκουν την Ελλάδα εμπύρετη στον αγώνα για ελευθερία. Στο μαρτυρικό Μεσολόγγι, οι Τούρκοι επιχειρούν νυχτερινή επίθεση. Η έκβαση ακατανόητη: μεγάλες απώλειες για τους πολιορκητές, ελάχιστες για τους αδύναμους πολιορκημένους! Το Μεσολόγγι, εκείνη τη μεγάλη ημέρα του χριστιανισμού, μένει όρθιο χάρη στον Γιάννη Γούναρη, αιχμάλωτο των Τούρκων, ο οποίος πρόδωσε τα σχέδια του αντίπαλου στρατοπέδου στους Έλληνες, θυσιάζοντας τη ζωή της ίδιας του της οικογένειας, η οποία εκτελέστηκε σε αντίποινα από τους Τούρκους... (Πάθος για ελευθερία, αξίες και ιδανικά, άγνωστες λέξεις στην εποχή μας... Όπως και η αυτοθυσία... Μα γίνονται Χριστούγεννα χωρίς αξίες;).
Στιγμάτισε μία ολόκληρη εποχή, είμαι σίγουρη ότι αρκετοί από εσάς θα το θυμάστε. Το "Μινιόν", το πρώτο πολυκατάστημα της Αθήνας, που ξεκίνησε από ένα περίπτερο (!), υπήρξε ένα έμβλημα της πόλης για πολλά χρόνια. Έμελλε να σβήσει άδοξα όταν, 19 Δεκεμβρίου του 1980, κάηκε ολοσχερώς... Την ευθύνη για τον εμπρησμό ανέλαβε η "Επαναστατική Οργάνωση Οκτώβρης '80"... (Ποια είναι η φυσιογνωμία της πόλης μας πια; Ποιοι είμαστε κι εμείς οι ίδιοι μέσα σ' αυτή; Παλεύουμε να αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας μέσα στους άλλους, κρίνοντας από την ετερότητα την ταυτότητα, ανάμεσα σε μπαρόκ αισθητικής βιτρίνες πολυεθνικών με γιρλάντες επί γιρλαντών).
"Πώς εωρτάσθησαν τα Χριστούγεννα εις το Μέτωπον". Δεν πρόκειται για άλλα Χριστούγεννα από εκείνα του 1940, λιγότερο μακρινά απ΄ ότι νομίζουμε. Τότε που οι οικογένειες χωρίστηκαν και πέρασαν τις γιορτές με ένα διπλό μαράζι: αφενός εκείνο της έκβασης του πολέμου, αφετέρου εκείνο του να κάνεις γιορτές μακριά από τους αγαπημένους σου ανθρώπους (γιατί αυτό είναι το πραγματικό χριστουγεννιάτικο διακύβευμα: κανένα ακριβό δώρο, κανένα πρώτο τραπέζι πίστα σε μεγάλο σκυλάδικο! Να έχεις απλά κοντά σου και υγιείς και ασφαλείς όσους αγαπάς...). Στα παγωμένα βουνά της Ηπείρου οι στρατιώτες γιόρτασαν τα Χριστούγεννα τρώγοντας με τους Ιταλούς αιχμαλώτους... (Μην αναρωτιέστε: γιορτή αγάπης δεν είναι τα Χριστούγεννα; Ή μήπως κι εκείνοι δεν είχαν σπίτια και οικογένειες να καρδιοχτυπούν στην πατρίδα τους;).
25 Δεκεμβρίου 1822. Χριστούγεννα που βρίσκουν την Ελλάδα εμπύρετη στον αγώνα για ελευθερία. Στο μαρτυρικό Μεσολόγγι, οι Τούρκοι επιχειρούν νυχτερινή επίθεση. Η έκβαση ακατανόητη: μεγάλες απώλειες για τους πολιορκητές, ελάχιστες για τους αδύναμους πολιορκημένους! Το Μεσολόγγι, εκείνη τη μεγάλη ημέρα του χριστιανισμού, μένει όρθιο χάρη στον Γιάννη Γούναρη, αιχμάλωτο των Τούρκων, ο οποίος πρόδωσε τα σχέδια του αντίπαλου στρατοπέδου στους Έλληνες, θυσιάζοντας τη ζωή της ίδιας του της οικογένειας, η οποία εκτελέστηκε σε αντίποινα από τους Τούρκους... (Πάθος για ελευθερία, αξίες και ιδανικά, άγνωστες λέξεις στην εποχή μας... Όπως και η αυτοθυσία... Μα γίνονται Χριστούγεννα χωρίς αξίες;).
Με τη διαπίστωση ότι η Ιστορία έχει να μας προσφέρει τα σημαντικότερα διδάγματα, χριστουγεννιάτικα και μη, θα ευχηθώ σε όλους σας:
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το