Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Κάθε άνθρωπος έχει ένα πλάνο στην ζωή του, μια φιλοσοφία. Γι' αυτό βλέπουμε κάποιους πολύ πετυχημένους καριερίστες, άλλους ακούραστους οικογενειάρχες και κάποιους κατ' επάγγελμα λωποδύτες. Είναι θεμιτό.
Συμβαίνει όμως, να πάει στραβά το πλάνο. Και αυτό δεν είναι σπάνιο. Μπορεί να μου άρεσε η ζωγραφική, όμως είμαι τόσο ατάλαντος στα καλλιτεχνικά που το μόνο που μπορώ να ζωγραφίσω είναι τη μούρη μου με φούμο. Πολλοί ονειρεύτηκαν καριέρες όμως έπεσαν πάνω στο τοίχος της ανεργίας ή σε άλλους νωρίτερους κακούς χειρισμούς που δεν τους επέτρεψαν να καταρτιστούν σωστά. Κάποιοι θέλησαν να γίνουν γονείς αλλά η υγεία τους δεν τους το επέτρεψε και προφανώς τα παραδείγματα είναι αμέτρητα.
Αυτό που λένε, πως μόνο όταν χάσεις κάτι αναγνωρίζεις την αξία του, δεν είναι απόλυτο, όμως ισχύει. Εγώ τυχαίνει βέβαια να αποτελώ λίγο εξαίρεση γιατί έχω την διορατικότητα να υποδύομαι τον εαυτό μου σε κάθε υποθετικό σενάριο όπου χάνω κάποιον ή κάτι. Έτσι, είμαι πάντα προετοιμασμένος για κάθε απώλεια, κάθε απρόοπτο, κάθε αναποδιά.
Πάντα;
Χμ... όχι. Πρόσφατα έχασα κάτι το οποίο μου κόστισε πολύ. Το αντικατέστησα γρήγορα και ενώ αυτό ήταν πολύ καλό, εγώ παρέμεινα δυσαρεστημένος, λυπημένος, κενός. Δεν ξέρω αν και για πόσο θα το έχω ακόμα, αυτό που ξέρω είναι πως κατάλαβα με αυτόν τον τρόπο πως ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Ακόμα κι αν θέλει να αλλάξει, αν έχει την ευκαιρία μπροστά του, πάλι παραμένει ο ίδιος. Τα λάθη, τα πάθη, τα κολλήματα. Το ποιος τα σέβεται, ποιος τα αντέχει... είναι ένα πολύ διαφορετικό σενάριο.
Και ξέρεις ο μόνος τρόπος να κρίνεις αντικειμενικά, ψυχρά και αυστηρά τον εαυτό σου, είναι όταν όλες οι δικαιολογίες (σου) τελειώνουν. Όταν πλέον δεν έχεις κάποιο πάτημα να σταθείς, τα επιτεύγματα στο βιογραφικό σου σβήνουν και οι αιτίες για τις οποίες αισθανόσουν μοναδικός ξαφνικά εξαϋλώθηκαν. Όταν χάνεις όλες σου τις σταθερές, είσαι σαν ένα σπίτι χωρίς θεμέλια, σαν το σπιτάκι με τα άχυρα που έφτιαξε το πρώτο γουρουνάκι στο γνωστό παραμύθι. Το μόνο που περιμένεις είναι ένα... φύσημα. Και να ξέρετε, στο δάσος όλο και κάποιο λύκο θα βρεις, στην πόλη όμως, υπάρχουν παντού... +Yanni Spiridakis
Συμβαίνει όμως, να πάει στραβά το πλάνο. Και αυτό δεν είναι σπάνιο. Μπορεί να μου άρεσε η ζωγραφική, όμως είμαι τόσο ατάλαντος στα καλλιτεχνικά που το μόνο που μπορώ να ζωγραφίσω είναι τη μούρη μου με φούμο. Πολλοί ονειρεύτηκαν καριέρες όμως έπεσαν πάνω στο τοίχος της ανεργίας ή σε άλλους νωρίτερους κακούς χειρισμούς που δεν τους επέτρεψαν να καταρτιστούν σωστά. Κάποιοι θέλησαν να γίνουν γονείς αλλά η υγεία τους δεν τους το επέτρεψε και προφανώς τα παραδείγματα είναι αμέτρητα.
Αυτό που λένε, πως μόνο όταν χάσεις κάτι αναγνωρίζεις την αξία του, δεν είναι απόλυτο, όμως ισχύει. Εγώ τυχαίνει βέβαια να αποτελώ λίγο εξαίρεση γιατί έχω την διορατικότητα να υποδύομαι τον εαυτό μου σε κάθε υποθετικό σενάριο όπου χάνω κάποιον ή κάτι. Έτσι, είμαι πάντα προετοιμασμένος για κάθε απώλεια, κάθε απρόοπτο, κάθε αναποδιά.
Πάντα;
Χμ... όχι. Πρόσφατα έχασα κάτι το οποίο μου κόστισε πολύ. Το αντικατέστησα γρήγορα και ενώ αυτό ήταν πολύ καλό, εγώ παρέμεινα δυσαρεστημένος, λυπημένος, κενός. Δεν ξέρω αν και για πόσο θα το έχω ακόμα, αυτό που ξέρω είναι πως κατάλαβα με αυτόν τον τρόπο πως ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Ακόμα κι αν θέλει να αλλάξει, αν έχει την ευκαιρία μπροστά του, πάλι παραμένει ο ίδιος. Τα λάθη, τα πάθη, τα κολλήματα. Το ποιος τα σέβεται, ποιος τα αντέχει... είναι ένα πολύ διαφορετικό σενάριο.
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το