ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ τα είδη των... κριτών σήμερα και η δική σου κόκκινη γραμμή

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Κάθε άνθρωπος κρίνει τον άλλο. Αυτό συμβαίνει ανεξαρτήτως ηλικίας, κοινωνικής ή προσωπικής σχέσης, γίνεται ακόμα και επαγγελματικά. Ο γονέας κρίνει το παιδί του και το παιδί τον γονέα. Ο προϊστάμενος τον υφιστάμενο και ο θεατής τον ηθοποιό.

Ο Χριστός κάποτε είπε να μην κρίνετε για να μην κριθείτε και ενώ αυτή η φράση στέκει πολύ κυριολεκτικά Εκείνος την εννοούσε και μεταφορικά αναφερόμενος στην Θεία Κρίση. Το θέμα είναι ότι εξ αρχής πρώτος Εκείνος και σήμερα κι εμείς γνωρίζουμε πως κάτι τέτοιο είναι πρακτικά μη εφαρμόσιμο. Εγώ δεν έχω δει άνθρωπο να μην το κάνει, οπότε έχει ενδιαφέρον να δούμε τις μεταβλητές κάτω από τις οποίες αυτό συμβαίνει.

Πρέπει να δεχτούμε πως υπάρχουν καλοί κριτές. Άνθρωποι που εξ ορισμού έχουν το χάρισμα της αντικειμενικότητας τουλάχιστον για ζητήματα στα οποία δεν έχουν άμεση σχέση, οπότε όλα γίνονται πιο εύκολα και πιο δίκαια.

Δυστυχώς όμως οι περισσότεροι δεν είναι έτσι. Έχουν την τάση να κρίνουν βασιζόμενοι σε προσωπικές θεωρίες, εμπειρίες και συμφέροντα. Έτσι, πολλές φορές η κρίση τους είναι λανθασμένη. Και υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι που κρίνουν λάθος:

Εκείνοι που το κάνουν επίτηδες, θέλοντας να βλάψουν κάποιον άμεσα ή έμμεσα, που αποσκοπούν σε συγκεκριμένο σκοπό αφού ίσως επηρεάσουν την δράση ή την αντίδραση τρίτων ή ακόμα και εκείνου που κρίνουν. Τα παραδείγματα είναι πολλά και δυστυχώς παρουσιάζουν μία τραγική ποικιλομορφία που εκτείνεται από τον χρηματισμό κάποιου για να κρίνει λανθασμένα κάποιον, μέχρι την ευθεία προσβολή κάποιου με σκοπό την φθορά του.

Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που δεν το κάνουν επίτηδες... Αυτοί που τυφλωμένοι από τον υποκειμενισμό και τα έντονα συναισθήματα, κρίνουν λάθος. Ο παθιασμένος από έρωτα παραβλέπει τα λάθη και τα προβλήματα και υπερεκτιμά τον εραστή του, ενώ εκείνος που έχασε σε ένα παιχνίδι ανταγωνισμού, δεν αναγνωρίζει την αξία του αντιπάλου και τον κρίνει αρνητικά παρά την ήττα του.

Το να κρίνει κανείς λάθος δεν είναι παράξενο ή σπάνιο. Τουναντίον. Συχνά βλέπουμε υπερεκτιμημένα άτομα στο περιβάλλον μας ή σε επίπεδο καλλιτεχνών και αθλητών. Έχει να κάνει με το πως προωθούνται με το πως (και γιατί) κάποιοι επιλέγουν να τους κρίνουν υπερβολικά θετικά.

Και στην αντίπερα όχθη, κάποιοι υποτιμούν. Αν δεν το κάνουν επίτηδες όπως είπαμε νωρίτερα, το κάνουν βασισμένοι σε λάθος συμπεράσματα, περιστασιακές εμπειρίες, λανθασμένη ή μερική πληροφόρηση, στοιχεία τα οποία τους οδηγούν σε λάθος αποτελέσματα. Και το κακό στην ζωή ενός ανθρώπου είναι πως όταν διαμορφώσει μία άποψη για κάποιον άλλο, πολύ δύσκολα αλλάζει γνώμη.

Είμαι σίγουρος ότι λίγο-πολύ όλους μας έχουν υποτιμήσει στην ζωή, εγώ τολμώ να πω ότι με έχουν υπερεκτιμήσει κιόλας ανά καιρούς. Αυτό όμως στο οποίο θέλω να καταλήξω είναι πως ο καθένας πρέπει να έχει μία κόκκινη γραμμή, ένα θέμα, ένα ζήτημα, ένα όριο πέρα από το οποίο δεν θα ανεχθεί καμία υποτίμηση των πράξεων, της συμπεριφοράς, της προσφοράς, της συμμετοχής του. Εσένα, ποια είναι η κόκκινη γραμμή σου; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ