Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Έμαθα πρόσφατα για έναν καθηγητή ψυχολογίας στην Αγγλία που διδάσκει πως "δεν γίνεται να φτιάξεις ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά" και παρότι -ντρέπομαι που το λέω- εγώ δεν ξέρω να φτιάχνω ομελέτα, εντούτοις έχω ζήσει πολύ καλά πως είναι να σπάσεις τα αυγά, ακόμα και για μια ομελέτα που δεν είναι κατ' ανάγκη νόστιμη.
Αν και ο παραλληλισμός της ομελέτας με τα σπασμένα αυγά που κολλάνε στα χέρια και λερώνουν, είναι εξαιρετικά ταιριαστός με τον σημερινό προβληματισμό, θα προσπαθήσω να μην τον χρησιμοποιήσω ξανά. Βλέπετε, άργησα να το καταλάβω, αλλά συνειδητοποίησα στην ζωή μου πως οι άνθρωποι δεν πρέπει να υποκρίνονται. Δεν πρέπει να κλείνουν το στόμα και τα μάτια τους στο όνομα ενός κοινωνικού οικοδομήματος που δεν χτίζεται με τα κατάλληλα υλικά.
Για όλη μου την ζωή ζούσα με Εξωτερική Έδρα Ελέγχου. Κατέληξα ένα ετεροπροσδιοριζόμενο άτομο που φόρτωνε τις μπαταρίες του όποτε οι γύρω του ήταν ευχαριστημένοι. Όποτε οι φιλοξενούμενοι του περνούσαν καλά και όταν οι συμπαίκτες του κέρδιζαν εξ ίσου για να μην αισθάνονται άβολα. Ένα άτομο που για το μεγαλύτερο δώρο που έκανε στον εαυτό του, χρειάστηκε ένα χρόνο ώστε να μην νιώθει τύψεις που το απέκτησε για να περάσει μαζί του μόλις έναν ακόμα πριν τελικά το χάσει! Και μέσα σε αυτήν την "δανεική" ζωή έπαθε το χειρότερο που μπορούσε να συμβεί. Απέτυχε κατ' επανάληψη να εκπληρώσει τον αυτό στόχο σε ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο. Και τότε οι μπαταρίες άδειασαν, τέλειωσαν και το μηχάνημα απενεργοποιήθηκε.
Έρχεται όμως ένα πρωί που κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη και αποφασίζεις να γίνεις αληθινός. Αποφασίζεις να ζήσεις και κατόπιν να πεις την αλήθεια σου, όσο προκλητικός, θρασύς ή απαράδεκτος κι αν φανείς. Είναι η στιγμή που αλλάζει ο τρόπος τροφοδοσίας σου. Καμία μπαταρία δεν θα είναι αρκετή για να σε κρατήσει, θα πρέπει να είσαι απλά συνεχώς στην πρίζα. Να δεχτείς τα χαστούκια στα μούτρα και τις γροθιές στην πλάτη. Να δεχτείς τις φωνές και τα ξεσπάσματα. Να δεχτείς τις απειλές με τον πιο απαράδεκτο και άδικο αποδέκτη, να δεχτείς το πένθος του ενός και το ξεβόλεμα του άλλου, να σεβαστείς τον χρόνο και τον τρόπο προσαρμογής του καθένα στην αλήθεια σου. Όμως είναι η μέρα που σπας τα αυγά για αυτήν την περιβόητη ομελέτα για την οποία πεινάς τόσο πολύ.
Είναι η στιγμή που σταματάν να σου φταίνε όλοι οι άλλοι και αναλαμβάνεις τις δικές σου ευθύνες. Η στιγμή που αποφασίζεις πως δεν θα κρυφτείς ποτέ ξανά πίσω από τις όποιες ευθύνες των άλλων. Είσαι εκεί, όρθιος και έτοιμος να δεχτείς τις ευθύνες που σου αναλογούν, τις αδικίες που θα προκύψουν και τις συνέπειες όλων των παραπάνω. Και τότε ξεκινάς. Όμως ξέρεις πως δεν υπάρχει επιστροφή μετά από αυτό. Είναι η στιγμή που επαναπροσδιορίζεσαι και τότε θα μάθεις ποιοι θα παραμείνουν δίπλα σου ή ποιοι είναι εκείνοι που θα εκτιμήσουν τον νέο σου εαυτό. Ίσως απλά είναι ευκαιρία για μία νέα αρχή ακόμα και στις ήδη υπάρχουσες σχέσεις σου, ίσως πάλι... όχι!
Σας εύχομαι να έρθει σύντομα εκείνο το πρωινό που θα ξυπνήσετε κι εσείς κοιτώντας τον αληθινό εαυτό σας στον καθρέφτη. Πείτε την αλήθεια σας και μην ντραπείτε για αυτήν, γιατί θα έρθει μια μέρα που θα ντρέπεστε για τον εαυτό σας. +Yanni Spiridakis
Αν και ο παραλληλισμός της ομελέτας με τα σπασμένα αυγά που κολλάνε στα χέρια και λερώνουν, είναι εξαιρετικά ταιριαστός με τον σημερινό προβληματισμό, θα προσπαθήσω να μην τον χρησιμοποιήσω ξανά. Βλέπετε, άργησα να το καταλάβω, αλλά συνειδητοποίησα στην ζωή μου πως οι άνθρωποι δεν πρέπει να υποκρίνονται. Δεν πρέπει να κλείνουν το στόμα και τα μάτια τους στο όνομα ενός κοινωνικού οικοδομήματος που δεν χτίζεται με τα κατάλληλα υλικά.
Για όλη μου την ζωή ζούσα με Εξωτερική Έδρα Ελέγχου. Κατέληξα ένα ετεροπροσδιοριζόμενο άτομο που φόρτωνε τις μπαταρίες του όποτε οι γύρω του ήταν ευχαριστημένοι. Όποτε οι φιλοξενούμενοι του περνούσαν καλά και όταν οι συμπαίκτες του κέρδιζαν εξ ίσου για να μην αισθάνονται άβολα. Ένα άτομο που για το μεγαλύτερο δώρο που έκανε στον εαυτό του, χρειάστηκε ένα χρόνο ώστε να μην νιώθει τύψεις που το απέκτησε για να περάσει μαζί του μόλις έναν ακόμα πριν τελικά το χάσει! Και μέσα σε αυτήν την "δανεική" ζωή έπαθε το χειρότερο που μπορούσε να συμβεί. Απέτυχε κατ' επανάληψη να εκπληρώσει τον αυτό στόχο σε ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο. Και τότε οι μπαταρίες άδειασαν, τέλειωσαν και το μηχάνημα απενεργοποιήθηκε.
Είναι η στιγμή που σταματάν να σου φταίνε όλοι οι άλλοι και αναλαμβάνεις τις δικές σου ευθύνες. Η στιγμή που αποφασίζεις πως δεν θα κρυφτείς ποτέ ξανά πίσω από τις όποιες ευθύνες των άλλων. Είσαι εκεί, όρθιος και έτοιμος να δεχτείς τις ευθύνες που σου αναλογούν, τις αδικίες που θα προκύψουν και τις συνέπειες όλων των παραπάνω. Και τότε ξεκινάς. Όμως ξέρεις πως δεν υπάρχει επιστροφή μετά από αυτό. Είναι η στιγμή που επαναπροσδιορίζεσαι και τότε θα μάθεις ποιοι θα παραμείνουν δίπλα σου ή ποιοι είναι εκείνοι που θα εκτιμήσουν τον νέο σου εαυτό. Ίσως απλά είναι ευκαιρία για μία νέα αρχή ακόμα και στις ήδη υπάρχουσες σχέσεις σου, ίσως πάλι... όχι!
Σας εύχομαι να έρθει σύντομα εκείνο το πρωινό που θα ξυπνήσετε κι εσείς κοιτώντας τον αληθινό εαυτό σας στον καθρέφτη. Πείτε την αλήθεια σας και μην ντραπείτε για αυτήν, γιατί θα έρθει μια μέρα που θα ντρέπεστε για τον εαυτό σας. +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
:)
ΑπάντησηΔιαγραφή