ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ το τέλος που δεν αξίζει

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Έχω ζήσει πολλούς χαιρετισμούς. Σε τούτη εδώ τη σελίδα είχα την ευκαιρία να αναφέρω διάφορες μορφές τους, τις συνέπειες, τα συναισθήματα και άλλα τους στοιχεία. Ο χαιρετισμός όμως δεν είναι απαραίτητα το τέλος. Υπάρχουν χαιρετισμοί μιας μικρής ή μεγάλης απόστασης, σαν ένας κύκλος που περιμένεις ότι θα επιστρέψει στην αρχική του κατάσταση. 

Το τέλος είναι μια άλλη περίπτωση. Όταν κάτι τελειώνει πολύ συχνά δεν προλαβαίνεις να το χαιρετίσεις όπως πρέπει. Αυτή η μεγαλοπρεπής τελετή που έχεις ετοιμάσει στο μυαλό σου για εκείνη τη μέρα, συχνά μένει στην φαντασία και αν έχεις αγοράσει και υλικά πράγματα για να την πραγματοποιήσεις, αυτά μένουν στην γωνία μιας ντουλάπας απλά για να σου θυμίζουν την αφέλεια και την μικρότητά σου.

Αν ο αποχαιρετισμός είναι μία οδυνηρή πληγή, τότε το τέλος είναι κάτι χειρότερο. Είναι σα να σταματάει η καρδιά και η ροή του αίματος σου και να μην ξέρεις γιατί και πώς. Έχω ζήσει μερικές από αυτές τις καταστάσεις που στην ταμπέλα των αναμνήσεων μου οδηγήθηκαν σε τέλος. Κάποτε (μου) τελείωσε ένας Θέμης που ποτέ δεν πρόλαβα να αποχαιρετίσω όπως θα ήθελα αν μου δινόταν η ευκαιρία. Εξάλλου σκέφτομαι γονείς και συντρόφους που σε μια στιγμή χάνουν το τέκνο ή το στήριγμα τους, από μια στραβοτιμονιά, μία κακιά στιγμή στον δρόμο. Ίσως νωρίτερα να είχαν μαλώσει ή απλά να μην είχαν όρεξη να πουν κάτι. Αυτό που δεν είπαν ή έκαναν, θα ήταν και το τελευταίο κι έτσι το τέλος ήρθε χωρίς αποχαιρετισμό.

Κάπως έτσι ολοκληρώνονται και οι αγάπες που δεν άξιζαν να φτάσουν σε ένα τέλος. Ήταν εκεί, δυνατές, ονειρεμένες, πολύπλοκες, πλήρεις, όμως εκεί που όλα είναι τόσο ήρεμα και βατά. Εκεί που έχεις ετοιμάσει με κάθε λεπτομέρεια την πανηγυρική επιτυχία, ξαφνικά μία παρεξήγηση, μία λάθος εντύπωση, μία αδικία δίνουν ένα τέλος που δεν αξίζει. Και αν η καρδιά δείχνει μαραμένη τότε ψάχνεις το κλειδί για να ξεκλειδώσεις το κλουβί. Να ανοίξεις το πορτάκι και να απελευθερώσεις ότι ήταν φυλακισμένο τόσο καιρό. Χωρίς ερωτήσεις και αναλύσεις. Ότι πονάει εξαιτίας σου, ασ' το να φύγει. Χαμένοι είστε και οι δύο.

Καμιά φορά ένα τέλος δεν ορίζεται όπως του αξίζει. Κάποιος κάνει κάτι λάθος και επηρεάζονται όλοι. Γιατί ένα τέλος, είναι ολέθριο. Είναι τσουνάμι -όχι στην καρδιά, ακόμα και αυτή ελέγχεται- αλλά στην ζωή. Στην καθημερινότητα, στα αμέτρητα σχέδια και στους χαζούς ενθουσιασμούς που όταν αχρηστεύονται δεν χωράνε σε κανέναν κάδο ανακύκλωσης, παρά μόνο στον γαμημένο κάδο που καταλήγει στην χωματερή. 

Μην μου ζητήσετε να γράψω και για την αρχή. Κάθε αρχή έχει ένα τέλος, οπότε πείτε ότι σας έκανα χάρη και έφτασα στην ολοκλήρωση του κύκλου ζωής!  +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ