Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2021

δώστε αύξηση στον εργαζόμενο χωρίς έξοδα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Υπάρχει ένας πολύ συγκεκριμένος λόγος που ο καθένας από εμάς πάει κάθε μέρα στην δουλειά και περνάει σε αυτόν τον χώρο τις πιο παραγωγικές ώρες της ημέρας του. Το χρήμα. Πίσω απ' αυτό βέβαια κρύβονται πολλά ακόμα, όπως η κοινωνικότητα, η αναγνώριση, η προσπάθεια, η συνεργασία, η ομαδικότητα, η δημιουργικότητα, η καινοτομία και πολλές ακόμα έννοιες που ο ένας τους πόλος είναι πάντοτε η ικανοποίηση του καλώς νοούμενου "εγώ" του ανθρώπου και ο άλλος πόλος... το χρήμα.

Λίγο-πολύ, εργαζόμενοι είμαστε όλοι. Απλά η συντριπτική πλειοψηφία εργάζεται σε/για κάποιον και μια μικρή μειοψηφία είναι οι ιδιοκτήτες οι οποίοι εργάζονται έχοντας παράλληλα άλλους να εργάζονται για εκείνους. Αυτοί οι δεύτεροι βέβαια έχουν και τον άχαρο ρόλο του εργοδότη. Του τύπου δηλαδή που εργοδοτεί και πληρώνει την πλειοψηφία που λέγαμε.

Το περιβάλλον και οι εργασιακές συνθήκες αποτελούν ένα βασικό πυλώνα της εργασιακής ζωής ενός εργαζομένου και αυτό έρχεται πολύ ψηλά στην πυραμίδα των αναγκών ενός εργαζομένου στην κορυφή της οποίας βρίσκεται φυσικά ο μισθός.

Ο μισθός ωστόσο ετυμολογικά δεν ανταποκρίνεται εξ ορισμού στα χρήματα. Αφορά την ανταπόδοση για την εργασία που προσφέρει ο καθένας. Και όταν αυτή είναι τόσο αποδοτική, συνήθως στο πέρασμα του χρόνου αυτό φέρνει στο τραπέζι και την συζήτηση για αύξηση. Αύξηση του μισθού. Όταν αυτή έρχεται, ο εργαζόμενος είναι ευχαριστημένος. Όταν αυτή δεν έρχεται, ο εργαζόμενος είναι δυσαρεστημένος.

Πόσοι από εσάς όμως εξετάσατε το ενδεχόμενο να ανταμείψετε τον εργαζόμενο σας με κάτι επιπλέον που δεν μετριέται σε χαρτονομίσματα; Πόσοι σκεφτήκατε να πληρώσετε σε κάτι άυλο και μη μετρήσιμο;

πηγή εικόνας:
encrypted-tbn0.gstatic.com

Κι όμως, υπάρχουν πολλές μορφές αναγνώρισης της απόδοσης του εργαζομένου. Είναι, το κάλεσμα σε ένα meeting μέσα στο οποίο θα ακούσετε την γνώμη του για την πρόοδο της εταιρείας. Είναι ο σεβασμός στην επιλογή του σε ένα ζήτημα που πρέπει να αποφασιστεί. Είναι η ανάθεση αρμοδιοτήτων στα χρονικά όρια που του επιτρέπουν να την εκτελέσει συμβάλλοντας στην αυτοπεποίθηση και καθιέρωση του. Είναι η γνωριμία του με άλλα στελέχη ή μεγάλους πελάτες ή προμηθευτές. Είναι ένας τίτλος που θα δοθεί για να αναδείξει την συνεισφορά του στο πόσο. Προϊστάμενος ή υπεύθυνος ή συντονιστής κλπ.

Ένας καλός ηγέτης γνωρίζει πως να ανταμείψει τον υπάλληλο του. Γνωρίζει πως να τον αναβαθμίσει ψυχολογικά και εργασιακά χωρίς να το κάνει μισθολογικά.

Όμως θα κάνουμε μια παύση εδώ για να ισορροπήσουμε την έννοια του κειμένου αυτού. Βλέπετε, ναι μεν υπάρχουν πολλές εναλλακτικές προτάσεις για την αναβάθμιση του υπαλλήλου στην εταιρεία, όταν όμως αυτές παγιώνονται, όταν ο σωστός και αποδοτικός εργαζόμενος ανταμείβεται συνεχώς με λόγια και αέρινους τίτλους, χωρίς ποτέ να μην υπάρχει σαν προοπτική μία οικονομική αύξηση του μισθού, τότε περνάμε στο άλλο άκρο. Σε εκείνο ενός εργοδότη διπλωμάτη που συνεχώς κερδίζει χρόνο με τεχνάσματα και ουσιαστικά απλά εκμεταλλεύεται τον εργαζόμενο του.

Κατά συνέπεια -και επειδή η σχέση εργαζόμενου και εργοδότη έχει ανεξάντλητα κεφάλαια μελέτης- είναι υπέροχα ενδιαφέρον το πως μπορεί κανείς να αναβαθμίσει τον υπάλληλο του κερδίζοντας ο ίδιος σε παραγωγικότητα και κάνοντας τον ίδιο πιο ευτυχισμένο, πιο κινητοποιημένο και κάπου ενδιάμεσα και λίγο περισσότερο οικονομικά αναβαθμισμένο+Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2018

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ μαθαίνοντας να κρίνω τους ανθρώπους με τον ενήλικο τρόπο

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Εδώ και δύο εβδομάδες, στέκεται σε μία καλά κρυμμένη άκρη του σπιτιού, ένας κύλινδρος από χαρτί περιτυλίγματος. Είναι αυτό που θα απλωθεί γύρω από τα δώρα των παιδιών τα οποία με τη σειρά τους θα τοποθετηθούν κάτω απ' το εορταστικό δέντρο, στο απόλυτο συμβολικό γεγονός των εορτών.

Έχετε δει παιδί να ανοίγει το δώρο του; Ο τρόπος που αδιαφορεί για το χαρτί περιτυλίγματος και με μανία το ξεσκίζει για να φτάσει όσο πιο γρήγορα μπορεί στην αποκάλυψη του περιεχομένου του στην αποθέωση της λαχτάρας και της ανυπομονησίας; Στις δικές μου παιδικές αναμνήσεις, θυμάμαι την μητέρα μου να με σταματάει για να μην αχρηστεύσω το όμορφο χαρτί και να με βοηθάει αφαιρώντας με επιμέλεια το σελοτέιπ, στερώντας μου πολύτιμα δευτερόλεπτα απ' τον απόλυτο στόχο.

Πολύ φοβάμαι, πως το ακριβώς παραπάνω παράδειγμα είναι μία από τις σημαντικότερες διαφορές μικρών και μεγάλων. Τα παιδιά αδιαφορούν παγερά για το εξωτερικό του δώρου τους, αδιαφορούν για το αν θα ντυθούν όμορφα για την εκκλησία, είναι αδιάφορα για το αν ο ενήλικας που θα ασχοληθεί μαζί τους, έχει καθαρά ρούχα, ξυρισμένα μάγουλα ή φοράει ωραία κολόνια. Δεν ενδιαφέρονται αν έχει ωραίο μακιγιάζ και ακριβό φόρεμα.

Δεν ισχύει το ίδιο για εμάς όμως. Βιαζόμαστε πάντα να κρίνουμε κάποιον πριν καν να του μιλήσουμε. Το άσχημο ντύσιμο ή αντίστοιχα το πολύ ακριβό μπορεί να είναι λόγοι απόρριψης του.

Μια αφορά είχα πάει σε ένα πολύ εκλεκτό μπαρ με πολύ καλοντυμένο και προσεγμένο κόσμο. Ποιοτικό κρασί και προσεγμένη μουσική. Ο σερβιτόρος φορούσε γραβάτα και είναι πολύ πιθανό να υπήρχε έτσι κι αλλιώς dress code και για τους πελάτες. Στο διπλανό τραπέζι βρισκόταν μια μεγάλη παρέα με περίπου δέκα άτομα. Οι άντρες με ακριβά πουκάμισα και αστραφτερά παπούτσια και οι γυναίκες με έντονο μακιγιάζ και εντυπωσιακά φορέματα. Απ' ότι κατάλαβα, κάποιος από αυτούς είχε την ονομαστική του εορτή και κερνούσε την παρέα του. Λίγο μετά βλέπω στο βάθος του μπαρ να μπαίνει ένας τύπος ψηλός με απεριποίητα γένια και μακριά μαλλιά. Τα ρούχα του ήταν πρόχειρα και όπως είχα σχολιάσει στην δική μου παρέα, έμοιαζε σαν να είχε γυρίσει μόλις από μία διαδήλωση που ξέφυγε καταλήγοντας σε αψιμαχίες με την αστυνομία! Ο νεαρός, χαιρέτησε την εν λόγω παρέα και έκατσε ανάμεσα στα μέλη της. Είναι πολύ πιθανό όλο το μαγαζί σε κάποια στιγμή της παραμονής μου εκεί, να γύρισε να τον κοιτάξει. Κάποιοι πιο διακριτικά, κάποιοι σχολιάζοντας στην δική τους παρέα (και ανάμεσα τους κι εγώ) και άλλοι απλά κοιτώντας πολύ έντονα. Ποιος να ήταν αυτός ο αταίριαστος νεαρός; Κανείς δεν ξέρει. Κανείς δεν ξέρει αν ήταν ένας συνάδελφος που αναγκαστικά έπρεπε να κληθεί με τους υπόλοιπους ή αν τελικά ήταν ο κολλητός του εορτάζοντα.

Κι όμως όλοι εμείς, οι εκλεκτοί θαμώνες του ακριβού μπαρ, σπεύσαμε να τον κρίνουμε, να τον κατακρίνουμε και να "δείξουμε με το δάχτυλό μας" την αταίριαστη διαφορετικότητά του. Μείναμε να ασχολούμαστε με το περιτύλιγμα στα ρούχα και τα άσχημα γένια του αντί να μάθουμε αν ήταν ένας από αυτούς, από εμάς, κάποιος πολύ καλύτερος μας ή απλά να το βουλώσουμε κοιτώντας το γαμημένο ποτό μας.

Πολύ φοβάμαι πως οι άνθρωποι σήμερα κρίνονται με τον λάθος τρόπο, με τα λάθος κριτήρια και για τους λάθος λόγους από λάθος ανθρώπους. Άλλωστε, δεν έχει σημασία ποιος είσαι, κρίνεσαι από αυτό που κάνεις.

Κάποτε έκανα ατελείωτα χιλιόμετρα στις τέσσερις γωνιές του κόσμου κοιτώντας αμίλητος τους ανθρώπους και ξετυλίγοντας το "απ' έξω" τους πριν να σχηματίσω άποψη για εκείνους. Σήμερα τυφλωμένος από το κατεστημένο που βαραίνει τις πλάτες μου, βιάζομαι να φτάσω στην ετυμηγορία για να προλάβω να πω: "λύεται η συνεδρίασις" πριν με προλάβουν άλλοι... +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2018

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ ο εργαζόμενος που δίνει και ο εργοδότης που παίρνει ή το αντίθετο;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Δεν είναι η πρώτη φορά που γράφω το προφανές που πλέον καταντά και τετριμμένο: Κανένας υπάλληλος δεν είναι τέλειος όπως και κανένας εργοδότης δεν είναι τέλειος. Αυτή η ιστορία κρατάει αιώνες και αποτελείται από ορισμένες λαμπρές εξαιρέσεις.

Στην πραγματικότητα, κανείς δεν χρειάζεται να είναι τέλειος. Αρκεί να δείχνει... αρεστός. Όλοι ξέρουμε πως η έτοιμη πίτσα δεν μπορεί να είναι τόσο ποιοτική όσο η σπιτική κι όμως για κάποιο λόγο η πιτσαρία της γειτονιάς κερδίζει το στοίχημα κάθε φορά!

Και επειδή κανένας κύκλος δεν έχει τέλος, αλλά κάπου πρέπει να υπάρχει μια αρχή, ας αναρωτηθούμε αν ο εργοδότης πρώτος πρέπει να δίνει στον υπάλληλο τις ανέσεις ενός ευχάριστου εργασιακού περιβάλλοντος ώστε και ο υπάλληλος με την σειρά του να τις εκτιμήσει ή αν ο υπάλληλος πρέπει να επιδείξει φιλότιμο και εργατικότητα ώστε ο εργοδότης να τον ανταμείψει κατάλληλα. Επειδή η απάντηση είναι τόσο εύκολη όσο και το να βρούμε την αρχή ενός κύκλου, αφήνουμε -τελικά- αναπάντητο το ερώτημα και στρεφόμαστε στην ουσία.

Βλέπετε, αν ο εργοδότης πρώτος παρέχει τις ιδανικές συνθήκες, υπάρχουν φορές που ο εργαζόμενος το εκμεταλλευτεί, αναθαρρήσει και τελικά πάρει πολύ "αέρα". Αντίστοιχα ένας φιλότιμος εργαζόμενος πέφτει συχνά θύμα ενός ολοένα και πιο απαιτητικού εργοδότη που καλομαθημένος στην απόδοση του υφιστάμενου του, βρίσκει αφορμές για περισσότερες απαιτήσεις.

Την επόμενη φορά που θέλετε να ζητήσετε άδεια θυμηθείτε πως ίσως η δουλειά είναι πάνω απ' τα παιδιά σας ή αν σκέφτεστε να ανταμείψετε τους υπαλλήλους σας με κερασμένους καφέδες και γλυκά, σκεφτείτε μήπως μετατρέψουν τον χώρο σε καφετέρια μειώνοντας την αποδοτικότητά τους. +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 19 Αυγούστου 2018

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ ένας αποχαιρετισμός που με έκανε περήφανο

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Δεν μου είναι ξένη ή παράξενη η εμπειρία των αποχαιρετισμών. Την ζω από τα δύο μου χρόνια κι έπειτα, πολύ έντονα, με πολλές μορφές και προσφάτως πολύ συχνά. Πλέον καλούμαι να αποχαιρετίσω μια πολύ διαφορετική ιδιότητα που με χαρακτήριζε για σχεδόν 15 χρόνια. Αυτή του επιχειρηματία, του εργοδότη, του ανθρώπου που αποφάσιζε...

Δεν είναι επί του παρόντος να χαλάσουμε την μαγεία του κειμένου αυτού με βρωμερούς όρους, όπως φόροι, προμήθειες, λαδώματα, τεκμαρτά, δάνεια, αθέμιτος ανταγωνισμός κ.α. οπότε επιλέγω να αναφερθώ σε κάτι πολύ πιο ενδιαφέρον, όπως είναι ο τρόπος που εγώ "υπηρέτησα" το επάγγελμα μου αυτά τα χρόνια.

Για μένα οι πελάτες μου ήταν οι άνθρωποι που με συντρόφευαν και τις 7 ημέρες της εβδομάδας μου. Μιλούσαμε, γελούσαμε, γκρινιάζαμε, πανηγυρίζαμε, μαλώναμε, όμως στο τέλος της ημέρας ξέρω καλά πως για την πλειοψηφία τους ήμουν ενός είδους "εξομολόγος". Ο επαγγελματισμός μου, οι αποστάσεις που κρατούσα πάραυτα και η τυπικότητα μου ήταν αυτά που εκτιμούσαν όσοι παρέμεναν δίπλα μου.

Ποτέ δεν παρασύρθηκα από τίποτα και από κανέναν. Είχα μία συγκεκριμένη φιλοσοφία και καλά οριοθετημένες κόκκινες γραμμές. Είχα ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα το οποίο υπηρέτησα πιστά ως την τελευταία μέρα. Ήμουν συνεπής με όλους και το ίδιο απαίτησα και από εκείνους. Ήμουν τίμιος, αξιόπιστος και το "καλό παιδί" της γειτονιάς που όλοι γνώριζαν. Πόσα τηλέφωνα χτύπησαν για να ακούσω: "στου Γιάννη είμαι"!!! Σκεφτείτε ότι οι δικοί τους άνθρωποι με ήξεραν με το μικρό μου...

Έζησα, πάλεψα και στο τέλος "πέθανα" τίμιος και υπηρετώντας πρώτα την τιμή και την αξιοπιστία μου, το όνομα του πατέρα μου και το δικό μου και στο τέλος δηλώνω περήφανος γιατί ξέρω -κανείς ποτέ δεν θα με διαψεύσει- πως υπήρξα υπόδειγμα επαγγελματία και εργοδότη.

Και δεν ήμουν μόνος. Είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που συνέβαλαν ώστε το όραμα μου να πραγματοποιηθεί και να κρατηθεί όσο υπήρχε επαγγελματική υγεία. Την Νατάσα Αγιομυργιαννάκη, την Ιωάννα Μπουρδούβαλη, την Σοφία Βαϊζόγλου. την Κατερίνα Σταυρουλάκη και την Σοφία Καστρινάκη που έγινε ο μάρτυρας ενός άδικου τέλους στο οποίο η σημαία έπεσε τελευταία...

Ανατριχιάζω σκεφτόμενος τις θυσίες μου, τις αμέτρητες εργατοώρες, τον κόπο και τις επενδύσεις μου για να μπορώ σήμερα, έστω και ηττημένος, να δηλώνω περήφανος και με καθαρό κούτελο να ξέρω ότι μπορώ να περάσω από την γειτονιά μου και όλοι να μπορούν να πουν μια καλή κουβέντα για μένα. Ευχαριστώ για όλα. +Yanni Spiridakis

Υ.Γ.
Ο κύριος Δημήτρης ο "καπετάνιος" έλεγε ότι όταν είμαι κλειστός μια μέρα, η γειτονιά είναι πεθαμένη. Τελικά, πέθανε εκείνος λίγες μέρες πριν να κλείσω...
"α, ρε κάπτεν... domo arigato gozaimashita"

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 10 Ιουνίου 2018

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ τα είδη των... κριτών σήμερα και η δική σου κόκκινη γραμμή

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Κάθε άνθρωπος κρίνει τον άλλο. Αυτό συμβαίνει ανεξαρτήτως ηλικίας, κοινωνικής ή προσωπικής σχέσης, γίνεται ακόμα και επαγγελματικά. Ο γονέας κρίνει το παιδί του και το παιδί τον γονέα. Ο προϊστάμενος τον υφιστάμενο και ο θεατής τον ηθοποιό.

Ο Χριστός κάποτε είπε να μην κρίνετε για να μην κριθείτε και ενώ αυτή η φράση στέκει πολύ κυριολεκτικά Εκείνος την εννοούσε και μεταφορικά αναφερόμενος στην Θεία Κρίση. Το θέμα είναι ότι εξ αρχής πρώτος Εκείνος και σήμερα κι εμείς γνωρίζουμε πως κάτι τέτοιο είναι πρακτικά μη εφαρμόσιμο. Εγώ δεν έχω δει άνθρωπο να μην το κάνει, οπότε έχει ενδιαφέρον να δούμε τις μεταβλητές κάτω από τις οποίες αυτό συμβαίνει.

Πρέπει να δεχτούμε πως υπάρχουν καλοί κριτές. Άνθρωποι που εξ ορισμού έχουν το χάρισμα της αντικειμενικότητας τουλάχιστον για ζητήματα στα οποία δεν έχουν άμεση σχέση, οπότε όλα γίνονται πιο εύκολα και πιο δίκαια.

Δυστυχώς όμως οι περισσότεροι δεν είναι έτσι. Έχουν την τάση να κρίνουν βασιζόμενοι σε προσωπικές θεωρίες, εμπειρίες και συμφέροντα. Έτσι, πολλές φορές η κρίση τους είναι λανθασμένη. Και υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι που κρίνουν λάθος:

Εκείνοι που το κάνουν επίτηδες, θέλοντας να βλάψουν κάποιον άμεσα ή έμμεσα, που αποσκοπούν σε συγκεκριμένο σκοπό αφού ίσως επηρεάσουν την δράση ή την αντίδραση τρίτων ή ακόμα και εκείνου που κρίνουν. Τα παραδείγματα είναι πολλά και δυστυχώς παρουσιάζουν μία τραγική ποικιλομορφία που εκτείνεται από τον χρηματισμό κάποιου για να κρίνει λανθασμένα κάποιον, μέχρι την ευθεία προσβολή κάποιου με σκοπό την φθορά του.

Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που δεν το κάνουν επίτηδες... Αυτοί που τυφλωμένοι από τον υποκειμενισμό και τα έντονα συναισθήματα, κρίνουν λάθος. Ο παθιασμένος από έρωτα παραβλέπει τα λάθη και τα προβλήματα και υπερεκτιμά τον εραστή του, ενώ εκείνος που έχασε σε ένα παιχνίδι ανταγωνισμού, δεν αναγνωρίζει την αξία του αντιπάλου και τον κρίνει αρνητικά παρά την ήττα του.

Το να κρίνει κανείς λάθος δεν είναι παράξενο ή σπάνιο. Τουναντίον. Συχνά βλέπουμε υπερεκτιμημένα άτομα στο περιβάλλον μας ή σε επίπεδο καλλιτεχνών και αθλητών. Έχει να κάνει με το πως προωθούνται με το πως (και γιατί) κάποιοι επιλέγουν να τους κρίνουν υπερβολικά θετικά.

Και στην αντίπερα όχθη, κάποιοι υποτιμούν. Αν δεν το κάνουν επίτηδες όπως είπαμε νωρίτερα, το κάνουν βασισμένοι σε λάθος συμπεράσματα, περιστασιακές εμπειρίες, λανθασμένη ή μερική πληροφόρηση, στοιχεία τα οποία τους οδηγούν σε λάθος αποτελέσματα. Και το κακό στην ζωή ενός ανθρώπου είναι πως όταν διαμορφώσει μία άποψη για κάποιον άλλο, πολύ δύσκολα αλλάζει γνώμη.

Είμαι σίγουρος ότι λίγο-πολύ όλους μας έχουν υποτιμήσει στην ζωή, εγώ τολμώ να πω ότι με έχουν υπερεκτιμήσει κιόλας ανά καιρούς. Αυτό όμως στο οποίο θέλω να καταλήξω είναι πως ο καθένας πρέπει να έχει μία κόκκινη γραμμή, ένα θέμα, ένα ζήτημα, ένα όριο πέρα από το οποίο δεν θα ανεχθεί καμία υποτίμηση των πράξεων, της συμπεριφοράς, της προσφοράς, της συμμετοχής του. Εσένα, ποια είναι η κόκκινη γραμμή σου; +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 13 Μαΐου 2018

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ~ οι ιδανικοί προορισμοί για τον μάιο

άρθρο της Μίνας Κοκορέλη 
Ο Μάιος συνδυάζει δυο πολύ βασικά συστατικά για ένα καταπληκτικό ταξίδι, τις οικονομικές τιμές για εκδρομές αλλά και τον αξιοπρεπή καιρό σε πολλά μέρη του κόσμου.

Η άνοιξη είναι μια καλή ευκαιρία για να επισκεφθείτε το Αμπρούτσο (Abruzzo), στην Ιταλία. Κατά τη διάρκεια του Μαΐου, τα αγριολούλουδα φωτίζουν τα λιβάδια των Άλπεων, το χιόνι εξακολουθεί να κηλιδώνει τα βουνά και μπορείτε να κατασκοπεύσετε τα αγριογούρουνα στο φυσικό τους περιβάλλον.

Ο Μάιος είναι επίσης ένας καλός μήνας για να επισκεφθείτε το κόκκινο κέντρο της Αυστραλίας, με ιδανικές θερμοκρασίες για πρωινές περιπάτους γύρω από τη βάση του ιερού Ουλουρού (Uluru), ενώ οι βραδινές θερμοκρασίες είναι ήπιες και ανεκτές, προσφέροντας την ευκαιρία να κοιμηθείτε στην έρημο κάτω από τα αστέρια αν είστε πιο τολμηροί.

Με τη διαμόρφωση των οδοντωτών βουνών και των οάσεων της ερήμου, ο Δρόμος του Μεταξιού συλλαμβάνει τις φαντασίες των ταξιδιωτών εδώ και αιώνες. Πάρτε μια αίσθηση γι' αυτή τη διάσημη διαδρομή με μια περιήγηση στο τρίο των ιστορικών πόλεων του Ουζμπεκιστάν, Μπουχάρα και Χίβα, οι οποίες συνεχίζουν να αποπνέουν τον εξωτικό μυστικισμό που συνδέεται με την παλιά Ασία. Μπορεί να φαντάζει ως ένας πολύ δύσκολος και ανέφικτος προορισμός, αλλά αν αποφασίσετε να ζήσετε αυτή την εμπειρία, να το κάνετε κάποιον Μάιο.

Ο Μάιος σημαίνει μόνο ένα πράγμα στην Πράγα: εποχή φεστιβάλ μπύρας. Μια τεράστια σκηνή 10.000 θέσεων ανεγέρθηκε στο πάρκο Λέτνα (Letná), με περισσότερα από 150 διαφορετικά ψωμιά. Μακριά από τις γιορτές, οι μακριές και ζεστές μέρες της άνοιξης είναι ιδανικές για περιπάτους στην πόλη και για εκδρομές με βάρκα στον ποταμό Μολδάβα.

Μυστηριώδης και μαγευτική, η αρχαία ακρόπολη Ίνκα του Μάτσου Πίτσου (Machu Picchu) είναι ένα από τα κορυφαία αξιοθέατα του κόσμου. Μια επίσκεψη τον Μάιο προσφέρει καλό καιρό, ενώ είναι έξω από την παραδοσιακή περίοδο των διακοπών, που σημαίνει λιγότερα πλήθη για δουν τη μεγαλειότητα των ερειπίων. Το ίδιο γίνεται και με την Καππαδοκία στην Τουρκία, όπου οι ζεστές θερμοκρασίες και ο ξηρός καιρός είναι ιδανικά για να εξερευνήσετε τους γοητευτικούς βραχώδεις σχηματισμούς της καπνοδόχου της περιοχής, είτε επιλέγετε να περπατήσετε ανάμεσα τους είτε να πετάξετε με ένα αερόστατο.

Μίνα Κοκορέλη 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ ο άξεστος και ο αγενής

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Η αξεστοσύνη είναι σαν πίσσα στην αμμουδερή παραλία των διαπροσωπικών σχέσεων. Φυτρώνει σε περιβόλι σπαρμένο με σαβουάρ βιβρ και ξεπετιέται σαν το άλιεν μέσα από ιταλικά κοστούμια.

Όσο κι αν είσαι μεγαλωμένος από Ελβετίδες νταντάδες, μπορεί να είσαι ο πιο άξεστος του κόσμου. Η αξεστοσύνη δεν έχει να κάνει με τους καλούς τρόπους που εφευρέθηκαν για ανθρώπους δίχως έμφυτη ευγένεια. Μπορείς να κάνεις χειροφιλήματα και να μην είσαι ικανός να ζήσεις κομψά.

Ο αγενής και ο άξεστος είναι σαν μακρινά ξαδέλφια. Θα μπορούσαν να είναι δύο υδραυλικοί. Ο αγενής δεν θα σου έλεγε «καλημέρα», ο άξεστος θα σου φώναζε «έλα να δεις» και θα σου έδειχνε το αηδιαστικό πράγμα που βούλωνε την αποχέτευσή σου.

Ο άξεστος πάει παντού.

Μπορεί να σε πετύχει στο σαλονάκι διακεκριμένης αεροπορικής εταιρίας και να καταφέρει να σε κάνει να νιώσεις στα πιο αγριεμένη ΚΤΕΛ... Να ουρλιάζει: «Φέρε μου την τσάντα» και να φας τη Louis Vuitton της άξεστης στο κεφάλι. Ίσως να σου στείλει και λίγα μόρια βρομιάς από τον άξεστο κόσμος της, που εισχωρούν στη μύτη σου με το «έτσι θέλω».

Με την απλή αγένεια εκνευρίζεσαι, αλλά ζεις καλύτερα - δεν έχεις να θυμηθείς τόσα πολλά.

Την αγένεια ίσως καταφέρεις να τη συγχωρήσεις διότι ο αγενής μπορεί να είναι ένας κακούλης, αντικοινωνικός, στριμμένος, μισάνθρωπος και επειδή του γυρίζεις τα άντερα δε σε ρωτάει «τι κάνετε;» Η αξεστοσύνη αντιθέτως μπορεί να 'χει αξεσουάρ ευγένειας.

Την αξεστοσύνη δεν την κολλάς, αν την έχεις, δεν την ξεφορτώνεσαι θεωρητικώς, με πέντε καλούς τρόπους έχεις καθαρίσει.

Η αξεστοσύνη ευδοκιμεί σε προσωπικότητες που δεν έχουν διάθεση να αποκρύπτουν ασχήμιες της καθημερινότητας, δεν στολίζουν λιγάκι, δεν στολίζουν ποτέ. Είναι έμφυτη αλλά και επίκτητη. Παραδείγματος χάρη τα ζώα δεν είναι άξεστα, αλλά απλώς αγενή, καθώς, το να είσαι άξεστος συνιστά προσπάθεια στο να διαδίδεις όλα τα άσχημα.

Θα με βρεις εδώG+Nastazia A
                            FB:  Anastasia Papadaki

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ τελικά τι είναι το φαγητό στον άνθρωπο χθες, σήμερα, αύριο

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Η όλη ιστορία με το φαγητό ξεκίνησε πριν πολλά-πολλά χρόνια επειδή... τα ζώα και μετά οι άνθρωποι, απλά, πείνασαν! Οι πρώτες κόντρες μεταξύ ανθρώπων ή ζώων έγιναν επειδή ήθελαν να εξασφαλίσουν την τροφή τους είτε κατοικώντας σε μια πιο εύφορη περιοχή είτε παραθαλάσσια κλπ. Σήμερα που ο πολιτισμός είναι... ανεπτυγμένος κάνουμε πολεμάμε για το χρήμα με το οποίο μαντέψτε, τρώμε καλύτερα!

Και σε έναν προβληματισμό σαν αυτό δεν είναι δυνατό να μην αναρωτηθούμε (κι εμείς) αν τρώμε για να ζούμε ή ζούμε για να τρώμε!

Και επειδή μπορεί όλοι να δίνουμε μάχη κάθε μέρα για να εξασφαλίσουμε επάρκεια, ποιότητα και πληρότητα στο φαγητό όμως την ίδια ώρα πολλοί περνούν έναν εφιάλτη για να αποφύγουν το φαγητό! Αν μόλις φτάσατε σε τούτο τον πλανήτη και διαβάσατε το παραπάνω, τότε θα έχετε κι εσείς εκείνο το ύφος απορίας που είχε και ο Νικολάκης όταν η δασκάλα ρώτησε πότε έγινε η άλωση της Πόλης!

Η αλήθεια είναι ότι σήμερα στην Δύση εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι (η συντριπτική πλειοψηφία αυτών γυναίκες) δίνουν μεγάλο αγώνα και πολλά λεφτά σε ειδικούς προκειμένου να μην τρώνε, προκειμένου να χάσουν κιλά και ουσιαστικά συνθέτουν το απόλυτο μοτίβο ειρωνείας σε σχέση με την εικόνα εκατομμυρίων ανθρώπων στις υποανάπτυκτες ή εμπόλεμες περιοχές που πεθαίνουν κυριολεκτικά από την ασιτία. Σημεία των καιρών...

Πίσω στη Δύση όμως, αναρωτιέμαι ρε παιδί μου, τι είναι το φαγητό για εμάς. Νομίζω οι περισσότεροι απολαμβάνουν το φαγητό, το συνδυάζουν με την ξεκούραση, το διάλειμμα, την διασκέδαση με φίλους, όμως υπάρχουν κάποιοι που το φαγητό για αυτούς έχει γίνει ένας εφιάλτης. Έχουν εμμονές με την κατανάλωση μιας κανονικής ποσότητας φαγητού κυριευμένοι από την ουτοπική φοβία πως μπορεί να παχύνουν, να μην είναι αρεστοί ή να μην είναι υγιείς. Τελικά καταφέρνουν να χάνουν την υγεία τους, την ηρεμία τους και να κυνηγάνε μία ουτοπία που ίσως και να μην τους αφορά στο σώμα ή την ζωή. Σε ακόμα πιο ακραίες περιπτώσεις βλέπουμε νεαρά κορίτσια να πεθαίνουν από νευρική ανορεξία.

Για τον άνθρωπο και το φαγητό έχουν γραφτεί και θα γράφονται αράδες χωρίς τέλος. Εγώ είμαι ο πλέον ακατάλληλος να ασχοληθώ με το ζήτημα υπό το επιστημονικό, διατροφικό ή βιολογικό πρίσμα. Μπορώ όμως με σιγουριά να γράψω πως η σχέση του ανθρώπου με το φαΐ μαρτυρά την ψυχολογία και την νοοτροπία του. Μην ξεχνάτε πόσοι τόνοι φαγητού καταλήγουν στα σκουπίδια κάθε χρόνο στην Δύση και πως την ίδια στιγμή ο κόσμος προσποιείται ότι τρώει ενώ δεν τρώει ή ότι δεν τρώει ενώ τρώει.

Αν σας μπέρδεψα, θυμηθείτε: Όπως σε όλα τη ζωή, το φαγητό πρέπει να διακατέχεται από την θεωρία του αρκετού. Όχι του ελάχιστου, όχι του ανύπαρκτου, μα ούτε και του υπερβολικού. Φάτε για να ζήσετε, φάτε για να είστε υγιής, μην φάτε όμως επειδή έτσι νιώθετε καλύτερα και προπαντός φάτε για να ζήσετε, μην κάνετε άλλα σκουπίδια... +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 24 Οκτωβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ όταν οι ηλικιωμένοι προσφέρουν άθελά τους με λάθος τρόπο στην κοινωνία

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Ζουν ανάμεσα μας, σε λίγα χρόνια στην Ελλάδα θα μας ξεπεράσουν και σε πληθυσμό. Οι ηλικιωμένοι και δη, συνταξιούχοι είναι μια μερίδα πληθυσμού που καθορίζει εν πολλοίς τις τύχες της χώρας μας. Ψηφίζουν, καταναλώνουν, μετακινούνται, αποτελούν ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας μας και είναι εδώ, άλλοτε ενεργοί και δραστήριοι κι άλλοτε όχι και τόσο.

Έχω γράψει πολλές φορές πως το λάθος με τους συνταξιούχους είναι πως καλούνται να ζήσουν πολλές φορές τα παιδιά τους, ακόμα και τις οικογένειές τους. Το γεγονός και μόνο αποτελεί έναν οικονομικό βιασμό των ανθρώπων αυτών που όχι μόνο είδαν την σύνταξη τους να περικόπτεται πολλάκις, αλλά πλέον καλούνται να την μοιραστούν με τα παιδιά τους που έτσι κι αλλιώς στηρίζουν με άλλους τρόπους. Αυτό όχι μόνο αποδεικνύει την γύμνια του ελληνικού συστήματος που προσβάλλει τους νέους ανθρώπους, αλλά θέτει σε αδράνεια τους μεγαλύτερους μετατρέποντάς τους από ενεργούς πολίτες σε κύτταρα στήριξης και αναπλήρωσης αναγκών.

Άντρες και γυναίκες συνταξιούχοι περνούν εντελώς διαφορετικά τον χρόνο τους στην Ελλάδα. Οι γυναίκες συχνάζουν στις εκκλησίες και στην αγορά, φροντίζοντας να έχουν μαγειρέψει από νωρίς και είτε να παρακολουθήσουν το απόγευμα την αγαπημένη τους σαπουνόπερα είτε να επιφορτιστούν με το μεγάλωμα του εγγονιού τους προς τέρψη των παιδιών τους που μάλλον σε αυτήν την περίπτωση είναι εργαζόμενοι και άρα απλά δεν έχουν τι να κάνουν τα παιδιά τους.

Οι άντρες επί των πλείστων συχνάζουν στα καφενεία και είτε αλωνίζουν όλη μέρα την γειτονιά για να βοηθήσουν στο σπίτι σε ψώνια και απασχόληση των εγγονιών τους, είτε λιώνουν την εφημερίδα και κάθε είδους ειδησεογραφική εκπομπή στην τηλεόραση. Το καφενείο βέβαια είναι ειδική περίπτωση "συναγωγής" αφού μπορεί απλά να εξυπηρετεί την συνάθροιση με συνομίληκους, αλλά και να εκτονώνει παλιά απωθημένα με ένα αθώο χούφτωμα στην όμορφη αλλοδαπή σερβιτόρα.

Και οι μεν και οι δε δείχνουν να είναι πολύ απασχολημένοι για να προβληματιστούν για το μέλλον που τους απομένει, όμως κάπου ανάμεσα τους βρίσκεται μια άλλη μερίδα ηλικιωμένων που βιώνουν μια ψυχολογική απομόνωση και μελαγχολία. Άνθρωποι που για κάποιο λόγο είτε απότομα είτε σταδιακά παραιτήθηκαν από την ζωή πριν να είναι ακριβώς η ώρα τους. Αυτήν την ομάδα ανθρώπων οφείλουμε να στηρίξουμε. Είτε με τον χρόνο μας, είτε με μερικές οικογενειακές στιγμές, είτε ακόμα και με υλικά αγαθά. +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ η δύναμη που δεν ήξερες ποτέ ότι έχεις

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Από παιδί, ο άνθρωπος μαθαίνει σε υποχρεώσεις, ανάγκη εκπλήρωσης άλλων και εκκρεμότητες που πρέπει να τακτοποιήσει. Από το να μαζέψει τα παιχνίδια του πριν πάει για ύπνο και να διαβάσει τα μαθήματα του, καταλήγουμε στο να πρέπει να πληρώσει τους λογαριασμούς και να τηρεί τους νόμους του κράτους. Πρόκειται για έναν μπούσουλα τον οποίο πρέπει να ακολουθήσει για να είναι ενεργός σε μια κοινωνία, σε μια οικογένεια, στην ζωή γενικά.

Το πρόβλημα είναι πως στην ζωή δεν ακολουθούμε τις σελίδες ενός εγχειριδίου. Δεν πηγαίνουμε από το πρώτο κεφάλαιο στο δεύτερο ακολουθώντας κατά γράμμα μία-μία τις υποενότητες. Υπάρχουν άνθρωποι που κλήθηκαν να προσπεράσουν πολλά κεφάλαια στην ζωή και επωμίστηκαν σύντομα πολλές ευθύνες που στα μάτια πολλών φαντάζει αδύνατο. Κάποιοι έχασαν τους γονείς τους και κάποιοι άρχισαν να δουλεύουν για βιοποριστικούς λόγους πολύ μικροί. Κάποιοι αντιμετώπισαν αρρώστιες και κάποιοι έπεσαν θύμα βίας και εκμετάλλευσης. Υπάρχει βέβαια και το άλλο άκρο με ανθρώπους που ποτέ δεν μεγάλωσαν, ποτέ δεν πέρασαν στο.... επόμενο κεφάλαιο!

Όπως είπα, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει βιβλίο για όλα αυτά. Η ζωή κυλά και εσύ ανάλογα με το τι βλέπεις να σου έρχεται τρέχεις. Κάτι σαν το Tetris αν ξέρετε... Κι έτσι, υπάρχουν άνθρωποι που αφοσιώνονται σε έναν σκοπό για πολύ ιδιαίτερους λόγους. Και ξεκινάνε μία προσπάθεια που για πολλούς θα φάνταζε αδύνατη! Αλλά τώρα δεν μας ενδιαφέρει η άποψη των πολλών, αλλά των ίδιων των πρωταγωνιστών.

Ποτέ κανείς δεν έμαθε τα όρια του στις καλές περιόδους της ζωής του ή διαβάζοντας ένα βιβλίο. Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω -πολύ ξεχωριστοί άνθρωποι- που αφοσιώνονται σε έναν σκοπό, θέτουν κάποιους στόχους για να ικανοποιήσουν αυτόν τον σκοπό και ύστερα προσπαθούν. Τα δίνουν όλα. Θέλουν να φέρουν εις πέρας το πιο δύσκολο έργο, ακόμα και κόντρα στις έως τώρα δεδομένες γι' αυτούς, δυνάμεις τους. Καταπονούνται, ζορίζονται, όμως σε κάθε τέτοια δύσκολη στιγμή βάζουν στο μυαλό τους ακριβώς την εκπλήρωση του στόχου. Και ύστερα τις συνέπειες του. Το γεγονός -ας πούμε- πως κάποιοι θα γίνουν ευτυχισμένοι με αυτό ή θα εκπληρώσουν μία υπηρεσία προς την κοινωνία.

Πρέπει να θαυμάζουμε αυτούς τους ανθρώπους. Να τους στηρίζουμε και αν είναι στο χέρι μας να τους εμψυχώνουμε, να τους ανταμοίβουμε για την προσπάθεια τους.
Ξέρετε, σαν άνθρωπος είμαι αυστηρός στα θέματα εκπλήρωσης στόχων. Ικανοποιούμε μόνο όταν το αποτέλεσμα είναι το ζητούμενο. Όμως πολλές φορές, πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να μπαίνουμε στην διαδικασία να αξιολογούμε την πορεία της προσπάθειας του άλλου. Πως θα συμπεριφερθούμε στην αποτυχία του; Πως θα ανταμείψουμε την προσπάθεια; Πως θα δώσουμε τα κατάλληλα κίνητρα για την συνέχεια.

Και είναι αλήθεια πως βλέπω ανθρώπους που δίνουν μεγάλο αγώνα στην ζωή τους για να πετύχουν κάτι που έως τώρα έδειχνε αδιανόητο για τα δεδομένα τους. Και ξέρετε κάτι; Όταν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, άνθρωποι που πνίγουν το "εγώ" τους για να δουλέψουν για κάτι θεμιτό έστω και στο όνομα κάποιου άλλου, εγώ συγκινούμε. Σκέφτομαι πως αυτός ο κόσμος έχει ελπίδα. Σκέφτομαι πως δεν είμαστε καταδικασμένοι. Σκέφτομαι πως κάποιος, κάπως, έκανε κάτι σωστά εκεί έξω και εύχομαι το όποιο κίνητρο τους οδηγεί αυτούς τους ανθρώπους να συνεχίσει να το κάνει ως το τέλος (του στόχου). Μέχρι... τον επόμενο! +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 4 Οκτωβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ η αναγκαιότητα του "ωραίου" και αν τελικά είναι... ωραίο

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Με αφορμή την πολύ συμβολική εποχή του Φθινοπώρου το οποίο και διανύουμε πια, σκέφτηκα να μιλήσουμε για την ωραιότητα. Κάτι που φυσικά δεν πρόκειται να καλυφθεί σε ένα κείμενο, όμως όταν λέμε για το "ωραίο" καλό είναι να έχουμε στο νου μας ότι καλύπτουμε μια τεράστια και πολλές φορές αντιφατική έννοια.

Ένα από τα πιο ωραία πράγματα που είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω, ήταν προχθές σε μία βάφτιση στην οποία ήμουν καλεσμένος, την ομιλία του Αρχιμανδρίτη Πρόδρομου Ξενάκη αμέσως μετά το μυστήριο. Δεν ήταν τόσο αυτά που είπε όσο ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε την ελληνική γλώσσα. Η καθαρότητα της φωνής και η αλληλουχία των φράσεων του. Θα μπορούσα να τον ακούω για ώρες!

Την άλλη μέρα έπεσε στα χέρια μου ένα εκκλησιαστικό φυλλάδιο το οποίο αφορούσε την φανερή και αφανή ειδωλολατρία και ξεκίνησε ο δικός μου προβληματισμός. Αλήθεια... πόσο σκλάβοι μπορούμε να γίνουμε για μία ωραία εικόνα;

Αν μεγαλώνατε παιδιά σας διαβεβαιώ πως κάπου στο σπίτι σας θα υπήρχαν παιχνίδια, ρούχα, γραφική ύλη ή αυτοκόλλητα της Peppa, του παιδικού Frozen ή κάποιου υπέρ-ήρωα. Τα παιδιά βλέπουν το παιδικό στην τηλεόραση, όμως είμαστε εμείς που φουντώνουμε τον εθισμό αυτό ως καταναλωτές. Και πριν απ' όλα, βάζω τον εαυτό μου πρώτο... όταν άρχισα να παίρνω παιχνίδια της Peppa στο παιδί μου, πήρα τόσα πολλά που βρέθηκα σε θέση να μπορώ να αναπαριστώ τα περισσότερα επεισόδια της σειράς. Παρακάμπτοντας τον ενθουσιασμό των παιδιών μου, έκανα ένα βήμα πίσω και παρατήρησα πως και εγώ ο ίδιος ή μάλλον περισσότερο εγώ ο ίδιος απολάμβανα αυτήν την συμπλήρωση!

Είναι σημαντικό να κοιτάξουμε στον καθρέφτη για να πούμε ειλικρινά για το τι ακριβώς μας αρέσει. Προσωπικά, υπήρξα πάντα λάτρης του ωραίου. Ωραία ρούχα, ωραία αυτοκίνητα, ωραίο σπίτι, ωραίες γυναίκες. Σήμερα, οι ανάγκες μου έχουν αλλάξει. Εξακολουθώ να εντυπωσιάζομαι από τα άνωθεν ωραία, όμως δεν είναι για μένα αυτά η προτεραιότητα πια. Προτιμώ την ηρεμία, την απομόνωση και την συγκέντρωση στην ζωή μου.

Το ωραίο λοιπόν μπορεί να έχει πολλές εκφάνσεις και πολλούς τρόπους για να το δεις ή να το "παράξεις". Αρκεί να το θέλεις, να το αναζητάς, να μπορείς να το διαχειριστείς. Υπάρχουν άνθρωποι που λόγω χαρακτήρα ή συνθηκών, δεν μπορούν να οικειοποιηθούν την ωραιότητα και είναι άσχημοι στο σώμα και στην ψυχή. Είναι άσχημοι στον λόγο και τις πράξεις.

Τελικά είναι ωραίο το ωραίο; Πρέπει να αισθάνεσαι τύψεις που θέλεις να φοράς όμορφα ρούχα ή να παρατηρείς μια όμορφη κοπέλα που περνάει; Που προτιμάς το παστίτσιο από την φασολάδα; Νομίζω πως όχι. Το Ωραίο είναι και θεμιτό, είναι δείγμα ανέλιξης, αρκεί να μην καταντάει ειδωλολατρικό (όπως λέγαμε πριν), να μην αποτελεί την εμμονή μας και τον εθισμό μας. Ας μην προσπερνάει την ανάγκη μας για ωραιότητα ψυχής και καλοσύνης. Ας μην προσπερνάει την υποχρέωση μας για σεβασμό και αλληλεγγύη+Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ χτίζοντας μια πόλη απ' την αρχή

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Δεν σκοπεύω να ερεθίσω την φαντασία σας στο σημερινό κείμενο (απλά να σας προβληματίσω). Σκεφτήκατε ποτέ για την δομή της κοινωνίας μας; Ούτε εγώ περισσότερο από εσάς μέχρι που πέτυχα κάτι στο διαδίκτυο που το βρήκα ενδιαφέρον..

Μέσες-άκρες (αν το καλοσκεφτείτε) ο άνθρωπος παράτησε την ύπαιθρο για να μεταφερθεί σε πόλεις που ο ίδιος imageέφτιαξε προκειμένου να ανεβάσει το επίπεδο ζωής του. Αρκετό καιρό μετά διαπίστωσε πως θα του άρεσε να επιστρέψει εκεί κι έτσι έχτισε το σπίτι του όσο πιο μακριά από την φασαρία της πόλης, μπορούσε. Για να μπορεί όμως να μετακινείται από και προς τα σημεία ενδιαφέροντός του, χρειάστηκε τα μέσα μεταφοράς. Πλέον, η αυξομείωση της τιμής του πετρελαίου καθορίζει και το πόσο μακριά ο άνθρωπος κινείται στον πολιτισμό. Κι έτσι κατά περιόδους βλέπουμε τον άνθρωπο να μένει κοντά στην δουλειά του στην πόλη ή μακριά από αυτήν. Τι είναι προτιμότερο; Μα… εξαρτάται από τα δεδομένα της εκάστοτε εποχής!

Αν θέλεις να χτίσεις από την αρχή μια πόλη λοιπόν τι πρέπει να κάνεις; Πρέπει να πας στην ύπαιθρο. Εκεί που πριν, μετά και μάλλον κάποτε στο μέλλον θα είναι το ιδανικό σημείο διαβίωσης. Ξεκινάμε καταστρέφοντας την πλειονότητα των φυσικών πόρων για να χτίσουμε τον… πολιτισμό μας. Φτιάχνουμε θέσεις εργασίας, σημεία πώλησης φαγητού, σημεία διασκέδασης και τέχνης, κάτι για να προσελκύσουμε κόσμο βρε αδερφέ! Και ύστερα τα σπίτια. Που βάζουμε τα σπίτια; Παντού! Ας δώσουμε λύσεις στον κόσμο. Γεμίζουμε τα κενά στην πόλη με σπίτια και βγαίνοντας έξω από αυτήν, γεμίζουμε επίσης σπίτια. Το πως θα κατοικηθούν θα εξαρτηθεί από την τιμή του πετρελαίου…
Ο τρόπος που ο κόσμος έχει καταρτίσει τον πολιτισμό του δεν εξαρτάται αποκλειστικά από το πετρέλαιο, αλλά σίγουρα από άμεσους οικονομικούς παράγοντες. Αυτό δεν είναι ντροπή γιατί πλέον είναι πολύ αργά να γυρίσεις πίσω. Σκεφτείτε το: Η διασκέδασή μας εξαρτάται από το εισόδημα μας, το πως τα παιδιά μας θα μεγαλώσουν επίσης από το εισόδημά μας, το σπίτι που μένουμε, πάλι το ίδιο και πάει λέγοντας. Φυσικά εσείς και ο κάθε άνθρωπος είναι εντελώς διαφορετικός από τον άλλο, μια σπουδαία ιδιαίτερη προσωπικότητα, που όμως εντάσσεται στα τετριμμένα πλαίσια. Αυτό δεν είναι κακό. Έτσι φτιάχνεις κοινωνίες και εμείς είμαστε μέλη μιας κοινωνίας. Αν αισθανόμαστε τόση καταπίεση με αυτό, μπορούμε ελεύθερα να… πάρουμε τα βουνά! +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 12 Σεπτεμβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ η 1η μέρα στο σχολείο και ένας μπαμπάς περήφανος, χαζός, ονειροπόλος

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Υπάρχουν κάποιες μέρες που κανείς ποτέ δε θα τις θυμάται. Που οι Δημόσιες Υπηρεσίες είναι ανοιχτές και οι άνθρωποι δεν έχουν λόγο να γλιτώσουν την δουλειά το πρωί. Που είναι βαρετές επειδή κανείς δεν έχει κάτι συναρπαστικό να κάνει και όλοι αναμένουν την επόμενη μέρα μπας και είναι πιο ενδιαφέρουσα!

Σε μία τέτοια μέρα είχα την ευκαιρία να δω την αγαπημένη μου πριγκίπισσα να περνάει για πρώτη φορά την πόρτα του Δημοτικού της Σχολείου. Εκείνη, μαζί με χιλιάδες άλλα παιδάκια ξεκινούν έναν μαραθώνιο ή μάλλον έναν Γολγοθά που μπορεί να ανήκει στο σύνηθες κατεστημένο, όμως σκέφτηκε κανείς πως γαλουχεί γενιές; Πως καθορίζει το μέλλον και την ιστορία του εκάστοτε τόπου; Η πρώτη μέρα στο σχολείο είναι η πρώτη μέρα μιας ζωής που θα κρατήσει για τουλάχιστον δώδεκα χρόνια. Μιας ζωής που θα ενηλικιώσει το παιδί και θα το μετατρέψει εν πολλοίς στον άνθρωπο που θα υπηρετήσει την κοινωνία μεθαύριο ανάλογα με τα ερεθίσματα που δέχτηκε και τελικά υιοθέτησε.

Ο καλύτερος τρόπος για να βιώσεις αυτήν την ημέρα είναι να γυρίσεις τον χρόνο πίσω. Τι σου άρεσε, τι όχι. Τι φοβόσουν, τι προσδοκούσες; Όσο πιο κοντά σε αυτά είναι οι αναμνήσεις σου, τόσο πιο καλά θα καταφέρεις να βοηθήσεις το νέο πρωτάκι να αντιμετωπίσει τα δικά του προσωπικά εμπόδια.

Κι έτσι, σήμερα... περνάς για πρώτη φορά την καγκελόπορτα ως μαθήτρια και όχι ως επισκέπτρια όπως είχαμε πάει μαζί προ ημερών για να γνωρίσουμε τους χώρους και κάτσαμε στο πολύχρωμο παγκάκι για να διαπιστώσουμε ότι ήταν φρεσκοβαμμένο και κόλλησαν μπογιά τα ρούχα μας!

Σήμερα ζεις την πρώτη μέρα του μέλλοντός σου. Αν μου το επιτρέψεις θα είμαι πάντα εκεί για να σε βοηθήσω να το χαράζεις, αλλά από σήμερα εγώ θα είμαι ένας κομπάρσος στην ζωή σου. Από σήμερα είσαι εσύ που ετοιμάζεσαι να πάρεις την σκυτάλη αυτού του κόσμου. Είσαι εσύ που θα δώσεις τον δικό σου αγώνα επιβίωσης και βελτίωσης αυτού που εγώ με τύψεις και ενοχές παρέδωσα σε εσένα για να ζεις.

Από σήμερα θα μάθεις την έννοια της ευθύνης, της αποτυχίας και της επιτυχίας και αυτή τη φορά όχι με το δίχτυ ασφαλείας που εγώ σου προσέφερα, αλλά εκεί έξω, στις μάχες με τους βαθμούς σου, τους δασκάλους και τους συμμαθητές σου.

Ως τώρα ήσουν το εύθραυστο κοριτσάκι μου χωρίς σαφείς επιδιώξεις για το μέλλον. Και στα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα καθοριστεί αν θα αλλάξεις αυτόν τον κόσμο με την κατάρτιση σου, το ταλέντο ή τις δεξιότητες σου! Και στο λέω από τώρα: δεν με νοιάζει τι θα καταφέρεις, αρκεί να έχεις την ζωντάνια και το πάθος να θελήσεις κάτι τόσο πολύ που να προσπαθήσεις σκληρά γι΄αυτό...

Σήμερα σε παραδίδω παιδάκι σε αυτόν τον αχανή χώρο και όταν έρθει η ώρα να βγεις για τελευταία φορά από εδώ θα είσαι μια ενήλικη γυναίκα με στόχους, προοπτικές και εκκρεμότητες. Εγώ θα είμαι για πάντα ο πιστός σου φύλακας, έτοιμος να δώσω και την ζωή μου για να εξασφαλίσω την δική σου ευημερία. Και σαν σωστό κι ελεύθερο πουλί, όταν έρθει η ώρα θα είμαι εγώ εκείνος που θα σε σπρώξει για να πετάξεις ψηλά και μακριά (όσο κι αν αυτό θα είναι η δική μου προσωπική υπέρβαση).

Καλή σου πρώτη σχολική χρονιά! +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 7 Σεπτεμβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ εσύ ετοίμασες την ζωή σου αυτόν τον σεπτέμβρη;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Για μένα ο Σεπτέμβριος είναι ο πιο σημαντικός μήνας του χρόνου. Είναι ο μήνας που θέτω στόχους, κάνω απολογισμούς, φτιάχνω ή επαναπροσδιορίζω την νέα μου ρουτίνα (που αγαπώ) και προσπαθώ να επικεντρωθώ σε οτιδήποτε νέο για να απαλύνω τον πόνο του καλοκαιριού που φεύγει!

Είναι πολλά που ξεκινούν τον Σεπτέμβριο και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Από τα σχολεία και τις τηλεοπτικές σειρές μέχρι οι νέες σεζόν στον αθλητισμό και οι αλλαγές στα ρούχα και την ψυχολογία μας. Όλα ξεκινούν τον Σεπτέμβριο παιδιά και δεν είναι καθόλου τυχαίο! Aς μην ξεχνάμε, πως η ίδια η φύση αποβάλλει το παλιό με τα δέντρα να χάνουν τα παλιά τους φύλλα προετοιμαζόμενα για τα νέα που θα έρθουν προσεχώς...

Όπως γράφω και παραπάνω, προσωπικά ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας που θα καθορίσει τα πάντα έως τον επόμενο Σεπτέμβριο! Οικονομικά, προγραμματιστικά και στο τέλος της ημέρας, ψυχολογικά. Ως άνθρωπος με μεγάλο σεβασμό και συνέπεια στους στόχους και τα προγράμματά μου, φροντίζω με ευλαβική προσήλωση να καθορίζω τα πάντα που αφορούν τη ζωή μου και όταν οι υποχρεώσεις είναι πολλές και διάφορες, τότε ο σχεδιασμός είναι πολύπλοκος και πολυδιάστατος, φανταστείτε όταν από το πρόγραμμα εξαρτώνται κι άλλοι άνθρωποι, όπως μέλη της οικογένειας, υπαλληλικό προσωπικό, ακόμα και φίλοι σας.

Μην αφήσετε τον Σεπτέμβριο να προσπεράσει τις ανάγκες, τους στόχους, τις υποχρεώσεις και τις προσδοκίες σας. Είναι τώρα που πρέπει να πάρετε πρωτοβουλίες και να καθορίσετε το άμεσο μέλλον. Εκμεταλλετείτε την εποχή αυτή. +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 6 Σεπτεμβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ 5 (πιθανοί) "στόχοι" για την νέα σεζόν

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Ναι ναι... το ξέρω. Το καλοκαίρι τελείωσε και πολύς κόσμος κλαίγεται γι'αυτό. Βασικά όχι "πολύς" αλλά ορισμένος. Έτσι και αλλιώς θα μου πείτε "που λεφτά για διακοπές πλέον;!;!" και δίκιο θα έχετε. Ακόμα όμως και εκείνοι οι οποίοι δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να επισκεφθούν κάποιον κοντινό/μακρινό προορισμό για να ξεκουραστούν, μπορούσαν να καταφύγουν στην πλησιέστερη παραλία για λίγες στιγμές δροσιάς. Επίσης, είναι αλλιώς να έχεις 5-10 μέρες άδεια και να πηγαίνεις κάθε μέρα για μπάνιο στο Αλεποχώρι ή ακόμα και στον Άλιμο, και αλλιώς να είναι Σεπτέμβρης και να σκέφτεσαι "του χρόνου πάλι...". Έπειτα είναι και οι μαθητές/φοιτητές στην μέση. Οι πρώτοι ετοιμάζονται για την νέα σχολική χρονιά, οι δεύτεροι αναμένουν τις εξεταστικές του μήνα...

"Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα" δηλαδή...

Ας δούμε όμως την "θετική" πλευρά της όλης κατάστασης: "Νέα σεζόν", που για εμένα, σημαίνει νέοι στόχοι. Καινούργια ξεκινήματα θα έλεγα επίσης, και ιδού 5 απλοί τρόποι να κάνουμε την καθημερινότητα μας λιιιιίγο καλύτερη και πιο... ζωντανή, ξεχνώντας και παράλληλα το καλοκαίρι 2017 που μας άφησε μόλις:




1) Γράψου γυμναστήριο (ή κάνε κάτι για το σώμα σου γενικά)! "Νους υγιής, εν σώματι υγιή". Και πέρα από αρχαία ρητά, στοχεύει και σε μια καλύτερη εμφάνιση για το καλοκαίρι '18 που δεν θα αργήσει να έρθει...Εδώ θα'μαι και εδώ θα'στε.




2) Ξεκίνα ένα χόμπι! Οι επιλογές είναι αμέτρητες και πολλές από αυτές οικονομικότατες (δεδομένου συνθηκών). Στο μενού είναι από παραδοσιακοί χοροί, μέχρι ράψιμο...!




3) Υιοθέτησε/αγόρασε ένα κατοικίδιο! Σκυλί, για τους πιο αποφασισμένους, χρυσόψαρο για τους... τεμπέληδες. Μόνο φρόντισε να είσαι και υπεύθυνος/η...





4) Σύσφιξε τις σχέσεις σου με όλους εκείνους τους γνωστούς/φίλους που έχεις αφήσει (και σε έχουν αφήσει) να αραχνιάσουν στην λίστα επαφών του κινητού σου ή στην ομάδαν "φίλων" σου στο facebook. Έλα, παραδέξου το... κάποιους δεν τους έχεις δει από κοντά εδώ και καιρό (ή και καθόλου).


5) Κάνε κάτι για το "κοινωνικό σύνολο". Ουαου.. τι είπες τώρα. Για να το κάνω πιο λιανά, η εν λόγω ενέργεια μπορεί να είναι είτε εθελοντική εργασία για κάποιο σκοπό (αυτό ίσως να έχει γίνει και μορφή εργασίας σήμερα για την απόκτηση της τρισκατάρατης "προϋπηρεσίας...), μια ανάδωση, ή ακόμα και να μαζέψεις τα σκουπίδια στην γειτονιά σου. Ακούγεται τραβηγμένο, αλλά όταν "λειτουργεί"... λειτουργεί.

Μην πιαστείτε μόνο από αυτά αν δεν σας ικανοποιούν. Δείτε το σαν βάση για να βρείτε αυτά που θα σας δώσουν ερέθισμα για κάτι καινούργιο το επόμενο διάστημα. Οτιδήποτε και να είναι αυτό. Αν είναι κάτι που εν τέλει θα κοιτάτε πίσω και θα λέτε "πολύ -λυτρωτική/εξαγνιστική- αυτή μου η επιλογή" (ή κάτι αντίστοιχο anyway), τότε πράξατε ορθά.

Εις το επανιδείν...   +Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 29 Αυγούστου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ το υπέροχο ελληνικό καλοκαίρι της πικρής γεύσης

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Θα σας πω ένα μυστικό, αλλά μην το πείτε πουθενά.

Ο τρόπος που ο κόσμος μας κύκλους κάνει, είναι τρομακτικά παράξενος. Πόσο; Να, σα να κάθεσαι το βράδυ και να αγναντεύεις το πέλαγος όταν ξαφνικά κάτι σέρνεται πάνω στο πόδι σου, τόσο πολύ που αφήνεις τα πάντα για να κρυφτείς όπου μπορείς να νιώσεις ασφάλεια (ακόμα κι αν τελικά αυτό το κάτι δεν ήταν παρά ένα κουνούπι ή έστω μια διερχόμενη γάτα).

Το ξέρω ότι μπορεί μόλις να γυρίσατε ή να είσαστε ακόμα σε μία παραλία από αυτές που κάνουν την Ελλάδα μοναδική, στα πλαίσια του... "πρέπει τον 15αύγουστο" όμως αποκλείεται να μην είστε σε αυτό το σκωτσέζικο ντους των πυρκαγιών, των αμετρητων τροχαίων με νεκρούς ίσα με μια κωμόπολη, των ανθρώπων που ακόμα βρίσκουν υγρό θάνατο στην προσπάθεια τους να γλιτώσουν από αυτόν του πολέμου, των αθώων πολιτών της Δύσης που απλά έτυχε να περπατούν στον λάθος δρόμο την λάθος στιγμή όταν ένα όχημα άρχισε να τους παρασέρνει βίαια αφήνοντας τους νεκρούς ή διαμελισμενους, αλλά και της ατέλειωτης Ελλάδας της μιζέριας και της κατάθλιψης που κρύβεται πίσω από ακριβά κινητά τηλέφωνα και εντυπωσιακά ρούχα της μόδας στην καφετέρια του όχλου. Και όλα αυτά την ίδια ώρα που η πολιτική έχει περάσει (λόγω των ημερών χαλάρωσης) είτε μιλάμε για το βιαστικό brexit, είτε για το ηρωικό μη-grexit είτε απλά για τον τούρκο δημοκράτη που απέλυσε τους μισούς δημόσιους υπαλλήλους του!

Και κάπου εκεί ανάμεσα, κάποιος αθλητής κερδίζει ένα παλικαρίσιο μετάλλιο ή μέσα από τον τουρισμό μαθαίνουμε για έναν λόγο που ήμαστε περήφανοι σε αυτόν τον ταλαιπωρημένο τόπο. Είναι σαν την θάλασσα που λαχταράς μόλις παρκάρεις το αμάξι έξω απ΄την παραλία, αλλά μέχρι να μπεις στην θάλασσα πρέπει να σου βγει η πίστη για να βρεις ξαπλώστρα και να βγάλεις εγκαύματα στα πόδια ώσπου να βρέξεις τελικά το ασπρουλιάρικο κορμί σου!

Οι περισσότεροι από εσάς, περάσατε έναν αρκετά καλό Αύγουστο, όμως μην θεωρείτε τον εαυτό σας αχάριστο αν και αυτός σας αφήνει μια πικροξινη γεύση για το αν τελικά πρέπει να αισθάνεστε καλά. Για το αν πρέπει να λέτε παντού γύρω σας πως είστε έτοιμος για τον δύσκολο χειμώνα. Ίσως φταίει η υγεία, ο κόσμος, η ειδησεογραφία, το μπάχαλο γύρω σας ή απλά μια πολύ άσχημη είδηση από το περιβάλλον σας. Μην νιώθετε ενοχές αν μόλις έφυγε ο δεκαπενταύγουστος και εσείς αισθάνεστε... σκατά. Απλά, προβληματιστείτε μαζί μου+Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 15 Αυγούστου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ~ η γιορτή της πολυπλοκότητας και της διαφορετικότητας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Η μέρα του Δεκαπενταύγουστου είναι από μόνη της αρκετά σημαντική για όλο το πανελλήνιο για να μπορεί να περιοριστεί στις αράδες ενός και μόνο κειμένου. Βλέπετε η γιορτή αυτή είναι τόσο πολυδιάστατη και πολύπλοκη, τόσο ποικίλη και πολυεπίπεδη που αρκεί για να ταυτιστεί ο καθένας μας με αυτήν ανάλογα με τις ανάγκες, τα πιστεύω, την ιδεολογία και τις αντιλήψεις του.

Και σήμερα δεν θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε αυτές τις διαφορετικές διαστάσεις της γιορτής, όσο να υποπέσουμε στην τετριμμένη συνήθεια των ευχών -μέρα που' ναι- μόνο με έναν ιδιαίτερο τρόπο που θα συνάδει με το ύφος προβληματισμού που χαρακτηρίζει την σελίδα.

Σήμερα λοιπόν ανταλλάσσουμε ευχές για "χρόνια πολλά" ενώ την ίδια στιγμή ξεχνάμε ότι τιμούμε την κοίμηση της Θεοτόκου. Όλους μας ενδιαφέρει να βρισκόμαστε εκείνη τη μέρα σε διακοπές, να μην δουλεύουμε ή απλά να εξασφαλίσουμε ξαπλώστρα σε μια ωραία παραλία, όμως ξεχνάμε πως την αργία αυτή την οφείλουμε σε ένα θρησκευτικό γεγονός το οποίο γιορτάζεται το πρωί στην Εκκλησία και όχι σε κάποιο ξενοδοχείο ή σε κάποια παραλία.

Φτάνοντας στην ημέρα που το ημερολόγιο του Αυγούστου λέει "15" έχουμε διανύσει μια δεκαπενθήμερη νηστεία που ένα από τα πράγματα που συμβολίζει είναι η διακοπή της ασυδοσίας του καλοκαιριού. Και ας μην παρεξηγηθώ. Δεν ζούμε όλοι μια ζωή ακολασίας(!) κι άλλωστε αυτοί που το κάνουν δεν έχουν ενδεχομένως ιδέα από την έννοια της γιορτής ή της νηστείας που προηγείται αυτής. Ωστόσο, η συγκεκριμένη περίοδος είναι αυτή της χαλάρωσης, της ηρεμίας ή του ξεφαντώματος. Θεωρητικά θα πρέπει να υπάρχει ένας ισοσταθμικός παράγοντας που θα προσδίδει δικαιοσύνη ή... όχι, αφού όλες οι απόψεις, δεκτές!

Σε κάθε περίπτωση, οι ευχές δεν πρέπει να είναι τετριμμένες σήμερα. Πρέπει να είναι τόσο πολλές και διαφορετικές όσο πολύπλοκη είναι και η γιορτή στην οποία αναφέρονται. Γι' αυτό ζήστε τη μέρα. Ζήστε την περίοδο και μην ξεχάσετε πως αύριο είναι επίσης μια μέρα η οποία αξίζει να τιμηθεί από εσάς. Επειδή ίσως το αξίζετε ή επειδή απλά δεν πάει άλλο. +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 10 Αυγούστου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ πως η coca cola παντρεύτηκε τον μινωικό πολιτισμό

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Εδώ και μερικές ημέρες η γνωστή εταιρεία αναψυκτικών, τρέχει παγκόσμια καμπάνια που έχει βασική πρωταγωνίστρια την... Μινωική Κρήτη! Έχοντας ντύσει το λογότυπό της και τα μπουκάλια της με σκηνές από την Μινωική και προϊστορική Κρήτη, διαφημίζει το προϊόν της.

Στον σημερινό προβληματισμό, καλούμαστε να σκεφτούμε αν αυτή η διαφήμιση που θεωρούμε πως βοηθάει την εταιρεία να πουλήσει για αδιάφορους προς εμάς λόγους, προσβάλλει την ιστορική κληρονομιά του τόπου μας... ή, όχι!

Σε άρθρο που βρήκα σε κρητική ιστοσελίδα, κάποιος κύριος Τζανάκης επιχειρηματολογεί πως η εταιρεία προσβάλλει την κληρονομιά μας, την εκμεταλλεύεται προς όφελός της και φθείρει την εικόνα. Αναφέρεται σε αντιαισθητική και προσβλητική εικόνα και εγώ προσωπικά σέβομαι την άποψη του και τον συγχαίρω που είχε το θάρρος να επιχειρηματολογήσει υπέρ αυτής.

Όμως... αυτό δεν σημαίνει ότι συμφωνώ μαζί του. Εδώ και δεκαετίες στα ταξίδια μου στην Ευρώπη και την Αμερική, βλέπω Αγάλματα της Ελευθερίας να φορούν φορέματα με λογότυπα εταιρειών, γοργόνες να αναδύονται για να παίξουν ποδόσφαιρο, όπως και αγάλματα του Ιησού (Βραζιλία) το ίδιο... και πάει λέγοντας. Πάντοτε κάθε τέτοιου είδους διαφήμιση αφήνει ένα χαζό χαμόγελο στα χείλη του τηλεθεατή.

Η αλήθεια όμως είναι μία: Ούτε ο Μινωικός πολιτισμός δεν έχει ανάγκη την Coca Cola για να αποκτήσει επισκέπτες, ούτε η Coca Cola έχει ανάγκη τον Μινωικό Πολιτισμό για να αποκτήσει διψασμένους πελάτες. Η αλήθεια είναι ότι ένα από τα πιο ισχυρά brand παγκοσμίως και ανεξαρτήτου κλάδου, αποφάσισε να... "συνεργαστεί" για μια κοινή προβολή σε ένα από τα επίσης πιο γνωστά ιστορικά σύμβολα παγκοσμίως. Κανείς δεν έχει ανάγκη από κανέναν κι όμως άπαντες θα επωφεληθούν από την συνεργασία αυτή.
Δεν αισθάνομαι τυχερός που η μεγάλη Coca Cola επέλεξε εμένα τον φτωχό κρητικό, αισθάνομαι απλά πως η μεγάλη σε πολιτικές πρακτικές Marketing, Coca Cola συμπεριφέρθηκε στην Μινωική Κρήτη με το κύρος που της πρέπει. Αν δεν το έκανε δεν θα έχανα απολύτως τίποτα σε εκτίμηση και μεγαλοπρέπεια, αφού το έκανε βλέπω δύο σπουδαία σύμβολα να συνυπάρχουν και τίποτα παραπάνω. Ας είμαστε περήφανοι για την ιστορία μας, όχι υπερευαίσθητοι και μυγιάγγιχτοι+Yanni Spiridakis

Υ.Γ.
Για την ιστορία να σημειώσω πως δεν ήμουν ή είμαι ποτέ "πελάτης" του συγκεκριμένου αναψυκτικού...

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »