οι άδειοι ναοί και η λάθος ερμηνεία της ελευθερίας

Καληνωρίσματα επισκέπτες και αναγνώστες.

Σε λίγες ώρες θα χτυπήσει η καμπάνια της Εκκλησίας σε κάθε γειτονιά. Πιστοί θα προσέλθουν φορώντας τα ρούχα της Κυριακής και θα παρακολουθήσουν το μεγάλο Μυστήριο της Θείας Λειτουργίας. Ύστερα θα λάβουν την Θεία Κοινωνία ή το αντίδωρο και θα συνεχίσουν σε μία ήρεμη και ξεκούραστη ημέρα.

Κάπου, κάπως, κάποτε έτσι ήταν τα πράγματα, μέχρι που οι πιστοί πείστηκαν πως ο Θεός μας διδάσκει την Ελευθερία. Πράγματι, σε καμία θρησκεία του κόσμου εκτός της Χριστιανικής, δε θα βρείτε τόση ελευθερία στην έκφραση, την συμμετοχή και την ορθότητα της πίστης. "Σταυρώστε" με αν βλασφημώ αλλά ίσως κάπως έτσι προέκυψε και το σχίσμα με αποτέλεσμα σήμερα να έχουμε 3 διαφορετικούς δρόμους της Χριστιανοσύνης.

Ο Θεός δίδαξε αγάπη και μαζί έναν ελεύθερο τρόπο έκφρασης και σκέψης και όλο αυτό, καμιά εικοσαριά αιώνες μετά ήρθε να "κουμπώσει" στη νοοτροπία των πιστών. Βλέπετε, ο Χριστούς δίδαξε ελευθερία αλλά είχε ένα χαρισματικό τρόπο να προσελκύει τους ανθρώπους. Το ίδιο συνέβη και με τους Πατέρες της εκκλησίας που συνέχισαν το έργο Του έχοντας εκτός από τα λόγια και τον ηγετικό τρόπο να κερδίζουν την αφοσίωση του λαού.

Σήμερα, οι ηγέτες χάθηκαν. Οι εξαιρέσεις είναι ελάχιστες και οι ιερείς βολεμένοι στο brand της χριστιανοσύνης στήριξαν την ελευθερία, αλλά χωρίς καμία ικανότητα να την εμπνεύσουν στον κόσμο μαζί με τα λόγια Του Θεού. Προτίμησαν να τα παπαγαλίσουν για να ζήσουν κι εκείνοι πιο ελεύθερα. Το αποτέλεσμα είναι προφανές και αυτονόητο και καθρεφτίζεται απόλυτα μέσα σε έναν ναό την ώρα της λειτουργίας.

Ένας άδειος ναός, με σκόρπιες φαλάκρες, άσπρα μαλλιά και μαντήλια στο κεφάλι από ηλικιωμένους που έτσι έμαθαν. Και λίγο πιο μετά, κάποιοι μεσήλικοι που ήρθαν επειδή "σήμερα κάτι είναι" ενώ λίγο αργότερα κάποιοι γονείς με παιδιά κρατώντας λαμπάδες, για να βγάλουν την αγγαρεία της Θείας μετάληψης επί τρεις φορές.

Και ναι, είναι λογικό, γιατί αυτό το brand της Εκκλησίας έχει χαλάσει εδώ και καιρό. Αν ρωτήσεις κάποιον θα σου πει για την περιουσία της Εκκλησίας και κάποιους ιερείς που ακούστηκαν ότι προβαίνουν σε παράνομες πράξεις. Λες και η Εκκλησία είναι επιχείρηση. Λες και ο ιερέας την ώρα της Λειτουργίας είναι ο Γιώργος, ο Δημήτρης, Αντώνης και όχι -φορώντας τα άμφια- η προσωποποίηση της ίδιας της τριαδικής θεότητας. Κανένας από αυτούς δε θα σταθεί στη πνευματικότητα της Εκκλησίας. Και ύστερα θα σου πει "εγώ δεν πάω στην Εκκλησία. Πιστεύω με τον τρόπο μου". Κάποτε αυτή η απάντηση με εξόργιζε, ήταν η απόλυτη δικαιολογία για να μην πάει κάποιος στην Εκκλησία, να μη νηστέψει, να μην προσευχηθεί. Τώρα όμως κατάλαβα πως δεν φταίει εκείνος, αλλά η ελευθερία που διδάσκει η Χριστιανοσύνη.

Αλλά ας αφήσουμε τα θρησκευτικά και αναρωτηθούμε. Που οδηγεί η ελευθερία χωρίς καθοδήγηση; Η ελευθερία χωρίς ηγεσία; Η ελευθερία χωρίς κινητοποίηση; Αν δυσκολεύεστε σκεφτείτε έναν έφηβο που αποζητά ελευθερία διακαώς και αν έχει την ευκαιρία να τη γνωρίσει χωρίς καθοδήγηση, τον περιμένει μία ζωή ανελέητων εμπειριών, παραβατικότητας, κατάχρησης και διαστρέβλωσης της ανθρώπινης υπόστασης.

Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με την Εκκλησία με τους πιστούς. Τι χρειάζεται; Έχω τις απόψεις και προτάσεις μου, αλλά δεν είναι επί της παρούσης. Σημασία έχει πως αυτό το χαλασμένο brand, χρειάζεται γερό marketing και επαναπροσδιορισμό του τι εννοούσε ο Ιησούς όταν δίδασκε ελευθερία. Καλό σας βράδυ. Τα λέμε σε λίγο σε έναν -άδειο- ναό. Yanni Spiridakis

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ το μυστικό της νηστείας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Τις προάλλες, λίγο πριν το μεσημεριανό μου διάλειμμα στην δουλειά -για φαγητό- έκανα μία σκέψη σχετικής απόγνωσης: "άντε καμιά δεκαριά μέρες έμειναν για να τελειώσει η νηστεία" και αμέσως μετά άνοιξα το φαγητοδοχείο μου με τον αρακά. Λίγο πριν την πρώτη μου μπουκιά στάθηκα για δευτερόλεπτα και σκέφτηκα ότι μόλις είχα αχρηστεύσει την νηστεία μου.

Βλέπετε, αν η νηστεία γίνεται αναγκαστικά, δεν έχει απολύτως κανένα νόημα. Δεν έχει απολύτως καμία σημασία. Δεν είναι καν νηστεία. Τώρα που το σκέφτομαι, οτιδήποτε κι αν κάνεις αναγκαστικά χάνει όλη του την ουσία. Είτε αν αυτό σημαίνει πως προσφέρεις ένα δώρο σε κάποιον, είτε αν απλά μένεις σε μία σχέση που δηλητηριάζει, καταπιέζει ή κακοποιεί την ζωή σου.

Συγκεκριμένα για την νηστεία ωστόσο, υπάρχει μια γενική σύγχυση. Υπάρχουν οι κανόνες της Εκκλησίας, υπάρχει η εφαρμογή των πιστών και τελικά υπάρχει και το θέλημα Του Θεού. Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος ήταν όσο ακριβώς ξεκάθαρος θα χρειαζόμασταν, λέγοντας πως εκείνο που εισέρχεται στο στόμα εξέρχεται λίγο μετά από άλλο μέρος του σώματος, ενώ αυτό που εξέρχεται από το στόμα προέρχεται από την καρδιά και το μυαλό.

Η κατανάλωση κρέατος και γαλακτομικών είναι μια αδυναμία, είναι η έλλειψη αυτοσυγκράτησης. Και ναι, η αυτοσυγκράτηση και η στέρηση είναι οι βασικοί πυλώνες της νηστείας, ωστόσο οτιδήποτε αφορά το αρτύσιμο φαγητό δεν βλάπτει κανέναν. Μα κανέναν.

Οι σκέψεις όμως; Η υπόθαλψη; Η υποκρισία; Η απόρριψη; Η σύγκρουση των λέξεων και υποσχέσεων με τις πράξεις; Πώς εκείνοι που αποφασίζουν να ζήσουν για σαράντα μέρες χωρίς κρέας και τυρί μπορούν να κουτσομπολέψουν τον γείτονα, να βρίσουν τον συνάδελφο και να αδικήσουν τον άνθρωπο τους; Δεν είμαι άγιος, δεν είμαι καν ιερέας, όμως... αν Εκείνος μπορούσε να βρίσκεται σήμερα εδώ μαζί μας, τι θα έλεγε; Τι είδους νηστεία θα μας δίδασκε; Ποια εγκράτεια θα επιβράβευε και ποια αδυναμία θα καυτηρίαζε;

Αναρωτιέμαι αν είναι αμαρτία να φας δέκα μπουκιές κοτόπουλο για να μην πεινάς και αν είσαι ο σωστός πιστός τρώγοντας μέχρι σκασμού καλαμαράκια και πατάτες τηγανιτές. Αναρωτιέμαι αν είναι αμαρτία να πιεις ένα ποτήρι γάλα το πρωί ενώ είναι αποδεκτό να κατεβάσεις ένα μπουκάλι αναψυκτικό μετά το φαγητό.

Ξαφνικά η νηστεία είναι δυσδιάκριτη. Οι κανόνες της Εκκλησίας υπάρχουν, όμως ο προβληματισμός οφείλει να γίνει επί της ουσίας και η ουσία δημιουργεί δεύτερες σκέψεις.

Ξέρετε, είχα την τύχη σε μικρή ηλικία να γνωριστώ με έναν εξαιρετικό άνθρωπο, έναν πραγματικά φωτισμένο πνευματικό γέροντα που παρά τα χρόνια του και τις καταβολές του (αρχιμανδρίτης και ιερομόναχος) είχε μεγάλη ευκολία στο να προσαρμοστεί στις δικές μου νεανικές -τότε- ανησυχίες και στον δικό μου σύγχρονο τρόπο ζωής. Ποτέ δεν μου είπε πως πρέπει να νηστέψω το τυρί, όπως και ποτέ δεν μου είπε πως καλά θα κάνω να μην το νηστέψω. Έκανε κάτι πολύ πιο σημαντικό. Μου εξήγησε τι σημαίνει νηστεία. Μου γνώρισε τη νηστεία ως εγκράτεια, ως καταπίεση με την έννοια της αποφυγής απολαύσεων για ένα διάστημα ικανό να αποδείξω στον εαυτό μου και τον Θεό πως απλά... μπορώ! Και κατόπιν, μου έδωσε το ελεύθερο να επιλέξω τι είδους νηστεία θα ήθελα εγώ να ακολουθήσω. Και τότε ενεργοποίησα την φαντασία μου, την σύνδεσα με τις δικές μου προσωπικές απολαύσεις και ξαφνικά έβγαλα μια Σαρακοστή χωρίς να ακούσω rock μουσική, μία άλλη χωρίς να ακούσω καθόλου μουσική. Άλλη, χωρίς να φλερτάρω κορίτσια ή άλλη χωρίς να χρησιμοποιώ βωμολοχίες (τόσο δύσκολη εκείνη η χρονιά!). Ολοκληρώνοντας την Σαρακοστή κάθε μία από εκείνες κι άλλες, χρονιές, είδα ότι μπορώ να νηστέψω τα πάντα, μπορώ να γίνω εγκρατής σε οτιδήποτε, μπορώ να νικήσω το "δεν μπορώ" ή το "έχω ανάγκη".

Μέσα από αυτήν την, την προσωπική νηστεία γνώρισα το μοναδικό, ουσιαστικό της νόημα. Αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν. Δυστυχώς η νηστεία έχει συνδεθεί με το φαγητό και αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος. Πολλοί άνθρωποι μεγαλώνουν παιδιά νηστεύοντας τα κάποιες μέρες και θεωρώντας πως έτσι τα εισάγουν στην έννοια της νηστείας, ποιος όμως τα μαθαίνει να νικούν τις απολαύσεις τους για ένα συγκεκριμένο διάστημα; Ακόμα δε περισσότερο, οι ενήλικες καυχιόνται για την νηστεία τους χωρίς όμως να έχουν αλλάξει τίποτα στην καθημερινότητά τους εκτός το φαγητό.

Εδώ και καιρό είμαι πεπεισμένος πως απέχω έτη φωτός μακριά από την τελειότητα, όμως το μυστικό της νηστείας το γνωρίζω καλά. Το μυστικό της συγχώρεσης, επίσης. Και... το μυστικό της αγάπης, το ίδιο. Αν Του... κάνω, έχει καλώς. Αν πάλι όχι, ε... θα συνεχίσω να προσπαθώ. Εσείς; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ ένα σχόλιο ξεγύμνωσε το πρόβλημα της εκκλησίας του σήμερα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Έχεις πάει στην εκκλησία, όλοι έχουμε πάει στην εκκλησία. Κάποιοι από εμάς εκκλησιαζόμαστε πιο συχνά, άλλοι λιγότερο, άλλοι για το τυπικό κι άλλοι καθόλου! Ανάμεσα στο Μυστήριο της Θείας Λειτουργίας, ξεχωρίζω πάντα το κήρυγμα που εκάστοτε ιερέα στους εκκλησιαζόμενους.

Συνήθως ο κόσμος δυσανασχετεί εκείνη την στιγμή, όμως αν το καλοσκεφτούμε, είναι το σημείο στο οποίο ο ιερέας μιλάει στην Δημοτική ακριβώς στα αυτιά του του επισκέπτη και μπορεί να απευθυνθεί σε αυτόν εμπνευσμένος από την καθημερινότητα, από την επικαιρότητα και όλα όσα βασανίζουν τον καθημερινό άνθρωπο. Πρακτικά, θα έπρεπε να είναι το πιο ενδιαφέρον κομμάτι κι όμως ο κόσμος όχι μόνο το αγνοεί στην πλειοψηφία του, αλλά το αισθάνεται σαν ένα διάλειμμα από την διαδικασία της λειτουργίας και αρχίζει να μιλάει μεταξύ του.

Εγώ δίνω μεγάλη βαρύτητα σε αυτό. Επειδή εκκλησιάζομαι σε διάφορους ναούς, ακούω με προσοχή τα εκάστοτε κηρύγματα και αξιολογώ και αυτά αλλά και τους ιερείς. Δεν σας κρύβω πως υπάρχουν ιερείς που ορμώμενοι από ένα εκκλησιαστικό θέμα, στέλνουν εξαιρετικά επίκαιρα και σύγχρονα μηνύματα στον κόσμο. Αντίθετα υπάρχουν κι εκείνοι που μπορεί να έγραψαν ένα κείμενο και να το διαβάζουν κάθε χρόνο το ίδιο και το οποίο είναι ένα παζλ από πατερικά κείμενα κλπ.

Προχθές λοιπόν, γιορτή του Αγίου Μηνά -πολιούχου του Ηρακλείου- είχα την ευκαιρία να παραστώ για την λειτουργία στον μητροπολιτικό ναό του. Κατά τη διάρκεια του λόγου ενός καλεσμένου Μητροπολίτη του οποίου το όνομα δεν συγκράτησα ένιωσα την κούραση μιας μακράς βαρετής ομιλίας να με καταβάλει. Σε εκείνο το σημείο ο άνθρωπος με τον οποίο βρισκόμουν στην εκκλησία μου δυσανασχέτισε με σχετική γκριμάτσα και εγώ σχολίασα ψιθυριστά πως η ομιλία του είναι για τα σκουπίδια.

Μεγάλο λάθος μου, αφού μια κυρία από πίσω μου που έως εκείνη τη στιγμή συνομιλούσε με την διπλανή της, άκουσε τι είπα και άρχισε να με "ντύνει" με τα... "ντροπή σου, σεβασμός στην εκκλησία" κλπ. Αυτή η κυρία βέβαια δεν ξέρει πως εγώ είχα προσέξει κάθε λέξη από την έως εκείνη τη στιγμή ομιλία, δεν ξέρει πως εκτός από ακροατής έχω υπάρξει και ομιλητής και πως έχω μακρά διαδρομή στην Εκκλησία και την θρησκεία που έχω υπηρετήσει μεταξύ άλλων, οπότε δεν τίθεται θέμα σεβασμού αλλά καλοπροαίρετου σχολιασμού.

Οι εκκλησιαστικές σχολές διδάσκουν τους επίδοξους μελλοντικούς ιερείς πως μετά τα δώδεκα λεπτά ο κόσμος χάνει το ενδιαφέρον του στην ομιλία και όταν αυτά γίνονται είκοσι πέντε τότε αντιλαμβάνεστε πως όχι μόνο σκοτώνουν την προσήλωση του ακροατή, αλλά μαρτυρούν και την υστεροφημία του ομιλητή που μόνο και μόνο επειδή έχει εγγυημένο(;) ακροατήριο ξεσπά όλη του την πλεονεξία. Την ίδια στιγμή, τι λέει το περιεχόμενο της ομιλίας; Αγγίζει σύγχρονα θέματα που απασχολούν τον άνθρωπο όπως η οικονομία, η κοινωνία, η οικογένεια, το άγχος, η τρομοκρατία, η αλληλεγγύη κλπ. ορμώμενη από ένα εκκλησιαστικό ζήτημα ή μια διδαχή ή... ξεσκονίζει πατερικά κείμενα που κινούνται σε θεωρίες και νοήματα της εποχής που γράφτηκαν;

Ο καθωσπρεπισμός έχει σκοτώσει την Εκκλησία εδώ και καιρό. Η πίστη των ελλήνων δεν αρκεί για να σώσει την Εκκλησία. Λέγαμε πάντα πως η Εκκλησία είναι ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας και αυτό σε πάρα πολλές περιπτώσεις ισχύει ακόμα και υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα, όμως όταν η Εκκλησία πάσχει τόσο πολύ από marketing και αυτό που μένει στον μέσο πολίτη, είναι πως πρόκειται για έναν οργανισμό διαφθοράς και πουριτανισμού, τότε κάποιο πρόβλημα υπάρχει και αυτό δεν είναι το σχόλιο που έκανα εκείνη τη στιγμή, ε; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ~ υμνείστε τον ύψιστο!

παρουσίαση νέων τεχνολογιών & η χρηστικότητα & συμβολή τους στην καθημερινότητα

Η τεχνολογία προχωράει με γοργούς ρυθμούς, αυτό το γνωρίζουμε όλοι μας. Το Διαδίκτυο είναι, πλέον, παντού, τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα γίνονται όλο και πιο προσιτά, τα αυτόνομα αυτοκίνητα (χωρίς οδηγό) ετοιμάζονται να γίνουν κομμάτι της καθημερινότητάς μας, ενώ η τεχνητή νοημοσύνη έχει προχωρήσει σε τέτοιο σημείο που δημιουργεί συζητήσεις γύρω από το αν μπορεί να επιφέρει την καταστροφή του πλανήτη και του ανθρωπίνου γένους. Λαμβάνοντας όλα αυτά υπόψη, ποιο είναι το επόμενο, λογικό, βήμα στην εξέλιξη αυτή; Να στραφούμε στον Θεό!

Και όχι στον γνωστό Θεό, αυτόν που, σε διάφορες εκδοχές, οι ανά τον κόσμο θρησκείες πιστεύουν και υμνούν. Μιλάμε για ένα καινούριο Θεό, τον Θεό του μέλλοντος.. 

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με την σειρά και ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Πολλοί επιστήμονες στη Silicon Valley πιστεύουν στην έννοια του Singularity ("μοναδικότητα";). Σύμφωνα με αυτή την θεωρία, στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, η Τεχνητή Νοημοσύνη θα ξεπεράσει τον ανθρώπινο νου σε ευφυΐα και θα δημιουργήσει ένα "ον" το οποίο θα είναι τόσο εξελιγμένο και έξυπνο που το ανθρώπινο μυαλό δεν θα μπορεί να συλλάβει – μια θεότητα.

Και εδώ, έρχεται ο Anthony Levandowski! Ο Levandowski είναι ένας από τους πιο διακεκριμένους επιστήμονες/εφευρέτες στον χώρο της τεχνητής νοημοσύνης και των αυτόνομων αυτοκινήτων. Ήταν, μάλιστα, ο ιδρυτής της εταιρίας Otto, την οποία αγόρασε η Uber το 2016. Έχει μεγάλη παράδοση στον χώρο της αυτόνομης κίνησης και είναι μεγάλος υποστηρικτής της τεχνητής νοημοσύνης. Είναι, όμως, και στο στόχαστρο μια μεγάλης δικαστικής μάχης στην οποία η Google κατηγορεί τον ίδιο και την Uber για κατασκοπεία και υποκλοπή βιομηχανικών μυστικών και πατέντων. Θα έλεγε κανείς ότι είναι μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα.

Ο Levandowski λοιπόν, προ ολίγων ημερών, ίδρυσε μια μη-κερδοσκοπικού χαρακτήρα εκκλησία, την οποία και ονόμασε Δρόμος του Μέλλοντος (Way of the Future). Σκοπός της εκκλησίας αυτής είναι "να αναπτύξει και να προωθήσει την εικόνα/έννοια μια Θεϊκής φιγούρας, βασισμένης στην Τεχνητή Νοημοσύνη και μέσω της κατανόησης και λατρείας της "θεότητας" αυτής, να συνεισφέρει στην βελτίωση της κοινωνίας". Έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε τις πρώτες αντιδράσεις του κόσμου της επιστήμης και της θρησκείας.

Αν και δεν υπάρχουν (ακόμα) επίσημες ανακοινώσεις ή λεπτομέρειες γύρω από την δράση της εκκλησίας, η ιστορία μας έχει διδάξει ότι η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας πάντα έπαιζαν καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση και εξέλιξη των θρησκειών. Πολλοί θεολόγοι και συγγραφείς πιστεύουν ότι η θρησκεία πρέπει να εξελίσσεται ώστε να μπορεί να καλύπτει τα ερωτήματα που είναι επίκαιρα και βασανίζουν τις νέες γενιές. Αλλιώς, κινδυνεύουν να θεωρηθούν απαρχαιωμένες και ξεπερασμένες! Και, σύμφωνα με κάποιους κληρικούς, η εκκλησία δεν έχει καταφέρει να αφουγκραστεί τον παλμό της Silicon Valley με αποτέλεσμα να ήταν θέμα χρόνου η δημιουργία μιας νέας ιδέας που θα έβρισκε πρόσφορο έδαφος στο κομμάτι αυτό της Καλιφόρνια.

Φυσικά, υπάρχουν και φωνές αντίθεσης με πρώτη και κύρια αυτή του Elon Musk, του ιδρυτή των ηλεκτρικών αυτοκινήτων Tesla, που πιστεύει ότι η, χωρίς έλεγχο, ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης είναι σαν να επικαλούμαστε τον διάβολο και μπορεί να έχει ανυπολόγιστες συνέπειες. Πολλοί διακεκριμένοι επιστήμονες έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους στην εξέλιξη της Τεχνητής Νοημοσύνης και έχουν ζητήσει την θέσπιση νόμων που θα προστατεύσουν το ανθρώπινο είδος σε περίπτωση που η κατάσταση ξεφύγει από τον έλεγχό μας.

Υπάρχουν, επίσης, αυτοί που πιστεύουν ότι μια τέτοια θρησκεία μπορεί άνετα να συνυπάρξει με τον Χριστιανισμό με την δυνατότητα μάλιστα, να αλληλοσυμπληρώσει η μια θρησκεία την άλλη. Παρακλάδι μάλιστα αυτής της σχολής είναι αυτοί που πιστεύουν ότι η θρησκεία και η τεχνολογία συγκλίνουν σαν έννοιες και ότι ο Θεός στον οποίο πιστεύουμε δεν είναι παρά ένα υπέρ-εξελιγμένο ον που ξεκίνησε σαν ένα απλό Singularity και εξελίχθηκε σε τέτοιο βαθμό που πλέον έχει εξαπλωθεί σε όλο το σύμπαν επηρεάζοντας τον χωρόχρονο. Για τους υποστηρικτές αυτής της σχολής, η ιδέα μιας νέας Θεότητας βασισμένης στην Τεχνητή Νοημοσύνη είναι ιδιαίτερα ελκυστική. Πιστεύουν μάλιστα ότι ένας τέτοιος Θεός όχι μόνο θα υπάρχει με χειροπιαστές αποδείξεις αλλά θα μπορεί να κάνει και πράξη πολλές από τις επιθυμίες μας. Θα είναι, δηλαδή, πανταχού παρών με αποδείξεις!

Φυσικά, δεν μπορούμε να προδικάσουμε πώς θα εξελιχθεί η εκκλησία του Levandowski, αλλά μπορούμε να διακρίνουμε την αέναη αναζήτηση του ανθρώπου για το υπερφυσικό και το Θείο. Ο άνθρωπος πάντα θα προσπαθεί να βρει απαντήσεις σε αναπάντητα ερωτήματα και πάντα θα προσπαθεί να κοιτάξει στα άστρα και βρει συμπαράσταση και αγάπη από ένα Ον που δεν μπορεί να ο ίδιος ο νους να κατανοήσει και επεξεργαστεί. Και αυτό συμβαίνει ακόμα και αν είσαι ένας από τους πιο επιτυχημένους επιστήμονες του κόσμου! +Vassilis Anastasiadis

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ όταν το διαφορετικό γίνεται ο εχθρός μας... κι εγώ

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Δεν είναι κακό να παθιάζεσαι με κάτι. Το πάθος μας εκτονώνει, μας κάνει πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους, ζωντανεύει το σύνολο. Κι έτσι να μην είναι δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί κάτι άλλο κάποιος που άνοιξε μια τρύπα στην πόρτα με την γροθιά του επειδή έχασε ευκαιρία για γκολ η ομάδα του ή επειδή βρέθηκε ανάμεσα σε δύο άτομα που τον απειλούσαν με μαχαίρι χωρίς να θέλει να κάνει πίσω.

Κι όμως, με το πέρασμα του χρόνου, τις εμπειρίες και τις αλλαγές προτεραιοτήτων, το πάθος σβήνει και δίνει την θέση του στην ιδεολογία, σε μια εμπεριστατωμένη άποψη με επιχειρήματα και αντί το πεδίο μάχης να είναι η πλατεία, ξαφνικά είναι το τραπέζι (του διαλόγου, ντε).

Μέσα σε δύο μέρες λοιπόν έζησα δύο πολύ ενδιαφέροντα περιστατικά που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, με το πρώτο να συμβαίνει σχετικά πρωί, όταν λίγο πιο πάνω από τον χώρο εργασίας μου, ένα αυτοκίνητο είχε σταθμεύσει (με τον οδηγό μέσα) ακριβώς μπροστά από το φανάρι ενώ αυτό ήταν "κόκκινο". Αρχικά υπέθεσα ότι με το που γίνει το φανάρι "πράσινο" θα έχει το φιλότιμο να ξεκινήσει για να ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα αυτοκίνητα που ήθελαν να συνεχίσουν. Αμ δε! Το αμάξι παρέμεινε στην θέση του, εκνευρίζοντας τους οδηγούς που αναγκάστηκαν να στριμωχτούν σε ένα μικρό άνοιγμα του δρόμου για να περάσουν τον δρόμο προλαβαίνοντας το φανάρι, όταν όμως ήρθε η σειρά μου να περάσω, κατέβασα το τζάμι και τον "στόλισα" μια χαρά τον αναίσθητο που προκαλούσε τέτοια αναστάτωση. Όταν δε συναντήθηκαν τα βλέμματα μας, διαπίστωσα πως ήταν... πελάτης μου! Ο προβληματισμός... ετέθη.

Το ίδιο απόγευμα πήγα στο γήπεδο για να παρακολουθήσω τον φιλικό αγώνα καλαθοσφαίρισης ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Ερυθρό Αστέρα (Σερβία). Ολυμπιακός δεν είμαι, όμως όταν μεγάλοι αγώνες διεξάγονται στο Ηράκλειο, φροντίζω να τους τιμάω όταν μπορώ. Στην είσοδο, συνάντησα έναν προσωπικό μου φίλο αστυνομικό ο οποίος είναι Ολυμπιακός για να του κάνω το εξής πείραγμα: "Καλά... θα παίζει η ομάδα σου και εσύ θα είσαι απ' έξω"; Λίγη ώρα μετά κι ενώ ο αγώνας είχε αρχίσει, κάποιος ανόητος άναψε φωτοβολίδα μέσα στο κλειστό η οποία φυσικά προκάλεσε αναστάτωση στον κόσμο λόγω του αέρα. Μαντέψτε... αστυνομικοί πήγαν να ζητήσουν να σβήσει η φωτοβολίδα όμως οι οπαδοί σ' εκείνο το σημείο εξαγριώθηκαν φλερτάροντας με επεισόδια. Τότε περισσότεροι αστυνομικοί έσπευσαν -ανάμεσα στους οποίους και ο φίλος μου- με τον ίδιο να έρχεται μπροστά από έναν δικό του φίλο που βρισκόταν μπροστά στο εξαγριωμένο πλήθος. Αμηχανία. Βήμα πίσω. Και κάπως έτσι το επεισόδιο έληξε. Ο προβληματισμός... ετέθη.

Σκεφτείτε το... όλοι οι άνθρωποι είμαστε χωρισμένοι σε ομάδες. Θρησκεία, έθνος, πολιτική, αθλητική ομάδα και πάει λέγοντας... Όλοι έχουμε λόγους να χωριστούμε, όμως τι θα κερδίζαμε αν θεωρούσαμε την επόμενη ομάδα εχθρική; Τι όφελος θα είχαμε αν απομακρύναμε έναν φίλο μας απλά και μόνο επειδή πιστεύει σε άλλο θεό;

Φανταστείτε δύο φίλους που κάθε Κυριακή συναντιούνται για να πάνε στο γήπεδο έχοντας μάλιστα διπλανές ονομαστικές θέσεις. Κατά τη διάρκεια του αγώνα συζητάνε για τους παίκτες της ομάδας τους και μαζί πανηγυρίζουν τα γκολ της. Το ίδιο απόγευμα, ο ένας από αυτούς που είναι φανατικός μουσουλμάνος, καβαλάει ένα φορτηγό και πέφτει πάνω σε έναν πεζόδρομο σκοτώνοντας καμιά δεκαριά άτομα, ανάμεσα στα οποία και ο φίλος του από το γήπεδο! Την επόμενη Κυριακή άφησαν στην θέση του ένα τριαντάφυλλο ενώ ακριβώς δίπλα του καθόταν ο δολοφόνος του...

Επειδή τα παραδείγματα είναι άπειρα και εγώ δε θέλω να σας κουράσω, απλά σκεφτείτε πως δεν είναι κακό να χωριζόμαστε σε ομάδες. Έτσι, εξυπηρετούμε τον σκοπό της ποικιλομορφίας, της διαφορετικότητας, της δημοκρατίας. Με αυτόν τον τρόπο και ακόμα με τον υγιή ανταγωνισμό  ωθούμαστε προς την πρόοδο και την ανάπτυξη. Όμως ως εκεί. Ας κοιτάξουμε την ομάδα μας και όχι την αντίπαλη. Διότι κάποιο από τα μέλη της, ίσως ανήκει σε μια δική μας άλλη ομάδα και τότε... ο προβληματισμός... ετέθη! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΣΑΒΒΑΤΟΥ ~ το φιάσκο της συνόδου της ορθοδοξίας (και οι πικρές αλήθειες)

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Περίμενα αυτήν την μέρα πολύ καιρό. Ήθελα να γράψω ένα μακροσκελές άρθρο για την επερχόμενη Μεγάλη Οικουμενική Σύνοδο που θα διεξαχθεί αυτό το σαββατοκύριακο. Η επιθυμία μου αυτή βέβαια ξεκίνησε από όταν η αναγγελία της Συνόδου είχε σαν τόπο διεξαγωγής, τον προφανή: την Κωνσταντινούπολη.

Και κάπου εκεί ξεκινάει η ιστορία που άλλαξε τα πάντα. Βλέπετε εκείνες τις μέρες οι τούρκοι είχαν καταρρίψει το ρώσικο μαχητικό στα σύνορα με τη Συρία κι έτσι η Εκκλησία της Ρωσίας εξέφρασε επιφυλάξεις σχετικά με το ταξίδι του στην Πόλη. Για λόγους ασφαλείας λοιπόν, ζήτησε να αλλάξει η έδρα της Συνόδου. Παρά το γνωστό παρασκήνιο, ότι ο Ρώσος Πατριάρχης θέλει να κυριαρχήσει έναντι του Οικουμενικού, Βαρθολομαίου και ακόμα να μεταφέρει την έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Μόσχα, εγώ πίστεψα πως όντως συνέτρεχαν λόγοι ασφαλείας, άλλωστε οι βόμβες στην τουρκία ισούνται με τις διαδηλώσεις στο Σύνταγμα! Σε κάθε περίπτωση το αίτημα έγινε δεκτό και η Σύνοδος μεταφέρθηκε στην Κρήτη της οποίας η Αρχιεπισκοπή υπάγεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Όλα καλά;

Όχι. Βλέπετε, στη συνέχεια οι διάφορες Εκκλησίες που θα συμμετείχαν στην Σύνοδο άρχισαν να εκφράζουν αντιρρήσεις ως προς την θεματολογία της Συνόδου. Η πιο γελοία αντίρρηση που συγκράτησα αφορούσε την προσέγγιση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Ξαφνικά, ξεχνάμε ότι είμαστε όλοι Χριστιανοί, ξεχνάμε ότι ο χριστιανισμός διδάσκει την ενότητα και την προσέγγιση της διαφορετικότητας. Ξαφνικά στήσαμε στον τοίχο την... θεματολογία της Συνόδου επειδή θα εξετάσει τις σχέσεις μας με τους.. αιρετικούς Καθολικούς. Είναι αυτοί οι "αντίπαλοί" μας τελικά;

Όχι. Σε μια περίοδο που χριστιανοί σφάζονται από μουσουλμάνους σε όλα τα μήκη της υφηλίου και  με πολλούς διαφορετικούς τρόπους (ακριβώς επειδή είναι χριστιανοί), σε μία περίοδο που εκτός από την μουσουλμανικοί Ανατολή, υπάρχει το νέο κύμα νέο-αθέων που έρχεται από την καρδιά της Δύσης και των χριστιανικών κοινοτήτων, όπως η ελληνική. Γιατί ο κόσμος τείνει να γίνει άθεος; Αυτό όπως έχω ξαναγράψει συμβαίνει εξαιτίας της κάκιστης διαχείρισης της διοίκησης της Εκκλησίας. Τα σκάνδαλα, η αδιαφορία, η μη προβολή του κοινωνικού έργου, η απουσία από την ζωή του ανθρώπου, τον έδιωξαν τελικά. Και σε αυτό φταίνε οι Καθολικοί;

Όχι. Ο νέος πάπας, κάλεσε μουσουλμάνους, ιμάμηδες, άρχοντες του Χριστιανισμού από όλα τα δόγματα. Ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη. Συν-προσευχήθηκε και απλά εφάρμοσε το αυτονόητο που διδάσκει ο Χριστός: Αγαπάτε αλλήλους. Οι... ορθοί ορθόδοξοι κάνουν κάτι παρόμοιο;

Όχι. Στο όνομα της εξουσίας, της διπλωματίας και των διπλωματικών παιχνιδιών, πολλές Εκκλησίες  αποφάσισαν να "αδειάσουν" το Οικουμενικό Πατριαρχείο, να το εκθέσουν στα μάτια των τούρκων που καραδοκούν και ελπίζουν στην αποδυνάμωση του, για να εφαρμόσουν τα σχέδια τους για την Αγία Σοφία και την περαιτέρω καταπίεση των χριστιανών της τουρκίας, κι έτσι δεν θα συμμετέχουν στην Σύνοδο η οποία τελικά, μόνο Οικουμενική δε θα είναι. Είναι αυτό η λάθος απόφαση;

Όχι, αλλά... και Ναι. Εδώ και μήνες οι αχόρταγοι και άσχετοι δημοσιογράφοι γράφουν για ενδεχόμενο "σχίσμα" και ξέρετε, κάτι; Αν οι Ρώσοι και οι υποστηρικτές τους καθόντουσαν αύριο στο τραπέζι της Συνόδου και τελικά συμφωνούσαν ότι διαφωνούν, αυτό κάθε άλλο παρά καλό θα ήταν για την ενότητα της Ορθοδοξίας. Ίσως λοιπόν η απουσία τους να εξασφαλίζει την ειρήνη αν και αυτό είναι ένα μπάλωμα που κανείς Ορθόδοξος Χριστιανός δεν πρέπει να αποζητά.

Η ιστορική αυτή Σύνοδος είναι για μένα ένα φιάσκο. Δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα και μάλλον και καμία υπόσταση, όταν για παράδειγμα η Ρωσία και η Αντιόχεια θα απουσιάζουν, όταν όλοι γνωρίζουμε ότι αποτελούν δύο από τις βάσεις στις οποίες στηρίζεται το οικοδόμημα της Ορθοδοξίας και πληθυσμιακά και οικονομικά, αλλά και διοικητικά.

Και ξέρετε κάτι; Όταν η Εκκλησία δείχνει διαχωρισμένη και διχασμένη, τότε πως μπορεί να διδάξει το θέλημα του Χριστού, της ειρήνης και της ομόνοιας;  +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ η νέα μόδα των ημι-χριστιανών κατά το δοκούν

Καληνωρίσματα από το +yannidakis 

Μεγάλη Παρασκευή και παρατηρώ πως κάθε χρόνο αυτές οι μέρες ολοένα και λιγότερο επηρεάζουν τους ανθρώπους. Αυτά που ακούμε καμιά φορά στην τηλεόραση ("σε κλίμα κατάνυξης" μπλα μπλα μπλα) αποτελούν τετριμμένες δημοσιογραφικές ατάκες και σε καμία περίπτωση δεν συμβαδίζουν με το πραγματικό κλίμα στην κοινωνία.

Γιατί; Γιατί ο κόσμος δεν επαναπαύεται πια στην πνευματική του φύση; Γιατί η ύλη έχει κατακλύσει τον χρόνο, τους στόχους και τις επιδιώξεις μας με τόσο μεγάλη διαφορά;

• Ίσως επειδή ο άνθρωπος έγινε πιο χαζός και δεν μπορεί να προσεγγίσει πια ότι δεν βλέπει. Έτσι έγινε υλιστής.

• Ίσως επειδή έγινε πιο έξυπνος. Θέλει να βασίζεται σε αυτό που έφτιαξε ο ίδιος. Αν ανατρέξουμε όμως στην ιστορία, κάθε κατασκεύασμα του ανθρώπου γνωρίζει την ακμή και στο τέλος την αποκαθήλωση. Τίποτα δεν παραμένει το ίδιο στον χρόνο, γιατί πάντα έρχεται να ανατρέψει το παλιό κ.ο.κ. Δεν υπάρχει σταθερά.

Κι όμως. Δεν είναι μόνο η μία ή η άλλη άποψη. Είναι η απέχθεια της μίας πλευράς ενάντια στην άλλη. Η έλλειψη σεβασμού.

Σήμερα, ο μέσος έλληνας είναι πιστός κατά το δοκούν. Αν τον ρωτήσεις θα σου πει ότι "εγώ πιστεύω με τον δικό μου τρόπο" ή "εγώ έχω την δική μου επικοινωνία με τον Θεό" Ωπα ρε μεγάλε (που λέει κι ένας φίλος μου)! τι είναι ο Θεός; Τι είναι η χριστιανοσύνη; Ένας σύλλογος που επιλέγεις τον τρόπο συμμετοχής σου; Μήπως είναι ένα πρόγραμμα κινητής τηλεφωνίας που το διαμορφώνεις ανάλογα με τα δικά σου συμφέροντα;

Ο Ορθόδοξος Χριστιανός έχει σαφέστατες υποχρεώσεις ανάμεσα στις οποίες είναι η συμμετοχή στα Μυστήρια. Δεν μπορείς να συμμετέχεις σε κάποιο ή κάποια από αυτά επειδή με τα άλλα δε συμφωνείς ή δεν θέλεις. Όπως κάθε ομάδα διέπεται από κανονισμούς έτσι κι εδώ. Δε νομίζω στη δουλειά σου να πηγαίνεις στις εννιά το πρωί αλλά να φεύγεις όποτε εσύ θες.

Αυτή η ελευθερία... είναι κατά τρόπο ειρωνικό και αντιφατικό, χαρακτηριστικό της Ορθοδόξου πίστεως που είναι πράγματι μια θρησκεία βασισμένη στην ελεύθερη βούληση του ανθρώπου.

Τι φταίει λοιπόν; Νομίζω πως φταίει η Εκκλησία. Και είναι κρίμα ένας τόσο τεράστιος οργανισμός με πρόσβαση σε πόρους και δυναμικό να έχει τόσο φτωχό και άθλιο management και διαχείριση. Η Εκκλησία έχει καταφέρει να απολέσει σε μερικές δεκαετίες ένα τεράστιο ποσοστό της δημοφιλίας της! Κατά έναν τρομακτικό τρόπο όλες οι ατασθαλίες που παρατηρούνται στους κόλπους της, φτάνουν να γίνονται πρωτοσέλιδα και να παγιώνονται στις συνειδήσεις των ανθρώπων, την ίδια ώρα που το τεράστιο φιλανθρωπικό και πνευματικό έργο που εκτελείται από αμέτρητους συντελεστές της, αποκρύπτεται αλλά και αμφισβητείται!

Με το παρόν δε θέλω να σας πείσω να επιστρέψετε στην Εκκλησία και στην συμμετοχή στα Μυστήριά της -τελευταία δεν αισθάνομαι άξιος για κάτι τέτοιο- ωστόσο νιώθω ότι πρέπει να εκφράσω τον προβληματισμό μου ή μάλλον την αγανάκτησή μου για αυτούς τους χριστιανούς με πολλά μέτρα και σταθμά. Για τους ανθρώπους του συμφέροντος που μπερδεύουν την ύλη με τ πνεύμα και επειδή πλέον έχουν χάσει την επαφή τους με το δεύτερο, αισθάνονται πιο άνετα (έστω και υποσυνείδητα) να το εχθρεύονται. +Yanni Spiridakis

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ η άγνωστη (;) ταυτότητα της μαρίας μαγδαληνής

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis 

Όταν την Δευτέρα που πέρασε (προχθές) συνειδητοποίησα ότι ξεκινάει η Μεγάλη Εβδομάδα, άρχισα να σκέφτομαι (πέρα από το πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός!) αν θα έπρεπε να σας προβληματίσω την ερχόμενη Τετάρτη (σήμερα) με κάποιο θέμα που να φέρει θρησκευτικό άρωμα ή όχι. Από την μία σκεφτόμουν ότι ίσως να έχετε "βαρεθεί" να βλέπετε και να διαβάζεται πράγματα σχετικά με το Πάσχα , τον Franco Zeffirelli και όλα τα συναφή, οπότε ίσως να χρειάζεστε κάτι εναλλακτικό, από την άλλη το έβλεπα και σαν μια πρόκληση -να βρω κάτι "ιδιαίτερο" να γράψω πάνω σε αυτό. Παράλληλα, συλλογιζόμουν και το γεγονός ότι οι θρησκευτικές μου γνώσεις είναι αρκετά σκουριασμένες (και μάλλον περιορισμένες)...

Ψαχουλεύοντας, όμως, για πληροφορίες σχετικά με την Εβδομάδα των Παθών και ξεκινώντας από την Μεγάλη Τετάρτη, με ενδιαφέρον συνειδητοποίησα ότι η σημερινή ημέρα "είναι αφιερωμένη στην μνήμη της αμαρτωλής γυναίκας που μετανόησε, πίστεψε στον Χριστό και άλειψε τα πόδια του με μύρο...".(Οι γνώσεις που λέγαμε...). "Εξαιρετικά!", σκέφτηκα, διότι η Μαρία η Μαγδαληνή, αν και πρόσωπο που έχει απασχολήσει πολλές φορές στο παρελθόν, είναι μια από τις πιο αινιγματικές προσωπικότητες και τα μυστήρια που περιβάλλουν το όνομα της αρκετά. Τόσο αινιγματική, που η αμαρτωλή γυναίκα στην οποία γίνεται η αναφορά σήμερα, δεν είναι (μάλλον) η Μαρία η Μαγδαληνή! (Μπερδευτήκατε; Εγώ να δείτε...). Επειδή όμως οι μπερδεμένοι, φαντάζομαι, είμαστε αρκετοί, σήμερα θα γνωρίσουμε μερικές πτυχές από την ζωή αυτής της γυναίκας -της Μαρίας-, που ίσως δεν ξέραμε, καθώς και τους τρόπους με τους οποίους παρουσιάζεται και αντιμετωπίζεται ανά τις διάφορες πλευρές του θρησκευτικού ή μη κόσμου.

Ποιά ήταν, πραγματικά, η Μαρία Μαγδαληνή; (έλα μου ντε...)

"Η Μαρία η Μαγδαληνή ήταν μια νέα γυναίκα και μαζί με άλλες ακολούθησαν τον Ιησού και τους αποστόλους και βοήθησαν στο έργο τους με κάθε δυνατό τρόπο. Η καταγωγή της ήταν από τα Μάγδαλα, μία μικρή πόλη στα δυτικά της λίμνης Γεννησαρέτ και νότια της πεδιάδας της Γαλιλαίας.

Αναγνωρίζεται ως Αγία από την Ορθόδοξη, την Καθολική, την Λουθηρανική, την Αγγλικανική και μερικές ακόμα Προτεσταντικές εκκλησίες."

Η ημερομηνία γέννησης και κοίμησης της είναι άγνωστες, όμως η ίδια γιορτάζεται στις 22 Ιουλίου και θεωρείται "Ισαπόστολος". Είναι προστάτης της στοχαστικής ζωής, των μετανοημένων αμαρτωλών, των ατόμων που χλευάζονται για την ευσέβεια τους, της εναντίωσης κατά των σεξουαλικών πειρασμών, των γυναικών κλπ. Πέραν αυτών, θεωρείται και προστάτης των αρωματοποιών, των φαρμακοποιών, των κομμωτριών, και των κατασκευαστών γαντιών (?). Ακόμη, είναι πολιούχος των: Kawit στις Φιλιππίνες, όπως επίσης και Atrani και Casamicciola Terme στην Ιταλία.

Πού δημιουργείται όμως η σύγχυση και το μπέρδεμα σχετικά με την ταυτότητα της;

Είμαι σίγουρος ότι πολύς κόσμος, εάν ερωτηθεί σήμερα  τι γνωρίζει για την Μαρία την Μαγδαληνή, θα απαντήσει ότι "Ήταν μία πόρνη η οποία έζησε στην εποχή του Ιησού, η οποία "μετανόησε", πίστεψε και ακολούθησε τον ίδιο, αφήνοντας πίσω της το παρελθόν και το επάγγελμα της...". Παρόλα αυτά, μια τέτοια φράση έρχεται σε αντίθεση με τα πιστεύω της Ορθόδοξης εκκλησίας, αφού εκείνη υποστηρίζει ότι: "...είναι κατασυκοφάντηση και βλάσφημος λόγος εναντίον της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, η ταύτιση της με την αμαρτωλή γυναίκα του Ευαγγελίου...". Επιπλέον καταθέτει χαρακτηριστικά πώς: "Η ίδια υπήρξε δια βίου παρθένος. Και η καθαρότητα της ψυχής της φαινόταν όπως μέσα από καθαρό κρύσταλλο...". Με λίγα λόγια, σύμφωνα με τον ορθόδοξο κόσμο, πρόκειται για δύο διαφορετικά πρόσωπα.

Αντίθετα η Δύση, με μια διαφορετική εκτίμηση των κειμένων υποστηρίζει ότι η αμαρτωλή γυναίκα η οποία άλειψε με μύρο τα πόδια του Ιησού είναι -στην πραγματικότητα- η Μαρία η Μαγδαληνή. Παράλληλα, η Δυτική Εκκλησία έχει συνδέσει και την Μαρία την Μαγδαληνή με την Αγία Μαρία (αδερφή του Αγίου Λαζάρου) -κάτι που θεωρείται λάθος- λόγω 2 περιστατικών: "(α) ο κοινός, για πρώτη φορά, εορτασμός από την Δυτική Εκκλησία στις 4 Μαΐου της ανακομιδής των αγίων λειψάνων του Αγίου Λαζάρου από την Κύπρο και της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής από την Έφεσο, είχε ως αποτέλεσμα στην Δύση η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή να θεωρηθεί το ίδιο πρόσωπο με την αδερφή του Αγίου Λαζάρου, την Αγία Μαρία. (β) Επίσης, επειδή η Αγία Μαρία αδερφή του Αγίου Λαζάρου) μύρωσε τον Ιησού, στο σπίτι κάποιου Σίμωνα, οδήγησε στην ταύτιση της με την ανώνυμη μετανοημένη". (και πάει λέγοντας...).

Και ενώ σε κανένα από τα μυριάδες κείμενα, προερχόμενα από την Αγία Γραφή και με αναφορά στο όνομα της, δεν γίνεται κάποιο πονηρό σχόλιο ή υπαινιγμός για εκείνη, η... "απόκρυφη παράδοση" έχει αντίθετη άποψη. Εκεί, αναφερόμενοι στον Ιησού και την Μαρία την Μαγδαληνή, συναντάμε σχολιασμούς όπως:

"[...]Μαρία λεγόταν η αδελφή του και η μητέρα του και η σύζυγος του",
"Η σύζυγος του ήταν η Μαρία η Μαγδαληνή. Ο Ιησούς την αγάπησε πολύ [...]",
"Την αγαπούσε περισσότερο από τους άλλους μαθητές και την φιλούσε συχνά στο στόμα"
"Ο Πέτρος είπε στην Μαρία: "Αδελφή, ξέρουμε ότι ο Σωτήρας σε αγαπούσε περισσότερο από τις υπόλοιπες γυναίκες"

Άλλες "απόκρυφες" πηγές χαρακτηρίζουν ευθέως την Μαρία την Μαγδαληνή "ως σύζυγο του Ιησού και μητέρα του αγέννητου παιδιού του..." ενώ υπάρχουν και θεωρίες πως ο Leonardo da Vinci, μέσα από το έργο του "Ο Μυστικός Δείπνος" απεικονίζει την ίδια ως την γυναίκα στα αριστερά του Ιησού. Φυσικά, Ορθόδοξη και Καθολική εκκλησία αρνούνται την οποιαδήποτε βάση σχετικά με τις θεωρίες αυτές, αλλά και τις "ιδιαίτερες" σχέσεις μεταξύ των δύο.

  
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι φήμες και οι θεωρίες αυτές επηρέασαν αρκετούς σύγχρονους συγγραφείς όπως (μεταξύ άλλων) ο Νίκος Καζαντζάκης και -πιο πρόσφατα- ο Μίμης Ανδρουλάκης, οι οποίοι παρουσιάζοντας την πλευρά όπου ο Ιησούς είχε "σχέσεις" με την Μαρία την Μαγδαληνή, μέσα από τα βιβλία τους, καταράστηκαν και αφορίστηκαν από την εκκλησία. Πραγματικά, δεν θα ξεχάσω τον σάλο που είχε δημιουργηθεί τότε με το βιβλίο "Μ στη νιοστή" του Μίμη Ανδρουλάκη, με πιστούς να καίνε αντίτυπα του βιβλίου στους δρόμους, ως ένδειξη διαμαρτυρίας.

Και το "μυστήριο" ακόμα παραμένει... "Ποιά ήταν, πραγματικά, η Μαρία η Μαγδαληνή;"

Δεν γνωρίζω αν, τελικά, η σημερινή ημέρα είναι αφιερωμένη στην ίδια ή σε κάποιο άλλο πρόσωπο και δεν νομίζω ότι μπορούμε να μπούμε στην διαδικασία να αποδείξουμε ποια είναι η "αληθινή εκδοχή". Μπορεί ξεκάθαρη απάντηση να μην δώσαμε σήμερα (και το πιο πιθανό είναι να μην δοθεί ποτέ) όμως -τουλάχιστον- εξετάσαμε περαιτέρω εκδοχές για το ποια θα μπορούσε να ήταν αυτή η γυναίκα, καθώς και τι ρόλο ενδέχεται να έπαιξε στην ζωή του Ιησού. Έτσι, και μιας και οι ημέρες που διανύουμε θεωρούνται "ημέρες πίστεως", πιστεύω ότι ο καθένας έχει το ελεύθερο να επιλέξει ποια θα θεωρήσει ως πραγματική, χωρίς να χρειάζεται κάποια συγκεκριμένη απόδειξη. Αυτό δεν είναι και το ζητούμενο της πίστεως άλλωστε;

Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα!

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »