Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Εδώ στην Ελλάδα έχουμε την εντύπωση ότι ένα ταξίδι κάπου στην Βόρεια ή Κεντρική Ευρώπη μας μεταφέρει σε έναν κόσμο μαγικό, παραμυθένιο και χωρίς προβλήματα. Δεν είναι έτσι. Η Ευρώπη πέρασε από την ίδια κρίση, όπως και οι ΗΠΑ και εμείς. Η διαφορά ήταν στο υπόβαθρο. Στο ήδη υπάρχον χρέος, στο πόσο ανθεκτική ήταν η κάθε αγορά, στο πόσο παραγωγική ήταν η κάθε χώρα, στον τρόπο που η καθεμιά διαχειρίστηκε το πρόβλημα. Και νομίζω πως όλοι μπορείτε να αντικαταστήσετε τις μεταβλητές, έτσι;
Σήμερα λοιπόν, η Κοινοτική ανεργία έπεσε στο 10% για πρώτη φορά μετά από πέντε χρόνια. Έδειξε λοιπόν πως επιτέλους η Ευρώπη ανακάμπτει παρά τα προβλήματα της. Έδειξε πως το φάντασμα της κρίσης, ήταν (και είναι) όντως διαχειρίσιμο. Έδειξε πως όχι μόνο υπάρχει ελπίδα, αλλά το αποτέλεσμα είναι πλέον πραγματικό. Ο κόσμος επιστρέφει στις δουλειές, απασχολείται, ξεκινάει καριέρες και μπορεί να προγραμματίζει την ζωή του ξανά.
Ακούγεται τόσο ουτοπικό αυτό για τον έλληνα που πλέον είναι δύο στάδια πίσω. Δηλαδή όχι μόνο δεν έχει δει σημάδια ευημερίας, αλλά δεν ελπίζει καν σε αυτά. Λογικό αν σκεφτείς πως η... κρίση στην Ελλάδα είναι χρονικά παρατεταμένη και ποιοτικά καθηλωτική στον ελληνικό πληθυσμό που πλέον βλέπει την ανεργία να παγιώνεται πάνω από 20% (23,5%). Προφανώς αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή οι ελληνικές επιχειρήσεις κλείνουν λόγω υπερφορολόγησης και επιβολής τρίτων φόρων, τα όποια πλεονάσματα διανέμονται στους συνταξιούχους (και όχι στην παραγωγική τάξη) και ουσιαστικά κανείς δεν θέλει να επενδύσει εδώ, ακριβώς λόγω τη φορολογίας. Το κωμικοτραγικό της όλης υπόθεσης είναι πως όποτε δεν τους "βγαίνουν" τα νούμερα, απλά αυξάνουν την φορολογία! Ουσιαστικά τροφοδοτούν έναν φαύλο κύκλο που δεν θα τελειώσει ποτέ με αυτά τα δεδομένα.
Στο άλλο άκρο της απασχόλησης στην Ευρώπη βρίσκεται η γειτονική μας Κύπρος. Με την σταθερά συνεχόμενη μείωση της ανεργίας σε ποσοστό περίπου 11% ένα νούμερο που ξαναλέω πως συνεχώς μειώνεται, οι Κύπριοι έκαναν κάτι πάρα πολύ απλό. Είδαν την κρίση σαν ευκαιρία. Παράλληλα έβλεπαν τις καταθέσεις τους να περικόπτονται για ένα διάστημα, όμως πειθάρχησαν, υπέμειναν και πολύ σύντομα ανταμείφθηκαν. Πλέον διαφημίζουν την χαμηλή τους φορολογία και προσκαλούν "ανοιχτά" και με αξιώσεις κάθε διεθνή επιχείρηση να πάει και να επενδύσει εκεί. Γιατί όχι; Η Κύπρος έχει καλό περιβάλλον, χαμηλή εγκληματικότητα και παρουσιάζει βήματα τρομερής ανάπτυξης. Δεν διστάζουν μάλιστα να προσκαλέσουν τις επιχειρήσεις που θα αλλάξουν έδρα από την Αγγλία λόγω Brexit. Αν συνδυάσουμε όλα τα παραπάνω με το άλλο επίτευγμα περί επιπέδου ζωής που είναι σταθερά στην πρώτη εικοσάδα των χωρών παγκοσμίως, τότε ποιος δεν θέλει να πάει εκεί για να εργαστεί και να μεγαλώσει με ηρεμία την οικογένειά του;
Η ειρωνεία σε όλο αυτό, είναι πως η Ελλάδα είναι "μαγαζί γωνία". Αν είχε μικρή φορολογία θα έκαναν όλοι ουρά να επενδύσουν εκεί. Γνωρίζοντας τα πλεονεκτήματα της γεωγραφικής της θέσης, τα εκατομμύρια επισκεπτών που έχει κάθε χρόνο, αλλά και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που εξ ορισμού διαθέτει η χώρα μας. Οι Κύπριοι για να φτάσουν στο επίπεδο αυτό, έπρεπε να βάλουν το κεφάλι κάτω, να εργαστούν σε υποδομές, σε επίτευξη στόχων που τους επέτρεψαν να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ και να εναρμονιστούν με τις Δυτικές ανάγκες για να προσελκύσουν τον κόσμο που οι ίδιοι ήθελαν. Μπράβο τους! +Yanni Spiridakis
Σήμερα λοιπόν, η Κοινοτική ανεργία έπεσε στο 10% για πρώτη φορά μετά από πέντε χρόνια. Έδειξε λοιπόν πως επιτέλους η Ευρώπη ανακάμπτει παρά τα προβλήματα της. Έδειξε πως το φάντασμα της κρίσης, ήταν (και είναι) όντως διαχειρίσιμο. Έδειξε πως όχι μόνο υπάρχει ελπίδα, αλλά το αποτέλεσμα είναι πλέον πραγματικό. Ο κόσμος επιστρέφει στις δουλειές, απασχολείται, ξεκινάει καριέρες και μπορεί να προγραμματίζει την ζωή του ξανά.
Ακούγεται τόσο ουτοπικό αυτό για τον έλληνα που πλέον είναι δύο στάδια πίσω. Δηλαδή όχι μόνο δεν έχει δει σημάδια ευημερίας, αλλά δεν ελπίζει καν σε αυτά. Λογικό αν σκεφτείς πως η... κρίση στην Ελλάδα είναι χρονικά παρατεταμένη και ποιοτικά καθηλωτική στον ελληνικό πληθυσμό που πλέον βλέπει την ανεργία να παγιώνεται πάνω από 20% (23,5%). Προφανώς αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή οι ελληνικές επιχειρήσεις κλείνουν λόγω υπερφορολόγησης και επιβολής τρίτων φόρων, τα όποια πλεονάσματα διανέμονται στους συνταξιούχους (και όχι στην παραγωγική τάξη) και ουσιαστικά κανείς δεν θέλει να επενδύσει εδώ, ακριβώς λόγω τη φορολογίας. Το κωμικοτραγικό της όλης υπόθεσης είναι πως όποτε δεν τους "βγαίνουν" τα νούμερα, απλά αυξάνουν την φορολογία! Ουσιαστικά τροφοδοτούν έναν φαύλο κύκλο που δεν θα τελειώσει ποτέ με αυτά τα δεδομένα.
Στο άλλο άκρο της απασχόλησης στην Ευρώπη βρίσκεται η γειτονική μας Κύπρος. Με την σταθερά συνεχόμενη μείωση της ανεργίας σε ποσοστό περίπου 11% ένα νούμερο που ξαναλέω πως συνεχώς μειώνεται, οι Κύπριοι έκαναν κάτι πάρα πολύ απλό. Είδαν την κρίση σαν ευκαιρία. Παράλληλα έβλεπαν τις καταθέσεις τους να περικόπτονται για ένα διάστημα, όμως πειθάρχησαν, υπέμειναν και πολύ σύντομα ανταμείφθηκαν. Πλέον διαφημίζουν την χαμηλή τους φορολογία και προσκαλούν "ανοιχτά" και με αξιώσεις κάθε διεθνή επιχείρηση να πάει και να επενδύσει εκεί. Γιατί όχι; Η Κύπρος έχει καλό περιβάλλον, χαμηλή εγκληματικότητα και παρουσιάζει βήματα τρομερής ανάπτυξης. Δεν διστάζουν μάλιστα να προσκαλέσουν τις επιχειρήσεις που θα αλλάξουν έδρα από την Αγγλία λόγω Brexit. Αν συνδυάσουμε όλα τα παραπάνω με το άλλο επίτευγμα περί επιπέδου ζωής που είναι σταθερά στην πρώτη εικοσάδα των χωρών παγκοσμίως, τότε ποιος δεν θέλει να πάει εκεί για να εργαστεί και να μεγαλώσει με ηρεμία την οικογένειά του;
Η ειρωνεία σε όλο αυτό, είναι πως η Ελλάδα είναι "μαγαζί γωνία". Αν είχε μικρή φορολογία θα έκαναν όλοι ουρά να επενδύσουν εκεί. Γνωρίζοντας τα πλεονεκτήματα της γεωγραφικής της θέσης, τα εκατομμύρια επισκεπτών που έχει κάθε χρόνο, αλλά και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που εξ ορισμού διαθέτει η χώρα μας. Οι Κύπριοι για να φτάσουν στο επίπεδο αυτό, έπρεπε να βάλουν το κεφάλι κάτω, να εργαστούν σε υποδομές, σε επίτευξη στόχων που τους επέτρεψαν να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ και να εναρμονιστούν με τις Δυτικές ανάγκες για να προσελκύσουν τον κόσμο που οι ίδιοι ήθελαν. Μπράβο τους! +Yanni Spiridakis