ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ~ χάνοντας τις ευκαιρίες της ζωής (bitter sweet symphony)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως 

Αν ζεις σε αυτήν την ζωή τότε σίγουρα ως τώρα θα έχεις κάνει την δική σου εκτίμηση για το τι τελικά είναι αυτή; Σκέφτεσαι όλες εκείνες τις υπέροχες στιγμές, γέλιου, επιτυχίας, περηφάνιας, ανατριχίλας και λες είναι τόσο καλή. Και αμέσως μετά θυμάσαι τις περιόδους απογοήτευσης, στεναχώριας, οργής και λύπης και αλλάζεις γνώμη λέγοντας πόσο πικρή είναι. Τελικά είναι τόσο χαοτικά ανομοιόμορφη σαν τα απρόβλεπτα σημεία που μπαίνουν τα βιολιά σε ένα κονσέρτο ή το πως αυτά βίαια διακόπτονται από τους εκκωφαντικούς θορύβους των πνευστών;

Ότι κι αν σκεφτείς, αν πεις ή ακόμα χειρότερα, ότι κι αν κάνεις δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα, γιατί στην ζωή η προσπάθεια σου να δώσεις μια εξήγηση σε ότι (σου) συμβαίνει είναι το ίδιο με το να προσπαθείς να ενώσεις δύο αντίθετες άκρες. Οπότε, αναζητάς σταθερές για να στηριχτείς σε αυτές. Και ποιες μπορεί να είναι αυτές; Ο έρωτας και η αγάπη; Προφανώς όχι! Αυτά πλέον είναι τόσο μεταβλητά, όσο οι δείκτες του χρηματιστηρίου απ' το 2008 και μετά!

Το χρήμα. Το χρήμα που μπορεί να μην σου ανήκει ποτέ, μπορεί να μην είναι καν αρκετό, όμως είναι ο σκοπός. Είναι αυτό που κυνηγάς, αυτό που σε ενδιαφέρει έστω και ασυναίσθητα, μέχρι τη μέρα που αντιλαμβάνεσαι ότι βρίσκεσαι ένα βήμα πριν το θάνατο.

Κι έτσι όλοι μας, ο καθένας με την δική του κοσμοθεωρία, διαβαίνει τον δρόμο που εκείνος ξέρει, γιατί ελάχιστοι ξέρουν να κάνουν την διαφορά. Κι έτσι ο δρόμος ο κατηφορικός, ο εύκολος, εκείνος που οδηγεί στα γνωστά μέρη που είναι τελικά τόσο γνωστά που όλα όσα στον δικό μας προσωπικό μικρό κόσμο ενώνονται μεταξύ τους κι έτσι έχουν νόημα για μας.

Οπότε έτσι συνεχίζεται η ζωή χωρίς αλλαγές, γιατί εμείς δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Ποτέ. Μέσα στη μούχλα μας, συνεχίζουμε να αγνοούμε τα ερεθίσματα που μας δίνουν την ευκαιρία να αλλάξουμε, αλλά εμείς λέμε πως δεν μπορούμε και συνεχίζουμε μέχρι το σημείο που χάνουμε κάθε δύναμη κι ελπίδα, οπότε... γονατίζουμε, μέχρι να ακούσουμε τον ήχο του πόνου μας. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ~ τι έχει περισσότερο σημασία; (nothing else matters)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως 

Μέσα στον καιρό που είμαστε μαζί, έχουμε υπάρξει κοντά-μακριά και κοντά, σαν οι αλλαγές να γινόντουσαν από μέρα σε μέρα ή από χρόνια σε χρόνια. Όμως κάθε μας επαφή, κάθε μας πραγματική επικοινωνία ήταν από τα ενδότερα της ψυχής και αυτό την έκανε πιο αυθεντική από κάθε τι άλλο. Αυτό έχτισε την εμπιστοσύνη και την σχέση μας και αυτό μπορεί να κρατήσει για πάντα, άλλωστε τι περισσότερο από αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία;

Δεν ήμουν εγώ αυτός. Προτιμούσα να προφυλάσσομαι, όμως όχι σε σένα. Εσύ κατάφερες να ανοίξεις την ψυχή μου και να με καθορίσεις. Πλέον η ζωή μου δεν μου ανήκει ακόμα κι αν εγώ αποφασίζω για εκείνη, είσαι εσύ μέσα σ' αυτή και αυτό δεν θα χωρέσει ποτέ σε λέξεις, άλλωστε τι περισσότερο απ' αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία;

Και κάπως έτσι πορευτήκαμε μόνοι, χωρίς συμμάχους ή αντιπάλους. Όχι ότι δεν υπήρξαν, αλλά στο κατάλληλο σημείο κλείσαμε τ' αυτιά και χαράξαμε τον δικό μας δρόμο. Πήραμε την δική μας ευθύνη και τώρα μόνοι μένουμε να αποφασίσουμε ποια στροφή θα διαλέξουμε στο επερχόμενο σταυροδρόμι.

Στην αναζήτηση για το που θα μοιραστώ το "εγώ" μου, κάπου βρήκα τρόπο να σταματήσω. Κι έκτοτε μέσα στην αφόρητη ρουτίνα υπάρχει κάτι καινούριο πάντα. Άλλοτε το βλέπουμε κι άλλοτε όχι, όμως να ξέρεις πως υπάρχει κάπου εκεί έξω, περιμένοντας από εμάς να το ανακαλύψουμε, γι' αυτό και σου ζητώ να κοιτάξεις γύρω σου, να αναθεωρήσεις, να ρίξεις μια εναλλακτική ματιά σε ότι σε περιβάλλει και τότε θα δεις, πως όλα μπορούν να είναι διαφορετικά και τότε θα πειστείς πως όλες οι δυσκολίες μπορούν να ξεπεραστούν, άλλωστε αυτό δεν έχει την μεγαλύτερη σημασία;

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ~ θα είμαστε μαζί; (breathless)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Η μάχη έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό. Μόνος, σε ένα σκοτάδι χωρίς λυκόφως, κυνηγάω σκιές που θα με συντροφεύσουν στον ίδιο σκοτεινό δρόμο. Ποιος ξέρει τι κρύβεται πίσω απ' τις σκιές: Αν είναι η καταδίκη μου σε θάνατο ή αν εγώ θα είμαι εκείνος που θα σπείρω τον πόνο και την δυστυχία;

Μα είναι κάποιες στιγμές που αναπαύομαι. Που σταματάω να κοιτάω στο βάθος και κοιτάω προς τα αστέρια. Ναι, το μοναδικό σημάδι πως κάπου υπάρχει φως και είναι παντού. Και τότε ηρεμώ. Ξέρω πως έχω μια ελπίδα να γεμίσω με αγάπη. Να βρω την χαμένη μου δύναμη.

Και κάπου πέρα απ' το πεδίο της δικής μου μάχης, βρίσκεσαι εσύ. Παλεύοντας με τους δικούς δαίμονες προσπαθείς να βρεις την δική σου ψυχική γαλήνη. Μα πως; Αφήνεσαι στο ευήμερο που απερίσκεπτα σε κατατρώει και χάνεις κάθε συναίσθηση του στόχου σου (γιατί;). Η παρουσία σου είναι τόσο έντονη, σαν τον ήλιο όταν ξημερώνει και όταν πάλι φεύγεις από κοντά μου, νυχτώνει το ίδιο εφιαλτικό βράδυ. Γιατί δεν έχει σημασία αν στέκεσαι δίπλα μου ή όχι, όταν απομακρύνεσαι τόσο βάναυσα από εμένα. Ότι κι αν έχει γίνει, εσύ έχεις φύγει κι εγώ μένω να τρέχω μόνος μου στις σκιές προσπαθώντας εναγωνίος να πάρω μία ανάσα. Είναι σαν πρώτερα να είμασταν σε ένα δωμάτιο από το οποίο φεύγοντας ρούφηξες όλο το οξυγόνο του αφήνοντας εμένα χωρίς ανάσα.

Και πάνω που απαλλαγμένος απ' την παρουσία σου, αρχίζω να προσηλώνομαι πάλι στον στόχο μου, αρχίζει η φωνή σου να αντηχεί στα πιο απόκρυφα στρώματα του αυτιού μου. Η ηχό από τις λέξεις σου βασανίζει ρυθμικά τα τύμπανα και το μυαλό μου. Κάθε λέξη, κάθε χαμόγελο, κάθε στιγμή που προλάβαμε να ζήσουμε ή όλες εκείνες που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν έρχονται σαν ταινία μπροστά μου κι εγώ συγκεντρώνομαι σ' αυτές αψηφόντας τους κινδύνους γύρω μου.

Ίσως επειδή ξαφνικά, κάθε λέξη μου -όσο άσχετη κι αν είναι- αφορά εσένα και το τι τελικά κάνουμε. Και τότε, μεθυσμένος απ' την σκέψη του τι μπορεί να ακολουθήσει, σε βλέπω να με προσπερνάς σαν ένας τυφώνας τον οποίο δεν προλαβαίνω ποτέ. Ένας άλογο που στον διάβα του αφήνει καμμένη γη αφήνοντας με να κοιτώ τ' αποκαϊδια και να αναρωτιέμαι...

Και τότε έρχεται η στιγμή που όλες οι μάχες τελειώνουν(;) που η μέρα ξημερώνει, που το φως αναδύεται, ο τυφώνας εξασθενεί και το άλογο σταματά για ανάπαυση. Είναι η στιγμή των αποφάσεων. Είναι η στιγμή που πρέπει να μου απαντήσεις. Είμαστε μαζί σ' αυτό; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ~ τα ψέματα στον εαυτό σου (caprice no.24)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

[0:00-1:49] Είναι ωραίο να ξεκινάς θετικά. Βλέπεις την ζωή με άλλο μάτι. Ορκίζεσαι στον εαυτό σου πως σήμερα θα είναι μια καλύτερη μέρα. Πιστεύεις ότι ίσως να μην χρειαστείς καν να πιεις καφέ για να ανταποκριθείς στα ψεύτικά χαμόγελα που προϋποθέτει μια μέρα σαν αυτή, σαν την κάθε μέρα. Φοράς τα πιο ωραία ρούχα και ετοιμάζεσαι να αντιμετωπίσεις οποιοδήποτε πρόβλημα πιο δυνατός από ποτέ. "Ναι, είναι όλα στο μυαλό" σκέφετεσαι και είσαι σίγουρος για μια πετυχημένη μέρα.

[1:50-3:00] Δεν θέλει παρά λίγα λεπτά, παρά μερικές στιγμές, πάρα μία συναναστροφή με κάποιον, το βιώμα μιας και μόνο εμπειρίας, για να ανατραπεί όλο το μεγαλεπίβολο σχέδιο του πρωινού σου. Όχι, δεν ορίζεις εσύ την μέρα σου και ενώ το ήξερες εξ αρχής, προτίμησε να ζήσεις μια αυταπάτη απλά για λίγη ώρα συναισθηματικής ανάτασης. Άξιζε; Ασφαλώς και όχι. Αφού κάθε φορά η μετάπτωση στην πραγματικότητα είναι το ίδιο οδυνηρή, όσο συνειδητοποιημένος και να είσαι. Και τώρα τι μένει από το να αρχίσεις έναν πόλεμο με νικητή τη νύχτα που θα πάρει μακριά και τούτη την ημέρα;

[3:01-4:09] Η νύχτα... Είναι τόσο πρόσφορη για συλλογισμό. Είναι εκεί έτοιμη να υποδεχτεί όλα τα μυστικά, τις αμαρτίες, τις φιλοδοξίες, τις φαντασιώσεις και να κρύψει κάθε σκιά της άγαρμπης ημέρας. Ναι, ασφαλώς και μπορείς να κρυφτείς στην νουχελική της ηρεμία, να σκύψεις κάτω απ' τα φουστάνια του σκοταδιού, όμως τώρα ξέρεις... Ξέρεις ότι κρύβεσαι απ' την πραγματικότητα. Ξέρεις ότι για ένα ακόμα βράδυ θα αραδιάζεις ψέματα στον εαυτό σου για το ποιος είσαι και τι κάνεις. Γιατί ότι κι αν τελικά πιστεύεις για εσένα, είσαι ότι κάνεις και τίποτα παραπάνω.

[4:10-5:07] Όπου κι αν κρυφτείς, το επόμενο ξυπνητήρι θα χτυπήσει και ο αγώνας θα αρχίσει ξανά. Σαν ένα ηλεκτρικό βρόγχο που δεν βραχυκυκλώνει ποτέ. Έτσι, φυλακισμένος μέσα σου θα συνεχίζεις να γρατζουνάς την πιο λεπτή χορδή σου. Μέχρι αυτή να σπάσει... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ~ ζωή σαν μια κόλλα χαρτί (autumn)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

[0:01-1:05] Η ζωή, είναι σα μία λευκή κόλλα. Δεν είναι απλά άμορφη και κοινή με όλες τις άλλες, είναι απλή και έτοιμη να υποδεχτεί οποιαδήποτε διαμόρφωση. Η ίδια, μοιάζει τόσο πολύ με κάθε άλλη, θαρρείς πως σου δόθηκε χωρίς καμία προοπτική, χωρίς κανένα σχέδιο για το μέλλον ή εφόδια για να ξεχωρίσεις ή να αναδειχθείς.

[1:06-2:10] Δεν είναι όμως τελικά έτσι. Αρκεί μία απλή γραμμή πάνω της, μία μικρή τσάκιση, για να αλλάξουν τα πάντα. Και αυτό είναι μόνο η αρχή. Κι αν η αρχή γίνει, όλα αλλάζουν και συνεχίζουν να αλλάζουν στο άπειρο. Η γραμμή μπορεί να γίνει ένα υπέροχο σχέδιο, ένα αληθινό έργο τέχνης ή απλά η πρόωρη διαγραφή κάποιου αντικειμένου. Μπορεί να γίνει το τμήμα ενός γράμματος που θα ακολουθείται από άλλο κι άλλο, ώσπου ένα σημείωμα να δώσει νόημα στην ύπαρξη της κόλλας αυτής. Ένα σημείωμα που μπορεί να ενώσει, να χωρίσει, να προσπαθήσει ή να στεναχωρήσει. Είναι ανίκητη η δύναμη μιας γραμμής, σκέψου πόσο θα είναι μιας κόλλας χαρτί, της ζωής.

Κι αν το χαρτί ζαρώσει, αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον, γιατί κανείς δεν έχει να σου πει καλύτερες ιστορίες όσο ένας ταλαιπωρημένος άνθρωπος κι αν το χαρτί κιτρινίσει είναι επειδή η ταλαιπωρία του σχετίζεται με το πέρασμα του χρόνου. Κι αν το τσαλάκωμα τεντώθηκε για να ισιώσει ξανά, φαντάσου πόσες συγγνώμες κρυβόντουσαν σ' αυτήν εδώ την πράξη. Κι άμα σκιστεί; Μήπως έτσι δεν είναι η ζωή; Ένα μοτίβο από φθορές και ελλείψεις που συνεχίζονται ως το τέρμα της.

Κι ύστερα το χαρτί μπορεί να λερωθεί, γιατί καμιά ζωή δεν παραμένει αγνή. Το άσπρο θα μπορούσε να γίνει μαύρο, πιστεύεις όμως αλήθεια πως δεν υπάρχουν τόσα και τόσα χρώματα λεκέ ενδιάμεσα; Το λέρωμα στο χαρτί δεν φεύγει. Ποτέ. Η αμαρτία σβήνει; Το βάρος στη συνείδηση χάνεται;

[2:11-3:26] Μία κόλλα χαρτί, δεν ανήκει στ' αλήθεια σε κανένα. Δεν είναι καν ψηφιακό αρχείο για να σβήσει. Υπάρχει. Ακόμα κι αν ανακυκλωθεί, συνεχίζει να υπάρχει όπως την αιώνια ζωή του ανθρώπου. Όπως το Φθινόπωρο που αποθεώνει την έννοια του κύκλου της ζωής απολαμβάνοντας τα φύλλα των δέντρων να πέφτουν γνωρίζοντας εκ του ασφαλούς πως άλλα θα έρθουν στην θέση αυτών. Όπως τα πρώτα κρύα, οι πρώτες βροχές μας θυμίζουν πως μια ζωή μπορεί να λερωθεί, να διαβρωθεί, να παραμορφωθεί για πρώτη φορά. Το Φθινόπωρο μας θυμίζει πως η ζωή κάνει έναν κύκλο, σα να δίνει περιοδικά ευκαιρίες σε όσους έχουν ανάγκη να ισιώσουν την κόλλα τους ή να σχηματίσουν κάτι πιο όμορφο πάνω σ' αυτή.

Εσύ; Τι ζωή θα ζήσεις; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ~ οι αναμνήσεις μου σε έφεραν κοντά (wings)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Σκέψου να ξυπνάς τη μέρα μόνο και μόνο για να νυχτώσει. Σκέψου η μόνη δύναμη που σε σηκώνει το πρωί να είναι η ελπίδα πως ο ήλιος θα φύγει για μια ακόμη φορά. Κι εσύ, σαν αθέατος πρωταγωνιστής, θα αφήνεις τις αναμνήσεις σου να εκτυλίσσονται μπροστά σου. Χωρίς αιτία και χωρίς δικαιολογία. Σαν θεατής στο σινεμά που βλέπει μια ταινία, ώσπου μία και μόνο σκηνή καρφώνεται στο μυαλό σου. Η στιγμή που σε σκέφτομαι.

Και τώρα ελεύθερος από την σκληράδα του ρεαλισμού, πλάθω φαντασίες για το πως πίνοντας κρασί τραβούσαμε τις κουρτίνες για να μην μας νικήσει η αυγή. Κι όταν τελικά σε εκατό σκηνές γεμάτες ομορφιά, η φαντασία τελειώνει, έρχεται η πραγματικότητα να σου θυμίσει το πως ο ένας απ' τους δυο έφυγε. Και τώρα από μακριά, μόνο η σκέψη μένει κι αλήθεια πόσο δυνατή μπορεί να είναι;

Αν σε μία τέτοια στιγμή αποφασίσεις να σηκωθείς, κλείσε τα φώτα και κοίτα. Κοίτα εμάς και αναρωτήσου αν είμαστε εδώ που θέλαμε. Αν φτάσαμε σε αυτό που ψάχναμε και αν ο δρόμος μπροστά έχει μονοπάτια αναζήτησης ή περάσματα διαφυγής. Χαμένοι έτσι όπως είμαστε που να είναι ο δρόμος για το αύριο; Κι αναζητώντας την απάντηση ψάχνω να σε βρω όπου κι αν είσαι, όσο μακριά, ακόμα κι αν χρειαστεί να πετάξω!

Κι ύστερα ο ένας απ΄τους δυο κοιτάζει γύρω του και βλέπει ένα ξένο κράτος. "Μα πως τόσο μακριά";
"Πως θα βρεθούμε μαζί"; Και ξαφνικά, οι σκέψεις σου, τα λόγια σου φεύγουν βίαια από πάνω σου και ταξιδεύουν με το τρένο της γραμμής. Ήρθαν να μου βασανίσουν κι απόψε την σκέψη, όπως τότε που αγάπησα να προσπαθώ να σε καταλάβω...

Γυρνώντας στις αναμνήσεις και στο δέσιμό μας, σκέφτομαι ποια θα έπρεπε να κρατήσω για να με συντροφεύει όσο είσαι μακριά. Ποια; Υπήρχε κάποια;

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ ~ συνέχισε να προσπαθείς, είσαι καταδικασμένος (innuendo)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως 

Kαι μόνο κοιτώντας τις πρώτες του ρυτίδες στο πρόσωπο, τις πρώτες του ζάρες στο κορμί, τις πρώτες άσπρες τρίχες στο κεφάλι, ξέρεις. Ξέρεις ποιο είναι το επόμενο βήμα. Ξέρεις που οδηγεί όλο αυτό. Ένας αγώνας που δεν τελειώνει μέχρι να κλείσουν τα μάτια για πάντα. Ένας αγώνας που έχεις υποχρέωση να συνεχίσεις. Ξανά και ξανά χωρίς διακοπή. Συνέχισε να προσπαθείς γιατί η ζωή είναι και μια καταδίκη για αυτόν τον λόγο. Είναι ότι ακριβώς θα ήθελε να πει το νερό που είναι καταδικασμένο να δέρνεται στην ακρογιαλιά κατά κύματα ή ο ήλιος που σαν τρελός στριφογυρίζει σε κάθε πλευρά της Γης.

Κι αν ο στόχος θα ήταν όλη αυτή η προσπάθεια να γίνεται με τις όσο το δυνατό καλύτερες συνθήκες, όχι. Εμείς, κάνουμε ότι περισσότερο μπορούμε για να δυσχεραίνουμε τις συνθήκες. Σαν το έργο μας να πρέπει να γίνεται υπό τις χειρότερες συνθήκες για να επιβαρύνει ακόμα πιο πολύ ετούτη την καταδίκη. Κι έτσι, αντί να βοηθά ο ένας τον άλλο στο κοινό πέρασμα από αυτή τη ζωή, εμείς βαλθήκαμε να χωριζόμαστε. Να χωριζόμαστε ανάλογα με τη φυλή, τα έσοδα, το χρώμα και την απληστία μας. Και ύστερα να οδηγούμαστε από την τρέλα και την φιλοδοξία. Και όλο αυτό σαν μια καταδικασμένη συμπεριφορά να συνεχίζεται ανάμεσα στους αιώνες...

Γι' αυτό λέω τουλάχιστον σε σένα που μ' ακούς (αν μ' ακούς, μ' ακούς;): Πάρε την οργή, την μελαγχολία και την θλίψη σου και κάνε την υπέρβαση! Γίνε αυτό που εσύ θες να γίνεις κι αν νομίζεις ότι είναι πολύ αργά, μετέτρεψε τον εαυτό σου σε εκείνο που νομίζεις ότι θα μπορούσες να είχες γίνει. Γίνε ελεύθερος και συνέχισε την προσπάθεια σου με αυτούς τους νέους όρους!

Και κάπως έτσι, προσπάθησε να συνεχίσεις την προσπάθεια. Βρες έναν σκοπό, μία αιτία για να ζήσεις κι άλλη μία -αν όχι την ίδια- για να πεθαίνεις. Κι έτσι, αφού έχεις βρει το νόημα για όλα αυτά, συνέχισε να προσπαθείς (πως νιώθεις); +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΙΟΥΝΙΟΥ ~ δεν θα κάνω ποτέ πίσω (duck and run)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως 

Αμέτρητα μερόνυχτα έμεινα για το κάτι παραπάνω. Όταν εσύ αποκοιμιόσουν κουρασμένη, ερχόμουν περήφανος για μια μέρα ακόμα που έκανα αυτήν την υπερπροσπάθεια. Ύστερα ξάπλωνα δίπλα σου, παίρνοντας δυνάμεις για το αύριο.

Μα και το αύριο ήταν το ίδιο. Μόνος να προσπαθώ, μόνος να υπομένω χωρίς όρια, χωρίς κάτι άλλο να έχω να δώσω. Και στο τέλος; Ποιος είμαι εγώ; Ποια η συνεισφορά μου; Ποια η δύναμη μου; Τι παραπάνω από ένα τίποτα που ανεβαίνει μία σκάλα που έχει πάνω της μόνο το πρώτο σκαλί; Νιώθω πως πληρώνω για την ζωή που ζω, όμως ξαφνικά κάποιος ανέβασε το κόστος. Γιατί; Γιατί να μας συμβαίνουν όλα αυτά;

Κι όμως... παντού γύρω μου εμπόδια και λόγοι που με κρατάνε καθηλωμένο στον βυθό, όμως όχι, εγώ θα σηκωθώ. Δεν θα κάνω πίσω και θα συνεχίσω. Ο αγώνας μου δεν τελείωσε. Όχι όσο αντέχω ακόμα. Όχι όσο στηρίζομαι στα πόδια μου.

Κοιτάω την πρόοδο της ζωής μου μέσα στα χρόνια και προσπαθώ κάπως να δικαιολογήσω την στασιμότητα αυτή. Βλέπω λίγοι να έχουν εύκολα τα πολλά και πολλοί να μένουν μετά από τόσο κόπο, στα λίγα. Κι ύστερα τρέχω, κάνω όσο πιο γρήγορα μπορώ, όμως θαρρείς πως για κάθε χιλιόμετρο έχω τρέξει μόλις ένα μέτρο. Κι ενώ πάντα θυσίαζα τα πάντα έμεινα πάλι στην εκκίνηση. Γιατί να συμβαίνουν όλα αυτά...

...σε αυτόν τον κόσμο που όλο εμπόδια βάζει και όλο με απορρίπτει, όμως εγώ δε θα γυρίσω την πλάτη μου κι ούτε θα το βάλω κάτω, γιατί έμαθα αλλιώς. Μέχρι τη στιγμή που η ανάσα μου θα βγάζει ακόμα αέρα και στις φλέβες μου θα κυλά αίμα, εγώ θα είμαι εκεί να δίνω και την τελευταία μου ανάσα.

Κι αν ακόμα τίποτα δεν μείνει στο τέλος, πάλι δεν θα φοβηθώ. Τι να φοβηθεί κανείς από το τίποτα; Πως αυτός ο κόσμος μπορεί να με ρίξει τώρα πια στον πάτο; Αφού είμαι ήδη σε αυτόν; Μόνος λοιπόν θα πορευτώ, κόντρα σε όλους και σε όλα, δεν θα κάνω ποτέ πίσω +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ ΜΑΙΟΥ ~ παράξενη ξέγνοιαστη ζωή (How Bizzare)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Μια παρέα των τριών. Εγώ εσύ κι αυτός. Κινήσαμε για άγνωστο προορισμό με όπλο την ελπίδα. Δεν ξέραμε τι κάναμε κι αυτή ήταν συνταγή επιτυχίας απ' τις λίγες. Δεν ενημερώσαμε, δεν ρωτήσαμε, δεν συμβουλευτήκαμε. Δε θέλαμε να ξέρουμε τις πιθανότητες. Τι παράξενο, ε;

Το πρώτο μας εμπόδιο φάνηκε στην αρχή. Εγώ κι εσύ μπροστά και πίσω μας, αυτή. Απ' τον καθρέφτη είδα φώτα αστυνομίας, "άραγε το όνειρο έληξε πριν ξεκινήσει"; Ο έλεγχος δεν ήταν αυστηρός. Μας κοίταξε, τον κοίταξα κι εσύ απ' την ντροπή κοιτούσες το παράθυρο. Δεν ξέρω γιατί δεν ζήτησε το δίπλωμα που δεν είχαμε, απλά μας άφησε να συνεχίσουμε. Αυτό ήταν. Δε θα χάναμε ποτέ. Ποτέ!

Επόμενη στάση για φαΐ, βενζίνη για το άπειρο. Τότε αναρωτήθηκα για πρώτη φορά που πάμε; Που πάμε; Που πηγαίνουμε; Γιατί αυτοί που επιμένουν πως ξέρουν σε μια δεκαετία είναι άλλοι άνθρωποι με άλλο προορισμό, άλλη κατάληξη κι άλλη διαδρομή; Σου φαίνεται παράξενο, ε;

"Α! Κοίτα, μια αφίσα. Θα έχουν τσίρκο απόψε προς τα εκεί". Δεν θα είχαμε απομακρυνθεί πολύ κι έτσι δεν ήθελα, όμως ταξίδι χωρίς στάσεις, ομάδα χωρίς απόψεις, θα έκοβαν το νόημα αυτού του άγνωστου προορισμού. Στο τσίρκο ουρά πολύ. Όμως τι απογοήτευση που το λιοντάρι της αφίσας είναι άρρωστο; Δεν θα το δούμε. Έτσι δε γίνεται πάντα; Στο τσίρκο της ζωής όλα τα ασήμαντα ζώα βρίσκονται παντού ολόγυρα. Και το λιοντάρι; Αυτό δεν έχει νόημα να εμφανιστεί σε μια ζωή που σε έχει ήδη κατασπαράξει. Ακούγεται παράξενο, ε;

Επιτέλους ο δρόμος που μπήκαμε μετά, δεν είχε στροφές, δεν είχε φανάρια ή ταμπέλες. Ήταν μια ευθεία αχανή με ορίζοντα που ενωνόταν με τη θάλασσα. Εκείνη έλυσε το φουλάρι και το πέταξε απ' το τζάμι (πάντα ήθελε να το κάνει αυτό απ' την τηλεόραση), εκείνος έβαλε τα πόδια στο ταμπλό τεντώνοντας τα χέρια του ψηλά κι εγώ... πίεσα το πόδι μου στο γκάζι ως το τέρμα. Θες να μάθεις τα υπόλοιπα; Τι παράξενη ξέγνοιαστη ζωή! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ~ ένας νέος παρατηρητής της φθοράς του κόσμου (prayer in c)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Ένας νέος σηκώνεται το πρωί για να αντικρίσει ένα δελτίο απελπισίας, μία ενημέρωση τραγικότητας. Ένας νέος προβληματίζεται για ένα μέλλον που δεν του ανήκει και απελπίζεται από έναν κόσμο στον οποίο νιώθει πως δεν ανήκει.

Περιμένει μια απόκριση αλλά ποτέ δεν έχει λάβει ένα μήνυμα κουράγιου. Περιμένει μία ένδειξη αλλά ποτέ δεν έχει λάβει ένα στοιχείο ελπίδας. Πόσες ευκαιρίες θα μπορέσει να δώσει; Πόση πια υπομονή θα κάνει, βλέποντας τον κόσμο γύρω του να αργοπεθαίνει; Ο χρόνος τελειώνει και γιατί να μείνει εδώ να περιμένει να τελειώσει; Όχι, όχι αυτός (ο νέος).

Στο πέρασμα του χρόνου οι προοπτικές είναι δυσοίωνες. Γιατί ένας νέος άνθρωπος να περιμένει την φθορά του χρόνου; Την φυσική κατάρρευση της ηλικίας, χωρίς πρωτύτερα να έχει ζήσει αξιοπρεπώς; Νομίζεις ότι μπορεί να κάνει υπομονή; Νομίζεις ότι μπορεί να συγχωρέσει αυτήν την απραξία βλέποντας να αφήνονται παιδιά να πεινούν και υποδομές να καταρρέουν; Αλήθεια, ποιος μπορεί να κάνει τόσο υπομονή περιμένοντας ένα θαύμα;

Η φύση μας τιμωρεί και οι θάλασσες θα πνίξουν την βρώμικη στεριά αφανίζοντας κάθε βρώμικο είδος της Γης, να, όπως ο άνθρωπος και τότε θα το μετανιώσεις. Όταν όλα θα είναι καλυμμένα από μία εκκωφαντική σιωπή καταστροφής, τότε δεν θα μπορέσεις να συγχωρέσεις τον εαυτό σου. Όταν η ζωή θα έχει τελειώσει, τότε θα αναλογιστείς την αδράνειά σου. Γιατί άφησες να φτάσουν όλα εδώ; Γιατί δεν παρενεβεις έγκαιρα να σώσεις το δημιούργημα Σου; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ AΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΩΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ~ βόλτα στον σκοτεινό δρόμο της ελπίδας (mahler: symphony no.1 3rd movement)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Έχεις βγει απ' το σπίτι σου την ώρα που ο ήλιος δύει και ένα αόρατο λευκό ψύχος διαπερνά τα κόκαλα σου χωρίς κανένα ρούχο να μπορεί να σε προστατεύσει απ' αυτό; Αν το κάνεις, το πρώτο που θα διαπιστώσεις μετά την αίσθηση του κρύου είναι πως με κάποιο μη φυσικό τρόπο, ο ήλιος βουτάει απότομα σε κάποια χαράδρα και απλώνεται ένα ατέλειωτο σκοτάδι βρίσκοντας τους πάντες, απροετοίμαστους.

Σκέψου να περπατάς ένα υγρό μονοπάτι γεμάτο χώματα από τον τριγύρω κήπο και παχύρρευστες λάσπες από την υγρασία της ώρας. Που πηγαίνεις; Αλήθεια, αν το έκανες -ας πούμε ότι το κάνεις- που πηγαίνεις; Ποιος ο λόγος να κάνεις αυτή τη στιγμή αυτόν τον περίπατο; Με κίνδυνο να χαθείς; Να χτυπήσεις; Να κρυώσεις; Τι κρύβεται πίσω απ' αυτήν την προσπάθεια;

Ένα ύπουλο μουσικό αεράκι ίσως τώρα σε διαπερνά, σπρώχνοντάς σε προς τα κει... και ίσως στη διαδρομή ν' αναρωτιέσαι κι ο ίδιος που πηγαίνεις. Λοιπόν;

Είναι ο δρόμος που περπατάς ένα κομμάτι της ταπείνωσης που πρέπει να υποστείς ή είναι απλά η τιμωρία σου επειδή δεν προετοιμάστηκες γι' αυτόν; Κι αν... κι αν κάπου μετά τα μισά μάθαινες πως ο δρόμος αυτός δεν έχει επιστροφή;

Όχι, ευτυχώς. Ο δρόμος έχει επιστροφή. Να, μόλις φτάσεις στα πέρατα μπορείς να γυρίσεις με ασφάλεια πίσω και ίσως ανακαλύψεις έναν άλλο δρόμο για να το κάνεις. Οπότε μην απασχολείσαι τώρα μ' αυτό. Σκέψου λοιπόν, τι είναι αυτό που έχεις ανάγκη να βγάλεις από μέσα σου, τι είναι αυτό που μεταφράζεται σε ένα μονοπάτι από αγκάθια και λάσπες στην ζωή σου; Ήρθε η ώρα να το εξομολογηθείς και είναι η μεγάλη σου ευκαιρία γνωρίζοντας πως ο δρόμος αυτός δεν έχει τέλος. Όχι για σένα. Όχι τώρα.

Και μόνο στην σκέψη της μαρτυρίας σου, αισθάνεσαι τα γυμνά σου πόδια πιο ανάλαφρα. Λες να είναι η αρχή της επιστροφής ή απλά το κρύο σε έχει παραλύσει; Άνοιξε το παλτό σου και σκόρπισε τις ελπίδες σου κατά μήκος του δρόμου. Αν αρκούν για να καλύψουν ολάκερη την απόσταση, τότε κέρδισες. Μπορείς κι εσύ να γιορτάσεις την επανεκκίνηση της ελπίδας. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΚΩΔΙΚΟ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ~ η ώρα του αποχαιρετισμού (goodbye's)

Όσο ο χρόνος περνά, έρχονται αναμνήσεις από όλη μου τη ζωή όπου πάντα ήσουν μαζί μου. Με έφερες στη ζωή και από ένα μωρό που μόνο έκλαιγε, έγινα μια σωστή κυρία. Ξέρω πως είχαμε διάφορα επίπεδα στη ζωή μας, δύσκολες και θλιμμένες στιγμές, όμως σήμερα με σιγουριά μπορώ να πω, πως έδωσες όλα όσα μπορούσες για μένα και ξέρω πως ήταν για σένα η υπόσχεση της ζωής σου. Ίσως να είναι αργά, μα τώρα το νοιώθω: δεν υπάρχει άλλη αγάπη σαν της μητέρας για το παιδί της.

Όμως τώρα ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού και τώρα συνειδητοποιώ πως το αντίο είναι η πιο θλιβερή λέξη που θα μπορούσα να ακούσω και αντίο θα μονόφωνο όταν θα σε αγγίζω για τελευταία φορά. Τώρα θυμάμαι όταν σχεδίαζες το τέλος της ζωής σου και δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια σου. Τώρα, πολλά χρόνια μετά ήρθε η ώρα να σε αποχαιρετίσω.

Ξέρω πως με την αγάπη σου, έκανες μια κοπέλα, ολόκληρη γυναίκα και μάνα, ξέρω πως ότι χρειαζόμουν είχα εσένα κοντά και δεδομένη την στήριξή σου σε όλα. Τώρα βλέπω πως η αγάπη της μάνας για το παιδί της δεν έχει τίποτα για να συγκριθεί. Σήμερα, πρέπει να φανώ δυνατή γιατί έφτασε η ώρα του αποχαιρετισμού. Υπόσχομαι να κρατηθώ απόψε και να κρατήσω για πάντα ζωντανή την αγάπη που πάντα μου προσέφερες. Θα θυμάμαι πάντα πως την αδυναμία μου την μετέτρεπες σε δύναμη και γι’ αυτό εγώ θα σ’ αγαπώ μέχρι το πάντα να φτάσει στο τέλος του. Κι εγώ με τη σειρά μου θα είμαι πάντα κοντά σου γι’ αυτό ποτέ να μην κλάψεις ξανά, μάνα. Θα προσπαθήσω να είμαι κι εγώ η λάμψη στο πιο σκοτεινό βράδυ, τα φτερά που οδηγούν ψηλά, το καταφύγιο της καταιγίδας και σου υπόσχομαι μέχρι να βρεθούμε ξανά θα σε κάνω πάντα περήφανη. Μα ως τότε, σε αποχαιρετώ. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΙΟΥΝΙΟΥ ~ εσύ γιατί μετανιώνεις; (if I could turn back time)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Έχεις ζήσει ποτέ μία μέρα που απλά δεν ήθελες να προχωρήσεις; Που ζήτησες απ’ τ’ αστέρια να σταματήσουν για λίγο τον χρόνο; Που αποφάσισες ν’ αφήσεις για αύριο κάτι που ίσως μπορούσες να κάνεις εκείνη τη στιγμή; Θυμήσου το τηλέφωνο που δεν σήκωσες και το μήνυμα που δεν απάντησες. Σκέψου το ψέμα που χρησιμοποίησες για να αποφύγεις μία δραστηριότητα ή μία εξυπηρέτηση. Την βόλτα που δεν έκανες στην παιδική χαρά ή το παραμύθι που δεν είπες. Το δώρο που δεν αγόρασες και την επέτειο που δεν θυμήθηκες.

Εσύ γιατί μετανιώνεις; Μην βιαστείς πριν να είσαι σίγουρος για το πόσο πλήγωσες αυτόν που στηρίχτηκε πάνω σου. Μην απαντήσεις πριν να βάλεις την θέση σου σε καθέναν από όλους αυτούς που όλα αυτά τα χρόνια στέρησες λίγες στιγμές απ’ τον χρόνο σου. Ίσως τώρα καταλαβαίνεις πως η αγάπη είναι σαν μαχαίρι που μπορεί να πληγώσει βαθιά και οι λέξεις είναι σαν όπλα που σκοτώνουν. Τώρα... σκέψου.

Σκέψου τι θα μπορούσες να αλλάξεις αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω. Ποιο γεγονός τελικά θα άξιζε να ζήσεις; Ίσως ακόμα, ποιανού η ζωή θα άλλαζε με την παρουσία σου; Μπορεί ο χρόνος να μην δίνει δεύτερες ευκαιρίες, όμως το κάνει η ζωή. Μήπως αν αναπολήσεις την δική σου -έως τώρα- θα προετοιμαστείς καλύτερα για το αύριο που έρχεται;

Μην είσαι άλλο τυφλός από την περηφάνια σου. Μην αφήνεις την καρδιά σου να γίνει πέτρα. Αναθεώρησε και σήκω από την καρέκλα της βόλεψής σου. Ένας κόσμος εκεί έξω περιμένει τη συμμετοχή σου. Μην τσιγκουνευτείς τον χρόνο σου κρατώντας τον για τον εαυτό σου. Δώσε στήριξη, χαρά κι αγάπη συμμετέχοντας στην δυσκολία, στην κάθε προσπάθεια ή επιτυχία του άλλου.

Κοίτα την δύναμη που έχεις. Μοιράσου την και γίνε ήρωας στα μάτια κάποιου. Μην περιμένεις τα αστέρια να έρθουν σε εσένα. Σήκω και πιάσε τα. Θυμήσου γιατί μετανιώνεις και άλλαξε τη ζωή σου. Μην ξαναβρεθείς στο σημείο να πρέπει να ζητήσεις συγγνώμη από κάποιον. Κάνε τον από τώρα χαρούμενο! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ AΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΩΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΜΑΙΟΥ ~ πως να μεγαλώσεις ένα αγόρι (mama's don't let your babies grow up to be cowboys)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Τα όνειρα δεν είναι για σένα για να τα κάνεις σ’ εκείνον. Ασ’ τον κι εκείνος θα βρει τον δρόμο του. Φτιάχνοντας ένα ευφάνταστο πλάσμα που λατρεύει τον εαυτό του θα λατρευτεί κι εκείνος με τη σειρά του, όμως πόσο θα μείνει κάπου και ποιος θα μπορέσει να τον κρατήσει για πολύ; Μπορεί να μην μοιράζει απλόχερα συναισθήματα και δώρα, όμως ότι προσφέρεται, θα έχει μοναδική αξία και θα είναι ότι πιο πολύτιμο.

Σκέψου όμως... πόσο θέλεις να ξεκινάει τις μέρες του τη νύχτα και να φοράει σκισμένα ρούχα απλά γιατί δε νοιάζεται; Πόσο θέλεις να γίνει κάποιος που δεν θα τον καταλαβαίνουν και θα προτιμάει να φεύγει παρά να επιμένει μένοντας; Γι’ αυτό σου λέω... Μην τον αφήσεις να μεγαλώσει ως ατίθασο πνεύμα, να παίρνει πάντα αυτό που θέλει με τον τρόπο που θα το θέλει. Ας μην είναι τα παιχνίδια του οι κλασικές κιθάρες και τα βρώμικα αυτοκίνητα. Αυτά τα παιδιά μένουν πάντοτε μόνα τους όσο κόσμο κι αν έχουν δίπλα τους, ακόμα κι αν αυτοί τους αγαπάνε.

Κάνε τον γιατρό και δικηγόρο. Κάνε τον έναν σπουδαγμένο νέο της εποχής, γιατί έτσι κι αυτός θα επιβιώσει σε αυτήν. Μάθε τον να διασκεδάζει όπως οι συνομήλικοι του γιατί δεν είναι κακό. Μόνο εσύ ξέρεις πόσο ξεχωριστός και μοναδικός είναι, όμως γιατί να γίνει αυτό το βίωμα του; Γιατί να βρίσκει την ομορφιά της ζωής στα παγερά ξημερώματα που όλοι οι άλλοι ζεσταίνονται στο κρεβάτι τους; Γιατί να έχει τους τρόπους να εκφραστεί όταν θέλει να πει κάτι ή να αρνηθεί σε μία πρόκληση; Γιατί να έρθει η μέρα που θα φανεί λάθος απλά και μόνο επειδή η περηφάνια του δεν θα του επιτρέψει να εξηγήσει όλα όσα σκέφτεται;

Μην τον αφήσεις να μεγαλώσει ως κάποιος που ζει σε έναν δικό του παράλληλο κόσμο της ανεξαρτησίας. Δείξ’ του τον δρόμο της συμμετοχής, της συνεργασίας και της υπομονής. Σε αυτήν την κοινωνία τον περιμένει μία συναρπαστική ζωή γεμάτη ένταση (κι εγώ θα είμαι εκεί)! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ AΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΩΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ~ ζητώντας βοήθεια από εκείνη που μένει στην αφάνεια (ave maria)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Σε έναν κόσμο που κόσμος αφαιρεί την ζωή άλλων με την βία ή τους τρόπους. Σε έναν κόσμο που η αδικία μοιράζεται ανομοιόμορφα. Σε έναν κόσμο που επευφημείται εκείνος που κερδίζει πατώντας σε πνευματικά πτώματα...

...σε αυτόν τον κόσμο χρειάζεσαι ένα στήριγμα. Χρειάζεσαι κάποιον που μέσα στην αφάνεια θα σε βοηθήσω. Κάποιον που απλά θα σε σπρώξει, απλά θα σε ωθήσει για όλα όσα χρειάζεσαι. Χρειάζεσαι την πηγή του καλού. Εκείνη.

Εκείνη θέλουμε εμείς οι αμαρτωλοί. Τώρα και στην ώρα του θανάτου που δεν είναι απαραίτητα ο βιολογικός, αλλά αυτός που βιώνουμε κάθε μέρα και κάθε λεπτό. Αυτήν την ώρα του θανάτου μας. Στην ώρα του θανάτου μας, Χαίρε Μαρία! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ AΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΩΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΜΑΡΤΙΟΥ ~ απέκτησε την δύναμη της εξουσίας (eine kleine nachtmusik)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

[0:28-0:57] Ξέρεις, πότε τίποτα στην ζωή δεν ξεκινάει όμορφα εκτός κι αν εσύ το θέλεις έτσι. Σκέψου ένα μωρό που μόλις γεννήθηκε: Κλαίει. Σκέψου την πρώτη μέρα στο σχολείο ή την αρχή μίας πολύ κρύας ημέρας. Σκέψου όταν ξεκίνησες να μαγειρεύεις ένα πολύ δύσκολο φαγητό ή όταν εκπαιδεύτηκες στην δουλειά σου. Όλα δύσκολα στην αρχή, όμως πως μετατρέπουμε αυτές τις αρχές, αυτά τα ξεκινήματα στην πορεία;

[0:58-1:59] Ο ήλιος είναι πάλι λαμπερός και η μέρα διαρκεί πάντα δώδεκα ώρες, όμως τι κάνουμε εμείς σε αυτές; Χτυπάμε την κάρτα της ζωής μέχρι να τελειώσει το οχτάωρο ή δουλεύουμε υπερωρίες άνευ αποδοχών. Πως χτίζουμε το κτίριο της ιστορίας μας; Καλούμε εργάτες ή λερώνουμε τα χέρια μας στη λάσπη για να φτιάξουμε το μπετό; Η δουλειά μπορεί να είναι πολύ εύκολη, μπορεί να γίνει και πολύ δύσκολη, μα δημιουργική. Πόσο πρόθυμος είσαι να πέσεις στα βαθιά για να πετύχεις;

[2:00-3:20] Όσο κι αν τα εμπόδια μοιάζουν ανυπέρβλητα κι όσο τα σύννεφα απλώνουν ολόγυρα το σκοτάδι, την τύχη σου θα την καθορίζεις εσύ. Οι αποφάσεις και τα χέρια σου. Τώρα νοιώσε την δύναμη σου. Είσαι κύριος του εαυτού σου και ίσως δεν υπάρχει ισχυρότερη εξουσία απ’ αυτήν. Σήκωσε το κεφάλι μπροστά και σκέψου. Προβληματίσου. Μπερδέψου και ανάλυσε. Κάνε το βήμα που δεν είχες καν σκεφτεί να τολμήσεις.

[3:21-5:40] Ναι, μπορεί να υπάρξουν απρόοπτα. Ίσως η τόλμη σου δεν ανταμειφτεί ευθύς αμέσως. Ίσως το φρούτο σου να έχει κουκούτσια. Ε, φτύσ’ τα! Δεν υπάρχει πιο μεγαλοπρεπές ταξίδι απ’ αυτό που γίνεται με κόντρα άνεμο. Ναι, αύριο θα είναι μια απ’ τα ίδια με τρέξιμο στην δουλειά και άγχος πριν βγεις καν απ’ την πόρτα, όμως το μωρό δεν γίνεται σε μια μέρα άντρας και ο πόλεμος δεν κερδίζεται από την πρώτη μάχη. Μην αλλάξεις από αυτό που είσαι. Απλά γίνε...

+Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ AΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΩΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ~ ο κύκλος της ζωής (circle of life)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Σε έναν κόσμο που δεν διαφέρει από αυτό που ο άνθρωπος αποκαλεί ζούγκλα, μια καινούρια ζωή ξεκινάει. Έχει την μορφή ενός ήλιου που ανέτειλε ή ενός σκουληκιού που έγινε πεταλούδα. Ίσως ένα λιοντάρι μόλις γεννήθηκε ή μία μάνα γέννησε το μωράκι της. Κοίτα το. Η πρώτη του ματιά γύρω του. Είναι έτοιμο να κατακτήσει τον κόσμο!

Ποιος; Ποιος θα καθοδηγήσει αυτή τη νέα ζωή ώστε να μάθει να βλέπει πέρα από τα φώτα και τα χρώματα, ώστε να μάθει να διακρίνει πέρα από τους διαχωρισμούς και το φαίνεσθαι; Ποιος θα του διδάξει την έννοια της προσφοράς και της δράσης; Το ότι μπορεί να κάνει πράγματα που ποτέ κανείς δεν τόλμησε. Πως το όριο είναι ο Θεός που γίνεται ήλιος που ανατέλλει και στα δικά του μάτια είμαστε όλοι τόσο μα τόσο μικροί κι ασήμαντοι! Όλοι όμοιοι, ισάξιοι και μοναδικοί!

Αυτός είναι ο κύκλος της ζωής. Δεν περιμένει τίποτα, δεν μπορεί να σταματήσει από κανέναν και κινείται με τον ίδιο ρυθμό για χιλιετίες αποδίδοντας την απόλυτη δικαιοσύνη. Αγκαλιάζοντας με τον ίδιο τρόπο την απόγνωση και την ελπίδα, την πίστη και την αγάπη, την ένταση και την ηρεμία. Το πως θα οδηγηθεί κανείς στο μονοπάτι της ζωής, θα πρέπει να το βρει μόνος του. Γιατί η ζωή δεν θα αναστείλει τον κύκλο της ποτέ.

Ο καθένας θα βρει τον δρόμο του και θα πάρει την θέση του στο βασίλειο του κόσμου. Ο καθένας θα επηρεάσει αυτόν τον κόσμο κάπως. Το πως... εξαρτάται από τον καθοδηγητή της νέας αυτής ζωής, από εμένα, από εσένα, από όλους μας και όταν έρθει η ώρα να τραβήξει ο καθένας το δικό του μονοπάτι, τότε θα έρθει η ώρα που θα εκτεθεί εμπρός σε κάθε μέλος αυτής της ζωής, τότε θα γράψει την ιστορία (του). Και ποια θα είναι αυτή; Θα το κρίνουν οι επόμενοι κάτοικοι του κύκλου της ζωής. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ AΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΩΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ~ εσύ τι ξέρεις για τον ουρανό; (rosetta's waltz)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Μπορεί να είσαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι σου ή να κοιτάς το παράθυρο απ’ το θρανίο του σχολείου ενώ βαριέσαι. Αν στο βάθος κοιτάζεις τον ουρανό, ανήκεις σε μία οικουμενικότητα χωρίς όρια. Δεν είσαι έλληνας ή κουβανός, δεν είσαι άνθρωπος ή φυτό, είσαι κάτι τόσο σημαντικό κι όμως ούτε καν μία κουκίδα στο υπερπέραν.

Αυτή η ματιά στο άπειρο του ουρανού ενώνει τις φιλοδοξίες, τα όνειρα, τον καημό, τις απογοητεύσεις, τους στόχους, τις φοβίες και τις προσευχές μας. Κάθε φορά που κοιτάς εκεί ψηλά προσθέτεις το δικό σου συναίσθημα στο παζλ των απέραντων σκέψεων που φτάνουν μέχρι κει πάνω απ’ όλους εμάς.

Αυτό το άπειρο μας ενώνει μέσω της απέραντης απόστασης κι όμως την ίδια στιγμή μας ενώνει. Αν κοιτάξεις τα αστέρια μαζί με κάποιον οπουδήποτε στον κόσμο, θα έχετε την ίδια θέα, τα ίδια οπτικά όρια. Αν κλείσεις το ένα σου μάτι και υψώσεις το δάχτυλο σα να αγγίζεις ένα ουράνιο σώμα θα είναι σα να αγγίζεις κάποιον κάπου στον κόσμο. Σκέψου το. Νοιώσε το!

Πιστεύεις πως καταφέραμε να κατακτήσουμε τον ουρανό; Πιστεύεις πως ένα μηχάνημα που κάθισε πάνω σε ένα ουράνιο σώμα το έκανε δικό του ή μήπως κι αυτό είναι σχετικό; Το ταξίδι στον ουρανό δεν οριοθετείται ακριβώς επειδή το σύμπαν είναι απεριόριστο. Ατελείωτο. Ανίκητο!

Την επόμενη φορά που θα κοιτάξεις τον ουρανό, πάρε δύναμη από αυτόν γιατί είσαι κι εσύ μέρος της ίδιας ασύγκριτης Δύναμης που τον έφτιαξε, είσαι κομμάτι του, μέλος μίας αμφίδρομης εξίσωσης που κανείς δεν θα λύσει ποτέ. Κι όταν είσαι έτοιμος να κλείσεις τα μάτια κουρασμένος και απηυδισμένος, στρέψου σε ένα μικρό παιδί. Ρώτησε τον τι είναι ο ουρανός και τ’ αστέρια. Η απάντηση που θα σου δώσει δε θα είναι λιγότερο σωστή απ’ αυτή που έχεις διδαχτεί.

Το κομμάτι που αποκωδικοποίησα σήμερα είναι μέρος της τριλογίας που ο Βαγγέλης Παπαθανασίου έφτιαξε για την αποστολή του Rosetta στον κομήτη πριν λίγες μέρες.  Και με τις οποίες είχαμε ασχοληθεί πρόσφατα στο yannidakis.

Ακούστε και τις υπόλοιπες συνέσεις της τριλογίας

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ AΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΩΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ~ αταίριαστη ζωή (i love it)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Στην αρχή έμοιαζε ιδανικό. Μπορούσα να λέω σε όλες τις φίλες μου για σένα ακόμα κι αν εσένα σε ενοχλούσε! Ποτέ δεν ενθουσιαζόσουν ιδιαίτερα, όμως όταν ήμασταν οι δυο μας όλα αποκτούσαν νόημα! Μετά, ο καθένας έπαιρνε τον δικό του ξεχωριστό δρόμο. Εγώ βόλτα με τις φίλες και χορό μέχρι το πρωί ανάμεσα στα μαθήματα κι εσύ πούρα σε ακριβά εστιατόρια και ξενύχτια στο γραφείο με βαρετούς ανθρώπους. Οι στιγμές κοντά σου επισκίαζαν τα πάντα. Το πάθος και ο έρωτας, η προστατευτικότητά και η μεστότητα σου έκρυβαν όλο το χάσμα.

Ο καιρός πέρασε και το χάσμα αυτό βγήκε στην επιφάνεια! Στην εποχή που οι αισθήσεις κολλάνε στο μυαλό όπως το κολλητό μπλουζάκι στο ιδρωμένο κορμί, σκεφτόμουν πόσο ωραία ήταν που (εκείνη τη στιγμή) έλλειπες. Τι μου είχε λείψει περισσότερο; Μια τρέλα! Και πήγα και την έκανα! Τράκαρα με όλη μου τη δύναμη πάνω σε μία γέφυρα, χτύπησα στο πηγούνι και… μου άρεσε! Ύστερα βγήκα και του έβαλα φωτιά. Συγγνώμη, αλλά ήταν το δικό σου αμάξι…

Εκείνη τη στιγμή ένοιωσα ελεύθερη. Το ήξερες κι εσύ πως ήταν προσωρινό. …Αλλά ήμασταν πάντα σε διαφορετικούς δρόμους. Εγώ πετούσα πάντα πάνω απ’ τα σύννεφα στο διάστημα κι εσύ ήσουν πάντοτε πολύ προσγειωμένος. Κι ενώ εσύ προσπαθούσες πάντα να με κρατήσεις στο επίπεδο σου, εγώ ένοιωθα πάντα εκεί ψηλά! Ήταν στιγμές που ένοιωθα ότι δεν μπορούσα να σε ικανοποιήσω ποτέ, ότι δεν ήμουν αρκετή και καταπιεζόμουν. Και τότε ήταν που κατάλαβα πως η σεμνή τελετή έπρεπε να λήξει. Τελείωσε, μ’ ακούς; Εσύ ανήκεις σε δεκαετίες που δεν γνώρισα ποτέ και εγώ ανήκω στο σήμερα και θα φτιάξω το αύριο (μ’ ακούς);

Έτσι. Έτσι μ’ αρέσει η ζωή. Γεμάτη ανεμελιά, λάθη και ελευθερία. Εγώ θα ζήσω έτσι κι εσύ… +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ AΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΩΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ~ αλλάζοντας φάση (levels)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Ποτέ δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή. Άλλωστε καμιά ζωή δεν μπορεί να είναι τόσο βαρετή όσο φαίνεται. Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις πως θα καταλήξει. Για αυτόν τον τυχαίο άνθρωπο που είναι συνεχώς σκυθρωπός και σκυμμένος στο γραφείο του, για τον οποίο αναρωτιέσαι αν υπάρχει κάτι άλλο στη ζωή του.

Ποτέ δεν ξέρεις πως ένας νεκρός μπορεί να αναστηθεί. Και πως αυτή η ανάσταση μπορεί να ερμηνευθεί για τον καθένα. Ίσως γι’ αυτό δεν είναι φρόνιμο να κρίνουμε κάποιον από αυτό που λέει ή κάνει. Πως μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το τι κρύβει μέσα του, ποια είναι η ιστορία του ή πως θα καταλήξει στο μέλλον.

Η ζωή είναι ένα σύνολο από ερεθίσματα και ο άνθρωπος που τα δέχεται χωρίζει την διαδρομή του σε φάσεις. Στάδια που περνάει το ένα μετά το άλλο. Που το ένα δεν έχει απαραίτητα σχέση με το προηγούμενο. Τα δεδομένα σε μια εξίσωση αλλάζουν, τα ζητούμενα εξελίσσονται και οι μεταβλητές είναι εφόδια που αποκτούμε με το πέρασμα του χρόνου. Ίσως γι’ αυτό στο πέρασμα των σταδίων δεν αλλάζουμε πολύ πια. Στο τέλος της ζωής μας. Εκεί, οι σταθερές είναι περισσότερες από τις μεταβλητές.

Κάποιες φορές όμως… Αισθάνεσαι ότι κι εγώ; Μια εσωτερική δύναμη να σε ξεσηκώνει; Ένα αναίτιο χαμόγελο να σου προκαλεί δάκρυα; Ένας άγνωστος ρυθμός να ξεσηκώνει το σώμα σου σε ακανόνιστες κινήσεις που ποτέ άλλοτε δεν είχες τολμήσει. Βγάλ’ το από μέσα σου. Μην το κρατάς. Εκφράσου, εξωτερίκευσε αυτό που συμβαίνει μέσα σου. Δεν είναι ανωμαλία του οργανισμού σου, είναι η αλλαγή του σταδίου. Περνάς στην επόμενη φάση. Απόλαυσέ την! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ AΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΩΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »