ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ πόσο ηθικό μπορεί να είναι το marketing;

Καληνωρίσματα. Η είδηση για την δολοφονία της κοπέλας του διάσημου αθλητή του στίβου Oscar Pistorius, ασφαλώς συγκλόνισε. Ένας άνθρωπος που αποτέλεσε πρότυπο για αμέτρητους αθλητές αλλά και γενικά ανθρώπους με ή χωρίς κινητικά προβλήματα, βρέθηκε να έχει δολοφονήσει την κοπέλα του, ενώ των ερευνών αποδείχθηκε πως έκανε χρήση ορμονών και πως παράλληλα διατηρούσε λογαριασμούς σε τράπεζες του εξωτερικού.

Για όσους δεν ξέρετε, ο Pistorius είναι αθλητής του στίβου που αγωνίζεται με προσθετικά μέλη στα πόδια του και η επιτυχία του ήταν τόσο μεγάλη που πήρε άδεια για να αγωνιστεί και στους κανονικούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Αντιλαμβάνεται κανείς πως η παρουσία και τα επιτεύγματα του έδιναν θάρρος σε τόσο κόσμο με παρόμοια προβλήματα. Όταν ένα δημόσιο πρόσωπο γίνεται πρότυπο για τον οποιοδήποτε λόγο, τότε πλουτίζει κιόλας!

Σε αυτό συμβάλλουν οι εταιρείες-χορηγοί που εκμεταλλεύονται την επιρροή του αθλητή (ή καλλιτέχνη κλπ.) για να προωθούν τα προϊόντα τους. Αθλητές μαγειρεύουν, ξυρίζονται, λούζονται και εκτός ότι κερδίζουν χρήματα, γίνονται ακόμα πιο οικείοι στα δικά μας μάτια που τους αποθεώνουμε περισσότερο.

Κάποια στιγμή όμως έρχεται η ώρα της “αποκαθήλωσης”. Συνήθως λόγω ηλικίας ο αθλητής-αστέρας αντικαθίσταται από τον νέο πολλά υποσχόμενο συνάδελφο του. Εκείνος έχει πιο πολλά χρόνια μπροστά του, άρα οι εταιρείες επενδύουν σε αυτόν. Ο παλιός υπογράφει αρχικά πιο μικρά συμβόλαια και σύντομα βρίσκεται στο περιθώριο ως φυσικό επακόλουθο. Πόσο ηθική μπορεί να θεωρηθεί αυτή η πολιτική; Προφανώς καθόλου, αλλά όταν μιλάμε για επιχειρήσεις, οφείλουμε να σκεφτόμαστε σαν αυτούς με γνώμονα το κέρδος.

Υπάρχουν όμως κάποια φορές που ένας αθλητής τίθεται στο περιθώριο από απρόοπτους παράγοντες. Άλλος βρίσκεται ντοπαρισμένος, άλλος αποδεικνύεται πως έκανε καταχρήσεις, ήταν ρατσιστής, επιτέθηκε σε κόσμο και στην περίπτωση του Pistorius, ήταν… δολοφόνος. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι εταιρείες και εν προκειμένω η Nike, διακόπτουν τα συμβόλαια και αποσύρουν διαφημιστικές καμπάνιες. Η τραγική ειρωνεία στην υπόθεση Pistorius είναι πως η Nike μόλις είχε βγάλει διαφήμιση που εμφάνιζε τον αθλητή με την λεζάντα “I am the bullet in the chamber” (είμαι η σφαίρα στην θαλάμη) εννοώντας προφανώς πόσο γρήγορος είναι. Μετά όμως από το γεγονός, η εταιρεία απέσυρε την διαφήμιση καθώς οι παραλληλισμοί ήταν προφανείς.

Ας μιλήσουμε λίγο “βρώμικα”. Αν η Nike συνέχιζε να λανσάρει διαφημίσεις με τον κρατούμενο και κατηγορούμενο για δολοφονία αθλητή της, θα μπορούσε να κερδίσει στο παιχνίδι της δημοσιότητας. Ας μην ξεχνάμε πως εδώ και μέρες, ο αθλητής είναι πρώτη είδηση σε όλο τον κόσμο. Τείνει να γίνει ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα πρόσωπα στον πλανήτη! Αν παράλληλα βλέπαμε διαφημίσεις με τον ίδιο να φοράει ρούχα και παπούτσια της Nike καταλαβαίνουμε πόσο θα ήταν το κέρδος της εταιρείας. Κανείς δεν θέλει να μοιάσει σε έναν δολοφόνο, υποσυνείδητα όμως η δημοσιότητα που είχε θα επιδρούσε τουλάχιστον σε θέματα καταναλωτισμού υπέρ της εταιρείας. Αυτή όμως επέλεξε να αποσύρει την διαφήμιση και να ακυρώσει το συμβόλαιο της με τον αθλητή.

Αυτό σημαίνει πως η Nike και η κάθε μεγάλη εταιρεία, προτάσσει την ηθική πάνω από το κέρδος ή πως θα μπορούσε να στιγματιστεί ή να επηρεαστεί αρνητικά αν συνέχιζε να διαφημίζεται από έναν δολοφόνο; Τα συμπεράσματα δικά σας… +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΣΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ ποιος είπε πως τα λεφτά δεν αγοράζουν την ευτυχία;

Καληνωρίσματα. Πριν την κρίση ακουγόταν, καθιερώθηκε, όμως αυτήν την εποχή να ακούγεται πολύ έως πάρα πολύ: Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία (λέει). Ξέρεις και το άλλο που λένε πως όσο πιο πολλά λεφτά έχεις τόσο περισσότερα προβλήματα αποκτάς. Βρε τι μας λες; Αλήθεια;

 

Ας μιλήσουμε για την αλήθεια λοιπόν και η αλήθεια είναι πως τα λεφτά αποτελούν ένα μέσο. Μέσο για να αγοράσεις την ευτυχία. Γιατί θα σας αποδείξω πως (και) η ευτυχία αγοράζεται. Φυσικά μπορείτε να δείτε το πολυμεσικό που έχω ενσωματώσει στο κείμενο για να πεισθείτε παντελώς, όμως ας δούμε μερικά παραδείγματα για να καταλήξουμε στου λόγου το αληθές.

Βλέπετε αν παίρνετε πεντακόσια ευρώ μισθό και σας κάνουν αύξηση, θα είστε χαρούμενος. Θα είστε βέβαια πιο χαρούμενος από αυτόν που ήδη παίρνει πεντακόσια ευρώ. Αυτός, όπως κι εσείς αργότερα θα επιθυμείτε μια νέα αύξηση. Αυτή η γνωστή απληστία του ανθρώπου έχει μετρηθεί και μάλιστα έχει μετρηθεί τόσο επιστημονικά που καταλήγουμε στο ότι… δεν μετριέται αφού είναι άπειρη. Όσα λεφτά κι αν έχει κανείς θα θέλει περισσότερα κι αυτό μπορεί να είναι ένας τρόπος να γίνει κανείς δυστυχισμένος στις μέρες μας.

 

Δεν φταίνε όμως τα χρήματα. Φταίμε εμείς και συγκεκριμένα η διαχείριση των χρημάτων που κάνουμε. Μεγάλο κεφάλαιο ο τρόπος που ξοδεύει ο καθένας τα χρήματά του. Στις μέρες μας οι επιλογές είναι μικρότερες αφού τα περισσότερα καταλήγουν στα χρέη μας, αυτό όμως κάνει το “παιχνίδι” ακόμα πιο ενδιαφέρον αφού η κάθε επιλογή μας πλέον είναι πιο σημαντική και σπάνια. Τι κάνετε τα λεφτά σας; Πως τα επενδύετε;

 

Οι έρευνες λένε πως όταν ξοδεύουμε τα χρήματα σε εμάς τους ιδίους διατηρούμε την μεσοπρόθεσμη ευτυχία μας στα ίδια επίπεδα (δηλαδή εξαιρείται η στιγμή της αγοράς και της/των πρώτης/πρώτων χρήσεων που η ευτυχία αυξάνεται) κι αυτό είναι μια χαρά, όταν όμως ξοδεύουμε για τους άλλους, η ευτυχία αυξάνεται! Αλήθεια, το έχετε παρατηρήσει ποτέ αυτό; Τη στιγμή που δίνεις ένα δώρο σε κάποιον; Τη στιγμή που χαρίζεις σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Δεν έχει σημασία τι, αρκεί η κίνηση, η πράξη που απογειώνει την ευτυχία σου. Ας το κάνουμε τώρα πιο επιχειρηματικό, καθώς μάθετε πως και οι ίδιες οι εταιρείες ακολουθούν πολιτικές όπου κάθε χρόνο δωρίζουν ένα ποσό σε ευπαθείς ομάδες κλπ. Έχει παρατηρηθεί πως αν αυτό το ποσό χωριστεί σε κομμάτια και μοιραστεί στους υπαλλήλους ώστε εκείνοι να επιλέξουν που θα δωρίσουν το καθένα, η ευτυχία όλων αυξάνεται. Άλλοι πάλι προωθούν πολιτικές όπου οι υπάλληλοι ανταλλάσσουν μεταξύ τους δώρα. Ότι γράφω παραπάνω, δοκιμάστε το. Μόνο έτσι θα πειστείτε πως έχω δίκιο.

 

Όλη η ιστορία με άλλα λόγια είναι στο ξόδεμα, στην διαχείριση. Μια καλή ιδέα για να ξοδέψουμε τα -όποια- χρήματα μας είναι να κατηγοριοποιήσουμε τα έξοδα σε Εμπειρίες και Υλικά. Οι εμπειρίες είναι τα ταξίδια, οι εκδηλώσεις, οι δραστηριότητες, ακόμα και ένας απλός καφές με τους φίλους. Μπορούμε να μαζεύουμε λεφτά για μια Εμπειρία (π.χ. ένα ταξίδι στο Παρίσι) καλό όμως είναι στο μεταξύ να μην ξεχνάμε τις μικρές-μικρές διασκεδάσεις όπως ένας καφές με τους φίλους που μπορεί να σου προσφέρει μια διαφορετική εμπειρία κάθε φορά. Αντίστοιχα τα Υλικά έξοδα μπορεί να φανούν ιδιαίτερα ελκυστικά και να κρατάμε χρήματα για να αγοράσουμε μία ακριβή τηλεόραση.

 

Το σωστό είναι να βρούμε τη μέση λύση στο πως θα ξοδεύουμε ώστε να είναι πάντοτε μέσα στα μέτρα μας και με λογική πολιτική. Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία, μπορούν όμως να την αγοράσουν, αρκεί να ξέρουμε να τα διαχειριστούμε σωστά :[

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΚΑΙ ΓΡΑΨΤΕ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡTΗΣ ~ ένα νέο μοντέλο διοίκησης δίνει λύση στις επιχειρήσεις

Καληνωρίσματα. Η οικονομική κρίση πέρα από τις γνωστές συνέπειες στην οικονομία και την κοινωνία, αποτέλεσαν αφορμή για ριζοσπαστικές αλλαγές σε πολυεπίπεδους τομείς. Από την διάρθρωση ενός κράτους, μέχρι τον οικογενειακό προϋπολογισμό και την αλλαγή λειτουργίας μιας επιχείρησης.

Εμείς σήμερα θα ασχοληθούμε με το τελευταίο. Πόσο εύκολο όμως είναι να αλλάξεις την λειτουργία μιας επιχείρησης και πως το πετυχαίνεις αυτό; Προφανώς χρειάζεσαι ένα σύγχρονο επιχειρηματικό πλάνο το οποίο θα διευκολύνεται από τα νέα δεδομένα που έχει επιβάλει η κρίση. Αυτό το πλάνο λοιπόν, προϋπήρχε από την εποχή του Μαρξ που δίδασκε καταμερισμό εργασιών και δουλειά χωρίς αφεντικά.

Με τις κατάλληλες “επιδιορθώσεις” στο σκεπτικό, η θεωρία από κουμουνιστική γίνεται άρρηκτα συνδεδεμένη με το αύριο της διοίκησης των επιχειρήσεων. Φανταστείτε λοιπόν μία επιχείρηση χωρίς διαθρωτικές θέσεις, χωρίς αφεντικά και χωρίς προϊσταμένους. Με αμέτρητες μεσαίες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις να βάζουν καθημερινά λουκέτο, η ανάγκη καταμερισμού των ευθυνών κρίνεται ως σωτήρια λύση για τους (πρώην) επιχειρηματίες. Ο εργαζόμενος “προάγεται” σε συμμέτοχος της εταιρείας και ξαφνικά η επιχείρηση ανήκει σε όλους, όλοι εργάζονται σε αυτήν και όλοι μοιράζονται την επιτυχία ή την αποτυχία της.

Πως γίνεται όμως αυτό; Το παν είναι το πλάνο να οριστεί και εφαρμοστεί με επιτυχία ώστε να μην υπάρχουν μετά παρεξηγήσεις από τους ισότιμους –πλέον- εργαζόμενους/επιχειρηματίες.

• Το πρώτο βήμα είναι ο κοινός ορισμός των στόχων. Όλοι μαζί θα πρέπει να συμφωνήσουν πως θέλουν να φτάσουν σε συγκεκριμένα επίπεδα πωλήσεων, στόχων, επιτυχίας, ώστε όταν έρθει η μέρα του απολογισμού, θα μπορούν όλοι να γνωρίζουν αν πέτυχαν ή απέτυχαν.
• Ο καταμερισμός θέσεων αποκτά μία νέα τροπή αφού πλέον όλοι είναι ισάξιοι, αυτό όμως δεν σημαίνει πως ο καθένας δεν έχει τον τομέα ευθύνης του.
• Το περιβάλλον αποκτά νέα αίσθηση για τους εργαζόμενους. Κανείς δεν θα ελέγχει αν δουλεύουν ή μπαίνουν στο facebook εν ώρα εργασίας, όμως είναι σαφές πως η παραγωγικότητα του ενός θα έχει συμβολή στην γενικότερη του συνολικού στόχου.
• Οι επιχειρηματικές αποφάσεις έχουν επίσης διαφορετικό καθεστώς αφού λαμβάνονται από κοινού και πρέπει όλοι να καταλήγουν στο τέλος σε συμφωνία. Για να γίνει αυτό, πρέπει όλοι να είναι ενήμεροι καθ’ όλη τη διάρκεια της εργασίας για όλα τα δεδομένα, όλων των τμημάτων στην επιχείρηση.
• Τέλος, η αμοιβή είναι η πεμπτουσία της εργασίας και θα πρέπει η συμφωνία να είναι σαφής και να μην χωρά παρερμηνείες. Επειδή δεν νοείται να υπάρχουν ισότιμα μέλη στην επιχείρηση με διαφορετικό μισθό, η αμοιβή θα πρέπει να είναι ανάλογη με την αποδοτικότητα του καθενός. Και ποιος θα καθορίζει την αποδοτικότητα του καθενός (ειδικά σε θέσεις που δεν είναι απόλυτα μετρήσιμη); Μα, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι φυσικά!

Πριν προλάβετε να αμφισβητήσετε το μοντέλο, πρέπει να σας πως πως υπάρχουν αρκετές επιχειρήσεις το έχουν υιοθετήσει. Κυρίως σε επιχειρήσεις τεχνολογίας στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Με αυτόν τον τρόπο ο εργοδότης γίνεται εργαζόμενος και ο εργαζόμενος, εργοδότης. Η ευθύνη για τις αποφάσεις μοιράζεται ισότιμα, (όλοι) οι εργαζόμενοι έχουν τώρα επιπλέον κίνητρο να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους στην εργασία τους και φυσικά όταν έρθει η ώρα της… “κρίσης” κανείς δεν θα μπορεί να αποδώσει ευθύνες μόνο σε έναν ή μερικούς. Ας μην γελιόμαστε… Ίσως αυτό να μην είναι το κλειδί της επιτυχίας εν μέσω κρίσης, όμως ίσως είναι ένας τρόπος να αντισταθούμε σε αυτή. Σκεφτείτε το, πριν βάλετε λουκέτο (και εσείς) :[

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΚΑΙ ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΕΙΤΕ ΤΟ ΝΕΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΥΠΑΡΚΤΗ ή ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ TPΙΤΗΣ ~ πως προσεγγίζεις σήμερα έναν νέο;

Καληνωρίσματα. Τα αποτελέσματα μιας πολύ ενδιαφέρουσας έρευνας, παρουσιάστηκαν πριν λίγο καιρό. Η έρευνα αφορούσε τις σημερινές τάσεις της ελληνικής νεολαίας όπως προκύπτουν από τις συνήθειές της, τις συνήθειες που υιοθετεί και τα όλα όσα απωθεί από την καθημερινότητά της. Στα αποτελέσματα παρουσιάστηκαν κάποιοι βασικοί άξονες που αφορούν τα ερεθίσματα των νέων.

Ο πρώτος τομέας των συμπερασμάτων της έρευνας αφορά τα γεγονότα που είναι ικανά να αγγίξουν τους νέους σήμερα. Επειδή απώτερος στόχος της έρευνας ήταν το marketing, μιλάμε αυτόματα για το πως ο νέος επηρεάζεται πιο εύκολα ιδεολογικά και καταναλωτικά. Ε, λοιπόν οι διαφημίσεις σε στάσεις λεωφορείων άφησαν πίσω τους τις διαφημίσεις στις τηλεοράσεις, τα φυλλάδια και άλλα πολύ πιο συνηθισμένα στοιχεία marketing. Δε σας κρύβω πως το συγκεκριμένο αποτέλεσμα μου προκάλεσε εντύπωση. Θεωρώ πως ότι πιο έντονο (πολλά χρώματα, πολύ μουσική, κίνηση, εφέ, ωραίες ατάκες) είναι και πιο πετυχημένο, όμως όλα δείχνουν πως η διαφήμιση στις στάσεις έχει δύο βασικά συγκριτικά πλεονεκτήματα. Από τη μία η επανάληψη καθώς ο νέος παραμένει πολλές φορές μέσα στη βδομάδα, στην ίδια στάση, βλέποντας ασυναίσθητα την ίδια διαφήμιση. Από την άλλη μην αγνοήσουμε πως η παραμονή στη στάση αποτελεί νεκρό χρόνο. Στην τηλεόραση ο τηλεθεατής θα αλλάξει κανάλι στις διαφημίσεις και στο γήπεδο κάθε άλλο παρά τη διαφημιστική πινακίδα θα βλέπει. Στη στάση όμως; Πως περνάει η ώρα μέχρι να έρθει το λεωφορείο; Αυτός ο “νεκρός χρόνος” λοιπόν αποδεικνύεται ιδιαίτερα… απορροφητικός!

Ας προχωρήσουμε τώρα σε κάτι σχετικό. Κάντε ένα πείραμα. Ανοίξτε την τηλεόραση, το ραδιόφωνο ή ένα περιοδικό. Μετρήστε πόσες από τις διαφημίσεις απευθύνονται αποκλειστικά σε νέους, πόσες όχι σε νέους (παιδιά, μεγάλοι σε ηλικία) και αγνοήστε τις κοινές (που απευθύνονται και στις δύο κατηγορίες). Θα διαπιστώσετε πως οι διαφημιστές επιθυμούν να επηρεάσουν περισσότερο απ’ όλους τους νέους. Ίσως να μην είναι η πιο δυνατή αγοραστική δύναμη, όμως εκείνοι επιθυμούν να δοκιμάσουν, να αλλάξουν, να εξερευνήσουν περισσότερο από κάθε άλλη ηλικιακή ομάδα. Αυτό είναι φυσιολογικό. Οι νέοι είναι ανήσυχοι πρέπει να πειραματιστούν, άρα ο στόχος είναι εκεί. Είναι μεγάλος. Η πρόκληση είναι πως θα προσεγγιστεί.

Οι νέοι λειτουργούν σαν δορυφόροι με φίλτρα. Λαμβάνουν και ερεθίζονται από οτιδήποτε κινείται ή διαταράσσει την βαρετή παράλληλη γραμμή της ζωής, όμως μπορούν πολύ εύκολα και υπερβολικά γρήγορα να καταλήξουν σε συμπεράσματα, υιοθετώντας κάτι ή απορρίπτοντάς το με την ίδια ευκολία. Κανείς δε λέει ότι φτάνουν στο σωστό αποτέλεσμα, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα αυτή τη στιγμή. Το touch point λοιπόν έχει ευρύ κύκλο που όμως είναι πολύ αυστηρά δομημένος. Πως προσεγγίζεις έναν νέο σήμερα λοιπόν; :[

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΑΦΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΕ ΤΡΟΠΟΥΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ ΝΕΩΝ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤIΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ πολυχρηστικό εργαλείο ο εργαζόμενος του μέλλοντος

Καληνωρίσματα. Έχω ασχοληθεί πολλάκις με το ζήτημα της ανεργίας, προκαλώντας πολλές φορές με τις απόψεις μου, την κοινή γνώμη. Και σήμερα βρίσκω πολύ ενδιαφέρον να ταράξω τα νερά ανατρέποντας όλα τα δεδομένα στον τομέα της απασχόλησης.

Μέχρι και “χθες” λέγαμε πως ο σωστός εργαζόμενος ή υποψήφιος είναι εκείνος που έχει καταρτιστεί πλήρως και είναι εξειδικευμένος σε έναν συγκεκριμένο κλάδο. Μάλιστα οι απαιτήσεις της αγοράς ήθελαν από τον υπάλληλο να μην μείνει στις γνώσεις των βιβλίων του πανεπιστημίου, αλλά να ενημερώνεται συνεχώς για την εξέλιξη του αντικειμένου του, καθώς αυτό αλλάζει με το πέρασμα του χρόνου και με βάση τις τάσεις που επικρατούν. Φυσικά η εργασιακή εμπειρία πάνω στο αντικείμενο προσέθετε αρκετούς πόντους που συνδυάζονταν άψογα με τις θεωρητικές γνώσεις.

Ε, λοιπόν αυτές οι αντιλήψεις ανήκουν στο παρελθόν! Ο σημερινός εργαζόμενος έχει ένα πρόβλημα: Δεν είναι πουθενά μόνιμος. Δεν μπορεί να ελπίζει πως θα συνταξιοδοτηθεί από την παρούσα ή μελλοντική εργασία του. Αυτό το πρότυπο τελείωσε και όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε, τόσο πιο εύκολα θα το μετατρέψουμε από πρόβλημα, σε προτέρημα. Μάλιστα! Σήμερα, ο υποψήφιος είναι προτιμότερο να γνωρίζει την αγορά. Αυτό είναι το κλειδί της επιτυχίας. Ένας ψαγμένος υπάλληλος με γνώσεις πάνω στην ρεαλιστική πλευρά του (όποιου) επαγγέλματος είναι πολύ πιο χρήσιμος. Άτομα με πολλαπλές ικανότητες που μπορούν να προσφέρουν στην επιχείρηση που απασχολούνται περισσότερα, πολυπλοκότερα πράγματα. Ένας πολυχρηστικός υπάλληλος αποτελεί εργαλείο για τον εργοδότη του που ακόμα και αν χρειάζεται αρχικά, περισσότερο χρόνο για να τον εκπαιδεύσει λόγω έλλειψης εξειδίκευσης, κάνει γρήγορα απόσβεση αυτού του χρόνου, αφού σύντομα βλέπει τον υφιστάμενο του να αποδίδει σε πολλούς τομείς και να απελευθερώνει τις διάφορες γνώσεις και ικανότητες του, σε τέτοιο σημείο που ίσως να καλύπτει τη θέση και δεύτερου εργαζόμενου.

Πριν καιρό, έγραφα πως ο εργαζόμενος του μέλλοντος, δεν είναι υπάλληλος, προσφέρει υπηρεσίες ακόμα και σε περισσότερες από μία επιχειρήσεις μαζεύοντας έτσι σιγά-σιγά ένα μεροκάματο που στο τέλος του μήνα αποτελεί έναν σεβαστό μισθό. Σήμερα, συμπληρώνω πως ο εργαζόμενος αυτός μπορεί ακόμα κι αν απασχολείται σε μία επιχείρηση να προσφέρει περισσότερα αυξάνοντας ενδεχομένως το εισόδημα του, αλλά πολύ περισσότερο εξασφαλίζοντας μία θέση εργασίας για όσο το δυνατό περισσότερο χρόνο. Στην εποχή της ανεργίας και οικονομικής εξαθλίωσης αυτή είναι η λύση που συμφέρει και τον εργαζόμενο και τον εργοδότη :[

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΑΦΟΥ ΣΧΟΛΙΑΣΕΤΕ ΤΟΝ ΠΟΛΥΧΡΗΣΤΙΚΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛHMΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ποια επιχειρηματική ελλάδα αξίζει να στηρίξουμε;

Καληνωρίσματα. Εδώ και λίγο καιρό έχει ξεσπάσει μία διαμάχη μεταξύ των επιχειρήσεων που προσπαθούν να βρουν το δίκιο τους μέσω των αρμοδίων οργάνων τους ώστε να μην εκτεθούν στο ευρύ κοινό και χαλάσουν το marketing τους.

Θα έχετε διαπιστώσει κι εσείς πως εδώ και μερικούς μήνες ελληνικές εταιρείες λάνσαραν διαφημιστικές καμπάνιες όπου μεταξύ άλλων τόνιζαν την ελληνικότητά τους. Ανάμεσα τους μου έχει κάνει εντύπωση η διαφήμιση της Boxer που μας παρουσιάζει το εργοστάσιο της στο οποίο δουλεύουν έλληνες και πάει λέγοντας και τη διαφήμιση της BIC που μεταξύ άλλων τονίζει την ελληνικότητα της σε συγκεκριμένο τμήμα της.

Δεν είναι τυχαίο. Βλέπετε για χρόνια οι εταιρείες προσπαθούσαν να μας πείσουν πως δεν είναι ελληνικές. Χρησιμοποιούσαν ετικέτες με λατινικούς χαρακτήρες, ενσωμάτωναν ξενόγλωσση ορολογία (π.χ. “σούπερ” γεύση ή “τρέντι” ντυσίματα κλπ.). Υπήρχε η νοοτροπία πως το ξένο είναι και πιο καλό και σίγουρα πιο αρεστό ή μάλλον πιο αποδεκτό.

Η οικονομική κρίση τα άλλαξε όλα αυτά. Οι απολύσεις, η ανεργία, η εξαθλίωση ανάγκασε μεγάλη μερίδα του κόσμου να σκεφτεί έστω και καθυστερημένα με γνώμονα το τοπικό συμφέρον. Να θέλει να υποστηρίξει ντόπιες επιχειρήσεις και εγχώρια προϊόντα, οπότε τώρα θα έπρεπε να βρει ο καταναλωτής αυτές τις επιχειρήσεις και τα προϊόντα. Σε αυτήν την νέα (πρωτόγνωρη) τάση προσπάθησαν να ανταποκριθούν πολλές εταιρείες προσαρμόζοντας το marketing ακριβώς σε αυτό, στην ανάδειξη της ελληνικότητας.

Όπως αποδείχτηκε πάντως, αυτό δεν είναι ότι πιο απλό. Βλέπετε εδώ και λίγο καιρό η Amstel διαφημίζει το προϊόν της ως ελληνικό. Πόσο ελληνική είναι όμως η Amstel; Όλοι ξέρουμε πως η Amstel είναι μία ολλανδική εταιρεία παρασκευής μπύρας και το όνομα της προέρχεται από το ομώνυμο ποτάμι της χώρας. Πριν όμως καταδικάσουμε την εταιρεία, πρέπει να αναλογιστούμε την αλήθεια. Βλέπετε η Amstel που κυκλοφορεί στην Ελλάδα παράγεται στην Ελλάδα, χρησιμοποιεί μπουκάλια, καπάκια, χαρτάκια κλπ. όλα κατασκευασμένα στην Ελλάδα, ενώ παράγεται από 100% ελληνικό κριθάρι. Αυτό πόσο ελληνική την κάνει δεδομένου πως απασχολεί προφανώς αρκετούς έλληνες; Μην ξεχνάτε πως η εταιρεία ακολουθεί εξωστρεφή πολιτική χορηγιών συμμετέχοντας σε μικρές εκδηλώσεις ως και αρκετά μεγάλες και δαπανηρές όπως είναι η χορηγία στην Εθνική Ελλάδος. Πόσο όμως συμφωνούν με όλα αυτά οι ελληνικές μπύρες που και αυτές δεν χάνουν την ευκαιρία να διαφημίσουν την ελληνικότητά τους;

Το θέμα δεν είναι ποιος είναι περισσότερο ή λιγότερο έλληνας (ή μήπως αυτό είναι το θέμα;) το θέμα είναι ποιος επενδύει στην Ελλάδα. Ας μην ξεχνάμε μικρές και μεγάλες βιοτεχνίες που παράτησαν τα εργοστάσια τους στην Μακεδονία για να μετακομίσουν στην Βουλγαρία, τη Ρουμανία και τα… Σκόπια. Γιατί; Για φτηνά εργατικά χέρια και μικρότερη φορολογία. Και ύστερα; Θέλουν να λέγονται έλληνες με ελληνικά προϊόντα και εμείς πρέπει να τους υποστηρίζουμε; Ξανασκεφτείτε το. Ειδικά όταν κάποιες ξένες ετικέτες έχουν δαπανήσει τεράστια ποσά για να μεταφέρουν τις εταιρείες τους στην Ελλάδα και μάλιστα απασχολώντας σταθερά έλληνες εργαζόμενους.

Ξέρω πως ακούγεται λίγο υπερβολικό να σπαταλάμε τον χρόνο μας για να δούμε που και από ποιούς παράγεται το κάθε προϊόν που αγοράζουμε, ενώ μέχρι χθες απλά εστιάζαμε στην αναλογία τιμής/ποιότητας. Όμως έστω και σήμερα, έστω και αργά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τις ευθύνες μας σαν έλληνες, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την ευθύνη που έχουμε για να ανακυκλώνουμε αυτά τα λίγα λεφτά που κυκλοφορούν στην αγορά ώστε να επανακυκλοφορήσουν σε αυτήν. Είναι στο χέρι μας και στο πορτοφόλι μας :[

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΑΦΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΕ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ή ΜΗ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός πέμπτης ~ ΠΩΣ Η KPIΣΗ ΑΛΛΑΞΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ

Καληνωρίσματα. Στις εποχές που ζούμε πρέπει μάλλον να ξεκινήσουμε τον προβληματισμό ξεκαθαρίζοντας πως αναφερόμαστε σε αυτούς που έχουν δουλειά σήμερα. Φυσικά, το κείμενο μπορούν να ακολουθήσουν και όλοι εκείνοι που δυστυχώς ως θύματα της οικονομικής κρίσης στην χώρα μας, εξακολουθούν να αναζητούν μία θέση εργασίας.

Άλλωστε η κρίση δεν έχει αυξήσει μόνο την ανεργία, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν τα πράγματα και στην εργασία. Έτσι, σε μία πρόσφατη έρευνα που διεξήχθη σε εργαζόμενους, φάνηκε πως πλέον οι παροχές που μπορεί να προσφέρει μια εταιρεία στους εργαζόμενους της, δεν αποτελεί προτεραιότητα για τους τελευταίους. Έτσι, παροχές τύπου εταιρικών αυτοκινήτων, τεχνολογικού εξοπλισμού, προγράμματα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και άλλα παρόμοια, ενώ αποτελούσαν σημείο έλξης και συγκριτική διαφορά ανάμεσα στις εταιρείες, πλέον ακόμα κι αν παρέχονται δεν αποτελούν και παράγοντα ικανοποίησης. Το 70% των εργαζομένων σήμερα ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο για μετρητά. Αμφιβάλλετε; Το γεγονός πως όλοι αυτοί εργάζονται, δε σημαίνει πως πληρώνονται κιόλας! Πολλοί είναι έναν με δύο μισθούς πίσω, κάποιοι εργάζονται με διαφορετική σύμβαση από αυτήν στην οποία πραγματικά δουλεύουν και τελικά αυτό που προσβάλλεται είναι το τελικό ρευστό που καταλήγει στην τσέπη τους.

Θυμηθείτε (μας) πριν μερικά χρόνια. Το ρευστό ήταν αρκετό (άσχετα αν και τότε γκρινιάζαμε) και ο εργαζόμενος έθετε περαιτέρω απαιτήσεις. Καλό εργασιακό περιβάλλον, αυτοκίνητο, δυνατότητα εξέλιξης, σεμινάρια και άλλες παροχές που συνέβαλαν στην επαγγελματική του ολοκλήρωση. Σε εμένα σήμερα ακούγονται όλα αυτά όχι απλά μακρινά, αλλά και κεφάλαια από κάποιο βιβλίο διοίκησης επιχειρήσεων ή σκηνές από κινηματογραφική ταινία. Πλέον αν εργάζεσαι κάπου, είσαι τυχερός ανεξάρτητα από το τι αντιμετωπίζεις εκεί. Ενώ αν έχεις κάποιο περιθώριο, τότε δεν το συζητάμε: θες λίγα παραπάνω χρήματα και ακριβώς αυτήν την πρακτική προσέγγιση μου, επιβεβαιώνουν εφτά στους δέκα σημερινούς εργαζόμενους.

Τα εργασιακά θα είναι πάντοτε στο προσκήνιο και όταν η λαίλαπα των μέτρων και της κρίσης περάσει, όλοι μαζί, κράτος, επιχειρηματίες, συνδικαλιστές, εργαζόμενοι και πελάτες ίσως, θα αρχίσουμε από το μηδέν να διαμορφώνουμε μια νέα εργασιακή εικόνα. Ο μισθός θα είναι πάντοτε το σημαντικότερο, όμως η έννοια των παροχών θα επιστρέψει δυναμικά και ανάλογα με τα δεδομένα. Ελπίζω μόνο να μην είναι με εκπτωτικά κουπόνια για τον μανάβη και τον φούρναρη…

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΣΥΓΚΡΙΝΕΤΕ ΜΙΣΘΟ ΚΑΙ ΠΑΡΟΧΕΣ ΣΤΟ ΧΘΕΣ, ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΡΙΟ :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός τρίτης ~ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕNOI ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

Καληνωρίσματα. Διάβαζα τις προάλλες μερικές ενδιαφέρουσες διαφορές στον τρόπο που λειτουργούν μερικές ομοειδείς επιχειρήσεις. Για παράδειγμα, εντύπωση μου προκάλεσε πως στην Apple οι υπάλληλοι δεν συζητούν μεταξύ τους και δεν καλλιεργούν κανένα κλίμα συνεργασίας. Αν κάποιος μιλήσει στον οποιοδήποτε για την εργασία του θα απολυθεί έτσι απλά. Αντίθετα στην Google τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Οι υπάλληλοι εργάζονται σε ομάδες, κάθονται σε μεγάλα γραφεία ώστε να χωρούν περισσότεροι. Έχουν μεγάλα διαλείμματα ώστε να συζητούν μεταξύ τους και να έχουν όσο το δυνατό περισσότερη έμπνευση!

Σε μια εταιρεία με το άγχος της παραγωγής θα μπορούσε το δεύτερο παράδειγμα να μην ενδείκνυται όμως τα αποτελέσματα εντάσσουν την Google ανάμεσα στις πιο παραγωγικές εταιρείες παγκοσμίως με πλούσια γκάμα νέων προϊόντων ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Μήπως αυτό μας αναγκάζει να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας περί διοίκησης του προσωπικού. Μέχρι όμως ποιο σημείο μπορούμε να αναθεωρήσουμε;

Για παράδειγμα αν ο υπάλληλος μπαίνει κρυφά στον λογαριασμό του στο facebook, αυτό θα μπορούσε να με εξοργίσει! Μήπως όμως έτσι θα νοιώθει πιο οικεία έχοντας επαφή με αγαπημένα του πρόσωπα και άρα ίσως γίνει πιο αποτελεσματικός; Είναι κάτι σαν αυτό που συναντούσαμε παλιά με τους εργαζόμενους να παίζουν πασιέντζα στο γραφείο. Ίσως η λύση βρίσκεται κάπου αλλού. Ίσως πρέπει να εντείνουμε τις κοινωνικές σχέσεις των εργαζομένων μεταξύ τους ή με τους πελάτες τους.

Άλλωστε πολλές φορές οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από κινήσεις εντυπωσιασμού για να κινητοποιηθούν. Το κίνητρο είναι πράγματι ισχυρός παράγοντας στον τομέα της αποδοτικότητας. Είτε μιλάμε για “μπράβο” επιβράβευσης, είτε για την διάκριση “υπάλληλος του μήνα”, είτε απλά για μια ιδιαίτερη συζήτηση στην οποία ο εργοδότης θα πλέξει το εγκώμιο του υπαλλήλου του, πολλές φορές το κίνητρο δεν χρειάζεται να είναι χρήματα.

Σίγουρα είναι εύκολο να κάνεις τον υπάλληλο σου ευτυχισμένο, όμως κατά πόσο οι ευτυχισμένοι υπάλληλοι παράγουν καλύτερα προϊόντα; Και πόσο σκόντο είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε προκειμένου να το διαπιστώσουμε;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΝΤΑΣ ΛΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΥΣ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ :[

a few

επίρρημα: a few

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός τετάρτης - ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ vs ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ - Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΜΑΧΗ: ΜΑΖΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ

διαβάστε την…

ΠΡΩΤΗ ΜΑΧΗ

ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΑΧΗ

ΤΡΙΤΗ ΜΑΧΗ

Καληνωρίσματα. Η τηλεόραση έχει αλλάξει απίστευτα τα τελευταία χρόνια. Την ίδια ώρα που πολλοί που μιλούν για “τηλεοπτικά σκουπίδια” τα κανάλια προχώρησαν σε διαρθρωτικές αλλαγές που όπως θα δούμε συνδέονται άμεσα με το διαδίκτυο.

Αρχικά, σήμερα έχουμε θεματικά κανάλια. Ο τηλεθεατής μπορεί να παρακολουθήσει αθλητικά προγράμματα όλο το εικοσιτετράωρο χωρίς περιορισμούς, να παρακολουθεί ταινίες, ντοκιμαντέρ, ειδήσεις κ.α. απρόσκοπτος όλες τις ώρες της ημέρας. Είναι ακριβώς σα να πλοηγούμαστε σε μια διαδικτυακή σελίδα συγκεκριμένης θεματολογίας την οποία επισκεπτόμαστε όποτε θέλουμε για όσο θέλουμε πετυχαίνοντας στοχευμένη διασκέδαση.

Δεν αρκεί όμως η τηλεόραση να… μοιάσει στο διαδίκτυο, πρέπει να βοηθηθεί και από αυτό. Είναι αλήθεια πως εδώ και λίγο καιρό το web tv αποτελεί το πιο καυτό σημείο στις ιστοσελίδες των τηλεοπτικών σταθμών. Μέσω της συγκεκριμένης υπηρεσίας, οι σταθμοί μπορούν να μεταδίδουν όλη μέρα όλο ή μέρος του προγράμματος τους μέσω του διαδικτύου σε όσους απλά δεν μπορούν να έχουν τηλεόραση ή τηλεοπτική κεραία εκεί που βρίσκονται. Ουσιαστικά με αυτόν τον τρόπο η τηλεόραση βρίσκεται πλέον παντού! Το web tv όμως προσφέρει μία ακόμα πολύ ενδιαφέρουσα παροχή προς τους τηλεθεατές-χρήστες. Πλέον μπορεί να αποθηκεύει προγράμματα έτσι ώστε ο καθένας να μπορεί να παρακολουθεί προγράμματα που δεν πρόλαβε να δει στην τηλεόραση ή τον υπολογιστή του. Μιλάμε για το κεντρικό δελτίο ειδήσεων ή την αγαπημένη μας τηλεοπτική σειρά.

Το διαδίκτυο μπορεί να βοηθήσει την τηλεόραση ακόμα και στην αύξηση της τηλεθέασής της. Στην εκπομπή γνωστού δημοσιογράφου του CNN προσφάτως, θα ήταν καλεσμένος κάποιος διάσημος αστέρας του Hollywood. Μία μέρα πριν και ενώ τα διαφημιστικά παιζόντουσαν στον σταθμό από μέρες, έγινε γνωστό πως ο συγκεκριμένος ηθοποιός είχε μεθύσει και μπλέξει σε καυγά. Ο δημοσιογράφος τότε, το καταχώρησε στον λογαριασμό του στο twitter με αποτέλεσμα να γίνει γνωστό και στους εκατοντάδες ακόλουθους του αλλά και στους ακολούθους αυτών. Αποτέλεσμα; Η θεαματικότητα της εκπομπής χτύπησε κόκκινο! Γενικά, είναι εύκολο, άμεσο και πολύ προσιτό για κάποιο κανάλι να διαφημίζει το πρόγραμμά του μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Δεν είναι τυχαίο πως όλα τα τηλεοπτικά κανάλια που ακολουθούν σύγχρονες μεθόδους marketing, διαθέτουν λογαριασμούς στο facebook, το twitter κλπ.

Προφανώς το διαδίκτυο αποτελεί ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για την προώθηση της τηλεόρασης. Σε αυτήν την περίπτωση δεν βοηθά στο να κλείσουμε την τηλεόραση, αλλά στο να την ανοίξουμε! Σε αυτήν την μονομαχία αν δεν μπορούμε να σημειώσουμε νίκη υπέρ της τηλεόρασης, τότε σίγουρα θα την λήξουμε ισόπαλη.

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΝΙΚΗΤΗ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΙΝΟΝΤΑΣ ΤΡΟΠΟΥ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός πέμπτης - ΠΩΣ Η ΥΓΙΕΙΝΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΑΓΓΑΡΕΙΑ ΕΓΙΝΕ ΜΟΔΑ

Καληνωρίσματα. Ανακαλώ μνήμες με τη μάνα μου να με δελεάζει ή να με απειλεί προκειμένου να φάω τη σαλάτα μου, τα φρούτα ή τα όσπρια που είχε το τραπέζι όσο κι αν εμένα δεν μου άρεσαν. Αυτά στην παιδική ηλικία γιατί καμπόσο αργότερα -ως ενήλικας- αν κάτι δεν σου αρέσει, απλά δεν το καταναλώνεις.

Ουσιαστικά το παραπάνω, αντιπροσωπεύει την συντριπτική πλειοψηφία του λαού της Δύσης όπου έμαθε να καταναλώνει γρήγορο φαγητό με υψηλά λιπαρά και πολλές ανθυγιεινές ουσίες. Δεν είμαι διατροφολόγος κι έτσι αδυνατώ να σας παρέχω επαρκείς πληροφορίες επ’ αυτού. Θυμάμαι όμως ομάδες ανθρώπων που έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου και προειδοποιούσαν τον κόσμο για τις καταστροφικές συνέπειες που θα μπορούσαν να έχουν οι κακές διατροφικές συνήθειες. Σήμερα, τα αποτελέσματα είναι υπαρκτά, καθώς οι δείκτες υψηλής παχυσαρκίας και νέων ασθενειών που σχετίζονται με την κακή διατροφή, είναι μεγάλοι και οι συνέπειές τους, παντού γύρο μας.

Αμέτρητες καμπάνιες από διάφορους φορείς που ενημέρωναν για τα περί σωστής διατροφής έπεφταν συνεχώς στο κενό, μέχρι που η σωστή διατροφή βρήκε τον τρόπο να τρυπώσει και πάλι στην καθημερινότητα μας. Ο τρόπος δε θα μπορούσε να είναι ορθολογικός σε τούτον τον αλλόκοτο κόσμο, καθώς ακόμα και η πιο λεπτομερής ενημέρωση δεν είχε νόημα. Η σωστή διατροφή έπρεπε να γίνει “της μόδας”. Και έγινε! Πως; Μα η συνταγή είναι απλή και πολλάκις δοκιμασμένη. Παίρνεις διάσημους αστέρες της τέχνης και του αθλητισμού και τους προβάλλεις μαζί με το αντικείμενο που προωθείς. Θυμάμαι την γυμνάστρια Πετρουλάκη να δηλώνει: “όλα στον ατμό”, διάσημους αστέρες στις ΗΠΑ να έχουν λερωμένο το πάνω χείλος τους και να συνοδεύονται από το σλόγκαν “got milk?”, ποδοσφαιριστές να τρώνε γιαούρτια, ηθοποιοί να δημοσιεύουν τις διατροφές τους βασισμένες σε φρούτα και λαχανικά και πάει λέγοντας. Ακολουθώντας για καιρό αυτήν την πολιτική δεν δημιουργείς απλά μόδα, δημιουργείς τάση. Και πιστέψτε με, όσο κι αν θέλεις να αποφύγεις την μόδα πείθοντας τον εαυτό σου πως δεν είσαι θύμα της, δεν μπορείς ποτέ να ξεφύγεις από τις… τάσεις!

Ξαφνικά η υγιεινή διατροφή είναι τάση και όλος ο κόσμος γεμίζει το καλάθι του με φρούτα, λαχανικά, μάρκες με χαμηλά λιπαρά, με ελαιόλαδο και όλα αυτά χωρίς να είναι κανείς απόλυτα συνειδητοποιημένος για το όφελος, αρκεί που ακολουθεί την τάση, έστω υποσυνείδητα. Ακόμα κι έτσι, η πολιτική στέφθηκε με επιτυχία και αποδείχθηκε πως η προώθηση ή μάλλον η καθιέρωση μιας τάσης έχει πάντοτε θεαματικά ποσοστά επιτυχίας.

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΓΡΑΨΕΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΣΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΥΓΙΕΙΝΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός τετάρτης - ΕΧΕΤΕ ΤΟ ΧΡΗΜΑ; ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΗΛΙΟ: ΜΙΑ ΝΕΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Καληνωρίσματα. Το ζήτημα της εξεύρεσης πηγών εισοδήματος στην χώρα μας, δεν απασχόλησε μόνο εμάς τους ντόπιους που διακαώς προσπαθούμε να βρούμε τρόπους να κερδίσουμε λεφτά, αλλά και τους ξένους. Συνολικά αν φτιάχναμε μια λίστα μπορούσαμε κάλλιστα να προσθέσουμε την εκμετάλλευση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, των πλούσιων περιοχών μας που προσφέρονται για επενδύσεις τύπου λιμάνια, ξενοδοχεία κλπ., του τουρισμού μας που με λίγη προσοχή μπορεί και πάλι να επιστρέψει σε ανοδική πορεία όπως έδειξαν τα θετικά αποτελέσματα της περασμένης θερινής περιόδου, αλλά και αρκετά ακόμα.

Ένα από αυτά (τα αρκετά) είναι το πιο “τζάμπα πράμα” που ο καλός Θεός μας χάρισε εδώ στην νότια άκρη της Ευρώπης. Τον ήλιο! Ο ήλιος λοιπόν που –ειδικά εδώ στην Κρήτη- μας χαμογελά τουλάχιστον τριακόσιες ημέρες τον χρόνο, αποτελεί μία από τις πιο σημαντικές απαντήσεις στο ζήτημα της ενέργειας. Με το πετρέλαιο είτε να εξαντλείται, είτε οι ειδικές συνθήκες που επικρατούν στην Μέση Ανατολή να το κάνουν ολοένα πιο δύσκολα προσβάσιμο και άρα ακριβό, ο ήλιος είναι ελεύθερος, δωρεάν και το σημαντικότερο; Υπάρχει στην Ευρώπη!  Και ποιος δε θα ‘θελε να έχει πρόσβαση στην ενέργεια που ο καλός μας ήλιος προσφέρει! Σίγουρα μια σειρά από εταιρείες όπως η Motor Oil Hellas, η Nur Energie και η ολοκαίνουρια SOLAR THERMAL FUTURE EAST – CRETE οι οποίες έτρεξαν κυριολεκτικά να είναι οι πρώτες που θα προλάβουν να βρουν ένα κομμάτι γης για να απλώσουν τα κάτοπτρα αποθήκευσης της ηλιακής ενέργειας.

Ταξιδεύοντας κατά μήκος της εθνικής οδικής αρτηρίας στην Ανατολική Κρήτη θα διαπιστώσει κανείς στον δρόμο πολύ κοντά στην Σητεία, μερικές ανεμογεννήτριες να θυμίζουν στον ταξιδιώτη πως η Κρήτη μπορεί να παράγει ανεξάντλητα ποσά ενέργειας. Μέρος των ανεμογεννητριών αυτών υπάρχουν εδώ και είκοσι χρόνια. Ήταν τότε που κάποτε, κάποιοι το είχαν καταλάβει πολύ-πολύ νωρίτερα. Σήμερα όμως η Κρήτη είναι η νέα τάση στις συζητήσεις για ενέργεια. Τα αιτήματα που έχει λάβει η Περιφέρεια Κρήτης από τις παραπάνω και άλλες εταιρείες είναι καταιγιστικά. Μιλάμε για εξήντα και εβδομήντα MegaWatt, που τα μεταφράζω εγώ σε στρατό κατόπτρων σε εκτάσεις στην Κρήτη, κυρίως την ανατολική όπου ο ήλιος ξεχνάει να κρυφτεί!

Όλα καλά ως εδώ, ίσως γίνουμε πλούσιοι, θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς, όμως το πράγμα είναι λίγο πιο σύνθετο. Η Περιφέρεια δικαιωματικά προβληματίζεται για αυτήν την επίθεση αιτήσεων καθώς δέχεται έντονες αντιδράσεις από τους κατοίκους των εν λόγω περιοχών που αγωνιούν για τις συνέπειες τέτοιων επενδύσεων στην υγεία των πολιτών και στην κακοποίηση της γης. Η Περιφέρεια πρέπει αφενός να πείσει πως οι επενδύσεις αυτές δε θα έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην καθημερινότητα των ντόπιων και αφετέρου να διαχειριστεί σωστά την ευκαιρία αυτή που παρουσιάζεται. Οφείλει να δημιουργήσει ειδικούς χώρους υποδοχής τέτοιων υποδομών και κατόπιν να οργανώσει με τέτοιο τρόπο τις επιχειρηματικές προσπάθειες ώστε να μην επιβαρυνθεί η γη και το φυσικό κάλλος των περιοχών, να έχει ο τόπος τα μέγιστα δυνατά κέρδη από τις επενδύσεις και φυσικά να εξυπηρετηθούν οι επενδυτές. Άλλωστε ο ήλιος δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο της χώρας μας.

Μπορεί στην Ελλάδα μέχρι χθες να ήταν άγνωστη λέξη, όμως στην νέα πολλά υποσχόμενη ευκαιρία που παρουσιάζεται στην Κρήτη είναι σαφές πως πρέπει να επικρατήσει ο συντονισμός και η οργάνωση. Στο δικό μου το μυαλό είναι πολύ απλό: Έχουν τα λεφτά; Έχουμε τον ήλιο!

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΕ ΤΡΟΠΟΥΣ ΣΩΣΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΑΥΤΗΣ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός τετάρτης - ΑΛΛΑΞΤΕ ΚΑΡΙΕΡΑ ΧΑΡΗ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ

Καληνωρίσματα. Το μεγαλύτερο θύμα της οικονομικής κρίσης ήταν αναμφισβήτητα η ανεργία και είναι ακριβώς αυτή η ανεργία που προβληματίζει σήμερα όχι μόνο χιλιάδες απεγνωσμένους ανέργους αλλά και εκατομμύρια υπό τρομοκρατία εργαζομένους που εργάζονται με το καθημερινό άγχος της ενδεχόμενης απόλυσης ή μείωσης αποδοχών. Το προχθεσινό άνοιγμα εκατόν τριάντα έξι επαγγελμάτων αποτελεί ανακούφιση στην ανεργία, όμως…

…τι γίνεται αν κάποιος μείνει πραγματικά χωρίς δουλειά ή αν ο άνεργος ψάξει για μια θέση στον τομέα του; Η απάντηση δεν είναι πια η τετριμμένη που καλεί τον καθένα να στείλει περισσότερα βιογραφικά, να καταβάλλει περισσότερη προσπάθεια και να εκμεταλλευτεί τους γνωστούς από την προηγούμενη εργασιακή του εμπειρία στον χώρο. Αντ’ αυτού ίσως η λύση να βρίσκεται σε μια καθολική αλλαγή σελίδας, σε μια ριζική αλλαγή καριέρας.

Οι περισσότεροι από εμάς δουλεύουμε ή δουλεύαμε σε πόστα τα οποία ναι μεν μας εξασφάλιζαν ένα εισόδημα, όμως απείχαν κατά πολύ από το επιθυμητό με βάση τις δεξιότητες, τις ικανότητες και τις επιθυμίες μας. Δεν αναφέρομαι στον εργάτη που θα ήθελε να γίνει αστροναύτης(!) αλλά σε εκείνον που έχει ταλέντο στην επικοινωνία ή το γράψιμο, στη μαγειρική ή σε κάτι ρεαλιστικό.

Πραγματικά, ο επαναπροσδιορισμός του εργασιακού επιθυμητού με βάση τις ικανότητες του καθενός μπορεί ακόμα και εν μέσω κρίσης να αποδειχτεί μια αρκετά κερδοφόρα απασχόληση. Μια φίλη μου έψαχνε διακαώς για μια θέση σε ένα γραφείο όταν συνειδητοποίησε πως οι ικανότητές της στην γραφιστική μπορούν να την εξειδικεύσουν σημαντικά στην προσπάθεια της να βρει δουλειά. Και τελικά, βρήκε. Ένας άλλος γνωστός μου εργαζόταν σε μια τράπεζα ως υπάλληλος όταν απολύθηκε πρόσφατα. Με αξιόλογο ταλέντο στο γράψιμο, ξεκίνησε να απασχολείται με μικρής έκτασης κείμενα σε τοπικά περιοδικά και ιστοσελίδες και σήμερα έχει καταλήξει να κερδίζει ένα αρκετά ικανοποιητικό “μεροκάματο” και μάλιστα κάνοντας αυτό που πάντα αγαπούσε.

Η ενασχόληση με κάτι πολύ περισσότερο επιθυμητό μπορεί να είναι απίστευτα παραγωγική αν σκεφτεί κανείς πως κάνοντας αυτό που πραγματικά του αρέσει μπορεί να συνεισφέρει με νέες προτάσεις, καινοτομίες και δημιουργικές ιδέες στην εταιρεία που εργάζεται ή στην δική του επιχειρηματική δραστηριότητα. Όταν αγαπάς κάτι, μπορείς να σκεφτείς περισσότερα για αυτό και να είσαι πολύ πιο παραγωγικός.

Μια νέα σελίδα στην εργασιακή καριέρα μπορεί να αποβεί ιδιαίτερα θετική για το μέλλον μας και στην ανασφάλεια που επικρατεί σήμερα, η ανεργία ίσως αποτελεί το έναυσμα για την αλλαγή αυτή. Σκεφτείτε το…

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΕΠΙΛΕΞΕΤΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΑΥΡΙΟ :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός τετάρτης - ΑΠΟΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΟΠΩΣ ΒΕΛΤΙΩΝΟΜΑΙ ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΟΥΛΙΕΜΑΙ

Καληνωρίσματα. Το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης της κρατικής περιουσίας είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Ουσιαστικά αποτελεί τον καινούριο τομέα πολιτικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στα κόμματα, διχασμού ανάμεσα στους πολίτες και διαπραγματεύσεων με την τρόικα και την κυβέρνηση. Μάλιστα τα πνεύματα οξύνθηκαν όταν μας ζητήθηκαν αποκρατικοποιήσεις ύψους 50 δισεκατομμυρίων ευρώ, αίτηση που προκάλεσε την έντονη δυσφορία της κυβέρνησης για να συνεχιστεί η αντιπαράθεση για το ζήτημα.

Πριν προβληματιστούμε για ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, κρίνω σκόπιμο να επιχειρήσουμε να αποσαφηνίσουμε μερικούς όρους οι οποίοι πλέον χρησιμοποιούνται χωρίς καμία διάκριση ή υπευθυνότητα από τους ομιλητές που στο κάτω-κάτω πολιτικοί ή μη, αποτελούν δημόσια πρόσωπα. Έτσι καταλήξαμε σήμερα να συγχέουμε τις έννοιες των λέξεων “εκποίηση”, “αποκρατικοποίηση”, “διαχείριση”, “εκμετάλλευση” και “χρήση”. Μάλιστα πλέον θα βρούμε πολλούς να χρησιμοποιούν τη μία ή την άλλη λέξη θέλοντας να αποδώσουν το ίδιο νόημα. Σε αυτήν την περίπτωση ένα λεξικό είναι χρήσιμο, άλλωστε από αυτό εδώ το ιστολόγιο δεν πρόκειται να παραδώσω μαθήματα φιλολογίας. Τι γίνεται όμως όταν αυτές οι λέξεις χρησιμοποιούνται εσκεμμένα λανθασμένα; Όταν κάποιοι προσπαθούν να περάσουν μηνύματα πανικού και να δημιουργήσουν “κλίμα” μπερδεύοντας τις λέξεις και χρησιμοποιώντας αυτό το μπέρδεμα υπέρ τους;

Μπορεί το τελευταίο διάστημα ο πρωθυπουργός να δήλωσε πολλές φορές ξεκάθαρα πως δεν πωλείται ελληνική γη, όμως πόσες φορές ένας πολιτικός έχει κάνει δηλώσεις που πέφτουν στο κενό; Ουσιαστικά πρέπει να εξετάσουμε το ζήτημα από την πρακτική του πλευρά και να αφήσουμε παράμερα τις πολιτικές προσπάθειες άμυνας ή επίθεσης. Με αυτόν τον τρόπο θα βγάλουμε πιο σημαντικά συμπεράσματα. Κατά τη γνώμη μου το μοντέλο της εμπειρίας είναι το καλύτερο και τότε κάνω μια μικρή αναδρομή στις εμπειρίες μου τις φορές που ταξιδεύω στην Αθήνα. Και με βάση αυτό κάνω τις απαραίτητες συγκρίσεις. Συγκρίνω το αεροδρόμιο των Αθηνών με οποιοδήποτε άλλο στην Ελλάδα. Συγκρίνω τις υπηρεσίες του Αττικό Μετρό με οποιοδήποτε άλλο τρένο, τοπικά ή μη (βλέπε τον ΗΣΑΠ ή τον ΟΣΕ). Συγκρίνω την Αττική Οδό με τις κατά τόπους εθνικές οδούς στην Ελλάδα. Και τότε προβληματίζομαι. Καταλήγω σε πολλά συμπεράσματα, απογοητευτικά τα περισσότερα. Τρία πολύ βασικά παραδείγματα ιδιωτικών επιχειρήσεων που κοσμούν όμως την Ελλάδα και συγκεκριμένα την Αθήνα από την αρτιότητα των υπηρεσιών τους. Ας μην ξεχνάμε τα βραβεία που έχει λάβει το αττικό αεροδρόμιο και μετρό σε παγκόσμιο επίπεδο. Κι από την άλλη κρατικές υπηρεσίες που ουσιαστικά συμβάλλουν σε αυτό που λέμε “γιγαντιαίο δημόσιο”. Μηδαμινή συντήρηση, ανύπαρκτες υπηρεσίες και φυσικά μεγάλη παρακμή. Αν θέλουμε να το γενικεύσουμε, πουθενά στις δυτικές χώρες δε θα βρούμε τόσες πολλές υπηρεσίες να ελέγχονται από το κράτος.

Το ζήτημα δεν είναι αν μιλάμε για έλληνες ή ξένους, αλλά για ιδιώτες που θα χρησιμοποιήσουν καλούς διαχειριστές (managers) για να φτάσουν στον στόχο που έχει η κάθε επιχείρηση. Το κέρδος. Και πως επιτυγχάνεται αυτό; Με τη σωστή προώθηση, διαχείριση και εκμετάλλευση του αντικειμένου, προϊόντος ή υπηρεσίας. Αυτή η φιλοσοφία δραστηριότητας είναι και το συγκριτικό πλεονέκτημα των ιδιωτών έναντι της κρατικής διαχείρισης. Και σε αυτό το σημείο οφείλουμε όλοι να διαμορφώσουμε μια υπεύθυνη άποψη στο ζήτημα. Θέλουμε τις τεράστιες και ζημιογόνες κρατικές επιχειρήσεις ή ιδιώτες διαχειριστές που θα εκσυγχρονίσουν τις υπηρεσίες και γιατί όχι και να αυξήσουν τον ανταγωνισμό;

Ας μην παρασυρόμαστε από την προπαγάνδα που κυκλοφορεί ελεύθερη και υποκινούμενη στο διαδίκτυο και τις διάφορες πηγές παραπληροφόρησης. Η Ελλάδα δεν πωλείται. Η ελληνική γη ανήκει στους έλληνες οι οποίοι όμως αξίζουν καλύτερων υπηρεσιών που μόνο ο ιδιωτικός ανταγωνισμός μπορεί να προσφέρει.

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΠΑΡΕΤΕ ΘΕΣΗ ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός τρίτης - ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΩΣ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ

Καληνωρίσματα. Στις μέρες μας έχουμε μάθει να μετράμε τους ανθρώπους λαμβάνοντας υπόψη διάφορα κριτήρια που αφορούν την προσωπικότητα, τα επιτεύγματα, την ιδιοσυγκρασία τους και άλλα. Σκεφτείτε την πολιτική ιδεολογία, την οικονομική ευρωστία κλπ. Ένα από αυτά είναι και ο δείκτης νοημοσύνης. Το γνωστό IQ μπορεί να μας προσφέρει διάφορες και διαφορετικές πληροφορίες για κάποιον και συγκεκριμένα για το επίπεδο νοητικής του κατάρτισης.

Όμως αυτό δεν είναι αρκετό για να κρίνεις έναν άνθρωπο και άρα έτσι δημιουργείται ένα μεγάλο κενό σε ζητήματα ανθρώπινης αξιολόγησης. Το κενό αυτό έρχεται να αναπληρώσει μια σχετικά καινούρια θεωρία, όπως αυτή της Συναισθηματικής Νοημοσύνης (E.I. ή και EQ). Τι εξετάζει όμως η E.I.; Ακριβώς αυτό που δεν μπορεί η IQ, δηλαδή μη μετρήσιμα γεγονότα κι όμως εξίσου σημαντικά. Μην νομίζετε πως έχουμε να κάνουμε με κάτι εμπειρικό που αφορά ανθρώπινες σχέσεις και συναισθηματισμούς. Κάθε άλλο. Ο τρόπος που ένας άνθρωπος διαχειρίζεται τα συναισθήματά του έχει άμεσο αντίκτυπο στην καριέρα του, τις διαπροσωπικές του σχέσεις, στην αποδοχή του.

Η Συναισθηματική Νοημοσύνη δεν έχει να κάνει με κάποια αριθμητική μεταβλητή, σχετίζεται άμεσα με τον ίδιο μας τον εαυτό ενώ παράλληλα καθορίζει τις σχέσεις μας με τους άλλους. Οι βασικοί παράγοντες της E.I. αφορούν την αναγνώριση των συναισθημάτων του ίδιου του ανθρώπου και κατόπιν αποδοχή τους. το δεύτερο βήμα αφορά την αναγνώριση των συναισθημάτων των άλλων ανθρώπων με τους οποίους αλληλεπιδράς. Μια τέτοιου είδους μελέτη παρέχει τη δυνατότητα να αξιολογείται ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά αναλόγως με την ψυχολογία του, εργαλείο που αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα. Η E.I. μελετά την αυτογνωσία του πότε κάποιος αισθάνεται καλά, πότε κακά και το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και για τους άλλους ανθρώπους. Ουσιαστικά, το να μπορεί κανείς να “διαβάζει” την ψυχολογία του άλλου, του δίνει το προβάδισμα στο να μπορεί να αξιολογεί καλύτερα καταστάσεις, να προβλέπει γεγονότα και να προλαβαίνει δυσμενείς συνέπειες. Ο πλήρης αυτοέλεγχος του θυμού, των (ακραίων) αντιδράσεων, αποτελούν όλα δείγματα υψηλής E.I. Εκείνος που έχει την ικανότητα να φέρει σε υψηλό βαθμό όλα εκείνα που περιγράψαμε παραπάνω, κατέχει και υψηλό E.I. Και υψηλό δείκτη Συναισθηματικής Νοημοσύνης σημαίνει συγκριτικό πλεονέκτημα στην εργασία, τις διαπροσωπικές σχέσεις, στην αυτοεκτίμηση κλπ.

Να λοιπόν που ο Δείκτης Νοημοσύνης πολλές φορές δείχνει να υπολείπεται σε σημαντικότητα και πρακτική των συναισθημάτων και μάλιστα της συγκεκριμένης αλληλουχίας που απαρτίζει την Συναισθηματική Νοημοσύνη στον άνθρωπο. Εσείς, έχετε μετρήσει την Συναισθηματική σας Νοημοσύνη;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΔΟΚΙΜΑΣΕΤΕ ΝΑ ΜΕΤΡΗΣΕΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΣΑΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός πέμπτης - ΔΩΣΤΕ ΚΙΝΗΤΡΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΝ

Καληνωρίσματα. Αν θέλετε να κάνετε κάποιον να δουλέψει αποδοτικά, τότε χαρίστε του ένα ικανό κίνητρο. Η θεωρία αυτή μπορεί να βρει εφαρμογή σε κάθε έκφανση της ζωής. Ίσως εκ πρώτης όψεως να έχουμε να κάνουμε με την κλασική περίπτωση όπου ένας εργοδότης δίνει κίνητρα στον υπάλληλο του για να δουλέψει καλύτερα, όμως θα δείτε πως αυτό είναι απλά ένα παράδειγμα.

Ας αρχίσουμε όμως με τα εύκολα. Γιατί ναι, ο εργαζόμενος μπροστά στο δέλεαρ ενός επιπόπρσεθετου (bonus) εισοδήματος, θα γίνει πιο… παραγωγικός. Ίσως πρόκειται για μια επικείμενη προαγωγή ή ακόμα για προνομιακή αντιμετώπιση. Είναι αλήθεια αστείο, όμως το παράδειγμα αυτό δε διαφέρει σε τίποτα απ’ την περίπτωση του γονέα που τάζει ένα παγωτό στον μικρό του γιο για να φορέσει τη ζακέτα του ή σ’ εκείνον που υπόσχεται αυτοκίνητο εάν η κόρη του περάσει στην επιθυμητή πανεπιστημιακή σχολή. Ψάξτε το λίγο ακόμη. Θα βρείτε τον Θεό που μας υπόσχεται την αιώνια ζωή απλά και μόνο για να είμαστε καλοί άνθρωποι!

Δε θα αναλωθώ φέρνοντας παραδείγματα. Θα τα χρησιμοποιήσω όμως για να καταλήξω στο προφανές. Ο άνθρωπος επιζητά κίνητρα για να προσπαθήσει. Και τα κίνητρα αυτά δεν τα δίνει μονάχα ο ανώτερος στον κατώτερο, όπως είδαμε νωρίτερα. Η αλήθεια είναι πως το κίνητρο μπορεί να το δώσει ένας άνθρωπος που εμπνέει σεβασμό. Αυτό απλά σημαίνει πως θα είναι κάποιος που θα μπορεί να υλοποιήσει την δέσμευσή του. Και εκεί καταλήγω στο πιο σημαντικό κίνητρο που μπορούμε να λάβουμε. Αυτό από τον ίδιο μας τον εαυτό. Πως δημιουργούμε κίνητρα για… εμάς; Η απάντηση δεν είναι απλή. Πρόκειται για ένα κράμα συναισθημάτων, ιδεολογιών, εμπειριών, διορατικότητας και επιθυμιών. Η ψυχή αισθάνεται και επιθυμεί. Ο εγκέφαλος προσεγγίζει τεχνοκρατικά και στοχεύει σε συγκεκριμένους στόχους. Το επόμενο βήμα είναι να βρεθεί το όφελος από την όλη διαδικασία επίτευξης. Το όφελος αυτό είναι ουσιαστικά και το κίνητρο. Τι δείχνει αυτό όμως για τον άνθρωπο; Δυστυχώς δείχνει τον εγωισμό, τον εγωκεντρισμό του, το γεγονός πως δρα προς το προσωπικό του καλό. Που είναι η αυτοθυσία; Η προσπάθεια για το κοινό καλό; Λυπάμαι μα στη σημερινή κοινωνία, οι έννοιες αυτές απουσιάζουν (σχεδόν) πλήρως.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί πως κίνητρα δεν δίνουν μόνο οι άνθρωποι σε ανθρώπους, ακόμα κι αν συμπεριλαμβάνεται και ο ίδιος μας ο εαυτός, αλλά και τα γεγονότα. Θα μπορούσε κανείς να εκλάβει ως κίνητρο μια προηγούμενη επίδοση (στον στίβο για παράδειγμα) ή ένα ιστορικό γεγονός. Όπως και να’ χει όμως, αν το ψάξετε λίγο βαθύτερα, θα καταλήξετε στο ίδιο μακάβριο συμπέρασμα. Ο άνθρωπος θέλει κίνητρα για να προσπαθήσει, χρειάζεται προοπτικές για να “σηκωθεί”.

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΦΕΡΕΤΕ ΜΕΡΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΚΙΝΗΤΡΩΝ :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός πέμπτης - ΣΥΝΔΕΣΗ ΑΠΟΔΟΣΗΣ ΚΑΙ ΑΜΟΙΒΗΣ ΤΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ AYPIO

Καληνωρίσματα. Η παρατεταμένη περίοδος κρίσης που διανύουμε στα νοικοκυριά μας και κυρίως στις επιχειρήσεις, έχουν επιφέρει την ανάγκη δημιουργίας νέων, εναλλακτικών ή τροποποιημένων μεθόδων προσέγγισης της ανάπτυξης ή της κερδοφορίας. Αυτό είναι θεμιτό. Πως όμως επιτυγχάνεται κάτι τέτοιο. Η αλήθεια είναι πως πολλοί ξεκινούν δειλά-δειλά να μελετούν αριθμούς (τομείς) που άλλοτε αγνοούσαν και να επαναπροσεγγίζουν στόχους και τρόπους επίτευξής τους.

Τι μαθαίνουμε λοιπόν όταν κάνουμε τέτοιες αλλαγές; Πολλά μεταξύ των οποίων και τρόπους σύνδεσης των τρόπων διαφήμισης με το αποτέλεσμα που είναι φυσικά το κέρδος. Μη σας φανεί παράξενο αν ακούσετε πως πλέον πολλές επιχειρήσεις έρχονται σε συμφωνίες με διαφημιστικές εταιρείες για την ανάπτυξη μιας διαφημιστικής καμπάνιας που θα πληρωθεί από την επιχείρηση ανάλογα με την κερδοφορία που θα επιφέρει σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Βέβαια, όλοι ξέρουμε πως η διαφήμιση δεν είναι ο μόνος τρόπος προώθησης των προϊόντων και υπηρεσιών, οπότε καταλήγουμε στο ότι ο διαφημιστής δεν θα πληρωθεί με ένα συγκεκριμένο ποσοστό επί των πωλήσεων ή κερδών αλλά με μια προσυμφωνημένη φόρμουλα.

Αλλά ας ξεφύγουμε λίγο από το παράδειγμα του marketing και των διαφημίσεων. Ας κοιτάξουμε το παράδειγμα στο οποίο ένας εργοδότης που πλήττεται από την οικονομική κρίση και ενώ δεν θέλει να απολύσει προσωπικό δεν του είναι και εύκολο να το διατηρήσει με τις ίδιες συνθήκες. Μια πολύ καλή ιδέα θα ήταν η σύνδεση της αμοιβής με το αποτέλεσμα, την αποδοτικότητα δηλαδή του εργαζομένου. Ξέρουμε ασφαλώς τις συμβάσεις που έχουν επιχειρήσεις με εξωτερικούς πωλητές και οι οποίοι αμείβονται με προμήθειες και ποσοστά, αλλά αυτό είναι κάτι διαφορετικό. Ουσιαστικά εδώ μιλάμε για ένα προσύμφωνο που θα δίνει τη δυνατότητα στον εργαζόμενο να δουλεύει περισσότερο ή πιο σκληρά για να πετύχει κέρδος στο οποίο θα έχει έμπρακτη συμμετοχή.

Το παράδειγμα δεν είναι ουτοπικό. Πρόκειται για μια νέα εργασιακή πραγματικότητα που θα βασιστεί στην ουσία, στον ρεαλισμό και στις δυνατότητες των επιχειρηματιών και των εργαζομένων κατά αντιστοιχία. Αν δεν το έχετε παρατηρήσει ακόμα, στις επιχειρήσεις το καθεστώς αλλάζει άσχετα αν η νομοθεσία κάνει μικρά-μικρά βήματα μεταρρυθμίσεων και τα οποία τυγχάνουν μεγάλων αποδοκιμασιών από τους συνδικαλιστές. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια παγκόσμια πραγματικότητα οι οποία υπαγορεύει ευέλικτους managers με ευέλικτους εργαζόμενους. Η καλή συνεργασία τους θα επιφέρει οφέλη και για τους δύο.

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΣ ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ ΕΙΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΕΡΓΑΣΤΕΙΤΕ ΣΕ ΜΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΕ ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός πέμπτης - ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΩΣ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Καληνωρίσματα. Είναι βέβαιο πως αυτή η κυβέρνηση, θα μείνει στην ιστορία ως η πρώτη που δεν χάιδεψε αυτιά, που δεν δείλιασε εμπρός στο πολιτικό κόστος, που αποφάσισε να τα βάλει με όλους και με όλα προκειμένου να εξισωθούν τα δημοσιοοικονομικά στοιχεία κατ’ αναλογία με αυτά της υπόλοιπης Ευρώπης. Πολλές φορές βέβαια, δεν αρκεί να είσαι μόνος, πρέπει να έχεις την συμπαράσταση όλων εκείνων που εμπλέκονται στο εγχείρημα. Το άνοιγμα των «κλειστών επαγγελμάτων» αποτελεί ένα βασικό κλειδί που στοχεύει στο «ξεκλείδωμα» δύο στόχων, Αφενός της μείωσης της ανεργίας και αφετέρου της άνθισης του ανταγωνισμού.

Κακά τα ψέματα, λίγο-πολύ υπάρχουν πολλοί κλάδοι που είχαν «βολευτεί» με την υπάρχουσα κατάσταση, όμως στο εξής θα βλέπουν ομοειδείς επιχειρήσεις να ξεφυτρώνουν από παντού. Και τότε; Τότε τι κάνεις; Ρίχνεις τις τιμές, προσφέρεις περισσότερες υπηρεσίες; Κάνεις μια ανακαίνιση; Προχωράς σε μια διαφημιστική καμπάνια; Δυστυχώς οι περισσότεροι επιχειρηματίες μικρομεσαίων επιχειρήσεων δεν ξέρουν πώς να διαχειριστούν τον ανταγωνισμό κι έτσι σίγουρα στην αρχή θα βρεθούν προ (δυσάρεστων) εκπλήξεων. Το ζήτημα αφορά το management, την διοίκηση επιχειρήσεων δηλαδή, όπου αναγκαστικά όλοι θα επιζητούν άμεσα ή έμμεσα τρόπους να ενσωματώσουν τεχνικές management στην επιχείρηση τους. Κάποιοι ίσως το κάνουν κιόλας, οι περισσότεροι όμως θα συμφωνήσετε από την εμπειρίας σας στην αγορά, πως είναι χείριστοι διαχειριστές της επιχείρησης τους και οικονομικά και εμπορικά. Σε κάθε περίπτωση θα διαπιστώσετε πως σίγουρα ο ανταγωνισμός λειτουργεί περισσότερο υπέρ των καταναλωτών, όπως θα δούμε και παρακάτω.

Κι αν είναι έτσι τότε γιατί συνεχίζουμε να έχουμε παράπονα από τις επιχειρήσεις; Γιατί η βελτίωση των υπηρεσιών προοδεύει με ρυθμούς χελώνας και οι τιμές συνεχίζουν να είναι τόσο συγκριτικά υψηλές σε σχέση με άλλα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Μα η απάντηση βρίσκεται κρυμμένη ακριβώς σε αυτό. Στον ανταγωνισμό! Παράλληλα με το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων το Υπουργείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας και το Υπουργείο Οικονομικών προχώρησαν σε μια σειρά από άλλες δραστηριότητες που βραχυπρόθεσμα θα αποδειχθούν ιδιαίτερα χρήσιμες. Αρχικά, ήταν η συμφωνία της κυβέρνησης με μεγαλοεπιχειρηματίες, όπως ιδιοκτήτες πολυκαταστημάτων (supermarkets) για μια σεβαστή μείωση των τιμών σε βασικά καταναλωτικά αγαθά. Αυτό αποτέλεσε πολιτική επιτυχία καθώς πολλές εταιρείες προχώρησαν σε συμφωνία και μείωσαν τις τιμές σε σχεδόν 500 είδη καθημερινής χρήσης, από τρόφιμα, μέχρι καθαριστικά. Όσο για τους υπόλοιπους; Αναγκάστηκαν να προχωρήσουν σε ανάλογες μειώσεις τιμών, ακριβώς επειδή ο ανταγωνισμός τους το επέβαλε! Το πιάσατε τώρα; Το πώς λειτουργεί ο ανταγωνισμός; Το δεύτερο εγχείρημα της κυβέρνησης ήταν το χρήσιμο «Παρατηρητήριο Τιμών». Πρόκειται για μια διαδικτυακή –συνήθως- υπηρεσία στην οποία καταχωρούνται οι τιμές σε πολλά βασικά είδη από διάφορες υπηρεσίες. Τρόφιμα, είδη προσωπικής υγιεινής, πετρέλαιο, είδη ρουχισμού κλπ. συμπεριλαμβάνονται στην βάση δεδομένων που αποτελεί ένα εργαλείο για τον καταναλωτή ώστε να επιλέγει με κριτήριο τις τιμές και να διαλέγει προφανώς το φθηνότερο κατάστημα. Ποιός λογικός επιχειρηματίας τώρα δε θα θέλει να είναι ανταγωνιστικός στο Παρατηρητήριο Τιμών;

Τι μένει για να λειτουργήσει το «κόλπο» του ανταγωνισμού; Μα η επιχειρηματική παιδεία. Έγραψα στην αρχή πως οι έλληνες επιχειρηματίες μικρομεσαίων επιχειρήσεων στερούνται γνώσεων management κι αυτό με φοβίζει. Μέχρι να δουν την επιχείρηση τους να διαλύεται από κάποια μεγαλύτερη ή καλύτερη, θα συνεχίζουν να πωλούν ακριβά και να παρέχουν το ίδιο επίπεδο υπηρεσιών που παρείχαν πριν χρόνια αγνοώντας τον ανταγωνισμό. Αν δε με πιστεύετε πάρτε το παράδειγμα του τουρισμού, όπου στην «χρυσή του εποχή» στην Ελλάδα ελάχιστοι επένδυσαν τα κέρδη τους, ενώ «έγδυναν» τους ανυποψίαστους λόγω συναλλάγματος τουρίστες. Θυμάστε τι έπαθε ο τουριστικός κλάδος με την είσοδο του ευρώ όταν πια ο τουρίστας ερχόταν πιο… συνειδητοποιημένος; Πρέπει και θα μάθουν οι ελληνικές επιχειρήσεις να λειτουργούν κάτω από το περιβάλλον του ανταγωνισμού, όχι επειδή είναι καλό, αλλά επειδή αν δεν το κάνουν θα μείνουν έξω από την πίτα της αγοράς.

Ναι στον ανταγωνισμό λοιπόν ακόμα κι αν αναγκαζόμαστε να τον εμπεδώσουμε με έναν μάλλον βίαιο τρόπο στις μέρες μας. Ας μην ξεχνάμε πως ο ανταγωνισμός είναι πάντοτε προς όφελος του καταναλωτή και θυμηθείτε πως κάποτε θα γίνει και εργαλείο του επιχειρηματία.

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΕΚΘΕΤΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός πέμπτης - ΤΟ ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΘΑ ΔΙΟΙΚΕΙΤΑΙ ΑΠΟ MANAGERS

Καληνωρίσματα. Στα πλαίσια των ριζικών αλλαγών που προωθούνται με το “Νέο Σχολείο” έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε τα σχέδια του Υπουργείου Παιδείας όχι μόνο για την διδακτέα ύλη ή τους μαθητές και τα κτίρια, αλλά και για το διοικητικό προσωπικό. Τους διευθυντές και υποδιευθυντές. Δε σας κρύβω πως για μένα οι θέσεις αυτές αποτελούσαν δευτερεύουσα ισχύ στο εκπαιδευτικό σύστημα και το γεγονός πως ο διευθυντής ήταν και αυτός καθηγητής με υποχρεώσεις σαν όλων των συναδέλφων του, μαρτυρά πως είχα δίκιο.

Ξεχάστε όμως τον διευθυντή που ξέρατε και μάλιστα προτείνω να του αλλάξουμε και όνομα όπως θα προκύψει από το κείμενο αυτό. Οι διευθυντές δε θα αποτελούν στο εξής μέρος του εκπαιδευτικού δυναμικού, δε θα διδάσκουν και δε θα κατέχουν έναν τυπικό ρόλο που απλά πληρώνεται καλύτερα. Το σχολείο παύει να είναι μια μονάδα του Δημοσίου στα πρότυπα μιας ακόμα δημόσιας υπηρεσίας. Πλέον το σχολείο νοείται σαν Οργανισμός, όπως οργανισμό αποτελεί κάθε ιδιωτική ή δημόσια επιχείρηση. Ο Οργανισμός έχει έναν συγκεκριμένο σκοπό. Έτσι όταν πρόκειται για ιδιωτική επιχείρηση, σκοπός είναι το κέρδος, ενώ όταν πρόκειται για δημόσια σκοπός πρέπει να είναι η επίτευξη των στόχων που έχουν τεθεί από την ανώτερη βαθμίδα. Σε ότι αφορά το σχολείο ας βάλουμε ένα “Χ” ποσοστό άριστων μαθητών, την κάλυψη της διδακτέας ύλης στο συμφωνηθέν χρονικό διάστημα, την προώθηση ή συμμετοχή μαθητών σε συγκεκριμένους εξωσχολικούς κλάδους ή δραστηριότητες. Στόχοι που ξεπερνούν την τετριμμένη φιλοσοφία του σημερινού ελληνικού σχολείου.

Ποιός θα μπορούσε να διαχειριστεί επιχειρηματικά μια τέτοια πολύπλοκη διαδικασία; Προφανώς ένας διαχειριστής που θα θέτει στόχους και θα εφαρμόζει πρότυπα υλοποίησης με μια φιλοσοφία έμπρακτων αποτελεσμάτων παρά τυπικής εξάντλησης των σχολικών θεμάτων. Φανταστείτε μια επιχείρηση που επιθυμεί να αλλάξει φιλοσοφία και να θέσει νέους στόχους και απλά προσλαμβάνει τον κατάλληλο manager. Ο manager αυτός θα είναι ο σημερινός διευθυντής του σχολείου, θα αναλαμβάνει το χρέος της αξιολόγησης του διδακτικού προσωπικού και της σχολικής μονάδας. Θα πρέπει να αναλαμβάνει αποφάσεις που θα συντηρούν ένα ανταγωνιστικό σχολείο τόσο σε οργανωτικό όσο και σε επίπεδο επίδοσης μαθητών. Ο διαχειριστής αυτός θα αναλαμβάνει καθήκοντα έχοντας ένα ισχυρό βιογραφικό που δεν περιλαμβάνει μονάχα υψηλές ακαδημαϊκές και παιδαγωγικές γνώσεις, αλλά και κατάρτιση στο ζήτημα της οργάνωσης και διαχείρισης.

Ουσιαστικά το κράτος επιθυμεί αυτόνομα σχολεία που θα λειτουργούν με γνώμονα τον συναγωνισμό. Όροι όπως η καινοτομία και η οργάνωση αναμένεται να πρωταγωνιστήσουν στα νέα σχολεία και γι’ αυτό απαιτείται καλός σχεδιασμός και όραμα ποιότητας και καλών επιδόσεων. Το πρώτο βήμα θα πρέπει να κάνουν οι καθηγητές και είμαι σίγουρος ότι σύντομα θα ακολουθήσουν και οι μαθητές με το απαραίτητο κίνητρο. Το σχολείο γίνεται τόσο ενδιαφέρον όσο και το μέλλον των παιδιών μας.

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΞΙΟΛΟΓΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΔΙΟΙΚΟΥΜΕΝΩΝ ΑΠΟ MANAGERS :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός τρίτης - ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΤΗ ΡΟΥΤΙΝΑ ΜΑΣ

Καληνωρίσματα. Καλώς ή κακώς έχουμε όλοι μάθει να ζούμε σε ένα πλαίσιο που καθορίζει την καθημερινότητά μας. Πολλοί το ονομάζουν ρουτίνα. Στο πλαίσιο αυτό καλούμαστε να εκτελούμε καθημερινά πανομοιότυπες λειτουργίες για να φέρουμε εις πέρας υποχρεώσεις κυρίως, στην δουλειά, την οικογένεια, το περιβάλλον ή την υγεία μας. Δε θα εξετάσουμε στο παρόν κείμενο αν η ρουτίνα έγινε μέρος της ζωής μας με σκοπό να μας ωφελήσει παρέχοντάς μας σιγουριά ή να μας αδρανοποιήσει καθώς τερματίζει τις φιλοδοξίες μας.

Αυτό που αξίζει να δούμε είναι εκείνες τις περιπτώσεις που ο κανόνας επιβεβαιώνεται από μια σπάνια αλλά ενδιαφέρουσα προς μελέτη, εξαίρεση. Και τέτοιες εξαιρέσεις έχουμε άφθονες στη ζωή και κατά συνέπεια στην ρουτίνα μας. Προφανώς τα παραδείγματα περιττεύουν καθώς είναι κάθε άλλο παρά δυσεύρετα. Σκεφτείτε τον υπάλληλο που χάνει το δρομολόγιο για τη δουλειά επειδή οι οδηγοί έχουν απεργίες; Σκεφτείτε ένα βράδυ μετά τη δουλειά που δεν καταλήγει στον φαγητό, την τηλεόραση και τον καναπέ ή ακόμα μια ολόκληρη μέρα μακριά από τη δουλειά! Σε μια τέτοια αλλαγή θα φανταστεί κανείς πως η ξεκούραση θα παίξει τον πρώτο ρόλο, όμως δεν είναι πάντα έτσι.

Η διαταραχή του προγράμματος του ανθρώπου τον εμποδίζει συχνά να οργανώνει και διαχειρίζεται το χρόνο του αποδοτικά. Κι αυτό συμβαίνει κατά κόρον στη διακοπή της καθημερινότητάς του. Μπορεί σε μια τέτοια υποθετική μέρα να υπάρχει ο χρόνος να για μια βόλτα, για το συμμάζεμα –επιτέλους- της αποθήκης ή εκείνη τη μονοήμερη στα χιόνια, αλλά το ίδιο βράδυ ή το επόμενο πρωί η πραγματικότητα είναι μάλλον αποκαρδιωτική, καθώς η προσαρμογή στην ίδια την πασίγνωστη προσωπική καθημερινότητα είναι αφενός δύσκολη και αφετέρου περικλείει ένα σωρό άλλα προβλήματα όπως η συσσώρευση εργασιών που δεν επιτελέστηκαν τη μία μέρα απουσίας.

Προφανώς όμως ο άνθρωπος έχει ανάγκη τις διακοπές από το μονότονο και βεβαρυμμένο πρόγραμμά του, δεν είναι λύση να είναι έγκλειστος στη ρουτίνα του και οφείλει να απολαμβάνει τις αποδράσεις από αυτήν. Στο μεταξύ όμως, πρέπει να μάθει να σέβεται τη ρουτίνα του και να εκμεταλλεύεται τα όποια οφέλη της. Η ρουτίνα στα δικά μου αυτιά, ηχεί ως τάξη και η απουσία της είναι η αταξία, η αναρχία, το χάος. Η οργάνωση που η ρουτίνα θέτει είναι καταπραϋντικός παράγοντας ηρεμίας, ας τον κάνουμε εργαλείο στη ζωή μας και όχι εχθρό ή αφορμή μιζέριας.

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΨΕΤΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΡΟΥΤΙΝΑ ΣΑΣ :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός δευτέρας - ΓΙΝΕ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΣΩΣΤΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ

Καληνωρίσματα. Είμαι της άποψης πως κάθε άνθρωπος στη ζωή μπορεί να επιβιώσει αν απλά κάνει σωστή διαχείριση των πόρων του. Η λέξη διαχείριση είναι το κλειδί εδώ, είτε πρόκειται για χρήματα, είτε για μια επιχείρηση, είτε για το χρόνο, είτε για τον θυμό, είτε ακόμα για το άγχος. Πολλοί καταλήγουν να σπουδάζουν την διαχείριση (π.χ. Διοίκηση Επιχειρήσεων) κι άλλοι απλά το έχουν έμφυτο μέσα τους!

Σκεφτείτε μια ομάδα ποδοσφαιριστών που μπαίνουν στο γήπεδο χωρίς σχέδιο ή χωρίς κανέναν συντονισμό στο παιχνίδι τους. Φυσικά στο ποδόσφαιρο υπάρχουν οι προπονητές γι’ αυτόν τον σκοπό. Στο ποδόσφαιρο έγραψα; Μα κανείς δεν έχει ακούσει για το life coaching; Πρόκειται για μια νέα τάση που επισήμως δεν έχει αναγνωριστεί ακόμα ως κάποιον κλάδο της Διοίκησης Επιχειρήσεων και δικαίως μιας και δεν αφορά μόνο τις επιχειρήσεις. Το life coaching μπορεί να αφορά πολύ προσωπικά ζητήματα του ανθρώπου όπως το άγχος στη δουλειά, η ανάγκη για απώλεια βάρους, ένας αποτυχημένος γάμος ή μια ερωτική απογοήτευση. Ωστόσο δεν αποτελεί μια υπηρεσία εκτόνωσης, ούτε απαρτίζεται από ανθρώπους που απλά ξέρουν να ακούνε, για την ακρίβεια οι… “προπονητές ζωής” δεν είναι καν ψυχολόγοι. Είναι πτυχιούχοι managers και ορίζουν τις υπηρεσίες τους με βάση της θεωρίες της διοίκησης ή διαχείρισης, για να θυμηθούμε την πρώτη παράγραφο.

Ουσιαστικά η “απάτη” του life coaching είναι ότι αποτελεί έναν οδηγό επιβίωσης για όσους δεν έτυχε να τον συναντήσουν στα έδρανα ή στο πεζοδρόμιο της ζωής (για να γίνω και λίγο γραφικός). Ελάτε, παραδεχτείτε το. Όλοι έχετε εντοπίσει περιπτώσεις ή γεγονότα που μετέπειτα παραδεχτήκατε πως χειριστήκατε λάθος, δεν δώσατε την πρέπουσα σημασία ή ασχοληθήκατε υπερβολικά χωρίς τελικά ν’ αξίζει. Όλοι έχουμε κάνει λάθος εκτιμήσεις –μιας και υποκειμενικά όντα- που μας οδήγησαν σε λάθος καταστάσεις. Πολλές φορές ακούμε συμβουλές από φίλους και οικογένεια όμως η αλήθεια είναι ότι σπάνια τις εφαρμόζουμε. Είναι όπως ο ποδοσφαιριστής που ακούει γνώμες από τους φιλάθλους στην κερκίδα. Όμως ένας προπονητής; Ένας προπονητής έχει πάντοτε άλλη βαρύτητα. Εκπέμπει σεβασμό και μοιράζεται την κατάσταση μαζί με τον πρωταγωνιστή προσφέροντας και μια πιο αντικειμενική προσέγγιση. Κι όμως, υπάρχουν συγκεκριμένες τεχνικές αποφυγής των προβλημάτων αυτών. Θα σας εκπλήξει μια πεντάλεπτη διακοπή απ’ όλα για αναλογισμό, ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη, ένας απολογισμός με τα “συν” και “πλην” της ημέρας που πέρασε ή μια “καλή πράξη” σε κάποιον.

Με τα παραπάνω δε σας συστήνω να απευθυνθείτε σε έναν προπονητή ζωής, σας προτρέπω να γίνεται οι ίδιοι προπονητές στη ζωή σας. Σκοπός είναι να μπορεί ο καθένας να μπορεί να εκτιμά τις καταστάσεις με ψυχραιμία και ρεαλισμό. Να μπορεί να αναλύει τα προβλήματα και τους κινδύνους και να τους ταιριάζει με τους πόρους, τις δυνατότητες και τις ευκαιρίες που του παρουσιάζονται. Μόνο έτσι μπορεί να αποφύγει παγίδες, να επιλύσει προβλήματα και να σχεδιάζει ένα πετυχημένο μέλλον. Εσύ είσαι έτοιμος να γίνεις προπονητής της ζωής σου;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΕ ΠΩΣ ΣΧΕΔΙΑΖΕΤΕ ΝΑ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »