ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ παρθενώνας, το προσκυνητάρι της ανθρωπότητας

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει ο Ιωάννης Ασλανίδης

Πρόσφατα διάβασα ένα κείμενο το οποίο αναφερόταν στην απεργία των συμβασιούχων του αρχαιολογικού χώρου της Ακροπόλεως και τις συνέπειες εξ αυτής.

Όσο και αν προσπάθησα να δικαιολογήσω την συμπεριφορά των συμβασιούχων, που εργάστηκαν στο Παγκοσμίου φήμης Ιστορικό Μνημείο της Ακροπόλεως, εστάθη αδύνατον.

Πιστεύω ότι, τουλάχιστον οι εργαζόμενοι ή οι εργασθέντες στα αθάνατα αυτά μνημεία του τόπου μας, θα αισθάνονται ή αισθάνθηκαν την γοητεία και το μεγαλείο, μυούμενοι σε μία Μυσταγωγία των Ιερών Ιστορικών μνημείων, όταν συμμετέχουν με τους προσκυνητές που επισκέπτονται, απ’ όλα τα μέρη του κόσμου, την Ακρόπολη με τον Παρθενώνα.

Φαίνεται όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα, διότι οι εργατοπατέρες-καθοδηγητές έχουν άλλη γνώμη. Καίτοι! Γνωρίζουν και γνωρίζει κάθε συμβασιούχος ότι, η εργασία των αυτή έχει ημερομηνία λήξεως, όμως, για τον τρόπο διεκδίκησης όποιων δικαίων έχουν, επιλέγουν να φέρουν ζημιά στη χώρα και ταλαιπωρία και απογοήτευση εκείνων, που ούτε υπεύθυνοι είναι για τα προβλήματά των και ούτε μπορούν να κάνουν κάτι. Αντίθετα έπρεπε να σκεφθούν ως υπεύθυνοι ότι η εργασία των στον ευαίσθητο αυτό χώρο, δημιουργεί μόνο προϋποθέσεις για τους εργαζομένους αυτούς ώστε, όταν δημιουργηθούν ανάγκες προσλήψεων να έχουν προτεραιότητα στις προσλήψεις και τίποτε άλλο.

Αυτά βέβαια για τους, με λαθεμένη και επιζήμια σκέψη, εργατοπατέρες είναι ψηλά γράμματα. Διότι! δεν δίστασαν να ωθήσουν τον προβληματισμένο πρώην εργαζόμενο σ’ αυτές τις ακραίες πράξεις καταπατώντας κάθε στοιχείο ανθρωπίνου δικαιώματος. Δηλαδή! Δεν επέτρεψαν την είσοδο, στο παγκοσμίου φήμης Ιστορικό μνημείο της πατρίδος μας, στους ξένους προσκυνητές του Παρθενώνα και να τους στερήσουν την μοναδική ίσως ευκαιρία της ζωής των, να δουν και να προσκυνήσουν την Ιστορία μας.

Δεν φταίνε οι ξένοι επισκέπτες σε τίποτε και όμως τιμωρούνται και παράλληλα δυσφημίζεται η Πατρίδα μας, από αυτούς που έπρεπε με δέος και Ιστορική ευθύνη να διαφημίζουν αυτήν. Ενώ! Αυτοί αντίθετα προσπάθησαν να εκβιάσουν το κράτος δι’ ίδιον συμφέρον. Περισσότερη λογική και συνεργασία δεν έβλαπτε.

Έχει ενδιαφέρον, στην προκειμένη περίπτωση, να δούμε την εποχή της Τουρκοκρατίας, τι σκέπτεται ένας Τούρκος την εποχή εκείνη για τον Παρθενώνα και την Ακρόπολη. Έχει βρεθεί μία επιστολή του Κιουταχή προς τον Βεζίρη της Βούλας, που δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του, γιατί έπεσε στα χέρια των Επαναστατών. Μεταξύ άλλων ο Κιουταχής γράφει για την Ακρόπολη: «… Το φρούριο της Αθήνας καθώς σας είναι γνωστό είναι παλαιόθεν οικοδομημένο εις πέτραν υψηλήν και δύσβατον. Επειδή είναι τόπος παλαιότητας και παλαιόθεν εβγήκαν εξ αυτού του τόπου πολλοί περιβόητοι φιλόσοφοι και επειδή τα όποια έχει τεχνικά έργα της αρχαιότητας προξενούσι θαυμασμόν εις τους πεπαιδευμένους Ευρωπαίους, δια τούτο όλοι οι Ευρωπαίοι θεωρούσι το φρούριο τούτον, ως ιδίαν αυτών οικίαν και επειδή το νομίζουν ως προσκυνητάριο, τόσον οι Ευρωπαίοι καθώς και όλα τα Έθνη των απίστων το υπερασπίζουσι…».

Σπίτι και προσκυνητάρι των Ευρωπαίων και όχι μόνον, βλέπει ένας Τούρκος ο Κιουταχής την Ακρόπολη, αρκετά χρόνια προτού να έλθει ο Ερνέστος Ρενάν, να προσευχηθεί στον Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως.

Κρίμα! για την πατρίδας μας, με τον παγκοσμίου φήμης ζείδωρο Ιστορικό φως της, που έδωσε στην παγκόσμια ανθρώπινη κοινότητα, φως από την φλόγα της και Αυτή, χάριν των σημερινών Ελλήνων κατοίκων της, έμεινε και παραμένει ένα ταπεινό λιχνάρι που τρεμοσβήνει επικίνδυνα.

Ιωάννης Μ. Ασλανίδης
Αντιστράτηγος ε.α.
Επίτιμος Δκτης της Σ.Σ.Ε.

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ «σημεία των καιρών» σε ανοχύρωτη χώρα…

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Του Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας

Την ώρα που ακόμη καπνίζουν τ’ αποτρόπαια αποκαΐδια από την έσχατη (αλλά βεβαίως όχι και στερνή) εθνική τραγωδία μας, πολλά λέγονται και γράφονται για τις ευθύνες και τα λάθη που οδήγησαν σ’ αυτήν. Και εδώ δεν μιλάμε βεβαίως για απλά λάθη, αλλά για μία απερίγραπτη κατάσταση αθλιότητας που παραπέμπει φυσικά και στη δεδομένα ανίκανη κι εγκληματικά ανεύθυνη κυβέρνηση και στην ανυπαρξία του ευρύτερου κρατικού μηχανισμού και στην τρομακτική αδυναμία περιφρούρησης της χώρας από εμπρηστές και κάθε λογής άλλους ορκισμένους εχθρούς, αλλά ασφαλώς και σε σφάλματα του παρελθόντος (όπως η άναρχη και αυθαίρετη δόμηση). Μια συνολική δηλαδή κατάσταση που συνάδει (αυτή τη φορά όμως με πολύ πιο ζοφερά χρώματα) με όσα ήδη γνωρίζουμε για μια χώρα προδομένη, διαλυμένη, ακυβέρνητη, χυδαία ξεπουλημένη, έρμαιο σε οποιονδήποτε ντόπιο και αλλόφυλο επίβουλο, ένα οικόπεδο ξέφραγο όπου τίποτε απολύτως δεν λειτουργεί, ένα άντρο αλητείας, παρανομίας, απάτης και προχειρότητας. Μια χώρα πλήρως ανοχύρωτη, όπου οι ποικιλόμορφοι επιδρομείς δεν είναι απλώς προ των θυρών, αλλά έχουν ήδη προ πολλού μπει μέσα απ’ αυτές και τη διαγουμίζουν.

Η χώρα όμως είναι ανοχύρωτη όχι μόνο υλικά, αλλά πρωτίστως πνευματικά. Ένας λαός από δεκαετίες εκμαυλισμένος, που έχει βολευτεί μέσα στον βούρκο της αποστασίας από τον Θεό και αρνείται πεισματικά να ελευθερωθεί από τα δεσμά και να ξαναζητήσει το έλεός Του. Λαός δυσσεβής και παράνομος, που νυχθημερόν μελετά κενά. Λαός που δεν αντιδρά σχεδόν για τίποτε, αλλά παρακολουθεί απαθής την καθημερινή και συστηματική εθνική, δημογραφική, εκπαιδευτική και πρωτίστως πνευματική διάλυση του τόπου του και του μέλλοντος των ίδιων των παιδιών του. Λαός που συνεχίζει να αποχαυνώνεται μπροστά στις τηλεοπτικές οθόνες, να αναλίσκεται σε χαρωπές και πλήρεις ανοησίας γελοιότητες στο facebook, να καταπίνει αμάσητα τόσα και τόσα νεοταξίτικα σκουπίδια. Λαός που συνεχίζει να χαίρεται για τις ψευτοπροοδευτικές φωνές των νεοεποχιτών ρασοφόρων του και να εξεμεί ύβρεις εναντίον όσων του λένε πραγματικό λόγο αληθείας. Λαός που πόρρω απέχει από το να πέσει στα γόνατα για να κλάψει για τις αμαρτίες και την αποστασία του, από τη στιγμή που ακόμη δεν έχει κάν στοιχειώδη επίγνωση περί αυτών. Λαός που όχι μόνο αγνοεί παντελώς τι σημαίνουν πνευματικοί νόμοι και πώς λειτουργούν, αλλά και χλευάζει από πάνω, εξουθενώνοντας όσους το επισημαίνουν ως σκοταδιστές και φρενοβλαβείς.

Και φυσικά δεν θέλουμε να γενικεύουμε, ούτε συλλήβδην να μηδενίζουμε. Είναι βέβαιο πως υπάρχουν και αρκετοί σε αυτόν τον τόπο που αισθάνονται και δρουν διαφορετικά. Αρκετοί ζουν εν μετανοία και αυτό είναι που μας στηρίζει, μαζί με τις μεσιτείες της Παναγίας και των αγίων μας, καθώς και με τις αδιάλλειπτες προσευχές των εν ζωή πνευματικών αγωνιστών της πίστης μας (στα μοναστήρια και στον κόσμο), που μας κρατούν ακόμη όρθιους, κόντρα στη γενική κατάρρευση, την ανομία, τη σαρκολατρεία, τον δαιμονισμό, το αίμα των εκτρώσεων, το παιδομάζωμα και την πνευματική γενοκτονία των παιδιών μας. Δεν ξέρουμε όμως πόσοι είναι αυτοί και αν επαρκούν (σαν τους επιποθούμενους έστω 10 των Σοδόμων), για να αποτρέψουν την καταβαράθρωση και τα επερχόμενα δεινά. Όλα αυτά εξάλλου (και το πόσοι είναι και το αν επαρκούν) μόνο ο Θεός το γνωρίζει και θα το κρίνει. Εμείς μόνο με τον φτωχό και ανεπαρκή λογισμό μας μπορούμε να κάνουμε εκτιμήσεις. Ανθρωπίνως και πλημμελώς. Δυστυχώς όμως αυτά που βλέπουμε, ακούμε και διαβάζουμε καθημερινά ολόγυρά μας, ανθρωπίνως, δεν αφήνουν περιθώρια και για πολλά χαμόγελα. Ευχόμαστε να διαψευστούμε, δυστυχώς όμως η εικόνα που βγαίνει μέσα απ’ όλα αυτά δεν είναι εικόνα ενός λαού που μαθαίνει από τα παθήματά του, που διδάσκεται από τις δοκιμασίες του, που δείχνει σημάδια ανάνηψης και μεταστροφής. Είναι αντίθετα εικόνα που μέρα με τη μέρα γίνεται μάλλον ολοένα και πιο ζοφερή, όλο κι πιο σπιλωμένη από τη λάσπη της ανοησίας, της χυδαιότητας, της αμετανοησίας και της βλασφημίας.

Και τη ζοφερή αυτή εικόνα δυστυχώς την επιτείνουν και όσοι φέρουν την κατεξοχήν πνευματική ευθύνη για την ανατροπή της. Ο λόγος για τη συντριπτική πλειονότητα των επισκόπων μας (αλλά και γενικότερα των κληρικών μας) που ακόμη κι αυτή την ώρα της οδύνης και της αγωνίας (και μετά απ’ όσα έχουν ήδη προηγηθεί στην προδομένη και ματωμένη μας πατρίδα) συνεχίζουν να αδρανούν ή και να συναινούν με όσους (όπως ήδη προαναφέρθηκε) αποκοιμίζουν τον λαό, εκφέροντας λόγο ακατάσχετης αγαπολογίας και νεοεποχίτικης κακοδοξίας και επιχειρώντας να ερμηνεύσουν τον Θεό κατά τα τραγικά μέτρα τους και τον χαλασμένο λογισμό τους. Και φυσικά, για να το ξεκαθαρίσουμε, επειδή πολλά γράφτηκαν πάλι τις τελευταίες μέρες: ουδείς είπε πως ο Θεός δεν είναι αγάπη ή πως είναι εκδικητικός - οπότε είναι πραγματικά να απορείς πού τα βρίσκουν κάποιοι αυτά τα ξεδιάντροπα ψεύδη που λένε, προκειμένου να «στηρίξουν» την στρεβλή ψευτοθεολογία τους.

Από την άλλη πλευρά όμως, έχουν άραγε ακούσει ποτέ τους τίποτε όλοι αυτοί οι διαπρύσιοι κήρυκες της…αγάπης για την ύπαρξη των «πνευματικών νόμων» (όπως με τόση έμφαση τόνιζε ο Άγιος Παΐσιος); Έχουν ακούσει για τα επίχειρα της αποστασίας και της εωσφορικά εμμονικής αμετανοησίας; Έχουν ακούσει τίποτε περί θείας οργής ή θείας παιδαγωγίας, όταν ο λαός αρνείται πεισματικά να βγει από τον βούρκο μέσα στον οποίο ζει και ο Θεός επιτρέπει δεινά και δοκιμασίες, για να ξυπνήσει και να έλθει «εις εαυτόν»; Έχουν πραγματικά διαβάσει καθόλου το Ευαγγέλιο και τα κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας για να δουν τι αναγράφεται σχετικά, αντί να τα επικαλούνται διαστρεβλωτικά για να τα χωρέσουν με τρόπο προκρούστειο στην έωλη αγαπολογία τους; Δεν περνάει καν από το μυαλό τους η υποψία ότι το πνευματικό χρέος τους είναι να καλέσουν επιτέλους αυτόν τον λαό σε μετάνοια (πέφτοντας φυσικά πρώτοι οι ίδιοι στα γόνατα για να κλάψουν για τις δικές τους πολυπληθείς αμαρτίες), αντί να συνεχίσουν να τον καθησυχάζουν και να τον αποκοιμίζουν με ανυπόστατα αγαπολογικά παραμύθια της νεοεποχίτικης Χαλιμάς (τα οποία δεν είναι απλώς ανούσια, αλλά και ολέθρια, καθώς η αποδοχή τους καθιστά ουσιαστικά περιττή και την έμπρακτη μετάνοια και τον αναγκαίο επακόλουθο πνευματικό αγώνα); Ή μήπως έχουν υποστεί τόση πνευματική τύφλωση, που τα θεωρούν μυθεύματα όλα αυτά πλέον, όπως κι οτιδήποτε άλλο παρεκκλίνει από την πλάνη που έχει εδώ και χρόνια κατακλύσει τους εγκεφάλους τους; Έχουν εντέλει την παραμικρή υποψία για το πόσο ένοχοι πνευματικής προδοσίας είναι και τι λόγο θα δώσουν μια μέρα στον Θεό, που όχι μόνο φάνηκαν ανίκανοι να εμπνεύσουν και να καθοδηγήσουν τον λαό μας στην κρισιμότερη ίσως ώρα της Ιστορίας του, αλλά - ακόμη χειρότερα - κατάντησαν εκμαυλιστές και διαφθορείς, «ὁδηγοὶ τυφλοί», που «κλείουσιν τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων»;

Ας μην τρέφουμε αυταπάτες όμως για τον ρόλο και όλων ημών των υπολοίπων. Το ότι πλείστοι από τους φερόμενους ως πνευματικούς ταγούς μας έχουν φτάσει σε αυτή την κατάντια και το ότι πάμπολλοι ακόμη συναινούν έστω και σιωπηρά, ουδόλως αποσείει τις ευθύνες όλων μας και ουδόλως μας προσφέρει δικαιολογίες. Το αν οι οδηγοί μας οι πνευματικοί (όπως άλλωστε και οι κοσμικοί) είναι ανάξιοι, αυτό δεν αναιρεί ότι ενδέχεται τελικά να είναι απολύτως αντάξιοι ημών, ως σαρξ εκ της σαρκός του ίδιου αλλοτριωμένου κι εκφαυλισμένου λαού - και προφανώς δεν μπορεί παρά να περνάει από τον νου μας το γνωστό περιστατικό, όπου απαντώντας ο Θεός στις επίμονες ερωτήσεις ενός ασκητή γιατί μας έστειλε τέτοιους τυράννους, του αποκρίθηκε το ανατριχιαστικά αφοπλιστικό «επειδή δεν μπόρεσα να βρω χειρότερους».

Προφανώς λοιπόν, τοιούτοι έπρεπον ημίν και αρχιερείς και πολιτικοί και λοιποί αξιωματούχοι και διανοούμενοι και δημοσιογράφοι και δικαστικοί και εκπαιδευτικοί και ό, τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Τέτοιοι και χειρότεροι. Και ενώ οι πλημμύρες, οι πυρκαγιές, οι σεισμοί και οι άλλες (κυριολεκτικά) θεομηνίες συνεχίζονται και θα κλιμακώνονται μέρα με τη μέρα μέσα σε αυτό το πρωτοφανώς παράδοξο κι εφιαλτικό καλοκαίρι (και καθώς ταυτόχρονα επιμένουμε να τα παραβλέπουμε όλα αυτά, μιλώντας ως πείσμονες ανόητοι για τυχαιότητες, κλιματικές αλλαγές ή οτιδήποτε άλλο, πλην της πραγματικής αιτίας), δεν αφορά ασφαλώς μόνο στους ταγούς η περίφημη ερώτηση του Χριστού: «ὑποκριταί, τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι;» Απευθύνεται σε όλους μας…

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ που είναι οι μκο να βοηθήσουν τους έλληνες πληγέντες;

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει ο Θάνος

Είναι τραγικό αλλά οι προδότες στην πατρίδα μας έχουν επιτρέψει σε δεκάδες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις ξένων να βοηθούν (δήθεν) τους (πάλι δήθεν) "πρόσφυγες" στα νησιά μας, αλλά καμιά από αυτές δεν εμφανίστηκε στα καμένα της Ανατολικής Αττικής να βοηθήσει τους πληγέντες από την τρομερή πυρκαγιά που κατέστρεψε ολόκληρες συνοικίες και οικισμούς και μέχρι τώρα έχει προκαλέσει πέρα από τις ανεπανόρθωτες καταστροφές και 74 θανάτους και εκατοντάδες τραυματίες....
Και ο τραγικός απολογισμός συνεχώς μεγαλώνει...

Επίσης το ίδιο τραγικό είναι ότι όλες οι δυνάμεις και τα σκάφη του λιμενικού που θα μπορούσαν να σώσουν χιλιάδες ανθρώπους που κινδύνευαν στις ακτές όπου πλησίαζαν οι φλόγες, βρίσκονται εδώ και χρόνια στα νησιά μας προσπαθώντας να διασώσουν τους λαθρομετανάστες που επιχειρούν με την βοήθεια των λαθρεμπόρων διακινητών να περάσουν τα ελληνικά θαλάσσια σύνορα και να βρεθούν σε κάποιο ελληνικό νησί, με αποτέλεσμα οι ήρωες λιμενικοί μας με τα πενιχρά μέσα και με βοήθεια κυρίως από το Πολεμικό Ναυτικό προσπαθούν να επιτελέσουν το έργο τους...

Ακούστε την τραγική μαρτυρία μιας αυτόπτη μάρτυρα που βρέθηκε πολύ κοντά στο σημείο που κάηκαν ζωντανοί 25 συνάνθρωποί μας σε ένα οικόπεδο και είδε με τα μάτια της το άτυχο κορίτσι που προτίμησε να πηδήξει στον γκρεμό παρά να καεί...


Ολοι αυτοί οι θάνατοι βολεύουν την προδοτική κυβέρνηση που υπηρετεί πιστά την Νέα Τάξη και τις εντολές της για αντικατάσταση του ελληνικού πληθυσμού με αλλοδαπούς....

Κάποιοι μιλάνε για περισυλλογή αυτές τις δύσκολες ώρες, όμως οι ευθύνες στα κτήνη αυτά που μας κυβερνάνε πρέπει να αποδοθούν άμεσα...
Εξάλλου παρά τις τρομερές καταγγελίες πολιτών, πυροσβεστών και εθελοντών κανένα ρεμάλι δεν προτίθεται να παραιτηθεί....

Ούτε η Γ.Γ. Πολιτική Προστασίας, ούτε και η Περιφέρεια έβγαλε ανακοίνωση εκκένωσης των περιοχών όπως καταγγέλει ο δήμαρχος Ραφήνας...

Τα 15 αρχαία πυροσβεστικά αεροσκάφη υπολειτουργούν και όσα λειτουργούν (κάτω από τα μισά) συντηρούνται με κανιβαλισμό των υπολοίπων σε μια χώρα που θα έπρεπε να έχει τον μεγαλύτερο στην Ευρώπη πυροσβεστικό αεροπορικό στόλο... (και παράλληλα τις ισχυρότερες δυνάμεις Λιμενικού).

Φανταστείτε ότι οι πυροσβέστες έλεγαν "σακαράκες" τα Canadair από το 2015. ΕΔΩ
Και τον περασμένο Αύγουστο το ίδιο αίσχος επικρατούσε. (ΕΔΩ)

Αν περιμένετε λοιπόν απόδοση ευθυνών ή παραιτήσεις ξεχάστε το...
Και όταν ακούτε ότι τώρα δεν είναι ώρα για κατηγορίες αλλά για περισυλλογή κλπ... να ξέρετε ότι όλα αυτά τα λένε οι ίδιοι οι δολοφόνοι κοπρίτες πολιτικοί γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι σε λίγες μέρες όλα θα ξεχαστούν και η ζωή τους θα συνεχιστεί και πάλι άνετη και ανέμελη...

Απλά κάποιοι θα κλαίνε για πάντα τα χαμένα τους παιδιά, τα αδέρφια και τους γονείς τους.... 
Η γενοκτονία των Ελλήνων συνεχίζεται....

ΘΑΝΟΣ

Διαβάστε και για τα ιπτάμενα φέρετρα CL-215 ΕΔΩ

Δείτε πλάνα από drone που πέταξε πάνω απο τις πληγείσες περιοχές

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ ο δρόμος προς τη λευτεριά: μία οδός στενή και τεθλιμμένη…

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Tου Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας

Το κείμενο αυτό δεν γράφεται για να αποθαρρύνει. Αντίθετα, στόχος του είναι να προσφέρει μία πολύτιμη υπηρεσία, αν και εκ πρώτης όψεως όχι τόσο προφανή: να αποπειραθεί να προσγειώσει όσους τρέφουν φρούδες ελπίδες κι αχαλίνωτη αισιοδοξία ότι το θετικό τέλος της αντιπαράθεσης με το καθεστώς είναι κοντά. Από πολλούς φίλους την εισπράττουμε εσχάτως (και δια ζώσης και στο διαδίκτυο) αυτή την αισιοδοξία. Από πολλούς επίσης ακούμε προβλέψεις, εκτιμήσεις (έως και… αλαλαγμούς) ότι «τους τελειώνουμε», ότι «σε λίγο πέφτει η Χούντα», ότι «έρχεται η λευτεριά». Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Και καλύτερα να είμαστε άπαντες λίγο πιο ψύχραιμοι και προσγειωμένοι αυτή τη στιγμή, γιατί ο αγώνας αναμένεται πολύ μακρός κι επίπονος. Και τέτοιοι αγώνες, ως γνωστόν, απαιτούν αποφασιστικότητα και σθεναρή πίστη, αλλά όχι υπέρμετρους ενθουσιασμούς, που σε βάθος χρόνου είναι πολύ δύσκολο να αντέξουν και πολύ πιο εύκολο να μετατραπούν από τις πρώτες ακόμη (και αναπόφευκτες) αναποδιές σε απογοήτευση, τάση παραίτησης ή ακόμη και σε απελπισία.

Τα πράγματα είναι απλά. Όταν μπαίνεις σε ένα πόλεμο (και εδώ μιλάμε για έναν πραγματικό και πολύ δύσκολο μάλιστα πόλεμο, με εντελώς άνισους όρους), χρειάζεσαι προετοιμασία, σχεδιασμό, νηφαλιότητα και πάνω απ’ όλα γνώση των δυνάμεων του «εχθρού», αλλά και επίγνωση των δικών σου. Τι έχουμε όμως απ’ όλα αυτά στην περίπτωσή μας; Προετοιμασία ουδόλως υφίσταται (καθώς κάθε μορφή αντίδρασης μέχρι αυτή τη στιγμή είναι αυθόρμητη, πηγαία και ανοργάνωτη) και σχεδιασμός επίσης κανείς (τα συλλαλητήρια και οι πορείες καλώς γίνονται, όπως και οι προσφυγές στη Δικαιοσύνη, αλλά μοιραία αυτές οι μορφές δράσης είναι πλέον φανερό πως έχουν κλείσει τον κύκλο τους, δεν αρκούν για κάτι περισσότερο και έπρεπε ήδη από καιρό να αναζητηθούν πλέον και άλλοι τρόποι, πράγμα ωστόσο που δεν συμβαίνει).

Νηφαλιότητα επίσης δεν υπάρχει (κάποιους όπως προαναφέρθηκε τους εμφορεί έωλος ενθουσιασμός και βασικά όλους μας φυσιολογική και δίκαιη μεν οργή εναντίον των προδοτών, που δεν είναι ωστόσο πάντα ο καλύτερος σύμβουλος για τα περαιτέρω δέοντα γενέσθαι). Γνώση του αντιπάλου επίσης δεν υφίσταται, όπως δείχνουν και οι προαναφερθέντες αλαλαγμοί, αλλά και τα επιχειρήματα που σωρηδόν ακόμη διαβάζουμε από πολλούς για «έλλειψη ηθικής νομιμοποίησης», για «απώλεια του λαϊκού ερείσματος», για «δημοσκοπική κατάρρευση» που δήθεν προοιωνίζεται την άμεση κατάρρευση του καθεστώτος.

Και τώρα μόλις κάποιοι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται για τι είδους τερατώδη Λερναία Ύδρα μιλάμε. Μια Λερναία Ύδρα που δεν… καίγεται ιδιαίτερα κι αν δεν είναι λαοφιλής, από τη στιγμή που βασίζεται σε σιδερόφρακτες δυνάμεις στυγνής βίας και καταστολής, από τη στιγμή που ελέγχει πλήρως τα σώματα ασφαλείας (και δεν αποκλείεται να βγάλει και τανκς στους δρόμους σε επόμενη φάση, εφόσον χρειαστεί, για την τήρηση της… τάξεως), από τη στιγμή που ασκεί την πλέον αισχρή γκεμπελική προπαγάνδα μέσω των ΜΜΕ, αλλά κι από τη στιγμή που είναι βαθιά χωμένη και στον χώρο της φερόμενης ως ελληνικής Δικαιοσύνης, αλλά και της διοικούσας Εκκλησίας των θλιβερά άφωνων αρχιεπισκόπων και μητροπολιτών (με απειροελάχιστες εξαιρέσεις που απλώς επιβεβαιώνουν εκκωφαντικά τον κανόνα), όπως και κάθε άλλου θεσμού. Και φυσικά μία Λερναία Ύδρα που δεν την αποτελεί μόνο το νυν μισελληνικό και αντίχριστο καθεστώς, ως άμεσος και ορατός εχθρός, αλλά και το σύνολο ουσιαστικά του διεφθαρμένου και ξεπουλημένου στα ίδια βρώμικα συμφέροντα και στα ίδια νεοταξικά αφεντικά πολιτικού κόσμου της χώρας. Η θεώρηση των πραγμάτων σε αυτή την ευρύτερη διάσταση καθιστά την ισχύ του συνολικού «εχθρού» τεράστια και την έκβαση του πολέμου ακόμη πιο δυσοίωνη. Δεν έχουμε όμως, στο σημείο που βρισκόμαστε, ούτε τη δυνατότητα, αλλά ούτε και το δικαίωμα να αιθεροβατούμε.

Και όσον αφορά τέλος την επίγνωση των δικών μας δυνάμεων, εκεί τα πράγματα είναι ακόμη πιο θλιβερά. Μείζον λάθος κατ’ αρχάς η ανάταση και οι θριαμβολογίες για τον κόσμο που αντιδρά. Πρόκειται φυσικά για πολύ θετική εξέλιξη, ειδικά για την Ελλάδα του 2018. Σπάνια όμως λαμβάνεται υπόψη ότι το μείζον μέρος του λαού δεν αντιδρά, αλλά παραμένει ημιθανώς κλινήρες σε καναπέδες, ξαπλώστρες και έτερα… αντικείμενα θερινής ραστώνης, υποχείριο ακόμη στο ευνουχιστικό πνεύμα 4 δεκαετιών μεταπολιτευτικής ιδιώτευσης και μαζικής εξηλιθίωσης. Αλλά ακόμη και όσων αντιδρούν επίσης υπερτιμάται η μαχητική τους ισχύς, καθώς ούτε άπαντες βρίσκονται στον ίδιο βαθμό αποφασιστικότητας, θάρρους (και - ας πούμε - επαναστατικής ωρίμανσης), ούτε συγκεκριμένη στοχοπροσήλωση διαθέτουν (το «να ρίξουμε τη Χούντα» ίσως φαντάζει σωστό ως γενική ιδέα, αλλά από την άλλη αποτελεί και στόχο πολύ γενικό και εντελώς αφηρημένο), ούτε συνειδητές και εμπεδωμένες ιδέες για το πώς θα έρθει το ευκταίο αποτέλεσμα, για να αφήσουμε κατά μέρος και τα πολύ πενιχρά υπάρχοντα μέσα.

Το ακόμη πιο σοβαρό είναι επίσης η έλλειψη κοινών αναφορών και επιθυμιών για την επόμενη μέρα, που κατά τη γνώμη μου είναι το μείζον (εκτός κι αν κάποιοι αρκούνται στο να παλέψουν για την ανατροπή της συγκεκριμένης κυβέρνησης, ανοίγοντας απλώς τον δρόμο στην επόμενη επίσης νεοταξική και διεφθαρμένη). Και για να πω και κάτι επίσης εξαιρετικά σοβαρό: δεν υπάρχουν ούτε ηγέτες. Αρχικά, αυτά που ακούγονται από κάποιους για αμεσοδημοκρατικές και αυτο-οργανωμένες μορφές αγώνα είναι φαιδρότητες, καθώς ποτέ δεν διεξήχθη και πολύ περισσότερο ποτέ δεν κερδήθηκε πόλεμος με τέτοιους τρόπους.

Από την άλλη έχουμε πολλές φορές αναφερθεί στην κατάντια του λεγόμενου πατριωτικού χώρου, ο οποίος βρίθει από καιροσκόπους, χριστοκάπηλους, πατριδέμπορους, υστερόβουλους, επίδοξους «πολιτικούς γαμπρούς» και κάθε λογής ακόμη υποκριτές και φαρισαίους. Υψηλόβαθμοι απόστρατοι που ονειρεύονται πολιτικές καριέρες, στρατηγικοί σύμβουλοι και γεωπολιτικοί αναλυτές, μικροκαναλάρχες και διαδικτυακοί «αστέρες», κρυπτοπρακτοράντζες μυστικών υπηρεσιών (όχι κατ’ ανάγκην ελληνικών) και κάθε είδους ακόμη βαλτοί από το σύστημα και από ξένα (πρωτίστως υπερατλαντικά) κέντρα, για να υψώσουν αναχώματα εκτόνωσης και καπηλείας της λαϊκής οργής για τους νυν προδότες. Κάποιοι ευτυχώς τους έχουν καταλάβει, αρκετοί όμως από τους εν λόγω αριβίστες εξακολουθούν να παραπλανούν τους αφελείς - πράγμα βέβαια τραγικά ανεπίτρεπτο, καθώς ουδείς δικαιούται πια, μετά από τόσα και τόσα που έχουν συμβεί, να εξαπατάται από τόσο φανερούς απατεώνες και ξεδιάντροπους λαοπλάνους. Γιατί εδώ υψώνεται ένα απηνές ερώτημα: ποιος τολμά να πει ότι ξέχασε τους κάθε ΑΝΕΛ και ετοιμάζεται να δώσει ξανά την πίστη του σε νέους Καμμένους; Ποιος τολμά να ανεχτεί και να ξαναβρεθεί με επιλογή δική του σε ένα ακόμη άθλιο déjà vu που θα βυθίσει ακόμη πιο βαθιά μέσα στον βούρκο την καταματωμένη πατρίδα; Ποιος τολμά εν τέλει να στηρίξει και να (ξανα)πιστέψει την όποια εσχάτη πλάνη που απλούστατα «έσται χείρων της πρώτης»;

Όσοι ονειρεύονται λοιπόν την ελευθερία και την αναγέννηση της πατρίδας, ας τα σκεφτούν πολύ σοβαρά όλα τα παραπάνω. Και πάνω απ’ όλα βέβαια ας μην ξεχάσουν ούτε μια στιγμή πως και όλες αυτές οι τόσο απαραίτητες προϋποθέσεις (που θα πρέπει να δομηθούν προσεκτικά και σε συνδυασμό μεταξύ τους) αφορούν μόνο στο καθαρά ανθρώπινο κομμάτι της προσπάθειας που πρέπει να καταβληθεί. Και αυτό το ανθρώπινο κομμάτι σε τελική ανάλυση είναι βέβαια και το λιγότερο. Γιατί το έχουμε ξαναπεί πολλές φορές: είναι τέτοια η κατάσταση ολόγυρά μας, που η σωτηρία της πατρίδας δεν μπορεί να έρθει αν δεν προηγηθεί κάποιο μεγάλο θαύμα άνωθεν.

Είναι φυσικά και οι δικές μας προσπάθειες απαραίτητες, για να μην είμαστε αναπολόγητοι απέναντι στον Θεό και για να «εκβιάσουμε» με τον προσωπικό μας αγώνα το θαύμα. Προσωπικό αγώνα ωστόσο για τον οποίο και πάλι δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες: αυτός πρέπει να είναι και κοσμικός, αλλά πρωτίστως πνευματικός. Αυτός ο αγώνας θέλει και χέρια για τα καριοφίλια, αλλά πρώτα-πρώτα θέλει γόνατα για τις μετάνοιες. Και αυτό είναι κάτι του οποίου είχαν πλήρη επίγνωση όλοι οι μεγάλοι μας ήρωες που μας εμπνέουν θεωρητικά και μας συγκινούν αυτές τις κρίσιμες μέρες, με κορυφαίους ίσως τον μέγα Κολοκοτρώνη που προσευχόταν ώρες κάθε βράδυ και βέβαια τον μέγιστο Μακρυγιάννη, τον κορυφαίο αυτόν Άγιο του Γένους μας, που σάπιζε τα σανίδια με τα δάκρυά του κι έκανε πάνω από 2.000 εδαφιαίες μετάνοιες καθημερινά, ακόμη κι όταν ήταν λαβωμένος στην κοιλιά από σφαίρα. Γιατί το ήξεραν όλοι αυτοί ότι χωρίς τη βοήθεια άνωθεν, δεν υπάρχει λύση. Και τον ηρωισμό τους στη μάχη τον θεωρούσαν ελάχιστο χρέος, για να λυπηθεί την πατρίδα ο Θεός.

«Κωνσταντή, σήμερα θα πεθάνεις» μονολογούσε ταπεινά, κάνοντας τον σταυρό του, ένας άλλος μεγάλος μας ήρωας, ο Κωνσταντίνος Κανάρης, λίγο πριν ανοιχτεί στη θάλασσα για να πυρπολήσει την τούρκικη ναυαρχίδα, δεν ξεστόμιζε κομπορρήμονες πομφόλυγες.

Ας προετοιμάσουμε λοιπόν τον αγώνα μας και ας τον σχεδιάσουμε προσεκτικά, ας παρακαλέσουμε πρωτίστως τον Θεό να μας συγχωρέσει για τα πανάθλια πνευματικά χάλια μας, ας του ζητήσουμε και να μας συντρέξει (αναδεικνύοντας συγχρόνως και κάποιους αυθεντικούς ηγέτες, γιατί αυτή τη στιγμή τέτοιος δεν υφίσταται) και μετά ας αφήσουμε και τις επηρμένες μεγαλοστομίες για να ριχτούμε στη μάχη με ένα ψήγμα έστω από την αυταπάρνηση όσων πήγαιναν προς αυτήν για να πεθάνουν, με το ελάχιστο έστω από το πνεύμα εκείνων που βάδιζαν στα τείχη της Βασιλεύουσας, στις Θερμοπύλες και στο Μανιάκι. Και αν ο Θεός θέλει, θα οικονομήσει και θα ξημερώσει η νέα μέρα πάνω από την πατρίδα μας.

Τότε μονάχα θα ξημερώσει. Και μέχρι εκείνη τη στιγμή έχουμε ακόμη πολύ ανηφορικό και δύσβατο δρόμο να διανύσουμε…

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ ιωάννης βελισσαρίου: χτυπάτε τους με τις πέτρες, ωρέ!

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός

Να απαντήσουν οι δωσίλογοι, οι προδότες όχι στα όργανά τους, τα κομματικά, αλλά στις ιερές σκιές των ηρώων των Βαλκανικών Πολέμων. Με τις πέτρες πολεμούσαν οι αετοί μας, για να διώξουν τους προγόνους των σκοπιανών, τους κομιτατζήδες. Με τις πέτρες...Θα βγουν από τα μνήματα και θα θρηνούν για την κατάντια μας..

Το παρόν άρθρο είναι αφιερωμένο σ’ έναν άγνωστο ήρωα. Σ’ έναν από αυτούς τους χιλιάδες, που όταν το καλέσει η στιγμή, φανερώνουν την ξεχωριστή ψυχική τους αρματωσιά. Σπαρμένη η ηρωοτόκος ελληνική γη με τα κόκκαλα τα ιερά τέτοιων ανθρώπων. Τέτοιοι αντρειωμένοι, που ο θάνατός τους θάνατος δεν λογιέται, ανάγκασαν τον ποιητή να πει πως όταν θέλουμε να καυχηθούμε, τέτοιους βγάζει το έθνος μας θα λέμε. Για τον ταγματάρχη Ιωάννη Βελισσαρίου ο λόγος, που η προτομή του κοσμεί και τον λόφο της ένδοξης μάχης του Κιλκίς. Γόνος πλούσιας οικογένειας, γεννιέται το 1861 στην Κύμη της Ευβοίας. Μεγαλώνει σε μια εποχή που η Ελλάδα, εξαρτημένη, ανάπηρη και υποτελής στους ξένους, προσπαθεί να απλωθεί, να μεγαλώσει τα αξιοθρήνητα σύνορά της, τα εδαφικά ψυχία που της παραχώρησαν οι κακουργηματικές Μεγάλες Δυνάμεις.

Πνίγεται όμως ο αγωνιστικός δυναμισμός του λαού, εξαιτίας των ξενοχειροτονημένων μοναρχιών και των διεφθαρμένων κυβερνήσεων. Είναι η εποχή που σαβανώνει την πατρίδα το δόγμα «της μικράς, εντίμου» και αξιολύπητης Ελλάδος, το οποίο, μετά την περίοδο 100 ετών, επαναλαμβάνεται γιατί και τώρα μας κυβερνούν τα απολειφάδια του παλαιοκομματισμού και της υποτέλειας. Ο 19ος αιώνας κλείνει με την συμφορά του ψευτοπολέμου του 1897. Από τους ελάχιστους που διακρίνονται στον ατιμωτικό αυτό πόλεμο είναι ο υπολοχαγός, τότε, Βελισσαρίου, που κρατάει την θέση του στα στενά της Μελούνας, όταν ολόκληρη η 2η ταξιαρχία εγκαταλείπει πανικόβλητη το πεδίο της μάχης.

Η συμφορά του ’97 αφυπνίζει όμως την χώρα. Οι Έλληνες αντιλαμβάνονται πως «καλύτερα να τρέχωσι τον κόσμον με εξαπλωμένην χείρα ψωμοζητούντες-παρά προστάτας να’χωμεν» (Κάλβος). Η πατρίδα πρέπει να ορθοποδήσει με τις δικές της κυρίως δυνάμεις. Έτσι ο στρατός και ο στόλος αναδιοργανώνονται, το θαύμα των Βαλκανικών Πολέμων αχνοφέγγει. Τον Οκτώβριο του 1912 αρχίζει η επική εξόρμηση του έθνους. Στο Σαραντάπορο μαθαίνουν όλη τη «βελισσαρική» ορμή. Χωρίς υποστήριξη πυροβολικού ορμά κατά των Τούρκων, γεγονός που αναγκάζει τον αρχιστράτηγο Κωνσταντίνο να τον αποκαλέσει «τρελό» και να του αφαιρέσει για λίγο την διοίκηση του τάγματός του. (Ο Κολοκοτρώνης έλεγε πως «ο κόσμος μας έλεγε τρελούς, όταν ξεκινήσαμε να κάμουμε την Επανάσταση». «Όλα τα είχα προβλέψει, τα είχα σκεφθεί, όλα εκτός από την τρέλα των Ελλήνων», έλεγε και ο Νικόλαος Ιβανώφ, αντιστράτηγος, διοικητής της 2ης Βουλγαρικής Στρατιάς, μετά την ήττα του στο Κιλκίς. Κάποιοι «τρελοί» μας απελευθέρωσαν και κάποιοι «γνωστικοί» Γραικύλοι κρατούν την Ελλάδα βυθισμένη στην ανυποληψία της «ελληνοτουρκικής φιλίας»).


Το άστρο του ήρωα, λάμπει στην μάχη του Μπιζανίου, τον Φεβρουάριο του 1913. Εκεί ακούστηκε για πρώτη φορά το θρυλικό σύνθημα του ελληνικού στρατού «αέρα», αντικαθιστώντας το στρατιωτικό παράγγελμα «εμπρός διά της λόγχης». (Επειδή οι οβίδες του τουρκικού πυροβολικού «έπιαναν αέρα», δεν έβρισκαν στόχο, οι εύζωνοι ειρωνεύονταν αυτό το γεγονός). Εκεί στα Γιάννενα δύο ευζωνικά τάγματα, του Βελισσαρίου (9ο) και του Ιατρίδη, αναγκάζουν κυριολεκτικά τον Τούρκο διοικητή Εσσάτ πασά να παραδώσει την πόλη.
 
Στο περιοδικό «ΤΟΤΕ», τεύχος 60ο διαβάζουμε: «Στις 3 το πρωί της 21ης Φεβρουαρίου του 1913, ο Βελισσαρίου οδήγησε ο ίδιος την επιτροπή του Εσσάτ στο Γενικό Στρατηγείο. Ο Κωνσταντίνος μόλις τον είδε απόρησε. Οργισμένος του λέει: «-τι θέλεις τέτοια ώρα εδώ; Πού άφησες το τάγμα σου»; Απαντά: «Να σας φέρω τα Γιάννενα». Κι ο Κωνσταντίνος του είπε ειρωνικά, νομίζοντας πως παραφρόνησε: «Με τις μαούνες της λίμνης;». «Όχι, με τα φτερά των ευζώνων μου», απαντά ο Βελισσαρίου. Ο διάδοχος βλέποντας την επιτροπή των Τούρκων, κατάλαβε τι είχε συμβεί. «Αλήθεια Βελισσαρίου θέλεις ράπισμα, αλλά θέλεις και φίλημα, αγαπημένε τρελέ», θα του πει συγκινημένος. Λίγο πριν από τον Δεύτερο Βαλκανικό, θα συναντήσει ο Βελισσαρίου τον αιχμάλωτο Τούρκο φρούραρχο των Ιωαννίνων Βεχήπ μπέη σε μία έπαυλη στην Κηφισιά. «Μου έκαμε μεγάλη εντύπωση η γενναιότητά σας», είπε ο Τούρκος στρατηγός σε άψογα ελληνικά. «Θα μπορούσε όμως να είχατε φονευθεί ή και να αιχμαλωτιστεί με το παράτολμο εκείνο εγχείρημά σας, να εισχωρήσετε πίσω από τις γραμμές του τουρκικού στρατού». Απαντά ο ανδρείος αξιωματικός: «Να φονευθώ ναι, αλλά να αιχμαλωτισθώ, αυτό δεν θα συνέβαινε ποτέ».

Στην μάχη του Κιλκίς πολεμούν πλάι πλάι οι μονάδες του συνταγματάρχη Ιωάννη Παπακυριαζή και του ταγματάρχη Ιωάννη Βελισσαρίου. Οι δύο άντρες είναι συγγενείς, «μπατζανάκια». Μεταξύ τους αμιλλώνται ποιος θα επιδείξει την μεγαλύτερη γενναιότητα. Σημειώνει ο στρατηγός Πάγκαλος στα «απομνημονεύματα» του. «…Ήρξατο τότε σφοδρότατος καταιγισμός πυρός, κατά την διάρκεια του οποίου οι έξι λόχοι του Βελισσαρίου, προχωρούντες ταχέως έφθασαν εις απόστασιν εφόδου από της πρώτης γραμμής των βουλγαρικών ορυγμάτων. Και είδον το αλησμόνητο θέαμα της εφόδου των ευζωνικών λόχων του Βελισσαρίου, οι οποίοι υπό του διοικητού των, όρμησαν ακάθεκτοι και με βροντώδεις αλαλαγμούς επί της πρώτης οφρύος λόφου βουλγαρικών χαρακωμάτων… Ο αγών υπήρξεν μεγαλειώδης. Οι Βούλγαροι ανετράπησαν ή εξοντώθηκαν διά της λόγχης. Αυτό ήτο το μεγαλύτερον κατόρθωμα του Βελισσαρίου και με δικαίαν υπερηφάνειαν εφώναξεν εις τον λοχαγόν Ζήραν, άλλον γενναίον, ο οποίος υπηρετούσεν εις το σύνταγμα του Παπακυριαζή, του μπατζανάκη του Βελισσαρίου.
-Βρε Ζήρα, που είναι ο διοικητής σου να δει; Σκοτώθηκε, απαντά ο Ζήρας. Είχε πέσει προ ολίγου μόλις, μαχόμενος με τον ίδιον απαράμιλλον τρόπον. Και τότε, το πρόσωπον του Βελισσαρίου εμαύρισε από το πένθος. Έβγαλε το πηλίκιόν του, έκαμε το σταυρό του και ετράβηξε μπροστά…».

Λίγες ημέρες αργότερα, στην μάχη της Άνω Τζουμαγιάς, στο ύψωμα 1378, σκοτώνεται, πολεμώντας μπροστά και ο Βελισσαρίου. Ήταν 13 Ιουλίου 1913. Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος μόλις πληροφορήθηκε τον θάνατό του, αντί για συλλυπητήρια, τηλεγραφεί στην οικογένειά του:
«Χαιρετίζω τον Ήρωα των Ηρώων».


Ο Σπύρος Μελάς, στο βιβλίο του «οι πόλεμοι 1912 -13», περιγραφεί το τέλος του ήρωα (σελ. 511-512).

«Έτσι, αυτή την ιστορική μέρα, βρέθηκαν αντιμέτωποι και από τα δύο μέρη οι πιο διαλεχτοί άντρες, Βούλγαροι και Έλληνες. Οι άντρες της βασιλικής φρουράς του Φερδινάνδου, μεγαλόσωμοι όλοι και ψυχωμένοι, πολέμησαν με παλληκαριά και πείσμα. Κι απέναντι τους είχανε τους αθάνατους ευζώνους, τους ημίθεους του «πρώτου-τριακοστού όγδοου» συντάγματος. Ο αγώνας ήταν τόσο λυσσασμένος και συχνά σώμα με σώμα, ώστε πολλοί από τη μια μεριά και από την άλλη πέφτανε τρυπημένοι με τη λόγχη, αρκετοί Βούλγαροι σκοτώθηκαν με πέτρες στο κεφάλι… γιατί, κάποια στιγμή, τα πυρομαχικά λείψανε από τους ευζώνους και τότε ο Βελισσαρίου που ήτανε όπως πάντα στη γραμμή της φωτιάς τους φώναξε:
- Χτυπάτε τους με τις πέτρες, ωρέ! Κι αυτές σκοτώνουν. Αλλά μια οβίδα έσκασε κοντά τους, ένα μεγάλο θραύσμα τον βρήκε κατάστηθα και ο εθνικός ήρωας, ο πορθητής του Μπιζανίου, απόμεινε στον τόπο. Στην επική αυτή σύγκρουση έπεσε σε λίγο, και ο ταγματάρχης Κολοκοτρώνης, άξιο βλαστάρι της δοξασμένης γενιάς του Γέρου του Μοριά, κοντά σ’ αυτή χάθηκαν και ένα σωρό αξιωματικοί και άντρες του ηρωικού συντάγματος. Οι πλαγιές κι οι ρεματιές είχανε γεμίσει πτώματα Ελλήνων και Βουλγάρων ανακατωμένα…»

(Εκείνα τα χρόνια «οι άνθρωποι ζούσαν για ένα έπαινο και πέθαιναν για ένα τραγούδι» έλεγε ο Καρκαβίτσας. Ήταν φιλότιμοι. Ελπίζουμε, πως όταν ανθίσουνε και πάλι τούτοι οι τόποι, και ‘ρθούνε καινούργιοι άνθρωποι που θα συνοδεύσουν την περιρρέουσα βλακεία στην τελευταία της κατοικία, να ξαναμπούν αυτά τα κείμενα στην τυμπανιαίας, σήμερα, αποφοράς εκπαίδευση, για να ανασάνουμε κι εμείς και οι μαθητές μας). Αυτά τα λίγα μνημόσυνα λόγια για έναν ήρωα, που θυσίασε την ζωή του, για να ελευθερώσει την Μακεδονίας μας, αυτήν που τώρα προδίδουν οι Νενέκοι. Απλά λόγια για επίλογο, γιατί ο ηρωισμός δεν περιγράφεται με μεγαλοστομίες. Όπως απλά το είπε και ο εθνικός μας ποιητής: «Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά»…

Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ νέα προσπάθεια διαχωρισμού εκκλησίας και κράτους

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει ο Ιωάννης Ασλανίδης

Πληροφορούμεθα ότι κυοφορείται νέο Σχέδιο διαχωρισμού Εκκλησίας και Κράτους, ένα από τα τελευταία προπύργια του Ελληνισμού, που τα τελευταία χρόνια βάλλεται από τους λεγόμενους προοδευτικούς. Και! ο λόγος ότι! η Εκκλησία αποτελεί τροχοπέδη, όπως την αντιλαμβάνονται οι αυτοονομαζόμενοι προοδευτικοί. Βέβαια! πρέπει να έχουν υπ’ όψιν των ότι και ο τελευταίος Έλληνας σκεπτόμενος πολίτης γνωρίζει, για την κατάσταση αυτή της χώρας μας, που όπου να γυρίσεις να δεις πληγώνεσαι, φέρουν ακέραια την ευθύνη, οι λεγόμενες προοδευτικές Κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών.

Άρα αυτή η διεθνιστική προσπάθεια ξένων συμφερόντων έχει και παρελθόν, με Έλληνες πολιτικούς του χώρου των προοδευτικών, να συνδράμουν την προσπάθεια αυτή.

- Ενθυμούμαι την δήλωση προοδευτικού Υπουργού της Δικαιοσύνης κυβερνήσεως του παρελθόντος, όταν αυτή ψήφιζε τον νόμο για την κατάργηση του θρησκεύματος από τις ταυτότητες, θρασύτατα να λέει στην προσπάθεια του Ελληνικού λαού συγκεντρώσεως υπογραφών για την μη κατάργηση ότι: «… και 9 εκατομμύρια υπογραφές να φέρουν, θα υποστηρίξουμε τον Ένα που δεν υπόγραψε…». Ο τότε Υπουργός που υπηρετούσε σε μία Κυβέρνηση κατ’ επίφαση Δημοκρατική, θα έπρεπε να δώσει άλλον ορισμό για την Δημοκρατία, διαφορετικό από αυτόν που έδωσε ο Περικλής στον Επιτάφιό του.

- Σήμερα! έχουμε μία Κυβέρνηση που λόγω δυστυχώς ιδεοληψίας των στελεχών της, μπορεί ν’ αντιγράψει και να εφαρμόσει Σταλινικές μεθόδους. Αυτό είναι πολύ ανησυχητικό και επικίνδυνο η προσπάθεια αποκαθήλωσης της χριστιανικής πίστης από τον Ελληνισμό.

- Γνωρίζουμε από την Ελληνική Ιστορία πόσο άρρηκτα είναι συνδεδεμένα ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία, επίσης γνωρίζουμε πολύ καλά, πόσο συνέβαλε η Εκκλησία μας, στην αναγέννηση του Ελληνικού Έθνους και στη διατήρηση της Εθνικής και πολιτισμικής ταυτότητας των Ελλήνων. Γνωρίζουμε επίσης ότι, η θρησκεία διδάσκει ηθικές αρχές, ανθρώπινες σχέσεις και αγάπη στο πλησίον μας, ας μας πουν οι αρνητές αυτής της προσφοράς, πώς! θα σταθούν, θα ομονοήσουν και θα επιβιώσουν στο μέλλον κοινωνίες χωρίς τα χαρακτηριστικά και απαραίτητα συνθετικά αυτά στοιχεία, μας κοινωνίας, που θέλει την ανθρώπινη διαιώνισή της;

- Δεν μπορούμε επίσης ν’ αγνοήσουμε την αδήριτο σχέση Ελληνισμού και Ορθοδοξίας, που χρονολογείται εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια. Πρέπει! επίσης κάποτε να καταλάβουν και μερικοί Έλληνες διανοούμενοι, οι οποίοι χρησιμοποιώντας ως ασπίδα την Επιστήμη των, θέλουν να μεταβάλουν την υπάρχουσα ταύτιση Ελληνισμού και Ορθοδοξίας. Αυτό είναι λάθος.

- Όταν ο Απόστολος Παύλος ήλθε στην Ελλάδα και δίδαξε στο ανήσυχο πνεύμα των Ελλήνων τον Χριστιανισμό, εξέφραζε αυτό που από μόνοι τους επιθυμούσαν οι Έλληνες, να οριστικοποιήσουν τον θάνατο των παλαιών θεών και να εγκολπωθούν την ύπαρξη του ΕΝΟΣ, μοναδικού και αληθινού θεού. Έτσι! Το χριστιανικό πνεύμα αναμείχθηκε με το Ελληνικό, που βρισκόταν τους τελευταίους προχριστιανικούς αιώνες σε παρακμή και έψαχνε για μια νέα ταυτότητα. Ο καρπός της ζωογόνου αυτής ένωσης εδημιούργησε ένα πολιτισμό που διαρκεί μέχρι σήμερα και ονομάζεται Ελληνοχριστιανικός Πολιτισμός. Δηλαδή! ενώθηκε η αρχαιοελληνική Σοφία του Αρίστου και Τελείου, με την χριστιανική πίστη του ενάρετου και της αγάπης.

- Ο Ε. Παπανούτσος, ο παρεξηγημένος αυτός παιδαγωγός και φιλόσοφος, ομιλών στην Βουλή των Ελλήνων, ολίγον προ του θανάτου του, διεκήρυξε ότι η ορθοδοξία και ο Ελληνισμός είναι μαζί ζυμωμένα.

- Αφού λοιπόν! από τα ανωτέρω στοιχειώδη παραδείγματα, εύκολα εξάγεται το συμπέρασμα, ότι η ταύτιση του Ελληνισμού με την ορθοδοξία, αποτελεί θετικό και ωφέλιμο στοιχείο και κεντρικό άξονα πολιτισμικής, κοινωνικής και εθνικής κυρίως συνοχής, εγείρεται το ερώτημα ˙ πώς πρέπει να ενεργήσουμε, να κατεδαφίσουμε, να αποσυνδέσουμε και να διαλύσουμε αυτόν τον Εθνικό δεσμό; ή αντιθέτως να ενισχύσουμε, να τονώσουμε και να ενθαρρύνουμε τον υπάρχοντα αυτόν δεσμόν μεταξύ Ελληνισμού και Ορθοδοξίας. Η πρόοδος των λαών δεν επιτυγχάνεται με καταστρατήγηση αρχών, αξιών και ιδεών των προγόνων μας, αλλά προσαρμόζοντας αυτές στα νέα δεδομένα, στις νέες εξελίξεις και ανακαλύψεις της επιστήμης, χωρίς να παρεκκλίνουμε από τις αρχές και αξίας της ανθρώπινης ζωής, οι οποίες καταξιώθηκαν ως δόγματα στο πέρασμα του χρόνου.

- Η βαθιά και πολύπλευρη κρίση που διέρχεται η πατρίδα μας, κρίση οικονομική, πολιτική, κοινωνική, είναι κρίση θεσμών και αξιών, οφειλόμενη όχι μόνο στην ολέθρια κακοδιαχείριση της χώρας μας, τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά στο σοβαρό έλλειμμα ανθρωπιστικής παιδείας που οδήγησε στο σημερινό χαμηλό επίπεδο ηθικής, με όσα πρωτόγνωρα καθημερινά βιώνουμε. Ο κίνδυνος για την πατρίδα μας μεγαλώνει ακόμη περισσότερο καθ’ όσον στόχος των εχθρών της και ορισμένων δυστυχώς ντόπιων ανοήτων είναι να πλήξουν τα βασικά χαρακτηριστικά της Εθνικής μας ταυτότητας την θρησκεία, την γλώσσα και την ιστορία μας, με επακόλουθο την αποδόμηση και την συρρίκνωση της Εθνικής μας ανεξαρτησίας.

- Ο Άνθρωπος σήμερα γελασμένος και πλανεμένος από τις εφήμερες απολαύσεις, που μας δίδει αυτό το σαθρό δημιούργημα πολλών συμφερόντων της καταναλωτικής κοινωνίας, ισοπέδωσε τα πάντα. Ο άνθρωπος ξέφυγε από την αποστολή του, της διακονίας των συνανθρώπων του, της υπερασπίσεως της πατρίδος, της δημιουργίας σωστής οικογένειας, την θεραπεία της ανθρώπινης ψυχής, την μέριμνα των γηρατειών, της πίστεώς του ως βασική αναχαίτησή κάθε κακού, και όλα αυτά λιγοστεύουν επικίνδυνα, μέσα στη ζούγκλα της καταναλωτικής κοινωνίας μας.

- Μέσα στις δύσκολες ώρες που περνάμε καθημερινά, το άτομο αναπτύσσεται λανθασμένα και γίνεται ένα απρόσωπο ξεπερασμένο γρανάζι του συστήματος, που κανείς δεν ελέγχει. Ένας ολοκληρωμένος αντιανθρωπισμός που συνθέτει και αντικειμενοποιεί τον άνθρωπο βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι υπάρχουσες υγιείς δυνάμεις στην κοινωνία που υπηρετούν το καλό των πολλών, θεωρούνται ξεπερασμένοι ή συνθλίβονται από τους παθολογικούς που υπηρετούν τα συμφέροντα των ολίγων.

- Πρέπει λοιπόν, περισσότερο από κάθε άλλη φορά ο Έλληνας να επανέλθει στις ρίζες του, εάν θέλει να έχει μέλλον, στην γεμάτη αγάπη θρησκεία του, που επεξετάθηκε όχι για να καταπιέζει, αλλά το αντίθετο, γιατί στην ανθρώπινη σχετική Ελευθερία, αντέτεινε την θεία, την απόλυτη Ελευθερία.

Ιωάννης Μ. Ασλανίδης
Αντγος ε.α.
Επίτιμος Δκτής της Σ.Σ.Ε

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ τα ανεγκέφαλα νεοταξίτικα μμε κατέστρεψαν την ζωή μιας όμορφης νεαρής ιρανής.....

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει ο Θάνος 

Η είδηση όπως μεταδόθηκε από τα δυτικά ΜΜΕ:

Η κοπέλα της φωτογραφίας είναι η Αΐντα, η Ιρανή με την καθηλωτική ομορφιά, που «ζάλισε» τον φακό από τις εξέδρες του Καζάν, στην ήττα του Ιράν από την Ισπανία. Πίσω όμως από την εκθαμβωτική ομορφιά της, η φωτογραφία κρύβει μια ντροπιαστική αλήθεια.
Ο φωτογραφικός φακός του AP την εντόπισε, μαζί με τον σύντροφο της, μεταξύ δεκάδων χιλιάδων φανς του σπορ που βρίσκονταν στο γήπεδο. Η ομορφιά της εκθαμβωτική, το βλέμμα της καθηλωτικό, η παρουσία της αεράτη.

Όχι όπως στη φωτογραφία της διαπίστευσης που κρέμεται στο λαιμό της. Μια άλλη Αΐντα, χλωμή, σκοτεινή, εγκλωβισμένη στη χιτζάμπ.

ΣΧΟΛΙΟ

Την κάψανε την κοπέλλα….. (όνομα, φωτογραφία και στοιχεία)
Να δουμε πως θα επιστρέψει στην πατρίδα της….
Εχουν καταλάβει οτι μιλάμε για την ΙΣΛΑΜΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΙΡΑΝ;
Ενα ισλαμικό φανατικό θεοκρατικό καθεστώς;
Ηδη θεωρώ οτι της εχουν φτιάξει τον κατάλληλο φάκελλο (ναναι καλά το διαδίκτυο και τα δυτικά ΜΜΕ) και οι δικοί της πίσω στην πατρίδα της, έχουν αρχίσει να υποφέρουν….

Δυστυχώς μέσα στην μανία τους οι δυτικοί να διαφημίσουν τον εκφυλισμένο τρόπο ζωής τους, αδιαφορούν για την κουλτούρα των υπολοίπων ανθρώπων…
Κάτι ανάλογο με αυτό που κάνουν οι ΗΠΑ προσπαθώντας να «εκδημοκρατήσουν» μουσουλμανικές χώρες στις οποίες οι κάτοικοι αδιαφορούν πλήρως για το τι σημαίνει δημοκρατία….

Πρέπει κάποτε να το χωνέψουμε….
Αν εξαιρεσουμε την εγκληματικότητα και το μίσος που προωθούν κάποιες θρησκείες (και πρωτίστως το Ισλαμ) οι διάφοροι λαοί έχουν τον πολιτισμό τους και την ιστορία τους….
Εχουν μάθει και τους αρεσει να ζουν με άρχοντες κληρονομικούς, χαλίφηδες και σουλτάνους…. και δεν γουστάρουν την δυτική δημοκρατία (δημοκρατία λέμε τωρα…)….

Ας τους αφησουμε στην ησυχία τους, γιατί οσο η Νέα Τάξη επίτηδες τους ζορίζει, τόσο δημιουργεί πολέμους, την τρομοκρατία…. τους λαθρομεταναστες κλπ….

Τετοιες λοιπόν ειδήσεις αποτελούν ψωμοτύρι για τους νεοταξίτες γιατί μολις η κοπέλλα αυτή γυρίσει στην πατρίδα της και τα βρει σκούρα θα κραυγάζουν μετά για τα ανθρώπινα δικαιώματα που καταπατούνται στις ισλαμικές χώρες….

Ολα όμως έτσι αρχιζουν…
Μετά θα ξεσηκωθεί η κοινή γνώμη κατά του Ιραν με την βοήθεια των ξεπουλημένων στην ΝΤ ΜΜΕ(ξαπάτησης) …. μετα θα ανακαλύψουν οτι υπάρχει εκεί έλλειμα δημοκρατίας και μετα οι ΗΠΑ θα στείλουν τα στρατεύματά τους να φέρουν την PAX AMERIKANA….(στην ουσία να φάνε τα πετρέλαια) ή θα χρηματοδοτήσουν και θα εξοπλίσουν τρομοκρατικές ομάδες τις οποίες θα αποκαλούν αντιπολίτευση ώστε η χώρα να γίνει μπάχαλο και μετά εκατομμύρια Ιρανοί θα κατευθύνονται μεσα από "προσφυγικούς διαδρόμους" που θα τους προσέχουν οι ΜΚΟ του Σόρος προς τις χώρες τις δύσης…. (το έχουμε δει το εργο σε Λιβυη, Ιρακ, Συρία, Αφγανιστάν κλπ)

Και μετα ξεκινάει και το τρίτο σκέλος….
Η ΜΗ αφομοίωση όλων αυτων των ανθρώπων απο τους δυτικούς (μεσω της αποτυχημένης πολυπολιτισμικότητας), που θα φέρει εγκληματικότητα, τρομοκρατία και άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων και στο τέλος πολιτισμικό πόλεμο…. που θα μπορέσει να σταματήσει ΜΟΝΟ με Παγκόσμια Διακυβέρνηση…. (τον τελικό στόχο μυστικών λεσχων και στοών δλδ αυτού που με δύο λέξεις αποκαλούμε Νέα Τάξη).

Δυστυχώς ΟΛΟ αυτό το σχέδιο το βλέπουμε να λειτουργεί στην πατρίδα μας οπου οι πολιτικοί όλων των παρατάξεων υπηρετούν την ΝΤ….
Τα ΜΜΕ κάνουν την δουλειά τους….. Οι ΜΚΟ υποδοχής λαθρομεταναστών (που τους ονομάζουν πρόσφυγες για να δουλεύουν το θυμικό των Ελλήνων) έχουν εγκατασταθεί σε όλα τα παραμεθόρια νησιά μας…. και η εγκληματικότητα των αλλοδαπών ήδη αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο….
Απομένει το τρίτο σκέλος…. το οποιο ραγδαία έρχεται… και μεσω των προδοτικών πράξεων των Συριζανελ (τύπου ξεπουλήματος της Μακεδονίας μας) …

Αναμείνατε στο ακουστικό σας….


ΘΑΝΟΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ αδέρφια μακεδόνες και οι λοιποί έλληνες κουράγιο κι αγώνας χρειάζεται...

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει ο Θάνος

Πολλοί σχολιαστές και αρθρογράφοι ανέλυσαν τις παραμέτρους της κατάπτυστης προδοτικής συμφωνίας μεταξύ Τσίπρα και Ζάεφ που χαρίζει κυριολεκτικά το όνομα της Μακεδονίας μας στους Σκοπιανούς με ότι αυτό συνεπάγεται.... κι έτσι εγώ δεν επιθυμώ αυτό στο παρόν άρθρο μου.

Οσο κι αν προσπάθησαν Τσίπρας και Κοτζιάς να ωραιοποιήσουν την συμφωνία με φανφάρες περί δήθεν προάσπισης της αρχαίας ελληνικής Μακεδονίας την στιγμή που αφαιρούσαν την ελληνική ταυτότητα των σύγχρονων Μακεδόνων, ουσιαστικά με μια γελοία υπογραφή προσπαθούν να βάλουν τα Σκόπια σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς (ΟΗΕ, ΕΕ, ΝΑΤΟ) με το όνομα Βόρεια Μακεδονία....

Η Μακεδονία ωστόσο ξέρουμε πλέον όλοι πολύ καλά ότι, γεωγραφικώς, δεν φτάνει κάν ούτε στο μισό του νέου κρατιδίου.... και εκτός αυτού στο συγκεκριμένο κρατίδιο δεν ζουν πλέον παραπάνω από 100.000 Μακεδόνες (κι εννοούμε φυσικά ΜΟΝΟ τους Ελληνες).... Οι υπόλοιποι είναι Σλαβοβούλγαροι απόγονοι των Βουλγάρων Κομμιτατζήδων που έδιωξαν οι Μακεδονομάχοι μας στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, καθώς και Αλβανοί, Σέρβοι, Τσιγγάνοι κλπ.... Τα ίδια τα Σκόπια δεν αποτελούσαν ποτέ στην ιστορία μέρος της Μακεδονίας... (τα μόνα Μακεδονικά ελληνικά εδάφη βρίσκονται κοντά στην πόλη Μοναστήρι, η οποία δεν συμπεριελήφθεί τεχνηέντως στα σύνορα του ελληνικού κράτους μετά τους Βαλκανικούς πολέμους).

Ο προδότης Τσίπρας ήδη δέχεται σήμερα τα συγχαρητήρια των ξένων επικυρίαρχων και επίσης προτείνεται για το Νόμπελ Ειρήνης...

Μην απορείτε....
Το Νόμπελ Ειρήνης και γενικώς τα Νόμπελ εδώ και πολλά χρόνια ελέγχονται πλήρως από την Νέα Τάξη Πραγμάτων (δηλαδή τις μυστικές λέσχες και στοές) και δίνεται σε διάφορες προσωπικότητες για να τυφλώνεται η κοινή γνώμη.... Για παράδειγμα έχει δοθεί στον Ομπάμα που μαζί με την φόνισσα Χίλαρυ Κλίντον κατέστρεψε τόσες χώρες και ακόμα σε Συρία, Λιβύη, Ιράκ κλπ... πληρώνουν την "ειρηνευτική" του πολιτική...
Εχει δοθεί σε σχεδόν όλους τους ιστορικούς ηγέτες του νεοσύστατου κράτους του Ισραήλ που κατέσφαξαν δεκάδες φορές τους Παλαιστίνιους... (Σιμόν Πέρες, Γιτζάκ Ράμπιν, Μεναχέμ Μπεγκίν)...
Και φυσικά έχει δοθεί στο αμερικανοεβραϊκό αρχικάθαρμα και μισέλληνα Χένρυ Κίσσινγκερ για τον οποίο δεν χρειάζονται ιδιαίτερα σχόλια.... (δείτε που έχει δοθεί ΕΔΩ)

Αδέρφια μου Μακεδόνες και οι λοιποί Ελληνες ξέρω ότι από την 12η Ιουνίου 2018 η πατρίδα μας μπήκε πλέον σε εθνικό "μνημόνιο".... Μετά τα τεχνητά οικονομικό-κοινωνικά μνημόνια που ξεκίνησαν την αποφράδα ημέρα της 23ης Απριλίου 2010 με το διάγγελμα στο Καστελλόριζο από το "βδέλυγμα της ερημώσεως" του Γένους όπως τον αποκαλώ έκτοτε τον προδότη Τζέφρυ..., ήταν βέβαιο ότι θα φτάναμε στο διάγγελμα της 12ης Ιουνίου 2018 για το χάρισμα του ονόματος της Μακεδονίας μας στους παραχαράκτες της Ιστορίας μας από τον "νεκροθάφτη της Μακεδονίας μας"...
Εξάλλου έχει εδώ και δεκαετίες δρομολογηθεί ο διαμελισμός της πατρίδας μας και οι προδότες (όλων των παρατάξεων) υφαίνουν τον εθνοκτόνο ιστό τους με υπομονή και μεθοδικές κινήσεις.... (σε Μακεδονία, Ηπειρο, Θράκη, Κύπρο και Αιγαίο)

Ωστόσο σήμερα αισθάνομαι την ανάγκη να δώσω λίγες πνοές ελπίδας....
Μην ξεχνάτε ότι ο Θεός αγαπάει το δίκαιο και το επιδιώκει για όλη την ανθρωπότητα...
Εμείς οι άνθρωποι με την θέληση μας και τις πράξεις μας επιλέγουμε το άδικο και το αντίθετο του θελήματός Του....

Το επόμενο λοιπόν διάστημα οφείλουμε να μείνουμε σε επαγρύπνηση....
Οσοι μπορούμε να πηγαίνουμε στις διαδηλώσεις, να αναρτουμε σημαίες της Ελλάδας και της Μακεδονίας μας, να γράφουμε σχόλια και άρθρα στο διαδίκτυο...
Δεν θα τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί...

Η συμφωνία των Πρεσπών δεν έχει κλείσει....
Ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς και δύσκολος για τους προδότες....
Μπορεί σήμερα να πέτυχαν μια μικρή, νίκη αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται....

Και να είστε σίγουροι ότι τελικά εμείς θα είμαστε οι νικητές....

Πριν κλείσω να σας παραθέσω την άποψη του καθηγητή των Σκοπίων Ντίμιταρ Απάσιεφ η οποία δείχνει συνοπτικά πόσο μακρύς είναι ο δρόμος της προδοσίας....

Λέει λοιπόν ο σκοπιανός καθηγητής:

Το δίδυμο των Κούσλινγκ Ζάεφ και Ντιμίτροφ που έχει φέρει τους πολίτες ενώπιον τετελεσμένων, θα συναντήσει τέσσερα ασυμβίβαστα νομικά εμπόδια για έναρξη της ισχύος οποιαδήποτε ‘συμφωνίας’.

Αυτά είναι:
1. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας (ο οποίος δεν θα υπογράψει)
2. Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Δημοκρατίας της ‘Μακεδονίας’ (που θα την ακυρώσει)
3. Το λαϊκό δημοψήφισμα (το οποίο δεν θα πετύχει)
Και 
4. Το ελληνικό Κοινοβούλιο (το οποίο δεν θα το επικυρώσει).

Αποτέλεσμα: Στις επόμενες εκλογές το SDSM (εννοεί το κόμμα του Ζάεφ) θα πάθει αυτό που έπαθε το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα και οι ‘δύο’ θα έχουν ποινικές ευθύνες για εχθρική δραστηριότητα εναντίον του κράτους, που μετριέται σε 20 χρόνια…

Γι αυτό λοιπόν άδερφια, ας μείνουμε σταθεροί και δυνατοί στον αγώνα για μια Μακεδονία Ελληνική...
Το οφείλουμε στους προγόνους μας που έχυσαν το αίμα τους για την Μακεδονία, στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας καθώς και στις αγέννητες γενιές Ελλήνων του μέλλοντος που πρέπει να κληρονομήσουν την Μακεδονία μας από εμάς, ελεύθερη κι ελληνική...

ΘΑΝΟΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Tου Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας

Ήρθε λοιπόν η ελεεινή συμφωνία παράδοσης της Μακεδονίας στους σφετεριστές, «ευχαίς και πρεσβείαις» του Σόρος, των ΗΠΑ, της ΕΕ και όλου του λοιπού νεοταξικού απόπατου, και από προχτές γίνεται (και δικαίως βέβαια γίνεται) λόγος για τις νέες μεγάλες λαϊκές αντιδράσεις που θα οργανωθούν απέναντι στις άθλιες και σκοτεινές μεθοδεύσεις των ελληνεπώνυμων προδοτών που υποδύονται την ελληνική κυβέρνηση.

Να το ξεκαθαρίσουμε όμως, γιατί τα ψέματα πια τελείωσαν: αν η όποια επόμενη κινητοποίηση (στις Πρέσπες, στη Βουλή, έξω από το Μαξίμου ή όπου αλλού) είναι να γίνει με τους όρους των έως τώρα συλλαλητηρίων, καλύτερα να μη γίνει καθόλου. Είναι πασιφανές ότι δράσεις με τέτοια μορφή (δηλαδή να τρέχουμε σε ολιγόωρες συνάξεις με τραγούδια και σημαίες κι έπειτα να γυρνάμε σπίτι μας, για να ξανακάτσουμε και να ψευτο-εκτονωθούμε στο facebook ή να δούμε… Μουντιάλ) έχουν τελειώσει οριστικά και αμετάκλητα πια. Ήταν ήδη φανερό και μετά το μεγάλο συλλαλητήριο της Αθήνας (είχαμε γράψει ήδη από την επόμενη μέρα του άλλωστε ότι το εκκωφαντικό ειρηνικό μήνυμα δόθηκε και πλέον, αν χρειαστεί, οι επόμενες δράσεις δεν μπορούν παρά να είναι διαφορετικές). Είναι όμως ακόμη καταφανέστερο μετά και από τα πρόσφατα συλλαλητήρια, που (παρά τον αρχικό σκεπτικισμό αρκετών εξ ημών για τη λυσιτέλειά τους) συνομολογήσαμε - κατ’ οικονομίαν - ότι καλώς πραγματοποιήθηκαν ως μία ακόμη έσχατη ένδειξη κι επιβεβαίωση της επιθυμίας του λαού να μη δεχθεί την επί θύραις προδοσία.

Έσχατη όμως και οριστικά στερνή - να το ξεκαθαρίσουμε πλήρως πια αυτό. Ελπίζω να κατάλαβαν οι πάντες από προχτές ότι πλέον εφεξής επίκειται η τελική αναμέτρηση με το μακράν πιο φασιστικό, θεομαχικό και προδοτικό καθεστώς ολόκληρης συνολικά της Ελληνικής Ιστορίας (ναι, έχουμε δυστυχώς το θλιβερό «προνόμιο» να ζούμε στις μέρες του - ως θεία προφανώς δοκιμασία «δια πλήθος αμαρτιών» και «δια το ανεπίστροφον ημών»), ένα καθεστώς απερίγραπτου ονείδους και καταισχύνης που βάλθηκε ξεδιάντροπα να κατεδαφίσει και να ξεπουλήσει μέσα σε λίγους μήνες ό, τι έχει απομείνει όρθιο στον τόπο μετά από δύο αιώνες ούτως ή άλλως εκπτωτικής πορείας. Ας επικαλεστεί κανείς το άρθρο 120 του Συντάγματος, ας επικαλεστεί το αυτονόητο καθήκον του απέναντι στην Ιστορία, το χρέος του απέναντι σε ολόκληρες γενιές νεκρών και αγέννητων, ας επικαλεστεί ό, τι άλλο θέλει. Το βέβαιο είναι πάντως πως η τελική αναμέτρηση είναι πλέον μονόδρομος. Και η αναμέτρηση αυτή δεν μπορεί φυσικά να γίνει με εκδρομούλες, συνθήματα και… παιδικές σχολικές εκθέσεις για ειδυλλιακά ηλιοβασιλέματα. Άλλες μορφές δράσης απαιτούνται. Τι έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων δηλαδή.

«Καλό μολύβι» πλέον, αδελφοί. Έτσι δηλαδή όπως αποχαιρετιόντουσαν καμιά φορά οι αγωνιστές του ’21, για την περίπτωση που δεν ξανασυναντιόντουσαν ποτέ πια. «Καλό μολύβι» ή «καλό βόλι»: αυθεντική ρωμαίικη ευχή για ένα τιμητικό υπέρ πατρίδος θάνατο. Όχι ότι είμαστε άξιοι φυσικά ακόμη και να πιάνουμε στο στόμα μας εκείνους τους ήρωες, ούτε ότι είμαστε ικανοί να κάνουμε ακόμη και τα απειροελάχιστα από τις δικές τους πράξεις. Κι ούτε φυσικά πως είμαστε και σε τέτοια φάση αγώνα κυριολεκτικά (τουλάχιστον όχι ακόμη). Καιρός όμως να προσπαθήσουμε, έστω και συμβολικά στην αρχή, να μπούμε στα νέα ψυχολογικά δεδομένα αυτής της επικείμενης αναμέτρησης, που οφείλει να είναι ανένδοτη κι αποφασιστική. Ό, τι μπορεί να γίνει για να εξωθηθεί αυτό το σάπιο και άθλιο φασιστικό καθεστώς σε υποχώρηση (και αποχώρηση), πρέπει να γίνει πλέον. Και όποια πίεση μπορεί να προκύψει, ήρθε πια η ώρα να ασκηθεί.

Και επειδή φυσικά πρέπει να το κατανοήσουν και οι ίδιοι οι εθνομηδενιστές Εφιάλτες ότι ο αγώνας είναι πια για μας ανένδοτος, μπορούμε να το λέμε εναλλακτικά και στη γλώσσα που καταλαβαίνουν καλύτερα (μια που από αυθεντικές πατριωτικές δράσεις και ήρωες του ’21, έχουν μαύρα μεσάνυκτα βεβαίως τα εν λόγω αγράμματα, ανιστόρητα κι ανελλήνιστα ανθυποσούργελα). «Ραντεβού στα γουναράδικα» λοιπόν, όπως το έλεγε το προ 70ετίας ίνδαλμά τους - και όπως το αναπαρήγαγαν προ ολίγων ετών κι οι ίδιοι, τότε που δήθεν θα έβαζαν τα στήθη τους αυτοθυσιαστικά υπέρ του αμετανόητα αφελούς αυτού λαού, για να… σχίσουν τα μνημόνια, και λίγο πριν προσκυνήσουν εξόφθαλμα και μετατραπούν στο πιο χυδαία υποτελές και ξετσίπωτα δωσίλογο καθεστώς που είδαμε ποτέ.

Καιρός για αγώνα λοιπόν. Κι αν είναι ζοφερή η κατάσταση και δυσοίωνα τα πράγματα, ας ξαναθυμηθούμε επιτέλους ότι «εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης». Όλα καταρρέουν, διαλύονται, ξεπουλιούνται, παραδίδονται. Τα άγια ρίπτονται τοις κυσί και οι μαργαρίται βάλλονται έμπροσθεν των χοίρων. Αρκετά δεν αργοσαπίσαμε επιτέλους πάνω στον καναπέ της τηλεοπτικής εξηλιθίωσης ως αμνήμονα και τρομοκρατημένα πλάσματα, τόσο τραγικά ανάξια των προγόνων μας; Κι επειδή πολλοί θα δηλώσουν ότι είναι δύσκολα πράγματα αυτά, κανείς φυσικά δεν είπε ποτέ από την άλλη πως θα είναι απλά και εύκολα. Σίγουρα δεν είναι καθόλου απλό να ξεπεράσει κανείς μια τόσο εμπεδωμένη από δεκαετίες κατάσταση φοβίας, αδράνειας και παθητικής ιδιωτείας και να ξαναρχίσει να διεκδικεί πάλι - έργοις και όχι λόγοις - τα αυτονόητα. Δεν υπάρχουν όμως άλλα περιθώρια πια αναβολής, καφενειακής γκρίνιας και διαδικτυακής ψευτο-εκτόνωσης, δεν υπάρχουν άλλες δικαιολογίες. Τα ψέματα τελείωσαν. Και όποιοι λέμε πως έχουμε απομείνει ζωντανοί σε αυτόν τον τόπο, δεν αρκεί πια να το λέμε ψιθυριστά. Πρέπει επιτέλους να το βροντοφωνάξουμε. Κι αμέσως μετά πρέπει και να το αποδείξουμε κιόλας.

Καλή λευτεριά…

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ γιατί έξοδο από την ευρωπαϊκή ένωση

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει ο Ηλίας Ευαγγελόπουλος

Πάντα ήμουν και είμαι καθαρός στον λόγο μου. Από την στιγμή που μπήκαμε στα μνημόνια και κάποιοι μιλούσαν για την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα έγραψα ότι επιστροφή στο εθνικό νόμισμα χωρίς ταυτόχρονη έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το μόνο που θα καταφέρει είναι να δυσχεράνει τη θέση μας αφού το ευρωιερατείο θα συνεχίσει να αποφασίζει για μας αλλά και στο σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο οικονομικό χώρο δεν μπορεί να σταθεί ανεξάρτητη χώρα χωρίς ισχυρό νόμισμα το οποίο προϋποθέτει μια ισχυρή οικονομία και ένα ισχυρό κράτος.

Για το λόγο αυτό και όσα κόμματα μίλησαν για εθνικό νόμισμα δεν κατάφεραν να πείσουν τον ελληνικό λαό. Διαβάζοντας κάποιος που έχει στοιχειώδεις οικονομικές γνώσεις τα προγράμματα των κομμάτων αυτών θα διαπιστώσει ότι βασίζονται σε πολλά “εφόσον” τα οποία θα τα αποφασίσουν κέντρα του εξωτερικού. Έπειτα λείπει ο αναπτυξιακός σχεδιασμός σ’ αυτά. Προσωπικά περισσότερο έκλεινα στην εκτίμηση ότι πολλοί από αυτούς τους πολιτικούς, μάλλον υλοποιούν ξένους στόχους παρά ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντα της πατρίδας. Γι’ αυτό δεν αισθάνθηκα έκπληξη και από τις πολλές κολοτούμπες που ακολούθησαν, αφού για κάποιον αντικειμενικό παρατηρητή ήταν αναμενόμενες αλλά ούτε και με την εξαργύρωση του αγώνα πολλών αντιμνημονιακών με μια θέση στην Ευρωβουλή. Βέβαια το σύστημα αγωνίζεται συνεχώς να φέρει στην επιφάνεια νέους αντιμνημονιακούς κολοτούμπες μην τυχόν και του προκύψει κάποιος ανιμνημονιακός μη κολοτούμπας.

Το εγχώριο πολιτικό σύστημα και συνειδητά χρησιμοποιώ τον όρο αυτόν αφού δεν είναι ελληνικό, με τα γνωστά παπαγαλάκια του, έχουν φροντίσει να επηρεάσουν και να φοβίσουν τον ελληνικό λαό με την γνωστή επιχειρηματολογία τους ότι χωρίς τους Ευρωπαίους να μας βάζουν σε τάξη είμαστε ανίκανοι να κάνουμε μόνοι μας οτιδήποτε και έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση θα καταλήξουμε σαν την Αλβανία του Χότζα, την Βενεζουέλα του Μαδούρο και την Βόρεια Κορέα. Εδώ υπάρχει το παράδοξο, πολιτικοί που θεωρούν τους εαυτούς τους ανίκανους να κυβερνήσουν χωρίς τις υποδείξεις και τις εντολές των ξένων, παρόλα αυτά να επιμένουν να μένουν αγκαλιασμένοι με τις καρέκλες της εξουσίας αντί οικιοθελώς να πάνε στα σπίτια τους.

Και εδώ πρέπει όλοι μας να αναρωτηθούμε αν εμείς οι Έλληνες μπορούμε να δημιουργήσουμε μόνοι μας ένα σύγχρονο κράτος με ευημερία και ποιότητα ζωής κατά πολύ ανώτερο από τα άλλα δυτικά και βόρεια ευρωπαϊκά κράτη! Η δική μου απάντηση είναι μετά βεβαιότητας ότι μπορούμε.

Σίγουρα έχει χαθεί προ πολλού η πνευματική διάκριση από τον ελληνικό λαό για να αντιληφθεί όσα σκληρά βιώνει, όσα συμβαίνουν γύρω του αλλά και όσα πρόκειται να του συμβούν στο μέλλον. Είναι χρέος όμως, όσων πνευματικών ανθρώπων δεν έχουν υποταχθεί ακόμα στην Νέα Τάξη Πραγμάτων να αγωνιστούν για να δώσουν ξανά το φως στον σκοτιδιασμένο ελληνικό λαό. Πράγμα δύσκολο, όχι όμως ακατόρθωτο.

Υπάρχουν τέσσερα βασικά ζητήματα τα οποία θα εξετάσουμε και έχουν άμεση σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση:

Το πρώτο είναι το υπαρξιακό. Η ύπαρξη δηλαδή του ελληνικού κράτους και του ελληνικού έθνους στο μέλλον.

Το δεύτερο είναι το θρησκευτικό. Το μέλλον της ορθοδοξίας στη χώρα μας αλλά και το θρησκευτικό παζλ που θα διαμορφωθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η θρησκευτική ελευθερία και η ανεξιθρησκία.

Το τρίτο είναι το οικονομικό. Μπορούμε να βγούμε από την οικονομική εξάρτηση και την εξαθλίωση στην οποία μας έχουν εγκλωβίσει; Ποιά θα είναι η μελλοντική οικονομική κατάσταση της χώρας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Υπάρχει η δυνατότητα να απαλλαγούμε από τα μνημόνια και να ξεπληρώσουμε το χρέος μας; Θα είμαστε ικανοποιημένοι ως πολίτες με μισθούς και αποδοχές των 300 – 500 ευρώ το μήνα;

Και το τέταρτο είναι η ποιότητα ζωής και η δημόσια ασφάλεια που θα απολαμβάνουν οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της χώρας μας στο άμεσο μέλλον.

Κάποιος πρώην πρωθυπουργός, ευθαρσώς είχε δηλώσει ότι θυσίασα την Ελλάδα για να σώσω την Ευρώπη. Δεν είμαστε και πολλοί εμείς οι Έλληνες. Λιγότερο από 9,5 εκατομμύρια πολίτες με ελληνική ιθαγένεια έχουν απομείνει στην πατρίδα μας. Και αν εξαιρέσεις και αυτούς που είναι Έλληνες αλλά δεν αισθάνονται Έλληνες τότε είμαστε δεν είμαστε τέσσερα με πέντε εκατομμύρια. Η Ευρωπαϊκή Ένωση καλώς εχόντων των πραγμάτων, οδεύει προς μια οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα από χώρα, θα μεταβληθεί σε μια μικρή και φτωχή περιφέρεια της, στην οποία με τον καιρό θα εξαφανιστούν οι Έλληνες όπως εξαφανίζονται από τον πλανήτη διάφορα είδη ζώων. Και αυτό δεν μπορούμε να το αλλάξουμε γιατί μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση άλλοι αποφασίζουν για μας.

Πάντοτε ήμασταν λίγοι αλλά σκληροί γι’ αυτό επιβιώναμε. Σήμερα μας έχουν κάνει μαλθακούς για να είμαστε “ευκολοχώνευτοι”. Επειδή όμως ακόμα μας φοβούνται θέλουν να μας κάνουν λιγότερους. Πρώτα μέσα από την υπογεννητικότητα. Όλη η οικονομική αλλά και η γενικότερη πολιτική του εγχώριου πολιτικού συστήματος οδηγεί στην μείωση των γεννήσεων και στην εξάλειψη του ελληνικού έθνους. Η ελληνική ηλικιακή πυραμίδα έχει πλέον αρχίσει να σχηματίζεται ανάποδα ενώ η λεγομένη “πληθυσμιακή ορμή” που περιλαμβάνει τις ηλικίες από 0 - 15 ετών και που δείχνει την προοπτική μελλοντικής αύξησης του πληθυσμού αποδεικνύει ότι η Ελλάδα σιγά -σιγά σβήνει.

Ο δεύτερος τρόπος για να μας κάνουν λιγότερους είναι μέσα από την αλλοίωση του ελληνικού πληθυσμού από ξένα “στοιχεία” και κυρίως ανατολικά. Η θανάσιμη επιμονή μας να παραμένουμε στην ασφυκτική αγκαλιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, νομοτελειακά θα μας οδηγήσει ως κράτος και ως έθνος στον αφανισμό. Δυστυχώς τα εγγόνια μας σε λίγα χρόνια θα αισθάνονται στην γη των πατέρων τους, όπως ο τελευταίος των Μοϊκανών.

Ποιο το όφελος εάν αποκτήσει κάποιος όλο τον κόσμο αλλά χάσει την ψυχή του είχε πει ο Χριστός. Για εμάς τους ορθόδοξους χριστιανούς η πρόσκαιρη ζωή την οποία ζούμε έχει θυσιαστικό και ομολογιακό χαρακτήρα. Είναι η πρόγευση του παραδείσου και δεν έχει καμιά σχέση με τον τρόπο ζωής των δυτικοευρωπαϊκών ή ασιατικών κρατών. Θα πρέπει επομένως να δούμε που βαδίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση και ποιες θα είναι οι συνθήκες που θα διαμορφωθούν στους κόλπους της για την πίστη και την ζωή των ορθόδοξων χριστιανών.

Σήμερα στη χώρα μας παρόλο που οι ορθόδοξοι χριστιανοί αποτελούν την πλειοψηφία των κατοίκων βλέπουμε πως μια άθεη και αντίχριστη βουλή συστηματικά και μεθοδικά, δημιουργεί πλήγματα στην ορθοδοξία μέσα από τα αντιχριστιανικά νομοσχέδια που ψηφίζει. Ας σκεφτούμε στην απεραντοσύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ποια θα είναι η μελλοντική θέση μιας ελάχιστης μειοψηφίας ορθόδοξων χριστιανών! Οι έννοιες θρησκευτική ελευθερία και ανεξιθρησκία θα εξαλειφτούν. Η βέβαιη ισλαμοποίηση της Ευρώπης μια και το ισχυρό υποτάσσει το ανίσχυρο, αφού οι παράνομοι εισβολείς βρίσκουν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες πνευματικά ερείπια και η προώθηση της πανθρησκείας δημιουργούν μια ευρωπαϊκή κοινωνία στην οποία θα λείπει ο Χριστός. Θα πρέπει να αναρωτηθούμε ως Έλληνες ορθόδοξοι χριστιανοί εάν αυτό θέλουμε!

Στον οικονομικό τομέα θα πρέπει να αποφασίσουμε όχι με βάση το παρελθόν και την εποχή των παχιών αγελάδων αλλά με βάση το παρόν και το μέλλον. Δηλαδή, πως είναι σήμερα και πως θα διαμορφωθεί στο μέλλον η οικονομική κατάσταση στη χώρα μας, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στον υπόλοιπο κόσμο. Είμαστε διαθεμένοι να ζήσουμε με μισθούς και συντάξεις των 300 – 500 ευρώ; Υπάρχει περίπτωση στο μέλλον τα οικονομικά της χώρας να πάνε καλύτερα και να έχουμε ανάπτυξη;

Την απάντηση θα μας τη δώσουν τα μέχρι τώρα αποτελέσματα των εφαρμοζόμενων οικονομικών προγραμμάτων. Πέρα από το πρωτογενές πλεόνασμα που επιτεύχθηκε και που δεν είναι σταθερό αφού κάθε χρόνο έχουμε νέα μέτρα, όλα τα αποτελέσματα για την οικονομία της χώρας ήταν καταστροφικά. Μείωση δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, αύξηση δημόσιου και ιδιωτικούς χρέους, αποβιομηχάνιση, ανεργία, υποαπασχόληση, φτώχια. Μια καταστροφή που χονδρικά μαζί με τα χρήματα που απαιτούνται για να επανορθωθεί οικονομικά η χώρα, αποτιμάται σε μερικές εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ. Να τονίσουμε ότι ο κρατικός προϋπολογισμός παραμένει ελλειμματικός γι’ αυτό και το δημόσιο χρέος σε απόλυτες τιμές συνεχίζει να αυξάνεται. Ένα δημόσιο χρέος που δεν είναι δυνατό να πληρωθεί ποτέ.

Λιγότερες από 300 μητρικές επιχειρήσεις ελέγχουν σχεδόν το σύνολο της παγκόσμιας οικονομίας. Σε αυτές θα καταλήξει η ελληνική δημόσια περιουσία. Ενώ η ιδιωτική περιουσία μέσα από την τεχνητή οικονομική ασφυξία και την αντισυνταγματική υπερφορολόγηση θα περάσει στα χέρια των πιο εύπορων ευρωπαίων πολιτών αλλά και μέσα από τις χρυσές βίζες σήμερα που θα αντικατασταθούν από τις ασημένιες βίζες αύριο και τις χάλκινες μεθαύριο και στην κατοχή ανθρώπων από όλο τον κόσμο και κυρίως από τα ασιατικά κράτη.

Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σήμερα στον αέρα πρώτον, γιατί εξαρτάται απόλυτα από τους δανειστές. Οίκοι αξιολόγησης, αγορές και δανειστές είναι το ίδιο και το αυτό. Όποια στιγμή θέλουν μπορούν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να εκτινάξουν τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων στα ύψη και να αποσταθεροποιήσουν την χώρα.

Δεύτερον, γιατί δεν υπάρχει μεγάλη εσωτερική αγορά. Και τρίτον, γιατί βασίζεται αποκλειστικά στον τουρισμό και στις εξαγωγές. Μια οποιαδήποτε παγκόσμια οικονομική αστάθεια θα μας αποτελειώσει. Ενώ και ο τουρισμός και οι εξαγωγές δεν είναι σταθερά δεδομένα αφού με μια απλή εντολή των ισχυρών κρατών – δανειστών και οι τουριστικές ροές θα στερέψουν και οι εξαγωγές θα κοπούν.

Η Ελλάδα σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να αποπληρώσει το δημόσιο χρέος της. Το αντίθετο, αυτό συνεχώς αυξάνει. Το να μεταθέτουμε συνεχώς στο μέλλον τις δανειακές υποχρεώσεις μας δεν θα μπορέσει για πολύ καιρό ακόμα να συνεχιστεί. Μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθούμε έως να σβήσουμε υπαρξιακά, τον στενό σωλήνα στον οποίο μας έχουν βάλει.

Το κύμα της οικονομικής φτώχιας και της εξαθλίωσης που επεκτείνεται σε όλο τον πλανήτη, συνοδεύεται από ένα κύμα εγκληματικότητας και ανασφάλειας που είναι τόσο μεγάλο που θα αλλάξει την ηρεμία και την γαλήνη των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο και στην χώρα μας. Είμαστε διατεθειμένοι ως Έλληνες να ζούμε σε ένα τέτοιο περιβάλλον ανασφάλειας και εγκληματικότητας!

Όλα τα ανωτέρω ζητήματα δεν μπορούν λόγο των ευρωπαϊκών συνθηκών, της πολιτικοοικονομικής εξάρτησης και του νομικού δεσίματος της χώρας από τους δανειστές και το ευρωιερατείο να αντιμετωπιστούν με την παραμονή της χώρας στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η έξοδος μας απ’ αυτήν, μας δίνει τη δυνατότητα να αποδράσουμε από την φυλακή υψίστης ασφαλείας στην οποία μας έχουν τοποθετήσει και μας εφοδιάζει με όλα τα μέσα που χρειάζονται για να αντιμετωπίσουμε τους σκοπέλους και να χαράξουμε ως χώρα μια ασφαλή πορεία προς το μέλλον.

Ηλίας Ευαγγελόπουλος
Οικονομολόγος

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ ένας φόβος που…συνεχίζει να φυλάει τα έρμα…

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Του Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας

Μία συνεχή διελκυστίνδα αναβολών, καθυστερήσεων, προτάσεων και αντιπροτάσεων βλέπουμε πάλι λοιπόν εδώ και 2 εβδομάδες γύρω από την προαναγγελθείσα συμφωνία με τους εκπροσώπους της Ψευτομακεδονίας, καθώς στην πράξη διαψεύστηκε το κατά κόρον λεγόμενο ότι αν η διαπραγμάτευση έφευγε από το επίπεδο υπουργών των Εξωτερικών και έφτανε πια σε επίπεδο πρωθυπουργών, αυτό θα σήμαινε ότι η τελική συμφωνία θα ήταν σχεδόν βέβαιη. Η συνάντηση Τσίπρα-Ζάεφ όμως πραγματοποιήθηκε και ήταν τόσο… επιτυχής, που το θέμα ξαναπήγε πάλι στους υπουργούς Εξωτερικών, για να μπούμε σε ένα νέο γαϊτανάκι δίχως τέλος. Στην πορεία βέβαια έπεσαν (κι εξακολουθούν να πέφτουν) και άλλα ονόματα στο τραπέζι, όχι μόνο το «Μακεδονία του Ήλιντεν» (που ο ούτως ή άλλος αγράμματος και ανιστόρητος ημέτερος πρωθυπουργίσκος παραλίγο να αποδεχθεί, ώσπου προφανώς κάποιοι τον ενημέρωσαν για την ακραία εθνικιστική κι αλυτρωτική σημειολογική του φόρτιση), αλλά και το «Σεβέρνα Μακεντόνια», καθώς και έτερα ακόμη. Έκπληξη ίσως για κάποιους όλη αυτή η καθυστέρηση, με όλες αυτές τις παλινωδίες και τις ατελείωτες «διαπραγματεύσεις». Για εμάς όμως όχι και τόσο.

Γνωρίζουμε βέβαια πολύ καλά ποιες είναι οι προσωπικές απόψεις του απατεώνα που παριστάνει τον ημέτερο πρωθυπουργό και ποιος ακριβώς είναι ο… πατριωτισμός τόσο του ίδιου όσο και όλης της κομπλεξικής αντίχριστης και μισελληνικής συμμορίας του. Τα γνωρίζουμε όλα αυτά τόσο καλά, ώστε να μην έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι όχι μόνο άνευ ενδοιασμών, αλλά και με παράφορο ενθουσιασμό θα παρέδιδαν γη και ύδωρ στους σφετεριστές, εκχωρώντας και το όνομα «Μακεδονία» (σκέτο βεβαίως και χωρίς καν προσδιοριστικά) και οτιδήποτε άλλο θα ήθελαν οι προκλητικοί πλαστογράφοι γείτονες. Τι λοιπόν συγκρατεί αυτούς τους αδίστακτους προδότες (ενώ π.χ. βλέπουμε ότι τίποτε απολύτως δεν τους συγκρατεί στο να περνούν απανωτά μέσα στο Κιναιδοβούλιο της καταισχύνης όλα τα νεοταξίτικα νομοσχέδια θεσμοθέτησης της κάθε ανωμαλίας);

Είναι σαφές πως αυτό οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στη δυναμική και τη λαοπλημμύρα των δύο συλλαλητηρίων. Όσο κι αν αρνούνται πεισματικά να το ομολογήσουν, εκείνος ο πανικός τους δεν μπορεί να ξεχάστηκε. Και όσο και αν το παίζουν υπεράνω μέσα στη φασιστικά προκλητική τους οίηση, είναι αδύνατο να μην περνάει από το μυαλό τους τι μπορεί να συμβεί, αν τολμήσουν να κατεβάσουν στη Βουλή κάποια συμφωνία εσχάτης προδοσίας. Άλλωστε, και να ήθελε να το ξεχάσει ο σπιθαμιαίος αλητάκος που υποδύεται τον πρωθυπουργό, η νέα πρόσφατη ξεκάθαρη προειδοποίηση των Παμμακεδονικών τού το υπενθύμισε.

Υπάρχουν και αρκετοί όμως βέβαια που ίσως διαφωνήσουν με τα παραπάνω. Το ακούμε ήδη από κάποιους φίλους, που διατείνονται πως δεν υπάρχει φόβος, γιατί διαφορετικά θα είχαν σταματήσει κάθε διαπραγμάτευση, θα είχαν εγκαταλείψει το όνομα «Μακεδονία» (έστω και και σύνθετο) και θα είχαν βρει ένα τρόπο να παγώσουν οριστικά το όλο θέμα. Θα τους απαντήσουμε ότι και αυτό μπορεί εντέλει να γίνει - και το ότι δεν έγινε μέχρι τώρα οφείλεται στο ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Γιατί είναι προφανές ότι, πέραν της ανθελληνικής του ψύχωσης, ο εσμός που παριστάνει την ελληνική κυβέρνηση έχει αναλάβει και κάποιες πολύ…συγκεκριμένες υποχρεώσεις απέναντι στα ξένα αφεντικά και δέχεται υπερατλαντικές, αλλά και γερμανικές πιέσεις για να φτάσει σε συμφωνία (για να μη μιλήσω πάλι δηλαδή για το ευρύτερο «συμβόλαιο θανάτου» που θεωρώ απολύτως σίγουρο πως εκτελούν αυτά τα προδοτικά όργανα στον τόπο μας). Περαιτέρω όμως έχει να παλέψει και με την αλαζονεία και τον εγγενή φασισμό του τρόπου σκέψης του, που δεν του επιτρέπουν να χωνέψει τόσο εύκολα ότι το…μέγα έργο (της καταστροφής και της κατεδάφισης) που επιτελεί, μπορεί να ανατραπεί ή να παρεμποδιστεί από τον…σκοταδιστή, εθνικόφρονα και χυδαίο λαουτζίκο.

Δεν είναι απλό συνεπώς το να περάσουν στην εντελώς απέναντι όχθη της βαριάς ήττας - γιατί βαριά ήττα θα είναι γι’ αυτούς η μη συμφωνία, δεδομένου ότι μόνοι τους ανακίνησαν το ζήτημα εδώ και 8 μήνες, μετά από τόσα χρόνια ακινησίας, και επείγονται για το ξεπούλημά του. Το ότι όμως δεν το έχουν πράξει ακόμη και συνεχίζουν τόσους μήνες να τσαλαβουτούν μέσα στα θολά νερά του ποταμού, ευρισκόμενοι σε όλο αυτό το εργώδες κουβάρι των παλινωδιών, των καθυστερήσεων και των ατέρμονων διαλόγων, δείχνει μεν από τη μία ότι δεν θέλουν φυσικά και να παραιτηθούν από τα προδοτικά τους σχέδια, αλλά από την άλλη και ότι φοβούνται. Δεν πρέπει να έχουμε την παραμικρή αμφιβολία γι’ αυτό.

Ενδεικτικά λοιπόν όλα τα παραπάνω του πόση αξία μπορεί να έχει η λαϊκή αντίδραση (ακόμη και η ειρηνική, αρκεί να είναι μαζική, αποφασιστική και αρκούντως…απειλητική). Καταθλιπτικό βέβαια εν μέρει το συμπέρασμα, καθώς πιστοποιεί πόσες ευκαιρίες έχουμε χάσει μέχρι σήμερα ως λαός και πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα αν παρόμοιες, σκληρές και αποφασιστικές αντιδράσεις ευρείας συμμετοχής είχαν πραγματοποιηθεί και σε άλλα θέματα απέναντι στους φασιστοειδείς νεοταξίτες λύκους με την ψευτοπροοδευτική προβιά. Ευοίωνο κι ελπιδοφόρο ωστόσο κατά το υπόλοιπο μέρος, γιατί δείχνει πως έστω και την εσχάτη ώρα, έστω και για ένα μείζον θέμα εθνικό (μια που τα βαθύτερα πνευματικά τα έχουμε υποτιμήσει), έχει τεράστια σημασία η μαζική κι ανένδοτη αντίσταση. Δεν είναι αργά. Και ποιος ξέρει, ίσως πράγματι να μας σώσει τελικά όντως η Μακεδονία, όπως έλεγε κάποτε και ο Ίων Δραγούμης. Υπό την έννοια, προσθέτουμε εμείς, ότι μπορεί να αποτελέσει θρυαλλίδα πραγματικής αντίστασης, να ξεπεράσει επιτέλους το σημείο βρασμού αυτής της γενικά παθητικής και τόσα πολλά ανεχόμενης κοινωνίας - και στη συνέχεια ίσως να τα φέρει έτσι ο Θεός που αυτή η αντίδραση να επεκταθεί και στα άλλα.

Ανεξάρτητα πάντως από τι θα γίνει μελλοντικά, επί του παρόντος θέματος (δηλαδή του προβλήματος με τα Σκόπια), είναι βέβαιο πως και το σημείο βρασμού έχει πλέον υπερκαλυφθεί και ο κόσμος είναι αποφασισμένος αυτό που έδειξε στα δύο μεγάλα συλλαλητήρια, να το συνεχίσει. Ας μη νομίζουν συνεπώς τα ανθρωποκνώδαλα της εξουσίας ότι με τερτίπια, καθυστερήσεις, κατενάτσιο και μπακαλίστικη κοπτοραπτική θα φέρουν έστω και πιο…light συμφωνία στο καθ’ ημάς Κυνοβούλιο. Ευτυχώς ή δυστυχώς για κάποιους, όρος «ολίγον εσχάτη προδοσία» δεν υφίσταται ούτε σημασιολογικά, αλλά ούτε και νομικά.

Καλό είναι λοιπόν να θυμούνται ότι τίποτε που να θυμίζει τη λέξη «Μακεδονία» (ούτε στα αγγλικά, ούτε στα ψευτομακεδονέζικα, ούτε στα… σουαχίλι) δεν θα γίνει αποδεκτό από κανένα μας. Αν το τολμήσουν, ας αρχίσουν να σχηματοποιούν λίγο πιο ολοκληρωμένα τη σκέψη που αποκλείεται να μην περνάει ενίοτε από τον εθνομηδενιστικό εγκέφαλό τους. Ότι δηλαδή η επόμενη μεγάλη λαοσύναξη που θα γίνει, θα είναι πρωτοφανώς κοσμοϊστορική. Και τέτοια οφείλει να είναι, κόντρα στη «λογική» των νέων συλλαλητηρίων που έχουν εξαγγελθεί (ειλικρινά θεωρώ μέγα - για να μην πω ύποπτο - σφάλμα τη διοργάνωση τέτοιων, που θα εκτονώσουν την οργή και το πάθος του κόσμου) και φυσικά να λάβει χώρα στο Σύνταγμα, έξω από τον «ναό της δημοκρατίας» (όπως τολμούν ακόμη και τον αποκαλούν), μέχρι να αναγκαστούν όσοι κινούνται εντός αυτού και παίζουν με τόσο προκλητικά φασιστικό τρόπο με τις ζωές μας και την Ιστορία μας, να ακούσουν επιτέλους και να υποταχθούν στην παλλαϊκή βούληση. Όπως οφείλουν δηλαδή να κάνουν, αντί να εργάζονται για σκοτεινά και υπόγεια συμφέροντα.
Ο καιρός εγγύς…

 Διαβάστε περισσότερα.. »