κάθε πρόσωπο ή γεγονός του παρελθόντος, κρύβει ένα μήνυμα προβληματισμού για το μέλλον
Οικονομική κρίση
2007-2008
Οι απαρχές της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης
Έχετε δει την ταινία «The big short»; Αν όχι, νομίζω πως πρέπει να την δείτε. Ίσως να μην καταλάβετε πολλά, αλλά σίγουρα θα μάθετε κάποια πράγματα σχετικά με την οικονομική κρίση που ξεκίνησε από την Αμερική το 2007, επηρεάζοντας στη συνέχεια τον χρηματοπιστωτικό και τραπεζικό τομέα σε παγκόσμιο επίπεδο.
Τα προβλήματα ξεκίνησαν στον τομέα των ακινήτων και συγκεκριμένα στην αγορά στεγαστικών δανείων χαμηλής εξασφάλισης και την αλόγιστη χρήση δομημένων επενδυτικών προϊόντων που εξαρτώνταν άμεσα από τη δυνατότητα αποπληρωμής των δανείων από τα οποία παράγονταν. Η προσπάθεια απομάκρυνσης του πιστωτικού και επιτοκιακού κινδύνου από τις τράπεζες, η μετατροπή στάσιμων κεφαλαίων σε εμπορεύσιμους τίτλους και η μετακίνηση των σύνθετων επενδυτικών τίτλων στις καταστάσεις ειδικών οντοτήτων, προκάλεσαν ένα "ντόμινο" αλυσιδωτών αντιδράσεων στον αμερικανικό και ευρωπαϊκό τραπεζικό και κτηματομεσιτικό τομέα. Τι έγινε, λοιπόν, όταν έσκασε η φούσκα;
Το μεγάλο πλήγμα που δέχθηκε η οικονομία σαφώς επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την κοινωνική ζωή των ανθρώπων. Το φαινόμενο αυτό, όμως, έχει και εδώ αλυσιδωτές συνέπειες; ανεργία, φτώχεια, ψυχικές ασθένειες, αυτοκτονίες... Όπως βλέπουμε και στην ταινία, λίγοι άνθρωποι μέσα στους πολλούς προέβλεψαν αυτό το μεγάλο «μπαμ», και μάλιστα το εκμεταλλεύτηκαν για να πλουτίσουν. Είναι όμως δυνατόν ολόκληρο το σύστημα να μην είχε προσέξει το πρόβλημα της φούσκας; Πρόκειται για σχέδιο κατάρρευσης της οικονομίας ή για λάθος; Σε ότι αφορά τα οικονομικά, ένα είναι σίγουρο: ποτέ δεν θα μάθουμε την αλήθεια, ειδικά όταν άλλοι πλουτίζουν σε βάρος μας.+el. gk.
κάθε πρόσωπο ή γεγονός του παρελθόντος, κρύβει ένα μήνυμα προβληματισμού για το μέλλον
John Fitzgerald Kennedy
1917-1963
πρόεδρος των ΗΠΑ
Έρευνες, καταθέσεις, έγγραφα, μάρτυρες, βιβλία, συνεντεύξεις, ταινίες...όλα με ένα κοινό στοιχείο: τη δολοφονία του Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι. Και όχι άδικα, αφού, μέσα στο λιγοστό διάστημα που κατάφερε να επιτελέσει τα καθήκοντα του ως πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Τζον Κένεντι του κόμματος των Δημοκρατικών, αποτέλεσε σύμβολο του αμερικανισμού, και μέχρι σήμερα θεωρείται πρότυπο ενός ταλαντούχου πολιτικού.
Ο θάνατός του, βέβαια, καλύπτεται από μυστήριο. Ποιος τον σκότωσε και γιατί; Τα σενάρια και η φαντασία γύρω από αυτό το ερώτημα οργιάζουν: ο Λίντον Τζόνσον, αντιπρόεδρος κατά τη θητεία του Κένεντι, κρύβεται πίσω από τη δολοφονία; Η μαφία μήπως, καθώς εκείνος είχε σκοπό να πατάξει το οργανωμένο έγκλημα; Η CIA ή η αμερικανική κεντρική τράπεζα, επειδή φοβόταν την φιλελεύθερη δράση του Αμερικανού προέδρου; Η KGB; Ο Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος; 'Η μπορεί ακόμα και οι εξωγήινοι;! Μάλλον απάντηση στην ερώτηση δεν θα δοθεί ποτέ, αφού τα συμφέροντα ήταν πολλά και πίσω από αυτό.
Αντί να ψάχνουμε, όμως, μια απάντηση που ουσιαστικά δεν υπάρχει, ίσως θα ήταν παραγωγικότερο να σκεφτούμε πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν αυτός ο άνθρωπος, με τις ασυνήθιστα φιλελεύθερες ιδέες και την αισιοδοξία του, είχε καταφέρει να πετύχει όλους τους στόχους που είχε θέσει και να ολοκληρώσει τη θητεία του.
Ο Τζον Κένεντι παραμένει ο μεγαλύτερος σταρ της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής και δύσκολα θα βρεθεί άξιος αντικαταστάτης του. +el. gk.
κάθε πρόσωπο ή γεγονός του παρελθόντος, κρύβει ένα μήνυμα προβληματισμού για το μέλλον
Woodstock festival
1969
Το Woodstock αποτελεί το μεγαλύτερο και γνωστότερο ροκ φεστιβάλ όλων των εποχών, και συνεχίζει να συναρπάζει μέχρι και σήμερα. Οι τέσσερις μέρες που διήρκεσε (15-18 Αυγούστου 1969) ήταν αρκετές για να περάσει το μήνυμα: ας γίνονται όλα στο όνομα της ειρήνης.
Η προσέλευση του κόσμου στο χώρο του φεστιβάλ ήταν πολύ μεγαλύτερη από την αναμενόμενη. 500.000 άνθρωποι ήταν εκεί, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν χίπηδες. Μάλιστα λόγω του τεράστιου αριθμού των θεατών, πολλά συγκροτήματα δεν κατάφεραν ποτέ να φτάσουν στο χώρο του φεστιβάλ.
Πολλοί μεγάλοι καλλιτέχνες όμως τίμησαν με την παρουσία τους το μουσικό γεγονός, όπως ο Carlos Santana, ο Jimi Hendrix, η Janis Joplin, ο Joe Cocker, οι Who, αλλά και πολλά άλλα ονόματα της τότε γνωστής μουσικής βιομηχανίας.
Κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ, σημειώθηκαν ένας θάνατος από υπερβολική δόση ναρκωτικών, ένα δυστύχημα με τρακτέρ που ποδοπάτησε έναν θεατή, 2 γεννήσεις, ενώ 8 μέλλουσες μητέρες απέβαλαν. Συνολικά, ιατρική βοήθεια χρειάστηκαν πάνω από 5.000 άνθρωποι, οι 797 εκ των οποίων, λόγω υπερβολικής χρήσης ναρκωτικών. Την ίδια ώρα, οι συνθήκες υγιεινής ήταν άθλιες και τα αποθέματα τροφής μηδαμινά.
Το Woodstock είχε και τα καλά του και τα κακά του. Πάνω απ' όλα όμως ήταν μια ιδιαίτερη εκδήλωση, η σημασία της οποίας μεγαλώνει με το πέρασμα του χρόνου. Από τότε έγιναν κάποιες προσπάθειες αναβίωσης του θρυλικού εκείνου φεστιβάλ, αλλά δεν υπήρξε η ίδια ανταπόκριση από τον κόσμο. Ίσως σήμερα να μην θέλουμε να μείνουμε στην ιστορία, ίσως να δυσκολευόμαστε να ξεβολευτούμε από τον καναπέ, ίσως να μην είμαστε πια υπέρμαχοι της ειρήνης. +el. gk.
κάθε πρόσωπο ή γεγονός του παρελθόντος, κρύβει ένα μήνυμα προβληματισμού για το μέλλον. Η Ρετροσπεκτίβα επιστρέφει από το Σάββατο, 9 Μαΐου και κάθε πρώτο Σάββατο του μήνα
Συνδετικός κρίκος του παρελθόντος με το μέλλον η +el. gk.
κάθε πρόσωπο ή γεγονός του παρελθόντος, κρύβει ένα μήνυμα προβληματισμού για το μέλλον
Ντιέγκο Μαραντόνα
30-10-1960
Ο κορυφαίος των κορυφαίων
Tι ξέρετε για τον Ντιέγκο Μαραντόνα; Πέρα από το γεγονός ότι ήταν ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής της γενιάς του...
Η Ρετροσπεκτίβα σήμερα φιλοξενεί έναν άνθρωπο μύθο. Έναν άνθρωπο που αν δεν είχε τόσα λεφτά θα μπορούσε να ήταν ο πατέρας μου ή ο δικός σου πατέρας.
Γεννήθηκε στην Αργετινή, σε πολύτεκνη οικογένεια. Όπως ο ίδιος είχε δηλώσει το 2005 σε μια εξομολογητική συνέντευξη, ζούσε για να παίζει ποδόσφαιρο, ακόμα και όταν νύχτωνε και με τα υπόλοιπα παιδιά δεν έβλεπαν τίποτα.
Τα αδέλφια του από μικρά τον είχαν είδωλο. Είχαν διακρίνει το τεράστιο ταλέντο του που αργότερα τον βοήθησε να σκαρφαλώσει στους κορυφαίους παγκοσμίως.
Όνειρο του ήταν να πάει την Αργετινή στο Μουντιάλ και τα κατάφερε. Η καριέρα του ξεκίνησε το 1976 σε ηλικία 15 ετών.
Στο Μουντιάλ του 1982 στην Ισπανία, ο Ντιέγκο, αγωνιζόμενος με την Εθνική ομάδα της Αργεντινής - που το 1978 είχε αναδειχτεί Παγκόσμια Πρωταθλήτρια - έφτασε μέχρι την προημιτελική φάση της διοργάνωσης, όπου αποκλείστηκε από τη Βραζιλία. Έπαιξε και στους πέντε αγώνες της ομάδας του, σκόραρε 2 φορές αλλά δέχτηκε οξύτατη κριτική για την αποβολή του στο τελευταίο ματς με την αντίπαλο Βραζιλία.
Στην Ευρώπη η Μπαρτσελόνα είχε δείξει έντονο ενδιαφέρον για την απόκτησή του και του έκλεισε συμβόλαιο πολύ μεγάλου ύψους. Ο Μαραντόνα έγινε παίκτης της ομάδας της Καταλωνίας από το 1982 μέχρι το 1985, ωστόσο την περίοδο αυτή η υγεία του κλονίστηκε, και έχοντας αρνητικές εντυπώσεις από την Ισπανία αποφάσισε να φύγει από τη χώρα. Κατέληξε στην Ιταλία και την ΣΣΚ Νάπολι, την ομάδα της οποίας με τη συνεισφορά του συνέβαλε να μετατραπεί από μια μικρή ομάδα σε μια από τις πιο αγαπητές τότε στον κόσμο. Στη Νάπολη λατρεύτηκε σα θεός, αν και οι φήμες για την εξωγηπεδική ζωή του οργίαζαν. Μαζί της κατέκτησε 2 πρωταθλήματα, το Κύπελλο Ιταλίας καθώς και το Κύπελλο UEFA το 1989. Όσο έπαιζε για τη Νάπολι κατάφερε να διχάσει το βορρά και το νότο, καθώς ο φτωχός νότος αναδείχτηκε και ξεπέρασε στο ποδόσφαιρο τους νεόπλουτους του βορρά.
Το 1986 κατέκτησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Μεξικό με την ομάδα της Αργεντινής. Τα γκολ του εναντίον της Αγγλίας και του Βελγίου, η ασίστ στον Μπουρουτσάγα στον τελικό, αλλά και το πασίγνωστο γκολ με "το χέρι του Θεού" εκτίναξαν τη δημοτικότητα του. Σύμφωνα με τον ίδιο η νίκη αυτή ήταν σαν αντίποινα για τα δεινά που προκάλεσε η Αγγλία στην Αργετινή. Ήταν μια δικαίωση. ΄Οσον αφορά το χέρι του Θεού, αυτό ειπώθηκε από τον ίδιο, εννοώντας πως το γκολ δεν μπήκε από το δικό του χέρι, αλλά με τη βοήθεια του Θεού για να δικαιώσει τη χώρα του στον αγώνα αυτό.
Ενώ η καριέρα του είχε φτάσει στο ζενίθ της, λίγο αργότερα έφτιαξε τη δική του οικογένεια, όμως δεν ευτύχησε. Δεν μπόρεσε να εκτιμήσει αυτό που δημιούργησε. Αργότερα, μιλώντας ανοιχτά για την εξάρτησή του από την κοκαΐνη, δήλωσε μετανιωμένος και πικραμένος που η εξάρτησή του αυτή δεν του άφησε το περιθώριο να «ζήσει» τα παιδιά του, να απολαύσει το μεγάλωμά τους.
Περίπου του 2004 είχε μπει σε πρόγραμμα απεξάρτησης και για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα τα κατάφερε. Σήμερα, ο Μαραντόνα έχει ξανακυλήσει στα ναρκωτικά. Η αγάπη του κόσμου δεν είναι αρκετή για έναν άνθρωπο με τόσο δυνατά βιώματα, με πολιτικά πιστεύω που ποτέ δεν έκρυψε. Πολλοί τον χαρακτηρίζουν επαναστάτη, άλλοι λαϊκιστή, άλλοι εξακολουθούν να τον προσκυνούν κυριολεκτικά κι άλλοι τον έχουν ξεγράψει καθώς βλέπουν την κατάντια στην οποία έχει επέλθει.
Κλείνοντας, σας προτείνω να δείτε τα τρία βίντεο που θα σας παραθέσω από κάτω είναι από έναν σκηνοθέτη. Στα σχόλια που θα αφήσετε να μην τον κατακρίνετε. Τα πάθη είναι για τους ανθρώπους, όσο κακό κι αν προκαλούν!
κάθε πρόσωπο ή γεγονός του παρελθόντος, κρύβει ένα μήνυμα προβληματισμού για το μέλλον
ΕΙΡ-ΕΡΤ
1938
το κρατικό ραδιόφωνο
Το ραδιόφωνο ανδιαμφισβήτητα είναι το πιο ερωτικό μέσο ενημέρωσης. Αλήθεια, θυμάστε κάποτε που οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί διάβαζαν αφιερώσεις στο ραδιόφωνο τύπου: «Ο Γιώργος αφιερώνει στη Μαρίτσα το τραγούδι "τάδε"»... Το κρατικό ραδιόφωνο ήταν ολίγον τι πιο σοβαρό. Δε χωρούσαν εκπομπές με αφιερώσεις και καψουροτράγουδα. Εδώ είχε θέση μόνο η «ποιότητα».
Το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοτηλεόρασης (ΕΙΡ) ιδρύθηκε το 1938. Οι Γερμανοί κατά την αποχώρησή τους από την Ελλάδα ανατίναξαν τον ιστό της κεραίας, κι έτσι το κόστος της επανενεργοποίησης ήταν μεγάλο. Σημαντικό ποσοστό του υλικοτεχνικού εξοπλισμού προέρχονταν από τις πολεμικές επανορθώσεις. Κατά την πρώτη περίοδο μετά την ίδρυση του ραδιοσταθμού βασικός διοργανωτής του ΕΙΡ ήταν ο στρατηγός Χριστόδουλος Τσιγάντες και σημαντικοί διευθυντές οι λογοτέχνες Στράτης Μυριβήλης και Οδυσσέας Ελύτης. Προφανώς η πράξη αυτή οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι Γερμανοί θεωρούσαν πως δεν ήταν αναγκαίο να μεταδίδονται καλές ειδήσεις...
Το σήμα του σταθμού ήταν χαρακτηριστικό της ελληνικής κουλτούρας, δηλαδή μια κουδούνα και μια φλογέρα ενός τσοπάνου. Ίσως οι μεγαλοαστοί του Κολωνακίου παρεξηγούνταν στον ήχο μιας κουδούνας. Ποτέ δεν επεκτάθηκα στην έρευνα αυτή.
Όσον αφορά το Πρώτο Πρόγραμμα θέλω να σημειώσω πως μέχρι σήμερα παραμένει ακμαίο. Ο αμιγώς ενημερωτικός κρατικός σταθμός το 1952 μετέδιδε και τραγούδια. Το 1997 συγχωνεύτηκε με τη ΝΕΤ, ενώ το 2012 μετονομάστηκε σε Πρώτο Πρόγραμμα. Το Δεύτερο Πρόγραμμα είχε μια πιο εναλλακτική μορφή, ωστόσο βάδιζε στα χνάρια του Πρώτου Προγράμματος. Τέλος, το Τρίτο Πρόγραμμα πρόσδιδε, κατά μία έννοια, μουσική παιδεία στους ακροατές του μιας και εξέπεμπε μόνο κλασική μουσική. Μεγάλη δόξα γνώρισε την περίοδο που ήταν επικεφαλής ο Μάνος Χατζηδάκις. +Nastazia A
κάθε πρόσωπο ή γεγονός του παρελθόντος, κρύβει ένα μήνυμα προβληματισμού για το μέλλον
Μαλβίνα Κάραλη
3 Φεβρουαρίου 1952 - 7 Ιουνίου 2002
Malvina Rixten
Θα μπορούσα να γράψω πολλά για τη Μαλβίνα. Για τις αντιφάσεις του χαρακτήρα της, για την οξυδέρκειά της... Ομολογώ από εδώ, ότι είναι ένας από τους λόγους που ήθελα να ασχοληθώ με τη δημοσιογραφία. Όταν πέθανε ήμουν μικρή. Θυμάμαι που είχε γίνει σάλος με το λυπηρό αυτό γεγονός.
Τι θαυμάζω στη Μαλβίνα; Ότι δεν ήταν πραγματική φεμινίστρια, όπως ήθελε να φαίνεται προς τα έξω, μιλώντας τη γλώσσα της πιάτσας και φορώντας στις τηλεοπτικές της εκπομπές ανδρικά κοστούμια... Η Μαλβίνα ήταν πραγματικό θηλυκό και ήξερε την αξία της. Δεν πιστεύω ότι την διακατείχε υπεροψία, απλά ήταν μπροστά από την εποχή της. Και τι εννοώ με αυτό; Ο κάθε σχολιασμός στόχευε στην μελλοντική πορεία των πραγμάτων. Δε θα αρκούσε ούτε σε εκείνη, ούτε στους αναγνώστες της, ούτε στα «αφεντικά» της να είναι μια απλή ρεπόρτερ. Μια φράση που θα της ταίριαζε γάντι είναι το: «Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει». Πέρα από ετοιμόλογη και εξαιρετικά εύστροφη, έλεγε στους αναγνώστες και τους τηλεθεατές της όλα αυτά που εκείνοι δεν μπορούσαν από μόνοι τους να εκφράσουν με λόγια.
Σε μια περίοδο όπως η τωρινή που οι γυναίκες εξακολουθούν να είναι κατώτερα όντα από τους άνδρες - σε άλλες χώρες περισσότερο και σε άλλες λιγότερο - η Μαλβίνα, εάν ζούσε, θα εναντιωνόταν στον ανδρικό πληθυσμό. Μα βαρύ τόνο στη φωνή, με ανασηκωμένο το ένα της φρύδι και με κενό βλέμμα θα γύριζε να πει στους επικριτές της: «Τι παραπάνω έχετε από εμένα;»
Αν ανοιγόταν προς τα έξω; Όχι, αλλά μπορεί να έδινε την εντύπωση σε έναν τελείως άγνωστο άνθρωπο που του έλεγε κάτι, ότι του είπε πολλά. Οι φίλοι της ήταν ένα σημαντικό κεφάλαιο στη ζωή της. Χαρακτηριστικά έλεγε: «Μπορώ να ψευδορκήσω και να ψευδομαρτυρήσω για ένα φίλο μου» Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν ο δεύτερός της σύζυγος. Η Μαλβίνα έκρυβε ένα μυστικό το οποίο το είχε εμπιστευτεί σε κάποιον φίλο γιατί είχε την ανάγκη να μιλήσει σε κάποιον. Είχε το ένστικτο ότι ο σύζυγόε της δεν ήταν ο καταλληλότερος να ακούσει αυτό που είχε μέσα της. Όταν το εμπιστεύτηκε αργότερα στο σύζυγό της, τότε βγήκε αληθινή. Το μυστικό δεν έμεινε πια μυστικό, καθώς διέρρευσε αυτό που του είχε πει...
Εγκυκλοπαιδικά σας λέω ότι γεννήθηκε στο Ισραήλ και μεγάλωσε στην Αθήνα. Ήταν συλλέκτρια πανεπιστημιακών ενάρξεων (Κυβερνητική, Μαθηματικά, Ιστορία Τέχνης). Αρθρογραφούσε στο περιοδικό «Γυναίκα», «Επίκαιρα», «Κλικ», στην εφημερίδα «Απογευματινή», «Βραδυνή», στον «Επενδυτή», στο «Symbol». Κέρδισε κρατικό βραβείο σεναρίου για τις «Κρυστάλλινες νύχτες» της Τώνιας Μαρκετάκη που την αγαπούσε και τη σεβόταν.
Όσο περίεργο κι αν ακούγεται ένα κομμάτι μου την καταλαβαίνει και την αγάπησα όταν με συγκίνησε αυτό που έβλεπα και όταν διάβασα αυτό που είναι σαν μάθημα ζωής: «Γλίτωσα πλέον και δεν είμαι σαν εσάς. Και χόρτασα. Και λεφτά. Και οικογένεια και αγάπη. Κυρίως αγάπη. Στο μέτωπο αγγίγματα-φιλιά. Και πλάι στα χείλη. Εγώ, που μέχρι πέρσι, αν με άγγιζες εξ αποστάσεως, φώναζα “πίσω μου σε έχω σατανά. Εγώ χόρτασα. Ένα χειμώνα αγάπη. Μια άνοιξη ελπίδα. Ένα καλοκαίρι προοπτική. Ολόκληρο προοπτικές. Εγώ, η ξεγραμμένη. Χρειάστηκε να ξεγραφτώ για να συμμορφωθώ και να αγαπήσω και να αγγίξω και να ανταποδώσω και τα πάντα. Εγώ. Όχι πια ορφανή. Γεμάτη. Επαρκής. Μισοσίγουρη. Και “ωραία”. Όπως με ήθελα. Με μακριά μαλλιά. Να ερεθίζουν ώμους και πλάτη», έγραφε λίγο καιρό πριν το «the end». +Nastazia A
κάθε πρόσωπο ή γεγονός του παρελθόντος, κρύβει ένα μήνυμα προβληματισμού για το μέλλον
Τάκης Ζαχαράτος
δε λέει ηλικία
ο Νο1 'Ελληνας μίμος
Ο Τάκης Ζαχαράτος είναι ο άνθρωπος με τα χίλια πρόσωπα. Ιδιαίτερο και μεγάλο ταλέντο, πάντα είναι εκεί για να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις την «καταθλιψάρα» που κυριαρχεί μέσα σου. Είναι ένας άνθρωπος ευφυής και πριν περίπου 25 χρόνια, τον ξεχώρισε η Ρούλα Κορομηλά σε μια επίσκεψή της στην Πάτρα, όπου έμενε και εργαζόταν εκεί ο Τάκης. Έπειτα, εργάστηκε στην ΕΡΤ και στη συνέχεια συνεργάστηκε μαζί της στον «Πρωινό Καφέ». Για να φτάσει σήμερα να κάνει όλες αυτές τις μιμήσεις τόσο πειστικά και με τόση λεπτομέρεια παρακολούθησε σεμινάρια σε Λονδίνο, Νέα Υόρκη και Λος Άντζελες και μόλις επέστρεψε στην Ελλάδα έκανε για οχτώ χρόνια μαθήματα φωνητικής με την Τζούλι Μασίνο. Έγινε γνωστός μέσα από guest εμφανίσεις σε τηλεοπτικές εκπομπές και σήριαλ και το 2005 παρουσίαζε στον τηλεοπτικό σταθμό ΜΕGA την εκπομπή «Ζω ένα Δράμα». Το 2008 ανέβηκε για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι στην παράσταση «Σεσουάρ για δολοφόνους» στην οποία υποδυόταν ένα κομμωτή. Από τότε έχει ανεβάσει πολλές δικές του παραστάσεις και έχει συνεργαστεί με αρκετούς σκηνοθέτες όπως τον Ανδρέα Βουτσινά. Πρόσφατα τον είδαμε σε ρόλο κριτή στο τηλεοπτικό σόου «Your face sounds familiar», στην οποία σχολιάστηκε τόσο για τις έξυπνες ατάκες που έλεγε στους διαγωνιζόμενους όσο και για τις ενδυματολογικές του επιλογές που ήταν πέρα για πέρα ασυνήθιστες και παράλληλα εκθαμβωτικές.
Βέβαια, ο Τάκης, προτού εξελιχθεί σε αυτό που είναι σήμερα, δηλαδή κυρίως στο διάστημα της παιδικής του ηλικίας, ήταν ένα παιδί εσωστρεφές το οποίο ασχολιόταν με την ενόργανη γυμναστική, και όπως είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στο ΒΗmagazino ονειρευόταν να πάει στους Ολυμπιακούς, μιας και έκανε πρωταθλητισμό, και να πάρει το χρυσό μετάλλιο αλλά τελικά τον «τράβηξαν» η κομμωτική και μετέπειτα τα καλλιτεχνικά. Για του λόγου το αληθές καλύτερα για εμάς, αφού μας χαρίζει ατελείωτες δόσεις γέλιου. Ως γνωστόν, για να κάνει κανείς πρωταθλητισμό πρέπει να είναι σκληραγωγημένος και πειθαρχημένος για να κατακτήσει κάθε απώτερο σκοπό του. Έτσι και ο Τάκης Ζαχαράτος, δεν ασχολήθηκε με τον πρωταθλητισμό μόνο στην ενόργανη αλλά και στον τομέα της μιμήσεις, καθώς για να βγει ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα για καθεμία ξεχωριστή προσωπικότητα απαιτούνται άπειρες ώρες σκληρής δουλειάς για να είναι πειστικό και όχι γελοίο το θέαμα που παρουσιάζεται.
Προσωπικά, επιδίωξα να τον δω δύο φορές από κοντά και ήταν απλά φοβερός και μοναδικός. Πιστεύω ότι όσο κι αν έχει δουλέψει κάποιος στον τομέα του, πρέπει να έχει και κλίση σε αυτό που κάνει για να ξεχωρίσει. Θυμάμαι όταν τον είχα δει από κοντά ήταν λες και είχε καταπιεί προβολέα. Απίστευτα εκθαμβωτικός και με πολλή ζωντάνια, ήταν πρόθυμος να μας συνεπάρει στη θεατρική του δουλειά χωρίς εμείς να χρειαστεί να κάνουμε το παραμικρό. Κλείνοντας, θέλω να τονίσω ότι ο Τάκης είναι πηγή έμπνευσης για όσους έχουν και για όσους γενικότερα δεν έχουν διάθεση. Ποτέ δεν άκουσα κάποιον να τον αποκαλεί ατάλαντο, σνομπ ή σαχλό σε αυτό που κάνει! Απολαύστε τον!! +Nastazia A
κάθε πρόσωπο ή γεγονός του παρελθόντος, κρύβει ένα μήνυμα προβληματισμού για το μέλλον
Θεία Λένα - Αντιγόνη Μεταξά
1905 - 16/10/1971
παιδικές αναμνήσεις
Ποια είναι η Αντιγόνη Μεταξά ή αλλιώς η Θεία Λένα;
Τη θεία Λένα την έμαθα όταν ήμουν πολύ πολύ μικρή από τον μπαμπά μου οποίος όταν ήταν στην ηλικία μου την άκουγε ανελλιπώς. Εντάχθηκε λοιπόν στην οικογένεια σαν μια μακρινή θεία την οποία δεν πρόλαβα να γνωρίσω. Όταν ξυπνούσα το πρωί να ετοιμαστώ για το σχολείο, ο μπαμπάς μου τραγουδούσε το ‘’Καλημέρα σας παιδιά τραλαλά τραλαλά …’’. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι του έλεγα να το ξαναπεί γιατί μου άρεσε πολύ! Και πώς να μην μου αρέσει από τη στιγμή που το τραγούδι αυτό μεγάλωσε μια ολόκληρη γενιά, τους σημερινούς ανθρώπους που βρίσκονται μεταξύ 50-60 ετών. Το χαρακτηριστικό τραγούδι για να καλημερίσει τα παιδιά ήταν αυτό:
Η απίστευτη απήχηση που είχε η παιδική εκπομπή της στο ραδιόφωνο του τότε ΕΙΡ (Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας) από την οποία έγινε ευρύτερα γνωστή ονομαζόταν ‘’Η ώρα του παιδιού’’. Το 1967 η εκπομπή αυτή μεταφέρθηκε στην τότε ασπρόμαυρη ΥΕΝΕΔ, κι έτσι δημιουργήθηκε το πρώτο παιδικό πρόγραμμα το οποίο ήταν πρωτοπορία για την εποχή εκείνη.
Το έργο της δεν ήταν μονάχα αυτό. Πώς θα ήταν δυνατόν μια γυναίκα που προερχόταν από μια οικογένεια με πληθώρα λαμπρών επιστημονικών μυαλών, από χώρους όπως η πολιτικής η συγγραφή, η ιατρική και η διπλωματία, να μην ασχοληθεί με την διεύρυνση του πνεύματός της; Σπούδασε παιδαγωγικά στο Παρίσι και υποκριτική και σήμερα μετράμε περισσότερα από 50 συγγραφικά της έργα. Δεν το έκανε τόσο για βιοποριστικούς λόγους όσο για να μεταδώσει τη φλόγα που έκαιγε μέσα της και το πάθος της για την καλλιέργεια και τη διατήρηση της αγνότητας των μικρών παιδιών.
Παντρεύτηκε με τον Κώστα Κροντηρά ο οποίος βοήθησε τη σύζυγό του στα πρώτα της βήματα στο ραδιόφωνο καθώς από το 1936 επιδόθηκε στη ραδιοφωνική σκηνοθεσία, αρχικά στο Ραδιοφωνικό Σταθμό Αθηνών και αργότερα στην ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ. Απέκτησαν μαζί μια κόρη τη Λήδα Κροντηρά η οποία ακολούθησε τα επαγγελματικά βήματα της μητέρας μιας και από μικρή ηλικία λάμβανε μέρος στις παραστάσεις του "Θεάτρου του Παιδιού" που είχε ιδρύσει η μητέρα της καθώς και στις ραδιοφωνικές εκπομπές που διεύθυνε η μητέρα της.+Nastazia A
κάθε πρόσωπο ή γεγονός του παρελθόντος, κρύβει ένα μήνυμα προβληματισμού για το μέλλον
Χρήστος Ζαμπούνης
03/12/1960
τρόποι καλής συμπεριφοράς
-Savoir vivre: να ξέρεις να ζεις.
-Τρώγοντας καλαμπόκι όπως κάνω τώρα που γράφω μέσα από κονσέρβα; Δε νομίζω…
Μου φαίνεται πως οι τρόποι καλής συμπεριφοράς δημιουργήθηκαν για τις μεγαλοκοπέλες που δεν ξέρουν πώς να γερνούν όμορφα. Ρυτιδιάζουν απότομα, αποκτούν απότομα προγούλι που είναι ξαδελφάκι με την πτώση των βλεφάρων. Πάραυτα ο πλαστικός τους –που είναι και οικογενειακός τους φίλους- δε σώζει την κατάσταση.
Οι καλοί τρόποι συμπεριφοράς υπάρχουν για να κόβουν τη ‘’φόρα’’ σε ορισμένους αυθόρμητους ώστε να μην εκφράζονται απολύτως ελεύθερα! Ακόμα και ο πιο αγενής άνθρωπος πάνω σε αυτό τον πλανήτη οφείλει να είναι ευγενικός ή να παριστάνει τον ευγενικό σε περιπτώσεις όπως η ακόλουθη: : η άλλη μόλις γέννησε αλλά είναι πιο αδύνατη από ποτέ, τι κι αν γέννησε προχθές… ή σε κυριακάτικο τραπέζι με τα πεθερικά. Τι γνώμη να σχημάτιζε για εμένα η πεθερά μου αν με έβλεπε να τρώω ωμό καλαμπόκι από κονσέρβα πλούσιο σε συντηρητικά;
Ακολουθώντας τους καλούς τρόπους συμπεριφοράς σου ανοίγονται πόρτες. Όλοι σε θυμούνται για την καλή σου την καρδιά. Ο πραγματικά καλλιεργημένος - ευγενικός άνθρωπος έχει συναισθηματική νοημοσύνη. Σκέφτεται τις ανάγκες του άλλου και του συμπεριφέρεται αναλόγως. Δε θα ρίξεις σαλάμι στο φάκελο των εκλογών γιατί δε θες τα χέρια του ξάγρυπνου ανθρώπου της εφορευτικής επιτροπής να λαδωθούν, κι ας είσαι αγανακτισμένος. Μαθαίνεις να σέβεσαι τον άλλο χωρίς καν να είναι γαλαζοαίματος διότι η καλή συμπεριφορά είναι στο πικ της παρακμής της στις μέρες μας. Τι κι αν μπήκαμε στο 2015; Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη να είσαι ευγενικός επειδή όλα θα είναι με το μέρος σου. Δηλαδή η πρώην εγκυμονούσα –νυν λεχώνα- θα είναι χαρούμενη και η πεθερά θα μιλά στις φίλες της για ένα πραγματικό κελεπούρι.
Εδώ στην Ελλάδα ‘’πρωτεργάτης’’ του savoir vivre υπήρξε ο Ζαμπούνης γιατί εξακολουθεί και ασχολείται με αυτό μέσω της καθημερινής του εκπομπής στον ''Παραπολιτικά fm''. Μάλιστα έχει γράψει και ομώνυμο βιβλίο.
Γνωρίζοντας το Παρίσι από κοντά και βλέποντας την κουλτούρα και τη φινέτσα του έγραψε το βιβλίο του το οποίο για τον Έλληνα δεν ήταν κάτι βαρυσήμαντο και ούτε πιστεύω πως σε αυτή τη χώρα θα γινόταν μπεστ σέλερ. Όμως ήταν κάτι επαναστατικό απέναντι στην ψευτοχλιδή η οποία κυμαινόταν ανάμεσα σε κουβανέζικα πούρα, λίαρ τζετ και σιδερένια ψησταριά στην πλώρη με περσινό κάρβουνο από το Πάσχα για να ψηθούν τα ‘’κοψίδια’’. Επιστρέφοντας λοιπόν στα πάτρια εδάφη το ’99 και βλέποντας τα λεκτικά ελληνικά ‘’γαλλικά’’ σε ουρές της εφορίας, σε μποτιλιαρίσματα των αθηναϊκών δρόμων άντεξε τρία χρόνια στην απραξία. Απραξία εννοώντας χωρίς να έχει δώσει ως τότε το δικό του ‘’τακτ’’ στην ελληνική κοινωνία. Είναι εξαιρετικά αγαπητός διότι σου δίνει την εντύπωση ότι νοιάζεται για εσένα. Στην εκπομπή λέει αρκετές λέξεις στα γαλλικά και με τη ζεστή φωνή του σε κάνει να τον ερωτεύεσαι μόνο που το ακούς, κυρίως γιατί δεν καταλαβαίνεις τι σου λέει αλλά αντιλαμβάνεσαι πως είναι ένας αληθινός ''τζέντλεμαν'' και αν τον είχες για σύζυγο θα σου συμπεριφερόταν σαν μια άλλοτε Μαρία Αντουανέτα ακόμη κι αν ήσουν γιαγιά, γιατί θα είχατε περάσει φοβερά και μοναδικά στα νιάτα σας!! +Nastazia A
κάθε πρόσωπο ή γεγονός του παρελθόντος, κρύβει ένα μήνυμα προβληματισμού για το μέλλον
Μπεφάνα, 'Αγιος Βασίλης, Santa Claus
ανέκαθεν
αυτούς που περιμένουμε κάθε χρόνο, ίδια μερα
Η Μπεφάνα, ο Άγιος Βασίλης και ο Santa Claus είναι οι αγαπημένοι χριστουγεννιάτικοι ήρωες μικρών και μεγάλων. Όπως στο νηπιαγωγείο, έτσι και τώρα, κάθε χρόνο καρτερείς την ημέρα των Χριστουγέννων, όχι μόνο για τα δωρίνια. Είναι η διάθεσή σου που αλλάζει από τη στιγμή που βλέπεις το μικρό μπαλκονάκι του γείτονά σου ‘’τίγκα’’ στα λαμπιόνια, κι ας είναι ακόμη Νοέμβριος. Δε σε πειράζει ούτε σε ενοχλεί γιατί μες την οικονομική –και όχι μόνο – κρίση, καθένας πρέπει να βρίσκει κάτι που του δημιουργεί χαρά και ζωντάνια. Αν έχεις ανήμερα των Χρστουγέννων να υποστείς κανά γρουσούζη συγγενή, εκεί είναι που βάζεις και πάνω σου λαμπάκια!! Η ξεροψημένη γαλοπούλα σου φτιάχνει παροδικά το κέφι. Μετά στουμπώνεις ολίγον τι.
Η δεκεμβρινή ‘’ρετροσπεκτίβα’’ δε θα φιλοξενήσει μόνο έναν ήρωα αλλά τρεις αυτή τη φορά, γιατί το κλίμα σηκώνει συνωστισμό! Άραγε η Μπεφάνα, ο Άγιος Νικόλας- Σάντα και ο Άγιος Βασίλης όταν μοίραζαν δώρα έκαναν ‘’check in’’ ενώ άλλαζαν τοποθεσία; Τα τελευταία χρόνια μπορώ να σας πω ότι η απορία μου αυτή ολοένα και μεγεθύνεται... Σε ποιο καφέ άραγε θα μπορούσαν να συχνάζουν όλοι αυτοί μαζί; Και το θέμα συζήτησης ποιο θα ήταν; Εγώ λέω πως θα έπιναν καμιά Coca Cola που είναι και χορηγός του Σάντα. Τζάμπα τόσα χρόνια τον προωθούν; Το θέμα συζήτησης θα ήταν… μα ποιο άλλο από τα Χριστούγεννα!!!
Ξεκινώντας ανάποδα από τον τρόπο που σας παρουσίασα τους ήρωες θα σας μιλήσω αρχικά για τον Σάντα! Στη Δύση όπου ο Άγιος Νικόλαος λέγεται Santa Claus, η γιορτή φυσικά συνδέεται με τα Χριστούγεννα και με την ανταλλαγή δώρων που γίνεται τότε. Η κανονική του μορφή φανταστείτε πως ήταν σαν όλων των υπόλοιπων αγίων, δηλαδή είχε τη μορφή ενός ασκητικού μοναχού – αρχιερέα και δεν ήταν ένας ευτραφής άνδρας με κόκκινα μάγουλα με άσπρη γενειάδα, κόκκινα ρούχα και μαύρες δερμάτινες μπότες. Η εικόνα αυτή προήλθε τον 19 ο αιώνα από τον πατέρα του αμερικάνικου καρτούν ThomasNast. Στη μετεξέλιξή του η φιγούρα εμπλουτίστηκε από τον κινηματογράφο και τη μουσική και η φήμη του πέρασε τα σύνορα των ΗΠΑ και του Καναδά κι έτσι εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Στο ‘’σενάριο’’ προστέθηκε μια σύζυγος η Ms Claus με τη οποία είχαν σπίτι στο Βόρειο Πόλο κι εκεί παρασκεύαζαν τα δώρα των μικρών παιδιών. Για την παρασκευή και τη μεταφορά των δώρων είχαν την πολύτιμη βοήθεια των ξωτικών και των ταράνδων, με γνωστότερο το Ρούντολφ.
Στην Ελλάδα η μορφή του Santa Claus ταυτίζεται με εκείνη του Άγιου Βασίλη. Η ταύτιση έχει γίνει διότι πριν πολλά χρόνια σε μεγαλύτερο βαθμό ο Άγιος Βασίλειος προσέφερε σημαντικό έργο σε άπορα παιδιά και όχι μόνο τα Χριστούγεννα. Επομένως εδώ υπάρχει μια στραβή παραποίηση και λάθος εικόνα του Μέγα και Αγίου Βασιλείου Καισαρείας.
Όσον αφορά την Μπεφάνα θα έλεγε κανείς πως είναι ο Άγιος Βασίλης της Ιταλίας. Ο μύθος έχει ως εξής: το βράδυ που γεννήθηκε ο Χριστός οι τρεις μάγοι επισκέφθηκαν το σπίτι της Μπεφάνα, η οποία ήταν κι εκείνη μάγισσα. Έφαγαν και ήπιαν όλοι μαζί. Προτού φύγουν της πρότειναν να πάνε μαζί για να προσκυνήσουν το μικρό Χρίστο. Εκείνη δεν πήγε μετανιώνοντας γι’ αυτήν της την απόφαση μελλοντικά. Προσπαθώντας να επανορθώσει κάθε χρόνο μεταξύ 5 και 6 Ιανουαρίου μοιράζει δώρα σε όλα τα καλά και φρόνιμα παιδάκια και στα άτακτα αφήνει μέσα στη χριστουγεννιάτικη κάλτσα ένα κάρβουνο το οποίο στην ουσία είναι γλυκό σε σχήμα κάρβουνου. Τα δώρα τα μοιράζει καθώς κάθε χρόνο επιδιώκει να βρει το Χριστό και να του αφήσει κι Αυτού δώρο. Είμαι πεπεισμένη ότι βαδίζει στο σωστό δρόμο…
Τα Χριστούγεννα είναι χαρά λόγω των αναρίθμητων παραμυθιών που υπάρχουν και λόγω της προσφοράς μας στους συνανθρώπους μας. Το κλίμα αυτό μόνο ευτυχία μας δίνει και πληρότητα γιατί η βοήθεια την εποχή αυτή είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία… Θα έλεγα πως είναι απαραίτητη!
Merry Christmas!! +Nastazia A
Γεια σας! Σήμερα είμαι και πάλι εδώ, μέσα από τη στήλη ''ρετροσπεκτίβα'' για να σας μιλήσω για την καλύτερη baby sitter του κόσμου, το τηλεκοντρόλ. Η τηλεόραση δεν κάνει καλό, όλοι το ξέρουμε αυτό, όμως όλα τα παιδιά βλέπουν γιατί δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το καλό από το κακό πρόγραμμα. Δεν είμαστε όμως ούτε στις Αλπεις, ώστε τα παιδιά να βγουν έξω και να τρέξουν στη βουνοπλαγιά, ούτε στην Αγγλία για να βγουν έξω να παίξουν κρίκετ. Τα παιδιά είναι κλεισμένα μέσα σε τέσσερις τοίχους. Δεν κινδυνεύει να στραβωθεί κανένα παιδάκι αν δει τηλεόραση -βέβαια δεν ξέρω πόση τηλεόραση βλέπει το δικό σας.
Ο Walt Disney αν και ανήκει τουλάχιστον δυο γενιές πίσω, προνόησε και άφησε σωρό ταινιών που παρακολουθούν ακόμη και οι νέες γενιές. Δεν πιστεύω ότι το έκανε μονάχα για να πλουτίσει, αυτό το έχουμε σαν δεδομένο γιατί ήταν ένας πρωτοποριακός επιχειρηματίας για τη δεκαετία του '50. Κατά βάθος είχε στόχο να μείνει στην ιστορία και να ψυχαγωγεί τα παιδιά των πόλεων αναίμακτα.
Έτσι από τη μεγάλη οθόνη, με το πέρασμα του χρόνου, πέρασε στη μικρή και η αποδοχή που γνώρισε είναι αν μη τη άλλο τεράστια. Η πληθώρα εικόνων στις αρχές και η προσθήκη χρωμάτων λίγο αργότερα, έκανε τα παιδιά να τον αγαπήσουν από την παρθενική του κιόλας ταινία, τη γνωστή σε όλους μας, Χιονάτη την οποία έχω τοιχογραφία στο υπνοδωμάτιό μου.
Και γιατί αυτά θεωρεί ένα παιδί ότι είναι τα αγαπημένα του προγράμματα; Γιατί τα παιδιά έχουν την τάση να μιμούνται. Εγώ μικρή, ό,τι έβλεπα στην τηλεόραση το αποτύπωνα στο παιχνίδι μου με τις κούκλες. Ο κόσμος των καλών κινουμένων σχεδίων δίνει τροφή στα παιδιά να εμπνευστούν και να ξεφύγουν από την ανιαρή καθημερινότητα της πλήξης, της γρουσουζιάς και της οικονομικής κρίσης, που στην ηλικία που βρίσκονται όλα αυτά δεν τα αφορούν.
Αν ζούσαμε στη Γαλλία, η κυριακάτικη βόλτα με το παιδί σου θα ήταν στη Disneyland. Η ''baby sitter'' θα έπαιρνε ρεπό διότι η Κυριακή, προς το παρόν, είναι γιορτή και σχόλη. Η πληθώρα παιχνιδιών που συναντά κανείς εκεί διασκεδάζουν εις το έπακρον τους μικρούς μας φίλους κι έτσι η μέρα κυλά με πολύ κέφι παρέα με όλους τους εμπνευσμένους ήρωες του Ντίσνεϋ, τους οποίους τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να συναντήσουν από κοντά και να περάσουν ξέγνοιαστες στιγμές μαζί τους!! Η τιμή του εισιτηρίου δεν αφορά κανένα πραγματικά γιατί η επίσκεψη σε ένα τέτοιο μέρος είναι απλά μια μοναδική εμπειρία!
Αυτό που επίσης τα παιδιά λάτρεψαν σε αυτούς τους τόσο συναρπαστικούς χαρακτήρες είναι ότι μέχρι σήμερα μαθαίνουν την εξέλιξη αυτών των ηρώων μέσα από comics και ταινιούλες. Αν δεν υπήρχε εξέλιξη, όλο αυτό κάπου θα βάλτωνε και θα κούραζε. Σκέψου πόσες φορές έχεις δει το Κωνσταντίνου και Ελένης...+Nastazia A
Νεαρός από τη Ρουμανία,
γύρισε στην Ελλάδα με μανία
με όνειρα πάμπολλα φορτωμένος
μα από τον πόλεμο κυνηγημένος..
Εισήχθη εις την Σχολήν Καλών Τεχνών
και κατέληξε μέλος των Αντιστασιακών
μπας και έφευγε η χολέρα
για να δει κανείς μια άσπρη μέρα.
Σκιτσογράφος έγινε στην πορεία
μα δε γλίτωσε τη λογοκρισία,
γιατί τα χρόνια ήταν δύσκολα
και πήγαινε αντίσταση, αναμφίβολα.
Συνεργάστηκε με πολλούς
και διακρίθηκε από αυτούς
με κοινό πολύ μεγάλο
που σαν αυτό δεν υπήρχε άλλο.
Ελευθερία, Αυγή, Αντί και Ταχυδρόμος
σε αυτά τα περιοδικά του ανοιγόταν ένας νέος δρόμος
Ομάδα, Μακεδονία, Ανεξάρτητος Τύπος, Εμπρός και Μεσημβρινή
και στα: Δρόμοι της Ειρήνης και Θεατή.
Απέκτησε δύο γιους
μα πέρασαν πείνα και καημούς
γιατί ταλέντο είχε μοναδικό
αλλά πολλοί τον ζήλευαν με τρόπο μανιακό.
Μαμά Ελλάς, Πειναλέοντας και Ανεργίτσα
τρεις χαρακτήρες με μπόλικα βίτσια.
Καταγραφή της καθημερινότητας σατυρική
και ήρωες από την ιστορία με γραφή ρυθμική.
Ανορθόγραφη ομοιοκταληξία
δε θα βρείτε ησυχία!!
Έτσι έχω τον Μποστ στο μυαλό μου, ευρηματικό και ταλαντούχο. Οι θεατρικές του δημιουργίες γράφονταν σε ομοιοκαταληξία δίνοντας ευστοχία σε αυτά που ήθελε να πει κι επίσης έδινε ένας άκρως χαριτωμένο και χιουμοριστικό τόνο στα έργα του. Χρησιμοποιούσε δεκαπεντασύλλαβο στίχο. Σαν ζωγράφος ήταν αυτοδίδακτος και μιμούταν την τεχνοτροπία του Θεόφιλου και φιγούρες του θεάτρου σκιών. Τα σκίτσα του απεικόνιζαν πολιτικά πρόσωπα κι έτσι είχε τη δυνατότητα να τους σατιρίζει... Είχε καλές ιστορικές γνώσεις κι έτσι στα έργα του έκανε μια μίξη αρχαίων, βυζαντινών ηρώων και πιο πρόσφατων του 1821 και προσώπων της σύγχρονης ιστορίας όπως ήταν ο Αριστοτέλης Ωνάσης και ο Κ. Καραμανλής.
Δεν είχε βλέψεις για Νόμπελ -που είναι και επίκαιρο θέμα- οπότε δεν ήθελε να ευχαριστήσει τη μαμά του, τον μπαμπά του και το υπόλοιπό του σόι για τα έμφυτα ταλέντα που διέθετε. Ήτα ένας αυθόρμητος άντρας και αν άνηκε στη γενιά μου θα του έλεγα: ''Congrats! You are genius''. Το πηγαίο χιούμορ και η διάθεση να παλέψει τη χαλεπή καθημερινότητα τον έκανε ένα με τους αναγνώστες του και ιδιαίτερα αγαπητό, ή τουλάχιστον αυτό άφηνε να εννοηθεί. Αναρωτιέμαι, ένας τόσο ευφυής τύπος τί σόι ιδιαιτερότητες να είχε; Σίγουρα δε θα έτρωγε μπούτι από κοτόπουλο γιατί είναι γεμάτο τοξίνες και αρέσει σε όλους. Ήξερε να κάνει τη διαφορά. Σε αυτό τον ζηλεύω σίγουρα.Το στενάχωρο είναι ότι οι περισσότεροι ξέρουν ένα μέρος της δουλειάς του, τη ''Μήδεια'', αν και ο Μποστ έγραφε υπέροχα και τα έργα του είναι παντός καιρού.
Σας αφιερώνω ό,τι πιο επίκαιρο που ίσως να μη γνωρίζατε πως οι στίχοι είναι δικοί του!!
Η Eleanor Hodgeman Porter, γεννήθηκε στο Λίτλετον του Νιου Χαμσάιρ στις 19 Δεκεμβρίου του 1868. Φοίτησε σε σχολεία της περιοχής, έκανε ιδιαίτερα μαθήματα στο σπίτι και τελικά φοίτησε στο Κονσερβατουάρ της Νέας Αγγλίας, από όπου και επαινέθηκε για τα φωνητικά της σε διάφορα κονσέρτα. Το 1892 παντρεύτηκε τον John Lyman Porter και μετακόμισε στη Μασαχουσέτη. Το πρώτο μυθιστόρημα, "Cross currents", εκδόθηκε το 1907. Το 1912 εκδόθηκε και έγινε μπεστ σέλερ το "Miss Billy". Το 1913 εκδίδεται το πιο γνωστό βιβλίο της, η "Πολυάννα", με ηρωίδα ένα αθεράπευτα αισιόδοξο κοριτσάκι. Το βιβλίο έκανε αμέσως μεγάλη επιτυχία. Το 1960 το βιβλίο μεταφέρθηκε από την εταιρεία Ντίσνεϊ στον κινηματογράφο. Δυο ακόμη βιβλία της Πόρτερ το "Η Πολυάννα μεγαλώνει" και το "Απλώς Δαβίδ" (1916) έγιναν και αυτά μπεστ σέλερ. Η Έλεανορ Πόρτερ πέθανε στο Καίμπριτζ της Μασαχουσέτης στις 21 Μαΐου του 1920.
Η Πόρτερ δεν κατάφερε να αποκτήσει παιδιά για άγνωστους λόγους. Δεν την διακατείχε το αίσθημα της κατάθλιψης. Ήταν από τη φύση της αισιόδοξη και της άρεσε να μοιράζεται τις σκέψεις της με ένα μεγάλο κοινό αναγνωστών, που δεν υπήρχαν ηλικιακοί φραγμοί.
Η συγγραφή μυθιστορημάτων ήταν ένα έμφυτο ταλέντο το οποίο ξεδιπλώθηκε αβίαστα σε μια εποχή μη φιλελεύθερη για το γυναικείο φύλο, που τα γράμματα όμως ανθούσαν. Ήταν τόσο έξυπνη... Και αυτό γιατί οι γυναίκες της εποχής εκείνης ήταν πιο περιορισμένες, αν και εκείνη κατάφερε στο πιο σύγχρονο ευρωπαϊκό περιβάλλον στο οποίο ζούσε, να λάβει τη μόρφωση εκείνης της εποχής. Στην ουσία όμως ήταν δεσμευμένη λόγω του φύλου της και η ζωή της ήταν καθαρά τυπική. Λόγω όμως της ευφυίας και του ταλέντου που διέθετε η διέξοδός της ήταν η συγγραφή κειμένων και φαίνεται να έμεινε διαχρονική καθώς ακόμη και σήμερα τα περισσότερα σπίτια έχουν από ένα της μυθιστόρημα. Η φαντασία της μεγαλουργούσε. Πριν ακριβώς 10 χρόνια διάβασα την Πολυάννα, το πρώτο μου λογοτεχνικό βιβλίο, το οποίο ήταν δώρο γενεθλίων από μια δασκάλα μου και το λάτρεψα ήδη από το πρώτο κεφάλαιο.
Η Πολυάννα, το πασίγνωστο αυτό βιβλίο που αγαπήθηκε όσο κανένα άλλο από μικρούς και μεγάλους. Θα έλεγε κανείς πως ήταν η φανταστική κόρη της Πόρτερ. Η κόρη που ποτέ δεν είχε αλλά λάτρευε σαν να ήταν όντως ένα υπαρκτό πρόσωπο. Η Πολυάννα αν και άτυχη στη ζωή της, εξαιτίας της απώλειας των γονιών της, πήρε από τη συγγραφέα της όλα τα αγνά και καλά χαρακτηριστικά ενός μικρού παιδιού και την κατέστησε την πιο γνωστή και λατρεμένη ηρωίδα - φίλη - αδελφή όλων των παιδιών, μιας και ανέτρεψε και έδωσε χαρά στο συντηρητικό περιβάλλον που μεγάλωνε. Πολλά στοιχεία που είχε η Ελεανόρ τα έδωσε απλόχερα στο δημιούργημα της φαντασίας της. Ήταν κάτι σαν τη συνέχεια της... Ένα πλάσμα καλό και άκακο με αγνή ψυχή. Το γεγονός ότι η συγγραφέας ήταν μια ώριμη γυναίκα δεν την καθιστούσε λιγότερο αγνή από την Πολυάννα που ήταν παιδί, γιατί μην ξεχνάτε, ο ψυχισμός τους ήταν ο ίδιος...
Η ηρωίδα, όπως και η συγγραφέας, μορφώθηκαν, ζούσαν σε αυστηρό οικογενειακό περιβάλλον... Αργότερα απέκτησαν οικογένεια και οι ζωές και των δύο αυτών γυναικών φαίνεται πως ήταν άρτια δομημένες. Τις περιστοίχιζε απέραντη αγάπη.
Έτσι, η μαγεία που ονειρευόταν η ταλαντούχα Πόρτερ και την πασπάλιζε με νεραϊδόσκονη στους αναγνώστες της, τα έκανε όλα καλύτερα. Όμως, οι μαγικές συνταγές έχουν το ελάττωμα να πραγματοποιούνται μόνο σε όσους πιστεύουν στη μαγεία; Η Πόρτερ λοιπόν, δε δίστασε να δίνει στοιχεία αληθοφάνειας στα μυθιστορήματα της. Ωρίμαζε τους αναγνώστες με ένα μητρικό - στοργικό τρόπο, επιβεβαιώνοντας τους στη συνέχεια ότι τα λυπηρά γεγονότα είναι στοιχεία της ζωής καθένας όμως από εμάς καταφέρνει να επιβιώσει επιτυχώς, βρίσκοντας μονάχα ένα ''τρικ'', ίσως το ''παιχνίδι της χαράς'', για να μην παύει η αισιοδοξία του να βρίσκεται στα φόρτε της. Η εποχή που πίστευες σε μαγικά φίλτρα που μόλις τα έπινες ανακτούσες σούπερ δυνάμεις και όλα φαίνονταν τόσο απλά δεν τελείωσε και δεν θα τελειώσει ποτέ, αρκεί να διαβάσεις τα βιβλία της Ελεανόρ Πόρτερ και τότε μόνο ίσως κι εσύ διαπιστώσεις τις κρυφές πτυχές του καλού σου εαυτού. +Nastazia A
Πολλοί ενδεχομένως να έχετε δει το “Enemy at the Gates” με τον Jude Law o οποίος υποδύεται τη ζωή του νεαρού Βασίλι. Η ταινία είναι βασισμένη στο βιβλίο Enemy at the Gates: The Battle for Stalingrad του William Craig's (1973),στο οποίο είναι γραμμένα αναλυτικά όλα τα τεχνάσματα που χρησιμοποίησε ο θρυλικός και γενναίος αυτός πολεμιστής, ο οποίος κατάφερε να ανατρέψει τη ροή του πολέμου στο Στάλινγκραντ.
Μαθαίνοντας κανείς για τη ζωή του Βασίλι στην αρχή τον περνά για τρελό. Πώς είναι δυνατόν ένας νεαρός ερασιτέχνης πολεμιστής να καταφέρει να γίνει ο τρόμος των Γερμανών; Ο συγκεκριμένος κατάφερε να δώσει ένα δείγμα ανδρισμού –χωρίς να παριτάνει τον ‘’ιππότη’’- προκαλώντας το αίσθημα του θαυμασμού στις νέες γενιές μιας και τίποτα δεν τον εμπόδισε να προτάξει τον πατριωτισμό του και να αντισταθεί με ‘’νύχια και με δόντια’’ για τη ελευθερία του τόπου του. Βλέπετε, η Τρέμη και ο Πρετεντέρης ήταν ακόμη αγέννητοι για να σκορπίσουν τη γνωστή τρομολαγνεία τους…
Το πείσμα και η επιμονή του ήταν τέτοια που ο γερμανικός στρατός, όταν διαπίστωνε πως ο Βασίλι είναι ακμαιότατος και στα χνάρια του βάδιζαν κι άλλοι Ρώσοι -ή αλλιώς οι μαθητές του όπως τους αποκαλούσαν- έγινε αλλαγή του απεσταλμένου στρατηγού των Γερμανών προκειμένου να αντιμετωπίσει ο ίδιος τον Βασίλι. Αξιοσημείωτο είναι ότι σε διάστημα 37 ημερών ο ήρωας αυτός εξολόθρευσε 243 Ναζί επίσημα και περίπου 400 ανεπίσημα, και μαζί με τους ‘’μαθητές’’ του 3.000. Τα μυστικά του πολέμου τα μετέδιδε στους μαθητές του σε ένα αυτοσχέδιο στρατόπεδο το οποίο είχε φτιαχτεί γι’ αυτό μονάχα το σκοπό δηλαδή την πάταξη των ανελέητων Ναζιστογερμανών που ο νεοπλουτισμός και οι επεκτατικές τους διαθέσεις σκόρπισαν το θάνατο σε 16,2εκατομμύρια ανθρώπους χωρίς βαριά καρδία, χωρίς πόνο, χωρίς λύπη…
Αν σήμερα συνέβαιναν αυτά τι θα γινόταν; Στη Γάζα που συμβαίνουν, δε γίνεται τίποτα πάντως… Και όχι επειδή δεν υπάρχει κάποιος Βασίλι ανάμεσά τους, αλλά επειδή τα μέσα είναι άλλα και ο δόλος είναι επίσης άλλος. Το χρήμα ρέει άφθονο και ο Αλλάχ απλώς κοιμάται ήρεμος! +Nastazia A
.jpg)
