μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα
Χαίρεται. Μετά από ένα καλοκαίρι γεμάτο επισκέψεις, κόσμο να μπαίνει και να βγαίνει στο σπίτι μας, φαγητό εκτός σπιτιού, εκδρομές στη θάλασσα διαπίστωσα πόσο προσκολλημένη είναι η μικρή μου κόρη μαζί μου. Δεν είχα διαπιστώσει το μέγεθος αυτής της κατάστασης αλλά βλέποντάς την να μην πηγαίνει σε άλλα πρόσωπα κατάλαβα ότι περνάει το λεγόμενο άγχος αποχωρισμού.
Μια κατάσταση τέτοια φέρνει την μητέρα σε πολύ δύσκολη θέση μιας και δεν μπορεί να λείπει από το οπτικό πεδίο του παιδιού η μητέρα, το παιδί πιέζεται ότι η μητέρα του το εγκαταλείπει και ξεκινάει ένας φαύλος κύκλος που είναι δύσκολο να βγει κανείς. Συζητώντας με μία ψυχολόγο φίλη μου μου είπε ότι σε αυτή την περίπτωση πρέπει να φερόμαστε στο παιδί σαν να είναι μεγάλο. Να του εξηγούμε ακριβώς τα βήματα που θα ακολουθήσουν στην καθημερινότητά μας και να τα εφαρμόζουμε πιστά. Ένα παράδειγμα που μου ανέφερε είναι ότι όταν για παράδειγμα φεύγουμε το πρωί για να πάμε στην δουλειά πρέπει να εξηγούμε στο παιδί ότι θα φύγουμε να πάμε για εργασία, και ότι θα επιστρέψουμε να τα πάρουμε είτε μετά τον ύπνο τους είτε μετά το φαγητό, είτε μετά από μία δραστηριότητα. Ένας άλλος τρόπος για να βοηθήσουμε το παιδί είναι να μην ανταποκρινόμαστε αμέσως στα κλάματα και στις φωνές του παιδιού. Να το καθησυχάζουμε ότι θα το πάρουμε αγκαλιά μόλις τελειώσουμε την δουλειά που κάνουμε εκείνη την στιγμή και ότι είναι σε ασφαλής χέρια είτε αυτή είναι η γιαγιά είτε είναι μια baby sitter. Μια άλλη συμβουλή που μου έδωσε είναι επίσης να κάνουμε μικρούς αποχαιρετισμούς. Για παράδειγμα θέλουμε να κάνουμε μια δουλειά σε άλλο δωμάτιο του σπιτιού τότε να του πούμε ότι θα πάμε στο άλλο δωμάτιο και να επιστρέψουμε σε μικρό χρονικό διάστημα.
Εμπειρικά αυτό που έχω να πω είναι ότι όταν η καθημερινότητα μέσα στο σπίτι είναι συγκεκριμένη είναι πιο εύκολο για το παιδί να προσαρμοστεί. Όταν όμως ο αποχωρισμός γίνεται για λίγες ώρες ή για λίγες μέρες μέσα στην εβδομάδα τότε το παιδί δυσκολεύεται να προσαρμοστεί. Επίσης, όταν βλέπουμε ότι το παιδί δεν το παρηγορούμε όσο είμαστε ακόμη μαζί του τότε ο καλύτερος τρόπος για να ηρεμήσει είναι να φύγουμε και να του διασφαλίζουμε ότι επιστρέψουμε. Καλή συνέχεια. +Ioanna Mpourdouvali
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
