ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ "η ζωή ξεκινάει στο...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

... τέλος της ζώνης άνεσης σου." Ή και συνηθέστερα, όπως συναντάται, "life starts, at the end of your comfort zone."

Είναι εκείνη η στιγμή που συνειδητοποιείς πως τα αστεία τελείωσαν και έχει έρθει η στιγμή να αντιμετωπίσεις τον κόσμο που βρίσκεται εκεί έξω μόνος σου. Είναι εκείνη η στιγμή που πρέπει να ζυγίσεις καταστάσεις και να πάρεις αποφάσεις ζωτικής σημασίας για εσένα. Είναι ακόμα εκείνη η στιγμή που πρέπει να λάβεις τα μέτρα σου έτσι ώστε να καταφέρεις να επιβιώσεις και να φροντίσεις για την εξασφάλιση του μέλλοντος σου. Είναι επίσης εκείνη η στιγμή που αντιλαμβάνεσαι πως πρέπει να προσέξεις τον εαυτό σου, διότι δεν θα to κάνει κανένας για εσένα. Είναι τέλος εκείνη η στιγμή που πρέπει να σταθείς μόνος σου στα πόδια σου και να επιδιώξεις να μεριμνήσεις για το σήμερα, το αύριο, το μεθαύριο και ούτω καθεξής.


Όταν πάψει να υπάρχει πια το χαρτζιλίκι των γονιών να σε περιμένει κάθε μέρα στο γραφείο δίπλα στο κρεβάτι σου, όταν πέφτει στα χέρια σου ο πρώτος λογαριασμός και πρέπει να τον πληρώσεις, όταν δεν υπάρχει πια έτοιμο ένα πιάτο φαγητό έτοιμο για εσένα, όταν καλείσαι να κοιτάξεις τον μεγαλύτερο φόβο σου στα μάτια και πρέπει να το ξεπεράσεις μοναχός σου, τότε είναι που συνειδητοποιείς ότι έχει έρθει η στιγμή που πρέπει να... μεγαλώσεις. Στα θετικά της όλης υπόθεσης είναι το γεγονός ότι μέχρι να έρθει αυτή η ώρα, η ίδια η ζωή μας έχει προετοιμάσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο για αυτό που θα κληθούμε να κάνουμε αναπόφευκτα. Η πρώτη μέρα στο σχολείο, η πρωτόγνωρη αίσθηση της ερωτικής απογοήτευσης, η στιγμή που κάποιοι λαμβάνουν το χαρτί της κατάταξης τους στο στρατό, η ώρα που αντιλαμβάνεσαι πως πρέπει να επιλέξεις αντικείμενο κατάρτισης αλλά και εξειδίκευσης. Στα αρνητικά, η πραγματικότητα που μας περιμένει. η οποία δεν πλησιάζει καν στα όσα έχουμε... περάσει.

Πάρτε βαθιά ανάσα, διότι τα πράγματα δεν είναι όσο τρομακτικά και αποθαρρυντικά όπως περιγράφονται παραπάνω. Είναι ίσως χειρότερα, είναι ίσως και καλύτερα. Το ζητούμενο δεν είναι η άμεση και έγκαιρη αυτονόμηση του καθενός μας, είναι ίσως όμως η ορθή και ομαλή πορεία προς αυτήν. Και μπορεί στην πλειοψηφία των περιπτώσεων να μην είμαστε εξ' ολοκλήρου εμείς υπεύθυνοι για αυτήν, είμαστε όμως κάτι παραπάνω από αρμόδιοι έτσι ώστε να εξασφαλίσουμε να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας και να ορίσουμε το πως θα πορευτούμε, εξασφαλίζοντας παράλληλα έστω και στο ελάχιστο, το ίδιο και για τους άλλους.

 

Εκεί που σταματάει η ζώνης άνεσης μας άλλωστε, ενδεχομένως να ξεκινάει η ζώνη άνεσης κάποιου άλλου.

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ το τίμημα των πράξεων πάντα «πονάει»

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Οι σημαντικές αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται αμέσως. Αλλιώς δεν είναι σημαντικές.

Τις Κυριακές, οι αναποφάσιστοι άνθρωποι πρέπει να κοιμούνται και να ξυπνάνε Δευτέρα.

«Τις Κυριακές», όπως λένε τα φρικτά λαϊκά άσματα, «μελαγχολείς».

Έχεις χρόνο να σκεφτείς μέχρι ο σερβιτόρος να φέρει την παραγγελία σου. Ό,τι έχεις στη ζωή είναι μπροστά σου. Εξαρτάται από το προσωπικό σου σετ...

Αρχικά, μπορεί να έχεις:

Παιδιά, που θέλουν μόνο τηγανητές πατάτες, σκύλο δεμένο στο πόδι της καρέκλας, σύζυγο δεμένο στο hands free (που τάχα μιλάει με συνάδελφο) και λαχειοπώλη που γκαρίζει: «Έχει καιρό να βγει το 7».

Άλλη περιπτωσούλα είναι:

Μάνα που σε παίρνει στο κινητό, σου θυμίζει κάποιο deadline που έχεις γιατί εσύ τα έχεις φορτώσει στον κόκορα, έχεις ένα σκύλο δεμένο στην καρέκλα και έναν «εραστή» πλαισιωμένο από χάρτινο ταβερνιάρικο τραπεζομάντιλο με hangover, που τον κάνει πιο μουγκό από χθες.

Στο τραπέζι της ταβέρνας κάνεις εσωτερική σύσκεψη, έχεις επιλογές.

Ναι, παλιότερα ήταν αλλιώς. Με ένα μωρό στην αγκαλιά και άλλα δύο να τραβάνε τα ρούχα της μάνας, οι παλιές γυναίκες δεν είχαν διλήμματα, δεν έτρεχαν τις Κυριακές σε ταβερνούλες.

Οι άντρες του '50 έπαιρναν μεγάλες αποφάσεις. Φόρτωναν τα λιγοστά  προσωπικά τους αντικείμενα σε μια καρό βαλίτσα, και αν αγαπούσαν ένα κορίτσι, το έκλεβαν, και πήγαιναν μαζί στην Αστόρια. Εκεί, έκαναν κάμποσα παιδιά που τα έστελνε ο «Θεός» και δεν ήταν καθόλου απίθανο να τα έβλεπαν σπουδαγμένα και να εργάζονται ως μεγαλοστελέχη σε σπουδαίες εταιρίες. Μέχρι να γίνουν όλα αυτά όμως, οι φτωχοί μετανάστες αρκούνταν στα λίγα.

Αν έχεις την πολυτέλεια να επιλέγεις στη ζωή σου, η καλύτερη απόφαση είναι ο αστείος αμερικανικός κανόνας του «10-10-10». Σκέφτεσαι τις επιπτώσεις των αποφάσεών σου σε 10 λεπτά, 10 μήνες, 10 χρόνια. Ο κανόνας αυτός εφαρμόζεται παντού. Όταν παραγγέλνεις στην ταβέρνα, όταν χωρίζεις, δίχως διάκριση, γιατί θα τρελαθείς. Ξέρεις τι θέλεις όταν είσαι ερωτευμένος, διαφορετικά ή έχασες ή γέρασες.

Τα βάζει όλα μαζί και σκέφτεσαι... Αν φάω αχινοσαλάτα, ίσως πονάει το στομάχι μου σε λίγο. Το καλοκαίρι όμως θα είμαι λεπτή και δε θα αγχωθώ να χάσω τα περιττά κιλά. Ο μουγκός απέναντι μου όμως θα γίνει πιο μουγκός, παρότι με την αχινοσαλάτα θα έχω γίνει «καυτή» και άνετα θα μπορούσα να την κάνω για Βραζιλία. Σίγουρα τα παιδιά που θα κάνω μαζί του θα γίνουν κι αυτά μουγκά και χωρίς το επικοινωνιακό στοιχείο δε θα γίνουν ποτέ μεγαλοστελέχη.

Αφήστε μου χρόνο να σκεφτώ... +Nastazia A

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ ευθυνοφοβία κανείς;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Έρχεται κάποτε εκείνη η στιγμή, όπου πρέπει να συνειδητοποιήσεις ποιος είναι ο ρόλος που τελικά θα υιοθετήσεις και θα παίξεις έτσι ώστε να φέρεις εις πέρας κάποια... "αποστολή". Με ότι και να εμπεριέχει η λέξη "αποστολή". Έρχεται κάποτε η ώρα όπου πρέπει να πάρεις αποφάσεις των οποίων τα αποτελέσματα θα επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό όχι μόνο εσένα, αλλά και έναν αριθμό ατόμων (μικρό ή μεγάλο) οι οποίοι εμπλέκονται σε μια συγκεκριμένη κατάσταση, έκαστος με τον δικό του τρόπο και σε διαφορετικό βαθμό. Και τι κάνεις τότε; Διστάζεις; Κάνεις πίσω; Αναθεωρείς; Αποχωρείς; Επανεξετάζεις; Αδιαφορείς;

Ενδεχομένως, μία ή περισσότερες από τις προαναφερθέντες ενέργειες να είναι το επόμενο βήμα με το οποίο θα προχωρήσεις. Πολύ πιθανόν είναι να ξεκινήσεις να ψάχνεις και άλλες εναλλακτικές επιλογές όσον αφορά το ζήτημα που σε απασχολεί, έτσι ώστε να αποκτήσεις και μια πιο σφαιρική άποψη επί του θέματος. Εμείς όμως σήμερα, δεν πρόκειται να εστιάσουμε σε αυτό. Θα αναφερθούμε κυρίως στο γεγονός ότι "κάποια" στιγμή -καλώς ή κακώς- πρέπει να αναλάβεις τις ευθύνες που σου αναλογούν και να προχωρήσεις σε κάποια απόφαση. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι ο κίνδυνος της "λάθος" απόφασης, και άρα του μη επιθυμητού αποτελέσματος, καραδοκεί, όμως παίρνεις βαθιά ανάσα και συνεχίζεις (μάλλον). Φτάνοντας έπειτα από εύλογο χρονικό διάστημα στο σημείο που θα κάνεις μια εκτίμηση των αποτελεσμάτων της απόφασης σου και έναν αντίστοιχο απολογισμό, συνειδητοποιείς με "λύπη/απογοήτευση" ή "χαρά/ικανοποίηση" αν... τρώγονται οι καρποί της σοδειάς που κάποτε/τότε έσπειρες παίρνοντας εκείνη την απόφασή...

Ανεξαρτήτου αποτελέσματος, θα ήθελα να καταλήξω πολύ γρήγορα στο εξής:
"Κάτσε και σκέψου πόσο χειρότερα θα ήταν τα πράγματα αν είχες απλά αγνοήσει αυτό που σε είχε, τότε, απασχολήσει και δεν το αντιμετώπιζες (έστω και ανεπιτυχώς). Κάτσε και συλλογίσου πόσο πιο απροετοίμαστος και άπειρος θα ήσουν όταν βρισκόσουν μελλοντικώς σε μία αντίστοιχη κατάσταση. Προπάντων όμως, κάτσε και σκέψου πόσο λιγότερο έμπειρος και ώριμος θα ήσουν τώρα, καθώς και πόσο λιγότερο ολοκληρωμένος θα ήσουν." 

"Βάλε τα" στην νοητή ζυγαριά και μέτρα τα...Ειλικρινά, οι... "αριθμοί" δεν θα σου πουν ψέματα. 

Εις το επανιδείν...     +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ να γιατί δεν πρέπει να φοβάσαι να κάνεις λάθη

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Σήμερα θέλω να ρωτήσω πολύ γρήγορα το εξής: Τελικά, τί είναι το "λάθος" και, κατ' επέκταση, τί είναι το "σωστό"; Και μιας και σήμερα θα μιλήσουμε πιο πολύ για το πρώτο, ποιός καθορίζει αυτόν το διαχωρισμό και ποιός ορίζει τις παραμέτρους για αυτά τα δύο; Με τί κριτήρια χαρακτηρίζουμε αποφάσεις, ενέργειες και επιλογές μας ως "λάθη" ή "σφάλματα" και πόσο αρνητικά μας επηρεάζουν εν τέλει; Είναι -άραγε- τόσο κακό να κάνουμε λάθη;

Αρχικά, οφείλουμε να αναφέρουμε ότι ως λάθη/σφάλματα, χαρακτηρίζονται τα ακόλουθα: "1) καθετί που αποκλίνει από τον κανόνα, κάτι που δεν λέγεται ή γίνεται σωστά· 2) ατυχής επιλογή, πράξη, εκτίμηση μιας κατάστασης· 3) καθετί που βρίσκεται σε απόσταση από την αλήθεια ή την πραγματικότητα · 4) η απόκλιση ανάμεσα στην πραγματική τιμή που προκύπτει από μια μαθηματική πράξη και στην τιμή που βρίσκει κάποιος από αυτήν". Όπως καταλαβαίνετε, εξαιρώντας το τελευταίο που αφορά τον χώρο των μαθηματικών και τα ύδατα όπου μπλέκονται νούμερα και αριθμοί, οι ανωτέρω φράσεις απευθύνονται σε πάρα πολλές κατηγορίες (πολιτικά, επαγγελματικά, οικονομικά, προσωπικά κλπ), με πλήθος υπο-κατηγοριών για την κάθε μία. Παράλληλα, ενώ είναι γεγονός ότι λάθη πραγματοποιούνται σε όλους τους τομείς και σε καθημερινή βάση, ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό τους περνάει απαρατήρητο αρχικά, αφού γίνεται αντιληπτό και εμφανές σε, ακαθορίστου μεγέθους, χρονικό διάστημα που ακολουθεί.

Όλοι μας έχουμε βρεθεί σε μια κατάσταση όπου είτε χρειάστηκε να αντιμετωπίσουμε λάθη που κάναμε, είτε έπρεπε να μπούμε στην διαδικασία να διαχειριστούμε σφάλματα που έκαναν άλλοι και μας αφορούσαν. Και, αλίμονο, ποιος ξέρει σε πόσες ακόμα παρόμοιες καταστάσεις θα βρεθούμε στο μέλλον. Περιπτώσεις, άβολες έως και ντροπιαστικές, περιπτώσεις που προβληματίζουν και σε κάνουν να αναθεωρείς πολλά πράγματα. Λάθη που επηρεάζουν σε τέτοιο βαθμό, που έρχονται στιγμές που εύχεσαι να μην είχαν συμβεί ποτέ. Ξέρετε όμως κάτι; Εφόσον αυτά τα "λάθη" ή τα "σφάλματα" δεν γίνονται εσκεμμένα, είναι σημαντικό να πραγματοποιούνται. Γιατί: Διότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, μαθαίνουμε πολλά περισσότερα μέσα από λανθασμένες ενέργειες μας (εφόσον δεν τις αγνοούμε απλά), παρά από σωστές. Διότι πολλές φορές, ο δρόμος προς το σωστό απαιτεί αρκετές θυσίες και πολλά σφάλματα, μέχρις ότου να βρούμε ποιος είναι αλλά και που οδηγεί. Διότι, επιπλέον, η ίδια η ιστορία αυτού του κόσμου μας πληροφορεί ότι αρκετά από τα σπουδαιότερα και πιο σημαντικά πράγματα, ανακαλύφθηκαν εξαιτίας κάποιου λάθους που έγινε κατά την διάρκεια μιας εξεύρεσης για κάτι διαφορετικό. Και -φυσικά- διότι τα λάθη φέρουν μαζί τους και την προσπάθεια, τον κόπο και την θέληση εκείνου που έχει μπει στην διαδικασία να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα, σε αντίθεση με εκείνον που έχει μείνει άπραγος και αναμένει.

Συνεπώς, μην φοβάστε να κάνετε λάθη. Ο περισσότερος νοήμων κόσμος που θα παρατηρήσει το λάθος ή το σφάλμα που κάνατε, θα δώσει πολύ περισσότερο βάρος στην προσπάθεια σας αλλά και στον τρόπο που το διαχειριστήκατε από εκεί και πέρα, παρά στο γεγονός ότι "κάνατε λάθος". Και αυτό αφορά όλες τις "υπο-κατηγορίες" που ανέφερα πιο πάνω. Εργασία; Αναμφισβήτητα. Η άμεση αντίδραση σε ένα λάθος δίνει πολύ καλή εντύπωση. Προσωπικά; Ναι. Ακόμα και η διαδικασία αναγνώρισης ενός σφάλματος βοηθάει τόσο στην καλύτερη προσωπική κατανόηση, όσο και στην κατανόηση του "άλλου". Πολιτικά; Σίγουρα. Ο σωστός ηγέτης δεν θα μείνει ποτέ άπραγος και άεργος με φόβο κάποιο ενδεχόμενο λάθος, αφού θα το έχει ως ενδεχόμενο παράγοντα κατά νου και θα προσπαθήσει για το καλύτερο. Και ούτω καθεξής...

"Το "λάθως" είναι λάθος, όμως είναι και πηγή γνώσης και εμπειρίας. Και ακόμα και σε αυτήν την πολύ απλή περίπτωση, είναι πολύ πιο εύκολο να αλλάξεις ένα "ω" με ένα "ο", παρά να χρειαστεί να γράψεις ολόκληρη την λέξη."    

Εις το επανιδείν...+Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »