ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ ο ορισμός της τέλειας γυναίκας και τα μη τέλεια κορίτσια του next top model

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Γυναίκες. Έξυπνες, ευχάριστες, χαμογελαστές, ντυμένες όμορφα, βαμμένες, στολισμένες. Τις αγαπάμε, τις προσέχουμε και η ιστορία έχει γράψει σελίδες πολύπλοκης συνύπαρξης μαζί τους.

Για κάποιο λόγο (δεν το ανοίγω αυτό το θέμα γιατί είναι ένα άρθρο μόνο του), η ομορφιά και η εμφάνιση είναι συνυφασμένη με την γυναίκα και δεν αφορά μόνο τους άντρες που προφανώς απολαμβάνουν την θέα μίας όμορφης και καλοντυμένης γυναίκας αλλά και τις ίδιες τις γυναίκες που αρέσκονται στην ποιοτική τους εμφάνιση.

Η αρέσκεια αυτή έγινε επάγγελμα και για την ακρίβεια, πολλά επαγγέλματα. Από την μακιγιέρ, στην κομμώτρια, στην ενδυματολόγο, στον πλαστικό χειρούργο και φυσικά στα μοντέλα!

Αφορμή για τον προβληματισμό τούτο στάθηκε μία εκπομπή (και) της ελληνικής τηλεόρασης η οποία δοκιμάζει νεαρές κοπέλες, διαλέγει εκείνες που αρμόζουν περισσότερο στην εκπαίδευση και μετέπειτα μετατροπή τους σε επαγγελματίες μοντέλα.

Χωρίς να έχω παρακολουθήσει ποτέ την εκπομπή, αλλά γνωρίζοντας ορισμένες περιπτώσεις που έφτασαν ως ξεχωριστά θέματα στην επικαιρότητα, θα σταθώ σε μία κοπέλα που πήγε σαν υποψήφια έχοντας κάνει προσθετική στήθους και χειλιών. Οι… κριτές, οι υπεύθυνοι δηλαδή για το κύρος, την ποιότητα και το αποτέλεσμα της εκπομπής και των διαγωνιζόμενων, απέρριψαν την κοπέλα επειδή ακριβώς είχε κάνει αυτές τις προσθήκες και μάλιστα με έναν όχι και τόσο κομψό τρόπο. Ένας από αυτούς μάλιστα την παρότρυνε να αφαιρέσει ότι είχε προσθέσει και να δοκιμάσει ξανά στον χώρο.

Η κοπέλα ήταν όμορφη, ψηλή, αδύνατη, με στήθος όχι αντιαισθητικά μεγάλο κι όμως δέχτηκε την απόρριψη. Μια απόρριψη που έστειλε το πιο κραυγαλέο μήνυμα σε όλες εκείνες τις όμορφες κοπέλες εκεί έξω που είχαν την ατυχία να προικιστούν από την φύση με μεγάλο ή λίγο μεγαλύτερο στήθος. Αυτό που ίσως για τους άντρες είναι ιδανικό, για τα περιοδικά και τις πασαρέλες είναι απαγορευτικό. Γιατί; Τι έχουν να φοβηθούν τα ρούχα από ένα μεγάλο στήθος; Και για να περάσω στον δικό μου προβληματισμό, τι έχουν να φοβηθούν τα ρούχα από μία γυναίκα που δεν θα έχει τις τέλειες αναλογίες και σε τελική ανάλυση ποιες είναι οι τέλειες αναλογίες; Πώς ορίστηκαν; Γιατί μερικοί πόντοι λιγότεροι σε ύψος ή λίγες καμπύλες είναι τόσο απαγορευτικές; Γιατί να αποκλίνουν από το “τέλειο” ειδικά όταν μιλάμε για κάτι φυσικό;

Και μιας και μιλάμε για φυσικό, καταπιάνομαι από μία άλλη διαγωνιζόμενη στο παιχνίδι υποψήφιων μοντέλων που δεν ήταν ότι πιο φυσικό υπήρξε κι όμως έτυχε σοβαρής εξέτασης από τους υπεύθυνους. Αναφέρομαι σε ένα τραβεστί που γρήγορα οι κριτές κατάλαβαν ότι ήταν άντρας και μάλιστα τον ρώτησαν αν θα προβάρει και μαγιό (συγχωρέστε μου τα γέλια μου). Προφανώς ο υποψήφιος απορρίφθηκε όμως έχει πολύ ενδιαφέρον να μας προβληματίσει το γεγονός ότι διαγωνίστηκε έστω και σαν υποψήφιος.

Έχω ακούσει πως στον χώρο των επαγγελματικών μοντέλων ο ανταγωνισμός είναι σκληρός, οι συνθήκες βάναυσες και πίσω από τα φώτα της πασαρέλας κρύβονται συνθήκες εξάντλησης, κατάχρησης ακόμα και κακοποίησης ορισμένων κοριτσιών που έχοντας σαν όπλο την εμφάνιση θέλουν να αναδειχτούν και να εξασφαλίσουν ένα καλό μεροκάματο.

Γιατί όμως εμείς σαν καταναλωτές να ενθαρρύνουμε κάτι τέτοιο; Γιατί να δεχόμαστε αυτό το αποτέλεσμα σαν ιδανικό, ενώ στον δρόμο θαυμάζουμε περισσότερο μία γυναίκα με καμπύλες και πλούσιο μπούστο; Μήπως οι ίδιες οι γυναίκες αδικούν τον εαυτό τους όταν υποβαθμίζουν την εξυπνάδα και το φυσικό επίπεδο τους προς χάριν της εμφάνισης και της προσέγγισης του… ιδανικού;

Μιλώντας για την συγκεκριμένη εκπομπή, κρίνω πως καλώς βρίσκεται στην ελληνική τηλεόραση καθότι προφανώς έχει την θεαματικότητα που της επιτρέπει να χρηματοδοτείται. Συνεπώς, μην αναζητήσετε τους υπεύθυνους της χειραγώγησης των νέων γυναικών στους κριτές ή τους παραγωγούς, αλλά ακριβώς στους ίδιους τους τηλεθεατές... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ η βία προς τις γυναίκες, οι ευθύνες τους και η λύση

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Προ ημερών ήταν η Παγκόσμια ημέρα κατά της κακοποίησης των γυναικών. Έχω φτιάξει αφιερώματα σχετικά εδώ στο yannidakis, ωστόσο μου είναι αδύνατο να μην αναφέρω ορισμένα πράγματα και φέτος.

Δεν το συνηθίζω, αλλά παρακάτω παραθέτω ορισμένα στατιστικά στοιχεία και σας παρακαλώ να κάνετε τον κόπο να τα διαβάσετε σκεπτόμενοι πως όλα αυτά δεν είναι νούμερα, αλλά άνθρωποι που πονάνε, έχουν προβλήματα και αδιέξοδα τα οποία στο τέλος μετατρέπονται σε βία!

Θύματα ενδοοικογενειακής βίας από τον σύζυγό τους, είναι οι 8 στις 10 γυναίκες, που απευθύνθηκαν στη γραμμή SOS 15900, της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΓΓΙΦ, που δόθηκαν στη δημοσιότητα ενόψει της 25ης Νοεμβρίου, που είναι Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των γυναικών, στο διάστημα από τις 19 Νοεμβρίου 2016 έως 19 Νοεμβρίου 2017, η 24ωρη τηλεφωνική γραμμή δέχθηκε 5.041 κλήσεις και 113 ηλεκτρονικά μηνύματα.
Επί του συνόλου των κλήσεων, οι 4.266 (85%) αφορούσαν σε καταγγελίες περιπτώσεων έμφυλης βίας. Από αυτές, οι 3.034 κλήσεις (71%) αφορούσαν σε καταγγελίες των ίδιων των κακοποιημένων γυναικών, ενώ οι 1.232 κλήσεις (29%), αφορούσαν σε καταγγελίες από τρίτα πρόσωπα, κυρίως από φίλους/-ες, γονείς, άλλους συγγενείς και γείτονες.
Από τις 3.034 κλήσεις που αφορούσαν σε καταγγελίες των ίδιων των κακοποιημένων γυναικών, οι 2.432 κλήσεις (80%) αφορούσαν σε ενδοοικογενειακή βία με δράστη κυρίως το σύζυγο, οι 53 κλήσεις (2%) σε σεξουαλική παρενόχληση, οι 18 κλήσεις (1%) σε περιπτώσεις βιασμού, 54 κλήσεις (2%) αφορούσαν σε καταγγελία άλλων μορφών βίας, ενώ καμία κλήση δεν υπήρξε για πορνεία ή trafficking.
Τα αιτήματα των κλήσεων αφορούσαν: 1.516 κλήσεις (40%) σε ψυχοκοινωνική στήριξη, 976 κλήσεις (26%) σε νομική συμβουλευτική, 191 κλήσεις (5%) σε νομική βοήθεια, 251 κλήσεις (7%) σε αναζήτηση φιλοξενίας και 15 κλήσεις (0%) σε αναζήτηση εργασίας.
Από τις 3.034 γυναίκες που κάλεσαν τη γραμμή, οι 1.663 (50%) είναι μητέρες.
Από το σύνολο των γυναικών που κάλεσαν στην τηλεφωνική γραμμή προκύπτει ότι 2.484 (82%) είναι Ελληνίδες, 198 (7%) είναι μετανάστριες και 23 (1%) είναι ΑμεΑ.
Αντίστοιχα, το διάστημα από 1-11-16 έως 31-10-17, οι δομές της ΓΓΙΦ και των Δήμων δέχτηκαν 5.210 γυναίκες, εκ των οποίων οι 4.849 εξυπηρετήθηκαν από τα συμβουλευτικά κέντρα και οι 361 φιλοξενήθηκαν στους ξενώνες του δικτύου υποστήριξης γυναικών θυμάτων βίας.
Το 71% των γυναικών αυτών ήταν θύματα ενδοοικογενειακής βίας με δράστη κυρίως τον σύζυγο (νυν/πρώην). Η πλειονότητα των γυναικών ήταν μητέρες με παιδιά (σε ποσοστό 75%). Το 43% των γυναικών είχαν ως αίτημα την ψυχοκοινωνική στήριξη, το 21% τη νομική στήριξη και το 16% απευθύνθηκαν στις δομές για ενημέρωση-πληροφόρηση.
Το μεγαλύτερο ποσοστό των γυναικών που απευθύνθηκαν στις δομές ανήκε στην ηλικιακή κατηγορία 26-55 ετών (69%) και περιλάμβανε όλα τα μορφωτικά επίπεδα. 

Αν κάνατε τον κόπο να τα διαβάσατε σας παρακαλώ θυμηθείτε πως δεν μιλάμε για αριθμούς αλλά για ανθρώπους που παντρεύτηκαν (ή όχι), έκαναν όνειρα, παιδιά και όπως οι περισσότεροι, στην πορεία βρήκαν εμπόδια. Πότε όμως ένα πρόβλημα ή ένα εμπόδιο δικαιολόγησε την βία;

Θα σταθώ στο 75% των γυναικών που όπως λέει η έρευνα έχουν παιδιά. Είναι γεγονός πως όταν έρθει παιδί/α στην οικογένεια, η γυναίκα αλλάζει. Όμως δεν είναι μόνο η γυναίκα που αλλάζει. Αλλάζουν οι οικονομικές απαιτήσεις, ο χρόνος, οι συνήθειες και τόσα άλλα. Μοιραία, αλλάζει και ο άντρας. Και αυτό δεν το λέω κακοπροαίρετα. Το θέμα είναι το κατά πόσο ο καθένας ενσωματώνει τον νέο του ρόλο στον χαρακτήρα του και είναι πολύ σημαντικό να συμβεί αυτό με ομαλό τρόπο διότι -ας μη γελιόμαστε- δεν πρόκειται για κατοικίδιο! Τα παιδιά φέρνουν αμέτρητες δυσκολίες και περιορισμούς.

Γνωρίζω αμέτρητες περιπτώσεις γονέων που δεν μπόρεσαν να αντέξουν τον νέο τους ρόλο ή άλλες που δέχτηκαν τον ρόλο του γονέα αλλά στην πορεία έχασαν την ταυτότητα τους σαν εραστές ή έστω σαν σύντροφοι. Οι γυναίκες λέγεται ότι παθαίνουν μελαγχολία ή ακόμα κατάθλιψη, οι άντρες; Ξεσπούν σε νευρικές αντιδράσεις; Η στατιστική λέει πως ναι... Νευρικές αντιδράσεις που συχνά μάλλον οδηγούν σε βία.

Και γιατί βία με δεδομένο πως αυτή έχει σαν στόχο την γυναίκα; Μα... προφανώς επειδή σωματικά/φυσικά είναι η λιγότερο ισχυρή. Με άλλα λόγια, ο άντρας μετατρέπεται σε ένα κανονικό ζώο, εφαρμόζοντας τους νόμους της ζούγκλας όπου το δυνατότερο ζώο επιβάλλεται δια της βίας στο πιο ανίσχυρο!

Είναι η στιγμή που πρέπει να καταλήξω για το αν αυτό είναι περισσότερο εξοργιστικό ή απογοητευτικό. Δώστε μου λίγο χρόνο...

Γιατί, η βία δεν είναι μόνο σωματική. Είναι και λεκτική, είναι και ψυχολογική. Και είμαι σίγουρος ότι εκεί τα ποσοστά θα αλλάζουν, γιατί ετούτες (τις μορφές βίας) δεν τις ασκεί μόνο ο άντρας στην γυναίκα αλλά και το αντίστροφο. Και μπορεί να είναι ζωώδες το να βλέπεις μία γυναίκα με μελανιές και πληγές στο σώμα της, ωστόσο τι γίνεται όταν η ψυχολογία επιδρά στον καθένα από το ζευγάρι; Δεν είναι απλά ένας τσακωμός ή μερικές κακές στιγμές είναι οι μακροπρόθεσμες συνέπειες, όπως η εξάλειψη του αυτοσεβασμού, η απώλεια της αυτοπεποίθησης και τελικά βαθιές πληγές που φέρνουν την κατάθλιψη, την απομόνωση, την έλλειψη ενδιαφερόντων, τον πανικό ή ακόμα και άλλες παθήσεις που δεν σχετίζονται με την ψυχολογία άμεσα.

Δεν είναι κακό να καταλήξουμε στο ότι δεν πάει άλλο! Αρκεί η διαπίστωση αυτή να γίνει μεθοδευμένα, αντικειμενικά, χωρίς εξωγενείς παράγοντες, με αγάπη και με γνώμονα το κοινό συμφέρον. Μάλιστα, θα ήταν προτιμότερο αυτό να γίνει πριν ξεσπάσουν φαινόμενα οποιασδήποτε μορφή βίας όπως την περιγράψαμε παραπάνω. Ήρεμα, πολιτισμένα, με κοινή διαπίστωση και με αμοιβαία επίλυση των εκκρεμοτήτων, όπως ακριβώς θα άξιζε στους δύο ανθρώπους όταν ξεκίνησαν την πορεία τους και όχι σε αυτούς που κατέληξαν να είναι όταν αποφάσισαν να την ολοκληρώσουν.

Επειδή όμως, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ανθρώπων που το... ζωικό τους ένστικτο υπερισχύει του όποιου πολιτισμού υπήρξε πάνω τους, υπάρχει και ο άλλος τρόπος: η καταγγελία και η αναζήτηση βοήθειας στην υπηρεσία της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων. Αν λοιπόν εμπλέκεστε ή ξέρετε κάποιον που εμπλέκεται σε τέτοια υπόθεση, έχετε ανθρώπινη υποχρέωση να μην κλείσετε την σελίδα αυτή αν πρώτα δεν καλέσετε το 15900 ή στείλετε στο sos15900@isotita.gr Λύστε το πρόβλημα πριν το αδιέξοδο δεν αφορά μόνο εσάς, αλλά ακόμα και τα παιδιά σας ή το περιβάλλον σας... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ οι γυναίκες δεν υπάρχουν πια(;)

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Έχει περάσει την δεκαετία τώρα, αλλά ακόμα θυμάμαι να ακούω το περιβόητο “οι άντρες δεν υπάρχουν πια”. Αρχικά ίσως αναρωτιόμουν τι σημαίνει, αργότερα ίσως κατάλαβα, στη συνέχεια ίσως απέκτησα άποψη επ’ αυτού, σήμερα όμως είμαι σίγουρα σε θέση να το προσεγγίσω με βάση την δική μου άποψή.

Κι αν οι άντρες περνάνε… κρίση ταυτότητας με άλλους να αφήνουν γένια ιερέα προκειμένου να αποδείξουν την αρρενωπότητα τους κι άλλους να συναγωνίζονται τις γυναίκες στο πλήθος καλλυντικών που κρύβουν στο ντουλάπι τους, οι γυναίκες… οι γυναίκες πως μετεξελίχτηκαν σε όλη αυτήν την πορεία;

Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά τις βλέπουμε ανεξάρτητες, περιποιημένες, ντυμένες τόσο όμορφα όσο και… λιγότερο, προσεγμένες στην κοινωνική τους ζωή, στις παρέες, στις εξόδους, στις δραστηριότητες, ακόμα και στην εργασία που τελικά κάνουν και ο σκοπός πάντα πετυχαίνει αφού οι άντρες πάντα μένουν να τις κοιτάζουν σαν αποχαυνωμένοι μεθυσμένοι από τα αρώματα, το κόκκινο του κραγιόν και το πολύ δέρμα που επιμελώς αποκαλύπτεται πίσω από ωραία δαντέλα ή προκλητική εμφάνιση.

Όμως πάντα φτάνει η στιγμή που κάποιος πρέπει να μιλήσει με κάποιον. Και εκεί το κάστρο γκρεμίζεται. Μάλλον όχι το κάστρο, ολόκληρη η πόλη-κράτος! Γιατί η σημερινή γυναίκα έχει μεν πτυχίο από κάποιο εκπαιδευτικό ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, όμως το απέκτησε ακριβώς όπως και τον καλό βαθμό στο Λύκειο: παπαγαλίζοντας!

Και επειδή οι σπουδές δεν κάνουν τον άνθρωπο, ας αναρωτηθούμε πως τα τηλεοπτικά reality και πως το κανάλι “Ε” πιο συγκεκριμένα αποκτούν τηλεθεατές αρκετά φανατικούς για να υπάρχουν. Πως οι εκπομπές μαγειρικές κατέκλυσαν την ελληνική τηλεόραση και γιατί οι τούρκικες σειρές κατάφεραν να μονοπωλήσουν προσωρινά την φτωχή ελληνική τηλεόραση.

Και επειδή κάθε ερέθισμα διαμορφώνει χαρακτήρα, φτάνουμε στην σημερινή -νεαρά κυρίως- γυναίκα του σήμερα. Εκείνη με το αχανές βλέμμα προς το υπερπέραν, εκείνη που το πολύ βάψιμο ή το πολύ θέατρο, δεν σε αφήνουν να διαπιστώσεις αν όντως μιλάς με άνθρωπο ή με ρομπότ. Κάθε συζήτηση κρίνεται από χαμηλό ενδιαφέρον, χαμηλή ποιότητα και χαμηλή ένδειξη ικανότητας συμμετοχής σε αυτήν. Νομίζουν ότι έχουν άποψη για όλα, ενώ την ίδια στιγμή δεν έχουν ιδέα για το τι συμβαίνει γύρω τους. Κι αν κατά τύχη ξέρουν, η ενημέρωσή τους είναι από αμφιβόλου εγκυρότητας σελίδες στο facebook. Κι έτσι να είναι, το ενδιαφέρον τους περιορίζεται στον τίτλο και την εισαγωγή του άρθρου/είδησης.

Δεν υπάρχει περίπτωση να μην θαυμάσεις μια γυναίκα που με 35 βαθμούς καλοκαιρία, καταφέρνει να περάσει από δίπλα σου με μαλλιά κομμωτηρίου, μακιγιάζ διαγωνιζόμενης σε καλλιστεία και ενδυμασία που πιο πολύ “καίει” παρά δροσίζει και όλα αυτά την ίδια στιγμή που όλο το πακέτο στηρίζεται σε κάποιον λόφο από τακούνια που κάνουν τις ισορροπίες κυριολεκτικά επικίνδυνες (για εκείνη).

Όμως ως εκεί. Μου φτάνει αυτό. Το βαρέθηκα. Δε με ενδιαφέρει. Με κούρασε να βλέπω κάστρα στην άμμο. Ας πούμε ότι έχασα την εμπιστοσύνη μου σε παραμύθια με πριγκίπισσες που μένουν μέσα σε αυτά. Ας πούμε πως… δεν υπάρχουν γυναίκες πια, έτσι για να μιλάμε την ίδια γλώσσα! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ρε αφήστε τις γυναίκες να δουλέψουν επιτέλους

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Όχι, ο σημερινός προβληματισμός δεν γίνεται στα πλαίσια κάποιας καμπάνιας υπέρ των γυναικών, απλά κατά σύμπτωση η επικαιρότητα έφερε δύο περιστατικά που συγκράτησα τόσο διαφορετικά όσο και πανομοιότυπα με θύμα την εργαζόμενη γυναίκα στην Δύση σήμερα.

Το πρώτο κρούσμα έγινε στην ΕΡΤ όπου μία εργαζόμενη εκεί δέχτηκε σεξουαλική επίθεση και μάλιστα κατ' εξακολούθηση από ανώτερό της. Απ' ότι διάβασα, ο τύπος της είπε ότι την έχει ξεχωρίσει απ' τις άλλες και πως θέλει να κάνουν σεξ μαζί, ενώ της έκλεισε την πόρτα του γραφείου του όταν αυτή προσπάθησε να φύγει. Ακόμα σε κάθε ευκαιρία προσπαθούσε να την πείσει να επιστρέψει στο γραφείο του για να το κάνει μασάζ.

Τελικά η κοπέλα τον κατήγγειλε και πολύ καλά έκανε. Γιατί, εντάξει μπορεί το φλερτ στο γραφείο να έχει διαφορετική αίγλη, καθώς πολλοί/ες εργαζόμενοι/ες φαντασιώνονται τον/ην προϊστάμενο/η και αντίστοιχα πολλοί από τους τελευταίους φαντασιώνονται τους υφισταμένους, όμως για να προχωρήσει η φαντασίωση σε φλερτ και μετά σε μια υγιή σχέση θα πρέπει να υπάρχει αμοιβαιότητα και κοινή αποδοχή. Τώρα... είναι πολύ πιθανό δύο καριέρες να χάλασαν και αυτό είναι κρίμα.

Όμως αυτό ήταν ένα απλό πταίσμα μπροστά στην νέα απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που αναφέρει πως οι εργοδότες θα μπορούν να απαγορεύουν την μαντήλα ή άλλα εμφανή θρησκευτικά σύμβολα των εργαζομένων τους. Γιατί ρε παιδιά; Από πότε η θρησκεία αποτελεί μέτρο εργασιακής ποιότητας;

Το έχω γράψει ξανά, πως ο σταυρός που φοράω δεν έχει λουράκι, συνεπώς αν κάποιος εργοδότης  μου ζητούσε να τον αφαιρέσω στη δουλειά θα του εξηγούσα ότι δεν γίνεται και απλά θα πρέπει να μου κόψει τον λαιμό! Σε κάθε περίπτωση όμως, ας μην ξεχνάμε ότι αυτές οι γυναίκες δεν έχουν την επιλογή να αφαιρέσουν την μαντήλα τους, με αποτέλεσμα να αποκλείονται αυτομάτως από την αγορά εργασίας. Γιατί; Δεν είναι και τώρα κρίμα να χαλάσουν καριέρες;

Η γυναίκα στην Δύση σήμερα απολαμβάνει εργασιακά δικαιώματα που κέρδισε με μεγάλη δυσκολία μέσα στα χρόνια και είναι πολύ άσχημο να βλέπουμε ανόητες πράξεις, πρακτικές και αποφάσεις να προσβάλλουν αφενός αυτόν τον αγώνα και αφετέρου τις ίδιες τις γυναίκες που νομίζω είναι προφανές πλέον πως όχι μόνο κρίνονται εξίσου ικανές για την πλειοψηφία των επαγγελμάτων αλλά ορισμένες φορές πολύ-πολύ πιο αποτελεσματικές... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ γυναικεία έπαρση πίσω από πτυχία

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν την τάση να είναι πολύπλοκες. Ναι οκ, το ξέρουν και οι πέτρες αυτό! Τι κάνουμε όμως γι' αυτό; Άλλοι δεν κάνουν τίποτα, άλλοι αναζητούν μια μικρή όαση μέσα στο χάος των ψυχολογικών σκαμπανεβασμάτων.

Αν είσαι γυναίκα, ξεκόλλα τον εγκέφαλό σου, γλυκιά μου. Δεν είσαι η Μόνικα Μπελούτσι να το παίζεις μοιραία με ιταλική φινέτσα. Είσαι η Μαρίτσα με το αξύριστο πόδι κάτω από το χοντρό σου τζιν. Η νέα, σπουδαγμένη που το παίζει σπουδαία προσωπικότητα κρυμμένη πίσω από κόλλες Α4 που αναγράφουν επαίνους και πτυχία. Τι γίνεται όμως με το χαρακτήρα;

Κανένα πτυχίο δε φτιάχνει χαρακτήρα. Τα πτυχία προσδίδουν ένα κύρος και επιβεβαιώνουν πως έχεις λάβει ορισμένες γνώσεις πάνω σε ένα ειδικό αντικείμενο. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο... Επομένως, δε λένε τίποτα για το χαρακτήρα σου. Aυτό μικρή μου Μαρίτσα, σημαίνει πως χωρίς καμία έπαρση πρέπει να βλέπεις και να μαθαίνεις νέα πράγματα για τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρέφεσαι, κι αν κάτι δε σου αρέσει και θες με το ζόρι να περάσει το δικό σου, προσπάθησε να διατηρήσεις την ηρεμία σου.

Αν είσαι άντρας γείρε στον ώμο μου και κλάψε ή κάνε αλλαγή φύλου (μετά θα σε βρίζουν οι άντρες επειδή έγινες γυναίκα βέβαια). Τα πράγματα φαίνεται να είναι δύσκολα για τον Έλληνα άντρα που προσπαθεί να φτιάξει ο άνθρωπος τη ζωή του. Η καλή ανατροφή, τα χρόνια στα κολέγια, μη νομίζεις πως σε καθιστούν καλύτερο άνθρωπο από μια γυναίκα. Γιατί; Ρώτησα γυναίκες, και η απάντηση που έλαβα στο συντριπτικό ποσοστό του 100% ήταν : «Γιατί έτσι».

Πάντα οι γυναίκες θα βρίζουμε τους άντρες λόγω γενετικής ανωμαλίας, υποθέτω... Όλα όμως έχουν ένα τέλος όταν εμείς οι γυναίκες γινόμαστε αδιόρθωτες και υστερικές. Κανείς δε μας χαρίζεται, ούτε ο καλύτερος άνθρωπος στον κόσμο! +NastaziaA

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ άντρες και γυναίκες δεν θα κάνουν ποτέ sex γιατί...

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Είναι γεγονός πως εδώ και χρόνια στην ζωή ενός σημερινού ενήλικα της Δύσης, έχει εξανεμισθεί αυτό το "άντρες εναντίον γυναικών". Λίγο οι δράσεις υπέρ της ισότητας, λίγο η εξίσωση με πολλούς τρόπους, των δύο φύλλων. Τελικά, αν είμαστε ίδιοι, γιατί είμαστε τόσο διαφορετικοί;

Αφορμή για το σημερινό κείμενο, στάθηκε η συζήτηση μιας παρέας τριών αντρών από τους οποίους οι δύο ήταν παντρεμένοι.
Ο ένας λέει: "Α, εγώ δεν αντέχω άλλο με τη γυναίκα μου. Σεξ, μία φορά το μήνα κι αυτό μετά από πολύ προσπάθεια".
- "Εγώ είμαι σε πολύ καλύτερη θέση μιας και εμείς με τη γυναίκα μου, το κάνουμε μία φορά την εβδομάδα" δήλωνε κατενθουσιασμένος ο δεύτερος.
Ο τρίτος παρατηρούσε απορημένος την συζήτηση και διστακτικά στην αρχή ρώτησε αν οι δύο πρώτοι μιλούσαν σοβαρά ή ειρωνικά. Όταν κατάλαβε πως οι συνομιλητές του κυριολεκτούσαν έδειξε αιφνιδιασμένος και έτοιμος να μοιραστεί τις δικές του εμπειρίες.

Αρχικά προσπάθησε να κατανοήσει τι είναι αυτό που κάνει τους φίλους του να μην συνευρίσκονται με τις γυναίκες τους. Στην ροή της συζήτησης βγήκαν αρκετά εμπόδια όπως η κούραση, η φθορά, η έλλειψη ενδιαφέροντος, η πίεση της καθημερινότητας κ.α. Τελικά, θα μπορούσε να πει κανείς πως ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα. Είναι όμως έτσι;

Πριν καταλήξουν όλες οι υποθέσεις σε αυτό το δημοφιλές και εύκολο συμπέρασμα θέλησαν να αναλύσουν και την (ερωτική) ζωή του ελεύθερου της παρέας. Ο οικονομικά ανεξάρτητος, με φυσιολογική κοινωνική ζωή και λογικό μέσο όρο εξόδων και κοινωνικών συναναστροφών, όπως και προηγούμενων σχέσεων, νέος, δεν διαφέρει σε πολλά απ' τους φίλους του με την διαφορά πως εκείνος απλά δεν έφτασε κάποια σχέση του έως τα σκαλιά της εκκλησίας.

Ο ίδιος ανέφερε πως οι γυναίκες σήμερα είναι πιο "κλειστές" από ποτέ. Δεν βγαίνουν πολύ κι αν το κάνουν επικεντρώνονται πλήρως στην παρέα τους αρνούμενες να δεχτούν ένα κέρασμα ή λίγο φλερτ από κάποιον που ενδεχομένως θα τις προσεγγίσει σε ένα μπαρ, για παράδειγμα.

Όλοι γνωρίζουμε πως οι γυναίκες είναι εγκεφαλικά όντα, όμως αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχουν σεξουαλικές ανάγκες και ορμές. Στην ροή της συζήτησης η παρέα συμφώνησε πως ενδεχομένως οι γυναίκες να μην έχουν τις ίδιες σεξουαλικές ανάγκες με έναν άντρα. Εγώ διάβασα σε μελέτες πως οι γυναίκες σήμερα αυνανίζονται σε αρκετά μεγαλύτερα ποσοστά απ' ότι στο παρελθόν, όμως και πάλι σε μικρότερο αριθμό απ' ότι οι άντρες. Μάλιστα η διαφορά (βλ. εικόνα) αντρών-γυναικών είναι αχανής σε σημείο προβληματισμού:

Είναι οι γυναίκες τελικά ανέραστες;

Προτείνω να το κάνουμε κάπως ανάποδα. Ας μιλήσουμε για τον άντρα. Ο άντρας άλλαξε μέσα στα χρόνια. Από εκείνον τον βρωμιάρη εργάτη που γυρνούσε σπίτι και ήθελε φαΐ και παντόφλες, έδερνε και έκανε έρωτα στη γυναίκα του όποτε αυτός ήθελε, πέρασαν πολλά χρόνια και αρκετές διακυμάνσεις για να καταλήξουμε στον άντρα που ασχολείται με την κοινωνική του ζωή όπως και με την εξωτερική του εμφάνιση. Το ξύρισμα είναι κομμάτι της περιποίησης της εμφάνισής του άντρα και όχι απλά της υγιεινής του. Το κούρεμα έγινε χτένισμα και τα ρούχα (του άντρα) απέκτησαν ολόκληρη επιστήμη! Ο άντρας πάει γυμναστήριο, φοράει ακόμα και κρέμες και κοιτάζεται στον καθρέφτη περισσότερο από ποτέ. Συμμετέχει στις δουλειές του σπιτιού, ψωνίζει, αλλάζει πάνες, σέβεται ισότιμα το εισόδημα της γυναίκας και την συνεισφορά της στο σπίτι, θεωρεί αυτονόητο ότι θέλει τον προσωπικό της χρόνο για τις δικές της φίλες και δραστηριότητες και συνουσιάζεται περιμένοντας μέχρι να φτάσει σε οργασμό και η σύντροφός του.

Όμως η γυναίκα δεν έμεινε ευχαριστημένη ούτε με αυτόν τον άντρα!

Η νέα τάση, θέλει τον άντρα... lumbersexual ή σε μια πιο ελεύθερη ελληνική μετάφραση, ξυλοκόπο. Αντιγράφω επί λέξη: "Είναι ο άντρας που μοιάζει σαν να βγήκε κατευθείαν από τα δάση. Εχει καλοφτιαγμένη γενειάδα, παντού τατουάζ, πίνει ουίσκι και η αρρενωπότητά του ξεχειλίζει. Πρόκειται για ένα μοντέλο που οι γυναίκες δείχνουν να προτιμούν και εύχονται να μείνει για πάντα." Διαβάστε όμως και παρακάτω: "Αυτό που χαροποιεί τις γυναίκες είναι ότι ο lumbersexual δεν είναι brutal, άξεστος και βίαιος. Συμπεριφέρεται σαν πραγματικός τζέντλεμαν, αγαπάει την οικογένειά του, έχει αδυναμία στα παιδιά του, μπορεί να αλλάξει ακόμη και πάνες. Επίσης, ξέρει να συμπεριφέρεται με τρόπους και χειρίζεται τις γυναίκες σαν βασίλισσες." Και μην σπεύσετε να ειρωνευτείτε ή να αμφισβητήσετε. Αυτός ο άντρας υπάρχει. Θα τον βρείτε σε κάθε πόλη της Ελλάδας και εκτός αυτής. Και το συγκλονιστικότερο όλων είναι πως πλέον οι τάσεις και οι... καταβολές κυκλοφορούν τόσο γρήγορα λόγω τεχνολογίας, που ξαφνικά βλέπεις καρό πουκάμισα, γενειάδες και τατουάζ λες και έπεσε "ξυλοκοπική επιδημία" απ' την οποία προσβλήθηκαν ένα κάρο (κάρο και καρό, το 'πιασες;) άντρες!

Οπότε τώρα, θα ήθελα να επιστρέψουμε λίγο στην γυναίκα και πάλι. Η γυναίκα ξύπνησε μια μέρα ή μάλλον κοιμήθηκε μια νύχτα και ονειρεύτηκε τον άντρα. Τον φαντασιώθηκε και πλάθοντας σε αυτήν την φαντασία έναν... ξυλοκόπο, έφτασε σε οργασμό! Και κάπως έτσι, λύνεται το παγκόσμιο ανθρωπολογικό μυστήριο της γυναίκας που αρνείται πεισματικά να κάνει σεξ είτε ως παντρεμένη είτε ως ελεύθερη την ίδια ώρα που αυνανίζεται με μηδενικές τιμές τουλάχιστον στα μάτια ενός άντρα.

Και επειδή αυτός ο προβληματισμός κάπου πρέπει να καταλήξει, παραθέτω ένα δικό μου κοινωνικό πείραμα που έκανα μπροστά σε άλλα άτομα. Μια πολύ εντυπωσιακή (στα όρια της πρόκλησης) κοπέλα κατέβαινε μέρα-μεσημέρι το πεζοδρόμιο ακριβώς μπροστά μας, οπότε με περισσό θάρρος την σταμάτησα λέγοντας της:
"Συγγνώμη, θέλω να σε ρωτήσω κάτι". Εκείνη σταμάτησε. "Είσαι πολύ εντυπωσιακή κοπέλα και επειδή γράφω ένα σχετικό άρθρο σε ένα blog, θέλω απλά να σε ρωτήσω αν περιποιήσε τον εαυτό σου έτσι για κάποιο άτομο συγκεκριμένα ή όχι. Μόνο αυτό".
Εκείνη σάστισε για λίγο, χαμογέλασε με κλειστό στόμα και μου είπε κοιτώντας με στα μάτια: "Όχι. Το κάνω για να αρέσω στον εαυτό μου" είπε, χαμογέλασε πιο ελεύθερα και συνέχισε. Βρείτε τώρα εσείς έναν... ξυλοκόπο και κάντε του την ίδια ερώτηση. Ο άντρας δεν θα παραδεχτεί ποτέ ότι ακολουθεί μία τάση, το πιο πιθανό είναι να σου πει ότι τα γένια τα είχε από παλιά, το ίδιο και για το τατουάζ κ.ο.κ.

Και ποιο είναι τελικά το συμπέρασμα; Οι φαντασιώσεις του άντρα διαμορφώνουν την εμφάνιση της γυναίκας ακριβώς το ίδιο με τις φαντασιώσεις της γυναίκας που διαμορφώνουν την εμφάνιση του άντρα. Υποσυνείδητα όμως, γιατί τελικά ο καθένας το κάνει για τον εαυτό και καταλήγει να πορεύεται ο καθένας παράλληλα μόνος του αφήνοντας το σεξ για κάποια άλλη στιγμή ή εποχή. Είναι όπως με τα κοινωνικά δίκτυα που μας έφεραν τόσο κοντά μεταξύ μας κι όμως την ίδια στιγμή είμαστε όλοι τόσο απομακρυσμένοι... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ μινωίτισσες: οι μεγάλες κυρίες που χάραξαν τον δρόμο της σύγχρονης γυναίκας (εικόνες)

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Γύρω στο 3.000 π.Χ, εμφανίστηκε στην Κρήτη ένας πολιτισμός που ύψωσε παράστημα στον Αιγαιακό χώρο και που με την πάροδο του χρόνου ξεχώρισε στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου. Ένας πολιτισμός με ξεχωριστή ταυτότητα, πολύχρωμος, διακοσμητικός, ειρηνικός, αυτάρκης αλλά και με φιλοσοφικό υπόβαθρο (η εμμονή με τις σπείρες και τα συστήματα κύκλων στα μινωικά αγγεία κάθε άλλο παρά τυχαία είναι- δηλώνει την αέναη συνέχεια των πραγμάτων). Ένας πολιτισμός που μέσα σ' όλες του τις ιδιαιτερότητες, δείχνει να έχει πάντα υπόψιν του, σε κάθε έκφανση, το γυναικείο φύλο: ο Μινωικός Πολιτισμός.

Η "Θεά των Όφεων"

Δεν είναι τυχαίο που ίσως η χαρακτηριστικότερη εικόνα του μινωικού πολιτισμού είναι μία γυναικεία θεότητα: Η "Θεά των Όφεων", που δαμάζει με δυναμισμό τα φίδια και προτάσσει τα στήθη της χωρίς συστολή, χαρακτηριστικό ρηξικέλευθο αν σκεφτούμε την μετέπειτα αρχαιοελληνική παράδοση. Παράλληλα, οι γυναίκες στη μινωική Κρήτη υπηρετούσαν τη θρησκεία κι από το πόστο της ιέρειας, σε μεγάλο μάλιστα βαθμό. Επισήμανση: το γεγονός ότι θεότητες και ιέρειες αποδίδονται ορισμένες φορές γυμνόστηθες στην εικονογραφία δεν σημαίνει ότι έτσι κυκλοφορούσαν και οι απλές, καθημερινές γυναίκες, δεν έχουμε επαρκή στοιχεία γι' αυτό.

Οι γυναίκες όμως δεν ήταν μόνο θεές και ιέρειες για τους μινωίτες. Ήταν και μητέρες, αποτελούσαν την αρχή της αλυσίδας της ζωής και της συνέχειας της Κρήτης, κι αυτό τις καθιστούσε αξιόλογους κοινωνικούς παράγοντες. Σε μία κοινωνία με μητριαρχική δομή (σύνηθες φαινόμενο στην προϊστορία), η μινωίτισσα κοίταζε στα μάτια τον άνδρα χωρίς να χαμηλώνει το βλέμμα. Έχαιρε της εκτιμήσεως και του σεβασμού του συνόλου του αντίθετου φύλου κι έπαιρνε μέρος στις κοινωνικές εκδηλώσεις και σε αθλήματα όπως τα λεγόμενα "ταυροκαθάψια", όπως μας μαρτυρά και η παρακάτω τοιχογραφία:  

Παρά το δυναμισμό όμως και το κύρος της θέσης τους, οι γυναίκες εκείνης της εποχής δεν έπαυαν να είναι γυναίκες και να θέλουν να έχουν φροντισμένη την εικόνα τους. Η εικονογραφία τις παρουσιάζει με εντυπωσιακές φούστες με φραμπαλάδες, διακοσμημένες ποδιές, περίτεχνες κομμώσεις και ιδιαίτερα ψηλά καπέλα, ενώ όπως μαρτυρούν τοιχογραφίες απ' τη ζωή τους δεν έλειπε και το μακιγιάζ! Η "Παριζιάνα", εντυπωσιάζει με τα κόκκινα χείλη της:

Τα πράγματα που έχουμε να επισημάνουμε γι' αυτές τις θαυμάσιες γυναίκες είναι πραγματικά πάρα πολλά. Μία σύγχρονη γυναίκα, διαβάζοντας τα παραπάνω σίγουρα χαμογελά νιώθοντας οικειότητα, ίσως ενδόμυχα και περηφάνεια γι΄ αυτές τις γυναίκες που παρά τις τεράστιες διαφορές των εποχών, κάπως τους μοιάζουν. Κι αν με την κατάρρευση του μινωικού πολιτισμού και τη μετέπειτα εξάπλωση του μυκηναϊκού άρχισε σιγά σιγά να φθίνει ο ρόλος της, η γυναίκα βρήκε στην πορεία της ιστορίας τον δρόμο της και διεκδίκησε τη θέση της στην κοινωνική κονίστρα. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »