ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ το ευρωπαϊκό βραβείο λογοτεχνίας 2017 σε ελληνικά χέρια!

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Είναι από τις ειδήσεις που δεν μπορούμε και δεν πρέπει να προσπεράσουμε. Για μία Ελλάδα που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην εντατική με τα σωληνάκια, γεγονότα όπως αυτό που θα εξετάσουμε σήμερα αποτελούν σίγουρα αφορμές προβληματισμού σχετικά με το πως ο πολιτισμός μπορεί να μας οδηγήσει έξω απ' την δαιδαλώδη κατάσταση που βιώνουμε τα τελευταία (και όχι μόνο...) χρόνια. Ο λόγος φυσικά, για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας 2017, με το οποίο τιμήθηκε μία Ελληνίδα συγγραφέας, η Κάλλια Παπαδάκη, για το μυθιστόρημά της "Δενδρίτες".

Γεννημένη το 1978, με σπουδές στις ΗΠΑ, σημαντικό συγγραφικό παρελθόν (το βιογραφικό της περιλαμβάνει διηγήματα, ποιήματα, μυθιστορήματα, ακόμη και σενάρια ταινιών!) και ποικίλες διακρίσεις, η  Κάλλια Παπαδάκη απέσπασε τόσο σε εγχώριο, όσο και πανευρωπαϊκό επίπεδο τις καλύτερες κριτικές για τους "Δενδρίτες" της (εκδ. Πόλις). Στην περίληψη του βιβλίου διαβάζουμε:

"Κάμντεν, Νιου Τζέρσεϊ, 1980. Ερημωμένα σπίτια, κλειστές βιομηχανίες, φτωχές συνοικίες. Ένας έφηβος, ο Πητ, εξαφανίζεται, και η μάνα του η Λουίσα πεθαίνει το επόμενο πρωί από στεναχώρια. Η αδερφή του, η δωδεκάχρονη Μίνι, ορφανή από γονείς, εισβάλλει άθελά της στη ζωή της συμμαθήτριάς της Λητώς και ανατρέπει τις βεβαιότητες της οικογένειάς της. Ανοίγει ρωγμές που δύσκολα θα κλείσουν· έχουν τις ρίζες τους στο παρελθόν, στο αμερικανικό όνειρο, σε δεύτερες και τρίτες γενιές μεταναστών, στην παρακμή και τη φθορά της πόλης, σε χαμένες ευκαιρίες και σε επιλογές που λάθεψαν. Κι όσο ο θετός πατέρας της Λητώς, ο Μπέιζελ Καμπάνης, ψάχνει να βρει τι στράβωσε στη διαδρομή, τόσο αναμετριέται με τα φαντάσματα και τους φόβους της παιδικής του ηλικίας· κι όσο η γυναίκα του η Σούζαν απομακρύνεται από κοντά του κι από την κοινή κι ανέμπνευστη ζωή τους, τόσο η Μίνι και η Λητώ μοιάζουν να ενηλικιώνονται σε έναν κόσμο σκληρά κι άδικα καμωμένο. Ο χρόνος, σαν τις νιφάδες του χιονιού, τους ξεγελά, ξεγλιστρά και χάνεται. Μαζί του κι αυτοί."

Είναι πολύ σημαντικό να είμαστε παρόντες στις τέχνες και τα γράμματα, όχι μόνο λόγω του παρελθόντος μας, ούτε μόνο για να θέσουμε γερά θεμέλια για το μέλλον μας. Είναι κυρίως σημαντικό για το παρόν, το σήμερα, τη στιγμή αυτή που διαβάζετε αυτές τις αράδες. Κι αν αυτό ακούγεται ονειροπαρμένο, αναλογιστείτε ότι είμαστε μία χώρα που αν ακόμη ζει, είναι λόγω του τουρισμού και του πολιτισμού της. Αν δε είχαμε υπάρξει λίγο εξυπνότεροι και σεμνότεροι στο παρελθόν θα μπορούσαμε να ζούμε μόνο απ' αυτά. Ποτέ δεν είναι αργά βέβαια... +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ "ντύνοντας" στίχους

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Διαβάζοντας πρόσφατα για τη μελοποίηση της ποιητικής συλλογής "Καντάδες για ένα Δαίμονα" του Γιώργου Δάγλα, κι έπειτα ακούγοντας ένα δείγμα της -αξιόλογης- δουλειάς που έγινε πάνω σ' αυτή από το μουσικό Βασίλη Λαγό (περισσότερα εδώ), αναγνώρισα για μία ακόμη φορά τόσο το απολαυστικό για τις αισθήσεις αποτέλεσμα που μπορεί να προσφέρει ο συγκερασμών δύο (ή και περισσοτέρων) τεχνών, όσο και την αξία της μελοποιημένης ποίησης. Αξία που από κάποιους αμφισβητείται, καθώς η παρέμβαση του μουσικού μπορεί να οδηγήσει σε αποτέλεσμα που δεν ταιριάζει στα εκάστοτε υποκειμενικά κριτήρια, αφαιρώντας πόντους από την εικόνα που αποκτά το κοινό για το ποίημα.

Απορρίπτοντας τις παραπάνω θέσεις ως υπεραναλυτικές, θα προτιμήσω να σταθώ στον ιερό σκοπό που έχει επιφορτιστεί η μελοποιημένη ποίηση: να βάλει την ποίηση στα σπίτια του ευρέος κοινού. Όχι τόσο του εξοικειωμένου, όσο του ξένου προς την τέχνη αυτή. Με "δούρειο ίππο" τη δύναμη της μουσικής και την επιρροή της στους ανθρώπους, η ποίηση μπορεί να εισβάλει στις άγουρες συνειδήσεις και να τις διαμορφώσει, αλλά και να τις κατευθύνει προς τα τερτίπια της... Γι' αυτό η μελοποιημένη ποίηση οφείλει σταδιακά να αναβαθμίσει τη θέση της τα πολιτιστικά του τόπου και νέοι συνθέτες πρέπει να παροτρύνονται να πάρουν το ρίσκο και να ενασχοληθούν μ' αυτήν (με άπλετο σεβασμό βέβαια στο κείμενο που επεξεργάζονται).

Δεν θα μπορούσα βέβαια να κλείσω χωρίς να σας παραθέσω μερικά σπουδαία ονόματα που μελοποιήθηκαν χαρίζοντάς μας θησαυρούς: Οδυσσέας Ελύτης, Γιάννης Ρίτσος, Κώστας Καρυωτάκης, Ναπολέων Λαπαθιώτης, Κώστας Βάρναλης, Νίκος Καββαδίας... και πάρα πολλοί άλλοι, με επίσημες και ανεπίσημες μουσικές φορεσιές, με εμπνεύσεις ερασιτεχνών και επαγγελματιών... Σε οποιαδήποτε περίπτωση, όταν η τέχνη γεννά τέχνη, οφείλουμε αφενός να αναγνωρίσουμε το μεγαλείο της, αφετέρου να αποδώσουμε τα δέοντα στους φορείς της.

Εσάς; Ποιο είναι το αγαπημένο σας μελοποιημένο ποίημα;  +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ για να σε ποδοπατήσουν πρέπει να είσαι ξαπλωμένος...

χαιρετώ τα science nerds του +yannidakis

Περνώντας ατελείωτες ώρες της ζωής μου μέσα στα βιβλία, μπορώ να πω με σιγουριά πως το διάβασμα είναι ένα από τα πολυτιμότερα πράγματα που μπορούμε να προσφέρουμε στον εαυτό μας: μας κάνει να σκεφτόμαστε πράγματα που δεν θα περνούσαν ποτέ από το μυαλό μας, διεγείρει τις αισθήσεις, ξυπνάει συναισθήματα, χαρίζει ηρεμία, προβληματίζει, διδάσκει...

Ένα λογοτεχνικό βιβλίο που τελείωσα πρόσφατα είχε στη σελίδα 271 διατυπωμένο το εξής: ...πάντως αυτοί που υπομένουν την ταπείνωση είναι μάλλον οι δυνατοί. Είναι εκείνοι που πεθαίνουν κι ανασταίνονται μόνοι τους 10 φορές ημερησίως... Αναρωτήθηκα αν είναι όντως έτσι.

Για πολλούς, όποιος καταφέρνει και αντέχει τον ψυχικό πόνο θεωρείται δυνατός, αφού κατά κάποιο τρόπο μαθαίνει να σκληραγωγεί τον εαυτό του. Υπάρχουν κι εκείνοι που πιστεύουν το αντίθετο, δηλαδή ότι πίσω από την φαινομενική ψυχική αντοχή, υπάρχει ένας άνθρωπος αδύναμος, που δεν μπορεί να αντιταχθεί σε ότι τον μαραζώνει.

Προσωπικά πιστεύω στη δύναμη των ανθρώπων, όπως πιστεύω ότι μπορούμε να εντυπωσιαστούμε από τις ικανότητες και τις αντοχές μας. Ίσως, βέβαια, να είναι και θέμα χαρακτήρα. Κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του άμυνες, και τους δικούς του τρόπους να εκφράζεται και να εκδηλώνει τα συναισθήματα του. Το σημαντικότερο όλων είναι να μπορούμε από κάθε αρνητική εμπειρία να αποκομίσουμε κάτι θετικό. +el. gk. 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

5... λύσεις στο: "δεν μπορώ να διαβάσω"

Το καλοκαίρι έχει έρθει για τα καλά. Το ίδιο και η περίοδος εξεταστικής για τους φοιτητές, εξετάσεων για τους μαθητές. Κι όσο πιο προκλητικός γίνεται ο ήλιος έξω από το παράθυρό μας, τόσο περισσότερο χοροπηδάνε τα γράμματα των βιβλίων που έχουμε μπροστά μας - και το μυαλό μας το ίδιο μη σας πω. Όμως, οφείλουμε να τιθασεύσουμε τους εαυτούς μας και να εστιάσουμε στους στόχους και τις προτεραιότητές μας, έτσι δεν είναι; Πως λοιπόν θα βάλουμε τέλος στο βάσανο “δεν μπορώ να διαβάσω”;

1 Συμμάζεμα: Αρχικά του χώρου. Βάλε σε τάξη το γραφείο και το δωμάτιό σου, κράτα στο οπτικό σου πεδίο μόνο τα απαραίτητα, ώστε να μη σε αποσπά τίποτα από το έργο σου. Όταν τελειώσεις μ’αυτό, ήρθε η ώρα να κλείσεις υπολογιστές, κινητά, τηλεοράσεις και πόρτες για να συγκεντρώσεις και το μυαλό σου.

2 Ο πιστός φίλος: Για άλλους είναι ο καφές, για άλλους κάποιο σνακ. Αδιαμφισβήτητα πάντως το να έχεις κάτι να σε “απασχολεί” μέσα στο διάβασμα είναι ένας τρόπος να μην ξεφεύγει το μυαλό σου σε κάθε σειρά που διαβάζεις...

3 Αλλαγή χώρου: Αν βλέπεις ότι κάθεσαι να διαβάσεις και δεν σου βγαίνει με τίποτα, ένα καλό tip είναι να “μετακομίσεις”: εξοπλισμός και βιβλία ανά χείρας και εγκατάσταση σε ταράτσες, μπαλκόνια, αυλές! Το ενδιαφέρον σου ανανεώνεται αυτόματα και η ψυχολογία ανεβαίνει. 

4 Θέμα timing: Ο διαχωρισμός σε “πρωινούς” και “βραδινούς” τύπους δεν είναι τυχαίος και όχι, το να διαβάζεις όλη μέρα κι όλη νύχτα δεν είναι αποδοτικό! Πειραματίσου, βρες ποιες ώρες σε βολεύουν καλύτερα και διαμόρφωσε το πρόγραμμά σου με τέτοιο τρόπο ώστε να τις έχεις ελεύθερες.

5 Η έσχατη λύση: Αν παρόλα αυτά εξακολουθείς να μην μπορείς να συγκεντρωθείς η λύση είναι απλή: μην το ζορίσεις, άστο γι’ αύριο. Είναι προτιμότερο να βγεις μία βόλτα, να ηρεμήσεις, να διασκεδάσεις και να αδειάσεις το μυαλό σου, ώστε να επιστρέψεις έπειτα στο διάβασμα δυναμικός και ανανεωμένος, παρά να βασανίζεσαι πάνω από ένα βιβλίο και εν τέλει να μην αφομοιώσεις τίποτα. Τόσο απλά, τόσο ξεκάθαρα.

Όταν το διάβασμα είναι πολύ, είναι λογικό να μην υπάρχει συνεχώς η διάθεση να αφιερώσουμε το χρόνο μας σ’ αυτό. Αν αποδεχτούμε το γεγονός αυτό και κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να εξομαλύνουμε την κατάσταση, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα βγούμε ζημιωμένοι. Καλή επιτυχία σε όλους! +Kωνσταντίνα Πορφυρού 

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΙΟΥΝΙΟΥ ~ διάβασμα και πίεση στο παιδί

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χριστός Ανέστη. Την προηγούμενη εβδομάδα καθώς έπαιρνα την κόρη μου από το κολυμβητήριο, μέσα στα αποδυτήρια άκουγα μια μαμά να λέει στο κοριτσάκι της, οκτώ χρονών περίπου, βιάσου έχουμε φροντιστήριο Αγγλικών, μετά έχουμε μπαλέτο, μετά έχουμε διάβασμα για το σχολείο κοκ. 

Πολλές φορές σκέφτομαι την τάση της εποχή μας. Παιδιά που βλέπω συνεχώς αγχωμένα, πιεσμένα, να τρέχουν να προλάβουν το ένα φροντιστήριο μετά το άλλο, την μία δραστηριότητα μετά την άλλη.

Αναρωτιέμαι πολλές φορές αν φορτώνουμε πολύ τα παιδιά μας με πολλές δραστηριότητες, με τα δικά μας θέλω, με τα δικά μας πρέπει με το κλίμα που προστάζει η εποχή μας. Ένα κλίμα που θέλει τα παιδιά να είναι ρομπότ, να τρέχουν ασταμάτητα, να μην ζουν την παιδική τους ηλικία και ο ελεύθερος χρόνος τους είναι περιορισμένος έως ανύπαρκτος.

Η όμορφη Ελλάδα μας εκπαιδεύει τα παιδιά μας πολύ σωστά σε γνώσεις, δεν είναι τυχαίο που στο εξωτερικό ειδικά σε επαγγέλματα ιατρικής μας προτιμούν. Όμως δεν ξέρω αν όλα αυτά είναι αρκετά για την διεύρενση του πνεύματός τους. Η ανάγνωση εξωσχολικών βιβλίων, οι εργασίες σε γενικά θέματα όπως σε φυτολογία, σε ζωολογία, σε αρχαιότητες, οι εκθέσεις ιδεών θα έπρεπε να έχουν πρωταρχικό ρόλο στην εκπαίδευσή μας στο σχολείο και να μην παραμένουμε στην στυγερή γνώση που ενδεχομένως μετά από κάποια χρόνια ξεχνιέται.

Ας μείνουμε στην ουσία μιας και τα παιδιά αυτή την περίοδο δίνουν είτε εισαγωγικές εξετάσεις είτε απλές εξετάσεις για την μετάβαση στην επόμενη σχολική τάξη. Η ουσία είναι να μεγαλώνουμε ευτυχισμένα παιδιά με αυτοπεποίθηση, με όμορφες αναμνήσεις και χωρίς καταπίεση για το διάβασμα. Τι νόημα έχει να καταλήγουν μαθητές στο νοσοκομείο από περισσό άγχος στην περίπτωση αποτυχίας. Να μην ξεχνάμε να διασκεδάζουμε μαθαίνοντας και να μαθαίνουμε διασκεδάζοντας. Καλό μεσημέρι. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »