Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Δεν είναι κακό να παθιάζεσαι με κάτι. Το πάθος μας εκτονώνει, μας κάνει πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους, ζωντανεύει το σύνολο. Κι έτσι να μην είναι δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί κάτι άλλο κάποιος που άνοιξε μια τρύπα στην πόρτα με την γροθιά του επειδή έχασε ευκαιρία για γκολ η ομάδα του ή επειδή βρέθηκε ανάμεσα σε δύο άτομα που τον απειλούσαν με μαχαίρι χωρίς να θέλει να κάνει πίσω.
Κι όμως, με το πέρασμα του χρόνου, τις εμπειρίες και τις αλλαγές προτεραιοτήτων, το πάθος σβήνει και δίνει την θέση του στην ιδεολογία, σε μια εμπεριστατωμένη άποψη με επιχειρήματα και αντί το πεδίο μάχης να είναι η πλατεία, ξαφνικά είναι το τραπέζι (του διαλόγου, ντε).
Μέσα σε δύο μέρες λοιπόν έζησα δύο πολύ ενδιαφέροντα περιστατικά που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, με το πρώτο να συμβαίνει σχετικά πρωί, όταν λίγο πιο πάνω από τον χώρο εργασίας μου, ένα αυτοκίνητο είχε σταθμεύσει (με τον οδηγό μέσα) ακριβώς μπροστά από το φανάρι ενώ αυτό ήταν "κόκκινο". Αρχικά υπέθεσα ότι με το που γίνει το φανάρι "πράσινο" θα έχει το φιλότιμο να ξεκινήσει για να ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα αυτοκίνητα που ήθελαν να συνεχίσουν. Αμ δε! Το αμάξι παρέμεινε στην θέση του, εκνευρίζοντας τους οδηγούς που αναγκάστηκαν να στριμωχτούν σε ένα μικρό άνοιγμα του δρόμου για να περάσουν τον δρόμο προλαβαίνοντας το φανάρι, όταν όμως ήρθε η σειρά μου να περάσω, κατέβασα το τζάμι και τον "στόλισα" μια χαρά τον αναίσθητο που προκαλούσε τέτοια αναστάτωση. Όταν δε συναντήθηκαν τα βλέμματα μας, διαπίστωσα πως ήταν... πελάτης μου! Ο προβληματισμός... ετέθη.
Το ίδιο απόγευμα πήγα στο γήπεδο για να παρακολουθήσω τον φιλικό αγώνα καλαθοσφαίρισης ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Ερυθρό Αστέρα (Σερβία). Ολυμπιακός δεν είμαι, όμως όταν μεγάλοι αγώνες διεξάγονται στο Ηράκλειο, φροντίζω να τους τιμάω όταν μπορώ. Στην είσοδο, συνάντησα έναν προσωπικό μου φίλο αστυνομικό ο οποίος είναι Ολυμπιακός για να του κάνω το εξής πείραγμα: "Καλά... θα παίζει η ομάδα σου και εσύ θα είσαι απ' έξω"; Λίγη ώρα μετά κι ενώ ο αγώνας είχε αρχίσει, κάποιος ανόητος άναψε φωτοβολίδα μέσα στο κλειστό η οποία φυσικά προκάλεσε αναστάτωση στον κόσμο λόγω του αέρα. Μαντέψτε... αστυνομικοί πήγαν να ζητήσουν να σβήσει η φωτοβολίδα όμως οι οπαδοί σ' εκείνο το σημείο εξαγριώθηκαν φλερτάροντας με επεισόδια. Τότε περισσότεροι αστυνομικοί έσπευσαν -ανάμεσα στους οποίους και ο φίλος μου- με τον ίδιο να έρχεται μπροστά από έναν δικό του φίλο που βρισκόταν μπροστά στο εξαγριωμένο πλήθος. Αμηχανία. Βήμα πίσω. Και κάπως έτσι το επεισόδιο έληξε. Ο προβληματισμός... ετέθη.
Σκεφτείτε το... όλοι οι άνθρωποι είμαστε χωρισμένοι σε ομάδες. Θρησκεία, έθνος, πολιτική, αθλητική ομάδα και πάει λέγοντας... Όλοι έχουμε λόγους να χωριστούμε, όμως τι θα κερδίζαμε αν θεωρούσαμε την επόμενη ομάδα εχθρική; Τι όφελος θα είχαμε αν απομακρύναμε έναν φίλο μας απλά και μόνο επειδή πιστεύει σε άλλο θεό;
Φανταστείτε δύο φίλους που κάθε Κυριακή συναντιούνται για να πάνε στο γήπεδο έχοντας μάλιστα διπλανές ονομαστικές θέσεις. Κατά τη διάρκεια του αγώνα συζητάνε για τους παίκτες της ομάδας τους και μαζί πανηγυρίζουν τα γκολ της. Το ίδιο απόγευμα, ο ένας από αυτούς που είναι φανατικός μουσουλμάνος, καβαλάει ένα φορτηγό και πέφτει πάνω σε έναν πεζόδρομο σκοτώνοντας καμιά δεκαριά άτομα, ανάμεσα στα οποία και ο φίλος του από το γήπεδο! Την επόμενη Κυριακή άφησαν στην θέση του ένα τριαντάφυλλο ενώ ακριβώς δίπλα του καθόταν ο δολοφόνος του...
Επειδή τα παραδείγματα είναι άπειρα και εγώ δε θέλω να σας κουράσω, απλά σκεφτείτε πως δεν είναι κακό να χωριζόμαστε σε ομάδες. Έτσι, εξυπηρετούμε τον σκοπό της ποικιλομορφίας, της διαφορετικότητας, της δημοκρατίας. Με αυτόν τον τρόπο και ακόμα με τον υγιή ανταγωνισμό ωθούμαστε προς την πρόοδο και την ανάπτυξη. Όμως ως εκεί. Ας κοιτάξουμε την ομάδα μας και όχι την αντίπαλη. Διότι κάποιο από τα μέλη της, ίσως ανήκει σε μια δική μας άλλη ομάδα και τότε... ο προβληματισμός... ετέθη! +Yanni Spiridakis
Κι όμως, με το πέρασμα του χρόνου, τις εμπειρίες και τις αλλαγές προτεραιοτήτων, το πάθος σβήνει και δίνει την θέση του στην ιδεολογία, σε μια εμπεριστατωμένη άποψη με επιχειρήματα και αντί το πεδίο μάχης να είναι η πλατεία, ξαφνικά είναι το τραπέζι (του διαλόγου, ντε).
Μέσα σε δύο μέρες λοιπόν έζησα δύο πολύ ενδιαφέροντα περιστατικά που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, με το πρώτο να συμβαίνει σχετικά πρωί, όταν λίγο πιο πάνω από τον χώρο εργασίας μου, ένα αυτοκίνητο είχε σταθμεύσει (με τον οδηγό μέσα) ακριβώς μπροστά από το φανάρι ενώ αυτό ήταν "κόκκινο". Αρχικά υπέθεσα ότι με το που γίνει το φανάρι "πράσινο" θα έχει το φιλότιμο να ξεκινήσει για να ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα αυτοκίνητα που ήθελαν να συνεχίσουν. Αμ δε! Το αμάξι παρέμεινε στην θέση του, εκνευρίζοντας τους οδηγούς που αναγκάστηκαν να στριμωχτούν σε ένα μικρό άνοιγμα του δρόμου για να περάσουν τον δρόμο προλαβαίνοντας το φανάρι, όταν όμως ήρθε η σειρά μου να περάσω, κατέβασα το τζάμι και τον "στόλισα" μια χαρά τον αναίσθητο που προκαλούσε τέτοια αναστάτωση. Όταν δε συναντήθηκαν τα βλέμματα μας, διαπίστωσα πως ήταν... πελάτης μου! Ο προβληματισμός... ετέθη.
Το ίδιο απόγευμα πήγα στο γήπεδο για να παρακολουθήσω τον φιλικό αγώνα καλαθοσφαίρισης ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Ερυθρό Αστέρα (Σερβία). Ολυμπιακός δεν είμαι, όμως όταν μεγάλοι αγώνες διεξάγονται στο Ηράκλειο, φροντίζω να τους τιμάω όταν μπορώ. Στην είσοδο, συνάντησα έναν προσωπικό μου φίλο αστυνομικό ο οποίος είναι Ολυμπιακός για να του κάνω το εξής πείραγμα: "Καλά... θα παίζει η ομάδα σου και εσύ θα είσαι απ' έξω"; Λίγη ώρα μετά κι ενώ ο αγώνας είχε αρχίσει, κάποιος ανόητος άναψε φωτοβολίδα μέσα στο κλειστό η οποία φυσικά προκάλεσε αναστάτωση στον κόσμο λόγω του αέρα. Μαντέψτε... αστυνομικοί πήγαν να ζητήσουν να σβήσει η φωτοβολίδα όμως οι οπαδοί σ' εκείνο το σημείο εξαγριώθηκαν φλερτάροντας με επεισόδια. Τότε περισσότεροι αστυνομικοί έσπευσαν -ανάμεσα στους οποίους και ο φίλος μου- με τον ίδιο να έρχεται μπροστά από έναν δικό του φίλο που βρισκόταν μπροστά στο εξαγριωμένο πλήθος. Αμηχανία. Βήμα πίσω. Και κάπως έτσι το επεισόδιο έληξε. Ο προβληματισμός... ετέθη.
Σκεφτείτε το... όλοι οι άνθρωποι είμαστε χωρισμένοι σε ομάδες. Θρησκεία, έθνος, πολιτική, αθλητική ομάδα και πάει λέγοντας... Όλοι έχουμε λόγους να χωριστούμε, όμως τι θα κερδίζαμε αν θεωρούσαμε την επόμενη ομάδα εχθρική; Τι όφελος θα είχαμε αν απομακρύναμε έναν φίλο μας απλά και μόνο επειδή πιστεύει σε άλλο θεό;
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
