Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Η σχολική και ακαδημαϊκή χρονιά έχει ξεκινήσει εδώ κι έναν μήνα περίπου...
Τί μας κίνησε την προσοχή αυτό το διάστημα:
1) Διαβάσαμε για την περίπτωση δασκάλας που στη βιασύνη να φύγει κλείδωσε παιδί μέσα στην τάξη και αυτό πήδηξε από το παράθυρο με αποτέλεσμα -ευτυχώς- να σπάσει μόνον το πόδι του.
Οι γονείς -ενίοτε δικαίως- τα βάζουν με τους -εν πολλοίς ελληματικής παιδαγωγικής εκπαιδεύσης- εκπαιδευτικούς, οι εκπαιδευτικοί τα βάζουν με το υπουργείο παιδείας, κ.ο.κ. Λύση δε δίνεται φυσικά, όχι γιατί δεν υπάρχει αλλά γιατί δεν ενδιαφέρεται κανείς να τη δώσει... Εγώ μία απορία θα εκφράσω μόνο: Αν αύριο το πρωί έβγαινε ο υπουργός παιδείας και έλεγε στους εκπαιδευτικούς ότι υλικοτεχνικές δομές θα μείνουν ως έχουν και ότι θα προβεί μόνο σε αύξηση του μισθού των εκπαιδευτικών, αυτοί τί θα έκαναν; Θα γίνονταν ξαφνικά καλύτεροι εκπαιδευτικοί; Θα βιάζονταν λιγότερο ώστε να μην κλειδώνουν κατά λάθος ξεχασμένους μαθητές στις αίθουσες;
2) Μάλλον θα σταματήσει η διανομή ακαδημαϊκών συγγραμμάτων στα πανεπιστήμια.
Σε αυτή τη χώρα είμαστε πάντα ή του ύψους ή του βάθους... Από την ασύδωτη σπατάλη των ετών προ κρίσης στην πλήρη έλλειψη... Θυμάμαι όταν ήμουν προπτυχιακή φοιτήτρια (2003-2008) που σε κάθε μάθημα δικαιούμασταν ένα σύγγραμμα. Η διαδικασία ήταν η εξής: ο καθηγητής έβλεπε πόσοι ήταν εγγεγραμμένοι στο μάθημα και παράγγελνε τόσα αντίτυπα, αν κάποιος δεν είχε περάσει το μάθημα και το δήλωνε πάλι, τότε παρέγγελναν και πάλι σύγγραμμα γι' αυτόν γιατί πολύ απλά κανείς δεν ήλεγχε!!! Όταν έγινε μεταπτυχιακή φοιτήτρια (2012-2014) ενώ οι μεταπτυχιακοί φοιτητές δεν δικαιούνταν συγγράμματα, εμείς πήραμε 4-5 βιβλία από τους καθηγητές μας, γιατί; Γιατί κάποιοι προπτυχιακοί φοιτητές που είχαν γραφτεί στα μαθήματά τους δεν παρουσιάστηκαν ποτέ να πάρουν το βιβλίο που δικαιούνταν, οπότε από το να τα πετάξουν, οι καθηγήτες τα έδωσαν σε εμάς...
3) Ο υπουργός παιδείας, κ. Κ. Γαβρόγλου, δήλωσε ότι "η αριστεία καλλιεργεί τον εγωισμό". Παραθέτουμε κάποια σημεία που αναιρούν αυτή την απόψη του υπουργού και όσων τη συμμερίζονται.
Η διαστρέβλωση της έννοιας "εγωισμός":
- Ο εγωισμός δεν ορίζεται ως μία απόλυτα αρνητική έννοια. "Εγωισμός" είναι μία θεωρία που έχει ως θεμελιώδη βάση το ενδιαφέρον για τον εαυτό μας. Αυτό το υποσυνείδητα κινούμενο αίσθημα αυτοσυντήρησης περιορίζεται από ηθικές αρχές, οι οποίες εξισορροπούν το ατομικό καλό με το καλό του κοινωνικού συνόλου, κι, έτσι, περιορίζεται η ενδεχόμενη αδικία που ίσως μπορούσε να προκαλέσει μία εγωιστική κίνηση.
- Χωρίς εγωισμό η ανθρωπότητα δε θα εξελίσσονταν, καθώς, ο εγωισμός θα αποτελεί πάντα την κινητήριο δύναμη της ανάπτυξης, της εφεύρεσης νέων πραγμάτων, κ.λπ. Έτσι, λοιπόν, ο εγωισμός αποτελεί την αφετηρία για να φτάσουμε στην αριστεία, κι όχι την αρνητική συνέπεια αυτής (όπως κάποιοι ισχυρίζονται).
- Η προσωπικότητα του καθενός και η ικανότητά του να βρει τη χρήση ισορροπία μεταξύ του εγωισμού και του αλτρουισμού προσδιορίζουν τη συμπεριφορά που θα αναπτύξει.
- Ο "υπέρμετρος εγωισμός" μπορεί να ταυτιστεί με τη φιλαυτία, την αλαζονεία κ.λπ. Έννοιες, όμως, που δεν ταυτίζονται ούτε με τον εγωισμό ούτε με την αριστεία.
- Τέλος, το μόνο που μπορεί να σκεφτεί κανείς για τα άτομα που είναι εναντίον της αριστείας είναι ότι δεν δύνανται να την κατακτήσουν (ίσως όχι λόγω ανικανότητας, μα λόγω αεργίας -κοινώς τεμπελιάς) και ζηλοφθούν τους πρόθυμους να προσπαθήσουν γι' αυτήν, γιατί, εκ των πραγμάτων, και μόνο η προθυμία για προσπάθεια μερικών τους κάνει να φαντάζουν λίγοι και ανεπαρκείς. Άρα, μήπως όσοι κατηγορούν την αριστεία ότι προάγει τον εγωισμό, είναι οι ίδιοι, τελικά, "υπέρμετρα εγωιστές"/συμφεροντολόγοι, κοιτάζοντας μόνο το προσωπικό τους συμφέρον; +Elena Alefantinou
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
