Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
"Ξυπνάς το πρωί και ετοιμάζεσαι να πας στην δουλειά (εάν είσαι από τους τυχερούς), στην σχολή, στο σχολείο. Αφού έχεις "σιχτιρήσει" λίγο που πρέπει να σηκωθείς νωρίς το πρωί και να πάρεις σιγά-σιγά το δρόμο για τον προορισμό σου, μετά τις πρώτες γουλιές καφέ ή τις πρώτες μπουκιές του πρωινού γεύματος συνέρχεσαι και ο λογισμός σου εκπέμπει σε άλλες συχνότητες. Αρχίζεις να σκέφτεσαι για τις διακοπές που πρέπει να οργανώσεις, για τα ψώνια που πρέπει να κάνεις για το γάμο εκείνου του γνωστού σου, αλλά και για εκείνο το εστιατόριο που είχες περάσει τις προάλλες από έξω και σου είχε τραβήξει την προσοχή.
Fast forward μετά το πέρας της ολοκλήρωσης των υποχρεώσεων σου για την συγκεκριμένη ημέρα, και βρίσκεσαι είτε στο σπίτι σου ξαπλωμένος στον καναπέ κάνοντας "ταβανοθεραπεία"¨, είτε σε κάποιο καφέ-μπαρ για ένα απογευματινό ποτό. Νικοτίνη και αλκοόλ (και κάθε είδους δηλητήριο) είναι η διέξοδος από το καθημερινό άγχος και την ρουτίνα που σε τρώει σταδιακά, χωρίς όμως να αντιλαμβάνεσαι ότι η ψευδαίσθηση που δημιουργείς στιγμιαία στον εαυτό σου -το ότι επιτέλους αισθάνεσαι κάπως καλά- δεν θα κρατήσει δυστυχώς για πολύ. Ξαπλώνοντας στο κρεβάτι περιμένοντας να σε πάρει ο ύπνος, αρχίζεις να συλλογίζεσαι και να φτιάχνεις το πρόγραμμα της επόμενης ημέρας, ενώ δεν περνάει στιγμή από το μυαλό σου ότι δεν απόλαυσες και δεν χάρηκες τίποτα από την σημερινή.
Στο επόμενο ξύπνημα κοιτάζεις την ώρα στο κινητό σου και συνειδητοποιείς ότι έχεις ξυπνήσει 15 λεπτά πριν από το ξυπνητήρι που έχεις βάλει. Προσπαθείς να κερδίσεις λίγα λεπτά ύπνου ακόμα (το χουζούρι του τετάρτου που κάνουμε και αφού έχουμε ξυπνήσει), όμως μέχρι να κλείσεις τα μάτια σου ακούς και τον ήχο αφύπνισης που σε ξυπνάει κάθε μέρα, την ίδια ώρα. Έπειτα, πάλι τα ίδια. Διαφημίσεις, αγορές, βιτρίνες και δώρα.
Και ούτω καθεξής..."
Αλήθεια, πού πήγε η εκείνη η πλευρά της ζωής που απλά απολαμβάνεις στιγμές, χωρίς να σκέφτεσαι τι θα αποκτήσεις έτσι ώστε να σε γεμίσει; Που βρίσκεται τελικά η ωμή απόλαυση που σου χαρίζει το συναίσθημα του τώρα και χωρίς πολλά-πολλά; Πόσο πρέπει να ψάξεις για να βρεις αυτό που πραγματικά θα σε γεμίσει, χωρίς όμως να μπορεί να γεμίσει στο ελάχιστο τα χέρια σου; Μήπως...ψάχνεις λάθος τόσο καιρό;
Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou
Fast forward μετά το πέρας της ολοκλήρωσης των υποχρεώσεων σου για την συγκεκριμένη ημέρα, και βρίσκεσαι είτε στο σπίτι σου ξαπλωμένος στον καναπέ κάνοντας "ταβανοθεραπεία"¨, είτε σε κάποιο καφέ-μπαρ για ένα απογευματινό ποτό. Νικοτίνη και αλκοόλ (και κάθε είδους δηλητήριο) είναι η διέξοδος από το καθημερινό άγχος και την ρουτίνα που σε τρώει σταδιακά, χωρίς όμως να αντιλαμβάνεσαι ότι η ψευδαίσθηση που δημιουργείς στιγμιαία στον εαυτό σου -το ότι επιτέλους αισθάνεσαι κάπως καλά- δεν θα κρατήσει δυστυχώς για πολύ. Ξαπλώνοντας στο κρεβάτι περιμένοντας να σε πάρει ο ύπνος, αρχίζεις να συλλογίζεσαι και να φτιάχνεις το πρόγραμμα της επόμενης ημέρας, ενώ δεν περνάει στιγμή από το μυαλό σου ότι δεν απόλαυσες και δεν χάρηκες τίποτα από την σημερινή.
Στο επόμενο ξύπνημα κοιτάζεις την ώρα στο κινητό σου και συνειδητοποιείς ότι έχεις ξυπνήσει 15 λεπτά πριν από το ξυπνητήρι που έχεις βάλει. Προσπαθείς να κερδίσεις λίγα λεπτά ύπνου ακόμα (το χουζούρι του τετάρτου που κάνουμε και αφού έχουμε ξυπνήσει), όμως μέχρι να κλείσεις τα μάτια σου ακούς και τον ήχο αφύπνισης που σε ξυπνάει κάθε μέρα, την ίδια ώρα. Έπειτα, πάλι τα ίδια. Διαφημίσεις, αγορές, βιτρίνες και δώρα.
Και ούτω καθεξής..."
Αλήθεια, πού πήγε η εκείνη η πλευρά της ζωής που απλά απολαμβάνεις στιγμές, χωρίς να σκέφτεσαι τι θα αποκτήσεις έτσι ώστε να σε γεμίσει; Που βρίσκεται τελικά η ωμή απόλαυση που σου χαρίζει το συναίσθημα του τώρα και χωρίς πολλά-πολλά; Πόσο πρέπει να ψάξεις για να βρεις αυτό που πραγματικά θα σε γεμίσει, χωρίς όμως να μπορεί να γεμίσει στο ελάχιστο τα χέρια σου; Μήπως...ψάχνεις λάθος τόσο καιρό;
Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
