Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Τα τελευταία χρόνια, πάντα τέτοιες μέρες, μου έρχεται στο μυαλό η εικόνα από τα παιδικά μου χρόνια που ταξιδεύω με τους γονείς μου στο χωριό, λίγο μετά το πέρας της σχολικής χρονιάς. Τότε, είχα συνδυάσει το καλοκαίρι με αυτό το ταξίδι, και μου ήταν αδιανόητο οι διακοπές μου να περιελάμβάναν κάτι διαφορετικό. Μεγαλώνοντας, άρχισε να γίνεται αντικείμενο σχολιασμού και συζήτησης στις παρέες, το πώς θα ήταν αν θα ζούσαμε εξ ολοκλήρου στον (επαρχιακό) τόπο καταγωγής μας και, κυρίως, το τι θα στερούμασταν συγκριτικά με τις μεγάλες πόλεις. Γενικά, η πλειοψηφία της νεολαίας ήταν "κατά" αυτού του ενδεχομένου για προφανείς λόγους. Πλέον, θα μπορούσα να το δω σαν μια επιλογή που αμυδρά θα αχνοφαινόταν στο μακρινό μέλλον, την "επιστροφή στο χωριό", και σήμερα θα ήθελα να την σχολιάσω. Ποιά θα ήταν τα "υπέρ" και τα "κατά" μιας τέτοιας επιλογής και τι "εμπόδια-προβλήματα" θα μπορούσε να συναντήσει κάποιος; Είναι κάτι που θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί και σε μια ηλικία που θεωρείτε παραγωγικά ενεργός και (σχετικά) νέος; Για να δούμε μερικά από αυτά...
Τα πρώτο πράγμα το οποίο θα έβλεπε κανείς σαν πιθανό "στοπ", θα ήταν μάλλον η εγκλιμάτιση σε ένα περιβάλλον, το οποίο δεν μπορεί να σου παρέχει όλες τις ανέσεις και επιλογές της "Μεγάλης Πόλης". Το δεύτερό, ίσως να αφορούσε τις ευκαιρίες εργασίας και γενικά των πιθανών πηγών εσόδων που θα ήταν διαθέσιμες. Το τρίτο, θα είχε να κάνει με τον κόσμο (και όταν λέω κόσμο εννοώ κοινωνικό-οικογενειακό κύκλο) που θα άφηνε πίσω. Το τελευταίο όμως, και ίσως πιο βασικό, θα σχετιζόταν με τα άτομα που θα συναντούσε εκεί. Πώς θα τον αντιμετώπιζαν; Θα ήταν θετική ή αρνητική η αντιμετώπιση τους; Θα γινόταν αποδεκτός ή θα παρέμενε στο περιθώριο; Θα χαρακτηριζόταν ως "αποτυχία στην πόλη" η επιστροφή του αυτή; Θα υπήρξε υποστήριξη του τοπικού πληθυσμού σε αυτό το νέο του ξεκίνημα; Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο για τους ανθρώπους της επαρχίας να παρουσιάζουν μια τοπικιστική και, ορισμένες φορές, "ξενοφοβική" συμπεριφορά προς εκείνους που κάνουν αυτό το βήμα και δεν είναι λίγοι αυτοί που το έχουν αντιμετωπίσει. Πολλές φορές, τουλάχιστον για ένα χρονικό διάστημα το οποίο διαφέρει ανά περίπτωση, το "νεοεισαχθέν" άτομο αντιμετωπίζεται με καχυποψία από τον τοπικό πληθυσμό και περνάει μια περίοδο κρίσεως.
Στην άλλη πλευρά, βλέπουμε όλα εκείνα τα οποία μπορεί να προσφέρει η επιστροφή αυτή, τα οποία είναι, ομολογουμένως, αρκετά δελεαστικά. Αρχικά, καλύτερη ποιότητα ζωής από άποψη υγείας. Καλύτερη και φυσικότερη ποιότητα διατροφικών -και μη- προϊόντων, υγιέστερο κλίμα από άποψη περιβάλλοντος, πιο "ήρεμοι ρυθμοί" και έναν γενικά έναν βίο πιο κοντά στην φύση, όπως αρχικά είχε σχεδιαστεί και προγραμματιστεί για εμάς. Όλα αυτά, μας πηγαίνουν στο επόμενο υπέρ, και συμβάλλουν στην δημιουργία μιας καταλληλότερης βάσης για την δημιουργία μιας οικογένειας, η οποία απαρτίζεται από παιδιά. Ποιός άλλωστε δεν έχει λατρέψει και λησμονήσει να παίζει στις πλατείες και στην εξοχή όπως έκανε μικρός, και δεν θα ήθελε το ίδιο και για το παιδί του; Τέλος, δεν θα έπρεπε να ξεχάσουμε να αναφέρουμε και το γεγονός ότι το να ζεις στην επαρχία και στον τόπο προέλευσης σου, είναι και ζήτημα διαιώνισης παράδοσης αλλά και κουλτούρας, οι οποίες, δυστυχώς, γίνονται όλο και πιο ευάλωτες στην αλλοίωση με το πέρασμα των χρόνων. Και αυτοί είναι μονάχα λόγοι οι οποίοι είναι αυτή την στιγμή στο μυαλό μου.
Λοιπόν; Επιλογή ή λύση ανάγκης; Υποχρέωση ή ενδεχόμενο; Καλό ή κακό; Αναπάντεχη τροπή ή φυσική εξέλιξη; Μεγάλο βήμα ή αναμενόμενη κατάληξη; Όπως καταλάβατε, σας πετάω το μπαλάκι...
Εις το επανιδείν...+Vaggelis Episkopou
Τα πρώτο πράγμα το οποίο θα έβλεπε κανείς σαν πιθανό "στοπ", θα ήταν μάλλον η εγκλιμάτιση σε ένα περιβάλλον, το οποίο δεν μπορεί να σου παρέχει όλες τις ανέσεις και επιλογές της "Μεγάλης Πόλης". Το δεύτερό, ίσως να αφορούσε τις ευκαιρίες εργασίας και γενικά των πιθανών πηγών εσόδων που θα ήταν διαθέσιμες. Το τρίτο, θα είχε να κάνει με τον κόσμο (και όταν λέω κόσμο εννοώ κοινωνικό-οικογενειακό κύκλο) που θα άφηνε πίσω. Το τελευταίο όμως, και ίσως πιο βασικό, θα σχετιζόταν με τα άτομα που θα συναντούσε εκεί. Πώς θα τον αντιμετώπιζαν; Θα ήταν θετική ή αρνητική η αντιμετώπιση τους; Θα γινόταν αποδεκτός ή θα παρέμενε στο περιθώριο; Θα χαρακτηριζόταν ως "αποτυχία στην πόλη" η επιστροφή του αυτή; Θα υπήρξε υποστήριξη του τοπικού πληθυσμού σε αυτό το νέο του ξεκίνημα; Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο για τους ανθρώπους της επαρχίας να παρουσιάζουν μια τοπικιστική και, ορισμένες φορές, "ξενοφοβική" συμπεριφορά προς εκείνους που κάνουν αυτό το βήμα και δεν είναι λίγοι αυτοί που το έχουν αντιμετωπίσει. Πολλές φορές, τουλάχιστον για ένα χρονικό διάστημα το οποίο διαφέρει ανά περίπτωση, το "νεοεισαχθέν" άτομο αντιμετωπίζεται με καχυποψία από τον τοπικό πληθυσμό και περνάει μια περίοδο κρίσεως.
Στην άλλη πλευρά, βλέπουμε όλα εκείνα τα οποία μπορεί να προσφέρει η επιστροφή αυτή, τα οποία είναι, ομολογουμένως, αρκετά δελεαστικά. Αρχικά, καλύτερη ποιότητα ζωής από άποψη υγείας. Καλύτερη και φυσικότερη ποιότητα διατροφικών -και μη- προϊόντων, υγιέστερο κλίμα από άποψη περιβάλλοντος, πιο "ήρεμοι ρυθμοί" και έναν γενικά έναν βίο πιο κοντά στην φύση, όπως αρχικά είχε σχεδιαστεί και προγραμματιστεί για εμάς. Όλα αυτά, μας πηγαίνουν στο επόμενο υπέρ, και συμβάλλουν στην δημιουργία μιας καταλληλότερης βάσης για την δημιουργία μιας οικογένειας, η οποία απαρτίζεται από παιδιά. Ποιός άλλωστε δεν έχει λατρέψει και λησμονήσει να παίζει στις πλατείες και στην εξοχή όπως έκανε μικρός, και δεν θα ήθελε το ίδιο και για το παιδί του; Τέλος, δεν θα έπρεπε να ξεχάσουμε να αναφέρουμε και το γεγονός ότι το να ζεις στην επαρχία και στον τόπο προέλευσης σου, είναι και ζήτημα διαιώνισης παράδοσης αλλά και κουλτούρας, οι οποίες, δυστυχώς, γίνονται όλο και πιο ευάλωτες στην αλλοίωση με το πέρασμα των χρόνων. Και αυτοί είναι μονάχα λόγοι οι οποίοι είναι αυτή την στιγμή στο μυαλό μου.
Λοιπόν; Επιλογή ή λύση ανάγκης; Υποχρέωση ή ενδεχόμενο; Καλό ή κακό; Αναπάντεχη τροπή ή φυσική εξέλιξη; Μεγάλο βήμα ή αναμενόμενη κατάληξη; Όπως καταλάβατε, σας πετάω το μπαλάκι...
Εις το επανιδείν...+Vaggelis Episkopou
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
