Ζούμε σε μια χώρα που ο εργοδότης απαιτεί να δουλεύεις μία, δύο, τρεις ή και τέσσερις ώρες παραπάνω από το "κανονικό". Για την ακρίβεια, τις περισσότερες φορές σε στραβοκοιτάνε και σε σχολιάζουν αν τύχει κάποια φορά να φύγεις "στην ώρα σου". Το πιο πιθανό επίσης, είναι ότι για τις προαναφερθείσες επιπλέον ώρες εργασίας, μάλλον, δεν θα πληρωθείς ποτέ. Ζούμε ακόμα σε μια χώρα που οι μισθοί έχουν μειωθεί τόσο πολύ, που πλέον θεωρείσαι τυχερός αν μέσα από αυτόν μπορείς να καλύψεις τα προσωπικά σου έξοδα, πόσο μάλλον αυτά μιας οικογένειας (και γενικά περισσότερων ατόμων). Το μεγάλο ποσοστό ανεργίας και η τεράστια ζήτηση εργασίας έχει -δυστυχώς- οδηγήσει την εκμετάλλευση σε πολύ υψηλά επίπεδα. Ζούμε τέλος σε μια χώρα όπου πλέον οι περισσότεροι είναι διατεθειμένοι να κάνουν οποιαδήποτε δουλειά ή εργασία ανεξαρτήτως σπουδών, έτσι ώστε να... τα βγάλουν πέρα. Αυτό έχει κάνει και τις απαιτήσεις, για θέσεις χωρίς ιδιαίτερα ειδικές γνώσεις, να έχουν πλέον πολύ υψηλά κριτήρια επιλογής υποψηφίων. Και η λίστα, που αναπόφευκτα ξεκινήσαμε να κάνουμε, συνεχίζεται...
