Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Το πιάνω από εκεί που το άφησε χθες η Ελένη +el. gk. και θα πειραματιστούμε λιγάκι σχετικά με τον παράνομο έρωτα. Αφορμή; Το δικό της κείμενο "το «ου μοιχεύσεις» ήταν στις 10 εντολές" αλλά και η αφόρητη σημερινή (και χθεσινή) ζέστη.
Καλοκαίρι λοιπόν. Η πιο πονηρή εποχή του χρόνου και μάλιστα όταν λέμε πονηρή εγώ αναφέρομαι στην αρχή του καλοκαιριού, την περίοδο που δεν είναι ακόμα απαραίτητο να κάνει τόσο φοβερή ζέστη κι όμως παντού ολόγυρα βλέπεις ημίγυμνα κορμιά να κυκλοφορούν στους δρόμους σα να βιάζονται να επιδειχθούν και να φανεί αυτό που δεν άντεχαν να κρύβουν άλλο. Το πιο επικίνδυνο σκηνικό που υπάρχει αν είσαι κάποιος που ίσως δεν θέλεις να αγιάσεις, αλλά θες να παραμείνεις νηφάλιος βρε παιδί μου. Κοπέλες, με τόσο κοντές φούστες που τα ατυχήματα παύουν να λέγονται ατυχήματα και τόσο λίγο ύφασμα που αρχίζεις να υμνείς την Μέρκελ για την κρίση που έκοψε την δυνατότητα στην μέση ελληνίδα να αγοράσει παραπάνω (ύφασμα λέμε). Και έτσι για να το παίξω δίκαιος, βάζω και τα αγόρια που βγάζουν τα μπράτσα έξω επιδεικνύοντας τις γραμμώσεις και τα διάφορα ζωγραφο-τατουάζ που έχουνε "χτυπήσει" (εντάξει, δεν μπορώ άλλο δικαιότητα).
Για την ζέστη είναι τα κλιματιστικά. Είναι οι ανεμιστήρες. Είναι τα παγωτά και τα νερά, δεν είναι τα ελάχιστα ρούχα που βλέπω κάθε μέρα να περνάνε έξω απ' το γραφείο μου. Κι εκεί μπαίνει το δίλημμα. Εκεί μπαίνει ο προβληματισμός.
Πως αντιστέκεσαι, όταν όχι μόνο είναι ντυμένη έτσι....
...αλλά σε κοιτάει και έντονα καθώς σε προσπερνάει;
Τα πράγμα είναι δύσκολα αγαπητοί αναγνώστες, διότι εδώ θέλει ψυχραιμία και γερά νεύρα. Εδώ συνδέω τον προβληματισμό της Ελένης απ' το χθεσινό άρθρο και ρωτάω με την σειρά μου, πως να μην τρέξεις πίσω της (φωτο) όταν η κοπέλα/γυναίκα σου σε έχει στείλει στο... Κάιρο για διακοπές διαρκείας ή ποδοσφαιρικά, σου έχει κάνει διακοπή συμβολαίου και ενώ αυτή περνάει καλά βολτάροντας στον τοίχο του facebook, εσύ βαράς το κεφάλι σου στον τοίχο του σπιτιού καταπιέζοντας τις απόλυτα φυσιολογικές και βιολογικές σου ορέξεις απλά και μόνο για να είσαι ηθικά σωστός.
Δυστυχώς όμως ούτε αυτό είναι σωστό. Η βιολογική ανάγκη δεν καταπιέζεται, γιατί αν θες να ουρήσεις και η τουαλέτα γράφει out of order, τότε αναγκαστικά πρέπει να πας δίπλα στην γλάστρα κι ας είναι και για μια φορά (αν με νοείς...).
Πως το σώζεις; Οφείλεις να εξηγήσεις ή μάλλον να ξεκαθαρίσεις τις ανάγκες και τα "θέλω" σου στα υπόλοιπα εμπλεκόμενα μέλη. Μην έρθει ποτέ η στιγμή να ακούσεις πως δεν ήσουν ξεκάθαρος. Κάπως έτσι θα χάσεις το μισό δίκιο σου. Αφού το κάνεις και αφού με μία αμοιβαία κατανόηση, δεν υπάρχει ικανοποίηση των προαπαιτούμενων της... δόσης, τότε καλώς ή κακώς, έχεις κάθε δικαίωμα να κάνεις ότι σου κατέβει εκείνη τη στιγμή που ναι, βλέπεις θολά λόγω αυτής της παντέρμης (που λέμε και στην Κρήτη) ανάγκης.
Για να είμαι και πάλι δίκαιος, θα σημειώσω πως το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα θέματα που κρατούν μαζί ένα ζευγάρι. Γιατί προφανώς δεν είναι μόνο η συνουσία. Είναι η κατανόηση, η υποστήριξη, τα ρούχα στα άπλυτα, το καπάκι της λεκάνης (κατεβασμένο) το πιάτο απ' το τραπέζι (στον νεροχύτη), είναι η ψυχολογική υποστήριξη, η αγκαλιά, τα γλυκόλογα και όλα αυτά που φτιάχνουν βάσεις μιας υγιούς σχέσεις. Μην ξεχνάτε πως κίτρινες κάρτες δίνουνε πολλές οι διαιτητές, όταν όμως βγάλουν την κόκκινη, ε, τότε φίλε δεν φταίει ο διαιτητής...
Και κάπως έτσι ελπίζω να απάντησα στην Ελένη για χθες και πάμε παρακάτω με μία ευχή: Καλό καλοκαίρι. Είναι δύσκολο, είναι η υπέρτατη δοκιμασία και όποιος αντέξει, να μου στείλει μήνυμα τον Σεπτέμβριο! +Yanni Spiridakis
Καλοκαίρι λοιπόν. Η πιο πονηρή εποχή του χρόνου και μάλιστα όταν λέμε πονηρή εγώ αναφέρομαι στην αρχή του καλοκαιριού, την περίοδο που δεν είναι ακόμα απαραίτητο να κάνει τόσο φοβερή ζέστη κι όμως παντού ολόγυρα βλέπεις ημίγυμνα κορμιά να κυκλοφορούν στους δρόμους σα να βιάζονται να επιδειχθούν και να φανεί αυτό που δεν άντεχαν να κρύβουν άλλο. Το πιο επικίνδυνο σκηνικό που υπάρχει αν είσαι κάποιος που ίσως δεν θέλεις να αγιάσεις, αλλά θες να παραμείνεις νηφάλιος βρε παιδί μου. Κοπέλες, με τόσο κοντές φούστες που τα ατυχήματα παύουν να λέγονται ατυχήματα και τόσο λίγο ύφασμα που αρχίζεις να υμνείς την Μέρκελ για την κρίση που έκοψε την δυνατότητα στην μέση ελληνίδα να αγοράσει παραπάνω (ύφασμα λέμε). Και έτσι για να το παίξω δίκαιος, βάζω και τα αγόρια που βγάζουν τα μπράτσα έξω επιδεικνύοντας τις γραμμώσεις και τα διάφορα ζωγραφο-τατουάζ που έχουνε "χτυπήσει" (εντάξει, δεν μπορώ άλλο δικαιότητα).
Για την ζέστη είναι τα κλιματιστικά. Είναι οι ανεμιστήρες. Είναι τα παγωτά και τα νερά, δεν είναι τα ελάχιστα ρούχα που βλέπω κάθε μέρα να περνάνε έξω απ' το γραφείο μου. Κι εκεί μπαίνει το δίλημμα. Εκεί μπαίνει ο προβληματισμός.
Πως αντιστέκεσαι, όταν όχι μόνο είναι ντυμένη έτσι....
Τα πράγμα είναι δύσκολα αγαπητοί αναγνώστες, διότι εδώ θέλει ψυχραιμία και γερά νεύρα. Εδώ συνδέω τον προβληματισμό της Ελένης απ' το χθεσινό άρθρο και ρωτάω με την σειρά μου, πως να μην τρέξεις πίσω της (φωτο) όταν η κοπέλα/γυναίκα σου σε έχει στείλει στο... Κάιρο για διακοπές διαρκείας ή ποδοσφαιρικά, σου έχει κάνει διακοπή συμβολαίου και ενώ αυτή περνάει καλά βολτάροντας στον τοίχο του facebook, εσύ βαράς το κεφάλι σου στον τοίχο του σπιτιού καταπιέζοντας τις απόλυτα φυσιολογικές και βιολογικές σου ορέξεις απλά και μόνο για να είσαι ηθικά σωστός.
Δυστυχώς όμως ούτε αυτό είναι σωστό. Η βιολογική ανάγκη δεν καταπιέζεται, γιατί αν θες να ουρήσεις και η τουαλέτα γράφει out of order, τότε αναγκαστικά πρέπει να πας δίπλα στην γλάστρα κι ας είναι και για μια φορά (αν με νοείς...).
Πως το σώζεις; Οφείλεις να εξηγήσεις ή μάλλον να ξεκαθαρίσεις τις ανάγκες και τα "θέλω" σου στα υπόλοιπα εμπλεκόμενα μέλη. Μην έρθει ποτέ η στιγμή να ακούσεις πως δεν ήσουν ξεκάθαρος. Κάπως έτσι θα χάσεις το μισό δίκιο σου. Αφού το κάνεις και αφού με μία αμοιβαία κατανόηση, δεν υπάρχει ικανοποίηση των προαπαιτούμενων της... δόσης, τότε καλώς ή κακώς, έχεις κάθε δικαίωμα να κάνεις ότι σου κατέβει εκείνη τη στιγμή που ναι, βλέπεις θολά λόγω αυτής της παντέρμης (που λέμε και στην Κρήτη) ανάγκης.
Για να είμαι και πάλι δίκαιος, θα σημειώσω πως το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα θέματα που κρατούν μαζί ένα ζευγάρι. Γιατί προφανώς δεν είναι μόνο η συνουσία. Είναι η κατανόηση, η υποστήριξη, τα ρούχα στα άπλυτα, το καπάκι της λεκάνης (κατεβασμένο) το πιάτο απ' το τραπέζι (στον νεροχύτη), είναι η ψυχολογική υποστήριξη, η αγκαλιά, τα γλυκόλογα και όλα αυτά που φτιάχνουν βάσεις μιας υγιούς σχέσεις. Μην ξεχνάτε πως κίτρινες κάρτες δίνουνε πολλές οι διαιτητές, όταν όμως βγάλουν την κόκκινη, ε, τότε φίλε δεν φταίει ο διαιτητής...
Και κάπως έτσι ελπίζω να απάντησα στην Ελένη για χθες και πάμε παρακάτω με μία ευχή: Καλό καλοκαίρι. Είναι δύσκολο, είναι η υπέρτατη δοκιμασία και όποιος αντέξει, να μου στείλει μήνυμα τον Σεπτέμβριο! +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
