Γιατί τα ταξίδια δεν οδηγούν πάντοτε σε σμαραγδένιες παραλίες, ας ψάξουμε πιο βαθιά τον πλανήτη μας
καλώς ορίσατε στα ταξίδια του +yannidakis
Ο πλανήτης μας
έχει γίνει πολύ μικρός τα τελευταία χρόνια, το ίντερνετ και το google έχουν κάνει προσιτά ακόμα και τα πιο
απόμερα μέρη πάνω σ’ αυτή τη σφαίρα που λέμε γη. Υπάρχει όμως ένα μέρος που
παραμένει απομονωμένο, απόμερο και χαμένο μέσα στις πλατιές θάλασσες του
Ατλαντικού. Το Τριστάν Ντα Κούνια είναι ένα ηφαιστειώδης νησί 98 τετραγωνικών
χιλιομέτρων στο Νότιο Ατλαντικό ανάμεσα στη Νότια Αμερική και τη Νότια Αφρική. Απέχει
περίπου 3000 χιλιόμετρα από τις ακτές των δύο ηπείρων και είναι ουσιαστικά το
πιο απόμερο νησί σε όλο τον κόσμο. Η περιοχή του Τριστάν περιλαμβάνει και δύο
ακόμα νησάκια το Απρόσιτο νησί και το νησί Χελιδόνι και όλα μαζί ανήκουν στην
περιοχή της Αγίας Έλενας, το μεγάλο νησί που απέχει 2400 χιλιόμετρα στο Βορρά.
Όλα τα νησιά μαζί ανήκουν στο Ηνωμένο Βασίλειο με τον κυβερνήτη να έχει την
έδρα του στην Αγία Έλενα και το Τριστάν Ντα Κούνια να έχει ένα διοικητή.
Αυτό το μακρινό
μέρος στο κέντρο του ωκεανού αποκαλούν σπίτι τους 267 ψυχές κατά την τελευταία
απογραφή, και επιμένουν πως ο ηφαιστειώδης βράχος τους είναι το καλύτερο μέρος
στον κόσμο. Το νησί ανακάλυψε ο Πορτογάλος ναύαρχος Τριστάο Ντα Κούνια το 1506,
ο οποίος δεν πάτησε ποτέ το πόδι του πάνω του αλλά φυσικά του έδωσε το όνομά
του. Ο πρώτος κάτοικος του νησιού ήταν ένας Αμερικανός από το Σέιλεμ της Μασαχουσέτης
όπου το 1810 μαζί με 2 συμπατριώτες του θέλησε να διεκδικήσει τη νήσο αλλά πνίγηκε
σε αλιευτικό ατύχημα. Το 1816 οι Βρετανοί κατοχύρωσαν την κυριαρχία των νησιών
με κύριο στόχο να αποτρέψουν τους Γάλλους να τα χρησιμοποιήσουν ως βάση για να απελευθερώσουν
τον εξορισμένο Ναπολέοντα από το νησί της Αγίας Έλενας. Αρχικά μια μεραρχία
βρετανών πεζοναυτών ήταν οι μόνοι κάτοικοι έως το 1867 όπου ο πρίγκηπας
Άλφρεντ, Δούκας του Εδιμβούργου και δεύτερος γιος της Βασίλισσας Άννας ίδρυσε
τον πρώτο οικισμό τον οποίο και ονόμασε Εδιμβούργο των επτά θαλασσών. Το
Εδιμβούργο των επτά θαλασσών είναι ο μόνος οικισμός που υπάρχει και σήμερα στην
πιο ισόπεδη μεριά του νησιού που βρίσκεται στο βορειοδυτικό μέρος κάτω από την τεράστια
σκιά του ηφαιστείου της Βασίλισσας Άννας που φτάνει το ύψος των 2062
χιλιομέτρων.
Το κλίμα είναι
σχετικά ήπιο μια που η θερμοκρασία όλο το χρόνο κυμαίνεται μεταξύ 17 και 20
βαθμών κατά μέσο όρο, με τη διαφορά ότι βρέχει 252 μέρες το χρόνο και το νησί
είναι συχνά σκεπασμένο από ομίχλη. Το νησί επισκέπτονται φώκιες, φάλαινες και
θαλασσοπούλια, ειδικά τα Άλμπατρος όπου και φωλιάζουν στα μικρότερα νησάκια. Η
τελευταία έκρηξη του ηφαιστείου έγινε το 1961 όπου οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να
εγκαταλείψουν το νησί, κι ενώ η Βρετανική κυβέρνηση τους παραχώρησε εδάφη στη
Βρετανία για αποκατάσταση, σχεδόν όλοι αποφάσισαν να γυρίσουν το 1963.