ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ γουρουνι στο σακι

Καληνωρίσματα από το +yannidakis Το καλοκαίρι αποτελεί την εποχή του έτους που ανθούν οι εκδηλώσεις στην επαρχία. Είναι η εποχή του χρόνου που οι καλλιτέχνες περιοδεύουν σε όλη την Ελλάδα... Το δικό μας, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΚΡΗΤΗΣ, για την εαρινή σεζόν ανέβασε το «ΓΟΥΡΟΥΝΙ ΣΤΟ ΣΑΚΙ»  του Georges Feydeau, μία ελαφριά κωμωδία παρεξηγήσεων με μουσικοχορευτικά σκετσάκια (Vaudeville). Για τον Συγγραφέα Ο Georges Feydeau είναι γνωστός ως θεατρικός συγγραφέας κωμωδιών (φάρσα, κωμωδία παρεξηγήσεων, Vaudeville...

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ πολιτισμός στη χώρα της κρίσης

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis Τελευταία αφορμή που αναζωπύρωσε τις σκέψεις μου στο ζήτημα που θα πραγματευτούμε σήμερα αποτέλεσε η πληροφόρησή μου για το "Θέατρο των Φτωχών". Μπορώ να πω ότι λάτρεψα την ιδέα από την πρώτη στιγμή, καθώς πάντα ήμουν την άποψης ότι η κρίση που μαστίζει αλύπητα τη χώρα μας είναι πρωτίστως κρίση αξιών και παιδείας, που έφερε τα γνωστά σε όλους μας οδυνηρά αποτελέσματα. Έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί λοιπόν οι συνθήκες, όταν όλοι λίγο-πολύ παλεύουν...

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΣΑΒΒΑΤΟΥ ~ "εγω φταίω" μια θεατρική παράσταση για το bullying

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Η λέξη Bullynig είναι αγγλικής προελεύσεως και στα ελληνικά αποδίδεται ως Εκφοβισμός (bully = νταής), η λέξη χρισημοποιήθηκε για 1η φορά το 1530! Το 1710 παίρνει τη σημασία του εκφοβισμού και στις μέρες μας ουσιαστικά ως Bullying νοείται κυρίως ο ψυχικός τραυτισμός του θύματος από την κακοποίηση που δέχεται (σωματική, λεκτική, συναισθηματική). Το Bullying μπορεί να παρουσιαστεί σε όλες τις ηλικίες και τις κοινωνικές ομάδες. Μεγαλύτερες διαστάσεις έχει πάρει "ο Σχολικός Εκφοβισμός", δηλαδή το Bullying στo πλαίσιο του σχολείου. Συγκεκριμένα, στην Ελλάδα σύμφωνα με έρευνα που διεξήγαγε το ΑΠΘ έχουν υποστεί Bullying το 29% των μαθητών. 

Τον Νοέμβριο στα όμορφα Χανιά ανεβαίνει το θεατρικό έργο της Εύας Γκουντάρα "Εγώ Φταίω" με θέμα το Bullying. Ακολουθεί το δελτίο τύπου:

Κατηγορία παράστασης: Θέατρο - χορός

Τύπος παράστασης: δράμα, ρεαλισμός, θρίλερ

Καταλληλότητα: άνω των 13 ετών.

Λίγα λόγια για το κείμενο από τη συγγραφέα:

Το κείμενο είναι ένας καταπέλτης στο διαχρονικό και άσχημα εξελισσόμενο φαινόμενο του εκφοβισμού, κατά κόσμο "Bullying". Με γνώμονα το παράλογο της βίας μεταξύ εφήβων το έργο θίγει και άλλες εκφάνσεις της βίας. Βία ψυχολογική, βία ενδοοικογενειακή, βία ρατσιστική, βία ως απόρροια του φανατισμού. Μέσα από ένα ταξίδι στο σαλεμένο μυαλό του θύτη βλέπουμε να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας μια τραγική ιστορία. Μια αναδρομή στο παρελθόν του θα μας δώσει την ευκαιρία να αναζητήσουμε το γιατί. Υπάρχει άραγε δικαιολογία;  Ποιος φταίει για τις πράξεις μας αν όχι εμείς; Σε ποια ηλικία αρχίζουμε να φταίμε; Πόσο αθώοι είναι οι γύρω μας; Πόσο αθώοι εμείς και οι προθέσεις μας;

Δεν είναι μόνο φόρος τιμής στους νεκρούς, είναι κυρίως για να ξυπνήσουμε τους "αθώους" εαυτούς μας, για να ανοίξουμε τα σφραγισμένα στόματα μας, για να μη γίνουμε οι επόμενοι που φταίνε, για να μη σβήσουν άλλα χαμόγελα από αθώα πρόσωπα...

Μια δουλειά συλλογική, θλιβερή προσταγή από την κοινωνία μας, από όλους εμάς, για μας και εσάς...

Συντελεστές:

Κείμενο: Εύα Γκουντάρα

Σκηνοθεσία: Γιώργος  Σιδεράκης - Εύα Γκουντάρα

Παίζουν:

Βασίλης Αντωνάκης

Νίκος Μοτάκης

Νεκτάριος Λιονάκης

Παναγιώτης Βαγιωνάκης

Δέσποινα Αθητάκη

Ευφροσύνη Χουρδάκη

Συμμετέχουν:  Γιάννης Κρομιδάκης, Διονύσης Τέρεχωφ, Εύα Γκουντάρα και ο μικρός Μάνθος Παπαδόσηφος.

Σκηνικά: Διονύσης Τέρεχωφ

Φώτα - ήχος: Νίκος Μαρκάκης

Πρωτότυπη μουσική: Γιάννης Κατσικανδαράκης

Χορογραφία:  Richard Szilagyi

Video edit: Αλίκη Χιωτάκη

Φωτογράφιση Αφίσας: Γιάννης Κρομιδάκης

Μακιγιάζ: Ξένια Ζάχου

Κατόπιν συζήτησης με την αντιδήμαρχο κ. Βαρβάρα Περράκη η οποία έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη δουλειά μας αποφασίσαμε να διαθέσουμε μέρος των εσόδων στο κοινωνικό παντοπωλείο.

Που και πότε παίζουμε:

Η παράσταση θα ανέβει στο Βενιζέλειο Ωδείο Χανιών.

Ημερομηνίες παραστάσεων: 3,4,5,6 Νοεμβρίου.

Με εκτίμηση,

Εύα Γκουντάρα και η ομάδα. +Elena Alefantinou 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ "σωκράτη εσύ superstar"

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Κατά τα αρχαία χρόνια, το θέατρο καθιστούσε το δημόσιο σχολείο του πλήθους. Στεκόταν ως δάδα επιμόρφωσης και προβληματισμού, που μεταλαμπάδευε το γνωστικό περιεχόμενο του μέσα από παραστάσεις, και με διαύλους επικοινωνίας τις 3 βασικές μορφές τους: την Κωμωδία, την Τραγωδία & το Σατυρικό Δράμα. Τότε, το θέατρο δεν ήταν απλά μια συνήθεια ή ένα χόμπι το οποίο επέλεγες αν θα ακολουθούσες ή όχι. Ήταν τρόπος ζωής και πηγή βιωματικών εμπειριών, που αποσκοπούσε στην πνευματική άσκηση.

Έκτοτε, τα πράγματα έχουν αλλάξει, καθώς ήταν φυσικό. Αν και τα χαρακτηριστικότερα αρχαία θέατρα της εποχής (Θέατρο Ηρώδου του Αττικού, Αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου) έχουν διατηρήσει ένα αξιόλογο μέρος της παλιάς του αίγλης, ο περισσότερος κόσμος (αν όχι όλος) έχει αλλάξει ριζικά νοοτροπία και τρόπο αντιμετώπισης απέναντι στο θέατρο. Πλέον, το άλλοτε σχολείο του δήμου έχει μετατραπεί σε -καθαρά- τρόπο διασκέδασης και ψυχαγωγίας, αφού η μερίδα του θεατρικού κοινού το οποίο το αντιμετωπίζει διαφορετικά και, ενδεχομένως, πιο,.. σοβαρά, αποτελεί είδος προς εξαφάνιση. Γιατί συμβαίνει αυτό; Αφενός, η εκπαίδευση είναι σήμερα πολύ πιο εύκολα προσβάσιμη οπότε ο κόσμος δεν έχει "τόση" ανάγκη τον διδάσκαλο του θεάτρου (ή τουλάχιστον αυτό πιστεύει), και, αφετέρου, τα μέσα προβολής έχουν υποβιβάσει τον -τότε- μοναδικό τρόπο ψυχαγωγίας που προσέφερε το θέατρο, με αποτέλεσμα να ευτελισθεί και ο ρόλος του.

Και ενώ όλα φαίνεται να έχουν συμβάλει στην παρακμή του θεάτρου, αξίζει να σημειωθεί το εξής. Το ίδιο, σαν τρόπος ψυχαγωγίας και εκμετάλλευσης του ελεύθερου χρόνου, έχει ακμάσει αρκετά, αφού τα 3 βασικά είδη που αναφέραμε στην αρχή, έχουν αναπαραχθεί και πολλαπλασιαστεί σε δεκάδες άλλα, με στόχο να ικανοποιήσουν ακόμα και τις πιο ιδιαίτερες προτιμήσεις, του πιο απαιτητικού θεατή. Παρόλα αυτά, δεν είναι αντικειμενικά γνωστό, αν τα ρεύματα των θεατών που παρασύρονται από τις θεατρικές παραστάσεις παραμένουν στατικά, ή αυξομειώνονται και αυτά με την σειρά τους ανάλογα την εποχή και το κλίμα της εκάστοτε περιόδου. Παράλληλα, φημολογείται πώς "το θέατρο διαχρονικά ακμάζει σε περιόδους κρίσης (ακόμη και οικονομικής) και είναι πάντα σημείο κατατεθέν για σατιρισμό-σχολιασμό-κριτική των δρώμενων της επικαιρότητας" σε όλα τα επίπεδα. Αν αυτή η φήμη είναι αληθινή, αυτό είναι κάτι που δεν το γνωρίζω. Όμως, θα ήθελα να ρωτήσω το εξής. Εσείς, πότε πήγατε τελευταία φορά θέατρο;
Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »