Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Ως άτομο που ζει και μεγαλώνει πλάι σε καπνιστές (ούσα μη καπνίστρια), από γονείς και στενούς συγγενείς μέχρι και πολύ αγαπημένους φίλους, έχω μάλλον αναπτύξει τους ίδιους αμυντικούς μηχανισμούς μ' εκείνους, με αποτέλεσμα να αντιδρώ σε κάποιες συμπεριφορές που "παίζουν" πολύ τελευταία, με δήθεν έξαλλους ανθρώπους που κολλούν τον δείκτη τους επικριτικά μπροστά στα πρόσωπα όσων καπνίζουν, αμολώντας παράλληλα λογύδρια με δασκαλίστικο ύφος σχετικά με το πόσο κακό κάνει το κάπνισμα (λες και υπάρχει κάποιος εν έτει 2017 που δεν τα ξέρει!). Καθόλου τυχαίο δεν είναι βέβαια που συμπίπτει ο σημερινός προβληματισμός με την αυριανή "Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Καπνίσματος".
Επιστρέφω στις αρχές του κειμένου μου, για να απαντήσω στην εύλογη απορία σας: "δεν τους αγαπάς δηλαδή αυτούς τους ανθρώπους; δεν θέλεις να προφυλάξουν την υγεία τους;". Προφανώς και τους αγαπάω, προφανώς και θέλω, όπως θέλουν όλοι για τους ανθρώπους του περιβάλλοντός τους, να είναι καλά. Όμως δεν μπορούμε να φερόμαστε στους καπνιστές σαν να είναι μικρά παιδιά (εκτός αν είναι όντως μικρά παιδιά, οπότε εκεί ναι, επιβάλλεται θα έλεγα!), σαν να μη γνωρίζουν όλα αυτά που γνωρίζουμε εμείς ή δεν έχουν την προσωπικότητα και τη λογική να κρίνουν οι ίδιοι. Ο μόνος τρόπος να βοηθήσουμε κάποιον να πάλέψει τον όποιο εθισμό του είναι να σταθούμε δίπλα του και να συζητήσουμε, ώστε να τον συνειδητοποιήσει αρχικά και να νιώσει ο ίδιος την επιθυμία να τον αποβάλλει από πάνω του. Αν αυτό δεν συμβεί, δεν μπορούμε να επιβάλλουμε τίποτα σε κανέναν. Σε περίπτωση όμως που αντιληφθούμε ότι κάποιος γύρω μας χρειάζεται τη στήριξή μας για να κόψει το κάπνισμα, ζούμε σε μία εποχή που υπάρχει πληθώρα επιλογών για κάτι τέτοιο: από το ηλεκτρονικό τσιγάρο (τη μετάβαση δηλαδή στο μη κάπνισμα και όχι την παγίωσή του στη θέση του συμβατικού τσιγάρου- αυτό είναι ελληνική πατέντα!), μέχρι τσίχλες νικοτίνης, βελονισμό, υπνοθεραπεία, ό,τι μπορεί να λειτουργήσει στον καθένα! Θέλει δύναμη και αποφασιστικότητα για να αποφύγει κανείς συνέπειες όπως αυτές που παρουσίασε η Ελληνική Πνευμονολογική Εταιρεία σε ημερίδα της την περασμένη Πέμπτη (αναλυτικότερα εδώ), αλλά είναι εφικτό.
Ιδιαίτερη σημασία έχει στη διαδικασία και η ψυχολογική προσέγγιση του θέματος, καθώς κάθε εθισμός έχει την αιτία του στα βαθύτερα στρώματα της ψυχής. Έχει διττή υπόσταση καθώς από τη μία η εύρεση του τι είναι αυτό που κάνει τον εκάστοτε άνθρωπο να μένει προσκολλημένος και από την άλλη κάποια tips αντιμετώπισης των δύσκολων στιγμών μπορούν να διατηρήσουν τη συνοχή στο εύθραυστο ψυχολογικό οικοδόμημα και να εγγυηθούν την επιτυχία.
Οι άνθρωποι που καταφέρνουν να ξεφύγουν από τους εθισμούς τους είναι μικροί καθημερινοί ήρωες. Και χρειαζόμαστε πιο πολλούς, για να δίνουν το παράδειγμα και αρκετό κουράγιο σε όλους μας. Σας περιμένουμε λοιπόν!
+Κωνσταντίνα Πορφυρού
Ιδιαίτερη σημασία έχει στη διαδικασία και η ψυχολογική προσέγγιση του θέματος, καθώς κάθε εθισμός έχει την αιτία του στα βαθύτερα στρώματα της ψυχής. Έχει διττή υπόσταση καθώς από τη μία η εύρεση του τι είναι αυτό που κάνει τον εκάστοτε άνθρωπο να μένει προσκολλημένος και από την άλλη κάποια tips αντιμετώπισης των δύσκολων στιγμών μπορούν να διατηρήσουν τη συνοχή στο εύθραυστο ψυχολογικό οικοδόμημα και να εγγυηθούν την επιτυχία.
+Κωνσταντίνα Πορφυρού
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
