you've got to take this moment στο +yannidakis
Λόγω της επαγγελματικής μου ιδιότητας καθημερινά συναναστρέφομαι με πολλούς ανθρώπους. Άλλους τους συναντώ από κοντά, με άλλους έχω επικοινωνία μέσω τηλεφώνου.
Οι χαρακτήρες των ανθρώπων δε διαμορφώνονται με την ιστορία του Όλιβερ Τουίστ ούτε με την ταινία ''ΙΤ'' του Σπίλμπεργκ. Οι άνθρωποι διαμορφώνονται μέσα από την οικογένεια που τους ανατρέφει και έχουν επιρροές από τα πρότυπα της κοινωνίας.
Μπαίνω μετρό, μούτρα. Μπαίνω να ψωνίσω σε σούπερ μάρκετ, πωλήτριες με μούτρα. Τα μούτρα υπάρχουν και στους εργασιακούς χώρους. Τίποτα δε μας τονώνει. Όσο κι αν προσπαθούμε καταβάθος ξέρουμε ότι οι γνωριμίες ανοίγουν πόρτες. Δεν υπάρχει αξιοκρατία και το γνωρίζουμε όλοι μας πολύ καλά αυτό. Τα λεφτά είναι λίγα και αυτό εννοείται πως μας πτοεί.
Υπήρχαν κάποτε εξεζητημένοι καλοί τρόποι ευγένειας. Τότε ονομάζονταν λεπτοί τρόποι και τους κατείχαν άνθρωποι με ευγενική παιδεία. Όλα αυτά κάποτε. Πλέον ούτε παιδεία υπάρχει ούτε διάθεση να βελτιώσουμε τους εαυτούς μας. Ίσως να μην υπάρχει κίνητρο για όλα αυτά. Πιστεύω πως με όλον αυτό τον εγωισμό που έχουμε μέσα μας ούτε να ερωτευτούμε δεν μπορούμε. Απαιτούμε από όλους γύρω μας να είναι αψεγάδιαστοι, τέλειοι και να ανεχτούν τη δυστροπία και τον κακό μας χαρακτήρα. ''Όποιος αγαπά δέχεται τον άλλο όπως είναι'', λένε κάποιοι. Συμφωνώ με αυτό αλλά δε γίνεται να καταπατούμε ανθρώπινες προσωπικότητες και η αγάπη να φουντώνει. Και πέρα από το κομμάτι των σχέσεων... Ποιο εργασιακό περιβάλλον ''σηκώνει'' δύστροπους χαρακτήρες; Σε ελάχιστες περιπτώσεις συμβαίνει αυτό, αλλά και πάλι δεν μπορώ να σας απαντήσω με σιγουριά.
Κοιτάμε να βγάλουμε ο ένας τα μάτια του άλλου γιατί ο διπλανός πήρε ακριβό κινητό και... ''Τι πράγματα είναι αυτά; Έχουμε οικονομική κρίση''. Δεν είναι όμως έτσι. Ο καθένας ζει όπως νομίζει αυτός καλύτερα και δεν έχουμε το δικαίωμα να κρίνουμε τις ζωές ανθρώπων που δεν έχουν άμεση επιρροή στη δική μας ζωή. Γιατί πρέπει να κατακρίνουμε τα πάντα και να έχουμε για όλα άποψη; Ποιος μας έδωσε αυτό το βήμα στην τελική;
Έχει έρθει η ώρα να χαλαρώσουμε. Αν δεν είμαστε και λιγάκι χαλαροί με τους δικούς μας ανθρώπους, χάνουμε στιγμές. Μη θεωρείτε τίποτα δεδομένο. Μια μέρα θα ξυπνήσουμε και θα έχει φύγει η Γη κάτω από τα πόδια μας. Ας είμαστε λίγο πιο καλοπροαίρετοι και ας αφήσουμε τα κόμπλεξ στην άκρη. Εκεί που χωρούν απωθημένα είναι πολύ σκοτεινά! +Nastazia A
Οι χαρακτήρες των ανθρώπων δε διαμορφώνονται με την ιστορία του Όλιβερ Τουίστ ούτε με την ταινία ''ΙΤ'' του Σπίλμπεργκ. Οι άνθρωποι διαμορφώνονται μέσα από την οικογένεια που τους ανατρέφει και έχουν επιρροές από τα πρότυπα της κοινωνίας.
Μπαίνω μετρό, μούτρα. Μπαίνω να ψωνίσω σε σούπερ μάρκετ, πωλήτριες με μούτρα. Τα μούτρα υπάρχουν και στους εργασιακούς χώρους. Τίποτα δε μας τονώνει. Όσο κι αν προσπαθούμε καταβάθος ξέρουμε ότι οι γνωριμίες ανοίγουν πόρτες. Δεν υπάρχει αξιοκρατία και το γνωρίζουμε όλοι μας πολύ καλά αυτό. Τα λεφτά είναι λίγα και αυτό εννοείται πως μας πτοεί.
Υπήρχαν κάποτε εξεζητημένοι καλοί τρόποι ευγένειας. Τότε ονομάζονταν λεπτοί τρόποι και τους κατείχαν άνθρωποι με ευγενική παιδεία. Όλα αυτά κάποτε. Πλέον ούτε παιδεία υπάρχει ούτε διάθεση να βελτιώσουμε τους εαυτούς μας. Ίσως να μην υπάρχει κίνητρο για όλα αυτά. Πιστεύω πως με όλον αυτό τον εγωισμό που έχουμε μέσα μας ούτε να ερωτευτούμε δεν μπορούμε. Απαιτούμε από όλους γύρω μας να είναι αψεγάδιαστοι, τέλειοι και να ανεχτούν τη δυστροπία και τον κακό μας χαρακτήρα. ''Όποιος αγαπά δέχεται τον άλλο όπως είναι'', λένε κάποιοι. Συμφωνώ με αυτό αλλά δε γίνεται να καταπατούμε ανθρώπινες προσωπικότητες και η αγάπη να φουντώνει. Και πέρα από το κομμάτι των σχέσεων... Ποιο εργασιακό περιβάλλον ''σηκώνει'' δύστροπους χαρακτήρες; Σε ελάχιστες περιπτώσεις συμβαίνει αυτό, αλλά και πάλι δεν μπορώ να σας απαντήσω με σιγουριά.
Κοιτάμε να βγάλουμε ο ένας τα μάτια του άλλου γιατί ο διπλανός πήρε ακριβό κινητό και... ''Τι πράγματα είναι αυτά; Έχουμε οικονομική κρίση''. Δεν είναι όμως έτσι. Ο καθένας ζει όπως νομίζει αυτός καλύτερα και δεν έχουμε το δικαίωμα να κρίνουμε τις ζωές ανθρώπων που δεν έχουν άμεση επιρροή στη δική μας ζωή. Γιατί πρέπει να κατακρίνουμε τα πάντα και να έχουμε για όλα άποψη; Ποιος μας έδωσε αυτό το βήμα στην τελική;
Έχει έρθει η ώρα να χαλαρώσουμε. Αν δεν είμαστε και λιγάκι χαλαροί με τους δικούς μας ανθρώπους, χάνουμε στιγμές. Μη θεωρείτε τίποτα δεδομένο. Μια μέρα θα ξυπνήσουμε και θα έχει φύγει η Γη κάτω από τα πόδια μας. Ας είμαστε λίγο πιο καλοπροαίρετοι και ας αφήσουμε τα κόμπλεξ στην άκρη. Εκεί που χωρούν απωθημένα είναι πολύ σκοτεινά! +Nastazia A
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
