ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ τους μισούς νέους συντηρεί η μαμά όμως μήπως δεν φταίει η κρίση;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Αν και είχα την ευκαιρία να αναφερθώ σε αυτό το θέμα ορισμένες φορές, βρίσκω συχνά-πυκνά την αφορμή να επανέρχομαι. Βλέπετε... μια νέα έρευνα κατέδειξε αυτό που εμείς βιώνουμε καθημερινά. Τους νέους (ηλικίες 18-35) να συντηρούνται σε ποσοστό 48% από τους γονείς τους την ίδια ώρα που η έμμισθη εργασία τους, τους συντηρεί σε ποσοστό 45%.

Για να το πούμε χοντρικά... Οι μισοί από τους νέους μας, δουλεύουν για να ζήσουν και οι άλλοι μισοί (και παραπάνω) περιμένουν τον μισθό και την σύνταξη του μπαμπά και της μαμάς. Η εξοργιστική αυτή κατάσταση δεν δείχνει πόσο καλούς γονείς έχουμε στην Ελλάδα και άχρηστη νεολαία, ούτε πως η κρίση ευθύνεται (καθαρά) γι' αυτό. Η δική μου άποψη λέει πως αυτό για το οποίο φταίει είναι η ιδεολογία μας, η ιδιοσυγκρασία μας και η λάθος πολιτική. 

Γιατί οι μεγάλοι άνθρωποι λοιπόν να έχουν τόσα πολλά ώστε να μπορούν να συντηρούν και τα παιδιά τους; Τι πρόοδο μπορεί να επιφυλάξει αυτό για την κοινωνία μας και για το μέλλον της χώρας; Γιατί να μην παίρνει ο νέος πολύ περισσότερα και να συντηρεί εκείνος τον γονέα του αν χρειάζεται; Γιατί στερούν από τους νέους το δικαίωμα να ελιχθούν, να μην έχουν το οικονομικό βάρος στην προσπάθεια τους να προσφέρουν στην κοινωνία, ακόμα και ως καταναλωτές;

Για λόγους δικαιοσύνης θα πρέπει να εξαιρέσω άμεσα ορισμένους νέους που απλά αρέσκονται να τρώνε το παιδί της μαμάς και να ξυπνούν στις δύο το μεσημέρι μετά την χθεσινή κραιπάλη. Όχι όχι, το 48% της έρευνας δεν είναι, δεν πρέπει να είναι αυτά τα παιδιά! Παιδιά που έχω γνωρίσει, παιδιά που δεν έχουν κανένα ουσιαστικό ενδιαφέρον για τη ζωή. Κρύβονται πίσω απ΄ την δικαιολογία της κρίσης και παίρνουν τηλέφωνο με το ακριβό τους smartphone την μαμά για να μάθουν τι φαγητό έχει το μεσημέρι...

Όμως έχω δει και νέους που μετράνε τα κουκιά ευρώ-ευρώ για να βγάλουν το νοίκι της γκαρσονιέρας που επέλεξαν, για να πληρώνουν το ρεύμα και τις μετακινήσεις τους και να προσπαθούν να κρατούν κάτι στο τέλος για να θυμούνται ότι ζουν και έχουν δικαίωμα στην διασκέδαση. Αυτοί οι νέοι αξίζουν κάθε προσπάθεια και κάθε θυσία. Και το λέω σαν εργοδότης, πως προτιμώ να λειφτώ εγώ κάτι προκειμένου να μην στερήσω λίγα ευρώ που όμως είναι τόσο σημαντικά στην επόμενη μισθοδοσία που θα βγάλω.

Τι γίνεται λοιπόν λάθος; Η απάντηση είναι πολύπλοκη. Αφενός η μονιμότητα στο Δημόσιο όταν δεν υπάρχει αξιολόγηση. Από την άλλη τα προβλήματα διάρθρωσης της ελληνικής αγοράς εργασίας. Ύστερα η ελληνική νοοτροπία και στο τέλος... ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ο συνταξιούχος δικαιούται χρήματα ενώ ένας νέος που μοχθεί για ένα μεροκάματο, όχι... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ το αδιέξοδο καθημερινό βράδυ της κρίσης

Καληνωρίσματα από το +yannidakis 

Κι εγώ όπως οι περισσότεροι πολίτες αυτής της όμορφης χώρας, είμαστε βυθισμένοι σε μία μόνιμη κατάθλιψη. Πίστευα πως αν ήξερα πως κι άλλοι βρίσκονται σε τόσο κακή κατάσταση όπως εγώ θα ένοιωθα καλύτερα, όμως δεν είχα δίκιο.

Το γενικότερο κλίμα τελικά σε καθηλώνει ακόμα πιο πολύ σε αυτήν την συνεχόμενη εθνική κατάθλιψη που μαστίζει τους έλληνες παράλληλα με την κρίση. Και ναι, δεν είσαι μόνος. Μαζί σου βρίσκονται τα θύματα τροχαίων που αυξάνονται κατά 100% όλοι εκείνοι που αυτοκτονούν κάθε εβδομάδα ή αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν αυτές τις μέρες στην περιοχή σου. Μαζί σου είναι τα θύματα πνιγμών στις ελληνικές θάλασσες που για πρώτη φορά έφτασαν σε τριψήφιο αριθμό φέτος. Κακά τα ψέματα. Σε μια κρίση κατάθλιψης, νιώθεις αδύναμος, υπάρχουν όμως κάποιοι που δεν μπορούν να συμβιώσουν με αυτήν την αδυναμία και προτιμούν να δώσουν ένα τέλος.

Και όσοι μένουμε πίσω; Τι; Αποτελούμε μήπως μελλοντικά θύματα ή απλά αυξάνουμε τον δείκτη πιθανών απωλειών; Βλέπετε, ζούμε μια νέα τάξη πραγμάτων όπου πηγαίνοντας από το γραφείο έως μια εξωτερική δουλειά, σε αυτά τα διακόσια μέτρα που θα περπατήσεις, θα δεις ανθρώπους να ψάχνουν για πρώτη φορά στα σκουπίδια σε αυτήν την γειτονιά, θα δεις αλλοδαπούς να σέρνονται κυριολεκτικά, μυρίζοντας άσχημα. Η μυρωδιά μπορεί να προέρχεται από τους δρόμους που είναι βρώμικοι επειδή οι συμβάσεις των οδοκαθαριστών έληξαν κι έτσι παντού υπάρχουν σκουπίδια. Συνεχίζοντας μπορεί να δεις περιττώματα σκύλων ή ανθρώπους με κομμένα άκρα να παρακαλάνε για περίσσευμα ή μάλλον… για υστέρημα. Πιο κάτω θα δεις μια σπασμένη αποχέτευση από τον υπόνομο που έχει κάνει τη γειτονιά απαραίτητη σε αντιασφυξιογόνες μάσκες και λίγο πριν φτάσεις, στρίβοντας στο φανάρι θα δεις μηχανάκια να περνούν με κόκκινο με την φυσικότητα που θα περνούσε κάποιος με αχρωματοψία, θα δεις έναν περαστικό να βρίζει τα θεία (μπορεί να μιλάει στο τηλέφωνο ή να μονολογεί), θα δεις βρώμικα αυτοκίνητα που έχασαν την λάμψη τους όταν πριν τρία-τέσσερα χρόνια οι ιδιοκτήτες τα αγόρασαν με δάνειο και φτάνοντας στην πόρτα του προορισμού σου γλιτώνεις από έναν καυγά που ξέσπασε ακριβώς απέναντι. Μπορεί σε πέντε λεπτά περπατήματος να γίνουν δύο, τρία ή και όλα τα παραπάνω.

Περιμένεις το βράδυ για να γυρίσεις σπίτι και να δεις μια ωραία ταινία που θα σε κάνει να ξεχαστείς(;) Είναι προτιμότερο να πέσεις με τα μούτρα στην τηλεόραση πριν αποκοιμηθείς, γιατί αν αρχίσεις να συζητάς με τον άνθρωπο σου, κάποια στιγμή θα “πέσει” το ερώτημα: “τι έχεις”; Και τότε; Θα πέσεις στην παγίδα του ντόμινο; Θα μεταφέρεις τον καθημερινό σου εφιάλτη στο σπίτι; Όχι! Απόψε δες μια ταινία για να μην προλάβεις να διερωτηθείς γιατί ζεις εδώ, γιατί ζεις έτσι, γιατί ζεις… γενικά.

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ οι αλλόκοτοι άνθρωποι της κρίσης και ο εαυτός μου που (δεν) αποτελεί εξαίρεση

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Το σημερινό θέμα δεν το προγραμμάτιζα καθόλου, αλλά να, πέρασε ο Γιάννης από το γραφείο μου σήμερα -με ρώτησε κάτι επαγγελματικής φύσης- και έμεινε όρθιος να μου μιλάει για περίπου μισή ώρα σχεδόν χωρίς σταματημό.

Λοιπόν ο Γιάννης είναι ένας τύπος κάπου στα 40, ψηλός, όμορφος και σωματικά πολύ καλοφτιαγμένος και περιποιημένος. Είναι λίγο πολυλογάς και αγχώδης, όμως και δουλευταράς είναι και περιουσία έχει και κατά τη γνώμη μου όλο το πακέτο για μια σύγχρονη γυναίκα διαθέτει.

Τον γνώρισα στην γειτονιά που συγκατοικούσε με μία κοπέλα, καθηγήτρια με καταγωγή από την Αθήνα. Αλήθεια ταιριαστό ζευγάρι! Ώσπου μια μέρα μου είπε ο Γιάννης ότι θα πήγαιναν να ψαχτούν στην Αθήνα για να είναι κοντά στους δικούς της. Σκέφτηκα να του πω μπράβο για την θυσία του να παρατήσει την Κρήτη και αυτό ήταν όλο. Ύστερα από κάνα χρόνο ο Γιάννης επέστρεψε μόνος. Μου είπε ότι εκείνη άλλαξε και ότι έβγαζε τρελά γούστα. Είπαμε, είναι πολυλογάς, αλλά δεν είναι ψεύτης.

Λίγο καιρό τον είδα με μια άλλη κοπέλα. Επίσης ωραίο ζευγάρι, ταιριαστό και όλα έδειχναν άριστα. Σήμερα που ήρθε ο Γιάννης μου είπε ότι προχθές σηκώθηκαν από το κρεβάτι και του είπε ξαφνικά ότι δεν ταιριάζουν και θέλει να χωρίσουν. Ο Γιάννης δεν ήθελε μια αγκαλιά να κλάψει, απλά ήταν απογοητευμένος και περίεργος για το τι συμβαίνει πια με τους ανθρώπους και φέρονται τόσο αλλόκοτα, τόσο απότομα και τόσο ξαφνικά.

Τότε αντιλήφθηκα ότι όχι μόνο έχει δίκιο, αλλά αυτήν την συμπεριφορά την βλέπουμε παντού γύρω μας. Στον δρόμο, στα αυτοκίνητα, στις γειτονιές, στις υπηρεσίες, σε οτιδήποτε απαιτείται η συνύπαρξη ανθρώπων...

Το πιο πρόχειρο που μπόρεσα να του πω, ήταν πως πράγματι ο κόσμος έχει αλλάξει, έχει γίνει αλλόκοτος και κουβαλάει δυσφορία. Πως όταν οι αυτοκτονίες έχουν αυξηθεί τόσο πολύ, γιατί θα πρέπει να μας προκαλεί τόση εντύπωση η ακραία και ανεξήγητη συμπεριφορά όλων των υπολοίπων;

Και αλήθεια... γιατί πάντα εμείς βγαίνουμε από αυτό το μοτίβο; Εγώ πρώτος παραδέχομαι πως έχω αλλάξει. Μπαίνω στην πλατεία του λιθοβολισμού εθελοντικά και ομολογώ πως αυτά τα μερικά χρόνια της... κρίσης, έχω γίνει πιο κουρασμένος, πιο καταθλιπτικός, πιο νευρικός, πιο γκρινιάρης, έχω αλλάξει προτεραιότητες, έχω δει την υγεία μου να κλονίζεται, έχω αναθεωρήσει απόψεις, σχέσεις και στόχους και δηλώνω χωρίς κανένα ενδοιασμό πως είμαι γεμάτος βλάβες, έτοιμος για ένα καλό και μόνιμο ρεκτιφιέ! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ το show στο λεωφορείο του ΟΑΣΘ ήρθε για να μας θυμίσει ποιοι είμαστε...

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Το λεωφορείο του ΟΑΣΘ για λίγα λεπτά θύμισε θέατρο, στο σανίδι του οποίου παιζόταν έργο τόσο παράλογο, που θα 'κανε τον Ιονέσκο να νιώσει μειονεκτικά. Ελεγκτής να στριμώχνει και να τραβάει επιβάτιδα για να την κρατήσει στο λεωφορείο κι εκείνη να προσπαθεί να βγει από το παράθυρο ουρλιάζοντας... Ιδού η σκηνή για όσους δεν την έχουν δει:

Τα πράγματα, τουλάχιστον κατ' εμέ, είναι σχετικά απλά. Ακόμη κι αν η κοπέλα δεν είχε εισιτήριο (για τον Α ή Β λόγο, ιδεολογικό, οικονομικό, οποιασδήποτε φύσης, δεν μας αφορά) μπορούσε να της κοπεί απλά το πρόστιμο, σύμφωνα με το νόμο, και να τελειώσει εκεί το θέμα. Κι αν δεν έδινε τα στοιχεία της, θα μπορούσε να ακολουθηθεί η ορισμένη διαδικασία χωρίς κανείς να απλώσει το χέρι του πάνω της εκμεταλλευόμενος τη θέση του, χωρίς να χρειαστεί να την στριμώξει ο ελεγκτής για να μην φύγει, χωρίς να αναγκαστεί να σκαρφαλώσει στο παράθυρο κι έπειτα να την τραβάνε μέσα... Η συμπεριφορά αυτή ήταν λάθος όχι μόνο για την διατήρηση των τύπων, αλλά και από ανθρώπινη πλευρά.

Κι αυτό φυσικά το περιστατικό προστίθεται στη λίστα με τα στοιχεία για το που έχουμε φτάσει ως κοινωνία. Το ίδιο το συμβάν αλλά και οι παραφυάδες του. Μια βόλτα στα σχόλια του βίντεο αρκεί για να πάρετε μία ιδέα για το πόσο γρήγορα μπορούμε να διχαστούμε, να πολωθούμε, να πάρουμε μία θέση και να την υποστηρίξουμε περιπαθώς μόνο κ μόνο γιατί δεν μπορούμε να ακούσουμε και να καταλάβουμε τι μας λέει ο άλλος, είμαστε πλέον ανίκανοι να συζητήσουμε...! Κι αν αυτός ο διχασμός είναι μέρος αδιάσπαστο της ιστορικής μας ταυτότητας, τι γίνεται με την οργή; Την οργή που είναι ολοφάνερη και πλέον δεν σιγοβράζει, έχει ξεχειλίσει. Έχουμε περάσει, περνάμε και θα περάσουμε πολλά... Και καμία αφορμή για κριτική και στηλίτευση του κράτους και του συστήματος που μας έφερε ως εδώ δεν πάει χαμένη. Όμως άραγε ακούει κανείς; Ή πολιτικοί και πολίτες (το κράτος είμαστε εμείς...) εθελοτυφλούν, και πάντα φταίει κάποιος άλλος, κάτι άλλο;

Δεν ξέρω αν μία έκκληση να σκεφτούμε και να αλλάξουμε θα ήταν χρήσιμη. Αν θα είχε αποτέλεσμα ή θα έμοιαζε ειρωνεία μέσα στους απογοητευτικούς καιρούς που ζούμε ή θα σας έκανε να αναγουλιάσετε από το πόσο τετριμμένο θα έμοιαζε κάτι τέτοιο. Γι' αυτό θα προτιμήσω να κλείσω με μία ευχή: επιβιώστε στους χαλεπούς καιρούς... κι αρχίστε να ονειρεύεστε και να εργάζεστε για τους καλύτερους. Για να ξεκινήσουμε σιγά σιγά να τους δίνουμε σάρκα και οστά. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ ας πάει και το παλιάμπελο και ο απερίσκεπτος έλληνας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Η αντίστροφη μέτρηση του καλοκαιριού έχει αρχίσει, οι διακοπές τελειώνουν και μαζί η απόδραση από τις σκοτούρες της καθημερινότητας αλλά και της πολιτικής και οικονομικής αστάθειας. Αποφάσισα λοιπόν πως για την περίσταση των ημερών «ταιριάζει γάντι» μια παλιά ιστορία που στο τέλος θα μας δώσει έναυσμα για προβληματισμό, τροφή για σκέψη…  

«Ας πάει και το παλιάμπελο»: Πολλοί θα έχετε ακούσει ή θα έχετε πει αυτή τη λαϊκή ρήση. Η προέλευση αυτής της φράσης, η οποία προέκυψε από μία μουσικοθεατρική παράσταση, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον – για μένα τουλάχιστον – για το λόγο ότι αποκαλύπτει πολλά για τη νοοτροπία του λαού μας – για κάποια ιδιαίτερα γνωρίσματα που παρουσιάζουμε σαν λαός και που ακόμα αναρωτιέμαι για το αν είναι θετικά ή αρνητικά τελικά…

Ας ξεκινήσουμε, όμως, με την ιστορία της φράσης. Πρόκειται, λοιπόν, για μια λαϊκή έκφραση που ανάγεται στην εποχή του Όθωνα. Ειπώθηκε από έναν χωρικό / αγρότη / φουστανελά με τσαρούχια και μουστάκια (όπως θέλετε πείτε τον), ο οποίος την αναφώνησε μετά το τέλος μιας παράστασης στο θέατρο Μπούκουρα – έτσι ονομάζονταν το 1ο θέατρο του νεοσύστατου τότε ελληνικού κράτους. Καθώς, λοιπόν, το ελληνικό κράτος μετρούσε λίγα χρόνια ζωής, η εγχώρια θεατρική ζωή δεν είχε αναπτυχθεί ιδιαιτέρως. Έτσι, τη θεατρική διασκέδαση της χώρας ή μάλλον για να είμαι πιο ακριβής της πρωτεύουσας (Αθήνα) είχαν αναλάβει ευρωπαϊκοί θίασοι, κυρίως Ιταλικοί και Γαλλικοί, οι οποίοι έδιναν παραστάσεις στο θέατρο Μπούκουρα. Περί τα 1840, λοιπόν, στο θέατρο Μπούκουρα τραγουδούσε η Ιταλίδα αοιδός Ρίτα Μπάσσο. Και καθώς στην Ελλαδίτσα μας τότε οι γυναίκες ήταν άκρως περιορισμένες και δη ενδυματολογικά, φανατιστείτε τί γίνονταν όταν εμφανίζονταν επί σκηνής προκλητικά ντυμένες – για τα δεδομένα της εποχής πάντα – ευρωπαίες καλλιτέχνιδες! Το ανδροκρατούμενο φιλοθεάμον κοινό θυσίαζε στα πόδια τους λουλούδια και κοσμήματα κάθε βράδυ – Έλληνες ρε παιδί μου, δεν ξέρω για εσάς εγώ πάντως πολύ διασκεδάζω με αυτά μας τα καμώματα ως λαός!! 

Ένα βράδυ, λοιπόν, ένας κτηματίας της Αττικής που παρακολούθησε την παράσταση της Ρίτα Μπάσσο ενθουσιάστηκε τόσο πολύ, που της έταξε ό,τι πιο πολύτιμο είχε- το αμπέλι του! Λέγοντας τη φράση: «Ας πάει και το παλιάμπελο για χάρη σου» - προφανώς δεν της έδωσε το αμπέλι, αλλά κάποιο πολύτιμο δώρο που κόστισε όσο και το αμπέλι του – πολύ «large» ο τύπος! Το τι έγραψαν οι φυλλάδες της εποχής, το τι σούσουρο και κουτσομπολιό συνέβη στην Αθήνα τις επόμενες μέρες το φαντάζεστε όλοι προφανώς. Και κάπως έτσι έμεινε στην ιστορία αυτή η φράση! Αξιοσημείωτο είναι ότι η ίδια έκφραση αποτέλεσε και τίτλο τραγουδιού που έγινε μάλιστα προσωπική επιτυχία της γνωστής, αγαπημένης και ταλαντούχας ηθοποιού Ρένας Βλαχοπούλου.

Με έναυσμα τους στίχους του τραγουδιού, οι οποίοι σαφώς είναι εμπνευσμένοι από την παραπάνω ιστορία μου προέκυψε ο εξής συσχετισμός: Πόσο πολύ αντιπροσωπεύει αυτή η φράση την ψυχολογία του νεοέλληνα. Την απερισκεψία του, το πάθος του, όπως θέλετε πείτε του. Ο κύριος της ιστορίας μας, τόσο πολύ ευχαριστήθηκε που δεν δίστασε να θυσιάσει ότι πιο πολύτιμο είχε – το μοναδικό του αμπέλι! Απερίσκεπτος; Μπορεί…  Δικό του το αμπέλι, δική του κι απόφαση!

Ως εδώ καλά όλα, αλλά και αυτός ο νεοέλληνας θα πρέπει να μάθει να αναλαμβάνει τις ευθύνες των απερίσκεπτων πράξεών του. Κι εδώ υστερούμε σαν λαός, γιατί; Μα γιατί πάντα φταίνε οι άλλοι!

Τα φιλιά μου! +Elena Alefantinou

Διαβάστε περισσότερα 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ το βλασταρι της ελπιδας

Λένε πως η καρδιά της Ελλάδας χτυπά μακριά από τα αγαπημένα εδάφη της και πιστεύω κάθε μέρα πως αυτό είναι αλήθεια. Οι εντυπώσεις που μου δίνει ο σημερινός Έλληνας είναι πως έχει πια πάψει να πονάει τον τόπο του, νιώθει πως το ένδοξο παρελθόν είναι πολύ μακριά για να τον αγγίξει πια και μένει εγκλωβισμένος στη μιζέρια και την παρακμή που τον περιτριγυρίζει, ζητώντας συνεχώς να δώσει ευθύνες και να κατακρίνει κάποιους άλλους. Η γκρίνια και το συνεχές παράπονο, το απελπιστικό σύνδρομο που κατακλύζει την ελληνική κοινωνία έχουν γίνει το τραγούδι που έχουν όλοι μάθει να τραγουδούν και να παπαγαλίζουν πρωί και βράδυ. Τώρα βέβαια μπορεί ο κύριος Έλληνας να μου πει πως όντως έτσι έχουν τα πράγματα και δικαιολογείται να συμπεριφέρεται με αυτόν το τρόπο και ως ένα ορισμένο σημείο θα συμφωνήσω μαζί του. Υπάρχει όμως κι ένας καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης των καθημερινών προβλημάτων και της αδικίας που μαστίζει τον απλό λαό.

Στην Αμερική λένε πως όταν η ζωή σου δώσει λεμόνια ας κάνεις λεμονάδα, για μας τους Έλληνες θα έλεγα καλύτερα να κάνουμε και λεμονάδα και κανένα αυγολέμονο, ας ρίξουμε και λαδολέμονο στο ψαράκι ή στη μπριζόλα μας. Υπάρχει πάντα τρόπος να αξιοποιείς τα έστω και λίγα που σου δίνονται και να ζεις φτωχικά αλλά με αξιοπρέπεια και περηφάνια. Όλα τα εμπόδια στη ζωή έρχονται για κάτι καλύτερο έλεγαν οι σοφοί πρόγονοί μας κι εμείς φαίνεται ή το έχουμε ξεχάσει ή απλά συνηθίσαμε να μας προσφέρουν το φαΐ στο πιάτο κάτι που μας οδήγησε στην αδράνεια και ουσιαστικά στην τεμπελιά. Ίσως να είναι οδυνηρό να χρειάζεται να ξαναχτίζεις από την αρχή και να προσπαθείς να επιζήσεις κάτω από δυσμενείς και αντίξοες συνθήκες, μα πάντα υπάρχει τρόπος. Και για να μην πηγαίνουμε και πολύ μακριά, ας θυμηθούμε πως ξαναχτίσαμε την Ελλάδα μετά από τον καταστροφικό εμφύλιο και πως σηκώσαμε το κεφάλι ψηλά για να συνεχίσουμε μέσα από τις δικές μας διχόνοιες.

Μπορεί να νομίζουμε πως είμαστε αδικημένοι, πως δεν έχουμε τον έλεγχο της πατρίδας μας και πως τα ινία τα κρατούν άλλοι, μα είναι καιρός να σταθούμε στα πόδια μας και να ξεκινήσουμε να καλυτερεύουμε τη ζωή μας με τα λίγα που έχουμε, βάζοντας τη βάση για ένα καλύτερο μέλλον. Η σημερινή κρίση δεν είναι τα 400 χρόνια της σκλαβιάς, είναι μια περίοδος που μπορούμε να ξεπεράσουμε και να αποδείξουμε πως αυτή η μικρή χώρα που χρόνια είναι έρμαιο των μεγάλων συμφερόντων κατοικείται από ευφυείς, περήφανους και δημιουργικούς ανθρώπους. Αρκετά πια η γκρίνια και η απελπισία, αυτά δεν οδήγησαν ποτέ κανένα στο λυτρωμό. Ας βάλουμε το μυαλό να δουλέψει κι ο καθένας ξεχωριστά και σιγά σιγά όλοι μαζί μπορούμε να βρούμε την αξιοπρέπεια. Η ελπίδα είναι ένα μικρό βλαστάρι στο αφυδατωμένο χώμα του καλοκαιριού, μα με λίγες σταγόνες μπορεί να επιζήσει μέχρι τα πρωτοβρόχια την κάνουν και πάλι να θεριέψει… +Niko Spiridakis

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ η τέχνη του να ζεις σε δύσκολους καιρούς

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Κόκκινα δάνεια, "καταδρομείς" κοπής ρεύματος (γνωστοί ως "ΔΕΗ"), χρέη, ανεργία αλλά και προσωπικά προβλήματα, προβλήματα αγαπημένων μας ανθρώπων είναι κομμάτια μιας καθημερινότητας της οποίας η διαμόρφωση, σε πολύ μεγάλο βαθμό, δεν είναι στο χέρι μας. Τι κάνεις λοιπόν όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα; Όταν αισθάνεσαι εγκλωβισμένος και βαλλόμενος από παντού;

Αρχικά διατηρείς την ψυχραιμία σου, εξετάζεις τις υφιστάμενες καταστάσεις και ενεργείς όσο σου επιτρέπεται. Η παθητικότητα ρίχνει ακόμη περισσότερο την ψυχολογία σου, σε κάνει να αισθάνεσαι άβουλος και αδύναμος. Αντίθετα, μέσα σε όλη αυτή τη μαυρίλα μία επιτυχής κίνηση μπορεί να σε βγάλει όχι μόνο δυνατότερο, όχι μόνο σοφότερο αλλά και να διευκολύνει τη λύση του εκάστοτε προβλήματος που σε απασχολεί. Έπειτα, κλειδί για την ομαλότερη πάροδο των δυσκολιών, είναι το να μένουμε κοντά στους δικούς μας ανθρώπους: με το να κλειστεί στον εαυτό του δεν βοηθήθηκε κανείς. Είναι τώρα η ευκαιρία να επικοινωνήσουμε ουσιαστικά, να αντιληφθούμε ποιος αξίζει και ποιος όχι και να διεισδύσουμε κάπως βαθύτερα στις έννοιες "άνθρωπος", "συνάνθρωπος", "φιλία", "αγάπη", "αλληλεγγύη". Η ισχύς εν τη ενώσει.

Εξίσου σημαντικό είναι να αντιληφθεί κανείς την απλότητα της ζωής. Τι είναι αυτό που εν τέλει τη νοηματοδοτεί και την καθιστά "ζωή" και όχι απλά "επιβίωση". Γαλουχημένοι σε ένα δυτικό περιβάλλον καταναλωτισμού και επίπλαστων αναγκών, χάσαμε προοδευτικά το όλο νόημα. Επειδή όμως αυτό για τον καθένα είναι διαφορετικό, απαιτεί δουλειά με τον εαυτό μας. Spoiler alert: ψάξτε το κάπου στα απλά: η δουλειά που αγαπάτε, μια Κυριακή για μπάλα με τους φίλους σας, η αγάπη του σκύλου σας κτλ.

Τέλος, ποτέ μα ποτέ, μην ξεχνάτε πως υπάρχουν και χειρότερα. Τα ζούμε, τα βλέπουμε, τα έχουμε δίπλα μας καθημερινά. Το να χαίρεσαι με όσα έχεις είναι το πρώτο βήμα αισιοδοξίας, που αυξάνει τις πιθανότητες να αντιμετωπίσεις όσα σε δυσαρεστούν. Η υπομονή κι η επιμονή, το δίδυμο-κλειδί πασπαρτού, είναι εν τέλει αυτές που θα μας βγάλουν απ' όλα τα αδιέξοδα. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΡΕΤΡΟΣΠΕΚΤΙΒΑ ΙΟΥΛΙΟΥ ~ όταν έσκασε η φούσκα

κάθε πρόσωπο ή γεγονός του παρελθόντος, κρύβει ένα μήνυμα προβληματισμού για το μέλλον

Οικονομική κρίση

2007-2008

Οι απαρχές της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης

Έχετε δει την ταινία «The big short»; Αν όχι, νομίζω πως πρέπει να την δείτε. Ίσως να μην καταλάβετε πολλά, αλλά σίγουρα θα μάθετε κάποια πράγματα σχετικά με την οικονομική κρίση που ξεκίνησε από την Αμερική το 2007, επηρεάζοντας στη συνέχεια τον χρηματοπιστωτικό και τραπεζικό τομέα σε παγκόσμιο επίπεδο.

Τα προβλήματα ξεκίνησαν στον τομέα των ακινήτων και συγκεκριμένα στην αγορά στεγαστικών δανείων χαμηλής εξασφάλισης και την αλόγιστη χρήση δομημένων επενδυτικών προϊόντων που εξαρτώνταν άμεσα από τη δυνατότητα αποπληρωμής των δανείων από τα οποία παράγονταν. Η προσπάθεια απομάκρυνσης του πιστωτικού και επιτοκιακού κινδύνου από τις τράπεζες, η μετατροπή στάσιμων κεφαλαίων σε εμπορεύσιμους τίτλους και η μετακίνηση των σύνθετων επενδυτικών τίτλων στις καταστάσεις ειδικών οντοτήτων, προκάλεσαν ένα "ντόμινο" αλυσιδωτών αντιδράσεων στον αμερικανικό και ευρωπαϊκό τραπεζικό και κτηματομεσιτικό τομέα. Τι έγινε, λοιπόν, όταν έσκασε η φούσκα;

Το μεγάλο πλήγμα που δέχθηκε η οικονομία σαφώς επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την κοινωνική ζωή των ανθρώπων. Το φαινόμενο αυτό, όμως, έχει και εδώ αλυσιδωτές συνέπειες; ανεργία, φτώχεια, ψυχικές ασθένειες, αυτοκτονίες... Όπως βλέπουμε και στην ταινία, λίγοι άνθρωποι μέσα στους πολλούς προέβλεψαν αυτό το μεγάλο «μπαμ», και μάλιστα το εκμεταλλεύτηκαν για να πλουτίσουν. Είναι όμως δυνατόν ολόκληρο το σύστημα να μην είχε προσέξει το πρόβλημα της φούσκας; Πρόκειται για σχέδιο κατάρρευσης της οικονομίας ή για λάθος; Σε ότι αφορά τα οικονομικά, ένα είναι σίγουρο: ποτέ δεν θα μάθουμε την αλήθεια, ειδικά όταν άλλοι πλουτίζουν σε βάρος μας.+el. gk. 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΓΥΡΝΩΝΤΑΣ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟ ΡΟΛΟΙ ΠΙΣΩ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ ψάξε, ψάξε, δεν θα το βρεις...

χαιρετώ τα science nerds του +yannidakis

Τώρα πια που και επίσημα έχω τελειώσει τη σχολή μου, άρχισε να με απασχολεί ιδιαίτερα το θέμα της... ανύπαρκτης δουλειάς μου. Στο κεφάλι μου τριγυρίζει ένα μόνο ερώτημα: τι κάνω τώρα;

Θέλοντας, λοιπόν, να μην χάνω άσκοπα τον χρόνο μου, ξεκίνησα από τα βασικά. Δημιουργία λογαριασμών σε ιστοσελίδες μέσω των οποίων είναι πιθανό να βρει κάποιος δουλειά (χαχαχα), ξεψάχνισμα ολημερίς και ολονυχτίς των αγγελιών που προσφέρουν εργασία, συζητήσεις πάνω σε νέες ιδέες, τηλέφωνα, και τα λοιπά, και τα λοιπά... Κάνω, λοιπόν, το καθήκον μου ως άνεργη σε σχέση με την αναζήτηση εργασίας, τι όμως από τα παραπάνω μπορεί να βοηθήσει σε μια χώρα εργασιακά νεκρή;

Θα σταθώ στις αγγελίες. Οι περισσότερες ζητούν προϋπηρεσία, και αυτό είναι που μου ανάβει τα λαμπάκια. "Ο υποψήφιος πρέπει να διαθέτει τουλάχιστον 3 χρόνια προϋπηρεσία...". Προσωπικά διαθέτω προϋπηρεσία ως κάποιο βαθμό, είναι όμως δυνατόν να διαθέτουν προϋπηρεσία ΌΛΟΙ όσοι μόλις τελειώνουν τις σχολές τους, πέρα από την πρακτική άσκηση που έκαναν κατά τη διάρκεια των σπουδών τους; Άσε που η πρακτική άσκηση δεν μετράει ως προϋπηρεσία, τι σου λέει κι αυτό! Άσε, επίσης, που πάρα πολλές θέσεις εργασίας είναι καλυμμένες από γέρους! Χρυσέ μου άνθρωπε βγες στη σύνταξη. Δώσε σε κανέναν νέο άνθρωπο την ευκαιρία να εργαστεί και να μάθει. Εσύ ότι πρόσφερες πρόσφερες...

Το ακόμα πιο εκνευριστικό (έως και απογοητευτικό) είναι το να σε προσλαμβάνουν σε κάποια δουλειά δοκιμαστικά για κάποιο διάστημα. Το δοκιμαστικά συνήθως σημαίνει: δούλεψε τζάμπα για όσο σε χρειαστώ, και μετά, με τη δικαιολογία ότι δεν μου κάνεις θα σε διώξω, για να πάρω στη θέση σου άλλο κορόιδο.

Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της. Που είναι η ανάπτυξη που μας υποσχέθηκαν; Που είναι οι θέσεις εργασίας; Σπουδάζουμε για να μείνουμε άνεργοι τελικά; Πως μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα σε μια χώρα που δεν θεωρείται πια ανεπτυγμένη, ούτε καν αναπτυσσόμενη, αλλά υποανάπτυκτη; +el. gk. 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ο στόχος επετεύχθη και ο έλληνας μετατράπηκε τελικά

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Και επίσημα η χώρα βρίσκεται σε καθεστώς μνημονίου ξανά. Φυσικά αυτό δεν αποτελεί τόσο τραγική είδηση πλέον, αφού πάνω-κάτω όλοι το έχουμε συνηθίσει. Όλοι έχουμε εξοικειωθεί με τα νέα και νέα και πιο νέα και ακόμα πιο νέα μέτρα.

Ε, αυτό που θα αλλάξει (σε σχέση με τα προηγούμενα μνημόνια) είναι πως θα έχουμε λίγο περισσότερες αυτοκτονίες, λίγο περισσότερη ανεργία, λιγάκι ακόμα εξαθλίωση και ακόμα μεγαλύτερη εξωτερική μετανάστευση. Και πλέον αυτό δεν είναι βέβαιο πως θα είναι στον πρώτο τίτλο των ειδήσεων, καθώς είπαμε.. είναι πια συνηθισμένο!

Εδώ κρίνω από τον εαυτό μου! Αυτή τη φορά δεν διάβασα αναλυτικά αυτό το τρίτο μνημόνιο (όπως τα δύο πρώτα) ακόμα κι αν αυτό ήταν που με εξαγρίωσε ακόμα παραπάνω. Δεν ξέρω αν θα αναγκαστώ να κάνω περικοπές στο υπαλληλικό μου προσωπικό ή αν θα χρειαστεί να περικόψω κι άλλο τα έξοδά μου (λιγότερα χιλιόμετρα με την porsche, λιγότερα ταξίδια στο Μονακό που έχω εξοχικό κλπ.) οπότε απλά περιμένω να εφαρμοστούν και να... τα απολαύσω!

Αλλά ξέρετε κάτι; Δεν αισθάνομαι και τελείως μόνος μου. Θέλω να πω, δεν είμαι μόνο εγώ αναίσθητος. Την ημέρα της ψήφισης του ασφαλιστικού και των λοιπών διατάξεων, λίγοι κουκουλοφόροι έβγαλαν το άχτι τους, ίσως οι υπόλοιποι να είναι απασχολημένοι σε... κυβερνητικές θέσεις. Όπως και να 'χει πάντως, η Αθήνα (καλώς) δεν κάηκε, ο κόσμος (καλώς) δεν βγήκε έξω απ' τα όρια της νομιμότητας στις διαδηλώσεις και ο στόχος (κακώς) επετεύχθη τελικά, μετατρέποντας τους έλληνες σε πρόβατα που τα δέχονται όλα απλά με την γνωστή χαρακτηριστική μιζέρια και γκρίνια!

Και κάπως έτσι ολοκληρώνεται ο σημερινός προβληματισμός. Με το συμπέρασμα, ότι πρώτα εγώ και μετά εσύ, εσύ, εσείς όλοι, μετατραπήκαμε σε άβουλα όντα ακριβώς όπως ο στόχος εξ αρχής ήταν. Και όπως λέμε εδώ στην Κρήτη.. εβίβα! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »