Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Ως επιχειρηματίας, έχω υπάρξει ιδιαίτερα συνεπής. Δεν έφτασα να πληρώσω κανέναν υπάλληλο με έστω μια μέρα καθυστέρηση, οι λογαριασμοί μου ήταν πάντοτε εμπρόθεσμοι, το ίδιοι και οι δόσεις των δανείων μου, ενώ στην Εφορία δεν είχα ουδέποτε ληξιπρόθεσμη οφειλή. Την ίδια ώρα δεν έκρυψα ποτέ ούτε ένα ευρώ από τα έσοδά μου τα οποία απέδιδα κανονικά σύμφωνα με τις εκάστοτε ισχύουσες διατάξεις.
Και ενώ κάποια από αυτά φέτος μένουν να αλλάξουν, δεν σας κρύβω πως προ ημερών δέχτηκα πληροφορίες που με σόκαραν. Ήμουν απλά σε επαγγελματική συνάντηση όπου στο περιθώριο της είχα την ευκαιρία να μιλήσω σε φιλικό κλίμα με αρκετούς συναδέλφους, για να μάθω ότι οι περισσότερο εξ αυτών χρωστάνε -λόγου χάρη- καμπόσα χρόνια Εφορία. Άρχισα να ακούω ότι ο ένας χρωστάει 65.000€ και ο άλλος 58.000€ και προσπάθησα να αντιληφθώ ποια είναι η διαφορά μου με αυτούς. Γιατί εγώ βλέπω την καθημερινότητα μου γεμάτη δυσκολίες και εκείνοι όχι και τόσο.
Εκείνες τις μέρες διάβασα πως έρχονται ρυθμίσεις για 360.000 «κόκκινους» δανειολήπτες και ενώ αυτό ακούγεται υπέροχο μιας και εγώ έχω κάνει πολλαπλούς διακανονισμούς για να μείνω συνεπής στα δικά μου δάνεια, εντούτοις μαθαίνω πως αυτές οι ρυθμίσεις δεν αφορούν εμένα. Για να ήμουν κι εγώ μέσα στους προνομιούχους θα έπρεπε είτε να μην έχω πληρώσει για έναν χρόνο, είτε τουλάχιστον για τρεις μήνες, είτε να βρίσκομαι στον νόμο Κατσέλη.
Δεν θα πω ψέματα. Ένιωσα πολύ μαλάκας. Και δεν είναι η πρώτη φορά που η συνέπεια, η καλοσύνη, η εντιμότητα και η προσπάθεια μου, γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από το ελληνικό κράτος. Δεν είναι η πρώτη φορά που αισθάνομαι ότι παλεύω μόνος μου με ένα θηρίο απ' το οποίο ξέρω ότι θα χάσω.
Σε μία χώρα που η αδυναμία πληρωμών ανταμείβεται και η καταπόνηση υπέρ της συνέπειας δεν λαμβάνεται καν υπόψη, κάποιοι τύποι σαν εμένα, δίνουν ραντεβού με τον "θάνατό" τους μετρώντας αντίστροφα εδώ και καιρό. +Yanni Spiridakis
Και ενώ κάποια από αυτά φέτος μένουν να αλλάξουν, δεν σας κρύβω πως προ ημερών δέχτηκα πληροφορίες που με σόκαραν. Ήμουν απλά σε επαγγελματική συνάντηση όπου στο περιθώριο της είχα την ευκαιρία να μιλήσω σε φιλικό κλίμα με αρκετούς συναδέλφους, για να μάθω ότι οι περισσότερο εξ αυτών χρωστάνε -λόγου χάρη- καμπόσα χρόνια Εφορία. Άρχισα να ακούω ότι ο ένας χρωστάει 65.000€ και ο άλλος 58.000€ και προσπάθησα να αντιληφθώ ποια είναι η διαφορά μου με αυτούς. Γιατί εγώ βλέπω την καθημερινότητα μου γεμάτη δυσκολίες και εκείνοι όχι και τόσο.
Εκείνες τις μέρες διάβασα πως έρχονται ρυθμίσεις για 360.000 «κόκκινους» δανειολήπτες και ενώ αυτό ακούγεται υπέροχο μιας και εγώ έχω κάνει πολλαπλούς διακανονισμούς για να μείνω συνεπής στα δικά μου δάνεια, εντούτοις μαθαίνω πως αυτές οι ρυθμίσεις δεν αφορούν εμένα. Για να ήμουν κι εγώ μέσα στους προνομιούχους θα έπρεπε είτε να μην έχω πληρώσει για έναν χρόνο, είτε τουλάχιστον για τρεις μήνες, είτε να βρίσκομαι στον νόμο Κατσέλη.
Δεν θα πω ψέματα. Ένιωσα πολύ μαλάκας. Και δεν είναι η πρώτη φορά που η συνέπεια, η καλοσύνη, η εντιμότητα και η προσπάθεια μου, γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από το ελληνικό κράτος. Δεν είναι η πρώτη φορά που αισθάνομαι ότι παλεύω μόνος μου με ένα θηρίο απ' το οποίο ξέρω ότι θα χάσω.
Σε μία χώρα που η αδυναμία πληρωμών ανταμείβεται και η καταπόνηση υπέρ της συνέπειας δεν λαμβάνεται καν υπόψη, κάποιοι τύποι σαν εμένα, δίνουν ραντεβού με τον "θάνατό" τους μετρώντας αντίστροφα εδώ και καιρό. +Yanni Spiridakis