ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ η απληστία του να είσαι παιδί

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Δεκαετία του 90. Λονδίνο. Σε κάποιον όροφο του καταστήματος Harrods, εγώ και ο υπομονετικός μου αδερφός που με περιμένει να επιλέξω ποιο παιχνίδι προτιμώ ανάμεσα σε αυτά που έχω επιλέξει και εκείνα που η τσέπη του μπορεί να μου αγοράσει. Έχουν προηγηθεί ώρες αναζήτησης και πολύπλοκης σκέψης.

Λίγα χρόνια πριν σε πόλη της Νέας Υόρκης ένα παρόμοιο σκηνικό μέσα σε κάποιο από τα καταστήματα παιχνιδιών Toys R Us με εμένα και πάλι πρωταγωνιστή να πρέπει να επιλέξω ανάμεσα σε καμπόσα επιθυμητά και υποψήφια δώρα μου.

Παιδί που δεν επιθυμεί παιχνίδια ισούται με άνθρωπο χωρίς απαιτήσεις και όνειρα στην ζωή. Τι συμβαίνει όμως όταν ο ενήλικας αρνείται να μεγαλώσει;

Πρόσφατα βρέθηκα σε ένα κατάστημα παιχνιδιών και για να ακριβολογώ, σε ένα κατάστημα αμιγώς παιχνιδιών και όχι κάποιο που μαζί με τα παιχνίδια πουλάει κουβέρτες, φριτέζες και καθαριστικά για το μπάνιο... Αυτή τη φορά δεν ήμουν εκεί για μένα. Είχα αποστολή να αγοράσω για άλλα παιδιά παιχνίδια συνοδευόμενος από τα δικά μου.

Και ενώ είναι πολύ φυσιολογικό για ένα παιδί να μπερδεύεται ζητώντας κάτι καινούριο που βλέπει και παράλληλα ξεχνώντας το προηγούμενο, υπήρξαν αμέτρητες στιγμές στις οποίες ήμουν εγώ εκείνος που "κολλούσε" σε κάποιον διάδρομο ξανά και ξανά σκεπτόμενος βαθιά μέσα μου πόσο θα ήθελα να προσθέσω αυτά τα playmobil στην ήδη υπάρχουσα συλλογή μου ή πόσο ωραία θα ταίριαζε στην συλλογή μου με τα παιχνίδια του Batman η νέα φιγούρα του Robin. Μείναμε πολύ, διαλέξαμε με πολύ προσοχή και αξιοζήλευτη υπομονή τα δώρα των παιδιών ως φτάνει η στιγμή που γονατίζω και με παράπονο λέω: "εμένα δεν μου πήρατε τίποτα". Τα παιδιά γνωρίζουν καλά πως αστειεύομαι.

Είναι όμως έτσι; Μάλλον όχι. Εκτός από την έφεση που έχω στα παιχνίδια, είναι κάτι άλλο που ένιωσα εκείνη την στιγμή. Είναι η επιθυμία της παιδικής απληστίας. Αυτό το ακαταλόγιστο που έχει κάθε παιδί όταν ζητάει αλόγιστα. Είναι η ταμπέλα της παιδικής αγνότητας κάθε φορά που ένα παιδί καταστρώνει απ' το πιο απλό ως το πιο ύπουλο σχέδιο για να σε πείσει να ενδώσεις σε όσο το δυνατό περισσότερες από τις ατελείωτες επιθυμίες του. Κι όμως, αυτή η δίχως τέλος ροή επιθυμιών, ονομάζεται παιδικότητα και οι ψυχολόγοι επιμένουν πως είναι φυσιολογική ενώ κάποιοι από εμάς την βρίσκουν ακόμα και χαριτωμένη!

Έχετε ακούσει ανθρώπους να αναπολούν την παιδική τους ηλικία; Τι ακριβώς θέλουν απ' αυτή; Μήπως ενδόμυχα το δικαίωμα στην πρόσβαση της παιδικής απληστίας; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ η 1η μέρα στο σχολείο και ένας μπαμπάς περήφανος, χαζός, ονειροπόλος

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Υπάρχουν κάποιες μέρες που κανείς ποτέ δε θα τις θυμάται. Που οι Δημόσιες Υπηρεσίες είναι ανοιχτές και οι άνθρωποι δεν έχουν λόγο να γλιτώσουν την δουλειά το πρωί. Που είναι βαρετές επειδή κανείς δεν έχει κάτι συναρπαστικό να κάνει και όλοι αναμένουν την επόμενη μέρα μπας και είναι πιο ενδιαφέρουσα!

Σε μία τέτοια μέρα είχα την ευκαιρία να δω την αγαπημένη μου πριγκίπισσα να περνάει για πρώτη φορά την πόρτα του Δημοτικού της Σχολείου. Εκείνη, μαζί με χιλιάδες άλλα παιδάκια ξεκινούν έναν μαραθώνιο ή μάλλον έναν Γολγοθά που μπορεί να ανήκει στο σύνηθες κατεστημένο, όμως σκέφτηκε κανείς πως γαλουχεί γενιές; Πως καθορίζει το μέλλον και την ιστορία του εκάστοτε τόπου; Η πρώτη μέρα στο σχολείο είναι η πρώτη μέρα μιας ζωής που θα κρατήσει για τουλάχιστον δώδεκα χρόνια. Μιας ζωής που θα ενηλικιώσει το παιδί και θα το μετατρέψει εν πολλοίς στον άνθρωπο που θα υπηρετήσει την κοινωνία μεθαύριο ανάλογα με τα ερεθίσματα που δέχτηκε και τελικά υιοθέτησε.

Ο καλύτερος τρόπος για να βιώσεις αυτήν την ημέρα είναι να γυρίσεις τον χρόνο πίσω. Τι σου άρεσε, τι όχι. Τι φοβόσουν, τι προσδοκούσες; Όσο πιο κοντά σε αυτά είναι οι αναμνήσεις σου, τόσο πιο καλά θα καταφέρεις να βοηθήσεις το νέο πρωτάκι να αντιμετωπίσει τα δικά του προσωπικά εμπόδια.

Κι έτσι, σήμερα... περνάς για πρώτη φορά την καγκελόπορτα ως μαθήτρια και όχι ως επισκέπτρια όπως είχαμε πάει μαζί προ ημερών για να γνωρίσουμε τους χώρους και κάτσαμε στο πολύχρωμο παγκάκι για να διαπιστώσουμε ότι ήταν φρεσκοβαμμένο και κόλλησαν μπογιά τα ρούχα μας!

Σήμερα ζεις την πρώτη μέρα του μέλλοντός σου. Αν μου το επιτρέψεις θα είμαι πάντα εκεί για να σε βοηθήσω να το χαράζεις, αλλά από σήμερα εγώ θα είμαι ένας κομπάρσος στην ζωή σου. Από σήμερα είσαι εσύ που ετοιμάζεσαι να πάρεις την σκυτάλη αυτού του κόσμου. Είσαι εσύ που θα δώσεις τον δικό σου αγώνα επιβίωσης και βελτίωσης αυτού που εγώ με τύψεις και ενοχές παρέδωσα σε εσένα για να ζεις.

Από σήμερα θα μάθεις την έννοια της ευθύνης, της αποτυχίας και της επιτυχίας και αυτή τη φορά όχι με το δίχτυ ασφαλείας που εγώ σου προσέφερα, αλλά εκεί έξω, στις μάχες με τους βαθμούς σου, τους δασκάλους και τους συμμαθητές σου.

Ως τώρα ήσουν το εύθραυστο κοριτσάκι μου χωρίς σαφείς επιδιώξεις για το μέλλον. Και στα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα καθοριστεί αν θα αλλάξεις αυτόν τον κόσμο με την κατάρτιση σου, το ταλέντο ή τις δεξιότητες σου! Και στο λέω από τώρα: δεν με νοιάζει τι θα καταφέρεις, αρκεί να έχεις την ζωντάνια και το πάθος να θελήσεις κάτι τόσο πολύ που να προσπαθήσεις σκληρά γι΄αυτό...

Σήμερα σε παραδίδω παιδάκι σε αυτόν τον αχανή χώρο και όταν έρθει η ώρα να βγεις για τελευταία φορά από εδώ θα είσαι μια ενήλικη γυναίκα με στόχους, προοπτικές και εκκρεμότητες. Εγώ θα είμαι για πάντα ο πιστός σου φύλακας, έτοιμος να δώσω και την ζωή μου για να εξασφαλίσω την δική σου ευημερία. Και σαν σωστό κι ελεύθερο πουλί, όταν έρθει η ώρα θα είμαι εγώ εκείνος που θα σε σπρώξει για να πετάξεις ψηλά και μακριά (όσο κι αν αυτό θα είναι η δική μου προσωπική υπέρβαση).

Καλή σου πρώτη σχολική χρονιά! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ταξίδι στην πιο σαγηνευτική φαντασία

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Όλοι μας υπήρξαμε παιδιά. Αυτό είναι ένα δεδομένο που βοηθάει πολύ στον σημερινό προβληματισμό. Κάποιοι από εμάς έχουμε αρκετές αναμνήσεις από την παιδική μας ηλικία, άλλοι λιγότεροι και πάει λέγοντας. Όμως, για λίγο θα πρέπει να ξεχάσουμε την πρώτη μας φορά στο γήπεδο, την πρώτη φορά που κοιμηθήκαμε στο σπίτι φίλης, τη μέρα που πέθανε ο παππούς ή το πρώτο μας φιλί.

Θέλω να εστιάσουμε στο σκεπτικό των παιδιών σήμερα. Οι περισσότεροι από εσάς θα ορκιστείτε πως θυμάστε πως σκεφτόσασταν ως μικρά παιδιά, πως ξέρετε τον τρόπο λειτουργίας των παιδικών συναισθημάτων απ΄την δική σας πρότερη εμπειρία, όμως αυτό είναι μία ουτοπία! Συνήθως είτε κακοί γονείς, παραμελείτε την ψυχολογία των παιδιών και σίγουρα δεν έχετε ιδέα πως αυτά σκέφτονται.

Ένας άνθρωπος που θαυμάζω ιδιαίτερα, ο συγγραφέας Stephen King, έχει έναν μοναδικό τρόπο να ερμηνεύει στα βιβλία του την παιδική λειτουργία του μυαλού που σχετίζεται άμεσα με την φαντασία. Ο ίδιος εξηγεί πως "οι ενήλικες σκέφτονται με γωνίες, ενώ τα παιδιά σε ευθείες γραμμές" και εγώ θα προσθέσω πως τα παιδιά χρησιμοποιούν την φαντασία τους τόσο πολύ που τελικά αποτελεί για αυτά έναν παράλληλο κόσμο.

Με την φαντασία τους μπορούν να ερμηνεύσουν ένα δυσάρεστο γεγονός όπως ο θάνατος. Ζωγραφίζουν εικόνες στο μυαλό, όπου ένας άνθρωπος ανεβαίνει πάνω σε ένα σύννεφο στον ουρανό. Αντίστοιχα ερμηνεύουν μια κακή απειλή, ας πούμε φτιάχνοντας ένα τέρας με πόδια και χέρια αλλά σουβλερά δόντια. Η φαντασία είναι ο πρώτος τρόπος να ερμηνεύσουν τα παιδιά τα φυσικά φαινόμενα ή την βασική μηχανική ή τεχνολογία. Ίσως ο Θεός να ζωγραφίζει ένα ουράνιο τόξο με τεράστιους μαρκαδόρους από την χαρά του που τελείωσε η βροχή ή ένα ανθρώπινο χέρι να γυρνάει τον τροχαλία του ανελκυστήρα για να φτάνουμε στον επιθυμητό όροφο.

Η φαντασία του ενήλικα είναι πολύ διαφορετική από εκείνη του παιδιού. Ο ενήλικας -αν υποθέσουμε ότι όντως έχει φαντασία- μπορεί να πλάσει κόσμους με υποθετικά πραγματοποιήσιμα σενάρια. Μπορεί να φαντασιωθεί ότι κοιμάται με την γειτόνισσα ή ότι βρήκε μια τρύπα εκατομμυρίων στην εταιρεία του και πήρε δύο προαγωγές μαζεμένες. Με τα παιδιά το σενάριο είναι εντελώς διαφορετικό. Η φαντασία

Το να μπορείς να αντιληφθείς την φαντασία των παιδιών ή καλύτερα να θυμηθείς την δική σου όταν ήσουν παιδί είναι το μεγαλύτερο εργαλείο που μπορείς να έχεις για να μεγαλώσεις ένα παιδί. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Σε κρατάει η επαφή με αυτόν τον παράλληλο κόσμο όπου δεν υπάρχουν σύνορα, διακρίσεις ή φυσικοί περιορισμοί.

Σε τελική ανάλυση ο παιδικός νους είναι πολύ πιο ενδιαφέρον από εκείνον του ενήλικα. Μπορεί όλα να δείχνουν απλές ευθείες γραμμές, όμως έχουν χρώματα, έχουν βρόγχους που δεν κλείνουν ποτέ, έχουν ανθρώπους ή ανθρωποειδή με δυνατότητες πολύ μακριά από την φυσική και έχουν εξηγήσεις για την τεχνολογία ή την μηχανική που αν τις αναλύσουμε, ίσως βρούμε λειτουργικές λύσεις για το μέλλον του κόσμου. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΕΚ-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ~ σπίτι ή δουλειά;

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται. Μητέρα δύο παιδιών, με ειλικρινά πολύ φορτωμένο πρόγραμμα και βοήθεια σχεδόν μηδαμινή. Μετά που γέννησα το δεύτερό μου παιδί εργάζομαι δύο φορές την εβδομάδα, για πολλούς ιδεατός αριθμός μιας και θα είχαν τον χρόνο να ξεκουράζονται περισσότερο, να κάνουν πιο εύκολα τις δουλειές τους και όλα εκείνα που κάθε εργαζόμενη γυναίκα σκέφτεται, αντικειμενικά και εγώ έτσι σκεφτόμουν στην αρχή. Όμως, είναι έτσι τα πράγματα;

Η κάθε μέρα που ξημερώνει σε ένα σπίτι με παιδιά δεν είναι η ίδια. Άλλοτε είναι συνεργάσιμα και όλα βαίνουν καλώς και ο χρόνος για να μαγειρέψεις, να σιδερώσεις, να κάνεις δουλειές, να κοιμηθείς μοιάζει αρκετός. Αλλά δεν είναι επί της ουσίας. Γιατί όλα δεν εξαρτώνται από εσένα αλλά από εκείνα. Τα απρόοπτα της καθημερινότητας είναι πάρα πολλά και νιώθεις συνεχώς ότι τρέχεις σε Μαραθώνιο. Την μία θα θέλουν αγκαλιά, την άλλη δεν θα τρώνε, την άλλη θα ξυπνήσουν ξαφνικά με υψηλό πυρετό. Μέσα σε όλα αυτά αν έχεις μεγαλύτερο παιδί πρέπει να το διαβάσεις, πρέπει να το συμβουλέψεις, πρέπει να το πας στις δραστηριότητές του. Όσες είστε μητέρες το έχετε δει πολλές φορές, από το δόξα στο Θεώ στο βοήθα Παναγιά μου. Εμένα προσωπικά με κουράζει περισσότερο η γκρίνια στα παιδιά, όταν ακόμη είναι μικρά και δεν ξέρουν να σου πουν τι τα ενοχλεί, τι θα τα ευχαριστήσει, όταν ακόμη και όταν τα έχεις αγκαλιά δεν σταματούν να κλαίνε και ενδεχομένως πονάνε γιατί βγάζουν δόντια ή οτιδήποτε άλλο.

Σίγουρα όσες μητέρες δεν εργάζεστε θα έχετε ακούσει μα τι κάνεις όλη μέρα; Και εσείς μπορεί να εκνευρίζεστε, μπορεί να θέλετε να μιλήσετε άσχημα αλλά κανένας δεν θα σας καταλάβει.  Για να καταλάβεις τον άλλον πρέπει να περάσεις μέσα από τον ίδιο ακριβώς δρόμο, να ζήσεις ακριβώς κάτω από τις ίδιες συνθήκες.  Μου γεννάται η ερώτηση σπίτι ή δουλειά; Δουλειά ή σπίτι; Σύμφωνα με έρευνες οι μητέρες που εργάζονται επιστρέφουν σπίτι τους ευδιάθετες, με περισσότερη όρεξη να ασχοληθούν με τα παιδιά τους και με μεγαλύτερη ικανοποίηση δεδομένου ότι συμβάλλουν περισσότερο στα έξοδα του σπιτιού. Εσείς τι πιστεύετε; Τι θα ήταν καλύτερο για εσάς; Καλή συνέχεια σε όποιο μονοπάτι και αν ακολουθείτε. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΙΟΥΝΙΟΥ ~ διάβασμα και πίεση στο παιδί

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χριστός Ανέστη. Την προηγούμενη εβδομάδα καθώς έπαιρνα την κόρη μου από το κολυμβητήριο, μέσα στα αποδυτήρια άκουγα μια μαμά να λέει στο κοριτσάκι της, οκτώ χρονών περίπου, βιάσου έχουμε φροντιστήριο Αγγλικών, μετά έχουμε μπαλέτο, μετά έχουμε διάβασμα για το σχολείο κοκ. 

Πολλές φορές σκέφτομαι την τάση της εποχή μας. Παιδιά που βλέπω συνεχώς αγχωμένα, πιεσμένα, να τρέχουν να προλάβουν το ένα φροντιστήριο μετά το άλλο, την μία δραστηριότητα μετά την άλλη.

Αναρωτιέμαι πολλές φορές αν φορτώνουμε πολύ τα παιδιά μας με πολλές δραστηριότητες, με τα δικά μας θέλω, με τα δικά μας πρέπει με το κλίμα που προστάζει η εποχή μας. Ένα κλίμα που θέλει τα παιδιά να είναι ρομπότ, να τρέχουν ασταμάτητα, να μην ζουν την παιδική τους ηλικία και ο ελεύθερος χρόνος τους είναι περιορισμένος έως ανύπαρκτος.

Η όμορφη Ελλάδα μας εκπαιδεύει τα παιδιά μας πολύ σωστά σε γνώσεις, δεν είναι τυχαίο που στο εξωτερικό ειδικά σε επαγγέλματα ιατρικής μας προτιμούν. Όμως δεν ξέρω αν όλα αυτά είναι αρκετά για την διεύρενση του πνεύματός τους. Η ανάγνωση εξωσχολικών βιβλίων, οι εργασίες σε γενικά θέματα όπως σε φυτολογία, σε ζωολογία, σε αρχαιότητες, οι εκθέσεις ιδεών θα έπρεπε να έχουν πρωταρχικό ρόλο στην εκπαίδευσή μας στο σχολείο και να μην παραμένουμε στην στυγερή γνώση που ενδεχομένως μετά από κάποια χρόνια ξεχνιέται.

Ας μείνουμε στην ουσία μιας και τα παιδιά αυτή την περίοδο δίνουν είτε εισαγωγικές εξετάσεις είτε απλές εξετάσεις για την μετάβαση στην επόμενη σχολική τάξη. Η ουσία είναι να μεγαλώνουμε ευτυχισμένα παιδιά με αυτοπεποίθηση, με όμορφες αναμνήσεις και χωρίς καταπίεση για το διάβασμα. Τι νόημα έχει να καταλήγουν μαθητές στο νοσοκομείο από περισσό άγχος στην περίπτωση αποτυχίας. Να μην ξεχνάμε να διασκεδάζουμε μαθαίνοντας και να μαθαίνουμε διασκεδάζοντας. Καλό μεσημέρι. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »